ความอบอุ่นค่อยๆห่อหุ้มร่างกายของเนลล์ในขณะที่เธอค่อยๆจุ่มตัวลงไปในน้ำ ความรู้สึกผ่อนคลายและสงบทำให้เธอถอนหายใจโดยไม่รู้ตัว บนหัวของเธอก็เป็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวระยิบระยับ และแสงอ่อนๆที่ปล่อยออกมาจนให้ความรู้สึกเหมือนจริงจนเธอแทบจะไม่เชื่อว่ามันเป็นของปลอม

มันก็นานแล้วตั้งแต่เธอได้อาบน้ำครั้งล่าสุด เธอไม่มีโอกาศได้กลับบ้านเลย ทางโบสท์ก็ปล่อยให้เธอได้อาบน้ำในบางครั้ง แต่ไม่มีการอาบน้ำไหนเลยที่หรูหราเท่าการอาบน้ำครั้งนี้

มันก็น่าอายที่จะยอมรับ เนลล์กลัวจนขาหมดแรง เธอขยับหรือลุกก็ไม่ได้ เหตุผลเดียวที่เธอยังไม่นั่งแหมะอยู่กับพื้นก็เพราะว่าจอมมารช่วยแบกเธอมา 

พอพูดถึงแล้วก็ จอมมารได้เสนอให้เธอมาค้างคืนที่นี้ก่อนด้วย มันก็ดึกแล้ว แถมเนลล์ก็แพ้ไปแล้วรอบหนึ่งด้วย เนลล์จึงตอบรับตามน้ำไป ดังนั้นเขาจึงพาเธอไปที่อาคารที่คล้ายกับรีสอร์ทน้ำพุร้อนและนำเธอเข้ามาข้างใน ทำให้เธอมานั่งแช่น้ำอยู่ในนี้

การได้เห็นพฤติกรรมของจอมมารอดทำเธอสงสัยไม่ได้ ทางโบสท์อธิบายว่าเขาเป็นตัวตนที่ไม่แน่นอน หัวหน้าของเธอได้ตั้งเขาเป็นดังจอมมารที่พบเห็นได้ในเทพนิยาย พวกเขาเรียกเขาว่าผู้ป่าเถื่อนที่ฝั้งศพเหยื่อไปเป็นจำนวนมากจากการตื่นของเขา นั้นทำให้เธอคิดว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นธรรมชาติของจอมมาร 

แต่พอได้เจอเขาจริงๆ เธอก็รับรู้ว่าเขาให้ความรู้สึกแบบ “ชายข้างบ้าน” อะไรประมาณนั้น เขาแก่กว่าเล็กน้อยและมีนิสัยแปลกๆ แต่ก็เป็นคนสบายๆเป็นกันเอง ให้ความรู้สึกแบบเพื่อนบ้างอะไรอย่างนั้น

เธอได้ตั้งท่าเตรียมต่อสู้เมื่อรู้ว่าเขาเป็นจอมมาร แต่นั้นเป็นเพราะความคิดของเธอเอง ชายผู้นี้ไม่ได้แสดงท่าทีประสงค์ร้ายใดๆเลย สกิลตรวจจับศัตรูของเธอก็ไม่นับว่าเขาเป็นศัตรู และเขาก็ยังให้คำแนะนำมาด้วยซ้ำ

เธอต้องคิดและตัดสินใจทำด้วยตัวเอง อย่าเอาคำพูดของคนอื่นมาตัดสินว่ามันเป็นความจริง ตัดสินใจซะ

คำพูดของเขายังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอจนกระทั้งตอนนี้ ราวกับว่ามันถูกฝั่งลงไปในสมองเธอ

เนลล์ไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเลือกของตัวเองมาก่อนเลย เธอมักจะทำตัวเป็นเด็กดีที่เชื่อฟังผู้ใหญ่อยู่เสมอ ตอนที่เธอยังอาศัยอยู่ที่บ้าน เธอปฏิบัติต่อความต้องการของแม่เป็นดังสิ่งที่สำคัญที่สุด เพราะเธอรู้ว่าแม่พยายามอย่างหนักในการเลี้ยงดูเธอมา เธอจึงไม่อยากสร้างปัญหาไปให้มากกว่านี้

ซึ่งเธอก็ทำทุกอย่างตามที่โบสท์สั่งเช้นกัน ความต้องการที่จะเป็นผู้กล้าเต็มตัวให้เร็วที่สุดของเธอผลักดันให้เธอรับคำสั่งทุกอย่างอย่างเชื่อฟัง เธอฟังคำพูดของอัศวิน จำคำเทศนาของนักบวช และนั่งฟังบทเรียนของจอมเวทเฒ่าด้วยความตั้งใจและสมาธิที่เธอสามารถมีได้ เธอไม่เคยแสดงท่าทีต่อต้านเลยแม้แต่น้อย

คำพูดของจอมมารทำให้เธอรู้ตัวว่าตัวเองเป็นแค่หุ่นเชิด การรับใช้ฝั่งลึกลงไปในตัวเธอจนการเชื่อฟังคำสั่งเป็นดังเรื่องธรรมชาติของเธอ เธอไม่เคยคิดถึงตัวเอง แค่ปล่อยให้คนอื่นเชิดแขนขาเธอไป

ผู้กล้าที่เธอได้ยินและนับถือมาไม่มีใครเป็นแบบเธอเลย ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ พวกเขาเป็นเจ้านายตัวเอง ไปกำจัดความชั่วร้ายโดยไม่ต้องมีคนสั่งหรอแนะนำ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นที่ล่วงรู้หรือไม่

“ชั้นพลาดไปตั้งแต่ตอนไหนนะ…?”

ผู้กล้าขมวดคิ้วพลางคิดถึงช่วงแต่ละเวลากว่าเธอจะมาถึงจุดนี้ แต่ก็หยุดเมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดขึ้น ร่างกายของเธอตอบสนองด้วยการลุกขึ้นจากน้ำและยืนในท่าป้องกัน แต่พละกำลังเธอก็ลดลงเมื่รู้ว่าคนที่เข้ามาเป็นเด็กผู้หญิง

“หืม…?” เด็กสาวผมบลอนด์เอียงคอเมื่อสังเกตเห็นผู้กล้า “อ้อ! พี่สาวที่โดนพี่หนูแกล้งนี้นา!”

“ช-ชั้นจะดีใจมากถ้าเธอไม่พูดอะไรแบบนั้นนะ…เดี๋ยวนะ! เธอดูอยู่หรอ!?”

ผู้กล้าตะโกนออกไปด้วยความสงสัย สาวน้อยที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อนในชีวิตดูเหมือนจะรู้ถึงประสบการณ์ที่เธอได้พบเจอมา

“เอ่… อ-อืมม… เธอชื่ออะไรหรอ?”

หลังจากรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป เนลล์ไอแก้เขินเพื่อลบบรรยากาศอึดอัดออกไปพร้อมกับถามคำถามต่อ

“หนูชื่ออิลูน่า! แล้วพี่ละคะ?” [TL: ณ จุดนี้ผมมิรู้นะจิว่าอิลูน่าเรียกเนลล์ด้วยบริบทแบบไหน ไม่รุ้ว่าเป็น เธอ หรือ พี่ แต่ผมเอาตามความชอบให้มันรู้สึกน่ารักๆไว้ก่อน ผมให้อิลูน่าเรียกพี่ ไปก่อนละกันจิ ใครอ่านยุ่นออกแล้วไปอ่านจุดนี้มาแล้วรู้ว่าอิลูน่าเรียกเนลล์ด้วยบริบทใดก็มาบอกผมได้นะจิ หรือถ้ามีลิ้งค์ของทางต้นฉบับมาก็ส่งมาได้นะจิ ผมจะได้เอามาเทียบได้จิ]

“ชั้นชื่อเนลล์ ยินดีที่ได้รู้จักนะ อิลูน่า”

“อือ! ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ พี่เนลล์!”

สาวน้อยน่ารักดุจตุ๊กตานั่งลงหน้าอ่างล้างตัวและเริ่มล้างตัว พอได้เห็นท่าทางของเธอก็ทำเอาความกดดันของเนลล์จางหายไป พอรู้ว่าไม่มีความอันตรายอันใด เนลล์จึงหย่อนตัวลงไปแช่น้ำอีกครั้ง

“เมื่อกี้เธอเรียกจอมมารว่าพี่ชายหรอ?”

“อือ! ก็ไม่เกี่ยวพันทางสายเลือดหรอก แต่เขาเป็นเหมือนพี่ชายของหนูเลยละ”

เธอเรียกอย่างนั้นเพราะผูกพันกับเขาสินะ เนลล์พยักหน้าก่อนจะถามอีกหนึ่งคำถามที่วนเวียนมาตั้งแต่ได้พบเขา

“นี้ อิลูน่า”

“คะ?”

“อืมมม… พี่ชายของเธอเนี่ย เป็นคนแบบไหนหรอ?”

“หนูดีใจจังที่พี่ถาม!” ดวงตาของเด็กสาวเป็นประกายเมื่อได้ยินคำถาม “พีเขาเท่มากเลยละ! เขาช่วยชีวิตหนู! เขาเล่นกับหนูตลอดเวลาและพยายามไม่ให้หนูรู้สึกโดดเดี่ยว! หนูรักพี่เขามากเลย! ถึงบางครั้งจะทำตัวแปลกๆไปบ้าง็เถอะ แต่หนูก็ชอบส่วนนั้นของพี่เขานะ มันน่ารักดี!”

“ง-งั้นหรอ” เนลล์ได้แต่พยักหน้าตามเมื่อได้ยินคำตอบที่พรวดเข้ามาแบบนี้

ทำไมเด็กคนนี้ถึงติดจอมมารขนาดนั้นกันนะ? หรือเขาเป็นพวกชอบเด็กกันนะ?

“เขาเคยจับเธอในจุดแปลกๆบ้างหรือเปล่า?”

“ไม่เลยค่ะ! แต่ก็มีอาการแปลกๆบ้างนะ บางครั้งพี่เขาก็ตะโกนอะไรซักอย่างออกมาแล้ววิ่งออกจากห้องไปเลยค่ะ”

“ง-งั้นเขาก็แค่แปลกสินะ?”

คำอธิบายของอิลูน่าทิ้งความสงสัยไว้ให้เนลล์ เธอไม่ใจเขาเลยซักนิด การเจอกันแบบนี้ทำให้เนลล์สงสัยถึงตัวตนของจอมมาร ไอแบบที่เธอเคยได้ยินมาทั้งหมดมันพังทลายลงไปหมดเลย

***

“แล้วคราวนี้ เจ้าวางแผนอะไรไว้อีกกันละ?” เลฟี่กอดอกและจ้องผมด้วยสายตาอันแหลมคม

“ก็ไม่มีอะไรนิ” ผมตอบด้วยน้ำเสียงทั่วไป “เธอไม่คิดจะโจมตีเราอีกแล้ว และมันก็ดึกแล้วด้วย เราก็มีห้องที่ไม่ได้ใช้เหลือทิ้งไว้ตั้งเยอะแยะ มันก็เลยไม่มีเหตุผลอันใดที่จะไม่ให้เธอยืมใช้ซักห้อง และชั้นก็วางแผนจะเรียนรู้เกี่ยวกับมนุษย์อยู่แล้ว นี้ก็เลยเป็นโอกาศที่ดีเลยละนะ”

“งั้นหรอ หรือก็คือเจ้าจงใจสร้างสถานการณ์แบบนี้ขึ้นมาเพื่อให้มีข้อแก้ตัวในการพาตัวเด็กผู้หญิงอีกคนเข้ามาใน ‘ดันเจี้ยน’ ของเจ้าสินะ เราไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ”  

ออร่าข่มขู่กระจายออกมาจากตัวเลฟี่ในขณะที่เธอพูด “เรารู้ว่าเราเป็นคนแนะนำให้เจาไปทำการพูดคุยเอง แต่เราไม่ได้หมายความว่าให้เจ้าไปตกนางมาด้วย และเจ้าก็ยังจะเพิ่มวิญญาณสามตนนั้นเข้ามาในคอลเล็คชั่นในขณะที่เราไม่รู้ด้วยนะ”

“ขอพูดตรงๆเลยนะ มันไม่ใช่ความผิดชั้นซักหน่อยที่วิญญาณสามตนนั้นเป็นผู้หญิงหมดนะ มันเป็นอย่างนั้นของมันเองต่างหาก!”

***

สิ่งแรกที่เนลล์ได้เห็นหลังจากออกมาจาห้องอาบน้ำคือจอมมารที่นั่งคุกเขา แล้วโดนเด็กสาวผมเงินดุอะไรซักอย่างอยู่

“อ-เอ่ออ… ข-ขอบคุณที่ให้ชั้นใช้ห้องอาบน้ำนะ มันอุ่นและรู้สึกดีมากเลยละ”

“หืมมม?” เด็กสาวหันหน้ามาจากจอมมารเมื่อได้ยินเสียงของผู้กล้า “โอ้ ว่าไงผู้กล้าขี้แย”

“ครั้งแรกก็พี่าวโดนรังแก แล้วยังจะมาเจอรอบนี้อีกเรอะ!? ทำไมพวกเธอถึงคิดว่าชั้นน่าสงสารขนาดนั้นกัน!?”

เนลล์อดที่จะตะโกนไม่ได้เมื่อได้ยินคำพูดแบบนั้นจากเด็กสาวที่ไม่เคยพบมาก่อนเป็นรอบที่สอง พอพูดถึงแล้วก็ อิลูน่าได้เข้านอนไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ปีศาจเขาแกะที่ดูเหมือนเมดได้เขามาพาตัวเธอไปเมื่อเธอมีท่าทางงัวเงีย เมดได้ขอบคุณเนลล์ที่เล่นเป็นเพื่อนอิลูน่าก่อนจะพาเด็กสาวที่แทบจะพูดคำว่า “บ๊ายบาย” ออกมาไม่ได้ไปนอน

ข้างหลังเมดปีศาจก็มีเมดอีกคน เป็นเผ่ามนุษย์สัตว์ ถึงเนลล์จะไม่รู้ว่าเพราะอะไรมนุษย์สัตว์นั้นทำท่าทีเหมือนกับว่าเมดปีศาจกำลังตกอยู่ในอันตราย และเธอก็รีบไปทันทีที่รับตัวอิลูน่าไป  

“ย-ยังไงก็เถอะ แขกเขาก็มานี่แล้ว ท-โทษทีนะเลฟี่ แต่ชั้นต้องไปต้อนรับเธอซักหน่อยนะ”

“เชิญเลยเจ้าบ้า ถึงมันจะเป็นงานที่เหมาะกับเลล่ามากกว่า และเจ้าก็ไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนี้ด้วย เพราะยังไงคืนนี้เรื่องของเจ้ากับเราก็ยังอีกยาวนาน”

ผู้กล้าไม่สามารถประมวณผลสถานการณ์ตรงหน้าได้เลย จอมมารผู้ที่โผล่มาอย่างปริศนา แต่ใจดี กำลังถูกดุด่าโดยเด็กสาวที่ดูเด็กกว่าตัวเธอเองซะอีก

ชั้นไม่รู้ว่าตัวเองควรจะเชื่ออะไรต่อไปอีกแล้วเนี่ย…