ตอนที่ 393 ขอบเขตกษัตริย์ยุทธ

ในตอนที่เสี่ยวไป๋เห็นวังวนกระแสไฟฟ้าที่ปรากฏขึ้นมาจการวามว่างเปล่า,ใบน่าอันน่ารักของนางเผยความสง่างามออกมา นางไม่ใช่จิ้งจอกน้อยที่ไม่เข้าใจอะไรอีกต่อไปแล้ว

หลังจากที่เสี่ยวไปเปลี่ยนร่างสําเร็จ,นางได้เริ่มบ่มเพาะพลังเช่นกัน อันตรายที่ยิ่งใหญ่จะมาพร้อมกับปรากฏการณ์ลึกลับมหึมานางอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นอย่างเป็นกังวล “พี่สาวเยว่,พี่ใหญ่เซียว เฉินจะเป็นอะไรหรือไม่? พวกเราควรไปด?”

เยว่เฉินซีมองไปที่ใบหน้าเป็นกังวลของเสี่ยวไป์ นางครุ่นคิดกับตัวเอง,เซี่ยวเฉินผู้นี้ช่างโชคดีเขาเป็นคนนิสัยประหลาด,กระนั้นยังมีสาวน้อยน่ารักค่อยติดตาม

“เสี่ยวไป,ไม่ต้องกังวล เขาอยู่ในช่วงจังหวะสําคัญ หากพวกเราเข้าไปใกล้ มันอาจจะส่งผลร้าย ข้าเชื่อว่าเขาจะทําสําเร็จ” เยว่เฉินซียมพร้อมกับกล่าวอย่างอ่อนโยน

เมื่อเสี่ยวไปได้ยินดังนี้,นางพยักหน้าอย่างแรง “เสี่ยวไปเชื่อในตัวพี่ใหญ่เซี่ยวเฉิน เขาจะต้องทําสําเร็จอย่างแน่นอน”

ปรากฎการณ์ลึกลับภายนอกไม่ส่งผลกับเซี่ยวเฉินแม้แต่น้อย ตอนนี้เขาจดจ่อไปที่วังวนฉีภายในของเขา

เดิมที่,วังวนฉีของเซียวเฉินมีของเหลวสีม่วงเติมอยู่เพียงเล็กน้อย หลังจากหมุนเวียนหนึ่งรอบเล็ก,มันเพิ่มขึ้นถึงครึ่ง ด้วยการช่วยเหลือจากสมุนไพรวิญญาณเหล่านั้น,ความจุพลังปราณของเซียวเฉินกลายเป็นกว้างขวาง

ตอนนี้ หลังจากหมุนเวียนหนึ่งรอบเล็ก,มันรู้สึกราวกับมันสามารถเติมวังวนฉีได้ถึงครึ่ง นี่เลทําให้เซียวเฉินตื่นเต้น

เพียงแค่หนึ่งรอบเล็กยังทรงพลังถึงเพียงนี้;ข้าสวสัยว่าครบหนึ่งใหญ่จะทรงพลังถึงเพียงใด,เซี่ยวเฉินสังสัยกับตัวเอง หลังจากนั้น,เซี่ยวเฉินเตรียมพร้อมพลังปราณของเขาเพื่อหมุนเวียนหนึ่งรอบใหญ่:นี่เป็นจังหวะที่สําคัญที่สุดในการทะลวงระดับพลัง

“ฟุ!ฟุ! ฟุ!”

พลังปราณในวังวนฉีไหลไปในเส้นทางของทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์อย่างรวดเร็วมันรวดเร็วจนเซียวเฉินแทบจะตอบสนองไม่ทัน

หากการหมุนเวียนหนึ่งรอบเล็กเมื่อก่อนหน้านี้เปรียบเทียบได้กับม้าป่านี่ก็เทียบได้กับรถแข่งที่กําลังทําความเร็ว พวกมันอยู่คนละระดับโดยสิ้นเชิง

ไม่ดีแล้ว หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป,ข้าจะไม่สามารถควบคุมเส้นทางของปราณได้ เมื่อเป็นเช่นนั้น,พลังปราณจะกลายเป็นแปรปรวน ไม่เพียงข้าจะล้มเหลว,แต่ข้าจะยังได้รับบาดเจ็บภายใน

สีหน้าของเซี่ยวเฉินเปลี่ยนไปอย่างหวาดกลัว

นี่มันราวกับให้คนขับเกวียนไปคุมรถแข่ง คนผู้นี้คุ้นเคยกับความเร็วของเกวียน ในตอนที่จู่ๆเขาไปนั่งบนรถแข่ง,มันยากที่เขาจะควบคุมความเร็วของมันได้

สงบ! ข้าต้องสงบสติ สภาวะจิตใจของเซี่ยวเฉินออกโรงอีกครั้ง หัวใจที่หวาดกลัวและรนรานสงบลงอย่างรวดเร็ว

ทันมดนั้น,ความคิดหนึ่งผิดขึ้นมาในหัวของเซี่ยวเฉิน หลังจากที่เขาสงบสติลง,ในที่สุดเขาก็พบหันทางรับมือ

ที่จริง,เซี่ยวเฉินเดินไปผิดทางตั้งแต่เริ่ม มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะควบคุมปราณที่รวดเร็วเช่นนี้ได้อย่างทันที

การเลื่อนทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์ชั้นที่หกมันไม่ใช่เพียงอุปสรรคใหญ่ธรรมดาเซี่ยวเฉินเชื่อว่าไม่มีใครที่จะสามารถควบคุมมันได้อย่างทันที

ไม่ใช่ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะเลื่อยทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์สู่ชั้นที่หก?

เห็นชัดว่าไม่ใช่เซี่ยวเฉินไม่จําเป็นต้องควบคุมความเร็วแต่เป็นทิศทางของมัน

เขาจําเป็นต้องบังคับปราณให้อยู่ในเส้นทางขอบทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์ชั้นที่หก,หมุนเวียนให้ครบหนึ่งรอบใหญ่

เซี่ยวเฉินรู้สึกรู้แจ้งหลังจากที่คิดได้ดังนี้ ทุกครั้งที่ปราณไหลไปผิดทาง,เขาจะบังคับปราณกลับมาในทิศทางที่ถูกต้องอย่างอ่อนโยน

แม้ว่ามันจะพูดง่าย,แต่ยากที่จะลงมือความเร็วของปราณรวดเร็วเกินไป เซียวเฉินจะต้องลงมือให้ถูกจังหวะในทุกครั้ง ทําให้จิตใจของเขาเหนื่อยล้า อย่างไรก็ตาม,เขาไม่อาจชะล่าใจ

“ยิ้ม…”

ขณะที่ปราณกําลังหมุนเวียนครบหนึ่งรอบใหญ่, วังวนกระแสไฟฟ้าขนาดมหึมาเหนือหัวของเซียวเฉินหมุนวนอย่างรวดเร็ว มันดึงเอาพลังงานจิตวิญญาณธาตุสายฟ้าในรัศมีหนึ่งพันเมตรเข้ามา

เส้นสายฟ้าวาดผ่านตัดกัน,เมฆหมุนวนและเติมเต็มท้องฟ้ารัศมีหนึ่งพันเมตร,แสงสายฟ้าฉายลงบนเกาะเชียนเหลิ่นส่องสว่างราวกับกลางวัน

ภายใต้การควบคุมที่ระมัดระวังของเซียวเฉิน,เขากําลังจะหมุนเวียนครบหนึ่งรอบใหญ่ ก่อนหน้านี้ ปราณเกือบจะไหลไปผิดทางอยู่สองสามครั้ง โชคดีเซียวเฉินสามารถดึงปราณกลับมาได้

เซียวเฉินรู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วกว่าปกติหลายเท่า ทุกกระบวณการอันตรายเป็นอย่าง

“ปัง!”

ในตอนที่ปราณทั้งหมดกลับมารวมกันที่จุดตันเทียน,วังวนระเบิดออก พลังปราณที่พลุ่ง พล่านผันผวนอยู่นานก่อนที่จะหยุดลง

ปราณค่อยๆรวมตัวและก่อร่างเป็นวังวนฉีอีกบ่อหนึ่งที่เต็มไปด้วยของเหลวสีม่วง เซี่ยวเฉินรู้สึกได้ความโป่งพอง หลังจากที่วังวนฉีถูกเต็มเต็ม,มันขยายขึ้นอีกครั้ง

“ทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์ชั้นที่หก! สําเร็จ!”

เซี่ยวเฉินตะโกนอย่างตื่นเต้น ดวงตาของเขาพลันลืมตื่นขึ้น และเส้นลําแสงสรม่วงวูบผ่านท้องฟ้า

ก่อนที่เซียวเฉินจะได้ตอบสนอง,วังวนกระแสไปฟฟ้าที่น่าหวาดกลัวบนท้องฟ้าเข้าไปในดวงตาของเซียวเฉิน

สิ่งที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันทําให้เซี่ยวเฉินตกใจเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้ตื่นกลัว เพลิงแท้อัสนีม่วงดูดซับพลังงานทั้งหมดของวังวนกระแสไฟฟ้าเข้าไป

เซี่ยวเฉินไม่เร่งรีบที่จะทดสอบพลังของเพลิงแท้อัสนี้มีวง เขาหลับตาลงอีกครั้งและหมุนเวียนวังวนฉีต่อไป

แก่นกลางวิญญาณสีทองในฝ่ามือของเซี่ยวเฉินเริ่มหมุน เซียวเฉินดูดกลืนพลังงานจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งกว่าหินวิญญาณระดับสูงเข้าไป

แก่นกลางวิญญาณสีทองหดลงอย่างสังเกตได้ เซี่ยวเฉินรีบดูดซับพลังงานจิตวิญญาณทั้งหมดของมัน

เซี่ยวเฉินอยากที่นะยืมพลังงานภายนอกนี้เพื่อทะลวงระดับขอบเขตนักบุญสู่ขอบเขตกษัตริย์ยุทธในอึดใจเดียว

เมื่อเยว่เฉินซีที่อยู่ห่างออกไปเห็นว่าวังวนกระแสไฟฟ้าลบหายไป,นางถอนหายใจอย่างโล่งอก นางรู้ว่าเซี่ยวเฉินเลื่อนชั้นทักษะบ่มเพาะพลังของเขาสําเร็จ อย่างไรก็ตาม,สีหน้าของนางกลายเป็นร้ายแรงอีกครั้ง

มีกระแสพลังแข็งแกร่งออกมาจากตัวของเซี่ยวเฉิน เป็นพลังงานที่ยิ่งใหญ่อย่างมากนอกจากนั้น มันยังเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ

เยว่เฉินซีคิ้วขมวดเล็กน้อยและกล่าวขึ้นอย่างมืดมัว “เจ้าหมอนี่…เป็นไปได้ว่าเขากําลังคิดที่จะทะลวงสู่ระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธ? บ้าแล้ว!”

พลังงานสีทองหลั่งไหลเข้ามา,พลังงานที่รวมตัวกันภายในจุดตันเที่ยนแข็งแกร่งยิ่งขึ้น เซี่ยวเฉินสามารรู้สึกได้ถึงม่านพลังตรงหน้าของพลังงานนี้

นี่เป็นอุปสรรคสุดท้ายในการขึ้นสู่ขอบเขตกษัตริย์ยุทธ ข้าจะทะลวงผ่านไปในอึดใจเดียว สลายไปซะ! ข้าจะก้าวสู่ขอบเขตกษัตริย์ยุทธ! ไม่มีใครมาหยุดข้าได้!

เซี่ยวเฉินตะโกนอย่างเกรียวกราดในใจ เขาเพิ่มความเร็วในการดูดกลืนพลังงานจากแก่นกลางวิญญาณ

“สลาย!”

ในตอนที่แก่นกลางวิญญาณถูกดูดพลังจนหมดสิ้น เซียวเฉินร้องตะโกนขึ้น จากนั้น,เขาใช้พลังงานอันแข็งแกร่งนี้และพลังปราณที่หมุนเวียนชนเข้ากับม่านพลัง

“ปะ! ปะ!”

เสียงกรอบแกรบดังขึ้นภายในร่างของเซี่ยวเฉิน ม่านพลังที่คั่นขอบเขตนักบุญแตกสลายโดยไม่อาจต่อต้าน

พลังงานมหาศาลเติมเต็มเซี่ยวเฉินในทันที เขาทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

เซี่ยวเฉินสามารถบินได้อย่างแท้จริงโดยไม่ต้องใช้คาถาแรงโน้มถ่วง เขาลืมตาขึ้นและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสุข

หลังจากพยายามอย่างหนักอยู่สองเดือน,และการระเบิดพลังในตอนสุดท้าย,ในที่สุดเซียวเฉินก็ก้าวสู่ขอบเขตกษัตริย์ยุทธ

“คําราม!”

ฉีและโลหิตของเซียวเฉินพลุ่งพล่าน มันรู้สึกราวกับเป็นพลังงานที่ไม่มีวันหมด แม้แต่เลอดของเขาก็ราวกับลุกติดไฟ นี่หรือคือความแข็งแกร่งของขอบเขตกษัตริย์ยุทธ?

ขณะที่เซียวเฉินกําลังเลือดร้อน,เขาอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงคํารามยาวออกมา เสียงของเขาราวกับฟ้าคําราม,ดังสะท้อนไปภายในเกาะเชียนเหลิ่น,ก๊กก้องไปมาเป็นเวลานาน

เขาทําสําเร็จจริงๆ! สายตาของเยว่เฉินซีเต็มไปด้วยความตกตะลึง เขาเลื่อนระดับจากขอบเขตนักบุญขั้นสูงสู่ขอบเขตกษัตริย์ยุทธภายในเวลาสองเดือน

นี่เป็นขอบเขตพลังที่ผู้บ่มเพาะพลังหลายคนไม่อาจเอื้อมไปถึงชั่วชีวิต กระนั้น,เซี่ยวเฉินใช้เวลาเพียงสองเดือน

หากเรื่องนี้แพร่ออกไป,มันจะเป็นที่ตื่นตะลึง ดูเหมือนว่าข้าจะเลือกคนไม่ผิด เขาจะต้องเป็นคนที่ท่านลุงหนึ่งบอกให้ข้าตามหาอย่างแน่นอน

เซี่ยวเฉินสงบอารมณ์ของเขาลงและมองไปรอบๆ เขามองเห็นเยว่เฉินซีที่อยู่ห่างออกไปหนึ่งพันเมตรและยิ้มขึ้น

จิตวิญญาณนักสู่ไหลออกมาจากดวงตาของเซียวเฉิน กระแสพลังของเขาพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างหนักหน่วงจากนั้นมันก็กดลงบนตัวของเยว่เฉินซีอย่างรุนแรง

เยว่เฉินซียิ้มอย่างอ่อนโยนและกล่าวด้วยเสียงต่า “หรือเจ้าอยากจะสู้? ช่างบังเอิญ,ข้าเพิ่งจะทะลวงระดับทักษะอาทิตย์รุ่งอรุณของข้าแต่ข้ายังไม่เจอกระสอบทรายเหมาะๆ”

“บูม!”

กระแสพลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าของเซี่ยวเฉินพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ร่างของเยว่เฉินซีวูบไหวมุ่งหน้าไปหาเซียวเฉินอย่างรวดเร็ว

“เมื่อเซี่ยวเฉินเห็นเยว่เฉินซีทะยานขึ้นมาบนท้องฟ้า,เปลวเพลิงสีม่วงดุร้ายในตาขวาของเขาก่อเกิดเป็นวังวนราวกับกําลังจะดูดกลืนโลกใบนี้

“ยิ่ง!”

เซียวเฉินตะโกน,และเปลวเพลิงสีม่วงไหลออกมาจากตาขวาของเขา แสงสีม่วงกระพริบไหวและทําให้ท้องฟ้าดูเป็นสีเขียวเลือนลาง

ทุกที่ที่มันวาดผ่าน,เปลวเพลิงสีม่วงดูราวกับเผาผลาญแม้กระทั่งอากาศ,ทิ้งเป็นช่องว่างสีดําในเส้นทางของมัน

“ช่างเป็นเพลงที่แข็งแกร่ง

ความตกใจปรากฏขึ้นในดวงตาของเยว่เฉินซี,แต่นางไม่ได้ตื่นกลัว กําปั้นอันอ่อนช้อยของนางกําแน่นขณะที่รวบรวมพลังอันไร้ขอบเขต กระแสพลังของนางทะยานขึ้นอยู่สงต่อเนื่อง

เมื่อกระแสพลังของเยว่เฉินซีเร่งถึงขีดสุด,นางร่องคํารามศึกและปล่อยหมัดออกไป

แสงรุ่งโรจน์ระเบิดออกจากกําปั้นของนางราวกับเป็นแสงของอาทิตย์ขึ้น มันทําลายล้างความมืดมิดโดยรอบ

“บึม!”

กําปั้นอันดร้ายปะทะกับเปลวเพลิงอย่างรุนแรง ในตอนที่การโจมตีของทั้งสองปะทะกัน,พวกมันเข้าน้ํานั่นไม่ยอมหลีกทางให้กัน เกิดคลื่นกระแทกรุนแรงกระจายออกไป

“ชี!ชี!ชี!”

คลื่นรุนแรงปะทะเข้ากับภูเขาสูงสองสามแห่งภายในเหาะแห่งนี้ พวกมันแตกสลาย,หินดินโรยลงมาจากท้องฟ้าราวกับห่าฝน

ช่างคาดไม่ถึง, ในตอนที่ทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาถึงชั้นที่หก,เพียงการโจมตีทั่วไปจากเพลิงแท้อัสนีม่วงก็สามารถทรงพลังถึงเพียงนี้ แม้แต่หมัดอาทิตย์รุ่งอรุณของเยว่เฉินซีก็ไม่อาจสลายมัน,เซียวเฉินครุ่ยคิดอย่างเป็นสุข

หมัดอาทิตย์รุ่งอรุณเป็นหนึ่งในทักษะหมักที่มีชื่อเสียงในเรื่องความดุร้ายของมัน แม้แต่ทักษะยุทธระดับสวรรค์ขั้นต่ําก็ไม่อาจเทียบกับมันได้ในด้านพลัง

การโจมตีของทั้งสองน้ํานั่นกันก่อนที่ตะค่อยๆสลายไป เซียวเฉินวางมือของเขาลงบนด้ามกระบี่และชักกระบี่เงาจันทร์ออกมาอย่างรวดเร็ว

“หวี่ขยแพรวพราว!”

กระบี่ฉีสีม่วงเจิดจ้าปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า แสงหนาแน่นปรากฏขึ้นบนกระบี่ฉี บนท้องฟ้ายามค่ําคืน,มันดูราวกับแสงเลเซอร์

นี่เป็นหนึ่งในผลลัพธ์ของขอบเขตกษัตริย์ยุทธ์พลังปราณของเซียวเฉินหนาแน่นขึ้นทั้งในด้านคุณภาพและปริมาณ,มันยอดเยี่ยมยิ่งกว่าขอบเขตนักบุญ

ถึงตอนนี้เองที่เซียวเฉินใช้พลังที่แท้จริงขแงทักษะยุทธโบราณนี้ออกมาได้ ก่อนหน้านี้, ที่แขาสําแดงออกมาเป็นเพียงยอดภูเขาน้ําแข็ง

ช่างเป็นพลังปราณที่พลุ่งพล่าน:ปริมาณปราณของเซียวเฉินน่าจะไม่ด้อยไปกว่าขอบเขตกษัตริย์ขั้นสูง

เยว่เฉินซีหยตา ในตอนที่กระบี่ฉีสีม่วงอยู่ห่างจากนางไปหนึ่งเมตร,นางชกออกไปที่ปลายกระบี่ฉี

“เคร้ง!”

มันราวกับกําปั้นอันอ่อนช้อยของเยว่เฉินไม่ได้ทํามาจากเลือดเนื้อของมนุษย์ ในตอนที่มันซัดเข้ากับกระบี่ฉี,มันส่งเสียงเหล็กกระทบออกมา