นิยาย Picking Up Attributes From Today ไปเก็บ…

บทที่ 71 การผสานพลังลูกของมังกรวานรยักษ์

โฮก!!!

มังกรวานรยักษ์ ตัวสูงเท่าตึก 4 – 5 ชั้น ค่ารามออกมาเสียงดังลั่น แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออันทรงพลังเหวี่ยงซัดเข้าใส่เหล่านักผจญภัยหมดแล้วหมดเล่า มันโจมตีอย่างบ้าคลั่งเท่าที่จะทําได้

กรงเล็บที่แหลมคมดั่งคมมีดโกนเฉือนภูเขาผ่าหินทุกก้อนที่ผ่านทาง เสียงคํารามทําให้เกิดคลื่นกระแทกที่เหมือนกระเทือนไปยันสวรรค์ ภาพลักษณ์ของมันน่าหวาดกลัวและน่าเกรงขามเหมือนสัตว์ป่าดุร้ายจากยุคอดีตกาล

ถ้าเทียบกันแล้ว เสือกับสิงโตกลายเป็นแมวน้อยน่ารักไปเลย

แต่ถึงอย่างนั้นสถานการณ์ตอนนี้มันกลับอันตรายมาก

นักผจญภัยหลาย 10 คน ยืนห้อมล้อมมันไว้จากทุกด้าน นักรบมากกว่า12 คนยืนตั้งเป็นกําแพงหนาป้องกันการโจมตีทางกายภาพของมังกรวานรยักษ์ ทุกๆคนนั้นดูแกร่งกล้า เคลื่อนไหวได้เร็วเหมือนนกบิน กระโดดได้สูงและเคลื่อนที่ได้อย่างคล่องแคล้ว

ดูจากความเร็วและความรุนแรงในการโจมตีแล้ว พวกเขาเป็นนักรบระดับ 6 หรือระ ดับ 7 กันทั้งนั้น

ด้านหลังของเหล่านักรบ มีจอมเวท 5-6 คน สวมชุดผ้าคลุมจอมเวทและคฑาในมือ พวกเขาร่ายเวทมนตร์กันรวยๆ พลังเวทไหลเวียนในแถบนั้นเหมือนลําธาร

ทั้งกระสุนหินระรัวฝนอุกกาบาตอัคคี หอกเถาวัลย์

เวทมนตร์นานาชนิดโถมเข้าใส่มังกรวานรยักษ์อย่างต่อเนื่องเหมือนกับใช้ได้ไม่มีวันหมดการโจมตีแต่ละครั้งสร้างบาดแผล ฉีกหนังและทําให้ตกเลือดได้ทุกครั้งที่โดน

และในขณะเดียวกันเอง กลุ่มมือสังหารสวมผ้าคลุมดก็พุ่งวาบไปวาบมารอบๆตัวของมัน พวกนั้นรวดเร็วและว่องไวประดุจเงารอคอยโอกาสที่จะสุ่มโจมตีจากด้านข้าง

มีทั้งนักรบ จอมเวท แล้วก็ มือสังหาร

คนทั้ง 3 กลุ่มนั้นผสานท่วงท่าและโจมตีป้องกันได้อย่างดีเยี่ยม พวกเขากําลังได้เปรียบมังกรวานรยักษ์ ด้วยความที่โดนโจมตีจากรอบทิศทาง แม้แต่สัตว์เวทมนตร์ระดับ 9 ก็ยังไม่อาจรับมือไหวร่างกายที่แข็งแกร่งกลับมีบาดแผล และสุดท้ายก็เป็นฝ่ายโดนกดดันซะเอง

“นักผจญภัยพวกนั้นผสานกาลังกันดีมากจริงๆ”

นี้เป็นครั้งแรกที่เหมิงเหลยได้เห็นการต่อสู้ขนาดใหญ่แบบนี้ และใจของเขาก็เต็มไปด้วยไฟที่ร้อนแรง ความตื่นเต้นที่ได้เห็นการทํางานร่วมกันเป็นทีมอย่างดีของเหล่านักผจญภัยมันตื่นเต้นซะยิ่งกว่าได้ดูหนังดังเอฟเฟคตระกาลตาของฮอลลิ้วดซะอีก

นักรบเผชิญหน้าและเข้ารับการโจมตี

มือสังหาร ลอบเล่นโผล่ไปมาเหมือนผี

จอมเวททําความเสียหายอย่างรุนแรง

ทั้ง 3 กลุ่มนั้นผสานกําลังเข้าไว้ด้วยกัน

เป็นการผสานที่สมบูรณ์แบบ

“เก่งแค่ไหนก็พลาดท่าได้ถ้าเจอจานวนที่มากกว่า แม้แต่เสือร้ายก็ยังหวาดกลัวฝูงหมาป่า”

เหมิงเหล่ยถอนหายใจออกมา “แม้แต่สัตว์เวทมนตร์ระดับ 9 ก็ยังต้องเสียท่าเมื่อเจอการโจมตีจากคนมากมายขนาดนี้อย่างว่าละเนอะ นอกจากความแข็งแกร่งแล้วพรรคพวกและจานวนมือก็ทําให้งานง่ายขึ้นจริงๆ”

“เจ้าพูดเรื่องบ้าอะไรน่ะ” พอได้ยินเหมิงเหล่ยพูดแบบนั้น อมอสก็กระแอมออกมาแล้วพูด “เจ้าหนู เบิกตาของเจ้าดูดีๆก่อนซิว่าสถานการณ์ที่แท้จริงมันเป็นยังไง”

“เออ…”

เหมิงเหล่ยพูด “แล้วข้าพูดผิดตรงไหนเหรอ”

“สิ่งที่เจ้าเห็นมันเป็นแค่เปลือกนอกเท่านั้น” อมอสส่ายหัวแล้วพูดแบบดูถูก “คนส่วนมากในกลุ่มนั้นเป็นเพียงแค่นักผจญภัยระดับ 6 หรือ 7 หรือคนที่เก่งที่สุดในนั้นอยู่ แค่ระดับ 8 เท่านั้น แต่ถึงแม้ว่าจะมีคนเก่งกว่านี้อยู่ในนั้นอีก พวกเขาก็ยังสังหารมังกรวานรยักษ์ไม่ได้หรอก”

“เจ้าต้องเข้าใจก่อนว่าภายในร่างของมังกรวานรยักษ์นั้นมีสายเลือดของมังกรซ่อนอยู่ และพรสวรรค์ของมังกรในตัวของมันนั้นก็มีมากล้นในหมู่ของสัตว์เวทมนตร์ระดับ 9 ด้วยกัน มันมีทั้งพละกําลังที่มหาศาลการป้องกันที่แข็งแกร่งแถมมันยังบินได้ด้วยแล้วเจ้าคิดว่าพวกนักผจญภัยพวกนั้นยังจะสู้ได้จริงๆ”

เหมิงเหล่ยขมวดคิ้วแล้วเถียง “ก็จริงอยู่ แต่นักผจญพวกนั้นเห็นได้ชัดๆเลยนะว่าก๋าลังได้เปรียบมังกรวานรยักษ์อยู่เยอะเลยนะครับ ไม่นะ เดี๋ยวก่อนซิ เมื่อกี้ท่านบอกว่ามังกรวานรยักษ์ บินได้งั้นเหรอ แล้วทําไมมันถึงไม่บินกันละ ถ้าบินขึ้นไปบนฟ้าแล้วใช้การเคลื่อนไหวได้รอบทิศทางให้เป็นประโยชน์ไม่เพียงแต่จะหลบเลี่ยงการซุ่มโจมตี ของมือสังหารได้แล้ว แต่ยังป้องกันเวทมนตร์บางอย่างได้ด้วย พวกนักผจญภัยจะสู้ยากขึ้นเยอะ”

“บ้าเอ๊ย ทําไมฉันถึงมองไม่เห็นวะท่าไมมันถึงไม่บินกันละ….”

“เจ้าพอจะมองออกรึยังละว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

อมอสชายตามองเหมิงเหล่ยแล้วลูบเคราก่อนจะพูดอธิบายพร้อมรอยยิ้ม “มันไม่ใช่เพราะว่ามันไม่อยากบินวันนี้หรือเพราะมันโง่ไม่ยอมบินหรอก แต่เป็นเพราะว่ามันถอยไม่ได้ตั้งหาก”

“ถอยไม่ได้เหรอ” เหมิงเหลี่ยมองหน้าอมอสทันที “ทําไมกันละท่านประธาน”

“ดูที่บริเวณขาของมันดีๆซิ”

อมอสชี้ไปที่ระหว่างขาของมังกรวานรยักษ์ขาเหรอ

สีหน้าประหลาดใจโผล่ขึ้นมาบนหน้าเหมิงเหล่ย เขามมองไปที่มังกรวานรยักษ์ แล้วเขาก็พบว่าที่บริเวณขาของมันนั้นมีคราบเลือดเต็มไปหมด เลือดที่ไหลลงมาบริเวณขานั้นเกือบจะย้อมพื้นกลายเป็นสีแดงแล้ว

“ที่นี้เจ้ารู้รึยังละ” อมอสถามพร้อมูลบเครา

“ท่านประธานหรือว่ามังกรวานรยักษ์พึ่งโดนล่อตูดมาอย่างงั้นเหรอครับ”

“ล่อตูดบ้านเดี่ยเอ็งซิโว้ย” อมอสตบบุกกลับมาด้วยสีหน้าโกรธจัด “นี้เจ้าคิดบ้าอะไรของเจ้าอยู่วะ ช่วยจริงจังหน่อยได้ไหม”

“เออ หรือว่ามันพึ่งโดนคลิบหรือตัดไข่ไปงั้นเหรอ”เหมิงเหล่ยเดาอีก

“ไอ้บ้าเอ๊ย โง่เง่าจริงๆเลยโว้ย ไอ้นั้นน่ะมันเป็นตัวเมีย จะไปมีไข่ได้ไงกันวะ!”

อมอสหัวเสียจัดๆ ความอดทนของเขาขาดแล้วตะโกนใส่เหมิงเหล่ย “แหกตาของเจ้าแล้วดูด้านหลังของมังกรวานรยักษ์ดีๆซิ”

“ด้านหลังเหรอถ้ําข้างหลังงั้นเหรอ?”

เหมิงเหล่ยเกาหัว “บางที่อาจจะเป็นรังของมันก็ได้ ใช่ไหม แล้วรังมันมีอะไรละ ก็มีรังเป็นเรื่องปรกติไม่ใช่เหรอ”

“นี้สมองเจ้าเป็นตะคริวรึไง ข้าคงคุยกับเจ้าไม่รู้เรื่องแล้วละ”

อมอสโกรธสุดๆจนไม่ให้เหมิงเหล่ยเรียนรู้ด้วยตัวเองอีก เขาพูด “เจ้ามังกรวานรยักษ์ตัวนั้นมันอ่อนแอลงมาก ตอนนี้มันอ่อนแอกว่าสัตว์เวทมนตร์ระดับ 8 ทั่วไปอีก ยิ่งกว่านั้นเลือดบริเวณขาหนีบกับการที่มันไม่ออกห่างจากรังเลย มันเป็นหลักฐานชัดเจนว่ามันพึ่งให้กาเนิดลูกมา..”

“ลูกเหรอ” เหมิงเหล่ยอึ้ง แล้วเขาก็พูด “ท่านประธาน หมายความว่าที่มันอ่อนแอลงตอนนี้เพราะว่ามันพึ่งคลอดลูกออกมางั้นเหรอครับ นั้นเป็นเหตุผลที่ว่ามันถึงไม่บิน แล้วพยายามปกป้องรังของมันไม่ให้พวกนักผจญภัยเข้าไปได้”

“ก็ใช่น่ะซิ”

อมอสพยักหน้าก่อนจะถอนหายใจ “มังกรวานรยักษ์ปรกติแล้วแข็งแกร่งขนาดสู้กับมังกรตัวเต็มวัยได้แบบสสีเชียวนะ นักผจญภัยพวกนั้นปรกติไม่มีทางสู้ได้เลย แต่การที่มันพึ่งคลอดลูกออกมา ทําให้มันอยู่ในสถานะอ่อนแรง และมันก็เปิดโอกาสให้พวกนักผจญภัยเข้าโจมตี ยังไงซะมันก็เป็นถึงสัตว์เวทมนตร์ระดับ 9 แถมยังได้ลูกน้อยของมันมาอีกล้ม1ตัวได้ถึง 2 ตัวเชียวนะ”

“แบบนี่นี้เอง”

เหมิงเหล่ยเข้าใจเรื่องราวในที่สุด สัตว์เวทมนตร์ระดับ 9 นั้นมีค่ามหาศาลจนแทบจะประเมินค่าไม่ได้ แค่แกนเวทมนตร์ของมันอย่างเดียวก็ราคาพุ่งไปได้สูงเกินหลาย 10 ล้านยังไม่นับล้วนส่วนต่างๆของร่างกายอีก

อีกอย่าง มันมีโอกาสสูงด้วยที่จะได้ลูกน้อยของมันกลับไปอีก

ความคุ้มค่าระดับนี้มันล่อตาล่อใจเหล่านักผจญภัยให้เข้าโจมตี

แม้แต่เหมิงเหล่ยเองก็เกิดความละโมบไม่แพ้กัน “ได้ทั้งตัวของสัตว์เวทมนตร์ระดับ 9 แถมยังได้ลูกของมันอีก”

เหมิงเหล่ยความโลภเริ่มครอบงํา เขาหายใจอย่างหนักแล้วพึมพํา “ถ้าลงไปเก็บกวาดพวกมันทุกคนแล้วแย่งเจ้าลิงนั้นมาได้ละก็ฉันจะต้องรวยมากแน่ๆ”

“อะไรนะ”

อมอสที่อยู่ข้างๆชายตามองแล้วพูด “ข้ารู้ว่ารางวัลที่ได้จากการเสี่ยงนี้มันมหาศาลการที่เจ้าจะเข้าไปแทรกก็เป็นความคิดที่ดี แต่เจ้าเองก็ควรจะประเมินตัวเองซะก่อน” อมอสชี้ไปที่ชายกล้ามโตที่อยู่ด้านหลังของเหล่านักผจญภัยแล้วพูด “ในกลุ่มนั้น แค่ชายคนนั้นคนเดียวเจ้าก็สู้ไม่ได้แล้ว เขาน่าจะเป็นนักรบระดับ 8 ได้เลยละ

“ระดับ 8 เหรอ…”

เหมิงเหลี่ยมองไปที่ชายคนนั้น

ด้านหลังของเหล่านักผจญภัยมีชายกล้ามโตสวมชุดเกราะสีเงินมันเลื่อมถือดาบเหล็กกล้ายืนสั่งการอยู่บนยอดเนินเขา

แค่มองก็รู้ได้เลยว่าหมอนั้นต้องเป็นผู้นําของกลุ่มแน่ๆ

“เห็นแล้วใช่ไหมละ ด้วยการนําของผู้นําที่แข็งแกร่งกับลูกทีมที่ระดับสูงขนาดนั้นเจ้าเข้าไปแทรกไม่ไหวหรอก”

“ข้าเองก็คิดแบบนั้น” เหมิงเหล่ยยิ้มแล้วไม่พูดอะไรต่อ เขาเริ่มดูการต่อสู้อย่างจริงจังมากขึ้น

อย่างที่อมอสบอก มังกรวานรยักษ์นั้นดูเหมือนว่าจะพึ่งคลอดลูกออกมา ความสามารถในการต่อสู้ของมันจึงลดลงอย่างมากมันดูกังวลเรื่องลูกของมันในถ้ําทําให้มัน ได้แต่รับการโจมตีอยู่ฝ่ายเดียวปล่อยให้เหล่านักผจญภัยโถมกําลังโจมตีเข้าไปมาก ขึ้นและมากขึ้น

ในตอนแรก มันก็ยังพอทนไหวด้วยพลังป้องกันที่หนาแน่น แต่ยิ่งเวลาผ่านไป อาการบาดเจ็บของมันก็หนักขึ้นและหนักขึ้น ความเหนื่อยล้าก็เริ่มแทรกตัวเข้ามา

ตอนนี้มันใกล้จะล้มลงเข้าไปทุกที่

“ได้เวลาออกโรงแล้วซินะ!”