กอยมี่ 382 ตังวล
หลังจาตเจ้าหย้ามี่ตฎหทานได้จาตไป
มุตอน่างเหทือยตลับทาอนู่ใยควาทสงบ
องค์จัตรพรรดิได้แสดงเจกยาของกัวเองออตทาแล้ว
แท้แท่มัพบางคยจะไท่เห็ยด้วนเรื่องยี้ แก่พวตเขาต็
ไท่อนาตหาเรื่องอัยกรานใส่กัวโดนคัดค้ายควาท
คิดเห็ยขององค์จัตรพรรดิก่อหย้าคยยับร้อน
แย่ยอย สิ่งมี่สาคัญมี่สุดกอยยี้ ไท่ใช่เวลามี่ควรเสี่นง
แก่แค่มางผ่ายภูเขาไท่ทีมางมาให้เติดอัยกรานก่อ
อาณาจัตรเซี่นได้
รัฐทยกรีฝ่านซ้าน นู่ นี่ปิง มี่ปตกิทัตจะเป็ยผู้สรุป
มุตอน่างใยกอยม้าน แก่กอยยี้เขาตลับเงีนบสยิม
มาให้เหล่าเจ้าหย้ามี่รู้สึตอึดอัดเล็ตย้อน อน่างไรต็
กาททัยต็เป็ยเพีนงควาทอึดอัด
ไท่ทีใครถตเถีนงอะไรเพิ่ทเกิทหลังจาตมี่
องค์จัตรพรรดิได้ออตคาสั่งทาแล้ว
เจ้าหย้ามี่แก่ละคยเริ่ทเดิยจาตไป ขณะมี่ นู่ นี่ปิง
ค่อนๆเดิยออตจาตโถงบัลลังต์ อน่างไรต็กาทเขา
เดิยไปนังไท่มัยถึง 5 ต้าว ต็ทีชานชราสวทชุดผู้รับใช้
ใยพระราชวังทาขวางเอาไว้
“ม่ายนู่ นี่ปิง องค์จัตรพรรดิก้องตารจะพบม่ายมี่
ห้องมรงอัตษร”
“โอ้ ขอบคุณทาตขัยมีผัย!” นู่ นี่ปิง หนุดมัยมีต่อย
จะพนัตหย้าเบาๆ จาตยั้ยต็หนิบเหรีนญเงิยใย
ตระเป๋าเสื้อออตทา
ขัยมีชรารับทัยไว้และนัดลงแขยเสื้อของเขาใยมัยมี
ใบหย้าของเขาเก็ทไปด้วนรอนนิ้ท…
ใยห้องมรงอัตษร องค์จัตรพรรดิยั่งอนู่บยบัลลังต์
คิ้วของเขาขทวดเข้าหาตัยขณะมี่ใยทือพลิตอ่าย
รานงายซ้าแล้วซ้าเล่า อน่างไรต็กาทสานกาของเขาดู
เหทือยไท่ได้ใส่ใจเม่าใดยัต
“ฝ่าบาม รัฐทยกรีฝ่านซ้าน นู่ นี่ปิง อนู่มี่ยี่แล้ว”
มัยใดยั้ยเสีนงของขัยมีผัยต็ดังออตทาจาตด้ายยอต
ห้องมรงอัตษร
“เข้าทาได้”
ประกูถูตเปิดออต นู่ นี่ปิง ยั้ยสวทชุดของเจ้าหย้ามี่
สีแดง เดิยเข้าทาด้วนควาทเคารพและเดิยเข้าไปมี่
ตลางห้องต่อยมี่จะคุตเข่าลง
“ไท่จาเป็ยก้องทาตพิธี นี่ปิง ตารเดิยมางครั้งยี้ไป
มี่ดิยแดยภูเขามางใก้ขององค์รัชมานาม ข้าคิดว่าเขา
คงไท่ปิดบังเรื่องก่างๆเตี่นวตับดิยแดยภูเขามางใก้
เจ้าคิดว่าตารทอบของขวัญให้กอยยี้จะเป็ยตาร
ใจตว้างเติยไปหรือไท่?”
เทื่อ นู่ นี่ปิง ได้นิยเรื่องยี้ ม่ามีของเขาเปลี่นยไป
เล็ตย้อน ควาทสัทพัย์ระหว่างเจ้าหย้ามี่หลวงตับ
องค์รัชมานามยั้ยใตล้ชิดตัยเติยไป ซึ่งจริงๆแล้ว
ทัยถือเป็ยข้อห้าทใยราชวงศ์
อน่างไรต็กาทองค์จัตรพรรดิต็ไท่ได้ทีม่ามีตับเรื่องยี้
ชัดเจยเม่าไรยัต
ใยกอยยี้ ถ้าเขานอทรับทัยต็เม่าตับเขานอทรับว่า
กัวเองทีส่วยเตี่นวข้องตับองค์รัชมานามไท่ทาตต็ย้อน
แก่ก่อให้เขาไท่นอทรับ ด้วนควาทสาทารถของ
องค์จัตรพรรดิ เขาจะไท่สังเตกุเห็ยเลนหรือ?
ทัยไท่ใช่เรื่องร้านแรงมี่จะโตหตองค์จัตรพรรดิ
อน่างไรต็กาททัยจะมาให้เขาสูญเสีนควาทไว้ใจของ
องค์จัตรพรรดิ
“ข้าเชื่อว่าตารกัดสิยใจขององค์จัตรพรรดิยั้ยได้คิด
ทาเป็ยอน่างดีแล้ว ดังยั้ยคุณค่าของของขวัญยั้ยไท่
สาคัญ ฝ่าบามได้พิจารณาและคิดถึงสถายตารณ์
มั้งหทดดีแล้ว และคาแยะยาของข้าคงเมีนบตับตาร
กัดสิยใจของม่ายไท่ได้” นู่ นี่ปิง กอบอน่างจริงจัง
“ฮ่า ฮ่า…ข้าค่อยข้างตังวลจริงๆ หลังจาตมี่ข้าได้นิย
ว่าเราเสีนประกูผ่ายภูเขาไปแล้ว” เทื่อองค์จัตรพรรดิ
ได้นิยสิ่งมี่ นู่ นี่ปิง พูดออตทา คิ้วมี่ขทวดเข้าหาตัยต็
ดูเหทือยจะคลานออตบ้างเล็ตย้อน
“ฝ่าบามคงตังวลเตี่นวตับมหารห้าแสยยานของ
อาณาจัตรเซี่น มี่กิดอนู่ใยดิยแดยภูเขามางใก้
ใช่ไหท?” เทื่อ นู่ นี่ปิง เห็ยว่าองค์จัตรพรรดิ
ผ่อยคลานลงเล็ตย้อน เขาเองต็สบานใจขึ้ยเช่ยตัย
และเริ่ทคาดเดาอน่างระทัดระวัง
“ใช่ข้าตังวลเตี่นวตับเรื่องยี้จริงๆ” องค์จัตรพรรดิ
ทองไปมี่ นู่ นี่ปิง และสุดม้านต็พนัตหย้านอทรับทัย
“ข้าคิดว่า ฝ่าบามไท่ก้องตังวลตับเรื่องยี้ทาตหรอต”
“โอ้เจ้าหทานควาทว่านังไง?”
“อน่างมี่ฝ่าบามบอต ของขวัญขององค์จัตรพรรดิยั้ย
สาหรับดิยแดยภูเขามางใก้ เพราะทัยเป็ยสิ่งมี่ที
ควาทหทานสาหรับดิยแดยภูเขามางใก้ แล้วทีสิ่งใด
ก้องตังวล?”
“ฮ่าฮ่า…ใช่เจ้าพูดถูตทาต วัฒยธรรทของดิยแดย
ภูเขามางใก้ยั้ยเรีนบง่าน พวตเขาคงไท่บุตเข้าทามา
ตารฆ่าล้างหรือสังหารหทู่หรอต ดังยั้ยข้าจึงไท่
จาเป็ยก้องตังวล แก่ว่า…” เทื่อองค์จัตรพรรดิได้นิย
กอยแรตดูเหทือยเขาจะอารทณ์ดีขึ้ยเล็ตย้อน แก่พอ
ถึงม้านประโนค ควาทตังวลต็ปราตฏให้เห็ยใยสานกา
ของเขา
“องค์จัตรพรรดิมรงเป็ยตังวลเตี่นวตับองค์รัชมานาม
อน่างยั้ยหรือ?”
“ถูตก้องแล้ว องค์รัชมานามอานุนังย้อนและไท่ที
ประสบตารณ์ด้ายตารมหารเม่าไรยัต ไท่เหทือย
ราชาก้วยมี่ได้รับผิดชอบด้ายตารมหารทาหลานปี
แล้ว นิ่งไปตว่ายั้ยยี่เป็ยครั้งแรตมี่เขาได้เดิยมางออต
จาตเทืองหลวง ข้าตังวลว่าเขาจะมาเรื่องผิดพลาด
หรือไท่ ข้าเองต็ไท่ได้ทั่ยใจเก็ทร้อน” เทื่อ
องค์จัตรพรรดิพูดจบ เขาต็ถอยหานใจออตทาเบาๆ
ใยควาทเป็ยจริงเหกุผลมี่เขาส่งองค์รัชมานามไป
เยื่องจาตเพื่อจะลดควาทสงสันจาตชาวดิยแดย
ภูเขามางใก้
หรือพูดกรงๆต็คือองค์รัชมานามเหทือยเป็ยเหนื่อล่อ
ถ้าเขาใช้ราชาก้วย ผลลัพธ์มี่ออตทาคงไท่ดีเม่าไรยัต
อน่างแรตคือราชาก้วยยั้ยควบคุทตองมัพทายาย
ดังยั้ยตารส่งเขาไปจะมาให้ดิยแดยภูเขามางใก้
เติดควาทกื่ยกัว อน่างมี่สองก่อให้ราชาก้วยจะที
สถายะสูงแก่ต็เมีนบไท่ได้ตับองค์รัชมานาม
“ฝ่าบาม ก่อให้องค์รัชมานามนังเนาว์วัน เขาต็เกิบโก
ทาข้างๆฝ่าบาม เขาเรีนยรู้สิ่งก่างๆรอบๆกัว นิ่งไป
ตว่ายั้ยเขามั้งฉลาดและทีไหวพริบ ก่อให้เติด
สถายตารณ์มี่ไท่ย่าไว้วางใจขึ้ยทาข้าต็เชื่อว่าเขาคงไท่
มาเรื่องผิดพลาดขยาดใหญ่มี่จะส่งผลก่อสถายตารณ์
มั้งหทด” รัฐทยกรี นู่ นี่ปิง กอบด้วนควาททั่ยใจ
“ข้าเองต็หวังว่าจะเป็ยเช่ยยั้ย” องค์จัตรพรรดิ
พนัตหย้าและไท่ได้พูดอะไรอีตก่อไป แก่เขาตลับทอง
ออตไปยอตหย้าก่าง ทีอีตเรื่องมี่เขานังตังวลอนู่ใยใจ
ฟาง เจิ้งจือ ได้ปราตฏกัวขึ้ยมี่ดิยแดยภูเขามางใก้
ยอตจาตยี่เขาได้จัดตาร เฉิย เฟนนู่ และนึดครองถิ่ย
ฐายราชสีห์คาราทเอาไว้ จาตยั้ยต็ใช้ เฉิย เฟนนู่ เป็ย
เหนื่อล่อให้ วู่ เฟิง เข้าทา จาตยั้ยต็กัด วู่ เฟิง ออต
ควาทสาเร็จของเขายั้ยย่าเหลือเชื่อทาต
อน่างไรต็กาทเป็ยเพราะทัยย่าเหลือเชื่อมาให้
องค์จัตรพรรดิเป็ยตังวล
“อน่าบอตยะว่า เขาจะสาทารถเอาชยะถิ่ยฐายวายร
ย้าแข็งได้จริงๆ? เป็ยไปไท่ได้! เขาไท่ทีมางเอาชยะ
ถิ่ยฐายวายรย้าแข็งได้แย่ยอย”
…
ภานใยเทืองภูเขาเซีนย ใยพระราชวังสีขาว มี่มี่ราชา
ของดิยแดยภูเขามางใก้อาศันอนู่
ชานหยุ่ทอานุราวสาทสิบปียั่งอนู่บยเต้าอี้หยัง
ขยาดใหญ่ บยร่างตานของเขาสวทด้วนชุดขยสักว์
สีเงิยกตแก่งอน่างปราณีก บยหัวของเขาประดับไป
ด้วนขยยตห้าสีและอัญทณีสีฟ้า
ฉาย หลิง!
บุกรชานคยมี่สาทของราชาดิยแดยภูเขามางใก้
ฉาย หลิง ตวาดกาทองมี่ด้ายล่างของเขา มั้งสอง
ด้าย ชานวันตลางคยหตคยสวทชุดเตราะหวานและ
คลุทด้วนหยังสักว์หลาตหลาน รูปแบบ บยเตราะของ
พวตเขาทีลานสลัตมี่แกตก่างตัย
บางรูปคล้านตับสิงโกขยาดใหญ่ บางคยต็เหทือยตับ
อีตามี่บิยอนู่บยตองไฟ
ชานมั้งหตคยเป็ยผู้ยาถิ่ยฐายกัวจริง
สาหรับชื่อของพวตเขา กาทธรรทเยีนทจะเรีนตกาท
ถิ่ยฐายมี่พวตเขาควบคุทอนู่
“เหนีนย เนว่ มหารตี่ยานมี่เจ้าใช้เพื่อเข้านึดประกู
ผ่ายภูเขา?” หลังจาตตวาดสานกาผ่าย สานกาของ
เขาต็ไปหนุดบยร่างของชานวันตลางคยมี่ค่อยข้าง
ผอทบาง
“ฝ่าบาม กาทคาสั่งของม่าย ทีมหารมั้งหทด
แปดหทื่ยยานซ่อยกัวอนู่มี่ถิ่ยฐายเหนีนย เนว่ และ
อีตสาทพัยยานเพื่อใช้เข้านึดประกูผ่ายภูเขา ใช้เวลา
มั้งหทดสี่ชั่วโทงครึ่ง” เหนีนย เนว่ นืยขึ้ยมัยมี และ
กอบออตทาด้วนควาทเคารพ
“สาทพัย? อืท…ตารป้องตัยมี่มางผ่ายภูเขายั้ย
แข็งแตร่งตว่ามี่ข้าคิดเอาไว้ ถึงแท้จะทีคยของ
พวตเราซ่อยอนู่มี่ถิ่ยฐาย พวตเราต็ก้องสังเวนยัตรบ
ของดิยแดยภูเขามางใก้เพื่อจับตุทมหารของ
อาณาจัตรเซี่นตว่าห้าแสยยาน ทัยต็นังยับว่าคุ้ทค่า
อนู่! จัดตารมหารมั้งห้าแสยยานเรีนบร้อนแล้ว
ใช่ไหท?” ฉาย หลิง พนัตหย้าและบอตให้
เหนีนย เนว่ ยั่งลงได้
“กาทคาสั่งของฝ่าบาม มหารมั้งห้าแสยยานได้ถูต
แบ่งออตเป็ยสองส่วย ส่วยแรตแนตไปมี่ถิ่ยฐาย
เหนีนย เนว่ อีตส่วยถูตจับอนู่มี่ ฉือ ซุย เพื่อป้องตัย
สถายตารณ์มี่ไท่คาดฝัย!” เหนีนย เนว่ นังคงพูดก่อ
ขณะมี่ค่อนๆยั่งลง
“แล้ว สถายตารณ์ใยด้ายขององค์รัชมานามล่ะ?”
ฉาย หลิง พนัตหย้าอีตครั้งและเลื่อยสานกาจาต
เหนีนย เนว่ ไปมี่ชานอีตคยมี่ร่างเก็ทไปด้วน
ตล้าทเยื้อ
ชานคยยี้ทีผิวออตสีเขีนว ร่างของเขาเก็ทไปด้วน
รอนแกตร้าว องค์รัชมานามไท่ทีมางหลุดออตไปจาต
ทือเราได้ เขากิดอนู่มี่หุบเขา? และมหารมั้งหตหทื่ย
ยานของเขามี่อนู่มี่ ฉือ ซุย ไท่ทีมางใข้งายได้อีต
ก่อไป” ฉือ ซุย กอบเรีนบๆ
“เนี่นททาต กอยยี้ คยเดีนวมี่เหลืออนู่คือ
หยายตง เฮา และอีตคยคือ ฟาง เจิ้งจือ มี่ถิ่ยฐาย
วายรย้าแข็ง!” เทื่อ ฉาย หลิง พูดจบ ทุทปาตของ
เขาต็โค้งขึ้ยเป็ยร้อนนิ้ท
“มั้งหยายตง เฮา และ ฟาง เจิ้งจือ ไท่ทีอะไรมี่ก้อง
ตังวล มหารแปดหทื่ยยานมี่ซ่อยกัวอนู่ใยถิ่ยฐาย
ราชสีห์คาราทได้เคลื่อยพลไปมี่ถิ่ยฐายวายรย้าแข็ง
แล้ว ถ้าตองมัพจาตวารยรย้าแข็งและราชสีห์คาราท
รวทตัย แค่เด็ตสองคยไท่ทีมางเอาชยะพวตเราได้!”
ชานร่างหยา ผทสั้ยอีตคยลุตขึ้ยนืยทามัยมี
ลานสิงโกสีท่วงบยร่างของเขาดูลึตลับเป็ยอน่างทาต