Full-time Artist ใครว่าผมไม่เหมาะเป็นศิลปิน 814 แข่งขันภายใน
ตอนที่ 814 แข่งขันภายใน
เอาละ
สำหรับราชาเพลงหรือราชินีเพลงที่ราชวงปลา หลินเยวียนมีคำตอบในใจอยู่แล้ว
สายตาของเขาแลดูเหม่อลอย แต่ที่จริงแล้วเพียงแค่กำลังคิดว่าจะใช้เพลงอะไรในการปั้นราชาราชินีเพลงก็เท่านั้นเอง
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน
จู่ๆ กู้ตงซึ่งกำลังเก็บของอยู่ด้านข้างก็เอ่ยขึ้นมาว่า
“ตัวแทนหลิน คุณจะทานอาหารกลางวันในบริษัทไหมคะ”
“กี่โมงแล้วครับ”
“สิบโมงครึ่งแล้วค่ะ”
“งั้นไปกันข้าวด้วยกันเลยครับ”
หลินเยวียนลุกขึ้น เขาเองก็หิวเล็กน้อยเช่นกัน
ตัวแทนหลินเลี้ยงเหรอคะ?”
“ขอบคุณค่ะตัวแทนหลิน!”
กู้ตงเผยคลี่ยิ้มด้วยความดีใจ
หลินเยวียนกินข้าวโรงอาหารของผู้บริหารระดับสูง ซึ่งมีรสชาติดีกว่าร้านอาหารข้างนอก ปกติแล้วเธอไม่สามารถเข้าไปได้
ไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงโรงอาหาร
หลังจากอาหารจัดเตรียมเสร็จ หลินเยวียนยังไม่ทันได้จับตะเกียบ จู่ๆ ก็มีเสียงดนตรีดังเข้ามาในโสตประสาท
“เพิ่งข้ามขุนเขาลำเนาไพร จับมารร้ายได้หลายตัว…”
นี่คือเพลงประกอบบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศซีซันที่สี่ ‘เส้นทางสู่สวรรค์นั้นกว้างใหญ่’
หลินเยวียนเงยหน้าขึ้น
กู้ตงซึ่งอยู่ด้านข้างกล่าวกลั้วหัวเราะ “ที่แท้โรงอาหารของผู้บริหารระดับสูงก็ฉายบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเหมื อนกัน ซีรีส์เรื่องนี้พ่อฉันติดตามทุกซีซัน เพลงที่เขาชอบที่สุดคือเพลงประกอบเพลงนี้ แต่ส่วนตัวฉันกลับชอบเพลงรักอิตถีในแคว้นอิตถีมากกว่า เพลงนี้ที่ตัวแทนหลินเขียนเพราะมากเลยละค่ะ!”
ซีรีส์เรื่องนี้เปิดตัวเมื่อปลายเดือนมีนาคมในปีนี้ และมีทั้งหมดสี่ซีซัน
แต่ละซีซันออกอากาศทุกสองเดือน
ขณะนี้คือเดือนตุลาคม และออกอากาศถึงซีซันที่สี่พอดี
สำหรับเพลงรักอิตถีที่กู้ตงพูดถึงนั้น อันที่จริงเป็นบทเพลงจากซีซันที่สาม
รวมไปถึงบทเพลงที่เกี่ยวข้องอย่างเส้นทางสู่สวรรค์นั้นกว้างใหญ่ก็ปรากฏในซีซันที่สามเช่นเดียวกัน
เพลงเหล่านี้มาจากปลายปากกาของเซี่ยนอวี๋
อย่างไรก็ตาม กว่าเพลงเหล่านี้จะเข้าสู่ชาร์ตเพลงก็ปาเข้าไปกลางเดือนแล้ว อันดับที่ได้จึงไม่แน่นอน
หลินเยวียนไม่ได้ใส่ใจมากนัก
จะให้จงใจเปลี่ยนเวลาออกอากาศซีรีส์หรือแอนิเมชันทุกครั้งเพียงเพื่อคว้าอันดับที่ดีในการจัดอันดับฤดูกาลเพลงคงไม่ได้กระมัง
โชคดีที่กระแสตอบรับของเพลงเหล่านี้ดีมาก
เช่นเดียวกับเสียงชื่นชมอย่างล้นหลามในแง่คุณภาพของบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ
บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศซึ่งออกอากาศอย่างต่อเนื่องมาจนถึงซีซันที่สี่ แต่ละซีซันได้ล้วนได้ 9 คะแนนเป็นอย่างน้อย
ทั้งหมดล้วนแต่ทำให้ผู้ชมเอ่ยปากชมเปาะ!
ความสำเร็จนี้นับ ได้ว่าเป็นซีรีส์ซึ่งได้รับเสียงชื่อชมและเรตติงสูงที่สุดในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้
ข้อบกพร่องเพียงประการเดียวของซีรีส์ทั้งเรื่องนี้คือความเร็วในการถอนทุนคืนนั้นช้าเกินไป ถึงอย่างไรเงินลงทุนก็สูงเกินไป
“ดูเหมือนว่าเดือนหน้า ซีรีส์เรื่องบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศจะฉายจบแล้ว”
หลินเยวียนเอ่ยขึ้น
ซีรีส์เรื่องนี้มีส่วนสำคัญอย่างมากในการโปรโมตลิขสิทธิ์ของบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ
เป็นไปตามการคาดการณ์ของหลินเยวียน
บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศในตอนนี้มีแฟนๆ นับไม่ถ้วนจากทั้งห้าทวีป ได้แก่ ฉิน ฉี ฉู่ และเยี่ยน
ความนิยมของซุนหงอคงยิ่งสูงจนน่ากลัว ถึงขั้นที่นับได้ว่าเป็นยอดตัวละครในตำนาน!
อิทธิพลของตัวละครนี้ เหนือกว่าเทพเอ้อร์หลางหยางเจี่ยนตำนานสถาปนาเทพยดาเสียอีก!
เมื่อมองจากมุมนี้ บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศซึ่งหลินเยวียนเขียนบทนี้ประสบความสำเร็จอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!
“ใช่ค่ะ”
กู้ตงซึ่งอยู่ด้านข้างเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ช่วงก่อนหน้านี้ปริษัทติดต่อพวกเรามา บอกว่าจะปล่อยบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศฉบับแอนิเมชัน ดูจากกระแสของซีรีส์แล้ว ฉันประเมินว่าแอนิเมชันคงทำผลงานได้ไม่แย่”
หลินเยวียนพยักหน้า
ประธานบอกกับหลินเยวียนด้วยตัวเอง ว่าการสร้างบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศเป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
นอกจากนั้นยังเป็นการช่วยบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศอย่างขมีขมันทางหนึ่งอีกด้วย
……
รับประทานอาหารกลางวันเสร็จเรียบร้อย
ไม่นานหลังจากกลับถึงห้องทำงาน จู่ๆ หลินเยวียนก็ได้ยินความเคลื่อนไหวจากข้างนอก
“พี่จ้าว?”
หลินเยวียนมองไปยังผู้มาเยือนด้วย
จ้าวเจวี๋ยเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม “มารบกวนเธออีกแล้ว”
“ไม่หรอกครับ พี่จ้าวเชิญนั่ง”
หลินเยวียนเชิญให้จ้าวเจวี๋ยนั่งลง ขณะที่กู้ตงชงชาอย่างชำนิชำนาญ
ห้องทำงานของหลินเยวียนอาจไม่มีอย่างอื่น ทว่าในลิ้นชักและตู้ล้วนเต็มไปด้วยใบชา
ในบริษัทมีข่าวลือว่าเซี่ยนอวี๋ปล้นใบชาเปล่านี้ไปจากประธานกรรมการ
“ที่มาหาเธอเพราะฉันมีเรื่องจะบอก”
จ้าวเจวี๋ยมองไปยังหลินเยวียน “เรื่องที่บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศจะจบเดือนหน้าเธอคงรู้แล้วใช่ไหม?”
“ครับ”
หลินเยวียนตอบ “ตอนกลางวันผมก็ดูมาตอนนึง”
จ้าวเจวี๋ยมีท่าทางดีใจ “ประธานสั่งให้โรงอาหารของบริษัทเปิดได้แค่ช่วงพักเที่ยงเท่านั้น สุดท้ายเรื่องเดียวที่ทุกคนดูไม่เบื่อเลยก็คือบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ เมื่อไม่นานมานี้เปิดหยางเสี่ยวฝานและฉินเทียนเกอ ปรากฏว่าเกิดการประท้วงกันเลยทีเดียว ทุกคนพูดกันว่าดูเรื่องนี้แล้วกินข้าวไม่ลง”
“อุก”
กู้ตงซึ่งอยู่ด้านข้างหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ จากนั้นจึงรีบสารภาพผิด และเดินออกจากห้องทำงานอย่างเงียบเชียบ
หลิยเยวียนกินอาหารในโรงอาหารอยู่บ่อยครั้ง แน่นอนว่าเขารู้เรื่องนี้ แต่เขากลับไม่คิดว่ามีอะไรผิดปกติ
ซีรีส์กำลังภายในนี่นา มีหรือจะไม่ฆ่าคน
จ้าวเจวี๋ยจิบชาไปหนึ่งคำ
ในที่สุดก็เปิดเผยจุดประสงค์ของการเยี่ยมเยียนในครั้งนี้
“ที่ฉันมาหาเธอเพราะเรื่องเกี่ยวกับบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ ซีรีส์บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศดังมาก ฉะนั้นแผนกซีรีส์ของเราจึงคิดจะเขียนบทแยกสำหรับตัวละครสำคัญในเรื่อง แต่เราจำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากอาจารย์ฉู่ขวงที่เป็นนักเขียนต้นฉบับก่อน ได้ยินว่านี่ก็เป็นหนึ่งในแผนต่อไปหลังจากที่เธอทุ่มเงินซื้อบทเรื่องบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศมาถ่ายทำ เชื่อว่าเธอเองก็คงเข้าใจ”
“บทแยกของตัวละครจากบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ?”
หลินเยวียนตะลึงไปชั่วขณะ ทันใดนั้นจึงพูดว่า “ผมมีความคิดเรื่องนี้จริงๆ ทางนั้นมีบทไหมครับ ถ้ามีบทละก็ จำเป็นต้องให้เพื่อนผมตรวจสอบคุณภาพบทก่อน ถ้าคุณภาพผ่านก็ไม่มีปัญหา”
“ยังไม่ได้เริ่มเขียนบท…”
จ้าวเจวี๋ยพูดด้วยความกระอักกระอ่วนใจ “แต่พวกเรามีเป้าหมายอยู่แล้ว กำลังคิดหาวิธีติดต่อคนคนนั้นอยู่”
หลินเยวียน “ใครครับ”
จ้าวเจวี๋ย “เธอน่าจะเคยได้ยินชื่อมาบ้าง อี้อันที่เขียนแฟนฟิกบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศน่ะ!”
หลินเยวียน “…”
น้ำเชี่ยวชนวังมังกร[1]?
จ้าวเจวี๋ยไม่ได้สังเกตถึงความละเอียดอ่อนในสีหน้าของหลินเยวียน เธอดูเหมือนกำลังตื่นเต้นสุดขีด “อี้อันคนนี้เก่งจริงๆ เรื่องตำนานหงอคงเขียนออกมาได้ดีมาก ดังนั้นเราจึงอยากเชิญเขามาลองเขียนบทซีรีส์เดี่ยวสำหรับซุนหงอคง แผนกซีรีส์เราส่งคนไปติดต่อกับบล็อกแล้ว ถ้าทุกอย่างราบรื่น ฉันหมายถึงคุณภาพของบทผ่าน หวังว่าเธอจะไปเจรจากับอาจารย์ฉู่ขวงได้ ทั้งโลกนี้เธอคือคนที่เขาไว้หน้ามากที่สุด ฉู่ขวงอาจไม่ไว้หน้าอี้อัน แต่เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่ไว้หน้าเธอ”
ไว้หน้า?
สีหน้าของหลินเยวียนเริ่มแปลกมากขึ้นเรื่อยๆ
ถ้าหากไม่พิจารณาถึงความสัมพันธ์ของอี้อันกับตนเอง ความคิดของจ้าวเจวี๋ยก็ถือว่าไม่ได้น่าเหลือเชื่ออะไร
ในโลกเดิม
โจวซิงฉือได้ถ่ายทำภาพยนตร์เรื่อง ‘บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ: ปราบปีศาจ’
เขายังได้ร่วมมือกับผู้เขียน ตำนานหงอคง คือจินเหอไจ้ในการเขียนบท
ซึ่งความแตกต่างคือ นั่นคือภาพยนตร์ ส่วนจ้าวเจวี๋ยต้องการสร้างซีรีส์
ควรจะตอบรับไหม?
หลังจากคิดไปสักพัก หลินเยวียนก็เกิดความคิดขึ้นมาในใจ
เหมือนว่านี่จะเป็นความคิดที่ดี?
มันดูเหมือนจะสมเหตุสมผลที่จะให้บริษัทติดต่ออี้อัน ส่วนเขาก็ปลีกตัวจากเรื่องนี้อย่างสิ้นเชิง
มีเพียงตัวตนของอี้อัน!
ที่หลินเยวียนจะไม่เปิดเผยให้ใครรู้
แม้กระทั่งจินมูก็ยังไม่รู้ว่าหลินเยวียนมีนามปากกานี้อยู่
ทุกคนคงเข้าใจสาเหตุดี
ส่วนบทซีรีส์เดี่ยวของตัวละครจากบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศ?
บันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศมีตัวละครมากมาย ไม่จำเป็นต้องเป็นเรื่องของซุนหงอคงเสมอไป!
ไม่ว่าอย่างไร หลินเยวียนก็มีหลายเรื่องให้เลือกสรร
เมื่อนึกถึงตรงนี้
หลินเยวียนจึงพูดว่า “งั้นทางพี่จ้าวติดต่ออี้อันก่อนแล้วกันครับ ผมจะจัดการเรื่องฉู่ขวงเอง”
เฮ้อ
ดูเหมือนเรื่องนี้จะวุ่นวายขึ้นมาแล้ว
ไปๆ มาๆ ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับตัวเขา
เซี่ยนอวี๋คือเขาเอง ฉู่ขวงคือเขาเอง อี้อันก็คือเขาเอง
แข่งขันภายในกันสุดขีด
ใส่มาเลย
ใส่มาให้เต็มที่
————————
ปล. ทุกคนลองทายดูไหมว่าตัวละครตัวไหนจากบันทึกการเดินทางสู่ประจิมทิศที่จะมีซีรีส์เดี่ยวเป็นของตัวเอง?
[1] น้ำเชี่ยวชนวังมังกร เปรียบเปรยถึงสถานการณ์ที่สองฝ่ายซึ่งแท้จริงแล้วอยู่ฝ่ายเดียวกันเกิดความขัดแย้งกัน เนื่องจากไม่รู้ถึงความเกี่ยวข้องกัน
Comments