ตอนที่ 745 ตามหาสมบัติ

ลู่โจวมองสวี่เหวินห่าวที่เดินออกจากออฟฟิศอย่างมีความสุข เขาได้แต่ยิ้มและส่ายหัว แล้วคิดถึงช่วงเวลาสมัยเด็ก หลังจากนั้นก็หยิบรายงานการวิเคราะห์บนโต๊ะขึ้นมาอ่าน

ผลการวิเคราะห์ค่อนข้างน่าสนใจ

การวิเคราะห์แรกคือการวิเคราะห์การแทนที่ของอาหารเหลว

แม้ว่าลู่โจวจะไม่เคยทำวิจัยชีววิทยามาก่อน แต่เขาก็พอจะมีความรู้เรื่องนี้อยู่บ้าง อีกอย่างบทคัดย่อของสวี่เหวินห่าวเขียนด้วยภาษาธรรมดาทำให้เข้าใจง่ายขึ้น

จากการวิเคราะห์องค์ประกอบ พบว่าอาหารเหลวที่นำมาแทนที่ มีสารอาหารทุกอย่างที่ร่างกายมนุษย์ต้องการ และยังประกอบด้วยสารเพิ่มพลังงานที่ช่วยกระตุ้นการทำงานและการดูดซึมของลำไส้ ทำให้เพิ่มประสิทธิภาพในการดูดซึมสารอาหารและช่วยลดปริมาณการขับถ่าย

พูดง่ายๆ ก็คือใครก็ตามที่ทานอาหารเหลวนี้เข้าไปสามมื้อต่อวัน พวกเขาจะถ่ายท้องสามวันครั้งและปัสสาวะบ่อยขึ้น

อาหารชนิดนี้สามารถนำไปปรับใช้ในยานอวกาศเพราะการถ่ายท้องนับเป็นปัญหาที่ยากลำบากปัญหาหนึ่ง

และเพื่อเพิ่มความคุ้นเคยต่ออาหารอวกาศ สารตัวนี้สามารถนำมาแปลงเป็นอาหารเสริมได้

ส่วนในเรื่องของการทดสอบความเป็นพิษ การทดลองทางการแพทย์พิสูจน์แล้วว่าไม่มีสัญญาณของความเป็นพิษที่ชัดเจน สวี่เหวินห่าวไม่เคยทำการทดลองกับมนุษย์แต่ลู่โจวเดาว่าคงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

การดำเนินการทดสอบทางคลินิกและเภสัชศาสตร์มีแนวโน้มที่น่าพอใจขึ้นเรื่อยๆ ในอนาคต

ลู่โจวไม่มีเหตุผลที่จะกังวลเรื่องความปลอดภัยในอาหาร

หลังจากที่ลู่โจวอ่านรายงานอาหารเหลวจบลง เขาก็เริ่มอ่านรายงานเกี่ยวกับโค้กในอนาคต

รายงานเล่มนี้ยาวกว่าเล่มที่แล้วเล็กน้อย มีความยาวประมาณ 12 หน้า

นอกจากการทดสอบส่วนผสมแล้ว สวี่เหวินห่าวได้ทำการวิจัยสารที่น่าสนใจที่สุดกับหนู

อย่างที่ลู่โจวคาดการณ์ไว้ โค้กสามารถช่วยเพิ่มความแข็งแรง

แต่มีเรื่องหนึ่งที่เขาคิดผิด ปริมาณของทอรีนไม่ได้เยอะแต่มีการเติมกรดอะมิโนเข้าไป

และกรดอะมิโนนี้เองมีสมบัติทางเคมีที่เสถียร มันไม่ละลายในสารทำละลายอินทรีย์อย่างเอทานอล และจัดอยู่ในกลุ่มกรดอะมิโนที่ไม่ใช่โปรตีน หลังจากถูกกลืนเข้าสู่ร่างกาย มันจะไม่เข้าสู่กระบวนการชีวสังเคราะห์โปรตีน

กรดอะมิโนมีหมู่ R พิเศษที่ผูกติดกับตัวรับอินซูลินที่ช่วยการดูดเซลล์กลูโคสและช่วยเร่งไกลโคไลซีส

อีกอย่างกรดอะมิโนสามารถเพิ่มความเร็วการคัดหลั่งในต่อมต่างๆ ของร่างกาย มันช่วยพัฒนาระบบการเผาผลาญของร่างกายและกระตุ้นเซลล์ประสาทในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือไม่มีผลข้างเคียงที่เป็นพิษ

เรื่องนั้นลู่โจวรู้อยู่แล้ว..

เพราะเขาดื่มโค้กตั้งหลายครั้ง

“มันคือ NZT-48 ที่ไม่มีผลข้างเคียง”

ลู่โจววางรายงานลง

เขาสงสัยอยู่เรื่องเดียวว่ายาชูกำลังมีส่วนผสมเหล่านี้อยู่หรือไม่

น่าเสียดายที่เขาดื่มยาชูกำลังหมดแล้วช่วงที่ต้องทำงานหนัก เขาคงต้องรอครั้งหน้าจึงจะได้ตรวจสอบส่วนผสมในยาชูกำลัง

หลังจากที่อ่านรายงานองค์ประกอบเสร็จ ลู่โจวคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง เขาเปิดคอมพิวเตอร์และเปิดเวิร์ดแล้วเริ่มพิมพ์แบบร่างสิทธิบัตรทั้งสองใบ

แม้ว่าเขาไม่ได้คิดจะขายโค้ก แต่สารที่อยู่ในของเหลวทั้งสองมีความน่าสนใจ

ลู่โจวตัดสินใจลงทะเบียนสิทธิบัตรก่อนเพราะมันอาจจำเป็นในอนาคต

เขาใช้เวลาไม่นานนักในการร่างสิทธิบัตรทั้งสองฉบับ เพราะเขาไม่ต้องลงรายละเอียดอะไรมาก สตาร์สกายเทคโนโลยีมีแผนกการจัดการสิทธิบัตรมืออาชีพที่จะช่วยจัดการงานจิปาถะเหล่านี้ให้เขา

เนื่องจากสตาร์สกายเทคโนโลยีเป็นบริษัทที่ให้บริการการลงทะเบียนสิทธิบัตร ทำให้กระบวนการการตรวจสอบและการอนุมัติไม่ค่อยมีปัญหา จึงใช้เวลาไม่นานกว่าสิทธิบัตรจะได้รับการอนุมัติ

ลู่โจวเอนตัวไปกับเก้าอี้และยืดหลัง เขาวางรายงานทั้งสองเล่มลงและเห็นข้อความแจ้งเตือนที่จอโน้ตบุ๊ก

[เจ้านาย มีอีเมลเข้าใหม่]

“โอเค”

ลู่โจวนั่งตัวตรงและกดเข้าไปที่ข้อความแจ้งเตือนเพื่อเปิดอีเมล

อีเมลนี้มาจากยางสวี่

ลู่โจวรู้ว่าการวิเคราะห์วัสดุเสื้อผ้าคงน่าจะเสร็จแล้ว

เขาดาวน์โหลดรายงาน PDF จากอีเมลของยางสวี่ หลังจากที่อ่านเขาก็รู้สึกสนใจ

เขาอ่านบทคัดย่อผ่านๆ และเห็นภาพกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนแบบส่องผ่าน เขาแทบไม่เชื่อสายตา

“….เหลือเชื่อไปเลย”

เส้นลวดนาโนบางพันกันซับซ้อนขณะที่กำลังถักทอเป็นโครงสร้างตาข่ายที่แข็งแรง

เส้นลวดเหล่านี้ทำมาจากท่อนาโนคาร์บอนหกเหลี่ยม

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมวัสดุชนิดนี้จึงแข็งแรงและมีค่าการนำความร้อนที่ดี เพราะมันถูกหุ้มด้วยท่อนาโนคาร์บอน

การทดสอบอย่างอื่น เช่น การบีบอัดและการทดสอบความแข็งแรงต่อแรงดึงระบุไว้ในรายงาน

ลู่โจวสามารถกะได้ว่าปืนไรเฟิลจู่โจมน่าจะไม่สามารถยิงทะลุผ่านวัสดุนาโนไฟเบอร์คาร์บอนขนาด 2.2 มิลลิเมตร โดยไม่ต้องใช้ปืนจริงๆ ในการทดสอบด้วยซ้ำ

ถ้ามีแผ่นเซรามิกอีกชั้นหนึ่งบนเนื้อผ้าจะสามารถช่วยกระจายความแรงของกระสุน ผ้าชิ้นนี้ก็จะยิงไม่เข้า

ลู่โจวอดบ่นไม่ได้ “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวัสดุชนิดนี้ถูกนำมาใช้ทำเสื้อสเวตเตอร์ เสียของจริงๆ “

การนำวัสดุตัวนำยวดยิ่ง SG-1 ไปใช้กับเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ผางกู่ก็คล้ายๆ กับท่อนาโนคาร์บอน แต่วัสดุนี้ราคาแพงมากจึงใช้กับเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ฟิวชั่นควบคุมได้หรือเครื่องชนอนุภาคอะตอมเท่านั้น

แต่ตอนนี้มีคนใช้ท่อนาโนคาร์บอนไฟเบอร์ที่เล็กยิ่งกว่า SG-1 ในการผลิตเสื้อผ้า ลู่โจวคิดไม่ออกเลยว่ามันจะแพงขนาดไหน

แต่เจ้าสิ่งนี้สามารถนำไปใช้ในการเดินเรือและอุตสาหกรรมได้พอๆ กับสายเคเบิ้ลที่มีคุณสมบัติเชิงกลสูงเลย มันสามารถนำมาสร้างเสื้อกันกระสุนหรือไม่ก็เกราะถังได้เลย หรือจะสร้างเครื่องบินขับไล่หรืออุปกรณ์ทางอวกาศอื่นๆ ก็ได้ ความคิดมากมายถาโถมเข้ามาในหัวของเขา…

บางทีในอนาคตวัสดุประเภทนี้อาจจะราคาถูกลง พวกเขาก็เลยนำมาสร้างเป็นเสื้อผ้า

มันก็เหมือนกับตอนที่อะลูมิเนียมเคยแพงพอๆ กับทองคำเมื่อร้อยปีก่อน แต่ตอนนี้กลับเอามาทำกระป๋องน้ำอัดลม

ตอนนี้ลู่โจวคิดไม่ออกว่าจะใช้วัสดุนี้ทำเสื้อผ้าได้อย่างไร

เพราะวัสดุนี้นับเป็นสมบัติที่มีค่าที่สุด

ฉันคงประเมินค่าเสื้อสเวตเตอร์นี้ต่ำไป

อยู่ดีๆ ลู่โจวก็เกิดไอเดีย เขายืนขึ้นทันที

โปรแกรมสถานีอวกาศโคจรรอบดวงจันทร์กำลังจะเริ่มขึ้น

แล้วถ้าฉันใช้วัสดุนี้ในการสร้างสถานีอวกาศบนดวงจันทร์ล่ะ

………………………………………………………….

ตอนที่ 746 โดมแอริโซนา

ณ สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง

ด้านในห้องทดลองสถาบันวัสดุเชิงคำนวณ

ยางสวี่ตั้งใจทำการทดลองอย่างพิถีพิถัน เขาเงยหน้าขึ้นพร้อมปรับแว่น หลังจากที่เห็นลู่โจวยืนอยู่ตรงทางเข้าห้องทดลองเขาก็พูดขึ้น

“โอ้ คุณอยู่นี่เองเหรอ?  ผมกำลังตามหาคุณพอดี คุณไปได้ผ้ามาจากที่ไหน”

“จากแผนกไหนสักแผนก มันเป็นความลับ ผมบอกคุณได้ก็ต่อเมื่อเวลาแห่งความลับจบลง” ลู่โจววางรายงานบนโต๊ะและถาม “มีวิธีที่จะสร้างสิ่งนี้ไหม”

ยางสวี่ได้ยินคำแก้ตัวว่าเป็นความลับมาแล้วนับไม่ถ้วน เขากลอกตาและตัดสินใจไม่ถามต่อ เขาวางท่อทดลองในชั้นวางและถาม “คุณอยากจะให้ทำในห้องทดลองหรือทำในภาคอุตสาหกรรมล่ะ”

ลู่โจว “ทั้งคู่”

ยางสวี่คิดครู่หนึ่งและพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ผมสามารถทำในห้องทดลองได้ตอนนี้ แต่ถ้าให้ทำในโรงงาน ผมเกรงว่าท่าจะยาก”

ลู่โจวพูดทันที “คุณเปรียบเทียบกับวัสดุตัวนำยวดยิ่ง SG-1 เหรอ”

ยางสวี่พูด “มันเทียบกันไม่ได้ด้วยซ้ำ”

ลู่โจวแสดงสีหน้าเคร่งขรึม

เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ ผ้าชนิดนี้ไม่ได้จะทำขึ้นมาง่ายๆ

เนื่องจากยางสวี่ทำงานในห้องทดลองบ่อยๆ ทำให้ความสามารถในการทดลองของเขามากกว่าความสามารถทางด้านทฤษฎี

ดังนั้นถ้ายางสวี่บอกว่ายาก มันคงต้องยากสุดๆ

“จัดทีมขึ้นมาสำหรับวัสดุนี้โดยเฉพาะ ผมไม่สนใจว่าจะยากแค่ไหน เราต้องลองดู อีกอย่าง ผมมีอะไรจะถามคุณด้วย”

ยางสวี่ “อะไร”

ลู่โจวคิดครู่หนึ่งและถาม “มีบริษัทยาที่เราสนิทด้วยไหม”

“บริษัทยาเหรอ” ยางสวี่จับคางและครุ่นคิด เขาส่ายหัวและพูด “น่าจะไม่นะ เราทำงานกับบริษัทเคมีและวัสดุเป็นส่วนใหญ่ เราไม่ได้ทำงานร่วมกับบริษัทยาเลย…ทำไมเหรอ”

ลู่โจวพยักหน้าและพูด “ผมมีส่วนผสมสองอย่างที่น่าสนใจ ผมอาจจะต้องการสถาบันมืออาชีพสำหรับการทดลองทางคลินิก และพวกเขาจะมาเป็นผู้รับจ้างผลิตหมายเลขหนึ่งของเรา”

อีกทั้งลู่โจวยังต้องการให้บริษัทยาช่วยในการขายผลิตภัณฑ์

เพราะถ้าพวกเขาสามารถเติมอาหารเหลวกรดอะมิโนและส่วนผสมที่ให้พลังงานในโค้กลงในอาหารและผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพชนิดอื่นได้ เขาคงได้เงินจำนวนไม่น้อยเลย

และอาหารที่ทานแทนมื้ออาหารชนิดนี้สามารถใช้ในวงการอวกาศได้อีกด้วย

ยางสวี่ปรับแว่นและถาม “มีประโยชน์อะไรเหรอ หรือแค่เพื่อการทดลองเท่านั้น”

ลู่โจวพยักหน้าและพูด “มันได้ประโยชน์แน่ๆ สำหรับผมมันสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในวงการอาหารและยา”

“ถ้าอย่างนั้นก็ง่ายเลย” ยางสวี่ยิ้มและพูดเย้าแหย่ “มีบริษัทมากมายที่ต่อคิวรอทำงานร่วมกับผู้ได้รับรางวัลโนเบลอย่างคุณ”

…

แอริโซนา

รถฮัมเมอร์ขับบนทะเลทรายร้อนระอุ

อีลอน มัสก์ นั่งหลังรถฮัมเมอร์ขณะกำลังมองทะเลทรายและกระบองเพชรนอกหน้าต่าง เขาคุยกับผู้อำนวยของนาซา คาร์สัน ที่ตอนนี้อยู่ใกล้เขา

“…อันที่จริงแล้ว ดาวอังคารเหมาะสมสำหรับชีวิตมนุษย์มากกว่าดวงจันทร์ มันมีบรรยากาศที่อุดมสมบูรณ์ แม้ความหนาแน่นของอากาศจะต่ำก็ตาม แต่ก็ทรัพยากรที่สมบูรณ์ เช่น ก๊าซมีเทน ที่เหมาะสำหรับประชากรในการทำอุตสาหกรรม ถ้าเราต้องการ เราสามารถละลายน้ำแข็งแห้งในหลุมและปล่อยคาร์บอนไดออกไซด์เพื่อจัดเก็บในหินใต้ชั้นดินของดาวอังคาร ปรากฏการณ์เรือนกระจกจะช่วยฟื้นฟูบรรยากาศของบนดาวเคราะห์ได้

คาร์สันยิ้มและถาม “คุณคิดว่ามันจะใช้เวลาสักกี่ศตวรรษกัน”

มัสก์ยิ้มและพูด “น่าจะสิบสอง หรือเป็นร้อย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เราไม่ได้กำลังสร้างสเปซเอ็กซ์ เรื่องสเปซเอ็กซ์จบไปแล้ว เราจะเป็นบริษัททางรถไฟอวกาศ งานของเราก็คือสร้างระบบขนส่งทางอวกาศและพาคนขึ้นไปบนดาวอังคาร”

ผู้อำนวยการคาร์สันเลิกคิ้วและพูด “ฟังดูน่าขำนะ ดูไร้สาระเลยก็ว่าได้”

จริงๆ แล้วเขาไม่อยากคิดถึงอนาคตที่ไกลขนาดนั้น

ถ้าในอนาคตมีเทคโนโลยีแบบนั้นจริง แทนที่จะสร้างอาณานิคมบนโลกที่ห่างไกลหลายสิบกิโลเมตร คาร์สันอยากจะเปลี่ยนทะเลทรายแอริโซนาให้เป็นป่ามากกว่า ซึ่งมันดูใช้การได้จริงกว่าการสร้างอาณานิคมบนดาวอังคาร

แต่แน่นอนว่าเขาไม่ได้พูดสิ่งที่คิดออกไป

เพราะอย่างไรเขาก็คือผู้อำนวยการของนาซา ประธานโปรแกรมแอรีส ความสำเร็จของการทำงานในครั้งนี้คือชัยชนะของประเทศและอนาคตของอาชีพเขา

แม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็นประโยชน์ของการสร้างอาณานิคมบนดาวอังคาร แต่เขาก็จะสนับสนุนแผนการนี้ไปจนสำเร็จ

เพราะเขาทุ่มกับแผนนี้หมดตัว

มัสก์ไม่สนใจคำพูดของคาร์สัน เขาเคยได้ยินคำดูถูกมาแล้วในอดีต

เขามองไปที่ทรายสีแดงด้านนอกและพูด “ตอนที่สร้างรถไฟยูเนี่ยนแปซิฟิก คนก็บอกว่าเป็นโปรเจกต์โง่ๆ เมื่อลองมองย้อนกลับไป ไม่มีใครปฏิเสธได้ว่าโปรเจกต์นี้ได้ทำประโยชน์ให้กับสหรัฐอเมริกา ดาวอังคารก็เหมือนกัน ดาวอังคารจะนำพาโอกาสที่ยิ่งใหญ่มาสู่มนุษยชาติ มันจะผลักดันและสนับสนุนในการต่อสู้กับความท้าทายในอนาคต เรามาถึงแล้ว”

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกัน พวกเขาก็มาถึงจุดหมาย

อาคารรูปทรงเหมือนไข่สีขาวตั้งท่ามกลางทะเลทรายร้อนระอุ

ถัดไปคือเครื่องมือทางวิศวกรรมและวิศวกรสวมหมวกนิรภัย พวกเขากำลังเก็บรายละเอียดอาคารรูปร่างประหลาดนี้อยู่

ผู้อำนวยการคาร์สันเปิดประตูรถและลงรถ เขาจ้องมองไปที่โดมสีขาวท่ามกลางทะเลทรายพลางหรี่ตาลง

“นี่นะเหรอ”

“ใช่” มัสก์พูดและเผยมือออก “ยินดีต้อนรับสู่แอริโซนา นี่คือบ้านใหม่ของพวกเราในอนาคต แม้ว่าภายนอกจะไม่น่ามองเท่าไหร่ แต่ผมมั่นใจว่าคุณต้องประหลาดใจกับการตกแต่งภายในอย่างแน่นอน”

คาร์สันจ้องไปที่โดมและพูด “ผมไม่สนใจหรอก สิ่งที่ผมอยากจะรู้คือ คุณมั่นใจใช่ไหมว่าคนของเราจะใช้เวลา 26 เดือนในตึกนั่นอย่างปลอดภัย”

มัสก์ยิ้มและพูด “แน่นอน แม้ว่าเราจะไม่มีเวลาในการทดสอบนาน แต่เท่าที่ดูจากอาหาร น้ำ และข้อมูลของปริมาณออกซิเจนแล้ว คนของเราสามารถอยู่ได้นานถึง 30 เดือนด้วยซ้ำถ้าพวกเขาไม่ทำกิจกรรมที่สูญเสียพลังงาน”

คาร์สันพูด “คุณวางแผนจะส่งมันขึ้นไปยังดาวอังคารอย่างไร”

“ด้วยจรวด BFR ” มัสก์ตบไหล่คาร์สันและพูด “เชื่อผม เราชนะการแข่งขันยานอวกาศครั้งนี้แน่ เพราะเราเอาอยู่”

………………………………………………