ตอนที่ 69 ทฤษฎีเลขมหัศจรรย์

 

 

ถ่ายรูปใช้เวลาไปหนึ่งชั่วโมง

 

เมื่อลู่โจวลากสังขารที่อ่อนล้าของตนกลับหอพักแล้วเปิดประตูห้อง เขาก็เห็นว่ามีแต่หลิวรุ่ยเท่านั้นที่อยู่ข้างใน

 

“ทุกคนไปไหน?”

 

หลิวรุ่ยกำลังทำโจทย์ฟิสิกส์ เขากลอกตามองบนแล้วกล่าว “พวกเขาได้รับการกระทบกระเทือนจากนายจนไปเรียนแล้ว”

 

ลู่โจว “???”

 

หลิวรุ่ย “เอ้อ เส้นตายการบ้านฟิสิกส์คือบ่ายนี้ นายทำเสร็จยัง?”

 

“ฉันทำนานแล้ว แถมยังส่งไปแล้ว” ลู่โจวกล่าวและหยิบเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าสะพาย

 

ไม่เพียงแต่เขาจะทำงานนี้เสร็จเท่านั้น แต่เขายังทำงานฟิสิกส์ทั้งหมดของเดือนเสร็จไปแล้ว

 

งานพวกนี้เขาทำเสร็จก่อนไปปักกิ่ง เขารู้สึกไม่ดีที่ลาบ่อยๆ ดังนั้นเขาจึงทำโจทย์ในหนังสือแบบฝึกหัดทั้งหมดแล้วส่งให้ศาสตราจารย์หลี่

 

ส่งผลให้ศาสตราจารย์หลี่หรงเอินเกิดความสนใจ เขามองการบ้านผ่านๆแล้วบอกลู่โจวไม่ต้องทำการบ้านอีกเพราะมันเป็นการเสียเวลาของลู่โจวโดยสูญเปล่า

 

“เสร็จแล้ว?” หลิวรุ่ยกล่าว เขาช็อค “นายไม่ได้เข้าเรียนด้วยซ้ำ นายทำตอนไหน?”

 

“ก่อนไปปักกิ่ง ตอนที่ฉันทำพาวเวอร์พ้อย”

 

หลิวรุ่ยไม่เชื่อเขา เขาหยิบยกโจทย์ที่ท้าทายที่เขาคัดลอกมาจากคาบเรียนแล้วกล่าว “งั้นนายสอนฉันได้ไหม?”

 

“รอแปป”

 

ลู่โจวเอาเสื้อผ้าใส่ในอ่างซักผ้าที่ระเบียง เมื่อเขากลับมา เขาก็ดูโจทย์

 

[ความร้อนจําเพาะของแก๊สผสมปกติจะมีมวลเท่ากับ M1=3.0X10^2 กก. และแก๊สผสม M2 มีไฮโดรเจนเท่ากับ 3.0X10^2 กก. ตอนอุณหภูมิปกติ]

 

โจทย์สั้นและดูง่าย

 

อย่างไรก็ตาม…

 

ลู่โจวกล่าว “โจทย์นี้โคตรยาก นายแก้ไม่ได้ก็ไม่แปลก”

 

มันเป็นโจทย์ที่ท้าทายที่หลี่หรงเอินให้ไว้ในคาบเรียน และหลิวรุ่ยก็ไม่เคยเห็นมันในหนังสือแบบฝึกหัด

 

หลิวรุ่ย “???”

 

ลู่โจวเห็นหลิวรุ่ยสับสน เขาจึงหัวเราะก่อนจะพูดต่อ

 

“อุณหภูมิปกติ โมเลกุลอะตอมคู่ของแก๊สและโมเลกุลไอน้ำอาจถือได้ว่าเป็นโมเลกุลแข็งเกร็ง แม้ความจริงที่ว่าพันธะโคเวเลนต์ของมันยังคงสั่นสะเทือน แต่ระดับการสั่นสะเทือนของโมเลกุลส่วนใหญ่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงและไม่เกี่ยวข้องกับปริมาณความจุความร้อนคงที่ ดังนั้นบทสรุปก็เหมือนกับการพิจารณาการสั่นสะเทือน หนังสือฟิสิกส์อาจไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ แต่มันถูกพูดถึงในเคมีอนินทรีย์”

 

หลิวรุ่ย “???”

 

แน่นอนการรู้เรื่องนี้มันไม่เพียงพอ มันจำเป็นต้องรู้เรื่องความจุความร้อนโมลาร์ของโมเลกุลคู่แข็งเกร็งและความจุความร้อนโมลาร์ของโมเลกุลน้ำ รวมถึงพวกข้อมูลที่โจทย์ไม่ได้มีให้ไว้

 

ไม่มีคาบวิชาเคมีในเอกคณิตศาสตร์ ดังนั้นโจทย์นี้จึงทำให้หลายคนสับสน ถ้าใครแก้โจทย์ได้ คนๆนั้นก็ต้องเรียนเคมีอนินทรีย์ด้วยตัวเองอย่างลู่โจวหรือไม่ก็ได้เข้าร่วมการแข่งขันฟิสิกส์ระดับมัธยมปลาย

 

ศาสตราจารย์หลี่หรงเอินคิดโจทย์นี้เพื่อปลูกฝังให้นักศึกษาเรียนรู้นอกหลักสูตร ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ใช่ว่าทุกอย่างจะมีสอนในคาบเรียนมหาลัย การเรียนรู้นอกห้องเรียนก็สำคัญเช่นกัน

 

แน่นอนเรื่องนี้ก็ขึ้นอยู่กับแรงจูงใจของนักศึกษาเอง

 

ถ้านักศึกษาแค่อยากเอาให้ผ่าน ไม่ฟังคาบเรียน และอัดทีเดียวก่อนสอบ พวกเขาก็ยังจบการศึกษาได้

 

“แล้วนายทำได้ไหม…”

 

ลู่โจวหยิบปากกาแล้วเริ่มเขียนบนกระดาษทด

 

[Cv1=3R, Cv2=5/2R]

 

[ความจุความร้อนแก๊สผสมคือ Ctotal = (M1/u1) Cv1 + (M2 / u2) Cv2]

 

[ความร้อนจำเพาะของแก๊สผสมคือ c = Ctotal / (M1 + M2)]

 

[จาก u1=0.018, u2=0.00, R=8.314J/(mol·K)]

 

[ด้วยข้อมูลข้างต้นจะได้รับ 5.86X103J/(kg·K)]

 

การคำนวณนั้นง่ายมาก แม้แต่นักเรียนมัธยมต้นก็ทำได้ ส่วนที่ยากก็คือทฤษฏี

 

ลู่โจวคืนปากกาให้หลิวรุ่ยแล้วกล่าว “โจทย์นี้ค่อนข้างง่าย ถ้านายเปลี่ยนค่าสัมบูรณ์ของพลังงานภายใน นายต้องรวมพลังงานสั่นสะเทือนของโมเลกุล แต่โจทย์ประเภทนี้จะไม่ออกสอบ ปล่อยให้เอกฟิสิกส์กังวลโจทย์พวกนี้ไปเถอะ”

 

หลิวรุ่ย “???”

 

เมื่อเขาเห็นสีหน้าสับสนของหลิวรุ่ย เขาก็กล่าว “นายไม่เข้าใจเหรอ? บางทีฉันจะอธิบาย…”

 

“ฉันเข้าใจ” หลิวรุ่ยกล่าวและพยักหน้า เขามองลู่โจวแล้วถาม “นายไปเรียนเรื่องพวกนี้มาจากไหน?”

 

เรายังเรียนอยู่มหาลัยเดียวกันอยู่เหรอ?

 

หลิวรุ่ยอดรู้สึกกังขาในชีวิตของตนเองไม่ได้

 

ลู่โจวกล่าว “ฉันเรียนในห้องสมุด”

 

หลิวรุ่ยไม่ได้พูดอะไร แต่เขาเริ่มเก็บข้าวของอย่างเงียบๆ

 

ลู่โจวสับสน เขาถาม “นายเก็บของทำไม?”

 

หลิวรุ่ยแหงนหน้ามองเพดานด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า “ฉันคิดว่าระดับความรู้ของฉันมันต่ำเกินไป นับจากวันนี้…ฉันจะเรียนที่ห้องสมุดทุกวัน”

 

โดยปราศจากคำพูดอื่น เขาสะพายกระเป๋าแล้วเดินออกไป

 

…..

 

บ่ายวันจันทร์ต่อมาที่ห้องบรรยาย มันอัดแน่นด้วยผู้คนจนไม่มีที่ว่างเหลือให้นั่งสักที่

 

หัวหน้าทีมลู่โจวยืนอยู่บนเวทีและกำลังกล่าวสุนทรพจน์ของผู้ชนะรางวัล

 

เขามองดูผู้ชมแล้วรู้ว่าคนส่วนใหญ่มาจากสภานักศึกษาและกรรมการนักศึกษา

 

ตอนนี้ทุกคนโตแล้ว ใครจะมาฟังคำพูดของฉันกัน?

 

ส่วนนักศึกษาที่สับสนกับชีวิตมหาลัยก็ถือสมุดอยู่ในมือ พวกเขาเตรียมจดคำพูดของลู่โจว ลู่โจวไม่รู้ว่าคำพูดของเขาจะช่วยพวกเขาได้ไหม

 

ถ้านักศึกษาเหล่านี้อยากเป็นแบบเขา ชีวิตรั้วมหาลัยของพวกเขาคงเปี่ยมไปด้วยความคับข้องใจ…

 

มีสื่อหลายคนที่อยู่ทั้งสองด้านของห้องบรรยาย ส่วนใหญ่มาจากสำนักพิมพ์มหาลัยและสำนักพิมพ์ท้องถิ่น ระดับสูงสุดคือสถานีโทรทัศน์เมืองจินหลิง มหาลัยเป็นคนเชิญพวกเขามา

 

เมื่อลู่โจวเห็นแววตาให้กำลังใจของคณบดีหลู่ เขาก็คิด ‘มันไม่ง่ายที่จะหาเงิน’ จากนั้นเขาก็กระแอมแล้วเอาไมค์จ่อปาก

 

“อาจารย์ คณบดีและนักศึกษาที่เคารพ สวัสดีตอนเช้า!”

 

“ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสร่วมมือกับเพื่อนร่วมทีมทั้งสองเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันที่คาดไม่ถึงนี้และต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันจนได้รับรางวัล’Higher Education Society Cup’ ก่อนอื่นเลยโปรดอนุญาตให้ผมขอบคุณสมาชิกการแข่งขัน ผู้จัดงาน สปอนเซอร์ อาจารย์ผู้สอนและทุกๆคนที่พยายามอย่างหนักเพื่อการแข่งขัน ผมขอแสดงความขอบคุณอย่างจริงใจที่สุด…”

 

ลู่โจวพูดอยู่บนเวทีกว่าสิบนาที เขาพูดถึงเรื่องภายในและภายนอกการแข่งขัน พูดตั้งแต่การสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ไปจนถึงวิธีเรียนหลากหลายแบบ จากนั้นเขากระทั่งพูดถึงข้อเสนอครึ่งล้านหยวนและแผนการชีวิตของเขา

 

เขาจบคำพูดด้วยคำว่า “พรสวรรค์ 1% ความขยัน 99%”

 

นี่ไม่ใช่การสัมภาษณ์ครั้งแรกของลู่โจว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้กังวลเลย เขาจึงพูดจนจบได้

 

แปะ แปะ แปะ!

 

เสียงปรบมือดังสนั่น

 

บางคนอาจไม่ใช่อัจฉริยะ แต่นักศึกษาที่ถือสมุดปรบมือให้อย่างกระตือรือร้น

 

“…ขอบคุณครับทุกคน!” ลู่โจวคำนับ จากนั้นเขาก็ส่งไมโครโฟนให้ศาสตราจารย์หลิวก่อนจะเดินลงเวที

 

เมื่อศาสตราจารย์ถังเห็นลู่โจวเดินผ่านเขา เขาก็ยิ้มแล้วกล่าว “พูดได้ไม่เลว”

 

ลู่โจวยิ้ม “ศาสตราจารย์ถัง มหาลัยจะมอบเงินรางวัลเมื่อไหร่?”

 

“ช้าสุดอาทิตย์หน้า ทำไม? เธอรีบเหรอ?” ศาสตราจารย์ถังถาม เขากล่าวต่อด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้เธอเป็นไง? เธอกำลังค้นคว้าเรื่องอะไร?”

 

ลู่โจวคิดแล้วกล่าว “ทฤษฏีจำนวน…เฉพาะของแมร์แซน”

 

“จำนวนเฉพาะของแมร์แซน เธอยังค้นคว้าเรื่องนี้” ศาสตราจารย์ถังถอนหายใจ น้ำเสียงของเขาฟังดูเสียใจเล็กน้อย

 

ทฤษฏีจำนวนเป็นสาขาพิเศษ เกณฑ์การเข้าเรียนนั้นต่ำ มันต่ำมากจนหลายมีหลายทฤษฏีและหลายสูตรที่นักเรียนมัธยมต้นเข้าใจได้ มันเป็นเหตุผลที่ทฤษฏีจำนวนเป็นที่นิยมในหมู่ประชาชนทั่วไปด้วยเช่นกัน

 

ตำนานเล่าว่าจำนวนจดหมายที่สาธารณะเขียนส่งไปยังมหาลัยวิทยาศาสตร์จีนนั้นมีมากมายจนเอามาพันรอบโลกได้ ผู้รักษาประตูของมหาลัยวิทยาศาสตร์จีนต้องมีโจทย์เก้าข้ออยู่ในมือ ถ้าใครตอบคำถามไม่ได้ คนๆนั้นก็จะไม่ได้ผ่านประตู

 

ดังนั้นการประสบความสำเร็จในทฤษฏีจำนวนจึงยากมากกว่าที่เห็น ไม่เพียงแต่มันต้องการรากฐานที่มั่นคงในวิชาคณิตศาสตร์เท่านั้น แต่มันต้องการความสามารถทางคณิตศาสตร์ที่ไม่ธรรมดาอีกด้วย

 

ความจริงนั้นโหดร้าย เพราะไม่มีสาขาอื่นที่ต้องการความสามารถเท่าสาขาทฤษฏีจำนวนแล้ว

 

ถ้าไม่มีความสามารถ เราสามารถค้นคว้าเรื่องทฤษฏีจำนวนไปตลอดชีวิตโดยไม่ประสบความสำเร็จอะไรเลย

 

แม้ว่าศาสตราจารย์ถังจะรู้เรื่องนี้ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร

 

นั่นเป็นเพราะเขารู้จักนิสัยของลู่โจว

 

ใจร้อน ยึดถือผลประโยชน์ กระตือรือร้นที่จะประสบความสำเร็จ

 

หลังจากลู่โจวจุ่มเท้าลงไปในธารน้ำแห่งทฤษฏีจำนวน เขาย่อมถอยกลับออกมาเอง