ตอนที่ 1311  เดินทางสู่อันตรายอีกครั้ง (5)

ตรงที่ลูกบอลเพลิงวิญญาณหายไป  ก็ยังเป็นพื้นที่ที่เต็มไปด้วยแท่งน้ำแข็งที่เกาะกลุ่มกันหนาแน่น  สถานที่นี้ใหญ่ขนาดไหนไม่มีใครรู้  ถ้าพวกเขาสามารถผ่านบริเวณนั้นไปได้ในระยะเวลาอันสั้น  มันก็คงไม่แย่ขนาดนั้น  แต่ถ้าพื้นที่ใหญ่เกินไป  พวกเขาก็ต้องใช้เวลามากขึ้นไปอีกเป็นทวีคูณ

ช่องว่างระหว่างแท่งน้ำแข็งนั้นเล็กมาก  พวกเขาต้องระวังกันทุกฝีก้าว  ทำให้ความเร็วในการเดินทางของพวกเขาลดลงไปอย่างมาก

เมื่อระยะเวลาถูกลากยาวออกไป  ความกังวลและความเครียดจะทำให้เหนื่อยล้า  และถ้าพวกเขาเสียสมาธิไปแม้แต่นิดเดียว  พวกเขาก็อาจตกเป็นเหยื่อแท่งน้ำแข็งพวกนั้น

และจวินอู๋เสียก็ได้พูดไปแล้ว  พิษจะออกฤทธิ์เร็วมาก  แม้จะมีจวินอู๋เสียอยู่ด้วย  แต่ในสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายแบบนี้  มันก็ยากที่นางจะแก้พิษได้ในเวลาสั้นๆ

ไม่ว่าจะมองยังไง  มันก็เป็นการเดิมพันที่มีความเสี่ยงสูงมาก

แต่จวินอู๋เสียก็ส่ายหน้า

“บนแผนที่บริเวณนี้วาดเส้นสีขาวสองเส้นยาวไปตลอด  น่าจะหมายความว่ามันครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด  ไม่มีทางอื่นให้ไป”

ทุกคนเงียบกริบกันหมด

จวินอู๋เหยายืนมองจวินอู๋เสียอยู่ข้างๆขณะที่นางกำลังใช้ความคิด  แล้วเขาก็ยิ้มมุมปาก

[เขาควรทำอะไรไหม?  หรือจะรอต่อไปอีกหน่อย?]

[เด็กน้อยของเขาจะคิดหาวิธีเอาชนะอุปสรรคนี้ได้ไหม?]

ในขณะที่เงียบกันอยู่นั้นเอง  จู่ๆจวินอู๋เสียก็ปล่อยพลังวิญญาณสีฟ้าออกมาจากร่าง!

แล้วในทันทีนั้น!

นางก็ผลักฝ่ามือไปในทิศทางของแท่งน้ำแข็งที่ตั้งอยู่ตรงหน้า!

พลังวิญญาณสีฟ้าของนางแปรสภาพเป็นคลื่นพลังรูปพระจันทร์ครึ่งดวงที่แหลมคมราวกับเคียวพุ่งตรงไปยังแท่งน้ำแข็ง!

เกิดเสียงดังกึกก้องสั่นสะเทือนไปทั่ว!

แท่งน้ำแข็งใสกลายเป็นน้ำแข็งบดด้วยพลังวิญญาณของนาง  พวกมันตกลงมากระจัดกระจายไปทั่วพื้นที่ขนาดใหญ่  แสงสะท้อนจากลูกบอลเพลิงวิญญาณส่องประกายระยิบระยับราวกับมีดวงดาวนับล้านร่วงหล่นลงมาบนน้ำแข็ง

พื้นที่ที่ถูกจวินอู๋เสียทำลายกลายเป็นพื้นที่ราบเรียบ  แท่งน้ำแข็งแหลมคมหายไปอย่างไร้ร่องรอย  มีแต่น้ำแข็งบดที่ปกคลุมพื้นเท่านั้น

“เดินได้แล้ว”  หลังจากทดสอบความแข็งของแท่งน้ำแข็ง  จวินอู๋เสียก็หันกลับมามองเพื่อนๆของนางที่อยู่ด้านหลัง

เฉียวฉู่มองจวินอู๋เสียด้วยสีหน้าตกตะลึง

[เรียบง่ายและโหดโคตร……ทำไมเขาคิดไม่ได้ล่ะเนี่ย?!]

จวินอู๋เสียไม่ได้คิดว่ามันยากอะไร  และไม่รู้สึกว่ามันเป็นความคิดที่ฉลาดขนาดนั้น  ดังนั้น……ทำไมพวกเฉียวฉู่ถึงได้ทำสีหน้าเหมือนนางเพิ่งทำเรื่องที่น่าอัศจรรย์อย่างมากกันล่ะ?

[ก็แค่หักแท่งน้ำแข็งไม่ใช่หรือ?  ต้องแปลกใจกันขนาดนั้นเลยหรือ?]

สิ่งที่จวินอู๋เสียทำนั้นเรียบง่ายและมีประสิทธิภาพ  พวกเขาต้องการแค่ทำลายแท่งน้ำแข็งพวกนั้นให้ราบ  และเปิดทางให้พวกเขาไปต่อได้  วิธีนี้ไม่เพียงทำให้พวกเขาไม่ต้องกลัวว่าจะโดนแท่งน้ำแข็งบาดแล้ว  มันยังเพิ่มความเร็วของการเดินทางได้อย่างมาก

นั่นเป็นวิธีที่ไม่ซับซ้อนและมีประสิทธิภาพสูง  ภายใต้สถานการณ์ปกติ  ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่คนอื่นๆจะคิดได้บ้าง  แต่หลังจากผ่านช่วงเวลาที่ทรมานและตึงเครียดที่ด้านล่างของผาสุดสววรค์กันมานาน  จิตใจของผู้คนก็จะไม่อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด  พวกเขาจะกลัวว่าการทำลายอะไรก็ตามที่นี่จะนำพาหายนะมาให้

ยิ่งไปกว่านั้น  สถานที่นี้ได้รับการออกแบบโดยคนจากราชอาณาจักรแห่งความมืด  ชื่อเสียงและความยิ่งใหญ่ของราชอาณาจักรแห่งความมืด  จะทำให้ผู้คนตกอยู่ภายใต้แรงกดดันอย่างมาก

ความคิดแบบนั้นจะจำกัดความคิดจิตใจของคนจำนวนมาก

ความกลัวและความระแวงสงสัยจะกักขังความคิดจิตใจของพวกเขาเอาไว้ในอุโมงค์แคบๆ

แต่วินอู๋เสียเป็นคนที่ไม่ยอมให้อารมณ์และความรู้สึกที่ไร้ประโยชน์ อย่างความกลัวและความระแวงสงสัย มามีผลกระทบกับความคิดจิตใจของนาง