ตอนที่ 1313  เดินทางสู่อันตรายอีกครั้ง (7)

เฉียวฉู่โดนพรรคพวกดูถูก  รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเศร้าซึมทันที  เขาทำคอตกและไปซ่อนอยู่ข้างหลังฮัวเหยาพลางบ่นพึมพำ

[เขาเข้าใจเหตุผลอยู่แล้วล่ะน่า……แต่ที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพราะอยากดูเท่ต่อหน้าคนอื่น!]

[ชิ!  เจ้าพวกใจร้าย……ไม่ไว้หน้ากันบ้างเลย!]

หลังจากเฉียวฉู่พยายามจะทำเท่แต่จบด้วยการโดนดูถูกแล้ว  พรรคพวกคนที่เหลือที่ผลัดกันออกมา  พวกเขาควบคุมพลังวิญญาณที่รวบรวมเอาไว้ในมือและพยายามอย่างเต็มที่ที่จะรักษาความกว้างในการโจมตีเอาไว้ที่ 3 เมตร

พวกฮัวเหยาทุกคนสามารถระเบิดทางไปข้างหน้าได้ประมาณ 20 เมตร  เมื่อเปรียบเทียบด้านประสิทธิภาพกันแล้ว  ความภูมิใจของเฉียวฉู่ก็ถูกบดขยี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

สิ่งที่ทำให้เขาอับอายไปกว่านั้นก็คือ……ไม่มีใครยกระดับพลังไปที่ขั้นพลังสีม่วงเลยสักคน  พวกเขาใช้แค่พลังวิญญาณขั้นสีฟ้าเท่านั้น!

พลังวิญญาณขั้นสีม่วงสูบพลังวิญญาณของพวกเขาเร็วเกินไป  และในสถานการณ์ปัจจุบัน  ไม่มีใครโง่พอจะใช้พลังวิญญาณอย่างสิ้นเปลืองในสถานที่อันตรายเช่นนี้

นอกจาก……

เจ้าโง่เฉียวฉู่

หลังจากดึงพลังวิญญาณกลับคืนแล้ว  ฟ่านจั๋วก็ถอยกลับไปด้านหลังและเดินทางต่อพร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆ  พวกเขาเปิดเส้นทางไปได้เกิน 100 เมตรแล้วและเจอลูกบอลเพลิงวิญญาณที่จวินอู๋เสียเขวี้ยงออกมาแล้ว  แต่พวกเขายังไม่เห็นสัญญาณใดๆว่าจะถึงปลายทางเลย  พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากไปต่อ

เย่ฉาเป็นคนต่อจากฟ่านจั๋ว  ด้วยการโจมตีครั้งเดียว  เสียงน้ำแข็งแตกก็ดังต่อเนื่องเป็นชุดยาวเหยียด  แท่งน้ำแข็งตั้งแต่ตรงหน้าพวกเขาไปจนถึงสุดสายตาที่ซ่อนอยู่ในหมอกถูกระเบิดหายไป  เสียงระเบิดดังกึกก้องอยู่พักหนึ่งถึงได้หยุดลง

เฉียวฉู่ตาโตเป็นไข่ห่าน  จ้องมองเย่ฉาที่ทำหน้าเคร่งขรึมอย่างตกตะลึง

พวกเขาทุกคนรู้ดีว่าเย่ฉาแข็งแกร่งกว่าพวกเขาทั้งหมด  แต่แข็งแกร่งมากขนาดไหนนั้น  พวกเขาไม่เคยได้คำตอบที่ชัดเจน  แต่ตอนนี้  เมื่อได้เห็นการโจมตีเพียงครั้งเดียวของเย่ฉา  มันก็เปิดเผยให้พวกเขาเห็นช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างพลังของพวกเขาและเย่ฉา……

แรงกระแทกของพลังวิญญาณ  ยิ่งไกลออกไปก็ยิ่งอ่อนแรงลง  ระยะทางแต่ละเมตรที่เพิ่มขึ้น  ก็ยิ่งอ่อนกำลังลงครึ่งหนึ่ง  ดังนั้นพวกของเฉียวฉู่ถึงได้ระยะทางเกือบเท่ากันหมด  เนื่องจากพลังของพวกเขาไม่ได้แตกต่างกันมากนัก

แต่การโจมตีจากเย่ฉานั้น  ทิ้งห่างพวกเขาไปไกลมาก!

พวกเฉียวฉู่แทบจะทนรอออกเดินทางไม่ไหว  พวกเขาอยากวัดระยะทางว่าเย่ฉาจะระเบิดทางไปได้ไกลแค่ไหน

ขณะเดินพวกเขาก็นับไปด้วย  พวกผู้เยาว์เกือบเป็นลมจากความตกใจ

[500 เมตร……]

หลังจากได้ผลสรุปแล้ว  เฉียวฉู่ก็อยากหนีหน้าไปให้ไกล

พอนึกย้อนกลับไปถึงหลุมใหญ่ที่เขาทำเอาไว้แล้ว  และมองดูสิ่งที่พี่เย่ฉาทำได้……

เขารู้สึกอับอายอย่างที่สุด!!

นั่นยังเปิดเผยให้พวกเขาเห็นด้วยว่าพลังของเย่ฉานั้นแท้จริงแล้วน่ากลัวเพียงใด  แต่พวกเขาไม่รู้ว่านั่นไม่ใช่พลังที่แท้จริงของเย่ฉา  ด้วยเหตุผลพิเศษบางอย่าง  ทำให้พลังของเย่ฉาถูกควบคุมเอาไว้  เขาไม่สามารถเรียกพลังทั้งหมดของเขามาได้

ไม่เช่นนั้น  เขาจะไม่แพ้ผู้อาวุโสฮุยหรอก

เย่ฉานิ่งเฉยมาตลอด  ไม่ได้แสดงท่าทางพออกพอใจในตัวเองเลยแม้แต่น้อย  หลังจากเขาก็ถึงตาเย่เหม่ย  และผลที่ได้ก็คือการทำลายล้างเช่นเดียวกับเย่ฉา

การแสดงพลังที่เหนือชั้นของชายทั้งสองคนทำให้กลุ่มผู้เยาว์ตกอยู่ในสภาพน่าสมเพช  เมื่อรวมระยะทางที่พวกผู้เยาว์ทำได้ทั้งหมด  มันก็แค่หนึ่งในห้าของที่เย่ฉาหรือเย่เหม่ยคนใดคนหนึ่งทำได้……

ความเหลื่อมล้ำนั้นมากเกินไป!

แต่ถ้าพวกของเฉียวฉู่รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเย่ฉาและเย่เหม่ย  พวกเขาอาจจะไม่รู้สึกตกใจกับเรื่องนี้

“ท่านด้วยซิ……”  จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เหยาที่อยู่ข้างๆ  คนทั้งกลุ่มมีเพียงจวินอู๋เหยาคนเดียวที่ยังไม่ได้ลงมือ  ตามลำดับแล้วตอนนี้มันควรจะเป็นตาของเขา

“เสี่ยวเสียเอ๋อร์อยากให้ข้าทำไกลแค่ไหน?”  จวินอู๋เหยาถามพร้อมกับก้มหน้าเล็กน้อย  มองจวินอู๋เสียด้วยรอยยิ้ม