บทที่516 แผนของตระกูลมู่

หลี่ฝางถามอย่างประหม่า：“งั้นคุณได้ยินข่าวอะไรที่มีประโยชน์บ้างไหม？”

“ไม่นะ ไม่ใช่ว่ามู่เสี่ยวไป๋จะไม่รู้ความสัมพันธ์ของคุณสองคน พอพูดถึงคุณ มู่เสี่ยวไป๋ก็จะหาเหตุผลที่จะกำจัดผม ……”

“แต่สามคนนี้รวมตัวกัน จะต้องมีเจตนาไม่ดีแน่ คุณระวังตัวเองเถอะ”จางกงหมิงพูด

“ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม？”หลี่ฝางถามต่อ

“มี เรื่องยา ถึงแม้จะเป็นอาผมที่ให้ของพวกนี้กับผม แต่ที่จริงแล้วผมก็คือคนขายคนหนึ่ง ที่คุยเรื่องความร่วมมือจริงๆนั้น คืออาผมกับมู่เสี่ยวไป๋ พูดตรงๆแล้ว เมื่อก่อนผมดูถูกคุณอาผมจริงๆ เมื่อก่อนผมคิดว่าอาผมก็แค่นักเลงหัวไม้ มู่เสี่ยวไป๋นั้นถือว่าเป็นแหล่งเงินก้อนใหญ่ของเขา แต่ครั้งที่แล้วมู่เสี่ยวไป๋เห็นอาผม ก็เอาแต่เรียกลูกพี่หลิน ตอนนั้นผมถึงรู้ว่า ตัวตนของอาผมไม่ธรรมดาเลย”

“คนอย่างมู่เสี่ยวไป๋ กำลังก้มหัวให้ซือถูเฟย มู่หรงฉางเฟิงสองคนนี้ ก่อนหน้านี้ ผมไม่เคยเห็นเขาก้มหัวให้ใคร”

จางกงหมิงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง：“อาผม อีกคน”

สีหน้าของหลี่ฝาง ก็ไม่ได้ดูดีมากนัก

“อาคุณไม่ธรรมดาจริงๆ”

หลี่ฝางพูด：“รวมถึงเหยสงเมื่อก่อน ก็เอาสินค้ากับลูกพี่หลินทั้งนั้น”

“ครั้งที่แล้วไม่ใช่ว่ามีพวกลูกคนรวยตายไปเป็นกลุ่มเหรอ นั่นเพราะว่ากินสินค้าของเหยสงจนตาย เดิมทีคิดว่าหลังจากสินค้าพวกนี้เกิดปัญหา ลูกพี่หลินจะเก็บสินค้าไป แล้วจะหยุดอยู่แค่ตรงนี้ คิดไม่ถึงว่า เขาจะทำอีกครั้ง”

หลี่ฝางถอนหายใจ แล้วพูด：“ผมก็ลำบากใจมาก”

“ลำบากใจอะไร？”จางกงหมิงถาม

“พูดความจริงกับคุณละกัน ที่จริงครั้งที่แล้วที่เกิดเรื่อง เป็นพวกเราที่ทำเอง คนที่ส่งยานั่น ถูกพวกเราจัดการเรียบร้อย เขาแอบใส่ส่วนผสมไปในยา จึงเป็นสาเหตุหลักๆที่ทำให้ลูกคนรวยพวกนั้นตาย คุณคิดดู หลังจากเกิดเรื่องนี้ ทางด้านเมืองเอกต้องตรวจสอบอย่างเข้มงวดแน่ ใครจะไปคิดว่าลูกพี่หลินจะกระทำผิดตามที่กฎหมายกำหนด แล้วก็คุณ ความกล้าของคุณก็มากเหลือเกินนะ？”

“คุณคงคิดไม่ถึงว่า ถ้าสืบเสาะเอา คนของหวางเห้า ก็คือพวกตำรวจ แล้วนั่นคุณจะไม่จบเห่เหรอ？”

หลี่ฝางกลอกตาใส่จางกงหมิง แล้วพูด

“ผมเคยคิดถึงปัญหานี้”จางกงหมิงพูด：“นั่นไม่ใช่เรื่องแย่อะไร”

“เป้าหมายที่ผมติดตามมู่เสี่ยวไป๋ ก็เพื่ออู๋เฟยเพื่อนรักของผมเท่านั้น ในเมื่ออู๋เฟยออกมาแล้ว งั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องขายชีวิตให้มู่เสี่ยวไป๋ต่อไป ถ้าถูกจับได้จริงๆ สำหรับผมแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องดี”

“หลายวันก่อน ผมไปเยี่ยมเสี่ยวโจวที่คุก เสี่ยวโจวใช้ชีวิตอย่างสบายใจมาก ผมเห็นรอยยิ้มที่ใบหน้าเขา อิจฉาจริงๆ พูดตรงๆนะ ติดตามมู่เสี่ยวไป๋ ทำเรื่องที่ร้ายแรงทำลายคนอื่น ชีวิตแบบนี้มันน่าเศร้าจริงๆ”

“ตระกูลมู่เสียหายไปห้าร้อยล้าน เรื่องนี้คุณน่าจะรู้สินะ？”

มองหลี่ฝาง จางกงหมิงก็หัวเราะเหอะเหอะ：“ดูเหมือนผมจะถามคำถามโง่ๆนะ ที่ไปเอาเงินห้าร้อยล้านของตระกูลมู่ คือพวกคุณเองใช่ไหม？”

หลี่ฝางพยักหน้า ก็ไม่ปิดบัง：“ผมอยู่ในเหตุการณ์”

“มีพวกคุณจริงๆด้วย หลังจากปล้นไปห้าร้อยล้านนั่นก็เอาไปโปรยลง ตระกูลมู่เสียหายย่อยยับ พูดตรงๆนะ การกระทำของพวกคุณนี้ เกือบจะทำให้ตระกูลมู่ตาย ไม่ใช่แค่ทำให้โครงการหลุดไป แต่ยังทำให้หมดทุนหมุนเวียนด้วย ทรัพย์สินของตระกูลมู่ก็เงินพวกนั้นแหละ ถูกพวกคุณเอาไปโปรยปรายหมดแล้ว”

“ดังนั้นเมื่อหลายวันก่อน มู่เจิ้งถังร่วมมือกับนักธุรกิจทางตอนใต้กลุ่มหนึ่ง ทำผลิตภัณฑ์อาหารเสริม ไม่รู้ว่าคุณได้ดูทีวีหรือไม่ หลายวันนี้ ที่ฉายไปมาในทีวี ก็ยาในขวดสีฟ้านั่นล่ะ บอกว่าคนสูงอายุดื่มไปแล้วจะทำให้อายุยืนแล้วยังช่วยในการนอนหลับ แม่เอ๊ย ต้มตุ๋นชัดๆ”

“ต้มตุ๋น？”

หลี่ฝางตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็เข้าใจขึ้นมา

ผลิตภัณฑ์อาหารเสริมแบบนี้ โดยมากก็ทำร้ายคนนั่นแหละ ซึ่งการรักษาที่อยู่ในนั้น กลับมีแค่เล็กน้อย

แต่พวกเขากลับขายในราคาสูง ขายให้พวกคนแก่ในชุมชนนั้น ทำกำไรมหาศาลได้จากมัน

กว่าทุกคนจะรู้ว่านี่คือการต้มตุ๋น ก็สายไปแล้ว

พวกพ่อค้าก็หนีไปหมด

“ใช่ ต้มตุ๋น มู่เจิ้งถังปูทางให้คนพวกนี้อยู่เบื้องหลัง ติดต่อช่องทีวีของท้องถิ่นให้คนพวกนี้ รวมทั้งโปสเตอร์ในรถโดยสารประจำทาง ถนนในตอนนี้ แล้วก็การออกอากาศบนทีวี ต่างก็โฆษณาของสิ่งนี้ ล้างสมองของคนแก่ในเมืองเอกหมดแล้ว”

หลี่ฝางขมวดคิ้ว：“แม่เอ๊ย มู่เจิ้งถังไอ้ชิงหมาเกิด หาเงินมาจากเงินสกปรกทั้งนั้นจริงๆ”

หลี่ฝางนึกถึงตอนเด็ก มักจะมีคนหลอกลวงมาที่หมู่บ้าน แล้วก็ทำการขายผลิตภัณฑ์อาหารเสริม

แต่พวกเขาจะบรรยายให้ก่อน ทำให้จิตใต้สำนึกคุณรู้สึกกลัว แล้วก็จะบอกคุณว่า ในร่างกายของคุณมีอันตรายซ่อนอยู่ ถ้าไม่รีบป้องกัน อีกไม่กี่ปีก็จะเป็นยังไงๆ

หลังจากทุกคนรู้สึกกลัว พวกเขาก็จะเริ่มขายยา

แต่ส่วนมากก็จะหลอกไปไม่กี่ร้อย กี่พันหยวน

แต่ถึงจะเป็นเงินแค่นี้ ก็มีความเป็นไปได้ที่จะทำร้ายคนแก่ชนบทให้เกิดโรคร้ายแรงอย่างฉุกเฉินได้

คนแก่ที่มีเงินในเมืองเอกนั้นเยอะมาก ผลิตภัณฑ์อาหารเสริมสีฟ้านั่น ขายก็หลายหมื่นแล้ว

หลี่ฝางอดไม่ไหวที่จะมองจางกงหมิงแล้วถาม：“นี่ทำเงินได้เท่าไหร่กันเชียว？”

“ก็ได้หลายร้อยล้านอยู่ พูดกับคุณอย่างนี้ละกัน คนทางใต้คนนั้น เอาเงินไปไม่ได้เลย มู่เสี่ยวไป๋กำชับผมเป็นการส่วนตัวแล้ว สุดท้ายจำหักหลัง เอาเงินทั้งหมดนี้มาไว้ในมือเอง”

จางกงหมิงพูด

“มู่เจิ้งถังนี่โลภจริงๆ”

“ไม่ใช่แค่โลภ แต่ยังใจดำ พูดตรงๆนะ ทำงานหาเงินแบบนี้ไร้คุณธรรม เสี่ยวฝาง คุณลองดูว่ากลับไปปรึกษากับพ่อคุณได้หรือไม่ ทำการห้ามสักหน่อย”

“ยานี้ยังอยู่ในขั้นตอนการโฆษณา ถึงแม้ปริมาณการขายจะไม่เยอะ แต่ก็มีถึงสามสี่สิบล้าน ตอนนี้พวกเขาขายในจำนวนจำกัด สร้างภาพลวงตาที่เป็นกลยุทธ์กระตุ้นความอยากในการเล่นกับจิตวิทยาของคน รออีกสักพัก รอตอนที่ตลาดต้องการยาประเภทนี้สูงก่อน พวกเขาถึงจะเริ่มขายทิ้งอย่างจริงจัง”

หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูดว่า：“ผมรู้แล้ว”

“ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม？”หลี่ฝางถาม

จางกงหมิงพยักหน้า พูดว่า：“ดูแลตัวเองด้วย”

“แน่นอน คุณก็ด้วย แล้วก็ ทิ้งความคิดโง่ๆไป ถ้าตำรวจจับได้ว่าคุณเล่นของพวกนี้ล่ะก็ คุณตายแน่ คุณกับเสี่ยวโจวไม่เหมือนกัน เสี่ยวโจวอย่างมากก็ทำร้ายคนโดยเจตนา ไม่ได้ทำเรื่องที่ฆ่าคนอะไร ก็แค่ต้องติดคุกไม่กี่ปี แต่เรื่องของคุณถ้าถูกจับได้ ก็ถูกประหาร คุณอายุมากกว่าผม ประสบการณ์ในด้านนักเลงก็เยอะกว่าผม คุณอย่าไปถึงสุดนั้นเลย”

“เราสองคนพี่น้องยังไม่ไปถึงจุดที่จะต้องตาย”

หลี่ฝางมองจางกงหมิง แล้วพูด：“ผมจะคิดวิถีทาง เอาคุณออกมา จากเงื้อมมือของมู่เสี่ยวไป๋ให้ได้”

จางกงหมิงพยักหน้า：“ผมไม่ปล่อยผมไปหรอก”

“สรรพสิ่งอยู่ที่คนกำหนด ไปละ”หลี่ฝางโบกมือให้

“ฝากทักทายชิงชิงให้ผมด้วย ต่อไปผมไปหาเธอไม่ได้อีกแล้ว”จางกงหมิงพูดอย่างมีความหมาย：“เห้อ ชีวิตนี้ อึดอัดจริงๆ”

“ไม่ใช่แค่ไม่สามารถติดต่อคนที่ตัวเองอยากติดต่อ ยังต้องทำเรื่องที่โหดร้ายอีก”จางกงหมิงจับหัวของตัวเอง แล้วขย้ำผม

หลี่ฝางมองเห็นฉากนี้ ก็ปวดใจมาก

คนนอกมองดูแล้ว จางกงหมิงมักจะดูสง่างาม ยโสโอหังอย่างยิ่ง

ตอนนี้ ภายใต้การสนับสนุนของมู่เสี่ยวไป๋ จางกงหมิงก็คือพี่ใหญ่ ใครก็ไม่กล้าแตะต้อง ลูกน้งอในมือก็มีมากกว่าร้อย

ทุกคนต่างคิดว่าทั้งวันจางกงหมิงต้องอยู่ดีกินดีแน่ๆ มีความรุ่งเรืองและมั่งคั่งไม่รู้จบ แต่ความเป็นจริง เขาใช้ชีวิตลำบากยิ่งกว่าตายซะอีก

ตอนที่หลี่ฝางเดินออกมาจากห้องใต้ดิน ก็เห็นศพสองศพ

หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองที่ส้าวส้วยแล้วถาม：“เกิดอะไรขึ้น？”

“น่าจะเป็นเพราะว่ามู่เสี่ยวไป๋ปล่อยจางกงหมิงไม่ลง จึงต้องส่งคนไปตรวจดูเขา”ส้าวส้วยพูด

“คุณหมายความว่า พวกเขาคือสายลับของมู่เสี่ยวไป๋？”

ข้างในใจหลี่ฝางรู้สึกเกร็ง พูดอย่างประหม่า：“งั้นถ้าเป็นสายลับของมู่เสี่ยวไป๋ คุณฆ่าพวกเขาแล้ว งั้นมู่เสี่ยวไป๋จะไม่สงสัยจางกงหมิงเหรอ？”

“ผมไม่มีทางเลือกอื่น พวกเราเห็นผมมาหาจางกงหมิงแล้ว ถ้าพวกเขารอดไป ก็จะทำให้จางกงหมิงยิ่งสลัดไม่ออก”

ส้าวส้วยพูดอย่างทำอะไรไม่ได้：“รอให้มู่เสี่ยวไป๋ถามขึ้นมาก่อน แล้วให้จางกงหมิงไปพูดว่า คิดว่าเป็นยาม จึงจัดการทิ้ง”

“เรื่องนี้มู่เสี่ยวไป๋จะเป็นฝ่ายเสีย เขาก็ไม่กล้าทำอะไรจางกงหมิง ไม่แน่ว่า จากนิสัยของมู่เสี่ยวไป๋ เขาอาจจะไม่ถามจางกงหมิงสักนิด”

ส้าวส้วยตบไหล่ของหลี่ฝาง แล้วพูด：“ไปเถอะ พวกเราจะอยู่นานไปไม่ได้ ถ้าจางกงหมิงเห็นศพ ก็จะเข้าใจเอง”