การประชุมจบอย่างเร่งรีบ

หลังจากการประชุมจบลง กลุ่มนักวิจัยก็ออกจากห้องประชุมไป มีเพียงศาสตราจารย์ลู่ที่อยู่ในห้อง

หลี่ชางเซี่ยเดินไปหาเชิ่งเซี่ยนฟู่แล้วลังเลสักพักก่อนถามด้วยท่าทีสับสน “ศาสตราจารย์ลู่…คิดอะไรอยู่?”

เชิ่งเซี่ยนฟู่ถาม “นายหมายความว่าอย่างไร?”

หลึ่ชางเซี่ยถอนหายใจแล้วพูดตอบ “พวกเราไม่รู้จนกว่าผลลัพธ์จะออกมา พวกเรายังวิจัยเครื่องปฏิกรณ์สาธิตนั้นสามารถเดินไปขั้นต่อไปได้หรือไม่ มันไม่ใช่เวลาที่ควรจะพัก”

แล้วก็เขาอ้างว่าจะสร้างผลลัพธ์ได้ภายในสามวัน…

ถึงเขาจะรู้ว่าศาสตราจารย์ลู่มันมีความสามารถ มันไม่ใช่คณิตศาสตร์เชิงทฤษฎีหรือปัญหาฟิสิกส์

ไม่ว่าจะกรณีไหน มันฟังดูเพ้อเจ้อ

เชิ่งเซี่ยนฟู่ครุ่นคิดสักพักแล้วพูดขึ้น “บางที…เขาอาจจะมีทางออกแล้ว?”

“เขามีทางออกแล้ว?” หลี่ชางเซี่ยนิ่งไปสักพักแล้วขมวดคิ้ว เขาจึงถามว่า “แล้วทำไมเขาไม่พูดถีงมันตอนประชุม? เขาจะปล่อยให้เรารอเก้อจริงเหรอ?”

“ฉันไม่รู้ แต่ฉันเชื่อสัญชาตญาณคณิตศาสตร์ของศาสตราจารย์ลู่ มันมีนักคณิตศาสตร์ไม่กี่คนบนโลกที่เก่งกว่าเขา ฉันไม่คิดว่าเขาจะปล่อยให้เรารอเก้อหรอก…” เชิ่งเซี่ยนฟู่ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า “บางทีอาจจะเป็นแบบนั้น ถึงเขาจะอธิบายให้เราฟัง พวกเราคงไม่เข้าใจ”

หลี่ชางเซี่ย “…”

…

การคาดการณ์ของเชิ่งเซี่ยนฟู่นั้นตรงมาก ลู่โจวเกิดแรงบันดาลใจแล้วอยากสื่อสารไอเดียออกมา แต่เมื่อถึงตอนที่เขากำลังจะถ่ายทอดแรงบันดาลใจเป็นภาษาคณิตศาสตร์ เขาก็เปลี่ยนใจ

ประสบการณ์ของเขาบอกว่าแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญด้านคณิตศาสตร์ก็ไม่อาจเข้าใจการคำนวณนี้ได้โดยง่าย การทำให้นักวิจัยที่ไม่ได้ถนักคณิตศาสตร์เข้าใจการคำนวณของเขานั้นคงจะยากขึ้นไปอีก

พวกนั้นทำงานหนักมาก

แทนที่จะให้ภาระที่ไม่จำเป็นเพิ่ม มันดีกว่าสำหรับเขาที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเองแล้วให้คำสั่งต่อไปกับพวกเขา

ลู่โจวออกจากสถาบันวิจัยแล้วกลับบ้าน เขาที่ยังไม่ได้กินมื้อกลางวันได้เดินตรงไปที่ห้องทำงาน

เขาวางข้อมูลทดลองที่ปริ้นท์ออกมาไว้บนโต๊ะและหยิบกระดาษกับปากกา เขาจดจ่อกับข้อมูลอย่างพิถีพิถันแล้วตรวจมันดู

บางทีคนอื่นอาจจะไม่สามารถสังเคราะห์ข้อมูลที่มีค่าจากข้อมูลนี้ได้ แต่เขานั้นต่างจากคนอื่น

เป็นไปตามที่เขาคาดไว้ ไอเดียของพวกเขาในการแก้ไขปัญหานั้นถูกต้อง พวกนั้นแค่ขาดทักษะในด้านระเบียบวิธี ดังนั้น พวกเขาไม่สามารถสังเคราะห์ข้อมูลออกมาได้เต็มมูลค่า

บางทีอาจจะเป็นในอนาคต ในหลายเดือน หรือว่าหลายปี พวกเขาอาจจะสามารถค้นพบครั้งใหญ่ได้

มันมาจากการทดลองนับครั้งไม่ถ้วนเหมือนกับผลลัพธ์วิจัยที่โดดเด่นอื่นๆ ซึ่งจะช่วยการค้นพบครั้งสุดท้าย

สำหรับสิ่งที่ลู่โจวกำลังทำ ก็จะทำให้การค้นพบใหญ่ครั้งต่อไปเกิดเร็วขึ้น

เวลาผ่านไปเชื่องช้า แล้วกระดาษร่างก็เริ่มหนาเป็นปึก

ด้วยการช่วยเหลือจากเสี่ยวไอ ลู่โจวคำนวณพารามิเตอร์วิศวกรรมที่เหลือ เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วเอนหลังที่เก้าอี้

เขามองดูค่ำคืนมืดมิดข้างนอกหน้าต่างแล้วยิ้มกริ่ม

สิ่งเดียวที่เขาต้องทำคือจัดแจงการคำนวณให้กับวิศวกรที่สถาบันวิจัยสตาร์แล้วปล่อยให้พวกเขาทำดีไซน์สุดท้ายให้เสร็จ

“ผมคิดว่าผมต้องใช้เวลาสามวัน ผมไม่คิดว่ามันจะเสร็จภายในวันเดียว”

ลู่โจวออกจากโหมดใช้สมาธิแล้วเริ่มรู้สึกหิว

จะว่าไปแล้ว วันนี้เขากินแค่ขนมจีบไป

ลู่โจวเพิ่งนึกได้แล้วจะไปหาอะไรกินที่ห้องครัว แต่ว่าที่หางตาเขาเห็นแผนระบบกู้คืนนิวตรอบลิเธียมเหลววางอยู่บนโต๊ะ

มีไอเดียปิ๊งขึ้นในหัวเขา ลู่โจวกระซิบเสียงเบา ‘ระบบ ต้องใช้แต้มทั่วไปเท่าไหร่ถึงจะแลกเปลี่ยนกับระบบกู้คืนนิวตรอนลิเธียมเหลวได้?’

เขารอเงียบๆ สักพัก แต่ไม่มีการตอบรับ

ลู่โจวพบว่าเขาไม่ได้ใช้วิธีที่ถูกต้อง เขาเลยส่ายหัวแล้วหันไปโฟกัสที่แผน

 ในอีกไม่นาน หน้าต่างป๊อปอัพโปร่งแสงก็ปรากฏขึ้นในสายตาเขา

[คณิตศาสตร์ เลเวล 7, วิศวกรรม เลเวล 4, วิศวกรรม เลเวล 3… โฮสต์ถึงความต้องการเลเวลขั้นต่ำ

[แต้มทั่วไปที่ต้องการ 50,000]

ลู่โจวเห็นศูนย์สี่ตัวหลังเลขห้า แล้วมีท่าทางสิ้นหวัง

เขามีแต้มทั่วไปแค่ 5,000 แต้ม

มันเป็นแค่โปรเจกต์รองของโปรเจกต์นิวเคลียร์ฟิวชั่น มันจะคุ้มค่าแต้มทั่วไป 50,000 แต้มใช่ไหม?

ถ้านี่มันสำหรับโปรเจกต์ฟิวชั่นทั้งหมด น่าคิดนะว่าจะต้องใช้แต้มทั่วไปมากเท่าไหร่…

เป็นไปตามที่คาด ถึงระบบจะให้โอกาสเขา ‘ดูคำตอบ’ ทางลัดนั้นก็ไม่ได้ดีที่สุด

เขาตั้งใจตั้งแต่แรกว่าจะใช้แต้มทั่วไปเพื่อประหยัดเวลา…

ลู่โจวส่ายหัวแล้วคิดว่าจะล้มเลิกความคิดนี้ ทันใดนั้นก็มีไอเดียปิ๊งขึ้นมาในหัวเขา แล้วเขาเปิดแผนอย่างรวดเร็ว แล้วใส่ข้อมูลที่เขาเพิ่งคำนวณลงไป

จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ‘ทางออกที่เหมาะสมที่สุด’ ที่ระบบให้มานั้นมีฐานมาจากดีไซน์ แผน และระดับเนื้อหา

ถ้าการคาดเดาของลู่โจวนั้นถูกต้อง ราคาที่ระบบให้มานั้นสัมพันธ์กับเวลาที่เขาใช้แก้ปัญหาด้วยตัวเอง

ลู่โจวไม่รู้ว่าเขาต้องใช้เวลาเท่าไหร่ถึงจะได้แต้มทั่วไป 50,000 แต้ม

มันอาจจะใช้เวลาห้าปีหรือถึงสิบปี

สิ่งเดียวที่ชัดเจนคือเขาไม่ต้องการ ‘ทางออกที่เหมาะสมที่สุด’ เพราะเขาไม่จำเป็นต้องมีคำตอบทั้งหมดสำหรับระบบกู้คืนนิวตรอนลิเธียมเหลว

ส่วนใหญ่ของแผนนั้นเสร็จสมบูรณ์แล้ว และพารามิเตอร์ที่สร้างปัญหาต่อสถาบันวิจัยสตาร์นั้นถูกไขโดยเขา สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือการปรับใช้ผลการวิจัยกับแบบร่างวิศวกรรม เดิมทีนั้นมันจะถูกดำเนินการโดยวิศวกรที่เชี่ยวชาญ แต่มันน่าจะใช้เวลานานกว่า

ลู่โจวจัดระบบความคิดใหม่แล้วพุ่งความสนใจไปที่กระดาษหน้าหนึ่ง เขาเรียกระบบอีกครั้ง

ในอีกไม่นาน ระบบนั้นทำการประเมินอีกครั้ง

เป็นไปตามที่คาด ความต้องการแต้มทั่วไปครั้งนี้สมเหตุสมผลมากขึ้น

แน่นอนว่าถึงอย่างนั้น มันก็ไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงขนาดเล็ก

[แต้มทั่วไปที่ต้องการ: 4,000]

ลู่โจวมองดูราคาแล้วถอนหายใจ

‘มันก็ยังแพงอยู่ดี…’

แต้มทั่วไป 4,000 แต้ม คือดีไซน์ที่เหมาะสมที่สุดโดยอ้างอิงจากพารามิเตอร์ที่เขาเพิ่งคำนวณ

ถ้าสิ่งนี้ถูกส่งไปให้วิศวกรที่บริษัทนิวเคลียร์แห่งชาติจีน พวกเขาคงออกแบบได้ไม่ดีเท่าระบบ

เอาเถอะ มันน่าจะได้ผล

อย่างน้อยก็ไม่ต้องกังวลเรื่องการอัปเกรดระบบกู้คืนนิวตรอรลิเธียมเหลวไปสักพัก

นอกจากนี้ ถ้าการคาดเดาของลู่โจวนั้นถูกต้อง ยิ่งเขาทำภารกิจเสร็จเร็วเท่าไหร่ ผลิตภัณฑ์สุดท้ายก็ยิ่งมีมูลค่ามากเท่านั้น และเขาก็จะได้รับรางวัลภารกิจมากขึ้น

ถึงแม้ว่ามันจะน่าเจ็บปวด แต่มันสามารถลดเวลาไปได้อย่างน้อยหนึ่งปี

ลู่โจวสูดหายใจเข้าลึกแล้วเเอานิ้วปัดหน้าต่างโปร่งแสง

‘ยืนยันการซื้อ!’

[แต้มทั่วไปที่เหลือ: 1,475]

…

ภายนอกแมนชั่น

เหยียนเหยียนมองดูโทรศัพท์ของเธอแล้วดูแมนชั่นด้วยความกังวล

“เขาไม่ออกจากที่นั่นมาสามวันแล้ว”

หวังเผิงเคาะบุหรี่แล้วพูดอย่างเรียบเฉย “เป็นแบบนี้ประจำ ชินเสียเถอะ”

ตอนแรกนั้น ถ้าเขาติดต่อลู่โจวไม่ได้สักพัก เขาก็จะเริ่มกังวล

แต่เมื่อเขาพบว่าสิ่งที่เขากลัวมันซ้ำซาก

เหยียนเหยียนอดพูดไม่ได้ว่า “คุณไม่กลัวว่าเขาจะประสบอุบัติเหตุในนั้นเหรอ?”

หวังเผิงยิ้มแล้วพูดขึ้น “ผมขับรถให้เขามาเกือบปีแล้ว ช่วงปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยไปโรงพยาบาลเลย เขามีสุขภาพดีกว่าที่คุณคิด อุบัติเหตุที่คุณ…”

ทันใดนั้นประตูแมนชั่นถูกเปิดออก

เมื่อหวังเผิงเห็นลู่โจวปรากฏตัวที่ประตูหน้า เขาแทบทำบุหรี่ในมือหล่น

อะไรวะเนี่ย?

เขาเห็นลู่โจวนอนครั้งล่าสุดตอนไหน?

เหยียนเหยียนเห็นถุงใต้ตาหนักอึ้งของลู่โจวแล้วเริ่มกังวล เธอเดินไปตรงนั้นแล้วพูดอย่างจริงจัง “คุณต้องพักผ่อนตอนนี้ ได้โปรด…”

“ไม่ล่ะ ขอบคุณ”

ถึงแม้ลู่โจวรู้ว่าเธอมีเจตนาดี เขามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องทำ

ถ้าเขาง่วงนอนจริงๆ เขาก็หลับในรถได้

นอกจากนี้ เขาตื่นมาแค่ 48 ชั่วโมงเอง ร่างกายที่เสริมพลังของเขาสามารถรับมือเรื่องนี้ได้

ลู่โจวมองข้ามเหยียนเหยียนไปจ้องหวังเผิง

“พาผมไปสถานที่ก่อสร้างเครื่องปฏิกรณ์สาธิต สตาร์-2 ตอนนี้เลย

ผมไม่สนใจว่าเราจะเดินทางยังไง ยิ่งเร็ว ยิ่งดี!”

…………………………………………