“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

ผมพูดพร้อมกับยื่นมือให้มาร์ลีนเพื่อจับมือ ตอนนี้เราอยู่ในห้อง ที่มีเพียงผม, นอร่า, นิค, มาร์ลีนและแคทเธอรีน หลังจากเข้าไปในห้อง มาร์ลีนก็ลุกขึ้นมาหาผม ผมจึงจับมือเธอ เมื่อมองมาร์ลีนใกล้ๆ ผมก็สังเกตุเห็นได้ว่าเธอเป็นแนวสาวสวยมาดนิ่ง

นัยน์ตาสีฟ้าของเธอดูเหมือนท้องทะเลที่มีความเย่อหยิ่งจนสามารถดึงใครต่อใครเข้ามาได้ ผมสีฟ้าสลวยของเธอที่ลดหลั่นไปด้านหลังและรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอก็เย้ายวนมาก เธอสูงเกือบเท่าผม ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่แขนของผมขณะที่เราจับมือกัน

“ในที่สุดเราก็ได้คุยกันซักที”

น้ำเสียงของเธอสงบและเยือกเย็น อาจมีคนเดินตามหลังเธอโดยไม่รู้ตัวหากได้รับคำสั่ง สายตาของผมจับจ้องไปที่เธอในขณะที่เราจ้องเขม็งใส่กัน ในเกมเธอเป็นตัวละครหนึ่งที่ผมนับถือจริงๆ ผมยังจำฉากที่เธอต่อสู้อย่างไม่เกรงกลัวในแนวหน้าได้อยู่เลย

“อะแห่ม ฉันชื่อแคทเธอรีน ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

ขณะที่ผมตกอยู่ในภวังค์จากการจ้องมองกันและกันกับมาร์ลีนอยู่นั้น แคทเธอรีนก็กระแอมไอพร้อมกับเดินมาหาเราและยื่นมือออกมา ผมรีบละสายตาจากมาร์ลีนก่อนจะหันไปหาแคทเธอรีน ถ้ามาร์ลีนเป็นแนวสาวสวยมาดนิ่ง แคทเธอรีนก็คือสาวน้อยตัวเล็กน่ารัก

เธอเอื้อมมือมาเกือบจะถึงหน้าอกผม ดวงตาสีฟ้าของเธอจ้องมองมาที่ผมอย่างอยากรู้อยากเห็น น้ำเสียงของเธอมีเสน่ห์จนทำให้ผมผ่อนคลายโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าของเธอสวยด้วยผมสีน้ำตาลแดงและดวงตาสีฟ้าที่อ่อนโยนของเธอ ริมฝีปากของเธอดูอวบอิ่มเย้ายวนจนน่ากัด

โดยรวมแล้วเธอดูไม่มีพิษมีภัยแต่ไม่ว่าใครก็ตามต้องไม่ประมาทเธอ เพียงแค่เสียงของเธอก็อาจทำให้คุณสูญเสียความเป็นตัวเองในฝันร้ายที่ไม่มีวันสิ้นสุดได้แล้ว ผมไม่ได้ปล่อยให้เธอรอและจับมือตอบเธอไป

“ยินดีที่ได้รู้จักครับเจ้าหญิงแคทเธอรีน”

“โม่วว~~ เธอไม่ต้องเรียกฉันว่าเจ้าหญิงหรอก แค่แคทเธอรีนก็พอ ไม่จำเป็นต้องมีความแตกต่างระหว่างเพื่อนนักดนตรีใช่ไหม?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…ก็จริง ถ้างั้นผมขอเรียกเธอว่าแคทเธอรีนอย่างไม่สุภาพก็แล้วกัน”

“อืมม ดี”

ในที่สุดสีหน้าบึ้งตึงของแคทเธอรีนก็จางหายไปพร้อมกับรอยยิ้มขี้เล่นบนใบหน้าของเธอ แม้ว่าหลายๆ คนอาจมองไม่ออกว่านี่คือปีสุดท้ายของเธอในสถาบันแล้ว ซึ่งนั่นหมายความว่าเธออายุ 24 ปี…..ใช่แล้ว ดูจากนิสัยของเธอแล้ว ใครๆ ก็คิดว่ามาร์ลีนแก่กว่าเธอ

“ตอนนี้ทำไมเราไม่มานั่งคุยกันหล่ะ”

ด้วยใบหน้าสูงวัย เธอเป็นผู้นำในการพูดคุยด้วยน้ำเสียงที่สงบ สถานการณ์เริ่มต้นขึ้นในบรรยากาศที่ดี ไม่นานนักพวกเราทุกคนก็นั่งลงกันโดยผมและนอร่าด้านหนึ่ง ส่วนมาร์ลีน แคทเธอรีน และนิคอยู่อีกด้านหนึ่ง

“แล้วเธออยากคุยอะไรกับผมหล่ะ?”

ผมถามขณะที่มองไปที่มาร์ลีน เธอมองมาที่ผมก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่สูง

“ก่อนอื่นฉันอยากจะขอบคุณสำหรับสิ่งที่คุณทำ”

ขณะที่เธอพูดอย่างนั้น ไม่ใช่แค่มาร์ลีนแต่แคทเธอรีนก็ลุกขึ้นพร้อมกับโค้งคำนับให้ผมด้วย เมื่อเห็นฉากนี้แล้วก็เอาผมประหลาดใจเลย ไม่ใช่แค่ผมเท่านั้นแม้แต่นอร่าและนิคเองก็เหมือนกัน 

ผมรีบโบกมือให้พวกเธอในทันที

“ไม่..ไม่ ผมไม่ได้ทำอะไรใหญ่โตหรอก ทั้งหมดที่ผมทำได้คือมาจากการช่วยเหลือของกำลังที่ทหารของพวกเธอนั่นแหละ”

“ถึงกระนั้น ฉันก็อยากจะขอบคุณคุณในนามของท้องทะเลอยู่ดี”

มาร์ลีนพูดขณะที่เธอเอนหลังที่โซฟาพร้อมกับแคทเธอรีน ความจริงแล้วผมไม่คาดคิดว่าเธอจะทำอะไรแบบนี้ ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกประทับใจในตัวพวกเธอมากยิ่งขึ้นไปอีก

“ถ้าอย่างนั้นผมจะรับมันไว้ด้วยความภาคภูมิแล้วกัน บางทีผมอาจจะคุยโวไปทั่วก็ได้ ผมแน่ใจว่าตัวเองสามารถหักอกผู้ชายชาวเลหลายๆ คนได้เลย”

น้ำเสียงของผมติดตลกจนทำให้คนอื่นๆ หัวเราะตามไปด้วย

“พ่อของฉันต้องการพบคุณเพื่อมอบรางวัลให้คุณด้วยตนเองด้วย”

มาร์ลีนพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ ที่ใบหน้าของเธอ 

ผมรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยก่อนที่จะตอบกลับเธอไป

“พ่อของเธอเหรอ? เธอหมายถึงราชาแห่งท้องทะเล?”

“ถูกต้อง เขาบอกว่าต้องการพบคุณ”

ผมทำท่าเหมือนครุ่นคิดจนหน้าผากมีรอยย่น แต่ความจริงแล้วผมอยากไปที่นั่นอยู่แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ผมได้รับสิทธิพิเศษหลังจากได้รับพรจากซาเวียร์ 

หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีผมก็ตอบกลับเธอ

“แน่นอน ผมไม่รังเกียจที่จะเจอเขาที่งานทัศนศึกษาที่ทะเล”

“ว่าไงนะ!?”

เมื่อได้ยินคำพูดของผมทั้งมาร์ลีนและแคทเธอรีนก็ตกใจมาก

“คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”

แม้ว่าคำถามของมาร์ลีนจะคลุมเครือ แต่ผมก็ยังเข้าใจได้ 

หลังจากนี้จะมีทริปเที่ยวทะเลสำหรับนักเรียนอายุ 18 ปีขึ้นไปทั้งหมดยังอยู่ระหว่างการพูดคุยและยังไม่ได้ตัดสินใจ

เมื่อเห็นท่าทางที่กำลังสงสัยของมาร์ลีน ผมก็ยิ้มเยาะขณะที่วางนิ้วลงบนริมฝีปาก

“ตอนนี้มันเป็นความลับ~~”

เมื่อได้ยินคำตอบของผมทั้งมาร์ลีนและแคทเธอรีนก็ขมวดคิ้ว 

เมื่อเห็นดังนั้นผมได้แต่ยิ้มอย่างมีเลศนัย แต่ผมก็พูดอะไรไม่ได้

‘แน่นอนสิว่าฉันต้องรู้เพราะมันคือช่วงที่จะทำให้พวกเธอตกหลุมรักฉัน’ ใช่ไหม?

ทั้งมาร์ลีนและแคทเธอรีนเงียบเมื่อพวกเธอสังเกตเห็นท่าทางของผม หากในตอนแรกพวกเขามีความสนใจเล็กน้อย ตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้น ความเงียบไม่กี่วินาทีเกิดขึ้นระหว่างเรา ขณะที่ทั้งนิคและนอร่าต่างมองสลับไปมาระหว่างพวกเราด้วยความสงสัย

“คุณน่าสนใจกว่าเดิมอีกในสายตาของฉัน คุณออสติน”

“ได้โปรดเรียกผมว่าออสตินเถอะ”

“ได้สิออสติน”

ทั้งผมและมาร์ลีนยิ้มในขณะที่เราคุยกัน แต่ลึกๆ แล้วเราทั้งคู่กำลังวางแผนต่อสู้กันอย่างช้าๆ 

หลังจากนั้นเราทุกคนก็คุยกันเล็กน้อยก่อนที่ผมจะขอตัวลา

“ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะ”

ผมพูดออกไปและมาร์ลีนก็ผงกศีรษะ 

ขณะเดียวกันแคทเธอรีนก็เดินเข้ามาจับมือผมอย่างตื่นเต้น

“นี่ออสติน เราน่าจะเล่นดนตรีด้วยกันสักครั้งนะ”

เมื่อเห็นรอยยิ้มตื่นเต้นบนใบหน้าของแคทเธอรีน ผมก็อยากจะหยิกแก้มเธอจริงๆ เลย แต่ผมก็กลั้นความคิดนั้นเอาไว้ 

ผมพยักหน้าก่อนจะตอบกลับเธอไป

“แน่นอนได้สิ”

หลังจากนั้นนิคก็นำทางเรากลับไปที่ห้องเทเลพอร์ตอีกครั้ง เราอำลาเขาขณะที่แสงของวงเวทย์เทเลพอร์ตส่องเข้าตาผมและนั่นทำให้ทั้งผมและนอร่ากลับมาหลังจากการเดินทางสั้นๆ ของเรา

“แล้วตอนนี้พี่จะทำอะไรต่อเหรอครับ?”

ผมถามนอร่าที่อยู่ข้างๆ

“ฉันจะกลับคฤหาสน์ ฉันมีเรื่องต้องจัดการอีกมาก”

“งั้นเหรอครับ ว่าแต่สัปดาห์หน้าพี่ว่างไหมครับ?”

“น่าจะนะ ทำไมงั้นเหรอ?”

“ผมแค่อยากให้เราได้ใช้เวลา 2-3 ชั่วโมงด้วยกันเหมือนในอดีตหน่ะครับ”

ได้ยินผมพูดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาด้วยกัน นัยน์ตาของนอร่าก็เป็นประกายพร้อมกับรอยยิ้ม

เธอรีบส่ายหัวเพื่อล้างความคิดของตัวเองก่อนจะตอบกลับมาหาผมโดยซ่อนความตื่นเต้นไว้

“ได้สิ อาทิตย์หน้าฉันว่าง”

“งั้นออกไปข้างนอกกันนะครับ”

ผมพูดโดยที่นอร่าผงกหัวของเธอพร้อมกับพยายามซ่อนรอยยิ้มที่มีความสุขของเธอไว้ขณะที่เธอเดินออกไป 

ผมมองดูร่างที่จากไปของนอร่าพร้อมกับคิดบางอย่าง ผมยืนอยู่ที่นั่น 2-3 วินาทีก่อนที่จะขยับอีกครั้งเพื่อออกไปจัดการกับบางสิ่ง

ขณะที่กลับมาที่ห้องที่ออสตินออกไป ตอนนี้แคทเธอรีนกำลังมองมาร์ลีนขณะที่เธอพูดด้วยท่าทางสงสัย

“แล้วเขาเป็นอย่างไรบ้าง?”

“แข็งแกร่ง”

มาร์ลีนตอบกลับพร้อมกับขมวดคิ้วทำให้แคทเธอรีนประหลาดใจ การที่มาร์ลีนบอกว่าใครบางคนแข็งแกร่งหมายความว่าเขาแข็งแกร่งจริงๆ เพราะมาร์ลีนเป็นหนึ่งในนักเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดในสถาบัน!

“แข็งแกร่งแค่ไหน?”

แคทเธอรีนถาม แต่คราวนี้มาร์ลีนไม่ตอบเธอในทันที เธอดูเป็นกังวลด้วยใบหน้าที่ขมวดคิ้ว

“ฉันไม่สามารถบอกได้อย่างชัดเจน มีการแทรกแซงบางอย่างที่ขัดขวางพลังของฉัน เหตุผลเดียวที่ฉันรู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งมาจากสัญชาตญาณ”

“งันเหรอ…”

แคทเธอรีนพยักหน้ารับคำพูดของมาร์ลีน 

เมื่อเห็นแบบนั้นมาร์ลีนแค่ยักไหล่แล้วพูด

“ก็มันไม่ได้สำคัญอะไรมาก ฉันแค่เห็นว่าเขาน่าสนใจนิดหน่อยก็แค่นั้น”

“ย่า~~~ ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องสนุกมากมายในอนาคตนะ!”

แคทเธอรีนอุทานออกมาด้วยรอยยิ้ม

 

 

 

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต\