“บ้าสิ้นดีที่ดันมารักผู้หญิงที่ตัวเองฆ่า” ผมฆ่าคนคนหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วงตอนที่ผมอายุได้ยี่สิบสองปี ตอนที่ทุกอย่างบนโลกใบนี้หันหลังให้กับผม — แต่ทว่า เด็กสาวที่ถูกผมฆ่านั้น ‘เลื่อน’ ความตายออกไปได้อีกสิบวัน และเธอจะใช้เวลาสิบวันอันมีค่าที่เหลืออยู่นั้นแก้แค้นเหล่าผู้คนที่ทำลายชีวิตเธอ “คนที่จะช่วยฉันได้ก็เป็นคุณฆาตกรอยู่แล้วค่ะ” และในขณะที่การแก้แค้นดำเนินไป พวกผมกลับเข้าใกล้ความจริงที่อยู่เบื้องหลังการพบพานของเราสองคนมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งเป็นความทรงจำรสหวานขม และคำบอกลาในวันนั้น