ตอนที่ 364 แผนที่สมบัติ ณ แดนรกร้างโบราณ

ทวีปนั้นกว้างใหญ่จนนับได้ว่าไร้ขอบเขต ไม่ต้องพูดถึงเกาะใหญ่น้อยนับไม่ถ้วนในทะเลอันไร้ ขอบเขต,ทวีปน้ําแข็งที่จุดเหนือสุด,และหุบเหวเพลิงนรกในตํานานที่ว่ากันว่าเป็นจุดที่พระอาทิตย์ขึ้น

พิภพช่างกว้างใหญ่ ผู้คนส่วนใหญ่ได้มองเห็นไม่ถึงครึ่งในชั่วชีวิตของพวกเขา ผู้หนึ่งอาจจะเป็นถึงอัจฉริยะที่ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรของพวกเขา,แต่ในตอนที่พวกเขาก้าวเท้าออกมา,พวกเขาอาจจะพบว่าพวกเขาเป็นเพียงน้ําหยดนึงในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่

เราจะต้องรักษาจิตใจและสงบและถ่อมตน,ไม่ว่าโลกนี้จะกล่าวเช่นไรเกี่ยวกับอนาคตหรือพรสวรรค์ของพวกเขา ในสายตาของเซียวเฉิน,พวกมันอยู่ในสายเลือด

มีเพียงในตอนที่เซียวเฉินเข้าใจถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงเท่านั้นเขาจึงจะพอใจ

ไม่ว่าจะเป็นตอนไหน,เขาไม่อาจปล่อยให้โลกต้องมาทําให้จิตใจของเขาสั่นไหว เขาจะไม่ไปกังวลลสงสัย, หวาดกลัว,หรือถือตัว

“ไม่ใช่ว่าข้าบอกเจ้าไปแล้ว? เจ้าห้ามเอาขวดน้ําเต้าใบนี้ไปซื้อเหล้า ทําไมเจ้าดื้อรั้นอย่างนี้?” เซี่ยวเฉินเคาะที่หัวเสี่ยวไปเบาๆขณะที่ดนาง

เสี่ยวไปก้มหัวต่ํา นางรู้สึกผิดเล็กน้อยพร้อมกับกล่าว “ก็ขวดใบอื่นมันเล็กเกินไป ข้าดื่มสองอึกก็หมดแล้ว”

เซียวเฉินส่ายหัวอย่างอดไม่ได้ มันเป็นโชคของเขาที่มาพบกับสาวน้อยดื่มเก่งคนนี้เขารู้สึกช่วยไม่ได้ เขาส่งขวดน้ําเต้ากลับไปให้เสี่ยวไป๋และกล่าว “ห้ามไม่ให้มีอีก ในครั้งนี้ ข้าจะลงโทษ เจ้าไม่ให้ดื่มจนกว่าจะถึงค่ํา”

เสี่ยวไปรับขวดน้ําเต้ามาอย่างมีความสุขและห้อยเอาไว้ที่เอวของนาง นางพยักหน้าและกล่าวอย่างจริงจัง “เสี่ยวไปจะไม่ดื่ม,เซี่ยวเฉินรับรองได้”

เซี่ยวเฉินทิ้งเงินค่าอาหารเอาไว้บนโต๊ะ จากนั้น เขาเดินตรงไปที่ถนนพร้อมกับเสี่ยวไป

ไม่นานหลังจากที่เซียวเฉินออกไป,ผู้บ่มเพาะพลังสองสามคนที่โต๊ะอื่นพูคุยกัน หนึ่งในพวก เขากล่าวขึ้น “ชายหนุ่มเมื่อครู่นี้…เขาดูเหมือนจะเป็นมือกระบี่ชุดขาวที่โด่งดังไม่นานมานี้ เซี่ยวเฉิน จุดประสงค์ของเขาคงไม่ได้เล็งสมบัตินั้นเหมือนพวกเขาใช่ไหม?”

อีกคนหัวเราะและกล่าวขึ้น “คิดมันคิดมาก สวมชุดคลุมขาวและโพกผ้าสีน้ําเงินบนหน้าผาก เป็นเรื่องปกติสําหรับมือกระบี่ไปแล้ว มีมือกระบี่คนไหนบ้างที่ไม่แต่งตัวเช่นนั้นในตอนนี้?”

คนที่สามกล่าวเสริม “ใช่ ตั้งแต่การประลองครั้งนั้นที่ศาลากระปสวรรค์, มีมือกระบี่คนไหนบ้าง ที่ไม่แต่งตัวเช่นนี้ ข้ากล่าวได้แต่ว่าเซี่ยวเฉินผู้นั้นโด่งดังเกินไปแล้ว: มีมากมายหลายคนที่แต่งตัวตามเขา อย่าไปคิดมาก”

“บางทีข้าอาจจะคิดมากไปเอง มีมือกระบี่ชุดขาวมากมายที่โพกผ้าสีน้ําเงินบนหัวของพวกเขา รีบกินให้เสร็จแล้วเดินทางต่อกันเถอะ” คนแรกกล่าวขึ้น

สูงขึ้นไปบนท้องฟ้า,เรือสงครามสีเงินเร่งความสูงผ่านหมู่เมฆและสายลมรุนแรง

เซียวเฉินที่อยู่บนเรือกําลังดูแผนที่อย่างละเอียด มีรายละเอียดภูมิศาสตร์ของแคว้นซีเหอและทะเลใกล้ดคียงวาดเอาไว้ มีรายละเอียดเครื่องหมายในแม่น้ําทุกสาย,ภูเขาทุกลูกและเมืองต่างๆ

มีแผ่นที่เล็กที่เปล่งแสงจิตวิญญาณตั้งอยู่ด้านข้างแผ่นที่ใหญ่เทอะทะ นี่เป็นแผนที่สมบัติที่เซี่ยวเฉินได้รับมาเมื่อก่อนหน้านี้

ตามที่เจ้าหมว่า ที่ตั้งของสมบัติอยู่บนเกาะแห่งหนึ่งในทะเล มีคลื่นพลุ่งพล่านรอบเกาะอยู่ตลอดปี แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับขอบเขตยอดกษัตริย์ยุทธก็ไม่อาจเข้าถึง

ในอดีต,มีปราชญ์ยุทธผู้หนึ่งได้เปลี่ยนแปลงกฎแห่งธรรมชาติในบริเวณรอบเกาะ แม้ว่าจะผ่านมานับพันปี, กฎแห่งธรรมชาติก็ยังไม่ฟื้นคืน

ในทุกสองปี,จะมีช่วงระยะเวลาสั้นๆ ที่คลื่นยักษ์จะลดทอนกําลังลง,ทําให้กษัตริย์ยุทธสามารถมีโอกาสเข้าไปได้

ด้วยการคํานวณเวลาอย่างละเอียด,เซี่ยวเฉินพบว่าตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่สามารถเข้าไปในเกาะได้

ในตอนที่เซียวเฉอนออกจากศาบากระบี่สวรรค์,เขาไม่มีจุดหมายที่ชัดเจน ในเมื่อเขามีแผนที่สมบัติอยู่ในมือ,เขาน่าจะลองไปดบางทีเขาอาจจะได้โอดกาสในการเผชิญโชค

หลังจากที่เซี่ยวเฉอนเปรียบเทียบแผนที่, เขาพึมพํา “ดูเหมือนว่าแม่น้ําบนแผนที่นี้จะเป็นแม่น้ํามังกรทมิฬในแคว้นซีเหอจริงๆ เส้นทางทะเลที่ทําเครื่องหมายสีแดงน่าจะเป็นเส้นทางเข้าไปยังเกาะ”

เสี่ยวไปนั่งอยู่ที่ท้ายเรือ บางครั้งนางก็ยกขวดน้ําเต้าขึ้นมาจิบในตอนที่นางเห็นว่าเซี่ยวเฉินไม่ได้สนใจ ใบหน้าสีแดงระเรื่อของนางช่างน่าหลงใหล

เซี่ยวเฉินมองดูห็นทั้งหมดจากสัมผัสวิญญาณของเขา แต่อย่างไรก็ตาม,เขาก็เพียงยิ้มอย่าง ช่วยไม่ได้ เขาหยิบแผนที่ที่มีแสงจิตวิญญาณขึ้นมาและตรวจสอบมันอย่างละเอียดอยู่เป็นเวลานาน

นิ้วของเซี่ยวเฉันค่อยๆลากไปตามแผนที่จนกระทั่งหยุดลงตรงเกาะใกล้กับสมบัติ เกาะแห่งนี้คือเกาะสายลมขจี

เกาะสายลมขจีมีขนาดประมาณสองเท่าของเมืองซีเหอ มันเป็นเกาะที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก ที่ผู้คนชอบแวะไปเยี่ยมเยือนในตอนที่มุ่งหน้าสู่ทะเลไร้ขอบเขต

เรือสินค้าทั้งหมดที่จะมุ่งหน้าออกสู่ทะเลไร้ขอบเขตจะหยุดที่เกาะนี่, เติมเสบียงของพวกเขา ก่อนที่จะออกสู่การเดินทางอันยาวนาน

“เสี่ยวไป์,หยุดแอบดื่มได้แล้ว ได้เวลาลงจากเรือแล้ว” เซียวเฉินกล่าวเบาๆ,ค่อยๆเก็บแผนที่เข้าไป

ใบหน้าอันงดงามของเฝ้ยวไป๋แดงเล็กน้อยขณะที่นางยืนขึ้น นางพยักหน้าเบาๆและยิ้มขึ้น “รับทราบ!”

เพื่อที่จะเข้าไปที่เกาะสายลมขจี,พวกเขาต้องนั่งเรือสินค้าไปสักลําหนึ่ง หากเซียวเฉินควบคุมเรือสงครามสีเงินเป็นระยะทางไกลๆ,มันจะผลาญร่างกายและจิตวิญญาณของเขามหาศาล

เซี่ยวเฉินเอาเสี่ยวไปักลับเข้าไปในจี้หยกวิญญาณสีเลือดและเรียกคืนเรือสงครามสีเงินกลับ เข้าไปในดวงตาของเขา จากนั้น,เขารีบดิ่งลงมาจากท้องฟ้า ในไม่ช้า,เมืองเล็กๆแห่งหนึ่งก็ปรากฎขึ้นในสายตาของเขา

เมืองเล็กแห่งนี้ตั้งอยู่ที่สุดถนนในที่รกร้าง เป็นเพราะมันคือท่าเรือไปยังแม่น้ํามังกรทมิฬ,ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเมืองเล็กๆ,แต่มันก็มีคนพลุ่งพล่าน;มีผู้คนเต็มทุกพื้นที่

เซี่ยวเฉินลงจอดบนพื้นอย่างมั่นคง เขาจ่ายค่าผ่านทางก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังท่าเรือที่ติดกับเมือง

มีเรือสินค้าใหญ่มากมายที่ท่าเรือ หลังจากที่เซี่ยวเฉินไล่ถามและพบเรือที่เตรียมตัวจะออกไปยังทะเลไร้ขอบเขต,เขามุ่งหน้าไปทันที

“อ่อ เจ้ากําลังจะไปที่เกาะสายลมขจี? ราคาซื้อหนึ่งร้อยหินวิญญาณระดับต่างต่อรอง” คนบนหัวเรือผู้ที่เจรากับเซียวเฉินกล่าว

น่าแปลก:ทําไมมันถึงได้แพงนัก? ข้าจําได้ว่าค่านั่งเรือสินค้าในอดีตมันเพียงแค่ไม่กี่เหรียญทอง ตอนนี้กลับเป็นหนึ่งร้อยหินวิญญาณ

เซียวเฉินมีหนึ่งร้อยหินวิญญาณที่จะจ่ายได้ แต่อย่างไรก็ตาม,เขาไม่อยากที่จะเสียพวกมันไปอย่างโง่งม เขากําลังจะหาเรือลําอื่น

“คนที่อยู่บนหัวเรือหัวเราะและกล่าว”อย่าไปเสียเวลาหาเลย;เรือสินค้าล่าอื่นก็จะแสดงราคาเดียวกัน ถึงแม้ว่าเจ้าจะหาไปถึงท่าเรือต่อไป,มันก็ยังเป็นราคาเดิม”

เมื่อมีสิ่งที่ผิดไปจากปกติ,มันจะต้องมีเรื่องแปลกๆอย่างแน่นอน เซี่ยวเฉินรู้สึกสงสัยและหยุดเท้าลง เขาหยิบออกมาหนึ่งร้อยห้าสิบหินวิญญาณและกล่าว “ที่เหลืออีกห้าสิบเป็นรางวัล บอกข้าว่าทําไมราคามันถึงได้สูงนัก?”

เมื่อเจ้าหมอนั้นเห็นห้าสิบหินวิญญาณที่เพิ่มพิเศษ,รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาทันที เขาอธิบาย “เป็นเพราะแผนที่สมบัติที่ส่งต่อกันมาในทุ่งหญ้ามารอสูร ตามข่าวลือ, มีเจ้าอ้วนคนหนึ่งได้มันมาจากทุ่งหญ้ามารอสูร”

“เขานํามันไปที่โรงประมูลที่แดนรกร้างโบราณและได้กําไรมหาศาล จากนั้น,เขาทําสําเนาอีกเป็นพันและขายพวกมัน แผนที่สมบัตินี้กลายเป็นเกลื่อนเมือง คนแรกที่ซื้อมันไปรู้สึกผิดมาก”

“ไม่เพียงแต่จากอาณาจักรต้าฉินของพวกเราเท่านั้น,แต่ผู้บ่มเพาะพลังมากมายจากอาณาจักรต้าถัง,อาณาจักรต้าเซีย,และอาณาจักรตาชก็ได้แผ่นที่ไปเช่นกัน มีคนมากมายก่าลังไปที่เกาะสายลมขจี”

หลังจากที่คนผู้นั้นกล่าวจบ,เซี่ยวเฉันเข้าใจสิ่งที่กําลังเกิดขึ้น เขายิ้มกับตัวเอง,ดูเหมือนแผนที่สมบัติที่ข้าเห็นเป็นกระดาษทองจะกลายเป็นเกลื่อนเมืองไปเรียบร้อยแล้ว

แต่อย่างไรก็ตาม,ด้วยนิสัยของเจ้าหมู, นี่จะต้องเป็นเขาอย่างแน่นอน หลังจากที่เขาขาดทุนไปหลายในทุ่งหญ้ามารอสูร,เขาจะต้องพยายามหาทางคืนทุน

หลังจากนั้น,เซี่ยวเฉอนก็เดินตามคนนั้นขึ้นไปบนเรือ,ไปที่ดาดฟ้า เขารู้สึกได้ถึงกระแสพลังแข็งแกร่งนับไม่ถ้วนในทันที เขาเห็นผู้บ่มเพาะพลังเป็นร้อยคนอยู่ที่ดาดฟ้า

ประมาณครึ่งหนึ่งอยู่ระดับขอบเขตนักบุญขั้นสูงสุดที่เหลืออยู่ระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธ ครึ่งหนึ่งของขอบเขตกษัตริย์ยุทธอยู่ระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นกลาง,และมีส่วนน้อยที่อยู่ระดับ ขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นสูง

เซียวเฉินมองกวาดผ่านด้วยสัมผัสวิญญาณของเขาและพบว่ามีเพียงคนเดียวที่อยู่ระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นสูงสุด เขาได้ปิดซ่อนกระแสพลังของเขาและปะปนไปกับฝูงชนอย่างเงียบๆ

ดูเหมือนจะเป็นอย่างที่หมอนั้นกล่าว ทุกคนพบความลับของแผนที่สมบัติ ทุกคนที่มีความแข็งแกร่งจะลองเสี่ยงโชค

“มือกระบอีกหนึ่งคนที่เลียนแบบเซี่ยวเฉิน ทําไมผู้เยาว์เดียวนี้ชอบเลียนแบบคนอื่นนัก? พวกมันคิดว่าจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญเพียงเพราะสวมชุดขาวและผ้าคาดหัวสีน้ําเงิน?”

ผู้บ่มเพาะพลังหลายคนเยาะเย้ยเซียวเฉินในตอนที่เขาขึ้นมาบนเรือ
เซี่ยวเฉินมองไปรอบๆแ

ะพบว่ามีหลายคนที่แต่งตัวคล้ายกัน พวกเขาทั้งหมดสวมชุดคลุมสีขาวพร้อมกระบี่ห้อยอยู่ที่เอวและมีผ้าสีน้ําเงินคาดอยู่ที่หน้าผากของพวกเขา

เซี่ยวเฉอนทําได้เพียงเมินเฉยไป สถานการณ์เช่นนี้รับได้สําหรับเขา;มันดีกว่าถูกจําได้

เซี่ยวเฉินยิ้มและส่งสัญญาณให้คนคนนั้นเข้ามาที่โถงเรือ จากนั้นเขากล่าวขึ้น “ช่วยข้าเตรียมห้องคู่ที่ดีที่สุด:ยิ่งใหญ่ยิ่งดี”

“ชายน้อย นี่จ่าต้องเป็นครั้งแรกที่ท่านนั่งเรือ พวกเราไม่ใช่เรือโดยสารแต่เป็นเรือสินค้า,ดังนั้น…”

ก่อนที่คนผู้นั้นจะกล่าวจบ,เซี่ยวเฉินโยนหนึ่งพันหินวิญญาณระดับต่ําให้กับเขา จากนั้นเขาหยิบออกมาอีกหนึ่งร้อยหินวิญญาณและกล่าว “กองใหญ่สําหรับเจ้านายของเจ้า กองเล็กสําหรับเจ้า”

คนผู้นั้นยิ้มขึ้นในทันทีและกล่าว “ชายน้อยเข้าใจกระบวนการดี ด้วยหินวิญญาณ,ทุกสิ่งกลายเป็นง่ายดาย ห้องคู่ใช่หรือไม่? ข้าจะให้ท่านได้ห้องที่ใหญ่ที่สุด รอสักครู่

เซียวเฉินรู้ชัดว่าไม่มีห้องว่างบนเรือสินค้า นอกจากจะสร้างความชอบให้กับเรือสินค้า,เขาสามารถใช้หินวิญญาณเพื่อสร้างความสัมพันธ์

หินวิญญาณระดับต่ําไม่จําเป็นกับการบ่มเพาะพลังของเซียวเฉอนอีกต่อไป เขาสามารถใช้มัน ทําได้เพียงฟื้นฟูพลังปราณเขาไม่ไปสนใจมันนัก

ไม่นานนัก,คนคนนั้นก็วิ่งตรงเข้ามาและนําเซี่ยวเฉินไปที่ชั้นสอง, มอบห้องรับรองที่ใหญ่ที่สุดให้กับเขา

“ชายน้อย,หากท่านมีอะไรอีก,เพียงเรียกข้า ข้าน้อยเชพร้อมที่จะรับใช้ทุกเวลา” คนผู้นี้เห็นเซี่ยวเฉินเป็นเหมือนทายาทของตระกูลใหญ่สักแห่ง และพยายามจะหาผลประโยชน์จากเขาให้มากที่สุดที่จะทําได้

เซี่ยวเฉินยิ้มเบาๆ;เขารู้ว่าคนผู้นี้กําลังคิดอะไร เขายื่นหินวิญญาณระดับต่ําไปอีกสิบก้อนและกล่าว “เจ้าออกไปก่อน หากมีเรื่องอะไร,ข้าจะเรียกเจ้า อย่าได้รบกวนในตอนที่ข้าไม่ได้เรียกเจ้า”

หลังจากที่คนผู้นั้นรับหินวิญญาณ,เขาก็จากไปอย่างมีความสุข

เซี่ยวเฉินปิดประตูและปล่อยเสี่ยวไป๋ออกมาในทันที มีพื้นที่ยิ่งกว่าพอสําหรับคนทั้งสอง

เซียวเฉินแสะเสียวไปไม่ให้วิ่งไปมาก่อนที่จะหยิบหินวิญญาณระดับกลางออกมาหนึ่งก่อน จากนั้น เขานั่งลงขัดสมาธิและเข้าสู่สภาวะบ่มเพาะพลัง เขาเตรียมที่จะทะลวงสู่ระดับขอบเขตนักบุญขั้นสูง
หลังจากการประลองอยู่สงต่อเนื่องที่ศาลากระบี่สวรรค์, ภายในวังวนฉีตรงจุดตันเที่ยนของเซี่ยวเฉิน, ปราณเหลวสีม่วงไหลไม่หยุดหย่อน นี่เป็นสัญญาณว่าเขาสามารถทะลวงระดับได้ในไม่ ช้า

นอกจากนั้น,ด้วยการบ่มเพาะพลังของเขาเร็วๆนี้,เซียวเฉินยิ่งเข้าใกลระดับขอบเขตนักบุญขั้นสูง เขาเพียงต้องการเวลาเล็กน้อยก่อนที่จะสามารถเลื่อนสู่ระดับขอบเขตนักบุญขั้นสูงได้อย่างราบรื่น

การต่อสู้ครั้งใหญ่ทําให้เซี่ยวเฉันเข้าใจถึงตชความแข็งแกร่งของตัวเองดีขึ้น

พลังต่อสู้ในปัจจุบันของเซี่ยวเฉินอยู่ที่ระหว่างระดับยอดขอบเขตกษัตริย์ขั้นกลางและระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นสูง เขาสามารถล้มระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธทั่วไปลงได้และสามารถเผชิญหน้ากับระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นสูง

แต่อย่างไรก็ตาม,เซี่ยวเฉินไม่ใช่คู่มือของระกับขอบเขตกษัตริย์ขั้นสูงสุดอย่างแน่นอน หากเขาไปพบเข้า,เขาทําได้อย่างดีที่สุดก็เพียงหลบหนีออกมา