ตอนที่ 1293  ชำระแค้น (3)

“ข้าพูดพล่อยๆ?  ฮ่าๆ  ตลกเป็นบ้า!  ถ้าวิธีการของวิหารปีศาจเพลิงเรียกว่าอยู่ในขอบเขต  แล้วทำไมวันนี้พวกเจ้าถึงโจมตีคนจากวิหารแห่งชีวิตของเรา?”  คนจากวิหารแห่งชีวิตไม่ยอมปล่อยเรื่องที่วิหารปีศาจเพลิงอาศัยความได้เปรียบจากจำนวนคนที่มากกว่า  ฆ่าพวกเขาตามอำเภอใจ

ชายชุดเขียวพูดด้วยความโกรธว่า  “ถ้าไม่ใช่เพราะพวกวิหารแห่งชีวิตของเจ้าล้ำเส้นมาแย่งของที่เป็นของพวกเราไป  พวกเราจะต้องใช้มาตรการที่รุนแรงแบบนี้เหรอ!?”

“ห๊ะ!  แย่งของพวกเจ้าไปเนี่ยนะ?  นั่นแค่ข้ออ้างของพวกเจ้า!  พวกเราไปแย่งของพวกเจ้าเมื่อไรกัน?  อยู่ๆก็มาโยนความผิดให้พวกเรา!  พวกเจ้าพูดเอาเองทั้งนั้น!”  คนจากวิหารแห่งชีวิตกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ  พวกเขาไม่ได้อยากมีเรื่องกับวิหารปีศาจเพลิง  แต่จู่ๆวิหารปีศาจเพลิงก็พุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขาโดยที่พวกเขายังไม่ได้เตรียมตัว  ถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวอย่างกระทันหันของจวินอู๋เหยา  คนที่ยังเหลืออยู่ตรงนี้ก็คงถูกพวกวิหารปีศาจเพลิงฆ่าตายไปแล้ว!

แม้ว่าวิหารแห่งชีวิตจะเคยคิดขโมยแผนที่  แต่เนื่องจากวิหารต่างๆล้วนเก็บซ่อนความลับเรื่องแผนที่กันไว้อย่างดีมาก  พวกเขาไม่สามารถรู้ได้ว่าวิหารเหล่านั้นได้มอบแผนที่ให้กับใครในอาณาจักรล่าง!  ดังนั้น  ต่อให้พวกเขาอยากขโมย  พวกเขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปเริ่มที่ไหน!

ข้อกล่าวหาจากวิหารปีศาจเพลิงนี้  วิหารแห่งชีวิตรู้สึกว่ามันน่าหัวเราะเอามากๆ

ทั้งสองฝ่ายต่างไม่ยอมกัน  วิหารปีศาจเพลิงอยากจะแก้ไขความขัดแย้งกับเย่ฉา  ส่วนวิหารแห่งชีวิตก็พยายามจะกวนน้ำให้ขุ่น  พวกเขาโต้เถียงกันอย่างรุนแรง  แต่เนื่องจากจวินอู๋เหยาอยู่ที่นั่นด้วย  พวกเขาจึงไม่กล้าต่อสู้กันอีก

รอยยิ้มของจวินอู๋เหยาไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว  แต่ดวงตาของเขาเข้มขึ้นโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น

ขณะที่คนจากวิหารแห่งชีวิตกำลังเร่งผลักคนจากวิหารปีศาจเพลิงให้หล่นลงสู่ขุมนรก  เงาดำสายหนึ่งก็ยิงผ่านคอของเขาทันที!

ทันใดนั้น  เสียงของชายคนนั้นก็ขาดหายไป  ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ  เส้นสีแดงบางๆปรากฏขึ้นบนคอของเขา  เลือดไหลออกมาจากเส้นสีแดงนั้นเปลี่ยนให้คอของเขากลายเป็นสีแดงทันที  สายตาตกตะลึงของเขามองตรงไปที่จวินอู๋เหยา  ดูเหมือนไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาได้!

เสียงตุบดังขึ้น!

หัวของชายคนนั้นหล่นลงบนพื้น  เลือดพุ่งออกจากบาดแผลกว้าง!  เลือดสีแดงอุ่นๆโปรยปรายลงมาราวสายฝน

ภายใต้ฝนเลือดนั้น  ร่างของชายคนนั้นล้มลงบนแอ่งเลือดของเขาเอง

จนกระทั่งตาย  เขาก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด  ทำไมจวินอู๋เหยาถึงไม่เล่นงานคนจากวิหารปีศาจเพลิง  แต่กลับตัดหัวของเขาแทน!

หัวหน้ากลุ่มจากวิหารแห่งชีวิตตายในชั่วพริบตา!

คนที่เหลือของวิหารแห่งชีวิตยืนแข็งอยู่ที่  พวกเขาไม่ทันเห็นตอนที่จวินอู๋เหยาโจมตีด้วยซ้ำ  หัวหน้าของพวกเขาก็ตายแล้วโดยไม่ทันได้ส่งเสียงอะไรเลย!

เลือดอุ่นๆกระเซ็นใส่หน้าของพวกเขา  แต่กลับทำให้พวกเขาหนาวเย็นจนถึงกระดูก!

การตายของชายคนนั้นสร้างความแปลกใจให้กับทุกคน  แม้แต่คนจากวิหารปีศาจเพลิงก็ยังตกตะลึง

ชายลึกลับคนนี้มาที่นี่เพื่อชำระแค้นกับพวกเขาไม่ใช่หรือ?  ทำไมเขาถึงลงมือกับคนจากวิหารแห่งชีวิตแทนล่ะ?

ชายชุดเขียวที่ใจหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่มตลอดเวลาก็แอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกปนดีใจ  เขาเดินไปข้างหน้าและประสานมือคารวะจวินอู๋เหยา  พร้อมกับพูดว่า  “ขอบคุณท่านที่ช่วยเหลือ  คนน่ารังเกียจพวกนั้นสมควรตายแล้ว  ท่านเป็นผู้มีคุณธรรมอย่างแท้จริง  ที่ข้าเคยล่วงเกินจากความเข้าใจผิดก่อนหน้านี้  ข้าขออภัยพี่ชายท่านนี้อีกครั้ง  หวังว่าเรื่องนี้จะจบลงได้ด้วยดี”