Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน 797 ประชันชุดไม่ได้น่ากลัว แต่ใครดูไม่ดีคนนั้นอับอาย
ตอนที่ 797 ประชันชุดไม่ได้น่ากลัว แต่ใครดูไม่ดีคนนั้นอับอาย
ตามมาแล้ว!
บล็อกตามมาแล้ว!
เมื่อเห็นความเคลื่อนไหวของปู้ลั่ว ชาวเน็ตแทบคิดว่าครั้งนี้บล็อกจะไม่ยอมรับมือเสียแล้ว ถึงอย่างไรทางกองทัพของปู้ลั่วก็แข็งแกร่งเกินไป ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครคาดหวังว่าบล็อกจะไม่เพียงเลือกที่จะรับการโจมตี แต่ยังตั้งชื่อกิจกรรมนี้ว่า…
รา! ชา! เรื่อง! สั้น!?
และเจ้าแก่ฉู่ขวงที่ทุกคนตั้งตารอ ก็รับหน้าที่ตัวแทนบล็อกวรรณกรรม เข้าร่วมกิจกรรมซึ่งสะเทือนวงการเรื่องสั้นในครั้งนี้!
โลกออนไลน์ต่างแตกตื่น!
‘ครั้งนี้บล็อกเอาเรื่องใช้ได้!’
‘พวกเขาเอาความกล้าจากไหนมาสู้กับปู้ลั่ว!’
‘ฉู่ขวงมอบความกล้าหาญให้กับพวกเขา?’
‘ปัญหาคือบล็อกมีฉู่ขวงแค่คนเดียว!’
“‘แม้แต่มุกราชาเรื่องสั้นก็งัดออกมาเล่นแล้วนะ นี่มันจงใจยั่วโมโหหรือเปล่า!’
“ชื่อที่บล็อกเรียกว่าราชาเรื่องสั้น คงไม่ได้เตรียมไว้สำหรับฉู่ขวงหรอกใช่ไหม?”
‘แน่นอนอยู่แล้ว ฝั่งบล็อกมีแค่เจ้าแก่ฉู่ขวงที่สู้ไหว ราชาเรื่องสั้นอาจไม่ได้หมายถึงฉู่ขวงก็ได้’
‘จบแล้ว ทั้งนี้ปู้ลั่วจะตะลุมบอนฉู่ขวงแล้วจริงๆ !’
“บล็อกกล้าเผชิญหน้าก็เพราะมีเจ้าแก่ฉู่ขวงประจำการ จะว่าไปเจ้าแก่ฉู่ขวงก็แข็งแกร่งจริงๆ ผมไม่เคยเห็ยเจ้าแก่ฉู่ขวงกลัวใครเลย”
‘คอมเมนต์บนลองคิดดูดีๆ ตอนนั้นที่เซี่ยนอวี๋ให้เข้าเปลี่ยนตอนจบ เขากลัวหัวหดจนแทบแก้ไม่ทัน’
‘อุก ฮ่าๆๆๆๆ ครั้งนั้นคือกลัวจริงๆ !’
‘เอาเถอะ นอกจากที่เซี่ยนอวี๋ยื่นคำขาดครั้งนั้น การกระทำในอดีตของเจ้าแก่ฉู่ขวงก็พิสูจน์แล้วว่าหมอนี่มีนิสัยไม่ยอมใครคิดว่าตัวเองเหนือว่าทุกคน เฟยหงบอกว่าฉู่ขวงยังไม่เหมาะสมกับการได้รับเลือกเป็นหนึ่งในสามอาชาไนยแห่งวงการเรื่องสั้นฉินโจว น่าจะแปลกว่าถ้าเขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง’
‘ครั้งนั้นที่เด็กเล็กโมโหจนร้องไห้ เขาก็ยอมเหมือนกัน’
‘…’
ให้ตายเถอะ!
วันนี้ไม่มีทางคุยกันจบ!
แต่ความตื่นเต้นของชาวเน็ตก็เป็นความจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งแฟนคลับของฉู่ขวงที่ในใจเปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง!
พวกคุณตะลุมบอนแล้วอย่างไร?
ถ้าจะบ้าได้ขนาดนี้ละก็!
แม้คนนับหมื่นขวางหน้า ข้าจะก้าวต่อไป!
เจ้าแก่ฉู่ขวงเดิมพันทุกอย่างด้วยความมุ่งมั่นนี้!
และนี่คือสิ่งที่แฟนคลับหลายคืนชื่นชอบในตัวฉู่ขวง!
นอกจากนี้ เดิมทีก็แฟนๆ ของฉู่ขวงหลายคนแสดงความไม่พอใจ!
ทำไมฉู่ขวงเข้าไปเป็นนักเขียนเรื่องสั้นสิบอันดับแรก แต่กลับต้องเป็นรองเฝิงหวาซึ่งอยู่ในอันดับที่สิบด้วย?
จำนวนไม่มากพอ?
คุณภาพต่างหากที่ตัดสิน!
อย่างไรก็ดี หลายคนที่สนับสนุนฉู่ขวงต่างยึดถึงแนวคิดนี้
แต่กระนั้นแล้ว บรรดานักเขียนจากฝั่งปู้ลั่วกลับไม่พอใจกับความทรหดของบล็อกและฉู่ขวง
อะไรกันฟระ
ราชาเรื่องสั้น?
ผู้ชนะจากกิจกรรมของพวกเขาเรียกว่าราชาเรื่องสั้น แล้วนักเขียนทางฝั่งเราจะเรียกว่าอะไรล่ะ
พวกเราต้องเข้าร่วมกิจกรรมของบล็อก ถึงจะมีสิทธิ์ได้เป็นราชาเรื่องสั้นอย่างนั้นหรือ?
นอกจากฉู่ขวงแล้ว ยังมีใครที่จะมาสู้ได้อีก
ราชาเรื่องสั้นตัวจริง จะถือกำเนิดจากฝั่งปู้ลั่วเท่านั้น!
ด้วยเหตุนี้ ความวุ่นวายจึงบังเกิด
‘ตลกมาก’
‘บล็อกคิดจริงๆ ว่าฉู่ขวงไร้เทียมทาน’
‘ปู้ลั่วเรามีนักเขียนแนวหน้ามากมายขนาดนี้ ยังต้องกลัวฉู่ขวงด้วยหรือ?’
‘มีแค่เฝิงหวาคนเดียวก็ไม่ต้องกลัวฉู่ขวงแล้ว!’
‘ยิ่งกว่านั้นเรายังมีอาจารย์เฟยหงที่อยู่อันดับห้าอีก!’
‘ไม่จำเป็นต้องถึงมืออาจารย์ทั้งสองท่านหรอก แค่พวกเราก็ตะลุมบอนบล็อกวรรณกรรมจนปางตายได้แล้ว’
‘ไม่ได้!’
‘กิจกรรมฝั่งเราต้องตั้งชื่อโหดๆ แบบนั้นบ้าง!’
‘ใช่แล้ว’
นักเขียนมักให้ความสำคัญกับชื่อเป็นที่สุด
เรื่องอื่นล้วนคุยกันได้ มีเพียงเรื่องจำพวก ‘ราชาเรื่องสั้น’ นี่แหละที่พวกเขาจะไม่ยอมแพ้อีกฝ่ายอย่างแน่นอน
ไม่นาน
ปู้ลั่วก็ออกประกาศอย่างเป็นทางการ!
‘ปู้ลั่ววรรณกรรมได้เปิดตัวกิจกรรมราชาเรื่องสั้น อย่างเป็นทางการในกลางเดือนนี้ ขอเชิญชาวเน็ตช่วยกันโหวต ราชาเรื่องสั้นในครั้งนี้จะเป็นใครขึ้นอยู่กับคุณแล้ว!’
ใช่แล้ว!
กิจกรรมของฝั่งปู้ลั่วก็มีชื่อว่า ราชาเรื่องสั้น เช่นเดียวกัน!
เกิดอะไรขึ้น
บล็อกของพวกคุณใช่ชื่อนี้ได้แค่ฝั่งเดียวหรือ?
ปู้ลั่วของพวกเราก็ใช่เหมือนกัน!
ทันทีที่ปู้ลั่วประกาศอย่างเป็นทางการ กลิ่นของดินปืนก็ตลบอบอวลขึ้นมาในทันที!
‘เอาซี่!’
‘กิจกรรมของทั้งสองฝั่งใช้ชื่อว่าราชาเรื่องสั้นเหรอ?’
‘ปู้ลั่วคัดลอกสำเนาได้เร็วมาก’
‘หรือว่านี่คือการประชันชุดในตำนาน’
‘อย่างที่คำโบราณว่าไว้ ประชันชุดไม่ได้น่ากลัว แต่ใครดูไม่ดีคนนั้นอับอาย’
‘น่าตื่นเต้นจริงๆ !’
‘ฉันยังนึกไม่ออกเลยว่าบล็อกจะงัดอะไรออกมาสู้กับปู้ลั่ว’
‘หรือว่านอกจากฉู่ขวงแล้ว พวกเขายังมีท่าไม้ตายอื่นๆ ที่ซ่อนเอาไว้?’
‘รอไม่กี่วันก็รู้ผลแล้ว’
‘ไม่รู้ว่าผลงานใหม่ของอาจารย์เฟยหงจะเป็นเรื่องอะไร’
‘ผมรอผลงานของอาจารย์เฝิงหวาเลย ผมโตมากับการอ่านผลงานของเขา’
……
ในสตูดิโอ
หลินเยวียนพิมพ์บนคีย์บอร์ด
เรื่องต่อไปจะเขียนอะไรดี
โมปัสซองต์?
โอ. เฮนรี?
เชคอฟ?
มาร์ค ทเวน?
หรือว่าโฮชิ ชินอิจิ?
ก่อนหน้านี้หลินเยวียนขบคิดระหว่างนักเขียนเหล่านี้มาโดยตลอด ราวกับว่าเขาเป็นโรคกลัวการเลือก แต่ในขณะนี้เขากลับไม่ลังเลเลยสักนิด
บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขา
ไฟล์จำนวนมากถูกตั้งชื่อไว้ล่วงหน้า ได้แก่
บอลไขแพะ!
ชายในคดี!
ธนบัตรล้านปอนด์!
เฮ้ ออกมาสิ!
อาจูลส์ของผม!
ตำรวจกับบทเพลงสรรเสริญ[1] !
ใบไม้ใบสุดท้าย!
ทั้งหมดนี้คือเรื่องสั้นที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก และยังนับได้ว่าเป็นผลงานชิ้นเอกของปรมาจารย์เรื่องสั้นบางส่วนอีกด้วย
เช่น บอลไขแพะเป็นของโมปัสซองต์
ชายในคดีของเชคอฟ
ใบไม้ใบสุดท้ายของโอ. เฮนรี
ส่วนเรื่องธนบัตรล้านปอนด์ เนื่องจากบลูสตาร์ไม่มีสกุลเงินปอนด์ หลินเยวียนจึงจะปรับแก้ในภายหลัง
ทั้งหมดเจ็ดเรื่อง!
หลินเยวียนตั้งชื่อสุดเท่ให้กับการเคลื่อนไหวในครั้งนี้
เจ็ดกระบี่ลงเขาเทียนซาน!
หลายคนบอกว่าฉู่ขวงมีจำนวนเรื่องสั้นน้อยเกินไปไม่ใช่หรือไง หลินเยวียนคิดว่าสมเหตุสมผลมาก เขาเองก็คิดว่าเรื่องสั้นของฉู่ขวงมีน้อยเกินไปจริงๆ
ครั้งนี้คิดซะว่าชดเชยก็แล้วกัน
คาดเดาว่าเรื่องสั้นทั้งเจ็ดเรื่องน่าจะมีความน่าเชื่อถือเพียงพอ ถ้ามากกว่านี้น่ากลัวว่าจะเล่นใหญ่เกินไป ทำให้ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ง่ายดายมากเกินไป
เห็นชัดๆ ว่าต้องทุ่มเงินมหาศาลในการสั่งผลิต
อย่างไรเสีย ยิ่งเป็นเรื่องสั้นยอดเยี่ยมมากเท่าไหร่ ยิ่งเขียนยากขึ้นมากเท่านั้น และเรื่องสั้นทั้งเจ็ดเรื่องนี้ก็เพียงพอสำหรับชดเชยข้อบกพร่องของฉู่ขวงซึ่งบอกว่ามีผลงานน้อยเกินไป อย่างไรเสียผลงานเหล่านี้ก็มีนักเขียนในโลกเดิมรับประกันคุณภาพ
หลินเยวียนพิมพ์เร็วมาก
สองสามเรื่องที่เมื่อพิมพ์เสร็จ จึงส่งไปให้จินมู่เพื่อส่งต่อไปยังทางบล็อก
นี่คือเหตุผลที่บล็อกจึงกล้าเผชิญหน้ากับปู้ลั่ว และยังกล้าใช้ลูกเล่นอย่าง ‘ราชาเรื่องสั้น’
หลินเยวียนดื่มชาหนึ่งคำ ขยับสองนิ้วมือ แล้วจึงพักผ่อน
“ช่วงเวลาจัดงานยืนยันแล้วครับว่าเป็นกลางเดือน”
จินมู่ซึ่งอยู่ด้านข้างถือโอกาสที่หลินเยวียนกำลังพักผ่อน บอกกฎของกิจกรรมในครั้งนี้
“เช่นเดียวกับกิจกรรมเรื่องสั้นเมื่อก่อนของทั้งสองฝั่ง บล็อกจะเผยแพร่ผลงานโดยไม่เปิดเผยตัวตนก่อน หลังจากให้ชาวเน็ตอ่านเนื้อหาแล้วจึงโหวตตามคุณภาพของผลงาน และตัดสินตามการจัดอันดับในขั้นสุดท้ายจากการโหวตของชาวเน็ตเท่านั้น วิธีนี้ช่วยหลีกเลี่ยงไม่ให้นักเขียนดึงคะแนนโหวตโดยอาศัยอิทธิพลของตัวเองได้ดีมากครับ”
หลินเยวียนพยักหน้า
เขาเคยเข้าร่วมกิจกรรม และรู้วิธีการเล่น
หนึ่งในความบันเทิงของชาวเน็ตในกิจกรรมดังกล่าวคือการทายชื่อผู้เขียนกับผลงานแต่ละชิ้นในกิจกรรมโดยพิจารณาจากคุณภาพและสไตล์การเขียน
เพียงแต่…
ทางบล็อก หลินเยวียนได้เตรียมเรื่องสั้นสำหรับเผยแพร่เจ็ดเรื่อง โดยที่ไม่เปิดเผยเผยตัวตนในตอนแรก แล้วชาวเน็ตจะเดาอย่างไรล่ะทีนี้?
Comments