ตอนที่ 2793 สวนกลับกะทันหัน!
“มันก็ไม่เยอะมากมาย ข้าแค่ไปสังหารคนจากสี่ทะเลรอบๆ นี้ เวลานี้สี่ทะเลรอบๆ จึงออกมาไล่ล่าคิดสังหารข้าลงเท่านั้น อ่า แล้วสี่ทะเลที่ว่านี้ต่างอยู่ใต้การปกครองของจักรพรรดิเที่ยงกันสิ้น” เย่หยวนตอบกลับไปราวกับว่ามันมิใช่เรื่องของตนเอง

“…”

หยางชิงนั้นขนลุกทั้งกายไม่รู้ต้องตอบอะไรไป

จักรพรรดิเที่ยง!

เพราะก่อนหน้านี้เขายังบอกเย่หยวนว่าหากมิใช่จักรพรรดิเที่ยงแล้วเขาจะปกป้องได้แน่

แต่เจ้าบ้านี่กลับไปท้าทายจักรพรรดิเที่ยงขึ้นมาจริง!

‘ข้าเป็นใคร?’

‘ข้าอยู่ที่ไหน?’

‘ข้าไร้…เทียมทานหรือ?’

“รีบๆ บุกฝ่าวงล้อมออกไปเร็ว หากยังไม่หนีมันจะถูกล้อมเอา!”

เย่หยวนร้องสั่งออกมาพร้อมใช้ค่ายกลดาบเอกภพออกมาโจมตียอดฝีมือตรงหน้าจนบาดเจ็บสาหัสก่อนที่จะพุ่ง

หนีไป

“รอด้วยสิ!”

หยางชิงนั้นต่อยคนทั้งสองจนปลิวและพุ่งตัวตามเย่หยวนไป

เสี่ยวชิงนั้นเองก็ไหวพริบดี ใช้จังหวะเดียวกันนั้นมุดออกมากับหยางชิง

“เจ้าจะยังตามข้ามาอีก?” เย่หยวนถาม

“พวกมันคิดว่าข้ามากับเจ้าไปแล้ว! น้องชาย เจ้าช่างมากฝีมือนัก ถึงกับทำให้สี่ทะเลต้องมาตามล่าตัวได้เช่นนี้! เราคงเป็นพวกเดียวกันแน่แล้ว!” หยางชิงนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยใบหน้าชื่นชม

เย่หยวนไม่รู้ต้องตอบอะไรไป

ใครเป็นพวกเดียวกับใคร?

แต่ว่ามียอดฝีมือเช่นนี้ตามมาช่วยเย่หยวนก็ย่อมจะไม่ขัดอยู่แล้ว

ด้านหลังไกลออกไปนั้นจิงหลานได้ร้องขึ้นมา

“ไอ้เด็กสกุลเย่ เจ้าหนีไม่รอดหรอก! เวลานี้ยอดฝีมือของสามทะเลที่เหลือได้มุ่งหน้ามาทางนี้กันสิ้นแล้ว!”

เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายนั้นตามติดไล่ล่าเย่หยวนมาถึงสามวันสามคืนแล้วด้วยกัน!

เย่หยวนนั้นสังหารจักรพรรดิเซียนขั้นสุดไปแล้วกว่าสิบคนระหว่างที่หนีมา

และในหมู่คนที่ตายลงไปนั้นมันก็มีถึงระดับยอดขุนศึกของทะเลทั้งสี่ด้วย

เพราะเรื่องนี้เองที่ทำให้เย่หยวนได้ถูกตามล่าจากทะเลทั้งสี่โดยสุดกำลัง

เหล่ายอดฝีมือจากทะเลทั้งสี่นั้นต่างมุ่งหน้ามาไล่ล่าเขาสุดตัว ทั้งตามหลังดักหน้าเขาตลอดทาง

การต่อสู้ที่ผ่านๆ มานั้นมันก็เหมือนที่เพิ่งเกิดไป

หยางชิงนั้นแค่บังเอิญมาเจอเย่หยวนระหว่างที่ถูกตามล่าเท่านั้น

สิ่งที่เย่หยวนตกตะลึงที่สุดก็คือสีหน้าของหยางชิงในตอนนี้ที่มันดูจะตื่นเต้นดีใจ

เจ้านี่มันบ้าหรือ?

เรื่องของพวกจิงหลายที่ตามมานั้นเย่หยวนย่อมจะไม่คิดสนใจ

“น้องชาย หนีไปเช่นนี้มันก็คงไม่จบสิ้นกัน ทำไมเราไม่มาร่วมมือกันสวนกลับหน่อยเล่า? ว่าอย่างไร? หึๆ ไม่ได้ตื่นเต้นเช่นนี้มานานเสียเหลือเกิน!” หยางชิงหัวเราะลั่นขึ้น

เขานั้นไร้เทียมทานในทวีปสระหยกมานานปี

เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องเลิกคิ้วสูงก่อนจะหยุดคิดว่าหยางชิงนั้นเก่งกาจจริง สามารถต่อสู้สองต่อหนึ่งได้โดยง่าย

หากร่วมมือกันแล้ว มันก็อาจจะตอบโต้กลับไปได้บ้าง!

เพราะหากหนีไปเช่นนี้มันก็คงไม่จบไม่สิ้นกันเสียที

“ได้!” เย่หยวนตอบกลับไป

หยางชิงนั้นยิ้มตอบกลับมา “ข้าจะเรียกน้องชายว่าอะไรดี?”

“เย่หยวน!”

“ค่ายกลดาบของน้องเย่นั้นมันเหนือล้ำ หากเจ้าใช้มันป้องกันข้าแล้วเราคงสวนกลับไปได้แน่นอน!”

“ไม่มีปัญหา!”

หยางชิงที่ได้ยินก็ต้องถามขึ้นอย่างอดสงสัยไม่ได้ “เจ้าเชื่อข้าทันทีเลย? ไม่กลัวข้าเอาเจ้าไปขายพวกมันหรือ?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เจ้าขายข้าไม่ออกหรอก!”

หยางชิงที่ได้ยินต้องหัวเราะลั่นขึ้น “เอาๆ กล้าดีกล้าเสีย เจ้ามันเหมือนข้าจริงๆ ลุยกันเถอะ!”

หยางชิงร้องลั่นก่อนจะพุ่งตัวเข้าใส่กลุ่มคนที่ตามมา

เพราะระหว่างที่ชะลอตัวลงคุยกันนั้นทั้งสองฝ่ายต่างก็อยู่ในระยะใกล้แล้ว

วินาทีที่เขาหันหลังกลับมันก็ย่อมจะเข้าปะทะกับผู้คนที่ติดตามมาทันที!

เหล่าคนที่ไล่ล่ามานั้นมันมีมากกว่าสามสิบคนแล้วในตอนนี้!

นับรวมเหล่ายอดขุนศึกก่อนหน้านั้นเวลานี้มันมียอดฝีมือแปลงยอดเต๋าอยู่ถึงสิบสามคนทีเดียว!

กำลังขนาดนี้มันยิ่งใหญ่จนน่ากลัว

เย่หยวนนั้นใช้กฎแห่งห้วงมิติและพุ่งตัวกลับมาได้รวดเร็วเสียยิ่งกว่าหยางชิง แต่ในเวลานี้ตัวหยางชิงนั้นก็ได้หยิบเอาหอกออกมือไว้ด้วยคลื่นพลังที่ทะลวงฟ้า เย่หยวนนั้นสัมผัสได้ทันทีว่าหยางชิงคนนี้เองก็เป็นยอดฝีมือแปลงยอดเต๋าเช่นกัน!

แต่ว่าหอกนี้มันเป็นการผสานเต๋าหอกและเต๋าแห่งการทำลายล้างเข้าด้วยกัน

ก่อนที่หอกนี้จะไปถึง พลังแห่งการทำลายล้างมันก็ปะทะเป้าหมายเข้าก่อนแล้ว!

นอกจากนั้นสมบัติยอดหมอกในมือหยางชิงนั้นมันยังดูเบลอเป็นเหมือนเงาผีร้าย ไม่รู้ไหนจริงไหนหลอกเข้าโจมตีอย่างไม่หยุดยั้ง

ดูท่าหยางชิงนั้นคงเป็นยอดฝีมือหอกจริงๆ

เหล่าคนที่ติดตามมานั้นช่างพุ่งเข้ามาสุดกำลังแต่ย่อมจะไม่มีใครคิดฝันว่าอีกฝ่ายนั้นกลับจะกล้าหันกลับมาสวนกลับเช่นนี้

นั่นทำให้ไม่มีใครได้ทันตั้งตัว!

“หอกทรราช!”

หยางชิงนั้นร้องลั่นขึ้นมาก่อนจะพุ่งหอกนั้นผ่านหัวยอดขุนศึกตรงหน้าไปอย่างบ้าคลั่ง

หอกทรราช?

หอกคนบ้า?

ทำไมมันฟังดูไม่ค่อยน่าไว้ใจเลย?

แต่ว่าพลังของมันนั้นก็รุนแรงอย่างแท้จริง

“ดาบเอกภพ!”

เย่หยวนเองก็ร้องขึ้นมาตามจัดการยอดขุนศึกไปอีกคน

ปะทะกันครั้งเดียวนี้ สองยอดขุนศึกได้ตายลง!

เหล่าคนที่ไล่ตามมานั้นต่างอ้าปากค้างกันเป็นแถบๆ

แต่ว่าจิงหลานและพวกนั้นต่างได้เห็นเรื่องราวเช่นนี้มาหลายครั้งจนตั้งสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว

“สังหารมัน! อย่าให้มันทั้งสองหนีไปได้! ต้องฆ่ามันลงให้ได้!” จิงหลานร้อง

แม้จะไม่ต้องบอกคนทั้งหลายก็ไม่มีใครคิดปล่อยคนทั้งสองไป พุ่งตัวเข้ามาใส่อย่างรุนแรง

การโจมตีก่อนหน้านี้ที่มันได้ผลเพราะว่าฝ่ายที่ไล่ตามมาไม่ทันตั้งตัวเท่านั้น

ตอนนี้เย่หยวนได้ใช้ค่ายกลดาบเอกภพออกมาล้อมตัวคนทั้งหลายไว้ ช่วยป้องกันตัวหยางชิงจากการโจมตีรอบด้าน

ส่วนหอกของหยางชิงนั้นมันก็สุดแสนจะไร้เทียมทาน ทะลวงผ่านจักรพรรดิเซียนขั้นสุดอีกคนลงอย่างง่ายดาย

“ให้ตายสิ! ให้ตายสิวะ! ล้อมพวกมันไว้! อย่าให้มันหนีได้อีก!” จิงหลานร้องสั่ง

พวกเขานั้นออกมาไล่ล่าเย่หยวนแต่สุดท้ายกลับเป็นเย่หยวนที่สังหารพวกเขาลงไปเรื่อยๆ

จิงหลานนั้นแทบจะคลั่ง

แม้ว่ายอดฝีมือแปลงยอดเต๋าจะตายไปสองคนแต่ว่ามันก็ยังเหลืออีกถึงสิบเอ็ดคน

หากพวกเขาเข้ามาล้อมได้แล้วมันย่อมจะไม่มีทางเปิดช่องให้พวกเย่หยวนได้หนีอีก

“รับไม่ไหวแล้ว! ถอยก่อน!” ก่อนที่จะถูกล้อมได้นั้นเย่หยวนก็กล่าวลั่นขึ้นก่อนพุ่งพลังของค่ายกลดาบเอกภพเข้าโจมตีฝ่าวงล้อมออกมา

“ไอ้เด็กเวร เจ้าขายข้าแล้ว!” หยางชิงที่ติดพันการต่อสู้ตรงหน้าไม่ทันจะหนีออกมา

เขาร้องไล่ก่อนจะพุ่งตัวตามหลังเย่หยวนไปแต่ก็ต้องบาดเจ็บหนักที่กลางหลัง

เย่หยวนได้แต่ต้องกุมขยับ ทำไมเจ้าบ้านี่มันถึงดื้อด้านเช่นนี้?

สภาพเช่นนี้มันยังต้องรอคำเตือนด้วยหรือ?

หรือว่าเขาคิดจะสังหารคนทั้งหลายนั้นลงให้สิ้นจริง?

หยางชิงนั้นเก่ง แต่มันก็ไม่ได้เก่งกาจกว่าเย่หยวน

จะสังหารนั้นมันย่อมไม่ง่ายแน่นอน

หากโดนล้อมแล้วมันก็คงมีแต่ต้องตาย

แต่หยางชิงนั้นก็บ้า พอเริ่มได้ฆ่าก็เริ่มตื่นเต้นจนคิดจะต่อสู้จนสุดชีวิตไปตรงนั้น

เย่หยวนโยนโอสถสวรรค์ออกไปเมื่อหยางชิงได้รับมันเขาก็ต้องเบิกตากว้าง “ระดับแท้! ของดี!”

หยางชิงนั้นกลืนมันลงคออย่างไม่ลังเล

EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq กลับมามีสภาพปกติอย่างทันตา

“ฮ่าๆๆ ดีจริงๆ มาๆๆ ไปสู้กับพวกมันอีกรอบกัน!” หยางชิงนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมา

ได้ยินเช่นนั้นจิงหลานและพวกต่างก็อ้าปากค้างอดไม่ได้ที่จะชะลอฝีเท้าลง

แต่พวกเย่หยวนนั้นกลับเร่งความเร็วขึ้นแทน ทิ้งระยะห่างออกไปอีกไกลลิบ

“อ้าก! ไอ้เด็กสกุลเย่ ข้าจะสังหารเจ้าลงให้ได้!” จิงหลานร้องตามมาจากด้านหลังเพราะติดกับเข้าให้อย่างจัง

เย่หยวนได้แต่ต้องผงะไป ‘คนที่ว่าเจ้านั้นมันมิใช่ข้า แต่เจ้ากลับคิดสังหารข้า?’

แต่ว่าด้วยการช่วยเหลือจากหยางชิงนี้มันทำให้การหนีครั้งนี้ดูน่าสนใจขึ้นมามากแล้ว

………………………..