ตอนที่ 172 คําขอของบรรพบุรุษอาจารย์หญิง

 

อย่างไรก็ตาม เซี่ยวเฉินไม่กล้าเลินเล่อแล้วในครั้งนี้ เขาทักทายนางด้วยความเคารพ “เย่เฉินทักทายบรรพบุรุษอาจารย์หญิง ข้าได้ล่วงเกินท่านเมื่อวานนี้ ข้าหวังว่าบรรพบุรุษ อาจารย์หญิงจะไม่เก็บไปใส่ใจ”

 

สตรีนางนั้นยิ้มขึ้นและหยิบเอาขวดยาออกมายื่นให้กับ เซี่ยวเฉิน นางพูดขึ้น “มันไม่ได้สําคัญอะไร ข้าไม่คาดคิดว่าเจ้าจะมาในวันนี้ ข้ามีคําถามจะถามเจ้า เจ้าสกัดเม็ดยานี้ขึ้นมาเองใช่หรือไม่?”

 

เซี่ยวเฉินรับเอามันมามองดูมันเป็นเม็ดยาหวนคืนโลหิตที่เขาสกัดขึ้น เขาเริ่มครุ่นคิด,ในตอนหนานกงหยานเห็นเม็ดยาที่ข้าสกัดขึ้นมา,เขาก็ประหลาดใจมากเช่นกัน

 

หรือเม็ดยาที่เขาสกัดขึ้นมาจะเผยความลับของเขา?

 

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่เวลาไปคิดเกี่ยวกับปัญหานี้ ตอนนี้เขาควรครุ่นคิดเกี่ยวกับคําที่กําลังจะตอบ หลังจากที่เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เซี่ยวเฉินก็ตัดสินใจบอกไปตามจริง “ตอบท่านบรรพบุรุษอาจารย์หญิง,เม็ดยาเหล่านี้สกัดขึ้นมาโดยข้าเอง หรือจะมีอะไรผิดปกติ?”

 

ความประหลาดใจวูบผ่านดวงตาของเทพธิดา นางยิ้มขึ้น “มันไม่มีอะไรผิดปกติ ข้าต้องการจะเชิญชวนเจ้าให้มาช่วยข้าสกัดเม็ดยา เจ้าจะช่วยข้าได้หรือไม่?”

 

ที่ตีนของยอดเขาฉิงหยุนแห่งเทือกเขาหลิงหยุน,เหลิ่งหลิวซูยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าซับซ้อน หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง,นางก็ได้ตัดสินใจ จากนั้นนางก็เปลี่ยนเป็นร่างสีแดงงดงามและพุ่งขึ้นไปที่ยอดเขา

 

ผ่านไปครู่หนึ่ง,นางก็มาถึงลานของหลิวหรูเยว่ที่ตั้งอยู่ กลางยอดเขา นางหยิบเอาขวดเม็ดยาออกมาและเคาะอย่างแรงก่อนที่จะเดินเข้าไปในลานของหลิวหรูเยว่

 

“ท่านเจ้าศาลาน้อย, ท่านมาทําอะไรที่นี่?” เสี่ยวเมิ่งออกมาจากห้องของหลิวหรูเยว่ เมื่อนางเห็นเหลิ่งหลิวซู,นางดูประหลาดใจ

 

เหลิ่งหลิวชูกล่าวอย่างเฉยเมย “หลิวหรูเยว่อยู่ที่ไหน? หรือนางจะอยู่ในห้อง?”

 

เสี่ยวเมิ่งรู้ถึงเรื่องบาดหมางระหว่างหลิวหรูเยวและเหลิ่งหลิวซู,ดังนั้น,นางจึงไม่ชอบเหลิ่งหลิวซูอย่างมาก นางพูดขึ้น เสียงนุ่มนวล “พี่สาวหรูเยว่เพิ่งนอนหลับไป มันจะเป็นการดีที่สุดที่จะไม่ไปรบกวนนางในตอนนี้”

 

“นางนอนหลับ? เป็นเรื่องดีแล้ว” เหลิ่งหลิวซูหยิบเอาขวดเม็ดยาออกมาและยื่นให้กับเสี่ยวเมิ่ง “แม้ว่าข้าจะไม่รู้ชื่อของยาชนิดนี้,มันสามารถรักษาอาการบาดเจ็บภายนอกและภายในได้เป็นอย่างดี”

 

เสี่ยวเมิ่งรับมันมาอย่างงุนงง นางเปิดฝาขวดและหยิบเอาเม็ดยาออกมา ความงุนงงสามารถมองเห็นได้ในดวงตาของนางพร้อมกับกล่าวขึ้น “ทําไมมันเหมือนกับเม็ดยาของพี่ชายเย่เฉิน”

 

เมื่อเหลิ่งหลิวซู.ผู้ที่ได้เดินไปถึงทางเข้าลานบ้านได้ยินเช่นนั้น,นางหันกลับมาอย่างตื่นเต้นและกล่าวกับเสี่ยวเมิ่ง “เจ้าเคยเห็นเม็ดยานี้มาก่อน? ใครเป็นคนให้เจ้ามา?”

 

เสี่ยวเมิ่งพยักหน้าและหยิบเอาขวดเม็ดยาออกมาเช่นกัน นางกล่าว “ขวดนี้บรรจุเม็ดยาที่พี่ชายเย่เฉินมอบให้กับช่าวหยาง มันเหมือนกับขวดของท่านพอดิบพอดี”

 

เย่เฉิน… เป็นเขาอย่างแน่นอน มันราวกับเสียงสายฟ้า ร้อยเส้นแตกตัวในจิตใจของเหลิ่งหลิวซูนางยืนนิ่งอึ้งอยู่ตรงนั้น ทําไมข้าไม่คิดถึงเย่เฉินมาก่อน? เขาอาจจะเป็นคนที่คอยอยู่เฝ้าข้าตลอดทั้งคืน?

 

เหลิ่งหลิวซูคืนสติของนางกลับมาและกล่าวขึ้น “เขาอยู่ที่ไหน? เขาไปที่ใด? เขายังอยู่ที่ยอดเขาฉิงหยุนหรือไม่?”

 

ข้าจะต้องตามหาเขาและยืนยันถึงเรื่องนี้เหลิ่งหลิว ทันใดนั้นก็ถูกกระตุ้นให้มองหาเซียวเฉิน ความจริงมันช่างยากที่จะกล้ํากลืน คนที่นางกําลังตามหาแท้จริงแล้วเป็นเจ้าสารเลวมากตัณหา

 

“เย่เฉินไปที่ยอดเขาสตรีหยกพร้อมกับหลิวสุยเฟิงตั้งแต่เช้า!”

 

ภายในยอดเขาสตรีหยก,เชี่ยวเฉินคิดว่าเขาได้หูฝาดไป บรรพบุรุษอาจารย์หญิงอยากจะให้เขาช่วยสกัดเม็ดยา แม้ว่าเขาจะไม่สามารถสัมผัสถึงความแข็งแกร่งของนางเขา คาดเดาว่าอย่างน้อยต้องอยู่ระดับขอบเขตยอดกษัตริย์ยุทธ

 

ด้วยความแข็งแกร่งระดับนั้นและประจําอยู่ที่ยอดเขาสตรีหยก,ความสามารถในการสกัดเม็ดยาของนางจะตกต่ําได้เช่นไร? “ท่าบรรพบุรุษอาจารย์หญิง,ท่านกําลังล้อข้าเล่น? ข้าเป็นเพียงคนหนุ่มไร้ความสามารถ ข้าจะสามารถไปช่วยอะไรบรรพบุรุษอาจารย์หญิงในการสกัดเม็ดยาได้”

 

“ชื่อของข้าคือเฉินม่านจวิน เจ้าสามารถเรียกข้าศิษย์พี่เฉิน บรรพบุรุษอาจารย์หญิงทําให้ข้าฟังดูแก่,ข้าไม่เคยชอบที่ได้ยินมัน” เฉินม่านจวินยิ้มพร้อมกับกล่าวขึ้น

 

“ข้าสามารถรู้สึกถึงแก่นกลางจิตวิญญาณของเจ้าและคาดเดาระดับการปรุงยา สําหรับเม็ดยาที่ข้าอยากจะสกัดขึ้นมามันไม่มีปัญหาสําหรับระดับการปรุงยาแต่มันมีปัญหาเกี่ยวกับวิธีการสกัด นี่คือสูตรยา เอาไปดูก่อน”

 

เซี่ยวเฉินรู้สึกเกรงกลัวขึ้นมา แก่นกลางจิตวิญญาณของเขาถูกมองทะลุภายในพริบตา อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้รู้สึกตัวแม้แต่น้อย คนผู้นี้แข็งแกร่งถึงเพียงใดกันแน่?

 

“เม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะ!”

 

เซียวเฉินรับเอาสูตรยามาเหลือบดู เพียงเหลือบมองครั้งนี้ ทําให้จิตใจของเขาปั่นป่วน หลังจากนั้นเขาก็ไล่อ่านต่อไป อย่างต่อเนื่องโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า

 

หลังจากที่เขาอ่านมันจบ,เชี่ยวเฉินก็เข้าใจว่าเฉินม่านจวิน หมายถึงอะไร มันกลายเป็นว่าวิธีการสกัดเม็ดยานี้มันเป็นแบบเดียวกับวิธีที่เขาพบในตําราบ่มเพาะพลัง มันเป็นไปได้ว่าเฉินม่านจวินนั้นไม่สามารถคิดมันออกมาได้ด้วยตัวเอง

 

หลังจากที่นางเห็นเม็ดยาหวนคืนโลหิตของเซี่ยวเฉิน,นางสามารถสัมผัสได้ถึงวิธีการสกัดเม็ดยาหวนคืนโลหิตได้ทันที มันแตกต่างจากวิธีหลักที่ใช้กันอยู่ทุกวันนี้อย่างมาก

 

“วิธีการสกัดเม็ดยาที่จําเป็นสําหรับเม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะเป็นวิธีการสกัดเม็ดยาแบบโบราณ เป็นสิ่งที่ข้าไม่สามารถทําได้ เม็ดยาหวนคืนโลหิตของเจ้าจะต้องสกัดออกมาด้วยวิธีโบราณ ตราบใดที่เจ้ารู้วิธีการสกัดแบบโบราณ,ไม่จําเป็นต้องกลัวว่าเจ้าจะไม่สามารถสกัดเม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะออกมาได้” เฉินม่านจวินกล่าวอย่างนุ่มนวล

 

ความคิดของเซียวเฉินโลดแล่น,และเขานึกถึงทัศนคติของหนานกงหยานเมื่อก่อนหน้า เขารู้ถึงว่ามันเป็นสิ่งที่เขาไม่อาจตอบรับได้ อย่างไรก็ตาม,คนเราไม่อาจรู้ถึงสันดานถึงแม้จะรู้จักกันมานานนม เขาได้พบเฉินม่านจวินเพียงหนึ่งหรือสองครั้ง หากเขาตอบรับมัน,ใครจะรู้ว่ามันจะมีผลอะไรตามมา

 

ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา,หากมีบางอย่างเกิดขึ้นจริงๆ เขาจะไม่มีทางต่อต้านอํานาจของเฉินม่านจวิน

 

หลังจากเซียวเฉินตัดสินใจได้เขากล่าวขึ้นอย่างมืดมัว “ศิษย์พี่เฉิง,ทักษะการปรุงยาของข้าถูกส่งต่อมาโดยนักปรุงยาลึกลับ ข้าไม่สามารถเข้าใจได้ถึงวิธีการสกัดเม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะ”

 

ความผิดหวังปรากฏขึ้นในดวงตาของเฉินม่านจวิน นางกล่าวขึ้น “ข้าจําเป็นต้องสกัดเม็ดยานี้ขึ้นมาเพื่อช่วยชีวิตเพื่อนของข้า หากเจ้าสามารถสกัดมันได้,ข้าสามารถทําให้เจ้าก้าวขึ้นสู่ระดับขอบเขตนักบุญได้ภายในหนึ่งเดือน”

 

เป็นเช่นนี้ มันไม่ได้เอาไว้ใช้สําหรับตัวนางเอง เชี่ยวเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย มองดูจากพลังชีวิตของเฉินม่านจวิน,มันสัมผัสได้ว่านางสามารถอยู่ต่อไปได้อีกนาน มันไม่มีปัญหาที่นางจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกหนึ่งร้อยปี ไม่เหมือนคนที่กําลังจะสิ้นอายุขัย

 

เซี่ยวเฉินไม่ได้สนใจที่จะยกระดับพลังของเขาเป็นขอบ เขตนักบุญภายในหนึ่งเดือน เขารู้ว่ามันมีเม็ดยาที่จะทําให้ระดับการบ่มเพาะพลังของคนผู้นั้นสูงขึ้นได้อย่างชัดเจน,หรือสามารถส่งต่อการบ่มเพาะพลังของพวกเขาให้กับผู้อื่น

 

เชียวเฉินไม่รู้ว่านางจะใช้วิธีการไหน อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นวิธีใด,ทั้งหมดล้วนแต่จะมีปัญหาเช่นเดียวกัน ขอบเขตพลังที่ได้มาไม่ใช่ของพวกเขาเอง หากเขาไม่สามารถกลั่นสกัดมันได้ทั้งหมด,มันจะกลายมาเป็นอุปสรรคสําหรับเขาในอนาคต

 

เฉินม่านจวินเห็นว่าเซี่ยวเฉินดูไม่ได้สนใจข้อเสนอของนาง มากนัก นางพูดเสริมขึ้นมา “หากเจ้ากังวลเกี่ยวกับการที่ไม่สามารถกลั่นสกัดมันได้หมดเจ้าสามารถเลือกสิ่งของที่มีค่าเท่ากันไปได้ ไม่ว่าจะเป็นหินวิญญาณ,สมบัติลับ,ทักษะต่อสู้ เม็ดยา,อาวุธวิญญาณ,หรือชุดเกราะศึก เจ้าเลือกได้ทุกอย่าง”

 

เซี่ยวเฉินรีบพูดขึ้น “ศิษย์พี่เฉินเข้าใจข้าผิดแล้ว ข้าไม่สามารถสกัดเม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะขึ้นมาได้จริงๆ ไม่ว่าท่านจะสัญญาไว้ยิ่งใหญ่ถึงเพียงใด,มันก็เปล่าประโยชน์”

 

“แม้ว่าข้าจะไม่สามารถสกัดเม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะ แต่ข้ามีเม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะอยู่หนึ่งเม็ด มันถูกส่งต่อมาในตระกูลของข้าและไม่เคยได้ใช้มัน หากศิษย์พี่เฉินต้องการ,ศิษย์พี่เฉินรับมันไว้ได้”

 

หลังจากที่เชี่ยวเฉินพูดจบ,เขาก้าวขึ้นหน้าและหยิบเอา เม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะออกมาจากแหวนห้วงจักรวาล จากนั้นเขาก็ส่งมันให้กับเฉินม่านจวิน ของชิ้นเล็กนี้อาจจะคุ้มค่าสําหรับคนรุ่นใหญ่ใกล้สิ้นอายุขัยแต่มันไร้ประโยชน์สําหรับเซียวเฉิน

 

เขาอาจจะใช้มันมาแลกเปลี่ยนได้ ช่างบังเอิญ,เขาก็จําเป็นต้องให้เฉินม่านจวินช่วยเหลือเขาเช่นกัน ปาหินก้อนเดียว นกร่วงมาสองตัว,ทําไมจะไม่เอา

 

เฉินม่านจวิน ผู้ที่ตกสู่ความสิ้นหวัง, ทันใดนั้นก็เปล่งบานขึ้น นางหยิบเอาเม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะไปตรวจสอบดูอย่างละเอียด มันเป็นเม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนมีอะไรแตกต่างไปเล็กน้อย

 

“นี้คือเม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะระดับสูง มันให้ผลดีกว่าเม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะทั่วไป มันสามารถต่อชีวิตของคนผู้นั้นออกไปได้ถึง 40 ปี” เฉินม่านจวินกล่าวเสียงแหบเมื่อในที่สุดนางก็พบว่ามันมีอะไรแตกต่าง

 

แต่เดิมนางไม่กล้าคาดหวังอะไรมาก ฉะนั้น,นางไม่คาดคิดว่าจะได้ประสบความประหลาดใจที่น่ายินดีเช่นนี้ เฉินม่านจวินเผยสีหน้าดีใจสุดขีดบนใบหน้าของนาง “เย่เฉิน,ไม่ว่าเจ้าต้องการอะไร เจ้าบอกข้ามาได้เลย หากข้าไม่อาจทําให้เจ้าได้,ข้าจะหาคนอื่นมาช่วยเหลือเจ้า”

 

เซียวเฉินไม่ได้มีความต้องการสิ่งของอะไรเร่งด่วน ขณะที่วัตถุดิบสําหรับเม็ดยาบํารุงโฉมนั้นต้องการเป็นอย่างมาก แต่มันไม่คุ้มค่าที่จะเอาเม็ดยาต่อชีวิตเมฆาอมตะไปแลกเปลี่ยนกับพวกมัน

 

“ข้าขอหินวิญญาณได้หรือไม่? มันจะดีมากหากข้าได้หิน วิญญาณระดับกลาง”

 

เฉินม่านจวินเปิดตากว้าง นางไม่คาดคิดว่าเซี่ยวเฉินจะขอร้องอะไรธรรมดาเช่นนี้ นางยิ้มขึ้น “เป็นความคิดที่ดี ข้าสามารถให้เจ้าหินวิญญาณระดับต่ํา 500 ก้อนและหินวิญญาณ ระดับกลาง 20 ก้อน เจ้าว่าเช่นไร?”

 

เซี่ยวเฉินตกตะลึงที่มันแลกเปลี่ยนหินวิญญาณได้มากมายเช่นนี้ ผ่านไปครู่หนึ่งเชี่ยวเฉินพูดขึ้น “ความจริง,ข้ามาที่ยอดเขาสตรีหยกในวันนี้เพื่อขอความช่วยเหลือ ข้าหวังไว้ว่า จะสามารถซื้อสมุนไพรวิญญาณกลับไปได้สักจํานวนหนึ่ง”

คลิปหลุด

เฉินม่านจวินรับกระดาษรายการที่เซียวเฉินยื่นให้นาง หลังจากที่ไล่ดูจนจบ,นางกล่าวขึ้น “เจ้าจะต้องไม่มีแต้มสนับสนุนแม้แต่แต้มเดียวเจ้าจึงมาหาข้าเพื่อขอใช้เส้นสาย

 

“น่าเสียดาย,ทุ่งสมุนไพรไม่ได้อยู่ในการควบคุมของข้า นอกจากนั้น,สมุนไพรวิญญาณต้องใช้แต้มสนับสนุนเจ้าไม่อาจใช้หินวิญญาณมาแลกเปลี่ยน

 

เชี่ยวเฉินกล่าว “เมื่อเป็นเช่นนั้น ข้าอยากรู้ว่าต้องใช้แต้มสนับสนุนจํานานเท่าไหร่เพื่อแลกเปลี่ยนสมุนไพรวิญญาณ และศิษย์มาเป็นผู้รับประกันให้ข้าได้หรือไม่? ข้าจะขอติดแต้มสนับสนุนไว้ก่อนและข้าจะนํามาจ่ายคืนให้ภายในหนึ่งเดือน”

 

เฉินม่านจวินพึมพํากับตัวเองครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดขึ้น “เจ้าจะต้องใช้แต้มสนับสนุนประมาณ 500 แต้ม ให้คนมาค้ําประกันให้มันไม่ตรงตามกฎของนิกาย อย่างไรก็ตาม,หากเจ้าต้องการสมุนไพรพวกนั้นเร่งด่วน,ข้าสามารถทําให้เจ้าเป็นข้อยกเว้น”

 

เชี่ยวเฉินรู้สึกเป็นสุขและทําตั๋วสัญญาณขึ้นมาทันที หลังจากที่เฉินม่านจวินรับมันไป,นางก็เรียกคนเข้ามาทันที ไม่ช้า ก็มีคนนําสมุนไพรที่เชี่ยวเฉินต้องการทั้งหมดเข้ามาทันที

 

“รับหินวิญญาณพวกนี้ไปก่อน ข้ามีหินวิญญาณระดับกลางติดตัวอยู่เพียงสิบก้อน ข้าจะส่งคนนําของที่เหลือไปให้เจ้าในวันหลัง” ก่อนที่เซี่ยวเฉินจะจากไป,เฉินม่านจวินยื่นหินวิญญาณให้กับเซียวเฉิน

 

หลังจากที่เซียวเฉินออกจากศาลาของเฉินม่านจวิน,เขามองไปยังดวงอาทิตย์ที่ทอแสงอยู่บนท้องฟ้า เขาอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก ไม่เพียงแค่เขาจะบรรลุจุดหมายที่เขามายังยอด เขาสตรีหยก,เขายังได้รับหินวิญญาณมาอีกเป็นจํานวนมากโดยไม่ได้เสียอะไร มันเป็นกองเงินที่หล่นตุบลงมาบนตักของเขา

 

ดูเหมือนจะเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดที่ฉกเม็ดยาต่อชี วิตเมฆาอมตะมาจากเก่อหยุนปินในตอนนั้น เซี่ยวเฉินมีรอยยิ้มกว้างแปะอยู่บนใบหน้าเมื่อเขาได้มาถึงทุ่งสมุนไพรที่หลิวสุยเฟิงอยู่

 

ตลอดทาง,เขาพบกับสานุศิษย์ยอดเขาสตรีหนกมากมาย พวกนางงดงามราวกับหมู่บุปผา พวกนางทั้งหมดเป็นเด็กสาวสวยมองดูเจริญตายิ่งนัก ไม่ต้องสงสัยว่าทําไมถึงมีผู้คนจํานวนมากที่ตีนเขา,ตบตีแย่งชิงโอกาสเพื่อเข้ามา แม้ว่า พวกเขาต้องเข้ามาเพื่อเป็นคนกวาดขยะที่นี่มันก็เป็นโชคดีที่สามารถเข้ามาเชยชมสาวงามมากมาย

 

เซียวเฉินไม่ได้ถูกหยุดสอบถามตลอดทางมันดูเหมือนว่า จะมีคนแจ้งทุกคนไว้ล่วงหน้าแล้ว เขาเดินตรงไปที่ทุ่งสมุนไพรที่หลิวสุยเฟิงอยู่

 

หลิวสุยเฟิงกําลังนั่งนิ่งไร้วิญญาณอยู่ด้านข้างทุ่งสมุนไพร มีก้านฟางข้าวคาบอยู่ในปากและมีหมวกไม้ไผ่สานอยู่หัวของเขา เขามีความน่าเกียจอย่างที่สุดแปะอยู่บนใบหน้าของเขา