ตอนที่ 724 เพลงเชียร์นักกีฬา

“เลือกได้แล้ว?”

เมื่ออู๋หย่งได้รับข่าวจากคณะกรรมการบลูเกมส์ เขาก็นิ่งอึ้งไปหลายวินาที ทันใดนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น!

สำเร็จแล้ว!

ตัวแทนหลินเอาชนะหวงตงเจิ้งซึ่งเขียนเพลงให้กับบลูเกมส์ถึงสามครั้ง และคว้าโอกาสได้สำเร็จ!

ดีเหลือเกิน!

เดิมทีอู๋หย่งไม่ได้ตั้งความหวังไว้สูงนัก ซ้ำร้ายยังนึกเสียใจกับเรื่องนี้อยู่หลายวัน ถึงอย่างไรหวงตงเจิ้งก็น่าเกรงขามเกินไป และในเวลานี้ความประหลาดใจซึ่งเพิ่งหล่นทันกลับทำให้เขามีความสุขมาก

เนื่องจากการที่เพลงของตัวแทนหลินได้รับเลือกจากคณะกรรมการบลูเกมส์ยังหมายความว่า

ตำแหน่งแชมป์ฤดูกาลเพลงของเดือนหน้ามาอยู่ในมือของเซี่ยนอวี๋แล้ว

เป้าหมายซึ่งยากที่สุดแต่เดิม ตอนนี้กลับไม่ไกลเกินเอื้อม!

สิบกว่านาทีผ่านไป

หลินเยวียนได้รับข่าว

อู๋หย่งเล่าสถานการณ์ด้วยความตื่นเต้น “ทางคณะกรรมการบลูเกมส์ยังเตรียมจะเชิญให้คุณแวะไป เพื่อหารือเกี่ยวกับจุดที่ต้องปรับเปลี่ยนในเพลงนี้ พวกเขาวางแผนว่าจะอัดวิดีโอของคนดังมากกว่าร้อยคนร้องเพลงนี้ร่วมกัน เดือนหน้าจะเริ่มเปิดซ้ำไปเรื่อยๆ ในสถานีโทรทัศน์ช่องหลัก ส่วนรายชื่อคนดัง คุณในฐานะผู้ประพันธ์เพลงสามารถเข้าร่วมการหารือและตัดสินใจได้ เรื่องนี้บริษัทหวังว่าคุณจะให้โอกาสศิลปินของบริษัทสักหน่อย”

“เข้าใจแล้วครับ”

หลินเยวียนพยักหน้า

นี่คือทางลัดไม่ใช่หรือไง

นี่คือเหตุผลว่าตราบใดที่เพลงได้รับเลือกจากคณะกรรมการบลูเกมส์ เพลงนั้นจะครองบัลลังก์แชมป์ในเดือนนั้นอย่างแน่นอน

ใครจะต้านทานการทิ้งระเบิดลูกใหญ่บนสถานีโทรทัศน์ช่องหลักและอินเทอร์เน็ตได้ นอกจากนั้นด้วยการขับร้องรวมกันของคนดังนับร้อย ต่อให้เป็นเพลงธรรมดา ก็สามารถทะยานขึ้นสู่บัลลังก์แชมป์ได้อย่างง่ายดายภายใต้การผลักดันประเภทนี้!

ยิ่งไปกว่านั้น เพลงนี้ก็ยอดเยี่ยมมาก

ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นเพลงโปรโมตหลักในกีฬาโอลิมปิกเกมส์ 2008 บนโลกซึ่งแดนมังกรเป็นเจ้าภาพ เพลงนี้มีอิทธิพลมากจนแทบทุกคนในประเทศล้วนร้องได้ นอกจากนั้นยังสอดคล้องกับธีมหลักของบลูเกมส์บนบลูสตาร์อีกด้วย

เนื่องจากเพลงนี้สร้างสรรค์ขึ้นจากมุมมองของคนทั่วไป ไม่ได้ปรับแต่งจนเลิศหรู ขับร้องด้วยทำนองพื้นบ้านซึ่งเข้าถึงได้ง่าย ท่วงทำนองติดหู เหมาะกับการขับร้องกันอย่างแพร่หลาย

ไม่ต้องเอ่ยถึงนักร้องมืออาชีพ

อันที่จริงขอเพียงไม่ใช่คนที่ร้องเพลงเพี้ยนอย่างไร้หนทางเยียวยา ไม่ว่าใครก็สามารถร้องเพลงนี้ได้

ถึงอย่างไร ตราบใดที่เพลงนี้ถ่ายทอดอารมณ์แห่งความยินดีและการต้อนรับออกมาได้ย่อมเพียงพอแล้ว สิ่งสำคัญคือความรู้สึกซึ่งมีต่อฉินโจวต้องจริงใจ เพราะฉะนั้นเมื่อหลินเยวียนเห็นคำว่า ‘เป้ยจิง’ ก่อนหน้านี้ สิ่งแรกที่ลอยขึ้นมาในสมองของเขาก็คือเพลงนี้

ส่วนคำเชิญจากคณะกรรมการบลูเกมส์?

หลินเยวียนไม่คิดจะปฏิเสธ ขณะเดียวกันเขาเชื่อว่าจะไม่มีคนดนตรีคนใดปฏิเสธการร่วมงานกับคณะกรรมการบลูเกมส์หรอก

ต้องเข้าใจว่า บลูเกมส์ในฐานะมหกรรมกีฬาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของบลูสตาร์ ดึงดูดสายตาจากผู้คนทั่วทั้งบลูสตาร์ ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นเหตุการณ์ซึ่งสามารถบันทึกลงในประวัติศาสตร์ได้ อนาคตเมื่อนึกถึงบลูเกมส์ พวกเขาจะมีร่องรอยของเพลงนี้อยู่ในใจอย่างแน่นอน การร่วมมือกับทางการประเภทนี้จะไม่เพียงทิ้งเกียรติยศอันรุ่งโรจน์ประดับบนประวัติการทำงานของหลินเยวียน ขณะเดียวกันค่าความโด่งดังซึ่งอาจเกิดขึ้นก็สูงจนน่ากลัวอย่างแน่นอน!

โอกาสที่ดีเช่นนี้

หลินเยวียนจะพลาดไปไม่ได้

เขาวางแผนจะให้นักร้องทุกคนจากราชวงศ์ปลาเข้าร่วม เรื่องดีเช่นนี้จะต้องนำพาคนของตนเองเข้าไปด้วย เพลงนี้ในโลกเดิมมีนักร้องกว่าหนึ่งร้อยคนมารวมตัวกัน จึงไม่ใช่เรื่อง ยากเลยหากต้องการให้นักร้องแถวหน้าในราชวงศ์ปลามาเข้าร่วม เพราะไม่ว่าอย่างไรทุกคนล้วนร้องเพลงนี้ได้?

“งั้นผมตอบทางนั้นเลยแล้วกัน”

อู๋หย่งอดใจรอไม่ไหว!

ตัวแทนหลินจะร่วมงานกับคณะกรรมการบลูเกมส์ นี่เป็นข่าวที่น่าตื่นเต้นสำหรับทั้งบริษัท ต้องเข้าใจว่าบทเพลงโปรโมตบลูเกมส์หลายครั้งที่ผ่านมา ถึงแม้จะมาจากปลายปากกาของหวงตงเจิ้ง แต่หวงตงเจิ้งไม่เคยได้เข้าร่วมการบันทึกเสียงและการคัดเลือกนักร้องเลยสักครั้ง!

นี่คือบลูเกมส์!

คุณคิดว่าคุณจะได้รับคำเชิญอย่างเป็นทางการเพียงเพราะสองสามเพลงที่เขียนทำให้คณะกรรมการบลูเกมส์พึงพอใจงั้นหรือ ไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!

ตัวแทนหลินกลับต่างออกไป

ภายใต้ชื่อของเซี่ยนอวี๋ เขากลายเป็นคนดังผู้ทรงอำนาจในฉินโจวมานาน นักร้องทุกคนล้วนเคารพการจัดการของเซี่ยนอวี๋อย่างเชื่อฟัง และเหตุผลที่บลูเกมส์เชิญเซี่ยนอวี๋นั้นไม่ใช่เพียงเพราะเขาเขียนเพลงโปรโมตที่ดีเท่านั้น อันที่จริงนี่เป็นเพียงข้ออ้างของการเชื้อเชิญในครั้งนี้ เหตุผลที่แท้จริงคือบลูเกมส์เองก็ต้องการใช้เซี่ยนอวี๋เพื่อกระตุ้นกระแสของบลูเกมส์ในครั้งนี้เช่นเดียวกัน!

เซี่ยนอวี๋มีคุณสมบัตินี้!

นอกจากนี้ภาพลักษณ์ส่วนตัวของเซี่ยนอวี๋ก็ดีเช่นกัน เขาไม่เคยมีข่าวเชิงลบใด นับตั้งแต่เดบิวต์มา หากเขามีข่าวเชิงลบแค่เพียงนิดเดียว คณะกรรมการบลูเกมส์ไม่มีทางเชิญเขามา พวกเขาไม่มีทางปล่อยให้เกิดจุดด่างพร้อยในงานใหญ่ของบลูสตาร์เช่นนี้ได้

เป้ยจิงคือเมืองใหญ่ที่สุดในฉินโจว ในแง่ของการพัฒนา ในฉินโจวมีเพียงเมืองซูที่หลินเยวียนอยู่ และอีกไม่กี่เมืองเท่านั้นที่สามารถเทียบเคียงกับกับเป้ยจิงได้ และนี่คือเหตุผลที่เป้ยโจวได้รับเลือกให้จัดบลูเกมส์ซึ่งฉินโจวเป็นเจ้าภาพ

ช่วงบ่ายวันนั้น

หลินเยวียนเดินทางไปยังเป้ยจิง

คำเชื้อเชิญจากทางนั้นค่อนข้างเร่งด่วน ถึงอย่างไรเพลงก็กำลังจะปล่อยในเดือนหน้า จำเป็นต้องเร่งมืออัดเสียง

เวลาหนึ่งทุ่มตรง

หลินเยวียนเดินทางถึงเป้ยจิง

มีเจ้าหน้าที่จากคณะกรรมการบลูเกมส์มาต้อนรับ เขาเข้าพักในโรงแรมซึ่งทางการจัดเตรียมไว้ให้ในทันที และผู้ที่เดินทางมาพร้อมกับเขาคือกู้ตงผู้ช่วยและคนขับรถอีกหนึ่งคน

ประธานกรรมการเลือกคนขับรถให้กับหลินเยวียนด้วยตัวเอง และอันที่จริงคนขับรถยังควบสถานะบอดีการ์ดเป็นบางครั้งคราว เพื่อป้องกันไม่ให้หลินเยวียนประสบกับเรื่องยุ่งยากจากภายนอก ถึงอย่างไรหลินเยวียนก็แทบไม่ได้ออกจากเมืองซู

บริษัทถึงขั้นวางแผนจะจัดหาบอดีการ์ดมาให้หลินเยวียนอีกหลายคน ทว่าหลินเยวียนปฏิเสธ เขาไม่อยากทำอะไรโดยที่ถูกคนกลุ่มหนึ่งรายล้อมไว้อยู่ตลอดเวลา

เข้ามาในโรงแรมได้ไม่นาน

เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นจากด้านนอก

กู้ตงเปิดประตูออกไปดู ทันใดนั้นก็มีท่าทีระแวดระวังขึ้นมา

ด้านนอกประตูมีคนอยู่สิบกว่าคน แต่ละคนแต่งกายภูมิฐาน มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนจากทางการ

มีหนึ่งคนในนั้นที่กู้ตงรู้จัก

นี่คือตี๋ฟ่านผู้กำกับภาพยนตร์ที่ฝีมือดีที่สุดในฉินโจว และว่ากันว่าตี๋ฟ่านคือผู้กำกับพิธีเปิดมหกรรมกีฬาบลูเกมส์ในครั้งนี้เช่นเดียวกัน!

“สวัสดีครับ”

ตี๋ฟ่านเอ่ยทักทายอย่างยิ้มแย้ม “อาจารย์เซี่ยนอวี๋อยู่ไหมครับ?”

“อยู่ค่ะ!”

กู้ตงพยักหน้ารัว สีหน้าหวาดหวั่น ก่อนจะเปิดทางให้

“เชิญทุกท่านเข้าไปได้เลยค่ะ…อาจารย์เซี่ยนอวี๋คะ!”

เธอหันไปเรียก

หลินเยวียนกำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง เมื่อได้ยินเสียงเรียกเขาจึงหยัดกายลุกขึ้นมา

ห้องของเขาเป็นห้องสวีทหรูหรา มีหลายห้องอยู่ด้านใน มีพื้นที่กว้างขวางมากทีเดียว

“อาจารย์เซี่ยนอวี๋ สวัสดีครับ ผมคือตี๋ฟ่าน เป็นผู้กำกับจากคณะกรรมการบลูเกมส์”

ตี๋ฟ่านจำหลินเยวียนได้ทันทีที่เห็น ยิ้มแย้มพลางยื่นมือออกมา “ยินดีที่ได้เจอคุณครับ”

“สวัสดีครับผู้กำกับตี๋”

หลินเยวียนและอีกฝ่ายจับมือกัน ขณะเดียวกันก็คลี่ยิ้มตามความคาดหวังของสังคม “สวัสดีครับทุกท่าน”

“สวัสดีครับ ผมคือเจี่ยกว้านฮ่า วจากสำนักงานวัฒนธรรมฉินโจว”

“…”

คนอื่นๆ ก็เอ่ยทักทายหลินเยวียน

คนกลุ่มนี้ล้วนเป็นบุคคลสำคัญ และพวกเขาล้วนมีรัศมีความน่าเกรงขามและความน่าเคารพโดยไม่ต้องเผยโทสะอย่างไรก็ตามกลับไม่มีใครวางก้ามเมื่อพบกับหลินเยวียน

ทุกคนล้วนมีท่าทีกระตือรือร้นและสุภาพมาก

เซี่ยนอวี๋เองไม่ใช่คนตัวเล็กเช่นเดียวกัน

ทุกคนผลัดกันจับมือกับหลินเยวียน

หลังจากทักทายกันแล้ว

ตี๋ฟ่านกล่าวอย่างยิ้มแย้ม “เพลงนี้ของอาจารย์เซี่ยนอวี๋ เราทุกคนชอบมากมาก อย่างไรก็ตามที่เรามาในวันนี้เพราะอยากหารือเกี่ยวกับการปรับเปลี่ยนเพลงของคุณ เราเปลี่ยนชื่อเพลงนี้เป็น ‘ฉินโจวต้อนรับคุณ’ ไปตรงๆ เลยเป็นอย่างไรครับ”

ถ้าเป็นเพลงของหวงตงเจิ้ง ทุกคนสามารถตัดสินใจได้เอง

แต่ถึงกระนั้น เพลงนี้คือผลงานของเซี่ยนอวี๋ คณะกรรมการบลูเกมส์ยังต้องการบอกกล่าวล่วงหน้า และให้ความเคารพอย่างเต็มที่

“ไม่มีปัญหาครับ”

หลินเยวียนไม่ใช่คนหัวรั้น การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวย่อมไม่มีปัญหา ไม่ว่าอย่างไรเพลงนี้ก็ยังเหมาะสมกับสถานการณ์

“เปลี่ยนชื่อเพลงแล้ว เนื้อเพลงก็อาจต้องปรับแก้เล็กน้อย”

หัวหน้าสำนักงานวัฒนธรรมฉินโจวเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เนื้อเพลงในท้ายท่อนเวิร์สแรกคือพวกเราต้อนรับคุณ ช่วงท้ายท่อนเวิร์สที่สองคือเป้ยจิงต้อนรับคุณ ช่วงท้ายท่อนสามเราอยากเปลี่ยนเป็นฉินโจวต้อนรับคุณ เป็นอย่างไรครับ”

“ได้ครับ”

หัวหน้าคนหนึ่งซึ่งสมาคมวรรณศิลป์ส่งมา “จะเป็นการดีถ้าคุณเข้าร่วมด้วย มีเนื้อเพลงซึ่งค่อนข้างโดดเด่นหลายท่อน เราคิดว่าคุณเหมาะที่จะร้องท่อนเหล่านี้มากที่สุด”

“ได้ครับ”

หลินเยวียนเป็นคนคุยง่าย

ตี๋ฟ่านกล่าว “ในเพลงอันที่จริงโดยพื้นฐานแล้วไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ที่พวกเรามาในครั้งนี้ยังมีอีกวัตถุประสงค์หนึ่ง”

หลินเยวียนถาม “อะไรครับ”

คราวนี้หัวหน้าสำนักงานการกีฬาเอ่ยขึ้น “ยังคงเป็นการเขียนเพลงครับ เราอยากเชิญคุณมาเขียนเพลงแยกต่างหากเพื่อเชียร์นักกีฬาฉินโจวเรา…”

เชียร์นักกีฬา?

หลินเยวียนยิ้ม

คณะกรรมการบลูเกมส์คือขุมสมบัติแห่งชื่อเสียง

หลังจากสะสางเรื่องเพลงโปรโมตได้แล้ว หลินเยวียนยังคงขบคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปเพื่อสะสมค่าความโด่งดัง โอกาศมาอยู่ที่หน้าประตูแล้ว

เรื่องนี้ไม่ได้กวนใจเขาแต่อย่างใด

“เดี๋ยวผมเขียนตอนกลางคืนครับ”

ทุกคนตกตะลึง คุณจะเขียนตอนกลางคืน

คำพูดนี้ฟังดูราวกับว่าเขาจะเขียนเล่นๆ จนเสร็จภายในคืนเดียว ไม่ใช่การบ้านเด็กประถมสักหน่อย

คงไม่ใช่ความหมายนั้นหรอกล่ะมั้ง

ทุกคนไม่ได้คิดมาก และพูดคุยกับหลินเยวียนเกี่ยวกับนักร้องในเพลงฉินโจวต้อนรับคุณ

“ไม่เพียงฉินโจว นักร้องจากทวีปอื่นๆ ก็ควรเชิญมาอย่างเหมาะสมครับ…”

การหารือดำเนินการต่อไป

เมื่อหลินเยวียนแสดงออกว่าตนหวังจะดึงนักร้องจากราชวงศ์ปลามาขับร้อง ไม่มีใครออกความเห็นคัดค้าน

คณะกรรมการบลูเกมส์ได้รับความช่วยเหลือจากหลินเยวียน ย่อมต้องมอบผลประโยชน์แก่หลินเยวียนบ้าง

เหล่าหัวหน้าต่างก็ไม่ได้ดื้อดึง

หลินเยวียนคุยง่าย พวกเขาก็คุยง่ายเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นนักร้องในราชวงศ์ปลาล้วนเป็นนักร้องแถวหน้า ไม่ว่าอย่างไรก็มีคุณสมบัติเพียงพอ

สนทนาไปเกือบหนึ่งชั่วโมง

ทุกคนนับว่ามีเจรจาอย่างราบรื่น

ก่อนจะกลับไป ยังมีผู้นำหลายคนขอลายเซ็นจากหลินเยวียนอย่างยิ้มแย้ม และเหตุผลก็ค่อนข้างคล้ายคลึงกัน

“ลูกสาวของฉันชอบคุณมาก…”

“ลูกชายของผมเป็นแฟนเพลงของคุณ…”

“หลานชายของผมชอบสไปเดอร์แมนของคุณมาก…!”

“ภรรยาผมชอบคุณ…”

“ผมชอบคุณ…”

หลินเยวียนแจกลายเซ็นให้ทุกคนด้วยความยินดี

หลังจากทุกคนกลับไป กู้ตงก็ตกอยู่ท่ามกลางความตกตะลึงและความสุขที่ได้พบกับเหล่าคนใหญ่คนโต ถ้าหากไม่ใช้ผู้ช่วยของหลินเยวียน ชั่วชีวิตนี้เธออาจไม่มีวันได้พบกับบุคคลสำคัญเหล่านี้

ในห้องนอนหลัก

หลินเยวียนกำลังขบคิดว่ามีเพลงไหนที่เหมาะที่สำหรับใช้ปลุกใจนักกีฬาฉินโจวได้บ้าง

ธีมเพลงประเภทนี้ต้องให้ปลุกใจ ทางที่ดีจะต้องมีความเป็นเพลงร็อก

เพลงปลุกใจจะอ่อนหวานไม่ได้ ไม่ว่าจะแข่งขันแพ้หรือชนะจะต้องงัดพลังออกมา

หืม?

มีตัวเลือกมากมาย หลินเยวียนแทบตาลายอยู่ในห้วงมหรรณพแห่งคลังเพลง

จริงสิ

แล้วเพลงนี้ล่ะ?

ถึงอย่างไรก็ไม่ต้องไต่ชาร์ต ดังนั้นเพียงแค่เลือกสักเพลงหนึ่งในบรรดาผลงานดีๆ สุดท้ายแล้วสายตาของหลินเยวียนจึงไปหยุดลงที่เพลงเพลงหนึ่งในคลังเพลงของระบบ

เชื่อในตัวเอง!