บทที่ 57 จัดการกองโจร แหวนมิติ

ด้านข้างของพวกเขา คือผาสูงเสียดชั้นมีเพียงแค่ช่องตรงกลางที่พวกเขาจะผ่านเท่านั้นที่ยังพอมีพื้นที่กลุ่มโจรตั้งแถวเรียงรายอยู่ตรงกลางของหุบเขานั้นปิดกั้นทางหนี

พวกเขาสวมเสื้อผ้าฉีกขาดดูเหมือนเป็นพวกคนจนหรือพวกขอทานพวกเขายืนอยู่ข้างๆกับปืนใหญ่เวทมนตร์แล์วมองดูพรมวิเศษที่ลอยอยู่บนอากาศอย่างตื่นเต้น

“หุหุหุ พรมวิเศษซะด้วย”

“รอบนี้เหยื่อของเรารวยน่าดูเลยแหแค่พรมวิเศษอย่างเดียวก็ราคาล่อไปเกือบ 30000 ทองแล้วราคามันพอๆกับของทั้งหมดในคาราวานเล็กๆเลยนะ”

“หิหิหิ ได้เหยื่อชิ้นโตมาเลยนะดูเหมือนการปล้นวันนี้แค่วันเดียวจะได้กําไรเท่าๆกับที่เราทํากันทั้งเดือนเลยนะเนี่ย”

“ข้าเป็นคนวางแผน ข้าเป็นคนปทางวางต้นไม้พวกนี้ ถ้าอยากผ่านไปก็ทิ้งของทั้งหมดไว้ที่นี้ซะเด็กๆเตรียมยิงหน้าไม้สายฟ้าชุดต่อไปเราจะสอยมันให้ร่วงกัน”

โจรตาเดียวขี่ม้าตะโกนสั่งเสียงดังลั่นเขาถือดาบขนาดยักษ์โบกไปมาเพื่อสั่ง

การ เขาเป็นหัวหน้าของกลุ่มโจรหมาป่าเดียวดาย นาม โลนวูฟ

“ครับหัวหน้า”

กลุ่มโจรตะโกนกู่ร้องเสียงดังก่อนจะยิงปืนใหญ่เวทมนตร์ชุดต่อไปออกมาพร้อมกับธนูสายฟ้าที่พุ่งตรงเข้าหาพรมวิเศษ

“พรมวิเศษงั้นเหรอ หึหึหึ”

หัวหน้ากองโจร โลนวูฟเลียริมฝีปากตัวเองพร้อมด้วยแววแห่งความละโมภในดวงตาข้างเดียว“หวังว่าเหยื่อของเราในวันนี้จะไม่ทําให้ข้าผิดหวังนะ”

“ยิงมาอีกแล้ว!!”

“พี่เหมิงเหล่ยเอายังไงดีละ?”

เลือดของทั้ง 3 คนสูบฉีดตอนที่พวกเขากลัวกันสุดขีด พวกเขามองธนูสายฟ้าที่พุ่งเข้ามาหาพวกเขาด้วยความเร็วสูงพวกเขาต่างคิดว่าถ้าธนูนั้นโดนพวกเขาถึงจะโชคดีรอดจากการโดนธนูเสียบตายแต่ถ้าพรมวิเศษพังตอนนี้ตกร่วงลงไปก็ตายอยู่ดี

พวกเขามีแต่ตายกับตายอนาถเท่านั้น

“พวกโจรงั้นเหรอ!”

เหมิงเหล่ยยืนบนพรมวิเศษก่อนจะร่ายเวทในมือตั้งโล่สายฟ้าขึ้นมาป้องกันล้อมรอบพรมวิเศษเอาไว้

ตุ้ม!

ธนูสายฟ้าชนเข้ากับโล่สายฟ้าอย่างแรงเสียงระเบิดดังลั่นขึ้นมา โล่สายฟ้าสันไหวจากแรงกระแทกอย่างแรงดูเหมือนจะเกิดรอยแตกร้าวด้วย

แต่ถึงอย่างนั้นโล่ก็ยังไม่แต่ธนูสายฟ้านั้นหมดพลังไปก่อนและหยุดลงก ลางอากาศก่อนจะร่วงตกลงไปที่พื้นลาง

“อะไรกันวะ”

“พวกมันป้องกันได้เหรอ”

โลนวูฟคิด “หน้าไม้สายฟ้าคลั่งมันมีพลังมหาศาลขนาดถ้าระดับ 5 โดนเต็มๆยังไงก็ตายเลยนะแต่มันกลับเจาะโล่สายฟ้าไม่ทะลุอย่างงั้นเหรองั้นหมายความว่าโล่สายฟ้านั้นสูงกว่าระ ดับ 5 อีกอย่างงั้นเหรอ?? ร่ายเวทระดับ 5 ได้เร็วขนาดนั้นเลยงั้นเหรอบ้าเอ้ย!!!”

“มีโอกาสสูงมากที่เจ้าพวกนั้นจะเป็นจอมเวทระดับ 9”

โลนวูฟสีหน้าเปลี่ยนทันทีเขาตะโกน“ถอยกลับเดี๋ยวนี้ถอยกลับ!!”

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็สั่งให้ม้ามีเขาที่เขาขอยู่ให้วิ่งตรงไปที่หน้าไม้สายฟ้าคลั่งก่อนที่เขาจะเก็บหน้าไม้กลับมาแล้วชิ่งหนีออกมาอย่างไวเหมือนกับว่าถ้าช้าแม้แต่ก้าวเดียวต้องตายแน่ๆ”

“หัวหน้า?”

“เกิดอะไรขึ้นเหรอหัวหน้า”

พอเห็นหัวหน้าของพวกเขาวิ่งหนีสุดชีวิต ทั้งกองโจรก็งงแตกว่าหัวหน้าของเขาจะหนีทําไมในเมื่อทุกอย่างกําลังเป็น ไปได้สวย”

“ไอ้พวกโง่เอ้ย ถอยกลับ เดี๋ยวนี้!!”โลนวูฟหัวเสียแล้วสั่ง

“ค…ครับ”

ทั้งกองโจรพึ่งรู้ตัวว่าต้องหนีแต่มันก็สายไปแล้ว
จี๊ด จี๊ด!!

ขอธาตุสายฟ้าทั้งหมดในระยะหลายร้อย เมตรมารวมตัวกันก่อนที่จะกลายเป็นร่างของพยานาค 10 หัว ตัวยาวกว่า 30 เมตรเลื้อยพันอยู่บนฟ้าเกล็ดสายฟ้า ของมันส่องประกายบนร่างกายใหญ่โตดู มีชีวิตเหมือนจริงมันลอยอยู่บนอากาศส่งความกลัวเข้าไปในจิตใจของคนพวก
นั้น

“ชิบหายแล้ว!!” ดวงตาของโลนมูนกระตุกอย่างแรงตอนที่เขาเห็นสิ่งที่อยู่บนฟากฟ้าตอนนี้ความกลัว ความสิ้น หวัง เริ่มเติมเต็มในใจของเขา

“นั้นมันเวทระดับ 6 มันต้องเป็นเวทระดับ 6 แน่ๆ”

“พระเจ้าช่วย นี้เรากําลังเจอกับตัวบ้าอะไรวะเนี่ย”

“ร่ายเวทระดับ 6 ได้ในพริบตาเนี่ยนะ”

“นาคาอัสนีบาตคลั่ง…ทําลาย!!” พญานาค 10 หัวคํารามก่อนจะทิ้งหัวดิ่งลงมาจากอากาศลงมายังพื้นก่อนจะระ เบิดเสียงดังจนหูดับ คลื่นธาตุสายฟ้าคลั่งกระจายไปทั่วพื้นที่รอบอาณาเขต 100 เมตร

“อ๊าก!!”

เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นมากลุ่มกองโจรมอดไหม้เป็นเถ้าถ่านเหลือเพียงฝุ่นผงเท่านั้น

ตายอย่างอนาถ ยากที่จะฝืนทนดูได้

“เชี่ยเอ้ย”

ตอนที่โลนวูฟอันกลับไปมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นเขาก็สั่นกลัวในทันที เขาใช้มีดเล็กๆแทงเข้าไปที่ม้าเพื่อสร้างความเจ็บปวดเร่งความเร็วของม้าจนถึงขีดสุด

“พลังระดับนั้น แต่ยังขี่พรมวิเศษเนี่ยนะมันขี่พรมวิเศษมาเพื่อล่อซื้องั้นเหรอ”

โลนวูฟทั้งโกรธทั้งกลัว พรมวิเศษนั้นเป็นเพียงแค่เครื่องมือเวทมนตร์ที่ใช้บินระดับต่ํามีแต่จอมเวทระดับต่ําเท่านั้น ส่วนจอมเวทระดับสูงถ้าไม่วาปไปไหนมาไหนก็จะใช้การบินที่สูงกว่านี้นั้นเป็ นสาเหตุที่ว่าทําไมพวกเขาถึงกล้าปล้นพรมวิเศษแต่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะเจออะไรแบบนี้

“ดันเสือกวิ่งมาเจอตอใหญ่โคตรเลยเว้ย” โลนวูฟแค้นใจตัวเองจนต้องทุบอกแต่สิ่งที่เขาทําตอนนี้มีแค่วิ่งหนีสุดชีวิต

“หนึ่งั้นเหรอ เจ้าคิดว่าจะหนีพ้นเหรอ”

เหมิงเหล่ยยิ้ม ก่อนจะดีดนิ้วสร้างเป็นหอกสายฟ้าในมือในทันที

“ไปเลย!!” เพียงคําสั่งเบาๆของเหมิงเหล่ยหอกสายฟ้าก็พุ่งตรงเข้าไปหาโลนวูฟอย่างรุนแรงมันเสียบทะลุคาหลังทะลุหน้าอกของเขา
“อ๊าก!!!”

โลนวูฟกรีดร้องออกมาเสียงดังลั่นตอนที่เขาล้มลงกับพื้น เขาร่วงตกลงมาที่ พุ่มไม้ข้างถนนไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย
“พี่ใหญ่เหมิงเหล่ยสุดยอดไปเลย”

โจนาห์โจเซฟและแอนดริวตะลึงกับภาพที่เกิดขึ้น เขามองเหมิงเหล่ยด้วยสายตาชื่นชมเปล่งประกายเหมือนดวง ดาวดวงน้อยๆ

“พวกเจ้าเองก็ทําได้เหมือนกันนะถ้าฝึกดีๆน่ะ”

เหมิงเหล่ยยิ้มให้พวกเขาก่อนจะขับพรมวิเศษไปจอด

ในตอนนั้นพวกเขาลงจอดตรงหน้าของโลนวูฟพอดี สภาพของหัวหน้ากองโจรตอนนี้ซึ่งเป็นกึ่งตายยังไงก็ไม่รอดแน่นอน
แต่ถึงอย่างนั้น พอเขาเห็นกลุ่มของเหมิงเหล่ยที่ยืนอยู่บนพรมวิเศษเขาก็เบิกตากว้างทันทีเขาไม่เชื่อในสายตาตัวเองด้วยซ้ํา “พวกเจ้าม..ไม่จริงน่ะ”ก่อนที่เขาจะพูดจบโลนวูฟก็หมดแรงจะพูดต่อเขาสิ้นลมไปกะทันหันดวงตาของเขายังเบิกกว้างเหมือนกับว่าตายไม่สงบ

ตอนแรกเขาคิดว่าเขาะดันไปเจอเข้ากับจอมเวทระดับสูงแต่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าคนที่ทําลายทั้งกองโจรได้นั้นเป็นเพียงแค่เด็กเปรต 4 คนเท่านั้น

จะให้เขาตายอย่างสงบได้ยังไงกัน

“พี่เหมิงเหล่ย ข. เขาตายแล้วเหรอ”

โจนาห์กับคนอื่นๆหลบด้านหลังเหมิงเหล่ยโผล่หัวออกมาแล้วถาม

“ใช่เขาตายแล้วละ

เหมิงเหล่ยพยักหน้าก่อนจะกระโดดลงจากพรมสายตาของเขาหันไปมองที่มือข้างซ้ายของโลนวูฟทันทีเขาสังเกตเห็นแหวนสีทองแดงที่นิ้วก้อยข้างซ้าย

เหมิงเหล่ยถอนแหวนออกมาจากนิ้วก่อนจะใช้พลังวิญญาณเข้าตรวจสอบแวนแล้วเขาก็หัวเราะออกมา

ดูเหมือนว่าจะดวงดีจริงๆด้วย นี่มันแหวนมิติจริงๆนี่หว่า
แหวนมิติของที่เหมิงเหลี่ยอยากจะได้มาโดยตลอด

แต่เขาทําใจซื้อมันไม่ได้เพราะราคา มันแพงเกินไป มันทําให้เขาได้แต่ถอนหายใจแล้วจ้องมองหน้ากระจกเหมือนขอทานมองร้านอาหาร

แต่ถึงอย่างนั้น ทันทีที่เขาเห็นหน้าไม้สายฟ้าที่เป็นปืนใหญ่เวทมนตร์ขนาด ใหญ่เบิ้ม หายไปต่อหน้าต่อตาเขาเลยเดาว่ากลุ่มโจรกลุ่มนี้น่าจะมีของมิติเป็นของตัวเองซึ่งการเดาของเขานั้น

คิดว่าจะช่วยเกือบตายซะแล้ว แต่ก็คุ้มค่ากับที่เสียเวลามาจริงๆ

เอ๊ะ มีของอยู่ข้างในเยอะแยะเลยนี่หน่า

สิ่งของหลายอย่างลอยอยู่ภายในแหวนนั้นภาพในหัวของเหมิงเหล่ยปรากฏเป็นเหรียญทองถุงใหญ่ แกนเวทมนตร์จํานวนมากรวมไปถึงเพรชนิญจินดามากมาย

ของแวววับมากมาย มีของอยู่หลากหลาย มีเยอะจนเหมิงเหล่ยตาลาย

ดวงดีอีกแล้วซิเรา

เหมิงเหล่ยดวงตาเปร่งประกาย

เหรียญทองอย่างเดียวนั้นก็มีมูลค่ามากกว่าหลายแสนเหรียญทองแล้วยังไม่รวมของอย่างอื่นเช่นแกนเวทมนตร์ อัญมณีอาวุธต่างๆ

เหมือนคําที่เคยกล่าวไว้ว่าถ้าจะโตไม่ได้ถ้าไม่ให้อาหารตอนกลางคืนคนจะรวมไม่ได้ถ้าไม่บุญหล่นทับซักที