บทที่ 64 โลกใต้บ่อน้ําพุร้อน ซากมังกรเซียนเทพ

ทั่วร่างของเหมิงเหล่ยโดนห่อหุ้มไว้ด้วยของเหลวเหนียวเหนอะน่ะ มีแรงกดทับหัวร่างกายจนแทบขยับตัวไม่ได้ พร้อมกลิ่นเหม็นที่เตะจมูกสุดแรงจนแทบอยากจะอ้วกเอาข้าวเย็นเมื่อวานออกมา

“นี้ฉันโดนกินไปแล้วเหรอวะเนี่ย ชิบหายละไง อุส่าห์ระวังตัวเองอย่างดีมาตลอดการเดินทางสุดท้ายมาโดนแดกตอนสบายตัวเนี่ยนะ”

เหมิงเหล่ยรู้สึกแย่มาก หลังจากที่เขาเข้ามาในป่าสัตว์วิเศษ เขาก็ระวังตัวตลอดเวลา แต่พอเขาเห็นบ่อน้ําพุร้อนเขากลับไม่คิดมาก่อนเลยว่านี้จะเป็นกับดัก

ทําตัวสบายเร็วเกินไป จนทุกอย่างพังไปหมด

“เอาวะ ตอนนี้ที่ต้องทําอย่างด่วนเลยคือออกไปจากที่นี้ให้ได้เร็วที่สุด ไม่งั้นจมูกฉันคงไม่ไหวแน่”

พอเขาคิดได้แบบนั้นเหมิงเหล่ยจึงตัดสินใจเปลี่ยนร่างของเขา เปลวไฟแผดเผาทั่วร่างกายของเขา แขนของเขายาวและหนาขึ้น กรงเล็บแหลมคมขั้นมาแทนเล็บสั้นๆ เขากลายเป็นมารเพลิงทันที

“ไหม้ไปซะ!”

เหมิงเหล่ยแปลงร่างเป็นมารเพลิงก่อนจะใช้ไฟทั่วร่างกายแผดเผาทุกอย่างรอบตัวจนสิ่งมีชีวิตสีดําตัวนั้นต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปปวดจากข้างในแล้วเริ่มบิดอย่างแรง

“นี้น่ะ เป็นผลกรรมของการที่มาเขมือบฉันคนนี้โว้ย!”

เหมิงเหล่ยรู้สึกได้เลยว่าเจ้าตัวที่กินเขาเข้าไปนั้นกาลังเจ็บปวด ความโกรธในใจของเขาลุกโชนขึ้นมาเขาจุดไฟก้อนใหญ่ในกระเพาะของมันคงจะไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีเท่าไรแน่ๆ

แต่มันยังไม่จบเท่านั้น เหมิงเหล่ยใช้กรงเล็บของเขา

พยายามกรีดอวัยวะภายใน ของสิ่งมีชีวิตตัวนั้น เหมือนกับภาพของซุนหงอคงเข้าไปทุบต่อยตีในท้องขององค์หญิงพัดเหล็กในเรื่องไซอิ๋วยังไงอย่างงั้น (เห้งเจียต้องการยืมพัดเหล็กขององค์หญิง พัดเหล็กมาดับเทือกเขาเพลิง แต่นางบอกปัดเพราะเห้งเจียคงเคยทําร้ายสามีและ ลูกของนางมาก่อน เห้งเจียจึงแปลงตัวเป็นแมลงวันบินเข้าไปในปากนางจากล่าคอลงสู่กระเพาะ แล้วถีบถองทุบเตะนางอยู่ข้างใน จนนางเจ็บปวดมิอาจทนได้ และยอมส่งพัดให้)

“มูววววววมูววววว—

มันเจ็บหนักแล้วร้องออกมาเสียงเหมือนวัว หางยาวๆของมันตื่นไปมาอย่างบ้าคลั่งในบ่อด้วยความเจ็บปวดน้ํากระเซนไปทั่วจนเกิดเป็นคลื่นซัด ควันความร้อนสีขาวโพยพุ่งออกมา แม้แต่หินยังโดนตีจนแตก

ท่ามกลางหมอกสีขาวนั้น ร่างของสิ่งมีชีวิตสีดําานั้นก็ปรากฏออกมา มันเป็นงขนาดใหญ่สีเขียวมรกตแต่มีหัวเป็นวัวมีเขา และมีเท้าเหมือนจระเข้

มันคือสัตว์เวทมนตร์ระดับ 7 งูจระเข้หัววัว

มันเป็นสัตว์เวทมนตร์ระดับ 7 ที่แข็งแกร่งมาก มันเป็นเหมือนเจ้าถิ่นที่คุมพื้นที่กว่าร้อยตารางไมล์รอบเขตนี้ หุบเขาและบ่อน้ํานี้ก็เหมือนเป็นรังของมันปรกติแล้วมีสัตว์ เวทมนตร์ไม่กี่ตัวหรอกที่จะกล้าบุกรุกถิ่นมัน

เดิมที่งูจระเข้หัววัวจะหลับอยู่ที่ก้นทะเลสาบนานหลายวัน แต่บังเอญตอนที่มันกําลังจะออกมาล่าสัตว์หาอาหารมันดันเจอเหมิงเหล่ยซะก่อน มันเลยเขมือบเหมิงเหล่ยเข้าไปทั้งตัวเลยจะได้ไม่ต้องเสียเวลาออกไปอีกแต่กลับกลายเป็นว่ามันคือจุดเริ่มต้นของฝันร้ายสําหรับมัน

ท้องของมันโดนไฟร้อนแผดเผาแถมยังโดนเหมือนมีดคมๆกรีดท้องอีก ความเจ็บปวดที่มันได้รับนั้นมันทรมารซะยิ่งกว่าเครื่องทรมารทั้งสิบแบบของพวกมันจูกับราช่วงฉิงรวมกันซะอีก มันจึงได้แต่ทรมารแสนสาหัสจนทนพิษบาดแผลไม่ไหว

มันร้องทุลนทลายกว่าครึ่งชั่วโมงก่อนที่มันจะสิ้นใจลงในที่สุด

“ติ้ง สังหารงจระเข้หัววัวได้รับ 220000 เหรียญทอง

“2แสน 2หมื่นเหรียญทองเลยเหรอนี้มันสัตว์เวทมนตร์ระดับ 7 เหรอเนี่ย”

เหมิงเหล่ยกรีดช่วงหลังแล้วคลานออกมาจากตัวของมัน ทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยเมือกเหนียวและกลิ่นเหม็นเน่าจนเขาแทบอยากจะอ้วก

“แหวะ แหวะ- เหม็นโคตรเลยไม่ไหว”

เหมิงเหล่ยหยิบเอาสบู่ออกมาจากแหวนมิติก่อนที่จะขัดตัวเองอย่างหนักไปครึ่งชั่วโมงกว่ากลิ่นทั้งหมดจะหายไป

“อะไรกันวะเนี่ยวันนี้”

เหมิงเหล่ยคิดขึ้นมาได้ว่าสัตว์ประหลาดที่เขาพึ่งฆ่าไปมันเป็นสัตว์เวทมนตร์ระดับ 7 แกนเวทมนตร์ของมันต้องมีค่ามหาศาลแน่ๆ เขาต้องไปเก็บมันกลับมาด้วย

แต่พอเขานึกขึ้นได้ เขาหันกลับไปมารอบๆ แต่เขากลับไม่เจอซากของงูจระเข้หัววัวอยู่เลย เขาเชื่อว่ามันต้องจมลงไปกันบ่อน้ําพุแล้วแน่ๆ

“ลองไปดูดีกว่า”

บ่อน้ําพุร้อนนั้นลึกมากๆขนาดแสงส่องลงไปใต้สุดของบ่อไม่ถึง ที่ใต้บ่อนั้นมันมืดมากขนาดมองนิ้วของตัวเองไม่เห็น แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ไม่ใช่ปัญหาสําหรับเหมิงเหล่ย เขาด่าลงไปก้นบ่อก่อนจะใช้เวท แผ่นดินสะเทือน

คลื่นแผ่นดินสั่นไหวกันบ่อเล็กน้อยและส่งสัญญาณคลื่นกลับมาหาเหมิงเหล่ยเผยให้เขาเห็นทุกอย่างรอบๆตัวในระยะ 200 เมตรเหมิง เหล่ยค้นเจอซากของงจระเข้หัว วัวได้อย่างรวดเร็ว แต่ถึงอย่างนั้น เขากลับยังไม่ขยับเขามองจ้องลงไปที่กันบ่อด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“ทําไมกันบ่อน้ํา…ถึงได้…ว่างเปล่าละ”

ข้อดีของวิชาแผ่นดินสะเทือนนั้น ไม่เพียงแต่จะทําให้แผ่นดินไหว ยังเป็นวิชาที่ใช้ตรวจจับพื้นที่โดยรอบตรวจหาแรงสั่นสะเทือนของผืนดินที่ต่างกัน มันสามารถตรวจจับได้ทั้งบนพื้นดินและใต้ดินด้วย

แต่แรงสั่นสะเทือนที่ส่งไปเมื่อกี้มันไม่ได้รู้สึกถึงพื้นดินเลยแม้แต่น้อย

เหมิงเหล่ยเหมือนกับว่าค้นพบอะไรบางอย่าง พื้นดินข้างใต้บ่อน้ําลึกลงไป 1 เมตรนั้น ไม่มีอะไรอยู่เลย ไม่มีหินไม่มีดิน ไม่มีแร่อะไรทั้งนั้น เป็นเพียงความว่างเปล่าเหมือนกับสุญญากาศ

“ว่างเปล่าเหรอ? เป็นไปได้ยังไงกัน… แปลกแหะ”

เหมิงเหล่ยลองใช้แผ่นดินสะเทือนอีกครั้ง แต่เขาก็ยังไม่พบอะไร เขาเลยเปลี่ยนแผนเป็นการขุดแทน

หลมขนาดกว้าง 2 เมตรลึก 1 เมตร ตามที่เหมิงเหล่ยเห็นข้างใต้ของบ่อนั้นมันว่าง เปล่า ถ้ามันว่างเปล่าจริงๆ น้ําก็ต้องไหลลงไปในหลุมที่เขาขุดขึ้นมา

แต่เขาคิดผิด

หลังจากที่หลุมถูกขุด น้ําไม่ได้ไหลลงไปในรูแต่อย่างใด แต่กลับกันมีแสดสีแดง ส้มเจิดจ้าส่องออกมาจากหลุมนั้นแยงตาเหมิงเหล่ยเต็มๆ หลังจากที่ปรับดวงตาให้ เข้ากับแสงได้แล้วเหมิงเหล่ยก็มองลงไปในหลุมเขารู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผดเผาหน้าของเขาทันทีจนเหมือนว่าเขาอยู่ในภูเขาไฟ

และใช่แล้ว ข้างใต้นั้นเป็นหลุมภูเขาไฟจริงๆ

เหมิงเหลยได้ค้นพบโลกสีแดงเบื้องล่าง ทั้งกําแพงหินภูเขาไฟที่ร้อนระอุทั้งลาวาสีแดงที่ไหลวนอยู่เบื้องล่าง

ปิด

ลาวาร้อนๆเดือดปุดๆส่งควันดําออกมา ตามด้วยคลื่นความร้อนสูงและกลิ่นเหม็นกามะถันรุนแรง

“ลาวา…ใต้ดินเหรอ เป็นไปไม่ได้หน่ะ” เหมิงเหล่ยอึ้ง “บ่อนี้มันไม่ได้ล็กขนาดลงไปถึงแกนโลกซักหน่อยไม่น่าจะลงไปได้ถึงขนาดนั้นนะ หรือจริงๆแล้ว ที่นี้เดิมที่เป็น ปากปล่องภูเขาไฟที่ยังไม่ดับ… นั้นคงเป็นเหตุผลที่มีลาวาอยู่ตื้นกับผิวโลกขนาดนี้ซินะ”

พอเห็นลาวาภูเขาไฟกับความร้อนสูงแล้วจู่ๆสมองเขาก็เหมือนท่างานผิดปรกติ เหมิงเหลยไม่รู้ว่าทําไมในใจของเขาถึงคันคะเย่ออยากกระโดดลงไปดาลาวาแล้วแช่บ่อลาวาซะอย่างงั้น

“หรือว่ามันจะเป็นผลข้างเคียงของสายเลือดมังกรไฟเหรอ”

เหมิงเหล่ยพยายามข่มใจตัวเองที่อยากโดดลงไปจะตาย เขายื่นหน้าลงไปในบ่อเพื่อสังเกตการณ์รอบๆ เขารู้สึกเหมือนกับว่ามีบางอย่างในหลุมภูเขาไฟนี้ที่มันดูแปลกๆ แปลกซะจนทําให้น้ําทํางานผิดกฏฟิสิกข์ไม่ไหลลงไปในหลุมได้

“นั้นอะไรน่ะ” เหมิงเหล่ยเห็นอะไรบางอย่างจนเสียงสัน เขาตกใจจนเหมือนกับว่าเขาเห็นผียังไงอย่างงั้น

“มังกร…มังกรไฟด้วย …นี้มันมังกรไฟนี้”

เหมิงเหล่ยพูดสะดุดเล้กน้อย เขาเห็นเกาะ ๆ หนึ่ง ตั้งอยู่ใจกลางของลาวาที่เดือดพล่าน และบนเกาะนั้น มีสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมาตัวของมันใหญ่กว่า 50 เมตรนอนอยู่

ร่างกายของมันเป็นสีแดงฉานพร้อมเกล็ดที่หนาเหมือนเกราะที่เจาะไม่เข้า

เขามังกรคู่ตั้งตระหง่านบนหัวปีกที่กางออกเหมือนค้างคาวปิดบังได้ทั้งเกาะ

หางที่เต็มไปด้วยหนามจมอยู่ในลาวา ทั้งๆที่มันนอนอยู่ แต่กลับส่งออร่าความน่าเกรงขามออกมาอย่างรุนแรง แม้แต่เหมิงเหล่ยที่อยู่ห่างออกไปเกือบ 10 เมตรยังรู้สึกกดดันทันทีที่ได้เห็น

แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือ มังกรไฟขนาดยักษ์ตัวนั้น มันตายไปแล้ว ตอนนี้เป็นเพียงแค่ซากศพไร้วิญญาณเท่านั้น มีหอกสีดําปักอยู่บนหัวของมันแล้วคาไว้อย่างนั้น

“มังกรไฟนี่หน่า แถมยังเป็นมังกรไฟระดับเซียนเทพด้วย”

“ทําไมถึงมาตายที่นี่กันละ”

เหมิงเหล่ยยากที่จะเชื่อ เดิมที่มังกรถูกเรียกว่าเป็นราชาแห่งท้องนภา เป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่บนจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารบนทวีปแดนสวรรค์ แถมยังเป็นมังกรระดับเซียนเทพอีกด้วย

สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งขนาดนั้น ทําไมถึงยังโดนฆ่าตายในที่แบบนี้ได้ละ