บทที่259 คุณอย่าทำเสียงหมาเห่าเลย ทำท่าหมาคลานดีกว่า

หลี่ฝางผลักส้งเสียง ให้เขาเข้าไปกลางฟลอร์

กลางฟลอร์ของผับ มีเวทีที่ยื่นออกมา สูงประมาณร้อยเมตรกว่า บนเวที มีเสาอันหนึ่ง

ปกติแล้ว มักจะมีผู้หญิงเซ็กซี่ ขึ้นไปเต้นรูดเสา

บางครั้ง ก็เป็นนักเต้นที่ผับจ้างมาโดยเฉพาะ

แล้วก็บางครั้ง ก็เป็นแขกที่ผับจ้างมา

คนที่กล้าขึ้นไปเวทีกลมนั้น มักจะเป็นนักเต้นที่เก่งทั้งนั้น ……แน่นอนว่า ก็มีที่ดื่มเยอะ แล้วขึ้นไปปล่อยไก่

ตอนที่ส้งเสียงปีนขึ้นเวทีกลมๆ ทั้งผับ ก็เงียบลง

เงียบไปประมาณไม่กี่วินาที จากนั้น ทั้งผับก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“พระเจ้า……เขาเอาความกล้ามาจากไหน？”

“คุณชายคนหนึ่ง สวมบิกินี่ แล้วยังยืนที่เสาบนฟลอร์ด้วย？”

“อ่าฮ่า ตลกจริงๆเลย”

คนจำนวนมาก ต่างหัวเราะจนเหล้าพุ่งออกมา จากการกระทำของส้งเสียง

“นี่ใช้คุณชายตระกูลส้งคนนั้นหรือเปล่า？”

“ฮ่าฮ่า รีบถ่ายเอาลงเน็ต ให้ทุกคนมาดูสิ คุณชายที่สง่างามแห่งบริษัทส้งซื่อ ผันตัวมาเป็นนักเต้นในผับได้”

“ฉันจะโทรหาเพื่อนฉันที่เป็นสื่อ นี่มันน่าทึ่งไปแล้ว ลูกชายมหาเศรษฐีพันล้าน มาสวมบิกินี่เต้นรูดเสา ถือเป็นข่าวใหญ่ได้เลย”

ที่น่าตื่นเต้นที่สุด ก็เป็นหลิวเฉียวเฉียวเนี่ยแหละ

หลิวเฉียวเฉียวที่เพิ่งถูกส้งเสียงตบตีอย่างแรง ตอนนี้ เห็นเขาขึ้นไปบนเวทีสวมบิกินี่ เธอก็หัวเราะจนน้ำตาไหล

ส้งเสียงคือคนที่ต้องการหน้ามาก

ตอนนี้ กลับถูกบังคับให้สวมบิกินี่ขึ้นไปเต้นรูดเสาที่ฟลอร์

ยากที่จะเชื่อ ส้งเสียงได้รับการบีบบังคับมากมาย

เวลานี้ จู่ๆหลิวเฉียวเฉียวก็รู้สึกหวาดกลัวหลี่ฝาง อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เธอรู้สึกว่า หลี่ฝางน่ากลัวมาก บีบบังคับคุณชายคนหนึ่ง ให้ทิ้งความน่านับถือ……ไปเต้นรูดเสา？

หลิวเฉียวเฉียวคิดในใจ ถ้าเป็นตัวเอง ตัวเองจะทำได้ไหม？

สวมโป๊แบบนี้ เต้นรูดเสา ต่อหน้าคนจำนวนมาก？

แค่หลิวเฉียวเฉียวคิด ก็รู้สึกสั่นเย็นไปทั้งตัวแล้ว

ถึงเวลานั้นจริงๆ ยอมตายซะดีกว่า

ถ้าถูกคนถ่ายลงเน็ต ต่อไปตัวเองจะใช้ชีวิตอยู่อย่างไร？

พอส้งเสียงปีนขึ้นไปบนเวทีกลม สองมือก็จับเสาไว้

เขากัดฟันแน่น ได้ยินคำเยาะเย้ยและเสียงหัวเราะเยาะจากรอบๆ

เขาเป็นคุณชายที่สง่างาม จะรับคำดูถูกแบบนี้ได้อย่างไร？

ปกติแล้ว มีแต่เขาขำคนอื่น ยังไม่เคยถูกใครหัวเราะใส่ก่อนเลย！

ส้งเสียงอยากกระโดดลงไป ไม่ทำแล้ว แต่พอคิดว่าถ้าแบบนั้น จะถูกหลี่ฝางเอาคืนได้ ……

ทันใดนั้นส้งเสียงก็หยุดคิดความคิดที่จะกระโดดลงไป

จุดจบของตู้ต้าไห่ ส้งเสียงมีภาพค่อยๆเข้ามา เขาติดตระกูลส้งตั้งยี่สิบกว่าล้าน ตอนนี้ อยู่ในห้องใต้ดิน ใช้ชีวิตแบบให้หมดๆวันไป ……

ถ้าไม่ใช่ว่าคนรักเขามีความรักความชอบธรรม ออกมานั่งป้อนข้าวป้อนน้ำให้เขา อย่างนั้น เขาก็น่าจะตายไปนานแล้วสินะ？

ส้งเสียงไม่อยากเห็นพ่อของตัวเองมีจุดจบแบบตู้ต้าไห่

แบบนั้น ตัวเองก็จะลงเอยด้วยการใช้ชีวิตข้างถนน

ส้งเสียงได้แต่แบกหน้าฝีนทำไป สองมือจับเสา แล้วเริ่มเต้นรูดเสา

ส้งเสียงไม่ได้เรียนเต้นอะไร จึงเต้นรูดเสาอะไรไม่เป็น

แต่เขาเคยดู จึงทำตามออกมาได้บ้าง

ตอนที่ส้งเสียงเริ่มเต้น คนทั้งผับ ก็อลหม่านกันขึ้นมา

ทุกคนต่างยืนขึ้น เข้าไปใกล้ฟลอร์……

เวลานี้ หลี่ฝางก็เดินไปตรงหน้าพวกเหยนเสี่ยวน่า หัวเราะ แล้วถาม：“เล่นเป็นไงบ้าง？”

“หลี่ฝาง ผับนี้เด็ดจริงๆ？มีผู้ชายมาเต้นรูดเสาด้วย？ฮ่าฮ่า ฉันโตมาขนาดนี้ เป็นครั้งแรกเลยที่เห็นผู้ชายเต้นรูดเสา แล้วยังสวมบิกินี่อีก”

“ใช่ ผมก็เห็นเป็นครั้งแรก”หวางเสี่ยวโก๋หัวเราะเจ้าเล่ห์ รู้สึกผิดปกติอย่างมาก

“นี่ไม่ใช่รายการของผับ เป็นลูกค้าคนหนึ่งของผับน่ะ”หลี่ฝางอธิบาย

“เขาคือลูกค้า？งั้นเขาคงดื่มไปเยอะ”เหยนเสี่ยวน่าพูดไม่ออก

หลี่เสี่ยวเสี่ยวยกแก้วเหล้าขึ้นมา ดื่มไป เก็บความตกตะลึงในใจ

ส่วนตัวตนของส้งเสียง เหยนเสี่ยวน่าและคนอื่นๆไม่รู้จัก แต่หลี่เสี่ยวเสี่ยวรู้

เขาเป็นถึงคุณชายแห่งบริษัทส้งซื่อ มูลค่ามากกว่าพันล้าน……

เขาวิ่งไปเต้นรูดเสาที่ฟลอร์ ทำให้คนยากที่จะเชื่อจริงๆ

“ใช่สิ หลี่ฝาง ไวน์ของผับนี้ ไม่ว่าจะไวน์แดงหรือไวน์ขาว รสชาติบริสุทธิ์มากๆ ไม่มีเจือปนเลย ไม่น่าล่ะผับนี้ถึงได้ดังขนาดนั้น ดูสิเมืองเอกมีผับตั้งมากมาย ไม่มีสักที่ ที่ทำได้แบบ Recalling the pastนี้เลย เปิดผับไม่ขายเหล้าปลอม”เหยนเสี่ยวน่าลงความเห็นนิ่งๆ

เหยนเสี่ยวน่าเกิดจากครอบครัวที่ทำแอลกอฮอล์ จึงมีความรู้อย่างลึกซึ้งในด้านแอลกอฮอล์

“ในเมื่อไม่ใช่เหล้าปลอม งั้นทุกคนก็ดื่มเยอะๆเลย ถ้าดื่มเยอะแล้ว บนผับนี้มีห้องรับแขก ก็นอนได้เลย”

หลี่ฝางหัวเราะ พูดไปว่า：“รอพรุ่งนี้เช้า ผมพาทุกคนไปเที่ยวที่สถานตากอากาศ”

“สถานตากอากาศ สถานตากอากาศอะไรเหรอ？”หวางเสี่ยวโก๋ถาม

“ก็สถานตากอากาศหลงเหมิงที่เพิ่งเปิดไง ไม่ใช่ว่าพรุ่งนี้เพิ่งเปิดเหรอ？ผมมีบัตรอยู่หลายใบ”หลี่ฝางหยิบบัตรมากำหนึ่ง จากในกระเป๋ากางเกง แล้วแบ่งให้ทุกคน

“ห่าเอ๊ย หลี่ฝาง คุณเอามาได้ไง？นี่คือตั๋ววีไอพีของสถานตากอากาศ เมื่อกี๊ผมเห็นในเน็ตใบหนึ่งก็ใบละล้านเข้าไปแล้ว แล้วก็ขายหมดแล้วด้วย”หวางเสี่ยวโก๋มองหลี่ฝาง อ้าปากกว้างอย่างตกใจ

“คือแบบนี้ ผมมีเพื่อน เป็นคนของสถานตากอากาศ พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน หลายวันก่อนผมไปหาเขา เขาเลยให้บัตรมาสิบใบ”หลี่ฝางพูด

“หลี่ฝาง ผมรักคุณจริงๆเลย”

หวางเสี่ยวโก๋พุ่งเข้าไป จะจูบไปที่หลี่ฝาง ดีที่หลี่ฝางดันเขาออกทัน จึงเขยิบออก

ตอนที่ให้ฉินวี่เฟย ฉินวี่เฟยก็ลังเลเล็กน้อยกว่าจะรับ ในกระเป๋าของฉินวี่เฟย ที่จริงมีแล้วหนึ่งใบ

ในฐานะคนตระกูลฉินแห่งเมืองเอก เธอจะไม่ได้รับคำเชิญจากสถานตากอากาศได้ไงล่ะ？

“ผับนี้ เป็นของคุณ ใช่ไหม？”

เวลานี้ ฉินวี่เฟยก็ย้ายก้น ไปตรงหน้าหลี่ฝาง ถามเบาๆ

หลี่ฝางพยักหน้า ไม่ได้ปิดบัง

“วิลล่ากลางภูเขาหมายเลข1ที่อยู่กลางภูเขานั่นล่ะ ใช่ของคุณซื้อด้วยไหม？”มองหลี่ฝาง ฉินวี่เฟยจึงถามต่อ

หลี่ฝางตะลึง มองฉินวี่เฟย：“วิลล่ากลางภูเขาหมายเลข1ที่อยู่กลางภูเขาอะไร？ทำไมผมไม่เข้าใจ”

“คุณแกล้งโง่กับฉันหรือไง ยังจะกล้าบอกว่าวิลล่ากลางภูเขาหมายเลข1ไม่ใช่ของคุณซื้อ？”ฉินวี่เฟยกลอกตาใส่หลี่ฝาง

หลี่ฝางส่ายหน้า พูด：“ไม่ใช่”

“งั้นแพลตฟอร์มถู่โต้วล่ะ？ก็ไม่ใช่ของคุณ？”มองหลี่ฝาง ฉินวี่เฟยหัวเราะขึ้นมา：“ทั้งเมืองเอก นอกจากคุณแล้ว ใครจะไปซื้อวิลล่ากลางภูเขาหมายเลข1กับแพลตฟอร์มถู่โต้วได้？”

“เงินเป็นพันล้านนี้ กลัวว่ามีแค่พวกคุณตระกูลหลี่ ที่จะเอาออกมาได้น่ะสิ？”ฉินวี่เฟยมองหลี่ฝางอย่างแน่วแน่

หลี่ฝางไม่พูดอะไร แล้วยังไม่มองฉินวี่เฟยด้วย

“หลี่ฝาง คุณยอมรับเถอะน่ะ วางใจได้ ฉันไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นหรอก”

ถึงแม้ ทั้งหมดนี้ต่างเป็นการเดาของฉินวี่เฟย แต่เขาก็แทบจะมั่นใจได้

“คนมีงเนตั้งมากมาย ทำไมคุณต้องมายืนยันที่ผมด้วย？”หลี่ฝางหันไปมองที่ฉินวี่เฟย หัวเราะออกมา

“เดิมที ก็แค่เดา ไม่ได้มีหลักฐาน”

ฉินวี่เฟยหัวเราะ ตามองไปที่โจวหยาง：“แต่ตอนนี้ หลักฐานมาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว”

“เขานอกจากจะเป็นเพื่อนของคุณแล้ว ยังเป็นผู้จัดการคนใหม่ของถู่โต้วด้วย？”

ฉินวี่เฟยส่ายหน้า พูด：“ชื่อใหม่ของคุณ ไม่เพราะจริงๆ”

หลี่ฝางตั้งชื่อตัวเองใหม่ ว่าหนีเตีย

ไม่ว่าจะซื้อวิลล่ากลางภูเขาหมายเลข1 หรือว่าซื้อแพลตฟอร์มถู่โต้ว ด้านบน ก็เขียนเป็นหนีเตียชื่อนี้

รวมทั้งRecalling the past ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นหนีเตีย

ตอนนี้ ทั้งเมืองเอกต่างกำลังตามสอบถามว่า……หนีเตียนั้นเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาจากที่ใด

หลี่ฝางหัวเราะ ในเมื่อถูกฉินวี่เฟยเดาได้แล้ว หลี่ฝางก็ไม่มีอะไรจะพูด

เวลานี้ หลี่ฝางก็ยืนขึ้น เดินไปที่ฟลอร์

ตอนนี้ ส้งเสียงเต้นรูดเสาเสร็จ เตรียมจะลงมา หลี่ฝางรีบเดินเข้าไป มาตรงหน้าของส้งเสียง：“ใช่สิ ส้งเสียง ไม่ใช่ว่าคุณอยากให้ผมไลฟ์สด แล้วกดของขวัญให้ผม ให้ผมเห่าเสียงหมาเหรอ？”

“คุณชายหลี่ คุณอย่าฟังยัยแพศยานั่นพูดจาไร้สาระเลย เธอใส่ร้ายผม”ส้งเสียงพูดอย่างกังวล

“เหรอ？แต่ ทำไมผมคิดว่าหลิวเฉียวเฉียวจริงล่ะ”

หลี่ฝางมองส้งเสียง มุมปากมีรอยยิ้มชั่วร้าย：“ให้คุณเห่าแบบหมา ผมคิดว่าคุณทำไม่ได้แน่”

“ยังไงคุณก็เป็นถึงคุณชายแห่งบริษัทส้งซื่อ คนตั้งมากมายรู้จักคุณ ถ้าคุณเห่าเหมือนหมา จะน่าอายแค่ไหน”หลี่ฝางมองส้งเสียง แล้วถามขำๆ：“คุณว่าใช่ไหม คุณชายส้ง？”

“คุณชายหลี่ คุณดูสิ ผมถือว่าเป็นคนมีชื่อเสียงในตงไห่นะ ถ้าเห่าเหมือนหมาจริงๆ แล้วต่อไปจะอยู่ในตงไห่ได้ไง？”ส้งเสียงได้ยินคำนี้ ก็ถอนหายใจแล้วพยักหน้าให้หลี่ฝาง

“คุณไม่ต้องเห่าเหมือนหมาแล้ว ผับนี้เสียงดังมาก ถึงคุณแหกปากเสียงดัง ก็ไม่มีใครได้ยินหรอก”

หลี่ฝางตบไหล่ของส้งเสียง พูด：“ไม่งั้น คุณคลานเหมือนหมาไหมล่ะ？”

เวลานี้ สีหน้าของส้งเสียง หม่นลงทันที

“หลี่ฝาง คุณแกล้งกันเกินไปหรือเปล่าเนี่ย？”ส้งเสียงกัดฟันแน่ มองหลี่ฝางแล้วถาม