บทที่ 397 สังหารอซ่างเฉียน

วังวนขนาดมหึมาก่อตัวขึ้นบนทะเลที่นิ่งสงบ พายุก่อตัวขึ้นบนผิวน้ําโดยรอบพร้อมกับสังวนที่กําลังเพิ่มความเร็วขึ้น

ท้ายที่สุด,เกิดเป็นเสาน้ําขนาดใหญ่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า,ช่างดูน่าหวาดกลัว

อูซ่างเฉียนและหยางเหวินมองกันไปมาพวกเขามองเห็นความกลัวอยู่บนสีหน้าของอีกฝ่าย

สามเดือนก่อน แม้ว่าเซี่ยวเฉินจะแข็งแกร่ง,เขาก็ยังคงอ่อนกว่าพวกเขาเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ การโจมตีธรรมดาของเซี่ยวเฉิน,ที่ไม่แม้แต่จะชักกระบี่ขอบเขาออกมา,สามารถทําให้เกิดภัยพิบัติเช่นนี้ ความแข็งแกร่งของเซี่ยวเฉินจะต้องแซงหน้าคนทั้งสองไปไกล

“ให้ตาย! เจ้าหนูนี่แข็งแกร่วขึ้น พวกเราจะต้องรับมือด้วยความแข็งแกร่งเต็มกําลัง มิฉะนั้น,เขาจะเป็นคนฝังศพของพวกเราไว้ที่นี่”

อซ่างซวนกล่าวอย่างชั่วร้าย มีดสีดําปรากฏขึ้นในมือของเขาต้องแต่ตอนไหนไม่อาจรู้

หยางเหวินก็หยิบเอาถุงมือออกมาจากแหวนมอติของเขาออกมาสวมเช่นกัน มีขอเหล็กและ หนามอยู่เต็มบนถึงมือของเขา มีแสงจิตวิญญาณกระพริบไหวพวกมันเป็นสมบัติลับ

เซี่ยวเฉินมองดูการกระทําของทั้งสองและยิ้มออกมาเบาๆ เขาค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้นหน้า,และเปลวเพลิงในดวงตาขวาของเขาเริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง

“บูม! บูม! บูม!”

เส้นเพลิงสีม่วงถูกยิงออกมาราวกับกระสุนปืนใหญ่ ทุกที่ที่มันผ่าน,อากาศถูกเผาไหม้เกิดเป็นสูญญากาศ

ทั้งสองกระโดดไปบนผิวทะเลอย่างต่อเนื่อง,หลบเลี่ยงเพลิงสีม่วงที่ยังมาทางพวกเขา ท้องทะเลกลายเป็นผันผวนหมุนวนบางครั้ง, เกิดเป็นเสาน้ําพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า

คลื่นกระแทกปลาผู้โชคร้ายลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า,และอุณหภูมิที่ร้อนแรงย่างพวกมันทั้งเป็นพวกเขาถูกเผาจนเหลือเพียงแต่ก้าง

“บูม!”

ทันใดนั้น,หยางเหวินรั้งอคํารามและทะยานขึ้นไปในอากาษ พลังมหาศาลระเบิดออกมาจากถุงมือของเขา

หมัดวายอันน่ากลัวซัดเข้าที่เปลวเพลิงสีม่วงที่เซียวเฉินยิงออกมา เกิดเป็นระเบิดรุนแรง

คลื่นกระแทกกวาดผ่านพื้นที่และเกิดเป็นคลื่นสูงนับร้อยเมตรในทันที

มันดูเหมือนเปลวเพลิงสีม่วงเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์จะเท่ากับพลังเต็มพิกัดของขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นสูง,เซียวเฉินครุ่นคิดกับตัวเอง เมื่อสรุปได้เช่นนี้ ก็ไม่มีความจําเป็นต้องทดสอบพลังของมันต่อ

“ปะ ปะ!”

เซียวเฉินวางมือขวาของเขาลงบนดามกระบี่และชักกระบี่เงาจันทร์ออกมาด้วยความเร็วดุจสายฟ้า แสงเจิดจ้าฉาบลงบนคมกระบอย่างรวดเร็ว

จากนั้น,กระบี่เปลี่ยนกลายเป็นเส้นสีดํา,วาดผ่านกําแพงน้ําและซัดใส่อซ่างซวน

อซ่างซวนกําลังเตรียมที่จะทุบตเซียวเฉินจนไม่อาจลุกขึ้นมายืนได้ แต่อย่างไรก็ตาม,เขาพบฉีฆ่าฟันอันไร้ขอบเขตกําลังระเบิดตรงมาที่เขา

สีหน้าของอูซ่างเฉียนกลายเป็นหงาดกลัว,และเขามองเห็นแสงเจิดจ้าสีม่วง แสงนั่นเสียดแทงเข้าไปในดวงตาของเขา

“เครั้ง!”

ในช่วงเวลาเพียงประกายแสง,ดูซ่างซวนถอยกลับไปครึ่งก้าว เขากุมมีดของเขาเอาไว้ในมือนี้มาป้องกันใบหน้าของเขาพยายามจะขัดขวางการโจมตีของเซี่ยวเฉิน

ประสบการณ์ของอูซ่างเฉียนช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ได้ในจังหวะสําคัญ,ป้องกันไม่ให้เขาถูกสับร่างขาดครึ่ง

อย่างไรก็ตาม,พลังมหาศาลเคลื่อนผ่านมาตามคมมีดและทําให้ข้อมือของอูซ่างซวนเหน็บชา;เขาเกือบที่จะทําอาวุธหลุดมอ

เมื่ออซ่างซวนเห็นว่าคู่ต่อสู้ของเขายังคงเยือกเย็นพร้อมกับฉีฆ่าฟันที่เรื่องออกมาในดวงตา, หัวใจของเขากลายเป็นหนาวเหน็บเขากุมข้อมมือขวาของเขาเอาไว้ด้วยมือซ้าย

“เจ้าคิดว่าจะป้องกันเอาไว้ได้?”

เซี่ยวเฉินสูดจมูกเย็นชา เขาดันมือขวาของเขาที่ถือกระบี่เอาไว้ วังวนฉีม่วงในจุดตันเทียนของเขาหมุนวนอย่างรวดเร็วและส่งปราณเหลวออกมามากยิ่งขึ้น

ด้วยพลังของทักษะอัสนีม่วงศักดิ์สิทธิ์ชั้นที่หก,ความแข็งแกร่งของเซี่ยวเฉินเพิ่มขึ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ในทันที

“ปัง!”

พลังงนี้ดันร่างของอุซ่างชวนให้ถอยกลับ,และมีดกระเด็นหลุดมือ

เจ้าหนูนี้กินสมุนไพรวิญญาณเข้าไปมากมายเท่าไหร่? พลังปราณของเขาพลุ่งพล่านเช่นนี้ได้อย่างไร? นี่มันแข็งแกร่งยิ่งกว่าขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นสูงทั่วไปเสียอีก

อซ่างซวนกระอักเลือดออกมาคําใหญ่พร้อมกับครุ่นคิดอย่าหวาดกลัว คาดไม่ถึงว่าพลังปราณของเซี่ยวเฉินจะแข็งแกร่งกว่าเขา

แม้ว่าทักษะบ่มเพาะพลังของอุซ่างเฉียนจะเป็นเพียงทักษะบ่มเพาะระดับปฐพีขั้นกลาง,เขาก็ได้ฝึกฝนมันมาเป็นเวลาหลายสิบปีอย่างไรก็ตาม,เซี่ยวเฉินที่เป็นเพียงคนหนุ่ม,กระนั้น,เขาสามารถเหนือกว่าคูซ่างเฉียนในด้านพลังปราณ

“บูม!”

ทันใดนั้น เกิดเสียงโซนิคบุมดังขึ้นที่ข้างหูของอุซ่างเฉียน นั่นเป็นหยางเหวิน, ที่ใช้โอกาสนี้บินตรงเข้ามา

เซี่ยวเฉินหมุนรอบตัวและกวัดแกว่งกระบี่ของเขา;การเคลื่อนไหวของเขาลื่นไหล เขาฟันลงไปที่ถุงมืออองฝ่ายตรงข้ามโดยตรง

“ปัง!ปังปัง!”

กระบี่แหลมคมเกิดเป็นประกายบนผิวของถุงมือ อย่างไรก็ตาม,ถุงมือก็ไม่ได้รับความเสียหายถุงมือลดพลังปราณที่พลุ่งพล่านลงครึ่งหนึ่ง

หยางเหวินมีสีหน้าชั่วร้ายพร้อมกับหัวเราะขึ้น “ถุงมือของข้าเป็นสมบัติลับโจมตีระดับต่าขั้นสูงสุด เจ้าไม่อาจทะลวงผ่านมันได้ อย่าเสียใจที่ปล่อยให้ข้าเข้าประชิดเจ้าได้”

“ซิ่ว!”

หยางเหวินเข้าประชิดหนึ่งเมตรจากตัวของเซี่ยวเฉินในทันที เขาชกมือขวาตรงไปที่หน้าอกของเซียวเฉิน หนามและขอแหลมบนถุงมือของเขาดูชัดเจนเป็นอย่างยิ่ง

ในตอนที่จ้องมองดูพวกมัน,ทําให้ใครก็ต้องสั่นกลัว หากพวกเขาถูกพวกมันซัดเข้า,พวกเขาจะต้องบาดเจ็บสาหัสหรือไม่ก็ตกตาย

เมื่อผู้บ่มเพาะพลังเข้าสู่การต่อสู้ประชิดน้อยกว่าหนึ่งเมตร,อาวุธยาวเช่นกระบี่และดาบจะสูญเสียความสามารถ;พวกมันไม่อาจทําอะไรเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้าม

นี่เป็นหลักการที่ว่ายาวขึ้นหนึ่งนิ้ว,แข็งแกร่งขึ้นหนึ่งนิ้ว:สั้นลงหนึ่งนิ้ว,เสี่ยงขึ้นหนึ่งนิ้ว

เซี่ยวเฉินเบี่ยงตัวของเขาเพื่อหลบการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามและจากนั้นก็ถอยกลับอย่างรวดเร็ว ก่อนที่คู่ต่อสู้จะได้เข้ามาใกล้อีกครั้ง เขากวัดแกว่งหระบี่ของเขาออกไป

อย่างไรก็ตาม ถึงมือแปลกประหลาดนั้นลดพลังของการโจมตีของเขาลงอีกครั้ง หยางเหวินใช้โอกาสนี้ในการเข้าประชิดอีกครั้ง

“ฟุ ฟิว!”

เกิดเหตซ้ําเช่นนี้อีกสองสามครั้ง เซี่ยวเฉินไม่สามารถรับมือกับการโจมตีของหยางเหวินได้อย่างสมบูรณ์

อูซ่างเฉียนในที่สุดก็ปรับพลังปราณที่ผันผวนภายในร่างกายของเขาลงได้และเข้าร่วมการต่อสู้ เขากลายเป็นแสงสีดําและใช้มีดของเขาเกาะแกะเซียวเฉิน

เมื่อทั้งสองร่วมมือกัน ในที่สุดพวกเขาก็สามารถกดเซียวเฉินเอาไว้ได้ พวกเขากดดันเซี่ยวเฉินให้ถอยลงไปบนผิวน้ํา,ภายในพริบตา,พวกเขาก็เคลื่อนถอยไปกว่าหนึ่งพันเมตร

สีหน้าของอูซ่างเฉียนเริ่มกลับมามีสี เขาหัวเราะอย่างชั่วร้าย “สารเลว,คนที่ข้า,อซ่างเฉียนหมายหัวเอาไว้,ไม่เคยรอดไปได้ เจ้าก็ไม่มีข้อยกเว้น ข้าจะกระทืบเจ้าให้จมเหมือนที่ข้าเคยโดนเจ้ากล้าดีอย่างไรมาเหยียบย่าข้า ช่างโง่เขลา!”

หลังจากที่อซ่างเฉียนกล่าวจบ,เขาเริ่มประมาท ภายในพริบตา,เซี่ยวเฉินสังเกตเห็นได้และเตะออกไป

“ปะ ปะ!”

เซี่ยวเฉินเตะไปที่ปลายคางของอุซ่างเฉียนอีกครั้ง,ทําให้เขาสั่นอยู่กลางอากาศ มีเลือดไหลอ อกมาจากคางของเขา

โอกาส! หยางเหวินดวงตาลุกวาว เขาเพิ่มความเร็วหมัดวายุของเขา มันจะต้องมีช่องว่างในทันทีที่เขาถอนกลับจากการโจมตีเขาจะไม่สามารถหลบหลีกหรือถอยกลับ

แน่นอน,เซี่ยวเฉินไม่อาจหลบการโจมตีในครั้งนี้ อย่างไรก็ตาม,เขาไม่ได้ตั้งใจจะหลบอยู่แล้วเพียงนึกคิด,จี้หยกที่หน้าอกของเขาเรืองแสงขึ้น,วางเกราะปราณหนาแน่นลงบนตัวของเซี่ยวเฉิน

“ปะ! ปะ!”

ถุงมือขอหนามหยุดลงที่เกราะปราณอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะพุ่งขึ้นหน้าต่อไป

มันเป็นไปตามคําอธิบายของจี้หยกอันนี้มันสามารถป้องกันการโจมตีเต็มกําลังของขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นกลางมันไม่สามารถป้องกันการโจมตีจากขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นสูง

อย่างไรก็ตาม ด้วยการลดทอนพลังของการโจมตีลง,เซียวเฉินก็สําเร็จเป้าหมายแล้ว เขายังมีสมบัติลับระดับต่ําขั้นสูงสุด,เกราะใน

ถุงมือแหลมคมซัดเข้าที่หน้าอกของเซี่ยวเฉิน แต่อย่างไรก็ตาม มันไม่เป็นไปตามที่หยางเหงนคิดเอาไว้,มันไม่ได้แทงเข้าที่หน้าอกของเซี่ยวเฉิน มันเพียงซัดเซียวเฉินถอยหลังไปสิบเมตรและไม่มีผลอะไรอื่น

“เป็นไปได้อย่างไร? ถุงมือของข้าแหลมคมเป็นอย่างยิ่ง แม้แต่ขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นสูงสุดก็ไม่อาจป้องกันมันได้” หยางเหวินอุทานอย่างตกตะลึง

เซี่ยวเฉินยิ้มเบาๆและกวัดแกว่งกระบี่ของเขาขึ้นหน้าไป “เจ้าไม่ใช่เพียงคนเดียวที่มีสมบัติลับ”

หยางเหวินคืนสติของเขาและยิ้มขึ้น “ตราบใดที่ข้าเข้าประชิดเจ้าได้,นอกเสียงจากพลังปราณของเจ้าจะเหนือกว่าขอบเขตยอดกษัตริย์ยุทธ,กระปั้นของข้าจะทําให้พลังปราณของเจ้าอ่อนลง”

“เป็นเช่นนั้น?”

เซี่ยวเฉินหัวเราะเย็นชา,และมีแสงสีแดงวูบไหวที่หน้าผากของเขา แสงสีแดงนั้นไหลเข้าสากระบี่แสงสีม่วงในทันที สภาวะแห่งการฆ่าล้างผสานเข้ากับกระบี่แสง

“ปะ!ปะ!”

เซี่ยวเฉินฟันลงมาท่ามกลางสายตาไม่อยากจะเชื่อของหยางเหวิน เซียวเฉินสับถึงมือหนามขาดครึ่ง,ร่วงหล่นลงไป

ไม่มีถุงมือลดทอนพลังอันพลุ่งพล่านอีกต่อไป กระบวาดผ่านและเปิดบาดแผลหน้ากลัวบนหน้าอกของหยางเหวิน

“หรูขุยสะเทือนสวรรค์!”

เซี่ยวเฉินออกท่าต่อ,ใช้ออกกระบวณท่าสังหารของทักษะกระบหวี่ขัยในทันที หลังจากที่เซี่ยวเฉินก้าวขึ้นสู่ขอบเขตกษัตริย์ยุทธ,พลังของทักษะหระหว่ขยเพิ่มกันหลายเท่า

พลังอํานาจของทักษะระดับปฐพีขั้นสูงสุดถูกแสดงออกมาอย่างแท้จริง

ต้นหวี่ขยศักดิ์สิทธิ์บรรจุพลังกระแสไฟฟ้าอันแข็งแกร่งและกระแสพลังอันพลุ่งพล่านพร้อมกับร่วงหล่นลงมาจากท้องฟา

หยางเหวินไม่อาจหลบได้ทันเวลา ต้นหวี่ขยศักดิ์สิทธิ์ซัดเข้าที่ร่างของเขา และเขากระอักเลือดออกมาเต็มปากก่อนที่จะตกลงไปในทะเล

เซี่ยวเฉินไม่ปล่อยโอกาสให้หยางเหวินได้ลุกกลับขึ้นมา เขาพุ่งตามไปและกวาดกระบี่สามครั้ง จัดการกับคนผู้นี้ในทันที

จากนั้น,เซี่ยวเฉินก็ปลดแหวนมิติของหยางเหวิน เขาหันกลับมาและไล่ตามดูซ่างเฉียนผู้ที่กลายเป็นแสงสีดํากําลังวิ่งหนี

“เซี่ยวเฉิน,ในครั้งหน้าที่เจ้าพบกับข้า,ขาจะส่งเจ้าไปการสาปชั่วนิรันดร์, และเจ้าจะตกตายโดยไม่มีโอกาสได้เอาร่างไปฝัง!”

เซียวเฉินกระโดดขึ้นไปในอากาศและกล่าวอย่างเฉยเมย “เจ้าไม่มีโอกาสนั้นอีกต่อไปแล้ว!”

“หรูขุยทะลวงสวรรค์!”

เส้นลําแสงสลับสีแดงม่วงยืดออกไปบนคมกระบี่ ภายในพริบตา,มันขยายไปหลายร้อยเมตรเหนือน่านน้ํา

ทุกที่ที่เส้นล่าแสงวาดผ่านเกิดคลื่นระเบิดขึ้นทั้งสองด้านกระแสพลังของมันช่างน่าหวาดกลัว

“อ้า!”

เสียงร้องน่าสังเวชดังขึ้น อูซ่างเฉียนกดมือลงบนบาดแผลจากล่าแสง ดวงตาของเขาเติมเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“! !! !!”

เซียวเฉินค่อยๆเดินไปบนทะเล ในตอนที่ไปถึงร่างของอูซ่างเฉียน,เขาก็ได้หยุดหายใจไปแล้วจากนั้น,เซี่ยวเฉินก็ปลดแหวนมิติออกมาจากมือขวาของเขา

หลังจากนั้น,เซี่ยวเฉินเก็บกระบี่เงาจันทร์กลับเข้าฝักและเดินทางต่อไปยังเกาะสายลมขจี

ดวงอาทิตย์กําลังตกดินสะท้อนแสงสีแดงลงบนพื้นผิวทะเล ศพทั้งสองลอยนิ่งอยู่บนผิวน้ําอย่างไรก็ตาม,ในไม่ช้า, สิ่งมีชีวิตดุร้ายใต้ท้องทะเลก็กลืนพวกเขาลงไป,ไม่ทิ้งเอาไว้แม้แต่กระดูก

อารมณ์ของเซียวเฉินไม่หวั่นไหวในตอนที่เขาสังหารขอบเขตกษัตริย์ยุทธทั้งสองคนนั้น ก่อนที่เขาจะก้าวขึ้นสู่ขอบเขตกษัตริย์ยุทธ,เขาก็สามารถสังหารระดับขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นสูงได้

หลังจากที่เซียวเฉินเลื่อนขึ้นสู่ขอบเขตกษัตริย์ยุทธ,ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมากสังหารขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นสูงสุดสองคนไม่ใช่เรื่องใหญ่โต

ความแข็งแกร่งของผู้บ่มเพาะพลังขึ้นอยู่กับความบริสุทธิ์และปริมาณของปราณตามมาด้วยทักษะบ่มเพาะพลัง,ทักษะยุทธ,และความเข้าใจในสภาวะ,เป็นเช่นนั้น

เซี่ยวเฉินไม่ได้ขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไป เขาได้พึ่งพาสมุนไพรวิญญาณจํานวนมากเพื่อเสริมพลังปราณของเขา พลังปราณของเขาสามารถเทียบได้กับขอบเขตกษัตริย์ยุทธขั้นสูงสุด

ทักษะบ่มเพาะพลังที่เซียวเฉินฝึกฝนเป็นทักษะบ่มเพาะระดับสวรรค์ คู่ต่อสู้ของเขามีเพียงทักษะบ่มเพาะระดับปฐพีขั้นกลางทักษะยุทธที่เขาใช้เป็นทักษะยุทธโบราณระดับปฐพีขั้นสูงสุด,แข็งแกร่งกว่าของคู่ต่อสู้เป็นอย่างมาก