“โลกที่ซ่อนเร้นกำลังจะเปิดออกในไม่ช้า ฉันหวังว่าพวกเธอทุกคนจะพร้อมกันแล้วนะ”

ทันใดนั้นมิร่าก็ปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้าพร้อมกับอาจารย์ผู้มีประสบการณ์หลายคน ตอนนี้เธอสวมผ้าคลุมหน้าเหมือนปกติ ในขณะที่ผมสีม่วงของเธอปลิวไปตามสายลม และดวงตาสีเงินที่สวยงามของเธอก็มองลงมาที่พวกเราทุกคน

ผมเห็นได้ว่าเพียงแค่รูปร่างหน้าตาของเธอเธอก็ได้รับความสนใจจากทุกคนแล้ว

“สำหรับผู้ที่เคยมาที่นี่มาก่อนคงจะรู้ถึงอันตรายและจำนวนของผู้ที่รอดกลับมาแล้ว สำหรับคนที่กำลังจะเข้าไปเป็นครั้งแรก ทั้งหมดที่ฉันต้องการจะบอกคืออย่าปล่อยให้ความเย่อหยิ่งของพวกเธอทำให้ตาบอด ความโลภของพวกเธอที่นั่นอาจทำให้ล่มจมได้”

มิร่าพูดขึ้นมาให้ทุกคนได้ยินคำพูดของเธอ 

ผมหันไปมองนักเรียนคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ไกลๆ ก่อนดวงตาของผมจะเพ่งไปที่เอลด้าและหันไปหาเกรซที่มองมาที่ผมและนอร่าด้วยสายตาให้กำลังใจ

‘กลับมาอย่างมีชีวิตนะ’

ทันใดนั้นเสียงของมิร่าก็ดังขึ้นในหัวของผม ทำให้ผมยิ้มออกมาพร้อมกับความรู้สึกมี ‘ความสุข’ และ ‘ความโล่งใจ’ ของผมไหลไปหาเธอ ทำให้เธอรู้ว่าแค่ผมได้ยินเสียงของเธอก็ทำให้ผมผ่อนคลายแค่ไหน

‘ไม่ต้องห่วงครับ ผมยังมีเดทกับคุณอยู่อีกนะครับ’

ผมตอบกลับไปโดยไม่ได้รับคำตอบใดๆ แต่ผมรู้ว่าเธอค่อนข้างพอใจกับคำตอบของผมอยู่ 

ในไม่ช้าลูกแก้วที่ 11 ก็สว่างขึ้นเต็มที่ก่อนที่ประตูจะเริ่มสั่นไหว ในที่สุดประตูที่ดูเรียบง่ายของมันก็เปิดออก ขณะนั้นเองผมก็จ้องมองไปที่ประตูมิติที่อยู่ตรงกลางประตูตอนที่เปิดออก คำเชิญของมันช่างดูเป็นลางร้ายมาก

“ทุกคนจำการฝึกได้ใช่ไหม?”

ผมถามเพื่อนสนิทที่อยู่รอบๆ เลโอนาร์โดเองก็อยู่ที่นี่เช่นกัน แต่เขาเงียบกว่าปกติ 

ผมให้โซเนียนั่งรออยู่ข้างนอกเพราะเธอยังไม่สามารถควบคุมพลังของเธอได้อย่างสมบูรณ์

“ไม่ต้องห่วง เราพร้อมแล้ว”

อเล็กซ์พูดขณะที่เขาจัดอาวุธที่ซ่อนอยู่ในร่างกาย 

ดวงตาของผมเพ่งความสนใจไปที่การสมาชิกกลุ่ม ทุกคนยกเว้นเอ็มม่าและซานะอยู่ที่นี่เพราะพวกเธออายุยังไม่ถึงเกณฑ์ที่กำหนด โซร่าก็หายไปเช่นกัน นั่นเป็นเพราะเธอไม่สนใจ ความสนใจของเธอคือการศึกษามากกว่า

“ห้ามมีคนตาย เข้าใจไหม?”

ผมพูดกับพวกเขาทุกคนด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินไปที่การรวมตัวกับกลุ่ม ซึ่งในเวลานี้มันใหญ่โตและน่าเกรงขามมาก กลุ่มที่ผมรวบรวมไม่ได้จำกัดอยู่เพียงมนุษย์เท่านั้น กลุ่มของผมมีหลายเผ่าพันธ์ผสมกันไป ตราบใดที่คุณมีความสามารถคุณก็สามารถเข้าร่วมได้

“ทุกคนกังวลกันไหม?”

ผมถามด้วยเสียงอันดังเพื่อดึงความสนใจของพวกเขา คนที่เคยมาที่นี้ก่อนจะสงบ ในขณะที่เพิ่งเคยมาครั้งแรกจะผ่อนคลายน้อยกว่ามาก

“ขอให้ทุกคนทำตามคำพูดที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ด้วยนะ พวกนายทุกคนห้ามตายกันโอเคไหม?”

ผมถามขึ้นมาจนทำให้ใครหลายคนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม 

ผมยกมือขึ้นก่อนจะพูดต่อ

“เราจะเข้าไปในนั้นและรอดกลับมา เราจะได้สิ่งที่เราต้องการ และหลังจากทั้งหมดนี้ พวกเราทุกคนก็จะได้มีงานเลี้ยงกัน เข้าใจไหม?!”

“โอ้ววว!”

ทุกคนตอบรับอย่างกระตือรือร้นและกรีดร้องอย่างมีพลัง เมื่อเห็นดังนั้นผมก็ผงกศีรษะพร้อมกับมองดูแต่ละคนเข้าประตูไป อันดับแรกเป็นพวกที่ไม่เกี่ยวข้องกับกลุ่มใดๆ ที่เข้าไปก่อน ตามมาด้วยกลุ่มต่างๆ ที่เริ่มเข้าไปกัน 

ผมรอให้กลุ่มอื่นๆ เข้าไปก่อนจะเป็นผู้นำของกลุ่มตัวเองที่ก้าวไปข้างหน้า

ในขณะที่ทำเช่นนั้นผมก็พยักหน้าให้กับคนที่ผมห่วงใย หลังจากนั้นแสงของประตูก็เข้ามาเติมเต็มการมองเห็นของผมและความรู้สึกคุ้นเคยของพื้นที่ที่บิดเบี้ยวรอบตัวก็เข้ามาเติมเต็มร่างกายของผม 

ใช้เวลา 2-3 วินาทีก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงพื้นแข็งด้วยขาที่แตะอยู่กับพื้น ส่วนดวงตาของผมนั้นต้องใช้เวลาในการปรับให้เข้ากับแสงอยู่ซักพัก

พอผ่านไปสักระยะหนึ่งผมก็กลับมามองเห็นได้ในที่สุด ทิวทัศน์ของป่าอันสวยงามเต็มไปหมด มองไปทางไหนก็เห็นแต่ความเขียวขจี เหนือศีรษะนั้นเห็นเพียงท้องฟ้าสีครามอันอ่อนโยน 

บัดนี้ผมกำลังยืนอยู่บนทุ่งหญ้า กลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของพื้นดินนั้นอบอวลอยู่เต็มจมูกของผมขณะที่ผมกำลังสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัว

‘ดูเหมือนว่าการแยกจากกันจะหลีกเลี่ยงไม่ได้’

ไม่มีเพื่อนของผมคนใดอยู่ใกล้ตัวผมเลยและไม่รู้สึกถึงความคุ้นเคยใดๆ เลย 

เป็นที่ทราบกันดีว่าคุณจะไม่ถูกเคลื่อนย้ายไปด้วยกัน โลกที่ซ่อนเร้นนี้มีขนาดประมาณอาณาจักรหนึ่งแห่ง ว่ากันว่าดินแดนผืนนี้ถูกทำลายโดยวีรบุรุษทั้ง 11 คน และผนึกไว้ที่นี่เพื่อคนรุ่นต่อๆ ไปเพื่อทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้น

มรดกและพลังที่หายสาปสูญไปมากมายสามารถพบได้ที่นี่ สิ่งประดิษฐ์ของสงครามครั้งใหญ่ สิ่งที่ทุกอาณาจักรต่างต้องการพวกมันอย่างบ้าคลั่ง นั่นคือเหตุผลหลักที่นักเรียนทุกคนแม้จะรู้ว่าตัวเองต้องพบเจอกับความยากลำบากแต่ก็ยังคงเข้ามากัน เนื่องจากนี่อาจเป็นโอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของพวกเขา เพื่อกลายเป็นคนที่สามารถส่งผลกระทบต่อโลกโดยรวมได้

‘ถ้าการคำนวณของเราถูกต้อง เธอคงติดอยู่ที่นั่น’

ผมถูคางเล็กน้อยขณะครุ่นคิด แต่ก็รีบส่ายหัวและตัดสินใจที่จะมุ่งความสนใจไปที่ของบางอย่างในมือ

‘เราน่าจะเคลื่อนไหวตามแผน’

คิดดังนั้นแล้วร่างกายของผมก็จางหายไปจากตำแหน่งที่เคยอยู่ด้วยการเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่ไม่อาจจ้องมองได้

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

มุมมองบุคคลที่สาม :

“ทุกคนรู้ดีว่าต้องทำยังไงใช่ไหม?”

กลุ่มนักเรียนสี่คนที่อายุประมาณ 20 ปีมารวมตัวกัน ในขณะที่ปีศาจที่มีผม, ดวงตาและร่างกายสีแดงพูดขึ้นมา

“พวกเรารู้แล้ว แผนกำลังดำเนินการอยู่ ต้องขอบคุณ ‘มัน’ ที่ทำให้เราสามารถตามรอยพวกมันทั้งหมดได้”

ชายมนุษย์พูดพร้อมกับดวงตาของเขาที่เปล่งประกายด้วยความโลภและความบ้าคลั่ง

“ดี คราวนี้เราไม่ใช่คนเดียวที่เคลื่อนไหว ดังนั้นเราต้องรวบรวมทั้งหมดและไม่ทิ้งอะไรไว้ข้างหลัง”

ปีศาจพูดและนักเรียนคนอื่นๆ ที่อยู่รอบตัวเขาก็พยักหน้า

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“เจ้าระบุตำแหน่งภูมิภาคได้หรือยัง?”

ผู้ถือครองแหวน เจ้าชายแห่งเผ่าแมวเรซถามขึ้นมา 

รอบตัวเขามีคนที่เขาไว้ใจหลายคน และเช่นเดียวกับกลุ่มก่อนหน้านี้ แม้แต่ในโลกที่ซ่อนเร้นนี้ พวกเขาทั้งหมดก็อยู่ด้วยกัน ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ควรเป็นไปได้

“อย่ากังวลไปเลยเจ้าค่ะเจ้าชาย เราพบทุกสิ่งแล้วเจ้าค่ะ”

สาวแมวคนหนึ่งพูดพร้อมกับโค้งคำนับด้วยความเคารพ ทำให้เรซยิ้มออกมา

“ดี เมื่อเราได้มันมาแล้ว พันธมิตรมนุษย์สัตว์จะเริ่มเคลื่อนไหว ถึงเวลาที่โลกจะได้รู้ถึงความกลัวของเราอีกครั้งแล้ว”

เรซพูด และผู้ติดตามของเขาก็เริ่มตะโกนกันออกมา

“แด่ฝ่าบาท!”

“แด่พันธมิตร!”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“ค้นหาตำแหน่งของเธอได้ไหม?”

ร่างที่สวมหน้ากากอยู่ถามกับคนอื่นๆ อีกหลายคน เนื่องจากพวกเขาอยู่ในสถาบันการศึกษาพวกเขาจึงเป็นนักเรียน ทว่าตอนนี้เสียงของพวกเขากลับแหบแห้งและเหนื่อยล้า

“เราไม่สามารถระบุได้อย่างแม่นยำ เนื่องจากอุปกรณ์มีความผันผวนครับ”

ชายสวมหน้ากากอีกคนตอบ

“งั้นก็ใช้อันที่นายค้นหาได้เลย”

ชายสวมหน้ากากที่ดูเหมือนเป็นผู้นำพูดขึ้นมาอีกครั้ง บุคคลนั้นพยักหน้าขณะหลับตา ไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็พูด

“เธออยู่ไกลนิดหน่อยแต่เราก็ทำได้ครับ”

“ดี”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นผู้นำที่สวมหน้ากากก็พยักหน้าก่อนจะพูดกับลูกน้องคนเดิม

“นายรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง?”

เขาถามว่าคนที่พบสถานที่นั้นพร้อมกับหัวเราะคิกคักในขณะที่เขาค่อยๆ ถอดหน้ากากออกจนเผยให้เห็นใบหน้าของเอลฟ์คนหนึ่ง

“ฮิฮิฮิ….ไม่ต้องห่วง เธอไม่รอดหรอก”

เอลฟ์คนนั้นคือผู้ถือครองแหวนวงหนึ่ง! แวน วาฮอน วาเรียน ขุนนางระดับสูงและเป็นเพื่อนที่ดีของซาบรีน่า!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

‘เรื่องวุ่นวายจะเกิดในไม่ช้า’

ออสตินคิดขณะเดินทางไปยังจุดหมายแรกของเขา แผนการมากมายกำลังจะเกิดขึ้น และสัตว์ร้ายที่ซ่อนตัวอยู่ใต้เงามืดกำลังถูกแสงค่อยๆ ส่องเริ่มแสดงเขี้ยวของพวกมันออกมา เลือดจะหลั่งไหลไปมากขนาดไหนก็ยังไม่มีใครทราบได้

 

 

 

-Donate-

True Money Wallet ID : mraxzy 

ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต\