ตอนที่ 1514  รวมตัว (1)

หลังจากนั้น  ก็จะปล่อยให้คนที่ได้รับเลือกเป็นผู้เลือกว่าพวกเขาอยากจะสวามิภักดิ์ต่อใคร

เมื่อจวินอู๋เสียกลับไปที่โรงเตี๊ยม  เย่ฉาและเย่กูก็ปรากฏตัวออกมาทันที

“หลังจากคุณหนูออกจากสนามแข่ง  สิบสองวิหารก็ส่งคนมาติดตามท่าน  แต่ทุกคนก็โดนซูจิ่งเหยียนไล่กลับไปหมด”  เย่ฉารายงาน

ซูจิ่งเหยียนบอกว่าเขาไม่ได้มาจากสิบสองวิหาร  เช่นนั้นเขามาจากเก้าอารามงั้นหรือ?”  จวินอู๋เสียเอามือข้างหนึ่งเท้าคางมองเย่ฉาอย่างสงสัย

เย่ฉาพยักหน้า  “ตราบนหน้าอกของซูจิ่งเหยียนเป็นสัญลักษณ์ของอารามหมาป่าสวรรค์  หนึ่งในเก้าอาราม”

“อารามหมาป่าสวรรค์”  จวินอู๋เสียพูดพลางหรี่ตา

“งานชุมนุมเทพยุทธ์ครั้งนี้  สิบสองวิหารเป็นฝ่ายเสนอให้จัดขึ้นมา  เก้าอารามเป็นเพียงผู้ชมเท่านั้น  พวกเขาจะเข้าร่วมแต่จะไม่เลือกผู้มีพรสวรรค์คนไหน  อันที่จริงข้าได้ตรวจสอบมาแล้วและพบว่าเก้าอารามไม่ได้เลือกผู้สมัครคนใดจากงานชุมนุมเทพยุทธ์เมื่อครั้งก่อนๆเลย  ดูเหมือนจะมอบสิทธิ์ในการเลือกให้กับสิบสองวิหารไปทั้งหมด”  เย่ฉารายงานข่าวที่เขารวบรวมมาได้ให้จวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียหรี่ตาเล็กน้อย

สิบสองวิหารกำลังต่อสู้เพื่อให้ตัวเองมีอำนาจมากขึ้น  และกำลังเพิ่มอำนาจของตัวเองอย่างโจ่งแจ้ง  เป็นไปไม่ได้ที่เก้าอารามจะไม่สามารถสังเกตเห็นความทะเยอทะยานแบบนั้นได้

แต่คำพูดของเย่ฉาทำให้นางรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ

เป็นไปไม่ได้ที่เก้าอารามจะไม่รู้เจตนาของสิบสองวิหาร  แต่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรกับมันเลย  สิ่งที่เก้าอารามกำลังทำ  ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังปล่อยให้สิบสองวิหารสร้างความเข้มแข็งให้ตัวเองไปเพียงฝ่ายเดียว

ทำไมพวกเขาทำเช่นนั้น?

มันดูไร้เหตุผลอย่างมาก

ใครจะดีใจที่มีคนอื่นอยากได้ตำแหน่งของเขา?

“จากการสังเกตของข้า  เก้าอารามได้ส่งคนมาเข้าร่วมงานชุมนุมเทพยุทธ์แห่งละหนึ่งคน  ที่สนามแข่งพรสวรรค์แต่กำเนิดดูเหมือนว่าจะมีคนจากอารามหมาป่าสวรรค์เพียงคนเดียวเท่านั้น”  เย่ฉากล่าว

“เก้าอารามกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่นะ?”  จวินอู๋เสียไม่เข้าใจเจตนาที่แท้จริงของเก้าอารามเลย

“คุณหนูต้องการให้ข้าตรวจสอบต่อหรือไม่ขอรับ?”  เย่ฉาถาม

จวินอู๋เสียส่ายหัว

เป้าหมายของนางในการมาที่อาณาจักรกลางคือจัดการกับสิบสองวิหารและตามหาวิญญาณของพ่อนางในโลกวิญญาณ  เนื่องจากเก้าอารามทำตัวนิ่งเฉย  ก่อนที่พวกเขาจะเข้าสู่ความขัดแย้ง  จวินอู๋เสียไม่อยากจะสร้างศัตรูเพิ่มอีก

แต่ถึงแม้ว่าเก้าอารามจะปล่อยให้สิบสองวิหารสร้างความแข็งแกร่งให้ตัวเอง  แต่การที่ซูจิ่งเหยียนห้ามคนของสิบสองวิหารไม่ให้ตามนางในวันนี้ก็ทำให้จวินอู๋เสียรู้ว่าเก้าอารามไม่ได้ปล่อยให้สิบสองวิหารทำตามทุกอย่างได้ตามใจชอบไปซะทั้งหมด  ดูเหมือนพวกเขาจะตั้งกฎเกณฑ์บางอย่างไว้ก่อน  แล้วค่อยก้าวออกมาหยุดยั้งการกระทำที่อุกอาจของสิบสองวิหาร

เรื่องนั้นเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอสำหรับจวินอู๋เสียแล้ว

“ยังไม่ต้อง  ถ้าพวกเจ้าไม่มีเรื่องอะไร  งั้นก็ช่วยติดต่อเจ้าทึ่มเฉียวกับคนอื่นๆให้ข้าหน่อย”  จวินอู๋เสียกล่าวพลางลูบคางตัวเอง  ทุกอย่างดำเนินไปตามแผน  วันแรกของงานชุมนุมเทพยุทธ์เป็นเพียงจุดเริ่มต้น  หลังจากนี้การแสดงจะดำเนินต่อไป

แต่ท่าทีของเก้าอารามทำให้จวินอู๋เสียมีเรื่องที่ต้องคิดอีกเล็กน้อย

“บอกพวกเขาให้หลบการตรวจจับและมาหาข้าที่นี่คืนนี้  ข้ามีบางอย่างที่ต้องคุยกัน”  จวินอู๋เสียพูด

“ขอรับ!”  เย่ฉาและเย่กูรับคำ

ทั้งสองคนรีบถอยออกจากห้องของจวินอู๋เสีย  พวกเขาไปติดต่อกับเพื่อนคนอื่นๆของจวินอู๋เสียบนภูเขาฝูเหยา

เมื่อตกกลางคืน  ภูเขาฝูเหยาก็กลับมาเงียบสงบหลังจากวันที่แสนวุ่นวาย  เหล่าผู้เยาว์ที่ตื่นเต้นมาทั้งวันก็ลากร่างที่อ่อนล้าเข้านอนและจมดิ่งลงสู่ความฝัน

ร่างหลายร่างพุ่งไปในความมืดยามค่ำคืน  ทุกคนล้วนเดินทางไปยังจุดเดียวกัน

จวินอู๋เสียนั่งอยู่ในห้องของนาง  เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าแผ่วเบานอกห้อง  นางก็เดินไปเปิดประตูและเห็นฮัวเหยายืนอยู่ที่หน้าห้องของนาง