ยางสวี่มองวิศวกรที่โอบกอดกันด้วยความตื่นเต้น หลังจากที่ดูการขึ้นลงของเส้นกราฟอุณหภูมิ-เวลา เขาอ้าปากกว้างและค่อยๆ ปิดปากอย่างช้าๆ

นี่คือพลังของผู้ได้รับรางวัลเหรียญฟีลดส์เหรอ

ไม่แปลกใจเลยที่คณะกรรมการรางวัลโนเบลชื่นชมความสามารถของเขา…

ไม่แปลกใจเลยที่สาขาวัสดุศาสตร์ทางคำนวณตื่นเต้นเพราะทฤษฎีของเขา

เมื่อนานมาแล้วยางสวี่เชื่อว่าตัวเองเกือบจะได้รางวัลโนเบล แต่เขาก็ได้รับรางวัลอ้างอิงจากผลงานวัสดุแบตเตอรี่ลิเธียมซัลเฟอร์ขั้วลบและวัสดุตัวนำยวดยิ่ง SG-1

เหตุผลที่คณะกรรมการรางวัลโนเบลไม่คัดเลือกเขาก็เพราะชื่อของคนที่เขาร่วมงานด้วย สักวันเขาจะต้องชนะรางวัลโนเบลด้วยงานวิจัยของตัวเองให้ได้!

แต่ว่าตอนนี้เขากลับรู้สึกอ่อนแอ

เขาจ้องมองไปที่เงาของตัวเองที่สะท้อนกับหน้าต่างและส่ายหัว

ผู้ได้รับรางวัลโนเบลคนนี้เขาคือปีศาจ

ส่วนฉันยังห่างไกลกับรางวัลนั้นอีกเยอะ…

อยู่ดีๆ ก็มีอะไรบางอย่างมาขัดความคิดของเขา

นักวิชาการหยวนเดินฝ่าฝูงชนเข้ามาจับที่ไหล่ของเขา นักวิชาการถามด้วยความกังวล “ศาสตราจารย์ลู่ไปไหนแล้ว”

ยางสวี่มองไปที่นักวิชาการที่กำลังเป็นกังวล เขานิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบ “ศาสตราจารย์ลู่กลับไปแล้วครับ”

ผู้อำนวยการระบบจางที่ยืนด้านหลังนักวิชาการหยวน ถามขึ้นทันที “เขาไปไหน”

“เขากลับโรงแรมไปแล้ว…”

เขาจะไปที่ไหนต่อ กลับไปจินหลิงเหรอ

ยางสวี่มองชายสองคนที่กำลังทำสีหน้าแปลกประหลาด เขาไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาต้องกังวลขนาดนี้

นักวิชาการหยวนมองไปที่ผู้ช่วยของเขาและพูด “เตรียมรถ เราจะไปโรงแรม”

ผู้อำนวยการระบบจางถามทันที “แล้วการทดลองล่ะครับ”

นักวิชาการหยวนคร่ำครวญและตอบ “ให้เครื่องทำงานต่ออีก 24 ชั่วโมง”

ถึงแม้ว่าตัวเขาเองจะรู้อยู่แล้วการทดลองสำเร็จ แต่พวกเขาก็อยากจะทำทุกอย่างให้เสร็จทุกขั้นตอนตามระบบ

นักวิชาการหยวนไม่ได้อยู่ตรงนั้นนาน เขาเดินออกจากโกดังพร้อมรองประธานเจิ้งที่เดินตามมาด้วย

…

คณิตศาสตร์คือภาษาของพระเจ้า

คณิตศาสตร์คือปริศนาจากพระเจ้า เพื่อรอให้มนุษย์มาแก้ไข

ตัวเลขสร้างความรู้มากกว่าการมองเห็นด้วยตา

ส่วนฟังก์ชันอุณหภูมิ-เวลาที่ดูเหมือนจะไม่ธรรมดานั้น…

สำหรับคนอื่นมันอาจจะดูวุ่นวาย แต่สำหรับลู่โจว ใช้คำว่าท้าทายยังไม่ได้ด้วยซ้ำ

หลังจากที่ลู่โจวออกจากโกดังอวกาศ เขานั่งในรถของหวังเผิงและกลับไปที่โรงแรม

หวังเผิงสังเกตเห็นรอยยิ้มของลู่โจวจากกระจกหลังและถามขำๆ “มีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นเหรอครับ”

“ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ” ลู่โจวถอนหายใจและพูด “หลังจากแก้ปัญหาทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว โปรเจกต์ปราสาทจันทราก็ดำเนินการต่อได้อีกครั้ง”

หวังเผิงไม่ได้ถามว่าลู่โจวแก้ปัญหาอย่างไร เพราะถามไปเขาก็ไม่เข้าใจที่ลู่โจวอธิบายอยู่ดี

เขาจ้องมองไปที่หน้าต่างและถาม “แล้วศาสตราจารย์ยางล่ะครับ”

ลู่โจวโบกมือและพูด “คุณไม่ต้องรอเขาหรอกเพราะเขาไม่เชื่อผม เขาก็เลยรอดูผลการทดลองจนเสร็จ เดี๋ยวองค์การอุตสาหกรรมและวิทยาศาสตร์การบินและอวกาศของประเทศจีนจะจัดรถให้เขากลับโรงแรมเอง”

หวังเผิง “คุณไปพนันกับเขาอีกแล้วเหรอ”

ลู่โจวรู้สึกประหลาดใจ

“คุณรู้ได้อย่างไร”

“แน่นอนว่าผมรู้อยู่แล้ว! “

หวังเผิงยิ้มและส่ายหัว เขาสตาร์ทเครื่องยนต์และมุ่งหน้าไปที่โรงแรม…

…

หลังจากที่ลู่โจวกลับมาถึงโรงแรม เขาก็เก็บกระเป๋าที่ห้องและโทรหาผู้ช่วยจ้าวหวนเพื่อขอให้เธอจองตั๋วรถไฟด่วนพิเศษให้เขากับยางสวี่

หลังจากที่วางโทรศัพท์ก็เกือบได้เวลามื้อค่ำพอดี เขาจึงลงไปทานบุฟเฟ่ต์ที่ชั้นหนึ่งของโรงแรม

ประตูลิฟต์เปิดออก ลู่โจวกำลังจะก้าวเข้าไปในล็อบบี้ชั้นหนึ่งแต่ได้ยินเสียงฝีเท้าเสียงดังขึ้นก่อน

ลู่โจวมองไปรอบๆ และเห็นนักวิชาการหยวนเดินมาพร้อมคนจำนวนมาก

ยางสวี่ก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน รวมไปถึงนักวิชาการหยางจงเฉวียนจากเสิ่นหยางแมชชีนทูลและรองประธานเจิ้ง

คนคนเดียวที่ไม่ได้อยู่ตรงนั้นก็คือผู้อำนวยการระบบจาง ลู่โจวเดาว่าเขาน่าจะยังอยู่ที่ห้องทดลอง

ลู่โจวยิ้มให้ทุกคนและกำลังจะทักทายนักวิชาการหยวน แต่ก่อนที่เขาจะได้พูด นักวิชาการหยวนก็เดินตรงมาที่เขาและถาม “คุณทำอะไรกันแน่”

ลู่โจว “ก่อนอื่นบอกผมมาว่ามันได้ผลไหม”

“ได้ผลสิ!” นักวิชาการหยวนพยักหน้าและพูด “มันได้ผลดีมากๆ “

ลู่โจวยิ้มและพูด “จริงๆ แล้วก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษหรอก เราเพิ่มท่อความร้อนและความสัมพันธ์โครงสร้างเล็กด้วยท่อนาโนคาร์บอน N-1 แล้วเราก็จะเชื่อมเย็นท่อความร้อนกับส่วนประกอบที่ร้อนเกินไป แค่นี้ปัญหาก็ได้รับการแก้ไขแล้ว…”

ถ้าจะพูดง่ายๆ ก็คือมันเหมือนกับเวลาที่เราทาซิลิโคนความร้อนบนส่วนประกอบต่างๆ มันจะช่วยในเรื่องของอัตราการแลกเปลี่ยนความร้อนระหว่างส่วนประกอบนั้นๆ กับท่อความร้อน

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงคำอธิบายสั้นๆ แต่จริงๆ แล้วการกระจายความร้อนของส่วนประกอบอวกาศแตกต่างกับเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ทั่วไปมาก

นักวิชาการหยวนต้องการจะถามอะไรสักอย่างแต่หยางจงเฉวียนพูดขึ้นมาก่อน

“วัสดุ N-1 ก็ค่อนข้างน่าสนใจนะ….มันคือท่อนาโนคาร์บอนเคลือบทองแดง”

ลู่โจว “ใช่ครับ”

“แล้วการนำไฟฟ้าล่ะ”

“ประมาณ 2,000 วัตต์ต่อเมตร-เคลวิน”

ตัวเลขนี้สามารถเพิ่มขึ้นได้อีกแต่เนื่องจากวิธีการเตรียมตัวอย่างในห้องทดลองที่มีตอนนี้ ทำให้ความยาวของท่อนาโนคาร์บอนไม่เสถียรและควบคุมยาก

แต่ถึงอย่างนั้น อัตราการนำความร้อนที่ 2,000 วัตต์ต่อเมตร-เคลวินก็ถือว่าสูงจนน่ากลัว

หลังจากที่หยางจงเฉวียนได้ยินตัวเลข เขาสูดลมหายใจเข้าและพูดด้วยท่าทีเหลือเชื่อ

“วัสดุนั่นมันเหลือเชื่อเลยนะ 2,000 วัตต์ต่อเมตร-เคลวิน….สูงกว่าทองแดงบริสุทธิ์ตั้งหลายเท่า!”

เงินเป็นโลหะที่นำความร้อนที่ดีที่สุดในโลหะทั่วไปทั้งหมด แต่เงินมีราคาแพง ส่วนทองแดงมีอัตราการนำความร้อนรองลงมาเป็นลำดับสอง แต่ทองแดงก็มีน้ำหนักมากเกินไป ดังนั้นท่อความร้อนที่ใช้กับอวกาศส่วนใหญ่จะสร้างจากอะลูมิเนียมผสมทองแดง

เมื่อก่อนแผ่นกราไฟท์ขนาด 10-20 มิลลิเมตรนับว่ามีค่าการนำความร้อนที่สูง ซึ่งค่าการนำความร้อนของมันอยู่ที่ประมาณ 1,400 วัตต์ต่อเมตร-เคลวินเท่านั้น อุตสาหกรรมโทรศัพท์พากันตื่นเต้นที่แผ่นกราไฟท์มีคุณสมบัตินำความร้อน

ผงนำความร้อน 2,000 วัตต์ต่อเมตร-เคลวิน…

นั่นมันเกือบจะเทียบเท่ากับเพชรเลยนะ

แม้แต่โรงงานอุตสาหกรรมก็ปลาบปลื้มกับค่าการนำความร้อนของแผ่นกราไฟท์

ลู่โจวไม่ค่อยรู้เรื่องวัสดุนำความร้อนเท่าไหร่นัก หลังจากได้ยินที่หยางจงเฉวียนพูด เขายิ้มและตอบ “มันไม่ได้แย่ใช่ไหม มันก็ทำหน้าที่ของมันได้ดี”

หยางจงเฉวียนมองไปที่ลู่โจวด้วยความอึดอัดและลังเลอยู่สักพัก เขาเกาหัวและตัดสินใจถาม

“คือว่า แล้วท่อนาโนคาร์บอน N-1 ราคาเท่าไหร่ มันแพงไหม”

ลู่โจวรู้สึกประหลาดใจ

“คุณสนใจเหรอครับ”

หยางจงเฉวียนอดไม่ได้ที่จะพูด “ไม่มีทาง คุณรู้ไหมว่ามันมีความหมายกับอุตสาหกรรมการนำความร้อนขนาดไหน?! ลองนึกถึงเอ็นโคดเดอร์เชิงเส้นกับอุปกรณ์คุณภาพสูงเป็นตัวอย่างนะ การกระจายความร้อนส่งผลกระทบโดนตรงกับความแม่นยำของตำแหน่ง ความผิดพลาดตรงนั้นจะส่งผลกับงานทั้งงาน! “

แม้ว่าลู่โจวไม่ค่อยรู้เรื่องความแม่นยำทางอุตสาหกรรมเท่าไหร่นัก แต่จากที่หยางจงเฉวียนพูด เขาก็บอกได้ว่าคุณสมบัติการกระจายความร้อนของวัสดุ N-1 จะมีความหมายกับอุตสาหกรรมอย่างมาก

อยู่ดีๆ ก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมา

เดิมทีเขาคิดว่าวัสดุ N-1 คือวัสดุพลาสติกยืดหยุ่นสูง เขาไม่คิดว่าท่อนาโนคาร์บอนสั้นๆ จะมีคุณภาพกระจายความร้อนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้

หลังจากที่รอชายสูงวัยพูดจนจบอย่างเงียบๆ ลู่โจวกระแอมและพูดขึ้น

“ผมยังไม่รู้ราคาหรอก เรากำลังอยู่ในขั้นตอนทำวิจัยวัสดุอยู่ ถ้าไม่ใช่เพราะโมดูลหลัก ผมก็ไม่คิดจะใช้มันอยู่แล้ว เมื่อไหร่ก็ตามที่เราสามารถผลิตมันในจำนวนมากได้ เราค่อยมาคุยกันเรื่องราคาดีกว่า”

หยางจงเฉวียนยิ้มและพูด “โอเค! ผมจะรอฟังข่าวดีของคุณก็แล้วกันนะ! “

หยางจงเฉวียนเดินทางมาขอบคุณที่โรงแรม เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้ยินข่าวดีอะไรเพิ่มอีกแล้ว

การเดินทางมาจากเสิ่นหยางคุ้มค่าทุกบาททุกสตางค์

หลังจากที่รองประธานเจิ้งเห็นหยางจงเฉวียนพูดจบ เขาก็พูดทันที “ศาสตราจารย์ลู่! ผมมีบางอย่างที่อยากจะถามคุณ คุณเชื่อมอุปกรณ์ทุกอย่างในโมดูลหลักหมดแล้ว แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราต้องการรื้อถอนมันในอนาคต”

ลู่โจวยิ้มและพูดขำๆ “คุณตั้งใจจะรื้อถอนมันเหรอครับ”

เจิ้งเซียงตงตกตะลึง เขาไม่รู้ว่าลู่โจวหมายถึงอะไร

หลังจากที่เขาเห็นว่านักวิชาการหยวนจ้องมองมาที่เขา เขาก็ยิ้มเจื่อนๆ และไม่พูดอะไรออกมา

โมดูลหลักจะอยู่บนอวกาศ คงไม่มีใครจะรื้อถอนอะไรทั้งนั้นเร็วๆ นี้แน่ๆ

……………………………………………………………..