ตอนที่ 2792 ข้าบอกจะปกป้องก็ต้องปกป้อง!
“เสี่ยวชิง ไหนเจ้าว่าทะเลมันมีแต่อันตรายอย่างไรเล่า? ทำไมมันเหมือนเราออกมาเดินเล่นกันเช่นนี้?”

“ข่าวลือคนเราคงใส่สีตีไข่กันเองแล้ว หรือว่าแท้จริงแล้วภูติแท้เผ่าทะเลจะเป็นมิตร?”

“อืม ที่เจ้าว่ามามันก็เป็นไปได้ เฮ้อ ข้านั้นไร้เทียมทานในทวีปสระหยกมานานล้ำจนรู้สึกเบื่อหน่ายคิดออกมา ไม่เช่นนั้นข้าคงไม่อยากจากที่นั่นมาแน่”

“นายท่านนั้นเก่งกาจมากพรสวรรค์ มีพลังเหนือล้ำใครในยุคสมัยนี้! ทวีปสระหยกน้อยๆ มันไม่อาจจะกักขังท่านไว้ได้! การได้ติดตามนายท่านออกมายังโลกภายนอกนี้ถือว่าเป็นเกียรติของเสี่ยวชิงแล้ว!”

“ฮ่าๆ เสี่ยวชิง เจ้านั้นมีดวงตาที่ซื่อตรงข้าล่ะชอบตรงส่วนนี้จริงๆ! เสี่ยวชิงเจ้าคิดว่าข้านั้นออกไปแล้ว จะเป็นอย่างไรบ้าง?”

“เรื่องนั้นมันไม่ต้องสงสัยแล้ว! นายท่านย่อมจะพบเจอสมบัติ บรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์ จักรพรรดิเที่ยงในไม่ช้าแน่ จากนั้นท่านก็จะได้ผงาดขึ้นมากลายเป็นยอดคนของยุคสมัยอีกครั้ง!”

“ฮ่าๆ ข้าก็ว่าอย่างงั้น! อ่า…ทะเลกว้างใหญ่นี่มันน่าเบื่อเสียจริงๆ!”

…

ชายหนุ่มในชุดสีครามนั้นขี่หลังกระทิงดำเดินออกมาบนผิวทะเลด้วยท่าทางราวกับออกมาเที่ยวเล่นวันหยุด

ชายหนุ่มคนนี้มีสีหน้าที่แสนเดียวดายของยอดฝีมือ

แต่ว่าพลังของเขานั้นก็แข็งแกร่งจริง เพราะเขาเป็นถึงจักรพรรดิเซียนขั้นสุด

กระทิงดำที่เขาขี่มานั้นเองก็มีพลังถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเซียนขั้นปลายต้นเช่นกัน

พลังเช่นนี้มันย่อมจะเหนือล้ำแม้แต่ในทะเล

เพราะฉะนั้นคนที่จะกล้ามาหาเรื่องเขาจึงแทบไม่มีอยู่

ชายหนุ่มนั้นมีนามว่าหยางชิง เขาเป็นยอดฝีมือจากทวีปสระหยก มีตัวตนตำแหน่งคล้ายๆ กับโฉปู้ฉุนแห่งทวีปพิรุณใส

แต่ว่าเขานั้นไม่อาจจะหาช่องทางพัฒนาบนทวีปสระหยกได้อีกต่อไปแล้วจึงได้เลือกที่จะเดินทางออกมาตามหาโชค หวังบรรลุชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยง

แต่จู่ๆ มันก็เกิดคลื่นพลังปั่นป่วนจากห้วงมิติไกลออกไปตรงหน้าทำให้หยางชิงแสดงสีหน้าตื่นเต้นออกมา

“มันมีคนอยู่! หึ ออกเดินทางมาได้เป็นปีกว่าจะได้เจอคนตัวเป็นๆ! อ่า… แค่จักรพรรดิเซียนขั้นต้นก็กล้าออกมาเดินทางในทะเลแล้วหรือ ช่างกล้า! เสี่ยวชิง ไปดูกันเถอะ!”

หยางชิงนั้นลูบหลังสั่งเสี่ยวชิงให้พุ่งตัวออกไปหาคนผู้นั้นทันที

ไม่นานหยางชิงก็ได้เห็นอีกฝ่ายว่าเป็นชายหนุ่มในชุดสีขาว

“น้องชาย ทะเลมันกว้างใหญ่ เราเดินทางไปด้วยกันว่าอย่างไร?” หยางชิงร้องทัก

เย่หยวนที่กำลังพุ่งตัวหนีการตามล่ามานั้นต้องผงะหันหน้ามองเมื่อได้ยินเสียงเรียก

เจ้าบ้านี่คิดจะเดินทางไปกับเขา?

คงเบื่อชีวิตแล้ว?

“ไม่ต้อง! เราต่างคนต่างไปเถอะ!” เย่หยวนกล่าวขึ้น

หยางชิงนั้นไม่ได้แสดงท่าทีไม่พอใจใดๆ ออกมาแต่กลับพุ่งตัวตามเย่หยวนมาแทน “น้องชาย เจ้านั้นมีพลังไม่แข็งแกร่งนัก หากเจ้ามากับข้า ข้าขอรับรองให้เลยว่าจะปกป้องเจ้าให้ อ่า…แต่ความเร็วเจ้ามันไม่เลวเลย”

เย่หยวนนั้นหันมามองหยางชิงอย่างตกตะลึงเช่นกันเพราะว่าเขาคนนี้กลับตามความเร็วของเย่หยวนทัน

แต่ที่เขาตกใจกว่าก็คือการได้มาเจอมนุษย์กลางทะเลเช่นนี้

ดูท่าทางของอีกฝ่ายแล้วเขาก็พอเดาออกว่าคงมาเพื่อเสี่ยงโชคแน่

“หากเจ้าไม่กลัวตายก็ตามข้ามาเถอะ” เย่หยวนตอบไป

“กลัวตาย? ฮ่าๆ…น้องชาย เจ้าคงล้อข้าเล่นแล้ว! ข้านั้นคือนักบุญสูงฟ้าคราม ไร้เทียมทานไม่มีใครต่อต้าน! หากมิใช่จักรพรรดิเที่ยงลงมือเองแล้วข้าย่อมจะปกป้องเจ้าได้แน่นอน!” หยางชิงกล่าวขึ้นมาด้วยเสียงหัวเราะ

กระทิงดำนั้นจึงได้กล่าวขึ้นมาเสริม “ไอ้หนุ่ม วางใจเถอะ! นายท่านข้านั้นมีฝีมือเหนือล้ำยุคสมัยต่อให้จะเป็นจักรพรรดิเซียนขั้นสุดห้าคนมันก็คงไม่อาจเอาชนะเขาลงได้! ปกป้องจักรพรรดิเซียนขั้นต้นอย่างเจ้านั้นมันย่อมจะง่ายดายสำหรับนายท่าน”

เย่หยวนได้แต่ต้องส่ายหัวออกมาเมื่อได้ยิน เจ้าบ้านี่มันเอาอะไรมามั่นใจขนาดนั้น?

นี่ถึงขั้นบอกว่าตัวเองไร้เทียมทานเชียวหรือ?

‘หากมิใช่เพราะว่ามีคนติดตามข้ามานับสิบๆ แล้วแค่ข้าคนเดียวก็สังหารเจ้าลงได้ เจ้าเชื่อหรือไม่?’

เย่หยวนนั้นย่อมจะไม่คิดกล่าวออกมาจากปากและปล่อยให้ทั้งสองคนนั้นตามติดมาโดยไม่ลดความเร็วลง

“ฮ่าๆ น้องชาย ทะเลมันสุดกว้างใหญ่ เจ้าจะรีบไปไหน? ทำไมไม่ลดความเร็วลงมองดูทิวทัศน์บ้าง? มันเป็นความคิดที่ช่วยพัฒนาพลังได้ด้วยนะ” หยางชิงกล่าวขึ้น

เย่หยวนได้แต่ต้องถอนใจยาว

“น้องชาย เจ้าเย็นชาเสียจริง! ข้าจะบอกให้นะว่าด้วยนิสัยเช่นนี้มันบรรลุยอดเต๋าได้ยากยิ่ง! ในทะเลมันไม่มีอันตรายมากมายอย่างที่เจ้าคิดหรอก ต่อให้มันจะมีข้าก็อยู่ด้วย เจ้าไม่ต้องกังวลไป”

เย่หยวนไม่รู้จะตอบอะไรไป

“น้องชาย…”

หยางชิงนั้นเดินทางเบื่อๆ มานับปีเมื่อได้เจอคนเป็นๆ อีกครั้งเขาจึงกลายเป็นกล่องเสียงที่พูดไม่มีหยุดทันที

เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจเขามากมายแต่ก็อดตกตะลึงกับฝีมือของอีกฝ่ายไม่ได้

เพราะต่อให้จะเป็นจักรพรรดิเซียนขั้นสุดมันก็มีแค่ไม่กี่คนที่จะติดตามความเร็วของเขาได้ทัน

แต่จู่ๆ สีหน้าของเขาก็ต้องเปลี่ยนสีเพราะสัมผัสได้ว่ามันมีคลื่นพลังห้าสายพุ่งมาดักจากด้านหน้าเขา

เขานั้นสัมผัสได้ แน่นอนว่าหยางชิงเองก็ต้องสัมผัสได้

“เอ๋? นี่คือยอดฝีมือเผ่าทะเล? เดินทางมาตั้งนานข้าเพิ่งจะได้เห็นเผ่าทะเลตัวเป็นๆ ไปทักทายกันหน่อยเถอะ” หยางชิงกล่าวขึ้น

เย่หยวนไม่รู้ต้องตอบยังไง

เหนื่อย!

เจ้าบ้านี่มันบ่มเพาะมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร?

พริบตาต่อมานั้นเจ้าของคลื่นพลังทั้งห้าสายก็โผล่พ้นผิวน้ำขึ้นมา

คนทั้งห้านั้นเป็นยอดฝีมือพลังระดับขุนศึก!

EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq “ฮ่าๆ เหล่าสหายชาวทะเลสินะ? ข้านั้นคือนักบุญสูงฟ้าครามจากทวีปสระหยก! วันนี้ข้าโชคดีจริงๆ ที่ได้มารู้จักพวก…”

“เจ้ามากับไอ้เด็กนี่?” ชาวทะเลคนนั้นถามหยางชิงขึ้นมา

หยางชิงยิ้มรับ “แน่นอนว่าเรามาด้วยกัน!”

เย่หยวนได้แต่ต้องถอนหายใจยาว

เขานั้นไม่รู้จะกล่าวอะไรจริงๆ เพราะเจ้าบ้านี่มันก็ช่างกล้า แค่ฟังน้ำเสียงนั้นก็รู้แล้วมิใช่หรือว่าอีกฝ่ายไม่ได้มาดี?

“ตาย!” ยอดฝีมือชาวทะเลคนนั้นร้องลั่นก่อนที่คนทั้งห้านั้นจะพุ่งตัวเข้ามาดักทางพวกเย่หยวนไว้

หยางชิงนั้นผงะไปเพราะก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไรอีกฝ่ายนั้นก็ลงมือก่อนแล้ว

แต่ว่าเขานั้นก็เป็นถึงยอดฝีมืออันดับหนึ่งแห่งทวีปสระหยก เขาต่อยหมัดกลับออกไปป้องกันซัดคนทั้งสองตรงหน้าจนลอยลิ่ว

ส่วนเย่หยวนนั้นก็ปล่อยค่ายกลดาบเอกภพออกมารับมือสามยอดฝีมือที่มุ่งหน้ามาใส่ตัวเขา

มีหรือที่กระทิงดำจะกล้าเข้าร่วมศึกนี้? มันรีบพุ่งตัวหนีหายไปทันที

“พระเจ้าช่วย นี่มันคงเข้าใจผิดอะไรกันแล้ว?” หยางชิงกล่าวขึ้น

“ไม่เข้าใจผิดอะไรทั้งนั้น!” ขุนศึกคนนั้นร้องตอบ

“แต่ข้าไม่ได้ไปลบหลู่ท้าทายพวกเจ้าเลยนะ!” หยางชิงกล่าวขึ้นถามอย่างมึนงง

“เจ้าไม่ แต่มันทำ!”

“นี่ น้องชาย เจ้าไปทำอะไรให้พวกเขาไม่พอใจเช่นนี้กัน?” หยางชิงหันหน้าไปถามเย่หยวนอย่างไม่เข้าใจ

เย่หยวนนั้นกำลังต่อสู้สามต่อหนึ่งและกลับได้เปรียบอีกฝ่ายอยู่!

คนทั้งสามนั้นต่างเป็นยอดฝีมือแปลงยอดเต๋าสิ้น!

เมื่อกี้เขากลับดูถูกเด็กหนุ่มคนนี้หรือ?

จักรพรรดิเซียนขั้นต้นคนหนึ่งกลับกดดันสามยอดฝีมือแปลงยอดเต๋าได้!

เจ้าเด็กคนนี้มันเป็นสัตว์ประหลาดเสียยิ่งกว่าตัวเขา!

“ไม่มีอะไรมาก ข้าแค่ฆ่าคนไป” เย่หยวนตอบกลับไป

เมื่อหยางชิงได้ยินเขาก็ร้องตอบทันที “อ่า ก็แค่ยอดฝีมือแปลงยอดเต๋าห้าคนน่า เราร่วมมือกันคงไม่มีวันแพ้หรอก! ข้าบอกแล้วว่าจะปกป้องเจ้า ข้าก็ย่อมจะปกป้องเจ้า!”

พูดจบหยางชิงนั้นก็ปล่อยคลื่นพลังรุนแรงล้ำออกมาจนทำให้คนทั้งสองตรงหน้าเขานั้นเริ่มเสียท่า

แต่ในระยะสั้นๆ นี้มันกลับมีคลื่นพลังอีกหลายสายพุ่งตัวเข้ามาหาจุดที่พวกเขาอยู่

และคนที่มานั้นต่างล้วนเป็นจักรพรรดิเซียนขั้นสุด!

เมื่อหยางชิงได้เห็นเช่นนั้นเขาก็อดขนลุกขึ้นไม่ได้ “น้องชาย เจ้าไปสร้างเรื่องอะไรไว้กันแน่เนี่ย?”

…………………………