“เธอต้องระวังให้มากกว่านี้นะ”

ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนขณะส่งต่อผ้าเช็ดหน้าให้นาตาเลีย ซึ่งรับมันไว้ด้วยรอยยิ้มเขินอายก่อนที่เธอจะเช็ดเลือดบนริมฝีปากของเธอ

“ฉันขอโทษด้วยค่ะ ฉะ-ฉันคะ-แค่กังวลมากเวลาที่อยู่กับผะ-ผู้ชายหน่ะค่ะ”

นาตาเลียพูดด้วยดวงตาทั้ง 3 ของเธอที่ตกต่ำลงขณะขมวดคิ้วอย่างเศร้าใจ

“อย่ากังวลไปเลย น้องสาวฉันบอกเกี่ยวกับปัญหาของเธอไว้แล้ว แค่ความจริงที่ว่าตอนนี้เธออยู่ที่นี่กับฉันเพียงลำพังก็ถือเป็นพรอันใหญ่หลวงแล้ว”

“นั่นเพราะคุณทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัย…..”

เสียงกระซิบของนาตาเลียดังขึ้นมา

“เธอพูดว่าอะไรนะ?”

ผมถามอย่างสับสน แต่นาตาเลียกลับรีบส่ายหัวพร้อมกับสีหน้าที่แดงระเรื่อ

“มะ-ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่จะบอกว่าขอบคุณค่ะ…..”

นาตาเลียตอบอย่างรวดเร็ว ทำให้ผมหัวเราะในใจเพราะความน่ารักของเธอ

“ว่าแต่เธออยากช่วยเร่ื่องอะไรนะ?”

ผมถามโดยนำหัวข้อหลักกลับขึ้นมาใหม่

“ฉันเป็นนักสร้าง ฉันเลยคิดว่าบางทีฉันอาจช่วยได้บ้างค่ะ”

“เธอเป็นนักสร้างงั้นเหรอ?”

ความไม่เชื่อเต็มน้ำเสียงของผมในขณะพูดด้วยความตกใจ

“คุณเชื่อฉันเหรอคะ?”

นาตาเลียถามซึ่งผมก็ยิ้มให้ในเชิงของพี่ชายที่น่าเชื่อถือ

“ใช่ ฉันรู้จักเธอดี และฉันก็เห็นว่าเธอไม่ใช่คนโกหก โดยเฉพาะเพื่อนที่น้องสาวฉันเลือก”

“ขอบคุณค่ะ…”

คำพูดของผมทำให้ใบหน้าของเธอยิ้มอย่างมีความสุข ขณะที่เธอเริ่มใช้นิ้วหมุนไปรอบๆ ผมของตัวเอง ท่าทางของเธอนั้นช่วยเพิ่มความน่ารักของเธอขึ้นไปอีก

“แล้วเธออยู่แรงค์ไหนหล่ะ?”

“ค่อนข้างสูงค่ะ”

นาตาเลียตอบอย่างใจเย็นพร้อมกับดวงตาของเธอที่หลบไปทุกที่ ซึ่งมีสัญญาณของการโกหกอย่างชัดเจน แม้แต่น้องสาวของผมยังไม่รู้แรงค์ที่แท้จริงของเธอเลย และผมก็ยังไม่ถึงระดับของความสัมพันธ์ที่นาตาเลียจะเปิดใจบอกความลับของตัวเองให้ ตอนนี้เธอสนใจเรื่องความอยากรู้อยากเห็นมากกว่า เธออยากรู้จักความรู้สึกและด้านต่างๆ ให้มากขึ้น

“ดีเลย เธอมาช่วยพวกเราได้ทันเวลามาก”

พูดเช่นนั้นแล้วผมก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับลูบหัวนาตาเลีย แต่ทันใดนั้นผมก็ตัวแข็ง เมื่อเห็นนาตาเลียที่ตกใจกับการกระทำอย่างกะทันหันของผมเหมือนกัน 

รอยยิ้มบิดเบี้ยวปรากฏบนใบหน้าของผมขณะค่อยๆ เอามือออกจากศีรษะของเธอ

“ขอโทษที ฉันทำมันไปตามความเคยชินหน่ะ”

ผมพูดพร้อมโบกมือเพื่อแสดงว่าตัวเองไม่ได้ตั้งใจทำร้าย แต่ผมจับความสนใจของเธอไม่ได้เพราะเห็นว่าตอนนี้นาตาเลียกำลังงุนงงอยู่ 

มือของเธอยกขึ้นก่อนจะสัมผัสศีรษะขณะที่น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาของเธอ

“ดะ-เดี๋ยวก่อน เกิดอะไรขึ้น?”

ผมถามขณะเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ เพื่อไม่ให้เธอลำบากใจ แต่นาตาเลียยังคงร้องไห้อยู่ และจู่ๆ เธอก็กระโดดเข้ามากอดผมไว้แน่นขณะที่น้ำตาของเธอไหลผ่านเสื้อของผมโดยที่มือของเธอจับเสื้อผมไว้แน่น พอเห็นแบบนั้นผมก็เริ่มลูบหลังเธอ

‘ให้ตายเถอะ..…เราต้องตกนรกแน่ๆ’

ผมคิดเนื่องจากการกระทำทั้งหมดของตัวเองนำมาสู่ตอนนี้ ปฏิกิริยาของเธอเป็นสิ่งที่ผมต้องการอย่างแน่นอน จุดอ่อนที่ผมสามารถใช้ได้

[ โฮสต้องการให้ระบบจองที่นั่งดีลักซ์บนรถไฟสู่นรกไหม? ]

‘มันมีอะไรพิเศษเหรอไง?’

[ อย่างน้อยความร้อนก็จะไม่เผาโฮสจนตายในทันที ความเจ็บปวดจะค่อย- ]

‘ไม่หล่ะขอบคุณ’

[ ชิ..…ไอ้คนไม่มีไข่ ]

‘แกน่าจะรู้ดีกว่าใครนะว่าฉันมีไข่รึเปล่า’

[ อ่า…อ่า พ่อไข่ใหญ่ ]

‘อืม…ก็ฟังดูดีนะ’

ผมตอบในใจขณะกอดสาวตัวสั่นไว้ในอ้อมอก ผมทำสาวให้ร้องไห้ไปกี่คนแล้ว? เนื่องจากมันไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการให้มันเกิดขึ้น แต่การกระทำของผมก็ยังทำให้พวกเธอต้องเสียน้ำตาอยู่ดี ถึงตอนนี้ผมได้เรียนรู้แล้วว่ามันไม่กระทบใจผมเลย แต่น้ำตาที่เกิดจากการกระทำของผมก็ยังคงไม่ง่ายที่จะมองเลย

‘คนเสแสร้ง’

หยุดตัวเองไม่ให้เดินไปตามทางที่ผมเคยล้ม และตื่นขึ้นก่อนจะหันความสนใจไปที่สาว 3 ตาที่กำลังร้องไห้ในอ้อมแขนของตัวเอง 

ใช้เวลาไม่กี่นาทีกว่าที่น้ำตาจะไหลอาบหน้าเธอจนจบ ถึงอย่างนั้นผมก็ยังคงกอดเธอไว้และลูบหลังเธอไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้เธอรู้สึกไม่สบายมากเกินไปอยู่

“ดีขึ้นรึยัง?”

ผมถามขณะดึงเธอออกห่างจากตัวเองเล็กน้อย เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของเธอผมก็เห็นว่าขอบของพวกมันแดงเล็กน้อยบ่งบอกว่าเธอร้องไห้หนักแค่ไหน ดวงตาสีดำสนิทของเธอดูน่าหลงใหลโดยเฉพาะดวงตาที่อยู่ตรงกลางซึ่งมีสีแดงเข้มอยู่บ้าง

“ดูสิเลอะหมดแล้ว”

พูดอย่างนั้นแล้วผมก็หยิบทิชชู่ออกมาและเริ่มเช็ดน้ำมูกออกจากจมูกของเธอ

“อึ๊กกก…อึ๊กกก…..ฉันขอโทษค่ะ”

นาตาเลียพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ขณะที่เธอมองดูเสื้อของผม แววตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ตอนนี้เธอเริ่มฟื้นสภาพขึ้นมาบ้างแล้ว

“ไม่เป็นไร”

ผมพูดพร้อมลูบแขนเธอเบาๆ โดยที่มือของเธอยังคงจับเสื้อของผมอยู่ เนื่องจากตอนนี้เธอฟื้นคืนสติได้แล้ว ความอายจากสิ่งที่เธอทำลงไปก็เข้ามาแทนที่ ในขณะที่ดวงตาของเธอเริ่มเคลื่อนไหวด้วยความตื่นตระหนก

“ฉะ-ฉันจะเช็ดมันหะ-ให้เองค่ะ!”

นาตาเลียลนลานขณะเริ่มใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาที่อาบเต็มหน้าอกของผม การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งของเธอนั้นช่างงุ่มง่าม มือของเธอคลำรอบหน้าอกของผมในขณะที่หน้าแดงที่หายไปกลับกลับมาเต็มแรง

“ฮ่าฮ่าฮ่า…..อย่ากังวลไปเลย”

ผมบอกเธอในขณะหัวเราะเบาๆ ทำให้เธองอนและทำหน้ามุ่ย

“มีอะไรน่าตลกขนาดนั้นกันคะ?”

“เปล่าหรอก ฉันแค่เห็นว่าเธอน่ารักดีหน่ะ”

“นะ-น่ารัก?!”

เมื่อได้ยินคำพูดของผม หน้าของนาตาเลียก็แดงขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่รอยยิ้มบิดเบี้ยวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

‘แผนได้ผล’

นาตาเลียขี้อายผู้กลัวที่จะแตะต้องผู้ชายคนหนึ่ง เธอไม่เปิดใจง่ายๆ และรักษาระยะห่างขณะพยายามทำความสะอาดเสื้อให้ผม 

การเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวได้เปลี่ยนแปลงการเล่นทั้งหมดและทำให้ความระวังของเธอต่อผมลดลงไปตลอดกาล นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดในการสร้างสถานการณ์วุ่นวายเล็กๆ น้อยๆ เพื่อเปิดใจของเธอ

“ฉันขอโทษค่ะ”

นาตาเลียขอโทษอีกครั้งแต่ผมก็ส่ายหัว

“เธอไม่ต้องกังวลไปหรอก ฉันกลัวจริงๆ นะ คิดว่าเธอจะไม่ชอบการลูบหัวของฉันมากจนจะร้องไห้…ฉันขอโ-”

“ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น! ฉันชอบมันมากเลยค่ะ!”

เมื่อเห็นว่าผมกำลังขอโทษและทรมานกับการร้องไห้ของเธอ นาตาเลียก็ระเบิดความรู้สึกและคำพูดออกมา ซึ่งทำให้เธอเขินอายมากขึ้นอย่างรวดเร็ว

“เธอไม่ได้กำลังเกลียดฉันอยู่ใช่ไหม?”

ผมถาม ซึ่งได้รับการส่ายหัวอย่างยืนกรานจากนาตาเลียตอบกลับมา

“ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้เกลียดคุณ แค่การลูบหัวเมื่อกี้นั้นทำให้ฉันคิดถึงเรื่องเก่าๆ หน่ะค่ะ…”

นาตาเลียพูดด้วยสายตาที่นึกย้อนมองไปยังอดีต ความเจ็บปวดจากการสูญเสียพรั่งพรู่ขึ้นมาในดวงตาของเธอ ซึ่งเธอก็รีบสะบัดมันออกไปอย่างรวดเร็ว และเพ่งความสนใจกลับมามองที่ผม

“ฉันมีความสุขกับการลูบหัวเมื่อกี้ค่ะ….”

+1,000 ความชอบ

เธอพูดในขณะที่ดวงตาเต็มไปด้วยความลังเล ตอนนี้มือของเธอกำแน่นบนเสื้อของผมอีกครั้ง เธอไม่รู้เลยว่าจนถึงตอนนี้ตัวเองยังไม่แยกจากผม น้ำเสียงขอร้องดังก้องไปทั่วเสียงของเธอในตอนที่ถามขึ้นมา

“คะ-คุณช่วยลูบหัวฉันอีกครั้งได้ไหมคะ?”

“เธออย่าให้ฉันลูบหัวเหรอ?”

ผมถามด้วยความสับสนและได้รับการพยักหน้าอย่างมั่นใจจากเธอ สำหรับผู้หญิงขี้อายและไม่ถูกกับผู้ชาย นี่ถือเป็นคำถามที่ยากมากที่จะถาม แต่ผมก็ยิ้มให้เธอขณะพยักหน้าให้

“ได้สิ ตราบใดที่มันไม่ทำให้เธอรู้สึกแย่หล่ะก็นะ”

พูดอย่างนั้นแล้วผมก็ลูบหัวนาตาเลีย ผมนุ่มสลวยของเธออยู่บนมือของผม ซึ่งนำความทรงจำของเธอกลับมา

‘หม่าาา…..คาถานี้มีประโยชน์จริงๆ’

คาถา : ผู้เรียกความเห็นอกเห็นใจ

คำอธิบาย : ซานาริกซ์ผู้ยิ่งใหญ่กลับมาพร้อมคาถา! เพื่อเอาใจสาวๆ ชายผู้นั้นได้สร้างคาถาที่กระตุ้นความรู้สึกคิดถึงซึ่งกระตุ้นจากการกระทำบางอย่าง

วิธีใช้งาน : เมื่อสัมผัสถูกเป้าหมาย การกระทำบางอย่างในขณะที่ร่ายคาถาจะทำให้ฝ่ายที่ได้รับผลกระทบยึดการกระทำดังกล่าวกับการกระทำที่สำคัญใดๆ ในอดีต จึงทำให้ผู้ใช้เวทย์มนตร์ผูกพันกับผู้ที่ได้รับผลกระทบจากคาถามากขึ้น

หมายเหตุ : ใช้ความคิดถึงเพื่อความสนุกสนาน! ซานาริกซ์เองก็ใช้คาถานี้เพื่อเข้าไปในห้องนอนของราชินีสัตว์ประหลาด ในขณะที่เขาจุดประกายความคิดถึงพ่อของเธอในตัวเขา เขาได้หัวใจและร่างกายของเธอจากคาถานี้! ลับหลังสามีของเธอ!

ราคา : 55,000

 

 

 

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต\