บทที่ 62 สู่นักฆ่า กลายเป็นจอมเวทระดับ 7

ในพริบตาเดียวตอนที่เหมิงเหล่ยกระโดดถอยออกมา ชายตัวเล็กผอมแห้งที่ใส่หมวกฟางบนหัวห่อตัวเองด้วยชุดสีดําตั้งแต่หัวจรดเท้าตะลึงและอึ้งจนออกสีหน้าเขาพึ่งเคยเห็นเด็กที่กระโดดได้ไกลกว่า 10 เมตรก็วันนี้ละ

“ร…เร็ว”

ก่อนหน้านี้เขารู้ตัวว่ามีคนกําลังเข้ามา เขาเลยพรางตัวไปซ่อน แต่ทันใดนั้นพอเห็นเหมิงเหล่ย

ที่เป็นทั้งเด็กแถมยังเป็นนักเวทด้วย

เขาเลยสงสัยว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหนกัน

เลยประมาทลงมือจู่โจมทันที แต่ตอนที่เขาจะได้ปาดคอนั้นเอง สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

ใครมันจะไปคิดว่าเหมิงเหล่ยจะตอบสนองได้รวดเร็วขนาดนั้น ความเร็วระดับนั้นมันเหนือกว่านักรบระดับ 5 อีกนะ เป็นนักเวทภาษาอะไรวะเนีย

“สงสัยรอบนี้ดูจะตัดสินใจพลาดไปละแหะ”

ชายร่างบางนั้นเลียปากดวงตาของเขาแฝงไปด้วยจิตสังหาร

เชี่ยยยย เกือบไปแล้วไงละ!!

เหมิ่งเหล่ยลงจอดลงบนต้นไม้ เหงื่อแตกเต็มหลังของเขา โชคยังดีที่เขาตอบสนองได้ทันเวลาไม่งั้นคอของเขาคงได้โดนปาดไปแล้วแน่ๆ

มีดนั้นแทบจะจ่อคอของเขาอยู่แล้วด้วย

ตอนนั้นเองที่เขาคิดถึงค่าพูดถึงขึ้นมา “ในป่าสัตว์วิเศษแห่งนี้ ส่งที่ควรจะระวังมากที่สุดไม่ใช่สัตว์เวทมนตร์แต่เป็นมนุษย์ด้วยกันเองเนี่ยละ!”

ป่าสัตว์วิเศษนั้นเป็นอาณาเขตที่ครอบคลุมอยู่ทั้ง 4 มหาจักรวรรดิ ในป่ามันไม่มีกฎหมายไม่มีกฏเกณฑ์ไม่มีจรรยาบรรณ อารยธรรม ความศิวิไลซ์ มันเป็นดินแดนที่เต็มไปด้วยความป่าเถื่อนโหดร้ายและอิสรภาพเป็นสวรรค์ของสัตว์เวทมนตร์และเป็นเป้าหมายของนักผจญภัยทั้งหลาย

คนส่วนมากมาที่นี้เพื่อหวังแกนนําแกนเวทมนตร์กลับไปขาย บางคนก็ออกล่าสัตว์เวทมนตร์ด้วยความสุจริต เก็บเอาแกนเวทมนตร์เท่าที่ตัวเองหาได้กลับไปขายแต่บางคนก็ไม่ได้ทําแบบนั้น บางคนเลือกที่จะหันคมมีดเข้าหาเผ่าพันธุ์เดียวกันเองซะมากกว่า

ยังไงซะการฆ่าคนที่ตามเก็บแกนเวทมนตร์มาทั้งวันนั้นมันสะดวกและเร็วกว่าการไปตามเก็บเองมากๆ

นั้นทําให้มนุษย์ด้วยกันเองเนี่ยละ ที่อันตรายยิ่งกว่าภัยอันตรายต่างๆที่อยู่ในป่าสัตว์วิเศษแห่ง

หลักฐานที่ยืนยันง่ายที่สุด คือชายตัวเล็กผอมบางที่อยู่ด้านหน้าของเหมิงเหล่ยตอนนี้เดิมที่ เคยอยู่กลุ่มที่โดนปาดคอหมู่มาก่อนในตอนที่เขาคิดขึ้นมานั้นสายตาของเหมิงเหล่ยเริ่มเตรียมพร้อมสําหรับการปะทะปล่อยจิตสังหารออกมาเต็มที่

แต่ทันใดนั้นเอง ชายตัวเล็กร่างบางที่อยู่ตรงหน้าเหมิงเหล่ยก็หายวับไปคาตาเหมิงเหล่ยระ แวงตัวเองยิ่งกว่าเก่า เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะหนีไปง่ายๆทั้งแบบนี้ซึ่งก็คิดถูก

ฟีด

เสียงอะไรบางอย่างฟันผ่านกระแสลมดังขึ้นเบามาก คมมีดเย็นเฉียบพุ่งตรงเข้ามาจากทางซ้ายตรงเข้าขมับของเหมิงเหล่ย

ขมับของคนเราเป็นจุดที่บอบบางมาก ถ้าโดนเข้าไปดอกเดียวเต็มๆละก็รับรองว่าถึงตายแน่ๆ (ขมับคือข้างๆหางคิ้ว)

เหมิงเหล่ยดึงตัวหลบการโจมตี จากนั้นเอง เขาก็ได้ยินเสียงดังลั่นขึ้นมาชายคนนั้นมุดอยู่ใต้ดินพุ่งขึ้นมาจากพื้นใต้เท้าของเข้าจ้วงมีดในมือหมายไปที่หัวใจของเหมิงเหล่ย

คมมีดประกายกับแสงของดวงอาทิตย์เป็นสีเขียวอ่อน ทําให้เห็นได้ชัดเลยว่ามีดนี้เคลือบพิษมาด้วยถ้าโดนเฉียวแม้แต่นิดเดียวละก็คงจบชีวิตแหง

แผนหลอกล่าความสนใจเหรอ เจ้าเล่ห์เอาเรื่องเลยแหะ

เหมิงเหล่ยไม่ได้ตื่นตระหนกอะไร ตอนนั้นเองที่มือขวาของเขากลายไปเป็นกรงเล็บของมังกรไฟชั่วอึดใจเดียวที่คมมีดจะเสียบเข้าหัวใจเขาใช้มือขวารับมีดนั้นไว้ก่อนที่จะตีเข่าเข้าใส่ชายร่างเล็กที่ทําหน้าตกใจตอนที่โดนโจมตีสวนกลับ

ตู้ม!!

แรงกระแทกมหาศาลทําให้การเคลื่อนไหวของชายร่างบางหยุดนิ่งลงพร้อมเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดร่างของเขาลอยขึ้นสูงกลางอากาศ

“ตายซะ!!!” เหมิงเหล่ยตะโกนก่อนจะเขวี่ยงหอกสายฟ้าในมือพุ่งทะลุหัวใจของอีกฝ่ายก่อนจะพาร่างของเขาเสียบเข้ากับต้นไม้ใหญ่อีกที

“เจ้า…ม.มังกร…”

ชายคนนั้นเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง แต่เขาทนพิษบาดแผลไม่ไหว ก่อนที่เขาจะพูดจบเขาจึงคอหักนกแล้วสิ้นใจลงไปปเสียก่อน

“เห้อ!!!”

เหมิงเหล่ยถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ใจของเขาเต้นรัวอยู่ไม่สุขเลย หมอนี้เหมือนจะเป็นนักฆ่ามืออาชีพเขาสามารถหายวับไปรับมาได้เหมือนผีแถมยังเจ้าเล่ห์มีกลเม็ดซ่อนไว้เต็มไปหมดเอาจริงๆถ่าประมาทแม้แต่นักรบระดับ 6 ก็คงตายได้ด้วยน้ำมือของเขา

น่าเสียดายที่เขาดันมาเจอเหมิงเหล่ยซะก่อน

“ฆาตกรสุดท้ายก็ต้องโดนฆ่าซะเองซักวันนึ่งนั้นละ”

เหมิงเหล่ยเดินตรงเข้าหาศพของชายตัวเล็กผอมบางคนนั้น สายตาของเขาไม่มีแม้กระทั้งความสงสารเห็นใจ ไม่มีใครรู้ว่ากี่คนแล้วที่โดนหมอนฆ่าตายเขาเชียวชาญในด้านการลอบสังหารจากเงามืดมากๆถ้าเป็นนักผจญภัยไม่รู้อีโหน่อีเหน่ละก็ตายหยังเขียดแน่นอนเขาเป็นคนเลวในหมู่คนเลวในสังคมเฮงซวยแบบนี้เพราะงั้นการตายของเขาจึงไม่ใช่เรื่องที่ควรจะเศร้าโศกเสียใจอะไร

แต่ถึงอย่างนั้น ก็ต้องยอมรับว่าคนแบบนี้แหล่ะปรกติจะโคตรรวยเลย

เหมิงเหล่ยดวงตาเปล่งประกายก่อนที่เขาจะเริ่มค้นเสื้อผ้าของศพ…

“ไม่มีอะไรเลย ไม่มีอะไรอยู่ในตัวไม่มีแม้กระทั้งกระเป๋าตังด้วยไม่มีอุปกรณ์มิติไม่มีการ์ดผลึกเวทมนตร์ไม่มีแม้แต่เหรียญทองซักเหรีญเลยเหรอแปลกชะมัดเลยแหะทําไมถึงไม่มีอะไรซักอย่างเลยละหรือว่าจะเป็นพวกยาจกจริงๆ…ไม่หน่าไม่มีทางเก่งระดับนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน…”

หลังจากที่เขาค้นตัวศพอยู่พักใหญ่ๆเขาก็ไม่พบอะไรเลยจริงๆมันทําให้เหมิงเหล่ยหัวเสียมากจอมเจ้าเล่ห์มากแผนการที่แอบไล่ดักฆ่าคนไปทั่วอย่างหมอนี้ควรจะมีแทบจะทุกอย่างซิแล้วทําไมหาอะไรไม่เจอเลยลละ

“ต้องมีบางอย่างซ่อนเอาไว้ซิ”

เหมิงเหลยตัดสินใจที่จะจุดไฟเผาร่างของศพนั้น“ไม่เชื่อหรอกนะว่าจะไม่มีเลยซักกะแดงเดียวน่ะ”

เปลวไฟเผาผลาญร่างกาย ภายใต้การเผาไหม้ของเวทไฟนั้นเอง ร่างกายก็เริ่มคล่าด่าและเริ่มกลายเป็นเถ้าถ่านทั้งเสื้อผ้าเนื้อ กระดูกทั้งหมดถูกเผาจนเหลือแต่เถ้า

แต่ตอนนั้นเอง เหมิงเหล่ยก็ได้ค้นพบอะไรบางอย่าง

หัวเข็มขัดที่ถูกสร้างขึ้นมาจากวัตถุเวทมนตร์พิเศษตกห้อยลงมาท่ามกลางเถ้าถ่านมันไม่ถูกเผาไปพร้อมไฟแถมมีแหวน 4 วงห้อยไว้กับหัวเข็มขัดนั้นด้วย

“ทําไมฉันถึงหาไอ้นี้ไม่เจอตอนแรกวะเนี่ย หรือว่ามันจะถูกเย็บซ่อนเข้าไปในเสื้อด้วย… แนบเนียนจริงๆ”

เหมิงเหล่ยแอบดีใจเขาเอื้อมมือไปปหยิบขึ้นมาดูชัดๆ และเขาก็ได้รับรู้ความจริง

“5555 ว่าแล้วเชียวว่าต้องเป็นเข็มขัดมิติ แถมมีพื้นที่ใหญ่มากด้วย รวยแล้วเรา รวยแล้วววว”

“ไหนดูแหวนอีก 4 หน่อยซิ… อะไรวะเนี่ย!!!” เหมิงเหล่ยดีใจสุดขีดเข็มขัดกับแหวนอีกทั้ง 4 วงนั้นเป็นอุปกรณ์มิติหมดเลย

เข็มขัดมิตินั้นมีพื้นที่เก็บของขนาดใหญ่ที่สุด มันสามารถเก็บของได้มากถึง 150ตารางลูกบาศก์เมตร

แหวนมิติทั้ง 4 วงนั้นถึงแม้ว่าจะเล็กกว่าหน่อย วงนึง 100 ตารางลูกบาศก์เมตร อีกวง 60 ตารางลูกบาศก์เมตรแล้วก็ 50 ตารางลูกบาศเมตรแล้วก็ 10ตารางลูกบาศก์เมตรนอกจากนั้นภายในแหวนยังมีของล่าค่าต่างๆมากมายอย่างเช่นแกนเวทมนตร์เหรียญทองจํานวนมากเพรชอาวุธบัตรผลึกเวทมนตร์อุปกรณ์เวทมนตร์ต่างๆ

แน่นอน รวมไปถึงเสื้อผ้า เนื้ออบแห้งข้าวของเครื่องใช้เต้นท์นอน สิ่งอํานวยความสะดวกในแต่ละวันที่ถึงแม้ว่าจะไม่ได้มีค่าแต่มีประโยชน์เก็บไว้ด้วย

“แค่มูลค่าของอุปกรณ์มิติทั้ง5 อันนี้ก็มีมูลค่ามากกว่า 30 ล้านเหรียญทองแล้วนะเนี่ยนี้ยังไม่นับรวมพวกของมีค่าต่างๆพวกแร่หรือเพรชด้วยเชี่ยบุญหล่นทับของจริงเลยวะรอบนี้ 555555รวยแล้วโว้ยยยย

…. “ใจเย็นก่อน ใจเย็น ที่นี่ยังเป็นเขตป่าสัตว์วิเศษอยู่ อะไรก็เกิดขึ้นได้ ถ้าดีใจเอาตอนนี้ แล้วไม่ระวังตัวละก็ ฉันคงได้กลายเป็นศพก่อนที่จะได้ใช้ตั้งแน่”

เหมิงเหล่ยุบังคับสติตัวเองให้สงบก่อนที่เขาจะหาพื้นที่ปลอดภัยแลล้วเริ่มจัดพื้นที่เก็บของของเขา

“เอาละอย่างแรกเลย ต้องเอาเหรียญทองทั้งหมดย้ายเข้าระบบก่อน

“ทิ้ง ยินดีด้วย เจ้าของได้รับ ความมั่งคั่งเพิ่มขึ้น 5แสน 7 หมื่นเหรียญทอง”

“5แสน 7 เลยเหรอ!!” เหมิงเหล่ยตาลุกวาว เขามองค่าความสามารถของตัวเองทันทีเจ้าของเหมิ่งเหล่ย

เผ่าพันธุ์ มนุษย์ (มีสายเลือดมังกรไฟและสายเลือดมารเพลิง)

ความมั่งคั่ง 1,067,835 เหรียญทอง

“หน่วย สิบ ร้อย พัน หมื่น แสน…”

“1ล้าน กับอีก 6หมื่นกว่า!!!”

เหมิงเหล่ยหุบยิ้มตัวเองไม่อยู่จนปากแทบฉีกถึงรูหู “ทํางานลําบากแทบตายมาตลอดช่วงชีวิตในโลกก่อนยังไม่คิดไม่ฝันเลยนะเนี่ยว่าจะมีเงินถึงล้านน่ะขนาดเก็บเงินสุดขีด 4 ปีแหน่ะว่าจะมี เงินเก็บพอดาวน์บ้านได้แต่ในโลกนี้แค่ครึ่งปีก็ได้เป็นเศรษฐีเงินล้านแล้วเหรอเนี่ยไม่อยากจะเชื่อเลยชีวิตฉันก็ไม่ได้แพ้พวกตัวเองในนิยายพวกนั้นแล้วตอนนี้”

เศรษฐีเงินล้าน

สําหรับคํานี้ เหมิงเหล่ยที่ลําบากทํางานหลังคดหลังแข็งในโลกเก่ามันอาจจะมีความหมายสําหรับเขามากแล้วตอนนี้เขาก็ได้ทําสําเร็จตามที่ฝันแล้วในโลกนี้มันเหมือนเป็นการปลดล็อกบางอย่างในใจของเขา

แต่ถึงอย่างนั้น

ถึงแม้ว่าเงินมันจะหอมหวานแค่ไหน แต่ถ้าเอาไปใช้จริงไม่ได้ มันก็เป็นได้แค่ตัวเลขโง่ๆเท่านั้น

“มาเลยมาขอแลกเงิน 60000 เหรียญทองเป็นค่าความสามารถก่อนเลยละกันทีนี้ก็เอามาลงกับค่าพลังวิญญาณกับค่าพลังเวทซะ 5555ทีนี้ละได้ดั่งใจซักที”

“ติ้ง ยินดีด้วย เจ้าของได้กลายเป็นจอมเวทระดับ 7 แล้ว”