ตอนที่ 343 กระบวณท่าสังหารของค่ายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์

ขณะที่หกระดับขอบเขตยอดกษัตริย์ยุทธเคลื่อนไหวไปภายในค่ายกล,พวกเขารู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล แม้ว่าพวกเขาจะเคยสังหารผู้คนไปมากมาย,พวกเขาก็ยังคงรู้สึกหวาดกลัวในใจ

นอกจากนั้น,ค่ายกลนี้ที่มีหนึ่งร้อยศิษย์ค่ายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ก่อตัวขึ้นมาดูเหมือนจะบรรจุอานาจแห่งกฎธรรมชาติ พวกมันสามารถกดดันความแข็งแกร่งของทั้งหกเอาไว้

ทั้งหกคนพุ่งกระแทกไปข้างหน้าอย่างบ้าบินภายในค่ายกล แรงเหนี่ยวนําอันน่ากลัวไม่อาจหยุดยั้ง แต่อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างแปลกประหลาดเกิดขึ้น พวกเขาเห็นชัดว่าเคลื่อนไหวไปในทิศทางเดียวกัน แต่พวกเขากลับเคลื่อนที่ไปเป็นวงกลม พวกเขาไม่อาจทะลวงผ่านออกจากการปิดล้อมของคนหนี่ร้อยคน

หลงเหลียวมองสถานการณ์อย่างรวดเร็วและเมินเฉยไป ด้วยความแข็งแกร่งของทั้งหกคน,มันก็เพียงขึ้นอยู่กับเวลาที่พวกเขาทั้งหกคนจะทะลวงออกจากค่ายกล

อันตรายที่แท้จริงคือเจ็ดคนที่อยู่ด้านหลังของหลงถู โดยเฉพาะผู้บ่มเพาะพลังสองคนที่อยู่ระดับขอบเขตยอดกษัตริย์ยุทธขั้นต้น พวกเขาสองคนคือผู้บัญชาการและรองผู้บัญชาการของค่ายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์, ซีเมื่นหยิ่งและจําหยาน

เจียงชื่อและคนอื่นๆได้ถอยไปอยู่ที่ด้านข้างแล้ว

ด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา,พวกเขายังมีคุณสมบัติที่จะเข้ารวมการต่อสู้ในครั้งนี้ แต่อย่างไรก็ตาม เจียงชื่อและคนที่เหลือไม่สามารถประสานเข้ากับค่ายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ได้ สิ่งที่พวกเขาร่ําเรียนมาแตกต่างจากเหล่ากระบี่ศักดิ์สิทธิ์อย่างสิ้นเชิง ไม่มีทางที่พวกเขาจะประสานงานเข้ากับค่ายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาทําได้เพียงเป็นผู้ชมและค่อยเป็นกําลังเสริม
“ฆ่า!”

ทั้งเจ็ดคนลงมือในจังหวะเดียวกัน,กระบี่สูบโลหิตในมือของพวกเขาปลดปล่อยแสงสีแดงออกมา เมฆสีแดงอันไร้ขอบเขตบนท้องฟ้าปั่นป่วนอย่างต่อเนื่อง สายลมเยือกเย็นโห่ร้องและกระแสพลังชั่วร้ายกดขึ้นไปข้างหน้า

หลงถูสะบัดมือของเขาและหอกสีม่วงปรากฎขึ้นในมือของเขา ด้วยการกวาดเบา,อากาศสันกระเพื่อม มีกรกรฟ้าว่ายเวียนอยู่รอบตัวหอก

มังกรตัวนั้นส่งเสียงโห่ร้องเกรี้ยวกราดออกมาและหอกก็กวาดผ่าน,ทําให้อากาศสั่นสะเทือน และป้องกันการโจมตีของมือกระบี่ทั้งเจ็ดคน

“ฟุ ฟิว! ฟุฟว!”

อาวุธเข้าปะทะและเกิดคลื่นพลังงานน่ากลัวแตกกระจายออก มีรอยแตกสีดําค่อยๆขยายตัวไปในอากาศ

กระบวณท่าของคนเพียงหยิบมือทําให้มิติฉีกขาด รอยแยกมิติสีด่าขยายตัวไปหลายพันเมตรก่อนที่จะหยุดลง

เมื่อใดก็ตามที่รอยแตกขยายผ่านจุดสูงสุดของมัน,มันผ่าออกเป็นครั้ง เมื่อมองดูจากท้องฟ้า,มันดูเฟมือนกับรอยกัดของสุนัขตัวใหญ่

ยิ่งการต่อสู้ยึดเยื้อพวกเขายิ่งกลายเป็นรวดเร็วขึ้น ดวงตาของเซี่ยวเฉินไม่สามารถไล่ตามพวกเขาได้ทัน เขาสามารถได้ยินเสียงแผดดังสนั่นพร้อมกับมองเห็นรอยแตกที่กําลังขยายใหญ่ขึ้น
“ปัง!” แสงสีแดงร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า

มันคือผู้บ่มเพาะพลังค่ายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่ง รูขนาดเท่ากําปั้นปรากฏขึ้นบนหัวของเขา เขาถูกหอกของหลงถแทงเข้าจนเสียชีวิต

ผ่านไปครู่หนึ่ง,รอยแตกขยายออกมาจากบาดแผลของเขาและทั่วทั้งร่างของเขาก็แตกสลาย

“ฮ่าฮ่า,เข้ามาอีก! ค่ายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์มันก็ฝีมือขั้นๆ” หลงถูฟังเราะเสียงดัง ในจังหวะที่เขากล่าวจบ,เขาก็แทงหอกของเขาออกไปอีกครั้ง หอกสีม่วงดูราวกับกลายเป็นมีชีวิตและเปลี่ยนกลายเป็นมังกรฟ้า

ศักดิ์สิทธิ์ค่ายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ผู้หนึ่งซัดแสงสีแดงเป็นเส้นยาวออกไป,พยายามจะป้องกันการโจมตีที่น่าหวาดกลัวนี้

ก่อนที่มังกรฟ้าจะได้เข้ามาใกล์,มันร้องครามอย่างเกรี้ยวกราด พลังศักดิ์สิทธิ์สั่นสะเทือน คนผู้นั้นจนกลายเป็นมันงงขาแข้งอ่อนแรง
“ปัง!”

ในทันทีต่อมา,มังกรฟ้าเปลี่ยนกลับกลายมาเป็นหอกสีม่วง มีแสงสีม่วงปรากฏขึ้นที่ปลายหอก

หลงถูบิดหัวของเขาออกไปด้านข้างเล็กน้อยและซัดมือของเขาออกไปข้างหน้า เขาทําลายแสงสีแดงนั้นอย่างรวดเร็ว

คนผู้นั้นรีบหันกลับและถอยหนี,เขาดูราวกับเส้นสายฟ้าสีแดงสด หลงถูสูดจมูกเย็นชาและแสงหอกของเขาอออกไปข้างหน้า,จับปลายด้ามหอกด้วยมือขวาของเขา

นี้เป็นผลให้ระยะการโจมตีของเขาเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก จากนั้น เขากวาดหอกและซัดเข้าที่หน้าอกของคนผู้นั้น

คนผู้นั้นกระอักเลือดออกมาเต็มปากและถูกส่งลอยกลับหลังไป ก่อนที่เขาจะได้ตั้งตัวหรือเปลี่ยนทิศทางตําแหน่ง,เขาชนเข้ากับรอยแตกมิติที่ขยายออกมา

คนผู้นั้นไม่มีหนทางที่จะต่อต้านและถูกนั่นเป็นชิ้นๆโดยรอยแยกมิติ

ในขณะเดียวกัน,การโจมตีอันเฉียบคมของอีกห้าคนเติมเต็มท้องฟ้าไปด้วยแสงสีแดง พวกเขาใช้กระบวณท่าสังหารผสมผสานกับสภาวะแห่งการฆ่าล้าง,ส่งพวกมันตรงไปที่หลงถู

“มังกรทะยาน!” หลงถูตะโกนออกพร้อมกับถอนหอกของเขากลับมา มีมังกรฟ้าหลากเก้าตัวออกมาจากร่างของเขาในทันที ขณะที่มังกรหลากทั้งเก้ากําลังทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า,เจตจํานงแห่งวายุอันยิ่งใหญ่ผสานเข้ากับพวกมัน

“ปัง! ปัง! ปัง!”

มังกรหลากร้องคารามและสายลมรุนแรงที่เป็นผลมาจากสภาวะแห่งสายฟ้าพัดเป่า มันพัดเป่าสภาวะแห่งการฆ่าล้างออกไปแล้วกับฝุ่นควัน

ไม่ว่าสภาวะแห่งการฆ่าล้างจะแข็งแกร่งถึงเพียงใด,มันก็เป็นเพียงแค่สภาวะ มันไม่ใช่คู่มือของเจตจํานง ที่อยู่ในระดับที่สูงกว่า มือกระบี่จากค่ายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์จะพอสูสีได้ก็ต่อเมื่อพวกเขาบรรลุถึงเจตจํานงแห่งการฆ่าล้าง

มังกรหลากที่บ้าคลั่งทั้งเก้าบรรจุไปด้วยพลังทําลายล้าง

ทําให้การโจมตีของทุกคนถูกซัดกลับ หลังจากที่สภาวะของพวกเขาถูกทําลาย,พลังของกระบวณท่าสังหารของพงกเขาลดทอนลง, เป็นผลให้พงกมันไม่อาจต้านทานอยู่ได้

หลงถูหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง,และมังกรหลากทั้งเก้าก็กลับเข้าสู่ร่างของเขา ร่างของเขาวูบไหวไปในอากาศและปรากฎขึ้นตรงหน้าของมือกระบีผู้หนึ่ง

หลงถูแทงออกด้วยหอกของเขาและช่องว่างสีดาก็ปรากฎขึ้นในมิติ พลังของหอกนี้บ้าคลั่งเป็นอย่างมาก,มันสามารถแทงทะลุช่องว่างมิติ

เจตจํานงสูงสุดแห่งสายลมฉายออกมาที่ปลายหอก ช่องว่างสีดําที่ขนาดเท่าก่าปั้นเริ่มขยายออกไปในทันทร

ร่างของหลงถวบไหวและเข้าไปในรอยแยกมิติ ในทันทีต่อมา,รอยแยกเปิดออกตรงหน้าของผู้บ่มเพาะพลังที่กําลงถอยหนี

หอกที่แบกพลังอันไร้เทียมทานพลันปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่าและแทงไปตรงหัวของผู้บ่มเพาะพลังที่กําลังถอยหนีคนนั้น

ไม่มีสัญญาณบอกให้เห็น,ไม่มีทางที่จะป้องกัน นี่เป็นการโจมตีจุดตาย

“เครั้ง!”

ขณะที่หอกกาลังจะแทงทะลุหหัวของผู้บ่มเพาะพลังคนนั้น,มีกระบีสีแดงพุ่งเข้ามาจากด้านข้าง

กระบี่เล่มนั้นฟันลงไปที่ปลายหอก อย่างไรก็ตาม,ที่ปลายหอกหลอมรวมด้วยเจตจํานงแห่งสายลม,ไม่มีทางที่จะเบี่ยงมันออกได้

ดวงตาที่เซื่องซึมและไม่แยแสของซีเป็นหยิ่งหดลงทันที ม่านตาสีแดงแปลกประหลาดคู่หนึ่งปรากฎขึ้นในดวงตาของเขา

สภาวะแห่งการฆ่สล้างที่น่าหวาดกลัวบนตัวกระบี่เริ่มแข็งแกร่งขึ้น จนในที่สุด,มันระเบิดขึ้น เสียงดังและก่อตัวเป็นเส้นเจตจํานงแห่งการฆ่าล้าง

“บูม!”

หอกที่น่ากลัวท้ายที่ถูกก็ถูกซัดออกไป ผู้บ่มเพาะพลังคนนั้นใช้จังหวะนี้เพื่อถอยหนี

หลงค่อยๆออกมาจากรอยแยกมิติพร้อมกับถือหอกเอาไว้ในมือ เขามองไปที่ซีเป็นหยิ่งและยิ้มขึ้นบางเบา “ไม่เลว เจ้าสามารถพัฒนาสภาวะแห่งการฆ่าล้างของเจ้าให้เป็นเจตจํานง แต่อย่างไรก็ตาม มันก็เป็นแต่เส้นสายบางเบา มาดูว่าเจ้าจะป้องกันสภาวะแห่งสายลมของข้าได้อย่างไร”

“ฮ่ะ!”

หลงถูกวาดหอกของเขา,และปลายหอกระเบิดแสงสีม่วงออกมา คมมีดวายุสีม่วงมากมายปรากฎขึ้นและเกิดเป็นรอยแยกในมิติ

ทุกที่ที่มีดวายวาดผ่าน,มีรอยแยกปรากฎขึ้น รอยแยกมิติสีดําลานออกราวกับดอกไม้ บุปผาแห่งความตายที่น่ากลัว

ซีเป็นหยิ่งมีสีหน้าร้ายแรงเป็นอย่างยิ่ง เขาไม่ได้กล่าวอะไรออกมา ม่านตาของเขาเปล่งแสงแปลกประหลาดออกมาและเขาก็กวัดแกว่งกระบในมือ,ผลักมีดวายุสีม่วงออกไป

มีดวายุนับไม่ถ้วนถูกซัดลอยออกไป

เกิดเป็นรอยแยกมิติสีดํายาว มีผู้บ่มเพาะพลังระดับขอบเขตกษัตริย์หลายคนที่ไม่อาจหลบได้ ทันเวลาและถูกสับออกเป็นสองซีก

พลังของรอยแยกมิติไม่ใช่สิ่งที่ระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธทั่วไปจะต้านทานได้

อย่างไรก็ตาม,พลังจากมีดวายุมันแข็งแกร่งเกินไป แต่ละครั้งที่เป็นหยิ่งผลักมันกลับไป,เขาถูกกระแทกถอยหลังไปหนึ่งร้อยเมตร สีหน้าของเขายิ่งซีดขาวเมื่อเวลาผ่านไป

รองผู้บัญชาการค่ายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์จูหยาน,เห็นว่าสถานการณ์กําลังเลวร้าย เขารีบบินเข้าไปอย่างรวดเร็วและช่วยสกัดมีดวาย

หลงฤทั้งเราะเสียงดังและจากนั้นเขาก็ส่งมังกรหลากสีม่วงจากหอกของเขาไปที่ทั้งสองคน หลังจากนั้น

เขาก็เมินเฉย

จากนั้น,หลงจ้องมองไปยังผู้บ่มเพาะพลังค่ายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์อีกสามคนที่เหลือ เพียงหาร กวาดหอกเบาๆ,รอยแยกมิติพลันปรากฎขึ้น
“ปัง! ปัง! ปัง!”

หลงถูซัดออกมาสามครั้งด้วยหอกของเขาที่ผสมผสานเจตจํานงแห่งสายลม มือกระบี่ทั้งสาม คนเร่งสภาวะแห่งการฆ่าล้างของพวกเขาจนถึงขีดสุด

แต่อย่างไรก็ตาม มีความแตกต่างอย่างใหญ่หลวงระหว่างสภาวะและเจตจํานง ไม่มีทางที่จะส่งผลต่อหอกเล่มนั้นแม้แต่น้อย นอกจากนั้น,หลงถูยังซ่อนเร้นกายอยู่ภายในรอยแยกมิติ

หลงถูที่ไม่อาจคาดเดาได้,กําลังเคลื่อนไหวไปรอบๆโดยปราศจากร่องรอย ไม่ว่าจะจะซ่อนตัวอย่างไร,เขาก็สามารถปรากฏตัวขึ้นที่ด้านข้างของเป้าหมายได้ในทันที หอกจู่โจมอาจจะมาจากข้างหน้า,ข้างล่าง,หรือซ้ายขวาได้ทั่วทุกทิศทาง

ภายใต้การจู่โจมของหอกเล่มนี้,รูเลือดปรากฏขึ้นที่หน้าผากของผู้บ่มเพาะพลังทั้งสามคน

ในตอนนี้,ซีเป็นหยิ่งและจําหยานยังคงรับมืออยู่กับมังกรฟ้า มังกรหลากสองตัวนี้มีความยาวหนึ่งร้อยแมตรและมีเกล็ดสีฟ้า มีแสงจิตวิญญาณออกมาจากดวงตาของมัน,ราวกับเป็นมังกรของจริง

มังกรหลากพลั่งพล่านและโห่ร้องไปในอากาศ ทุกครั้งที่กรงเล็บของมันกวัดแกว่งจะทิ้งรอยแยกมิติเอาไว้ บางครา,มันก็พ่นเผลวเพลิงสีฟ้าออกมา

ซีเป็นหยิ่งและจําหยานเปลี่ยนกลายเป็นเส้นสีแดงสองเส้น เมื่อพวกเขาพยายามจะหลบเลี่ยง การโจมตีของมังกรหลาก,พวกเขาก็จะฝากบาดแผลทิ้งเอาไว้บนตัวของมัน

ทักษกระบี่ของเขาหลอมรวมด้วยสภาวะแห่งการฆ่าล้าง เมื่อถูกโจมตี,ไม่มีทางที่มังกรหลาก ตัวนี้จะเยียวยาบาดแผลกลับมาได้ ร่างของมังกรเริ่มเลือนลาง,มันไม่สามารถต้านทานการโจมตีได้อีกนานนัก

หลังจากที่หลงถจัดการกับผู้บ่มเพาะพลังทั้งสามคนนั้นแล้ว,เขาจ้องมองไปที่มังกรฟ้าสลัวที่กำลังจะจางหายไป สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนแปลง เขากลับกวาดหอกออกไปแทน

แสงสีม่วงรวมตัวกันที่ปลายหอกและรอยแยกมิติยาวถูกเปิดขึ้นในอากาศ ด้วยการพุ่งตัวออกอย่างรวดเร็ว,หลงถูหายตัวไปจากท้องฟ้ายามค่ําคืน

ซีเป็นหยิ่ง,จําหยานเพิ่งจะเสร็จมือจากมังกรฟ้า ก่อนที่พวกเขาจะได้เวลาพักหายใจ,มีรอยแยกมิติผรากฎขึ้นเหนือหัวของพวกเขา

หอกสีม่วงที่หลอมรวมกับเจตจํานงแห่งสายลมซัดมาที่ซีเมื่นหยิ่งและจ่หยานจากด้านบน

“เครั้ง!”

ซีเมื่นหยิ่งและจ่หยานรีบเคลื่อนตัวออกด้านข้าง

หลงถูโผล่ออกมาจากรอยแยกมิติและหัวเราะเสียงดัง จากนั้นเขากล่าว “ตั๊กแตนพยายามหยุดราชรถ เจ้าคิดว่าสามารถหยุดข้า? นี้!”

หลงถูกวากหอกของเขาอย่างแรง,และแสงสีม่วงยิงออกมาจากปลายหอก

ทันใดนั้น,ลายสลักมังกรหลากบนตัวหอกก็ระเบิดแสงออกมา เจตจํานงแห่งสายลมกลายเป็นบ้าคลั่งยิ่งขึ้น

“ปัง!”

ซีเป็นหยิ่งและจําหยานกระอักเลือดออกมาเต็มปาก กระสูบโลหิตในมือของพวกเขาไม่อาจต้า นทานพลังและถูกซัดหลุดออกจากมือของพวกเขา,ตกลงไปบนพื้น

“ห์!” หลงถูร้องตะโกนและเคลื่อนขึ้นหน้าอย่างรวดเร็ว เขาเดินไปลนอากาศราวกับมันเป็นพื้นแข็ง ทุกก้าวที่เขาย่าง,เขาทิ้งรอยเท้าสีม่วงเอาไว้

หอกซัดเข้าไปที่หน้าอกของซีเป็นหยิ่งและจําหยาน,ทําให้พวกเขาทั้งสองถูกซัดลอยกลับไปชนเข้ากับยอดเขาที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งพันเมตร,ยอดเขาพังทลายลงไปกว่าครึ่ง

เมื่อเซี่ยวเฉินเห็นดังนี้ ความหวาดกลัวปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา ในขณะเดียวกัน เขาเต็มไปด้วยความสงสัย พวกเขาทั้งหมดอยู่ระดับขอบเขตยอดกษัตริย์ยุทธ,ทําไมถึงสู้กับระดับขอบเขตยอดกษัตริย์ยุทธเพียงคนเดียวไม่ได้?