วันต่อมา

ผมกำลังยืนอยู่หน้ากระจกขณะมองดูรูปร่างหน้าตาปัจจุบันของตัวเองที่ใสชุดสูทสีดำซึ่งขัดแย้งกับสีผม

รูปลักษณ์ปัจจุบันของผมคือความน่ารักและความหล่อที่มาผสมกัน ผมแต่งตัวแบบนี้เพื่องานที่จัดขึ้นในวันนี้ หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้วเมดในวังก็มานำทางผมไปหาครอบครัว

เมื่อมาถึงผมเห็นว่าครอบครัวของผมกำลังยืนอยู่ด้วยกัน แม่สวมชุดสีเขียวแบบอนุรักษ์นิยม มัดผมมวยด้วยปิ่น เธอดูสง่างามและสวยมาก ถัดมาจากที่เธอยืนอยู่คือนอร่า พี่สาวของผมซึ่งสวมชุดวันพีชสีเขียวเปิดไหล่คล้ายๆ กับแม่ ผมของเธอถูกปล่อยไว้ด้านหลัง เธอยืนตัวตรงอย่างสง่าและภาคภูมิ ข้างๆ เธอคือเอลด้า น้องสาวตัวน้อยของผมเอง เธอสวมชุดวันพีชสีดำ ผมสั้นสีเงินสลวยและท่าทางเขินอายทำให้เธอนั้นดูน่ารักและน่าเอ็นดูมาก

เมื่อผมมาถึง ทุกคนก็มองมาที่ผม แม่ยิ้มให้ผมอย่าอ่อนโยน ในขณะที่พี่สาวน้องสาวทั้งสองของผมมีอาการหน้าแดงเล็กน้อยเมื่อเห็นผม หน้าตาของผมถือเป็นข้อดีในชีวิตปัจจุบันนี้

“ลูกหล่อมากเลยนะออสตินน้อย”

แม่พูดชมผมด้วยรอยยิ้มหยอกล้อ ซึ่งผมตอบรับเธอด้วยรอยยิ้ม

“พ -พี่ชายหล่อมากเลยค่ะ!”

เอลด้าพูดด้วยหน้าที่แดง

“ก็ไม่แย่นะ”

พี่สาวพูดขึ้นมา

“ขอบคุณครับ ทุกคนดูสวยมากเลย”

ผมตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ซึ่งทุกคนก็ยิ้มกลับมา หลังจากนั้นพวกเราก็มุ่งหน้าไปยังห้องโถงที่จัดงาน

ห้องโถงมีขนาดใหญ่มากและยังมีแขกคนสำคัญหลายคนอยู่ในนี้อีกด้วย มีโต๊ะขนาดใหญ่พร้อมอาหารที่มีราคาสูงกว่ารายได้ประจำปีของขุนนางทั่วไปอยู่ด้วย

เมื่อพวกเราเข้ามาในห้องสายตาหลายคู่ก็หันมามองทางพวกเราเพราะพวกเราเป็นตระกูลดยุก แถมแม่ของผมก็เป็นน้องสาวของจักรพรรดิอีกด้วย หลายคนจึงให้ความสนใจพวกเรา

พวกเราเดินกันด้วยออร่าที่ภาคภูมิและสง่างาม แม้แต่เอลด้าที่มักขี้อายก็ยังเดินด้วยความจริงจังเพราะในฐานะตระกูลดยุกแล้วเราต้องแสดงท่าทางให้เหมาะสมกับฐานะนี้

ดวงตาของพวกผู้ชายน้อยใหญ่หลายคนเป็นประกาย เนื่องจากสถานะและรูปลักษณ์ของแม่และพี่น้องของผมเป็นสิ่งที่ดึงดูดพวกเขาอยู่หลายคน

แม้ว่าแม่ของผมจะเคยแต่งงานแล้ว แต่ความงามของเธอก็ยังคงไม่เสื่อมคลาย ดังนั้นเธอจึงดึงดูดใจผู้ชายอยู่หลายคน แค่ได้คบกับพี่สาวของผมก็เย้ายวนมากแล้ว

แต่ไม่ใช่แค่ผู้ชายเท่านั้น ยังมีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อีกหลายคนที่กวาดสายตามองผมขึ้นๆ ลงๆ ใบหน้าที่จริงจังของผมเองก็ดึงดูดใจสาวๆ ได้อยู่ไหมน้อย

ทุกคนที่อยู่ในงานกำลังรอให้งานเริ่มกัน ระหว่างนั้นก็มีหลายคนเข้ามาหาพวกเราเพื่อพูดคุยทักทาย แม่ของผมถูกล้อมรอบด้วยผู้ชายหลายคน ส่วนพวกผมก็ต้องโต้ตอบกับเด็กๆ

ผมเดินอยู่กับน้องสาวตัวน้อย พวกเราพูดคุยกับคนอื่นๆ ไปทั่ว เครือข่ายเป็นสิ่งสำคัญสำหรับขุนนาง แต่ทุกคนที่ผมคุยด้วยเป็นผู้หญิงทั้งหมด

พวกเธอหลายคนเดินเข้ามาหาผมเพื่อพูดคุย ผมเพียงแค่ยิ้มและคุยกับพวกเธอนิดหน่อย ไม่กี่นาทีพวกเธอก็หัวเราะและคุยกับผมอย่างมีความสุข

ขณะที่บรรยากาศกำลังเริ่มคึกคักก็มีเสียงประกาศดังขึ้นว่าเจ้าหญิงจะมีถึงในอีกไม่ช้า

ประตูถูกเปิดออกเมื่อจักรพรรดิและจักรพรรดินีเข้ามาพร้อมกัน พวกเขาแตกต่างจากที่พวกเราเจอก่อนหน้านี่ลิบลับ ตอนนี้ทั้งสองคนมีแรงกดดันและสถานะของผู้ปกครองอยู่

คนที่ตามหลังพวกเขามาคือเหล่าเจ้าชาย พวกเขามีกัน 3 คนและเด็กหญิงอายุ 6 ปีอีกคนที่เดินตามพวกเขามา ทั้งหมดมาหยุดยืนอยู่ข้างหลังของจักรพรรดิเพื่อรอการมาถึงของดาวเด่นในวันนี้

‘ถ้าผมจำไม่ผิด ไม่ใช่ว่าจะต้องมีบทให้สู้กับพวกเจ้าชายในเกมเหรอ?’

‘ดูเหมือนผมต้องอยู่ให้ห่างจากลูกพี่ลูกน้องเหล่านี้ซะแล้วสิ’

ทันใดนั้นก็มีเสียงระฆังดังขึ้นพร้อมกับเด็กหญิงอายุ 10 ปีที่เดินเข้ามา เธอสวมชุดสไตล์เจ้าหญิงสีทองพร้อมกับผมสีบลอนด์และดวงตาสีฟ้าเข้ากับใบหน้าที่สวยงาม

รูปร่างหน้าตาของเธอนั้นให้ความรู้สึกถึงอำนาจ, ใจกว้างและรู้สึกอยากจะรับใช้เธอ

รูปลักษณ์ของเธอได้รับความสนใจจากทุกคนในห้องโถง

[ ชื่อ : โอลิเวีย เอซเรอิล

เพศ : หญิง

อายุ : 10 ปี

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์

ความสามารถพิเศษ : 10/10

พลัง : ต้นกำเนิดระดับ 0 Tier 2

ฉายา : เจ้าหญิง, ผู้สืบทอด

ความสัมพันธ์ : 11% (ความรักแบบครอบครัว)

คำอธิบาย : เธอภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นเจ้าหญิง

>ตอนนี้กำลังสับสนเล็กน้อยเกี่ยวกับลักษณะเฉพาะของตัวเอง

ความยาก : SS (พยายามให้หนัก แค่นั้นแหละ) ]

‘ตามคาดของ 1 ใน 5 อันดับแรกของเป้าหมายในการจีบ ความยากของเธอนั้นเหนือเกณฑ์จริงๆ’

ขณะที่ผมกำลังคิดว่าเมื่อไหร่พิธีจะเริ่มขึ้น หลายขั้นตอนก็เสร็จสิ้นไปแล้ว ในที่สุดเจ้าหญิงก็กล่าวสุนทรพจน์ หลังจากนั้นก็มีผู้คนมากมายมาพบปะพูดคุยกับเธอ

การที่เกิดมาพร้อมกับสายเลือดจักรพรรดิองค์แรกของโอลิเวียไม่ใช่ความลับ ดังนั้นเธอจึงได้รับความเคารพอย่างมากจากผู้คน

หลังจากผ่านไประยะหนึ่งครอบครับของผมก็เดินเข้าไปเพื่อแสดงความยินดีกับเธอ

“ยินดีด้วยนะครับลูกพี่ลูกน้อง ท่านทำได้ดีมากเลยนะครับ”

ผมเปลี่ยนวิธีพูดให้ต่างจากปกติอย่างสิ้นเชิง วิธีพูดของผมทำเธอประหลาดใจก่อนที่เธอจะจ้องมาที่ผมเหมือนกับคนแปลกหน้า

“เป็นอะไรไปเหรอครับเจ้าหญิง? ท่านจำลูกพี่ลูกน้องที่ไม่ได้เจอกันนานไม่ได้เหรอครับ?”

เมื่อผมถามเธออีกครั้ง เธอก็ตอบกลับผมมาด้วยรอยยิ้ม

“เปล่าหรอก แค่นายเปลี่ยนไปมากเท่านั้นเองออสติน”

“ผมเข้าใจครับ”

ผมพองหน้าอกเหมือนทำบางสิ่งที่ยอดเยี่ยมได้สำเร็จ หลังจากนั้นเราก็คุยกันต่อซักพัก ด้วยการบอกทุกคนว่าผมอยากเดินเล่นคนเดียว ผมเลยออกมาจากทุกคนก่อนจะเดินเล่นไปรอบๆ ปราสาท

ขณะที่ผมกำลังเดินผ่านสวนอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงร้องไห้ดังขึ้นมา ผมเลยเดินไปตามเสียงร้องนั้นจนพบเข้ากับกลุ่มของเด็กผู้ชายกำลังรุมรังแกเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อยู่

“น้องสาว ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแกถึงเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเราได้ ด้วยใบหน้านั่นแกมันคือความอัปยศ”

“ใช่แล้ว แกควรจะออกไปซะ”

“ถูกต้องไม่มีใครอยากเห็นหน้าแกหรอกนะ”

หลังจากคำพูดของเด็กชายคนแรก คนอื่นๆ ก็เริ่มทำให้เธออับอาย เด็กสาวหลับตาลงและยอมรับทุกอย่างไว้

ผมใช้ฟังก์ชั่นการอ่านในทันที

[ ชื่อ : เอมิลี่ ฮอฟแมน

เพศ : หญิง

อายุ : 8 ปี

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์/เอลฟ์

ความสามารถพิเศษ : 9/10

พลัง : Null

ฉายา : ไม่มี

ความสัมพันธ์ : 0% 

คำอธิบาย : ในฐานะเจ้าหญิงแทนที่เธอจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เธอกลับต้องผ่านอะไรมามากมาย

>เธอกำลังวางแผนแก้แค้นอย่างลับๆ

ความยาก : A (เธอฉลาด ดังนั้นคุณควรเคลื่อนไหวด้วยความระมัดระวัง) ]

เห็นข้อมูลแล้วผมก็ยิ้มขึ้นมาในทันที

‘ดูเหมือนคืนนี้ฉันจะโชคดีนะ’

 

 

 

-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy 
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต\