ตอนที่ 94 นายทำได้หรือไม่ได้

 

 

หลังทานข้าวเที่ยงเสร็จ ลู่โจวก็กลับไปนั่งที่ห้องสมุด

 

เขานึกถึงคำพูดของศาสตราจารย์ถังแล้วอ่านข้อมูลอย่างใจเย็น เขาเริ่มเข้าสู่โหมดห้วงสมาธิ

 

แบบจำลองทางคณิตศาสตร์…

 

เขาเคาะปากกาเบาๆและกวาดสายตามองทั่วกระดาษที่ปรินส์ออกมา

 

ข้อมูลที่รุ่นพี่เฉียนให้มานั้นครอบคลุม แต่ข้อมูลก็ยุ่งเหยิงมากเช่นกัน

 

ข้อมูลที่ไร้ประโยชน์จะไม่เป็นประโยชน์ต่อนักวิจัย กลับกันมันจะเป็นอุปสรรคต่อความจริงแทน

 

“ปัญหาคือวัสดุคาร์บอนนาโนทิวป์จะมีผลต่อปฏิกิริยาไฮเดรชันในตอนต้นเมื่อรวมเข้ากับซีเมนต์ ดังนั้นมีเพียงข้อมูลจากตัวอย่างที่สองเท่านั้นที่มีประโยชน์”

 

“ภาพ FTIR ของตัวอย่างหมายเลข 2 หมายเลข 4 และหมายเลข 27 แสดงให้เห็นว่าผลลัพธ์ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงการทำงานของพื้นผิวของวัสดุคาร์บอนนาโนทิวป์ ข้อมูลการทดลองจากตัวอย่างหมายเลข 24 ถึงหมายเลข 28 นั้นลบได้…”

 

ลู่โจวขยำกระดาษหลายแผ่นและโยนมันลงถังขยะ จากนั้นเขาก็เขียนสูตรสองบรรทัดลงกระดาษ

 

[Di={k2CMe/(2dμ)}·(2Pw/ρw)]

 

[Vi=(2Pw/ρw)^n]

 

ลู่โจวมองสูตรสองแถวนี้แล้วมีรอยยิ้มเยาะบนใบหน้า

 

นี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี…

 

ถ้าเขาถูกขอให้ลงลึกในเรื่องผลกระทบของคาร์บอนนาโนทิวป์ เขาก็ทำได้ อย่างไรก็ตามเขาถูกขอให้ขุดข้อมูลจากภาพ FTIR และใช้เครื่องมือทางคณิตศาสตร์เพื่อค้นหาแพทเทิร์น นั่นเขายังทำได้

 

เวลาค่อยๆผ่านไป ท้องฟ้านอกหน้าต่างก็ค่อยๆมืดลง

 

ลู่โจวใช้เวลาตลอดทั้งบ่ายเพื่อรวบรวมข้อมูลเบื้องต้นจนเสร็จและสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์อย่างเรียบง่าย

 

แบบจำลองทางคณิตศาสตร์นี้ประกอบด้วยพารามิเตอร์ของวัสดุคาร์บอนนาโนทิวป์ต่ออัตราปฏิกิริยาไฮเดรชันของซีเมนต์ อุณหภูมิของปฏิกิริยา คุณสมบัติเชิงกล ลักษณะสูงสุดของ FTIR เป็นต้น นอกจากนี้มันยังมีความสัมพันธ์และสหสัมพันธ์ระหว่างพารามิเตอร์

 

ลู่โจวได้ใช้วิทยานิพนธ์ที่เขาตีพิมพ์ในวารสารเชิงทฤษฏีและคณิตศาสตร์ประยุกต์นานาชาติโดยตรง ในวิทยานิพนธ์ เขาเขียนทฤษฏีทั่วไปหลายเรื่องเกี่ยวกับการแปลงฟูเรียร์แบบผกผัน โดยไม่คาดคิดด้วยการใช้วิทยานิพนธ์ ปริมาณการคำนวณจะลดลง

 

เมื่อแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ถูกสร้างขึ้น ความยากของปัญหาก็ลดลงอย่างมาก

 

ลู่โจวเอนตัวพิงเก้าอี้แล้วบิดขี้เกียจ

 

เมื่อเขาเหลือบไปเห็นอินเตอร์เฟสแมตแล็บบนหน้าจอ จู่ๆเขาก็ตระหนักได้

 

ต่อไปเขาจะเขียนโค้ดแบบจำลองนี้ลงในโปรแกรม!

 

เมื่อเขาทำเสร็จ เขาก็สามารถใช้พลังของคอมพิวเตอร์เพื่อขุดข้อมูล’ที่มองไม่เห็น’

 

…..

 

ดูเหมือนกับว่าลู่โจวกลับไปอยู่ในสภาพเดิมตอนที่เขาเขียนวิทยานิพนธ์ข้อคาดการณ์ของโจว ในเวลาสามวัน ทั้งหมดที่ลู่โจวจะทำก็คือการไปหอพัก ห้องสมุดและโรงอาหาร

 

อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะทำงานแบบนี้ เย็นวันที่สามลู่โจวพึ่งสร้างแบบจำลองชุดที่สองเสร็จ เขาใช้อัลกอริทึมแบบเรียกซ้ำเพื่อหาว่าวัสดุคาร์บอนนาโนทิวป์เท่าไหร่ถึงส่งผลต่ออุณหภูมิของปฏิกิริยาเมื่อไฮเดรตเข้าไปในซีเมนต์ในแต่ละขั้นตอน

 

เขายังคงมีพารามิเตอร์ที่ทราบค่าสามตัวที่ต้องคำนวณ

 

ลู่โจวพึ่งทำโปรเจ็คนี้เสร็จไป 60%-70% เท่านั้น

 

อย่างไรก็ตามงานที่เหลือนั้นง่ายมากเพราะเขาก็แค่ต้องคำนวณ

 

เมื่อถึงห้าโมงครึ่ง ลู่โจวก็โยนปากกาลงบนโต๊ะแล้วไปโรงอาหาร

 

ขณะที่เขากำลังเดิน รุ่นพี่เฉียนก็โทรหาเขา

 

ทันทีที่เขารับสาย ก็มีน้ำเสียงที่ฟังดูกระตือรือร้นดังมาจากปลายสาย

 

“ความคืบหน้าเป็นไงบ้าง?”

 

ลู่โจวกลั้นหาว เขาลูบจมูกแล้วกล่าว “ขอเวลาอีกสองวัน ผมจะทำเสร็จในสองวันแน่นอน”

 

การแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์กึ่งวิทยาศาสตร์ก็ยังยากเทียบกับโปรเจ็ควิจัยทางวิทยาศาสตร์ประเภทนี้ไม่ได้ สิ่งสำคัญที่สุดก็คือลู่โจวไม่มีเพื่อนร่วมทีม เขาต้องทำทุกอย่าง ตั้งแต่แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ไปจนถึงเขียนโปรแกรมและเขียนวิทยานิพนธ์

 

ตอนที่เขาแข่งขันการสร้างแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ เขายังมีโปรแกรมเมอร์อัจฉริยะที่ช่วยเขาทำ SAS และทำกราฟ แถมเขายังมีเพื่อนร่วมทีมเอาอาหารมาให้

 

ลู่โจวอดคิดถึงไม่ได้

 

ฉันว่าเธอยังค่อนข้างมีประโยชน์…

 

“…นายทำได้หรือไม่ได้?” รุ่นพี่เฉียนถาม น้ำเสียงของเขาเปี่ยมไปด้วยความกังขา

 

มันไม่ใช่เพราะเขากังขาความสามารถทางคณิตศาสตร์ของลู่โจว ท้ายที่สุดแล้วลู่โจวก็พิสูจน์ข้อคาดการณ์ของโจว

 

อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งทางคณิตศาสตร์ไม่สามารถประยุกต์ใช้กับการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ได้โดยตรง คนมากมายมีส่วนร่วมในการวิจัยจำนวนบริสุทธิ์มาทั้งชีวิต แถมทักษะทางคณิตศาสตร์ของพวกเขาก็ล้ำสมัย อย่างไรก็ตามไม่ว่ายังไงความสำเร็จของพวกเขาก็มีแค่สาขาคณิตศาสตร์บริสุทธิ์เท่านั้น

 

แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องปกติ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะใช้ความถนัดของตนเองได้

 

แม้จะเป็นอย่างนั้น รุ่นพี่เฉียนก็ไม่อยากเห็นลู่โจวทำพลาด

 

ลู่โจวตอบ “โอ้ รุ่นพี่จะรู้ในอีกสองวัน”

 

“…”

 

น้ำเสียงของลู่โจวฟังดูมั่นใจมาก

 

แม้ว่ารุ่นพี่เฉียนจะยังสงสัย แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร

 

เนื่องจากเขารอมาสามวันแล้ว ทำไมเขาจะรออีกสองวันไม่ได้ล่ะ?

 

สิ่งเดียวที่ทำให้เขากับศาสตราจารย์หลี่หรงเอินรู้สึกไม่สบายใจก็คือความเงียบของมหาลัยจื่อ ทั้งสองมหาลัยต่างก็วิจัยเกี่ยวกับ’วัสดุคอมโพสิตคาร์บอนนาโนทิวป์’ แม้แต่วัสดุพื้นฐานในโปรเจ็คของมหาลัยจื่อก็เป็นซีเมนต์ มันจึงเหมือนมหาลัยจื่อซุกซ่อนสิ่งที่ยิ่งใหญ่เอาไว้

 

มันทำให้รุ่นพี่เฉียนกับศาสตราจารย์หลี่หรงเอินตื่้นตระหนก

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากโปรเจ็คของพวกเขาติดอยู่ที่คอขวด…

 

เมื่อลู่โจววางสาย เขาก็เดินไปโรงอาหาร ขณะที่เขายัดโทรศัพท์ลงในกระเป๋า โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

 

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วสังเกตว่าเป็นเจ้าอ้วนอู๋ที่โทรมา

 

ลู่โจวหยิบบัตรอาหารแล้วรูดบัตรกับเครื่องอ่านบัตรเพื่อซื้อบีบัมบับ จากนั้นเขาก็รับสาย

 

“ฮัลโหล?”

 

เจ้าอ้วนอู๋ “นายทำอะไรอยู่? ฉันไม่เห็นนายสักพักแล้ว”

 

ลู่โจวกล่าว “ฉันกำลังวิจัยโปรเจ็คของเอกฟิสิกส์ มันเกี่ยวข้องกับวัสดุคาร์บอนนาโนทิวป์”

 

เจ้าอ้วนอู๋ “วิจัยวัสดุนาโนทิวป์? สุดยอด!”

 

ลู่โจวถาม “นายรู้จักเหรอ?”

 

เจ้าอ้วนอู๋ยิ้มแล้วกล่าว “มีการย้ายห้องแล็บเมื่อปีที่แล้วใช่ไหม? ฉันกับคนงานเป็นคนไปติดตั้งเราเตอร์ที่นั่นเอง”

 

ลู่โจว “…”

 

เจ้าอ้วนอู๋กระแอมแล้วกล่าวต่อ “ไม่ว่ายังไงบ่ายพรุ่งนี้ ฉันอยากพาคนงานของสมาคมไปประชุมเพื่อหารือแผนการโฆษณาของเวอร์ชั่นใหม่ นายว่างมาประชุมกับเราไหม?”

 

“ไม่ ฉันไม่ว่าง ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก” ลู่โจวกล่าวขณะยัดบัตรอาหารลงในกระเป๋า จากนั้นเขาก็รับบีบิมบับแล้วกล่าว “นายประชุมเองได้ไหม?”

 

เจ้าอ้วนอู๋กล่าว “ลูกพี่ใหญ่ นายทิ้งฉันแบบนี้ไม่ได้นะ”

 

ลู่โจวรู้สึกไม่ดีเช่นกัน แต่เขาไม่ว่างจริงๆ “เอ่อ ฉันขอมอบเวทีนี้ให้นาย บวกกับฉันอาจมอบคำแนะนำที่เป็นประโยชน์ไม่ได้ สู้ๆ! CEO ในอนาคต!”

 

เจ้าอ้วนอู๋ “…”

 

เขารู้ว่าเขามีคุณสมบัติเป็นCEO

 

อย่างไรก็ตามคำพูดของลู่โจว…

 

ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนฉันเคยได้ยินคำพูดพวกนี้มาก่อน?

 

…..

 

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาก็ผ่านไปสองวันแล้ว

 

ลู่โจวมองดูกองเอกสารที่ถูกซ้อนกองกันอยู่มุมโต๊ะ

 

มันตีหนึ่งแล้ว

 

หลังจากห้องสมุดปิด เขาก็ถือโน๊ตบุ๊คแล้วหาห้องเรียนทำงาน ในที่สุดเขาก็ทำขั้นตอนสุดท้ายเสร็จ

 

เขาเสียสละไปมากสำหรับโปรเจ็ควิจัยนี้

 

ลู่โจวป้อนชุดข้อมูลลงในคอมพิวเตอร์แล้วคำนวณขั้นสุดท้ายให้เสร็จ

 

หลังจากนั้นเขาก็ใส่ข้อมูลลงในสูตร…

 

ทันใดนั้นลู่โจวก็จ้องมองแผ่นกระดาษแล้วตัวแข็งทื่อ

 

เขาจ้องมองตัวเลขบนกระดาษและตัวเลขบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยสีหน้าประหลาดใจ

 

α=0?

 

เป็นไปไม่ได้!

 

ไม่ เดี๋ยวนะ…

 

ฉันจะคิดอีกมุมมอง

 

ถ้าการคำนวณของเขาถูกต้อง ผลลัพธ์ของ α พารามิเตอร์ก็เท่ากับ 0 จริงๆ

 

นี่หมายความว่า…

 

เมื่อคาร์บอนนาโนทิวป์ถูกรวมเข้ากับซีเมนต์ มันก็จะไม่มีผลต่อปฏิกิริยาของไฮเดรชั่น!

 

อะไรเนี่ย…