Scholar’s Advanced Technological System 775 เซลล์เนมาโทด

Now you are reading Scholar’s Advanced Technological System Chapter 775 เซลล์เนมาโทด at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เอาจริงแล้ว ศาสตราจารย์หลิวไม่จำเป็นต้อง ‘ประจบเอาใจ’ ลู่โจว

เขามีห้องแล็บของตัวเอง เขาสามารถทำการทดลองตามที่เขาต้องการก็ได้

แต่เขาก็ยังหักห้ามใจไม่ได้

เขารีบไปหาลู่โจวทันที

ลู่โจวพูดว่า “ผมช่วยคุณในเทอมนี้ไม่ได้ แต่เทอมหน้า ซึ่งจะเป็นในอีกสองปี ผมสามารถการันตีได้ว่าคุณจะเป็นนักวิชาการ”

ศาสตราจารย์หลิวไม่มีคอนเนกชั่นนอกแวดวงชีววิทยา ดังนั้นสิ่งนี้ก็เพียงพอที่จะล่อเขา…

สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง

ห้องแล็บภายในสถาบันชีวเคมี

อุปกรณ์บางส่วนที่นี่ถูกสั่งมาจากเพื่อนของลู่โจวที่เยอรมันและเนเธอร์แลนด์ลู่โจว และอุปกรณ์อื่นถูกหยิบยืมหรือซื้อจากสถาบันวิทยาศาสตร์การแพทย์ โรงพยาบาลทั่วไป PLA

ถึงแม้ว่าการยืมอุปกรณ์แบบนี้เป็นเรื่องไม่ปกติ เนื่องจากโปรเจกต์นี้ได้รับการสนับสนุนจากคณะกรรมการการโคจรรอบดวงจันทร์ โรงพยาบาล PLA ยินดีมากที่จะให้ยืมอุปกรณ์

สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องทำคือเซ็นอนุมัติอุปกรณ์ และพวกเขาได้รับเกียรติจากการสนับสนุนโปรเจกต์สำคัญระดับชาติ มันเป็นเรื่องง่ายๆ

ลู่โจวยืนอยู่ในห้องแล็บ เขามองดูแซมเปิ้ลเครื่องแก้วในตู้แช่ระหว่างที่ถามว่า “สิ่งนี้คืออะไร?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพูดตอบ “แซมเปิ้ลเซลล์เนมาโทดโบราณ! ทีมวิจัยจากมหาวิทยาลัยรัฐเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กได้เก็บพวกมันมาจากทุนดร้าของแม่น้ำอลาเจยา ผมค่อนข้างสนิทกับศาสตราจารย์ที่นั่น ผมเลยซื้อพวกมันมา”

ลู่โจวถามอย่างสบายๆ “มันราคาเท่าไหร่?”

“ค่อนข้างถูก แค่แสนดอลลาร์”

แค่แสนดอลลาร์…

มันค่อนข้างแพง…

ถ้าลู่โจวรำลึกได้ถูกต้อง มันไม่ใช่สปีชี่ส์ที่เสี่ยงสูญพันธุ์ มันมักถูกพบในสิ่งปฏิกูลในสปีชี่ส์ที่สูญพันธุ์ ตราบใดที่อยู่ใกล้กับทางผ่านแม่น้ำโบราณ แค่มีพลั่วก็ขุดตัวอย่างพวกนี้ได้แล้ว

เงินแสนดอลลาร์อาจจะพอสำหรับการใช้เป็นทุนออกสำรวจวิจัยทางวิทยาศาสตร์ทั้งหมดได้

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงรู้ว่าลู่โจวคิดอะไรอยู่ เขาเลยกระแอมและอธิบายอย่างสบายๆ “เงินแสนดอลลาร์มันไม่แพงเลย! อุปสงค์และอุปทานไง เพื่อน จากการระบุอายุคาร์บอน สิ่งนี้มีอายุ 40,000 ปี มันยากมากสำหรับเราที่จะได้มันมาได้”

ลู่โจวพูดต่อ “เอาล่ะ เข้าเรื่องดีกว่า ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเรื่องซากดึกดำบรรพ์”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงทำสีหน้าจริงจังและพูดขึ้น “สิ่งนี้น่าจะเป็นแซมเปิ้ลชีวะที่อายุเก่าแก่ที่สุดที่เราสามารถหามาได้ หลังจากที่เราซื้อแซมเปิ้ลเซลล์เนมาโทดมาจากทีมวิจัยที่มหาวิทยาลัยเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เราเอาเซลล์เนมาโทดบางส่วนมาไว้ในจานเพาะพิเศษ แล้วมีปรากฏการณ์มหัศจรรย์ถูกค้นพบขึ้น”

ศาสตราจารย์จางเจียฝูที่ยืนฟังอยู่ข้างพวกเขาอดที่จะถามขึ้นไม่ได้ว่า “ปรากฏการณ์อะไร?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง “จากจานเพาะ 173 จาน มีสองจานที่เกิดการฟื้นฟูเซลล์เนมาโทด และพวกมันมีกิจกรรมชีวิตตามปกติ!”

ทันใดนั้นศาสตราจารย์จางเจียฝูดูตกใจ

“คุณแน่ใจนะว่าไม่มีการปนเปื้อน? อาจจะมีอะไรผิดพลาดกับแซมเปิ้ลมหาวิทยาลัยเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กหรือเปล่า?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพูดด้วยท่าทีจริงจัง “ผมแน่ใจ เพราะนักศึกษาของผมก็อยู่กับทีมวิจัยมหาวิทยาลัยเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก”

“ผม” ซงสี่หยวนพูดขึ้น เขามองดูหลิวจัวปิงและพูดอย่างประหม่า “ผมอยู่ที่นั่นตอนเก็บแซมเปิ้ล ผมถ่ายรูปมา”

ลู่โจวถาม “แล้วทำไมพวกคุณต้องจ่ายเงินแสนดอลลาร์?”

ถ้าคุณไปเก็บตัวอย่างเอง ทำไมคุณถึงต้องจ่าย?

ทันใดนั้นศาสตราจารย์หลิวจัวปิงมีสีหน้ากระอักกระอ่วน

ศาสตราจารย์จางเจียฝูกระแอมและพูดว่า “คือว่าเราเซ็นสัญญากับพวกรัสเซีย…ขอผมดูตัวอย่างได้ไหม?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพยักหน้าและพูดว่า

“ได้สิครับ”

ผู้ช่วยของศาสตราจารย์หลิวจัวปิงใช้หลอดแก้วพิเศษเพื่อหยิบแซมเปิ้ลมาจากจานเพาะเชื้อ ผู้ช่วยวางแซมเปิ้ลบนสไลด์อย่างรวดเร็วและวางสไลด์ที่กล้องจุลทรรศน์ของห้องแล็บ

ศาสตราจารย์จางเจียฝูเดินก้าวไปมองส่องกล้องจุลทรรศน์อย่างละเอียด

เขาเห็นสิ่งมีชีวิตขนาดจิ๋วที่ล้ำค่าพวกนี้ลอยอยู่ในวุ้นและสารละลายอาหารพิเศษ พวกมันขยับตัวอย่างช้าๆ แล้วกินอีโคไลเป็นอาหาร

ผ่านไปไม่กี่วินาที เขาเงยหน้าขึ้นจากกล้องจุลทรรศน์และพูดอย่างสะเทือนใจ

“การค้นพบนี้น่าเหลือเชื่อ…เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กให้ผลวิจัยคุณมาแล้ว?”

“ยัง ธีสิสเป็นของพวกเขา แต่ผมไม่ได้ร่วมมือกับพวกนั้นในการวิจัยต่อ” ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงยิ้มเยาะและพูดต่อ “ยกตัวอย่างเช่น การเก็บดีเอ็นเอเซลล์เนมาโทด…ผมอนุมานว่าพวกนั้นพยายามทำสิ่งนี้ แต่ยังไม่มีผลลัพธ์ออกมา”

ศาสตราจารย์จางถามทันที “งั้นคุณเจออะไรใช่ไหม?”

“จากการศึกษาดีเอ็นเอของแซมเปิ้ลเนมาโทด เราพบชิ้นส่วนยีน 18S-rDNA ที่อาจทีองค์ประกอบที่ทำให้พวกมันจำศีลในสภาพแวดล้อมที่หนาวเย็นมาก!”

แม้แต่ลู่โจวก็ดูเซอร์ไพรส์

ชิ้นส่วนดีเอ็นเอเกี่ยวข้องกับการแช่แข็งจำศีล!

นี่เป็นเรื่องใหญ่!

ลู่โจวถามทันที “คุณได้เผยแพร่ผลลัพธ์หรือยัง?”

“ยังครับ” หลิวจัวปิงส่ายหน้าแล้วพูดว่า”นี่เป็นแค่ผลลัพธ์ระหว่างกระบวนการ เรามั่นใจว่าพวกรัสเซียยังไม่ได้ค้นพบสิ่งนี้ เราเลยยังเก็บมันเป็นความลับ”

สถานการณ์ประเภทนี้เป็นเรื่องปกติในชุมชนวิชาการ

ลู่โจวทำแบบนี้มาเหมือนกัน เขาเลยพยักหน้า

“โอเค ผมอยากฟังไอเดียทดลองของคุณ คุณอธิบายให้ผมฟังได้ไหม?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพยักหน้าและพูดว่า “ชิ้นส่วนยีน 18S-rDNA อาจจะเป็นส่วนสำคัญในการไขเทคโนโลยีจำศีล จนถึงตอนนี้ เราได้คาดคะเนถึงสองความเป็นไปได้ อย่างแรกคือ ชิ้นส่วนยีน 18S-rDNA สังเคราะห์โปรตีนพิเศษผ่านถอดรหัส RNA ซึ่งทำให้เซลล์รักษาโครงสร้างเซลล์ได้ภายใต้สภาพอุณหภูมิรุนแรง!”

เรื่องนี้ฟังดูน่าตื่นเต้นมาก

แต่ลู่โจวดูไม่ตื่นเต้นเลย เขาคิดอยู่สักพักแล้วพูดว่า “แต่มีหลายเซลล์ที่ยังตายอยู่”

ศาสตราจารย์หลิวพยักหน้าและเสริมว่า “ใช่ ไม่ใช่ทุกเซลล์จะสามารถรอดชีวิตได้ เพราะว่าอุณหภูมิเย็นไม่ใช่แค่ปัจจัยความเสียหายเดียว…แน่นอนว่ามันไม่ใช่ใจความสำคัญ ใจความคือเรามีสองไอเดีย”

เขาเดินไปที่ไวท์บอร์ดแล้วเขียนเส้นขึ้นมาสองเส้น จากนั้นเขาเขียนไอเดียหนึ่งขึ้นมา

“วิธีแรกคือการปรับแต่งยีน หลังจากที่เราดัดแปลงชิ้นส่วนยีนที่อาจจะมีประสิทธิภาพ เราสามารถใส่ยีนเข้าไปในสิ่งมีชีวิต ด้วยวิธีนี้ เราสามารถทำการจำศีลได้สำเร็จ!”

ลู่โจวคิดอยู่สักพักแล้วถาม “อีกไอเดียคืออะไรล่ะ?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพูดตอบ “อีกวิธีคือการใช้ไอเดียที่คล้ายกับศาสตราจารย์เกรนจ์ ซึ่งเป็นการผสานร่างมนุษย์เข้ากับสารที่มีโปรตีนพิเศษ”

ศาสตราจารย์จางเจียฝูพูด “อย่างเช่นฟอร์มาลีน?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพยักหน้าและพูดต่อ “ของแบบนั้น แต่ไม่ใช่ฟอร์มาลีนแน่นอน…”

ลู่โจวยืนอยู่ข้างไวท์บอร์ดและครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่

ผ่านไปไม่กี่วินาที เขาพูดว่า “มันดูเป็นไอเดียที่บ้ามาก แต่ผมคิดว่าเราลองไอเดียที่สองได้นะ”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพยักหน้า

“ผมก็เห็นด้วย วิธีการปรับแต่งยีน…อาจจะสำเร็จแต่ค่าใช้จ่ายสูงเกินไป”

ที่สำคัญไปกว่านั้นการวิจัยเรื่องการปรับแต่งดีเอ็นเอมนุษย์ถูกแบนอยู่ตอนนี้

การปรับแต่งยีนมนุษย์ถูกมองว่าเป็นเรื่องผิดศีลธรรมต่างจากการถกเถียงที่เป็นวิพากษ์วิจารณ์เรื่องการจำศีลมนุษย์…

แม้แต่ศาสตราจารย์ลู่ก็ไม่กล้าที่จะทดลองกับงานวิจัยที่ผิดกฎหมายประเภทนี้

ทันใดนั้น มีเสียงเคาะดังขึ้น

ผู้ช่วยของลู่โจวเดินผ่านประตูเข้ามา

“ศาสตราจารย์คะ มีคนตามหาคุณอยู่”

ตามหาผม?

ลู่โจวนึกไม่ออกว่ามีนัดกับใครวันนี้ เขาเลยถาม “ใครครับ?”

ผู้ช่วยสาวตอบกลับ “ผู้มาเยี่ยมบอกว่าเขาคือศาสตราจารย์แองกัส ดีตัน จากพรินซ์ตัน…เขาดูค่อนข้างกระวนกระวาย”

แองกัส ดีตัน?

ลู่โจวจำชื่อนี้ได้อย่างเลือนราง ดูเหมือนเขาจะจำได้ว่าดีตันมาจากภาคเศรษฐศาสตร์

แม้ว่าพรินซ์ตันไม่มีคณะบริหารธุรกิจ มันก็มีภาคเศรษฐศาสตร์ น่าเซอร์ไพรส์ที่ภาคเศรษฐศาสตร์ของพรินซ์ตันนั้นมีอันดับสูงในสหรัฐอเมริกา

แต่ลู่โจวไม่เคยศึกษาเศรษฐศาสตร์มาก่อน

ดังนั้น เขาเลยไม่รู้ว่าทำไมศาสตราจารย์แองกัสถึงอยากจะพบเขา

ผ่านไปสักพัก ลู่โจวพูดว่า “โอเค ให้เขารอที่ประชาสัมพันธ์นะ”

ผู้ช่วยสาวพยักหน้า

“โอเคค่ะ ศาสตราจารย์ลู่!”

เธอหันหลังกลับและเดินออกจากห้องแล็บ

………………………………………………………………….

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Scholar’s Advanced Technological System 775 เซลล์เนมาโทด

Now you are reading Scholar’s Advanced Technological System Chapter 775 เซลล์เนมาโทด at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เอาจริงแล้ว ศาสตราจารย์หลิวไม่จำเป็นต้อง ‘ประจบเอาใจ’ ลู่โจว

เขามีห้องแล็บของตัวเอง เขาสามารถทำการทดลองตามที่เขาต้องการก็ได้

แต่เขาก็ยังหักห้ามใจไม่ได้

เขารีบไปหาลู่โจวทันที

ลู่โจวพูดว่า “ผมช่วยคุณในเทอมนี้ไม่ได้ แต่เทอมหน้า ซึ่งจะเป็นในอีกสองปี ผมสามารถการันตีได้ว่าคุณจะเป็นนักวิชาการ”

ศาสตราจารย์หลิวไม่มีคอนเนกชั่นนอกแวดวงชีววิทยา ดังนั้นสิ่งนี้ก็เพียงพอที่จะล่อเขา…

สถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง

ห้องแล็บภายในสถาบันชีวเคมี

อุปกรณ์บางส่วนที่นี่ถูกสั่งมาจากเพื่อนของลู่โจวที่เยอรมันและเนเธอร์แลนด์ลู่โจว และอุปกรณ์อื่นถูกหยิบยืมหรือซื้อจากสถาบันวิทยาศาสตร์การแพทย์ โรงพยาบาลทั่วไป PLA

ถึงแม้ว่าการยืมอุปกรณ์แบบนี้เป็นเรื่องไม่ปกติ เนื่องจากโปรเจกต์นี้ได้รับการสนับสนุนจากคณะกรรมการการโคจรรอบดวงจันทร์ โรงพยาบาล PLA ยินดีมากที่จะให้ยืมอุปกรณ์

สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องทำคือเซ็นอนุมัติอุปกรณ์ และพวกเขาได้รับเกียรติจากการสนับสนุนโปรเจกต์สำคัญระดับชาติ มันเป็นเรื่องง่ายๆ

ลู่โจวยืนอยู่ในห้องแล็บ เขามองดูแซมเปิ้ลเครื่องแก้วในตู้แช่ระหว่างที่ถามว่า “สิ่งนี้คืออะไร?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพูดตอบ “แซมเปิ้ลเซลล์เนมาโทดโบราณ! ทีมวิจัยจากมหาวิทยาลัยรัฐเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กได้เก็บพวกมันมาจากทุนดร้าของแม่น้ำอลาเจยา ผมค่อนข้างสนิทกับศาสตราจารย์ที่นั่น ผมเลยซื้อพวกมันมา”

ลู่โจวถามอย่างสบายๆ “มันราคาเท่าไหร่?”

“ค่อนข้างถูก แค่แสนดอลลาร์”

แค่แสนดอลลาร์…

มันค่อนข้างแพง…

ถ้าลู่โจวรำลึกได้ถูกต้อง มันไม่ใช่สปีชี่ส์ที่เสี่ยงสูญพันธุ์ มันมักถูกพบในสิ่งปฏิกูลในสปีชี่ส์ที่สูญพันธุ์ ตราบใดที่อยู่ใกล้กับทางผ่านแม่น้ำโบราณ แค่มีพลั่วก็ขุดตัวอย่างพวกนี้ได้แล้ว

เงินแสนดอลลาร์อาจจะพอสำหรับการใช้เป็นทุนออกสำรวจวิจัยทางวิทยาศาสตร์ทั้งหมดได้

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงรู้ว่าลู่โจวคิดอะไรอยู่ เขาเลยกระแอมและอธิบายอย่างสบายๆ “เงินแสนดอลลาร์มันไม่แพงเลย! อุปสงค์และอุปทานไง เพื่อน จากการระบุอายุคาร์บอน สิ่งนี้มีอายุ 40,000 ปี มันยากมากสำหรับเราที่จะได้มันมาได้”

ลู่โจวพูดต่อ “เอาล่ะ เข้าเรื่องดีกว่า ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเรื่องซากดึกดำบรรพ์”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงทำสีหน้าจริงจังและพูดขึ้น “สิ่งนี้น่าจะเป็นแซมเปิ้ลชีวะที่อายุเก่าแก่ที่สุดที่เราสามารถหามาได้ หลังจากที่เราซื้อแซมเปิ้ลเซลล์เนมาโทดมาจากทีมวิจัยที่มหาวิทยาลัยเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก เราเอาเซลล์เนมาโทดบางส่วนมาไว้ในจานเพาะพิเศษ แล้วมีปรากฏการณ์มหัศจรรย์ถูกค้นพบขึ้น”

ศาสตราจารย์จางเจียฝูที่ยืนฟังอยู่ข้างพวกเขาอดที่จะถามขึ้นไม่ได้ว่า “ปรากฏการณ์อะไร?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง “จากจานเพาะ 173 จาน มีสองจานที่เกิดการฟื้นฟูเซลล์เนมาโทด และพวกมันมีกิจกรรมชีวิตตามปกติ!”

ทันใดนั้นศาสตราจารย์จางเจียฝูดูตกใจ

“คุณแน่ใจนะว่าไม่มีการปนเปื้อน? อาจจะมีอะไรผิดพลาดกับแซมเปิ้ลมหาวิทยาลัยเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กหรือเปล่า?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพูดด้วยท่าทีจริงจัง “ผมแน่ใจ เพราะนักศึกษาของผมก็อยู่กับทีมวิจัยมหาวิทยาลัยเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก”

“ผม” ซงสี่หยวนพูดขึ้น เขามองดูหลิวจัวปิงและพูดอย่างประหม่า “ผมอยู่ที่นั่นตอนเก็บแซมเปิ้ล ผมถ่ายรูปมา”

ลู่โจวถาม “แล้วทำไมพวกคุณต้องจ่ายเงินแสนดอลลาร์?”

ถ้าคุณไปเก็บตัวอย่างเอง ทำไมคุณถึงต้องจ่าย?

ทันใดนั้นศาสตราจารย์หลิวจัวปิงมีสีหน้ากระอักกระอ่วน

ศาสตราจารย์จางเจียฝูกระแอมและพูดว่า “คือว่าเราเซ็นสัญญากับพวกรัสเซีย…ขอผมดูตัวอย่างได้ไหม?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพยักหน้าและพูดว่า

“ได้สิครับ”

ผู้ช่วยของศาสตราจารย์หลิวจัวปิงใช้หลอดแก้วพิเศษเพื่อหยิบแซมเปิ้ลมาจากจานเพาะเชื้อ ผู้ช่วยวางแซมเปิ้ลบนสไลด์อย่างรวดเร็วและวางสไลด์ที่กล้องจุลทรรศน์ของห้องแล็บ

ศาสตราจารย์จางเจียฝูเดินก้าวไปมองส่องกล้องจุลทรรศน์อย่างละเอียด

เขาเห็นสิ่งมีชีวิตขนาดจิ๋วที่ล้ำค่าพวกนี้ลอยอยู่ในวุ้นและสารละลายอาหารพิเศษ พวกมันขยับตัวอย่างช้าๆ แล้วกินอีโคไลเป็นอาหาร

ผ่านไปไม่กี่วินาที เขาเงยหน้าขึ้นจากกล้องจุลทรรศน์และพูดอย่างสะเทือนใจ

“การค้นพบนี้น่าเหลือเชื่อ…เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กให้ผลวิจัยคุณมาแล้ว?”

“ยัง ธีสิสเป็นของพวกเขา แต่ผมไม่ได้ร่วมมือกับพวกนั้นในการวิจัยต่อ” ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงยิ้มเยาะและพูดต่อ “ยกตัวอย่างเช่น การเก็บดีเอ็นเอเซลล์เนมาโทด…ผมอนุมานว่าพวกนั้นพยายามทำสิ่งนี้ แต่ยังไม่มีผลลัพธ์ออกมา”

ศาสตราจารย์จางถามทันที “งั้นคุณเจออะไรใช่ไหม?”

“จากการศึกษาดีเอ็นเอของแซมเปิ้ลเนมาโทด เราพบชิ้นส่วนยีน 18S-rDNA ที่อาจทีองค์ประกอบที่ทำให้พวกมันจำศีลในสภาพแวดล้อมที่หนาวเย็นมาก!”

แม้แต่ลู่โจวก็ดูเซอร์ไพรส์

ชิ้นส่วนดีเอ็นเอเกี่ยวข้องกับการแช่แข็งจำศีล!

นี่เป็นเรื่องใหญ่!

ลู่โจวถามทันที “คุณได้เผยแพร่ผลลัพธ์หรือยัง?”

“ยังครับ” หลิวจัวปิงส่ายหน้าแล้วพูดว่า”นี่เป็นแค่ผลลัพธ์ระหว่างกระบวนการ เรามั่นใจว่าพวกรัสเซียยังไม่ได้ค้นพบสิ่งนี้ เราเลยยังเก็บมันเป็นความลับ”

สถานการณ์ประเภทนี้เป็นเรื่องปกติในชุมชนวิชาการ

ลู่โจวทำแบบนี้มาเหมือนกัน เขาเลยพยักหน้า

“โอเค ผมอยากฟังไอเดียทดลองของคุณ คุณอธิบายให้ผมฟังได้ไหม?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพยักหน้าและพูดว่า “ชิ้นส่วนยีน 18S-rDNA อาจจะเป็นส่วนสำคัญในการไขเทคโนโลยีจำศีล จนถึงตอนนี้ เราได้คาดคะเนถึงสองความเป็นไปได้ อย่างแรกคือ ชิ้นส่วนยีน 18S-rDNA สังเคราะห์โปรตีนพิเศษผ่านถอดรหัส RNA ซึ่งทำให้เซลล์รักษาโครงสร้างเซลล์ได้ภายใต้สภาพอุณหภูมิรุนแรง!”

เรื่องนี้ฟังดูน่าตื่นเต้นมาก

แต่ลู่โจวดูไม่ตื่นเต้นเลย เขาคิดอยู่สักพักแล้วพูดว่า “แต่มีหลายเซลล์ที่ยังตายอยู่”

ศาสตราจารย์หลิวพยักหน้าและเสริมว่า “ใช่ ไม่ใช่ทุกเซลล์จะสามารถรอดชีวิตได้ เพราะว่าอุณหภูมิเย็นไม่ใช่แค่ปัจจัยความเสียหายเดียว…แน่นอนว่ามันไม่ใช่ใจความสำคัญ ใจความคือเรามีสองไอเดีย”

เขาเดินไปที่ไวท์บอร์ดแล้วเขียนเส้นขึ้นมาสองเส้น จากนั้นเขาเขียนไอเดียหนึ่งขึ้นมา

“วิธีแรกคือการปรับแต่งยีน หลังจากที่เราดัดแปลงชิ้นส่วนยีนที่อาจจะมีประสิทธิภาพ เราสามารถใส่ยีนเข้าไปในสิ่งมีชีวิต ด้วยวิธีนี้ เราสามารถทำการจำศีลได้สำเร็จ!”

ลู่โจวคิดอยู่สักพักแล้วถาม “อีกไอเดียคืออะไรล่ะ?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพูดตอบ “อีกวิธีคือการใช้ไอเดียที่คล้ายกับศาสตราจารย์เกรนจ์ ซึ่งเป็นการผสานร่างมนุษย์เข้ากับสารที่มีโปรตีนพิเศษ”

ศาสตราจารย์จางเจียฝูพูด “อย่างเช่นฟอร์มาลีน?”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพยักหน้าและพูดต่อ “ของแบบนั้น แต่ไม่ใช่ฟอร์มาลีนแน่นอน…”

ลู่โจวยืนอยู่ข้างไวท์บอร์ดและครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่

ผ่านไปไม่กี่วินาที เขาพูดว่า “มันดูเป็นไอเดียที่บ้ามาก แต่ผมคิดว่าเราลองไอเดียที่สองได้นะ”

ศาสตราจารย์หลิวจัวปิงพยักหน้า

“ผมก็เห็นด้วย วิธีการปรับแต่งยีน…อาจจะสำเร็จแต่ค่าใช้จ่ายสูงเกินไป”

ที่สำคัญไปกว่านั้นการวิจัยเรื่องการปรับแต่งดีเอ็นเอมนุษย์ถูกแบนอยู่ตอนนี้

การปรับแต่งยีนมนุษย์ถูกมองว่าเป็นเรื่องผิดศีลธรรมต่างจากการถกเถียงที่เป็นวิพากษ์วิจารณ์เรื่องการจำศีลมนุษย์…

แม้แต่ศาสตราจารย์ลู่ก็ไม่กล้าที่จะทดลองกับงานวิจัยที่ผิดกฎหมายประเภทนี้

ทันใดนั้น มีเสียงเคาะดังขึ้น

ผู้ช่วยของลู่โจวเดินผ่านประตูเข้ามา

“ศาสตราจารย์คะ มีคนตามหาคุณอยู่”

ตามหาผม?

ลู่โจวนึกไม่ออกว่ามีนัดกับใครวันนี้ เขาเลยถาม “ใครครับ?”

ผู้ช่วยสาวตอบกลับ “ผู้มาเยี่ยมบอกว่าเขาคือศาสตราจารย์แองกัส ดีตัน จากพรินซ์ตัน…เขาดูค่อนข้างกระวนกระวาย”

แองกัส ดีตัน?

ลู่โจวจำชื่อนี้ได้อย่างเลือนราง ดูเหมือนเขาจะจำได้ว่าดีตันมาจากภาคเศรษฐศาสตร์

แม้ว่าพรินซ์ตันไม่มีคณะบริหารธุรกิจ มันก็มีภาคเศรษฐศาสตร์ น่าเซอร์ไพรส์ที่ภาคเศรษฐศาสตร์ของพรินซ์ตันนั้นมีอันดับสูงในสหรัฐอเมริกา

แต่ลู่โจวไม่เคยศึกษาเศรษฐศาสตร์มาก่อน

ดังนั้น เขาเลยไม่รู้ว่าทำไมศาสตราจารย์แองกัสถึงอยากจะพบเขา

ผ่านไปสักพัก ลู่โจวพูดว่า “โอเค ให้เขารอที่ประชาสัมพันธ์นะ”

ผู้ช่วยสาวพยักหน้า

“โอเคค่ะ ศาสตราจารย์ลู่!”

เธอหันหลังกลับและเดินออกจากห้องแล็บ

………………………………………………………………….

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+