Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 2801 ฝ่าวงล้อม

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 2801 ฝ่าวงล้อม at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 2801 ฝ่าวงล้อม!
“สื่อเฉิง เลือดมนุษย์ที่เจ้าได้มาครั้งก่อนนั้นมันดีไม่น้อย เจ้ายังพอมีเหลือบ้างหรือไม่ แบ่งให้ข้าหน่อยสิ! สื่อเฉิง? หืม? สื่อเฉิง?”

ที่ด้านหลังของหน่วยนั้นจักรพรรดิเซียนผู้หนึ่งกล่าวถามขึ้นกับคนที่เดินตามหลังมา

แต่ไม่ว่าจะเรียกแค่ไหนอีกฝ่ายก็ไม่คิดสนทนาตอบกลับมา

เมื่อหันหน้ากลับไปดูนั้นเขาก็ต้องขนลุกซ่านทั้งกาย

เพราะอีกฝ่ายนั้นหายไปแล้ว!

ด้านหลังของเขานั้นมันมีคนเดินตามมานับสิบคน แต่ทำไมถึงได้หายเงียบไปเช่นนี้?

พวกเขาหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่?

“ท่านจาวหมิง! ท่านจาวหมิง! ไม่ดีแล้วท่าน! พวกสื่อเฉิงมันหายกันไปสิ้นแล้ว!” จักรพรรดิเซียนผู้นั้นร้องขึ้นมาอย่างตกตื่น

ท่านจาวหมิงที่ว่านี้คือจักรพรรดิเซียนขั้นสุดผู้เป็นหัวหน้าหน่วยร้อยคนนี้

เมื่อจาวหมิงหันกลับไปดูเขาก็ได้พบว่ามันมีคนหายไปถึงเกือบสิบคนจริงๆ และต้องขนลุกตั้งไปทั้งกาย

สิบคน!

พวกเขากลับหายไปอย่างไม่มีใครทันได้รู้ตัว?

“พวกมันอยู่ที่ไหนกัน?” จาวหมิงร้องขึ้น

จักรพรรดิเซียนคนนั้นยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “ข้าเองก็ไม่ทราบได้ท่าน! ก่อนหน้าเรายังคุยกันอยู่ดีๆ แต่พอข้าหันกลับไปมองพวกมันก็หายไปแล้ว!”

จาวหมิงผงะร้องลั่นขึ้นมา “มันต้องเป็นฝีมือของพวกนั้นแน่! พวกมันหลบซ่อนตัวอยู่ในหมอกแล้วลอบเข้าโจมตีเรา! ไม่ได้การ เราจะหาเช่นนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่เช่นนั้นเราจะเป็นฝ่ายตายลงหมดแทน!”

จากนั้นจาวหมิงก็ต่อยตีออกไปรอบๆ กายเข้าใส่หมอกอันว่างเปล่า

ตูม!

ตูม!

ตูม!

ไม่นานนักหัวหน้าหน่วยอื่นๆ ก็สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนนี้จนรีบพุ่งตัวมาหา

“ศัตรูอยู่ไหน?”

“พวกมันอยู่ไหน? จาวหมิง เจ้าทำอะไรของเจ้า?”

เมื่อหัวหน้าหน่วยทั้งสองพุ่งตัวมาถึงและกลับพบว่ามันไม่มีศัตรูใดๆ อยู่เลยจึงอดร้องถามจาวหมิงขึ้นไม่ได้

จาวหมิงตอบกลับไป “พวกเจ้ารีบตรวจสอบเร็วว่าคนในหน่วยของเจ้ายังอยู่ครบร้อยหรือไม่?”

เมื่อสองหัวหน้าได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็สะดุ้งรีบกลับไปนับจำนวนคนในหน่วยทันทีและต้องหน้าซีดขาวลงพร้อมๆ กัน

เพราะเวลานี้ทั้งสองหน่วยของพวกเขามันมีคนหายไปถึงเก้าคน!

และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือพวกเขานั้นกลับไม่รู้ตัวเลย!

“นี่มัน…เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกัน?” หัวหน้าหน่วยคนหนึ่งถามขึ้น

จาวหมิงนั้นกล่าวขึ้น “มันต้องเป็นฝีมือของพวกมันแน่! เราหาเช่นนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว รีบกลับไปเรียกทุกคนมาเถอะ เราต้องรวมกลุ่ม!”

หัวหน้าหน่วยทั้งสองนั้นพยักหน้ารับทันที

ไม่นานกองทัพทั้งหมดก็ได้กลับมารวมตัวกัน

เมื่อลองตรวจสอบดูแล้วมันกลับมีคนหายไปกว่าสามร้อยคน!

คนทั้งหลายนั้นหน้าดำเคร่งเครียดขึ้นมาทันที

“ฟู่ไห่? ฟู่ไห่ไปไหนแล้ว? หาย… หายไปเช่นกันหรือ?” เสียงร้องของเผ่าเลือดคนหนึ่งดังขึ้น

เวลานี้คนทั้งหลายต่างต้องยิ้มแห้งๆ ออกมา

ทั้งๆ ที่มีกำลังกันเป็นกองทัพแต่กลับถูกคนไม่กี่คนนั้นไล่ล่าได้!

ระยำ!

แบบนี้ไม่ได้การ!

“รีบกลับไปเร็ว! เราจะอยู่ในหมอกต่อไปไม่ได้แล้ว!” จาวหมิงร้องกล่าวขึ้น

คนทั้งหลายนั้นต่างพยักหน้ารับ

เพราะฉะนั้นกองทัพห้าพันจึงได้เดินทางกลับออกมาจากม่านหมอกหนา

ได้ยินรายงานของพวกจาวหมิงนั้นฮันกวงเองก็ต้องทำหน้าเครียดขึ้นมา

“ให้ตายสิวะ! ต่อให้จะไปทำศึกเราก็คงไม่สูญเสียมากขนาดนี้แน่! มนุษย์พวกนั้นข้าจะสังหารมันลงให้จงได้!” ฮันกวงร้องลั่น

เพราะหากนับรวมกับหน่วยกองร้อยของเมี่ยเฉินไปด้วยแล้วความเสียดายที่เผ่าเลือดต้องรับนั้นมันก็มากเกือบถึงห้าร้อยคนก่อนที่จะทันได้เข้าสงครามด้วยซ้ำ!

สงครามระหว่างเผ่าเลือดกับทวีปสวรรค์แรกนั้นหากอีกฝ่ายไม่ส่งมหาจักรพรรดิออกมาแล้วพวกเขาก็คงไม่มีทางตายได้ถึงห้าร้อยคนเช่นนี้แน่

เพราะนี่มันคือกองทัพจักรพรรดิเซียน!

ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นกองทัพจักรพรรดิเซียนชาวมนุษย์ผู้เก่งกาจนับห้าพันคนแต่พวกเขาก็ไม่มีทางที่จะเสียชีวิตกันไปมากมายขนาดนี้

เพราะว่าเผ่าเลือดนั้นมีความถึกทนสามารถคืนชีพได้ ยิ่งเป็นศึกใหญ่แค่ไหนพวกเขาก็ยิ่งมีโอกาสรอดสูงเท่านั้น

แต่ก่อนที่จะทันได้ทำอะไรพวกเขานั้นกลับมาเสียท่าให้จักรพรรดิเซียนแค่ห้าคนในเวลาไม่กี่วันนี้!

ฮันกวงนั้นแทบจะร้องไห้เป็นสายเลือด!

แต่ตอนนี้เขาขึ้นหลังเสือแล้วไม่มีทางจะลงได้ง่ายๆ

เขานั้นบาดเจ็บหนัก มันคงไม่อาจฟื้นตัวได้ในระยะสั้นๆ เพราะฉะนั้นต่อให้เขาจะเข้าไปหามันก็คงไม่ช่วยอะไร

หากเขาสั่งให้ฉื่อเลอเข้าไป มันก็อาจจะทำให้พวกเย่หยวนหนีไปทางทวีปสวรรค์แรกได้

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียฉื่อเลอนั้นก็มีจิตที่อ่อนแอและไม่อาจมองผ่านหมอกได้มากมายเช่นกัน

หากพวกเย่หยวนไม่บังเอิญไปอยู่ข้างๆ ฉื่อเลอแล้วเขาเองก็คงไม่อาจทำอะไรพวกเย่หยวนได้

“ท่านแม่ทัพ เราจะทำอย่างไรดี?”

ฮันกวงนั้นหรี่ตาลงกล่าว “พวกเจ้าทั้งหลายไปดักอีกฝั่งของหมอกไว้! หากพวกมันออกไปพวกเจ้าจงสังหารมันเสีย!”

ลูกน้องคนหนึ่งจึงรีบถามกลับมา “แต่หากเป็นเช่นนั้นเราก็เสี่ยงจะถูกเปิดเผยตำแหน่งกับคนบนทวีปมันนะท่าน!”

ฮันกวงร้องลั่นตอบกลับไป “ใครสนเล่า! ฉื่อเลอคนเดียวอาจจะหยุดพวกมันไม่ได้! หากพวกมันหนีออกไปได้แม้สักคนแล้วมันก็คงเป็นหายนะกับเราแน่! ท่านแม่ทัพหลัวชวนนั้นจะมาถึงในสามวัน หลังจากท่านมาถึงแล้วพวกมันคงได้ตายลงแน่!”

ในหมอกนั้นหยางชิงกำลังยิ้มกว้างขึ้นมาอย่างสะใจ

“เจ้าพวกนี้มันโง่เสียจริง! ภายใต้การไล่ล่าสังหารของนักบุญสูงฟ้าครามคนนี้พวกมันกลับไม่กล้าบุกเข้าหมอกมาอีกแล้ว!” หยางชิงกล่าวขึ้น

แน่นอนว่าย่อมไม่มีใครสนใจเขา

เย่หยวนกล่าวขึ้นมา “พวกมันนั้นเหมือนจะรอใครอยู่! หมายความว่ากองทัพจักรพรรดิเซียนมันคงไม่ได้มีแค่นี้แน่! เราจะอยู่รอต่อไปนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว ไม่เช่นนั้นนอกจากว่าจะไม่ได้ส่งข่าวแล้วเราจะยังตายตกลงไปด้วย!”

เย่หยวนนั้นเดาว่าเผ่าเลือดนั้นคงยังมีจักรพรรดิเที่ยงอยู่อีกหลายคนที่จะตามมาทีหลัง

เพราะไม่ว่าทวีปสวรรค์แรกนั้นจะอ่อนแอแค่ไหนมันก็คงไม่มีทางอ่อนแอจนปล่อยให้จักรพรรดิเที่ยงแค่สองคนเข้ายึดครองได้

เพราะฉะนั้นพวกเขาต้องรอกำลังเสริมอยู่แน่!

“อีกกี่วันเจ้าถึงจะฟื้นตัวได้สมบูรณ์?” หยางชิงถามขึ้นมา

“สามวัน!”

สามวันต่อมานั้นบนชายหาดมันก็มีกองกำลังเผ่าเลือดตั้งทัพอยู่มากถึงสี่พันคน เตรียมพร้อมรับศึกเต็มที่

วินาทีนั้นเองที่ได้ปรากฏเงาร่างหลายเงาพุ่งเข้ามาใส่กองทัพอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว

เมื่อเย่หยวนใช้ค่ายกลดาบเอกภพออกมานั้นเขาก็สังหารจักรพรรดิเซียนลงไปถึงสิบกว่าคนในพริบตา

คนอื่นๆ เองก็เข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่งภายใต้การป้องกันของค่ายกลนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหยางชิงนั้นที่หอกของเขาสามารถปลิดชีวิตคนได้ในพริบตา!

ได้เห็นสภาพแข็งแกร่งของเย่หยวนนั้นตัวฉื่อเลอก็ต้องขนลุกทั้งกาย “เป็นไปได้อย่างไร?! ไอ้เด็กคนนี้มันใช้เวล่แค่ครึ่งเดือนก็ฟื้นตัวได้?”

แต่ว่าเขานั้นไม่มีเวลามายืนตะลึงอีก รีบพุ่งตัวเข้าใส่เย่หยวนในทันที

พวกเย่หยวนทั้งห้านั้นรวดเร็วอย่างมาก พวกเขานั้นเปิดฝ่าวงล้อมออกไปได้ในพริบตา!

วินาทีที่จักรพรรดิเที่ยงอย่างฉื่อเลอออกตัวมันก็ย่อมจะหมายมุ่งไปที่ตัวเย่หยวน!

เย่หยวนหัวเราะตอบกลับไปพร้อมชักดาบเต๋าออกมาไว้ในมือ!

ฉื่อเลอที่เห็นเช่นนั้นหน้าซีดขาวลงยั้งตัวเอาไว้แทบไม่ทัน!

เพราะว่าดาบของเย่หยวนนี้มันเตรียมที่จะฟันตัวเขาเข้าแล้ว!

เขานั้นรู้ดีว่าดาบนี้แหละคือสิ่งที่ฟันแม่ทัพฮันกวงจนมีสภาพเป็นเช่นนั้น!

แต่ว่าเย่หยวนนั้นกลับยิ้มกว้างขึ้นก่อนที่ดาบเต๋าในมือจะจางหายไปทำให้คลื่นพลังกดดันใดๆ จางหายไปด้วย

“ข้าหลอกเจ้าเล่นหรอก! ลาก่อน!”

คนทั้งห้าหลุดออกมาจากวงล้อมได้ก็พุ่งตัวเข้าทวีปสวรรค์แรกไปทันที

อีกด้านนั้นมิติมันก็สั่นไหวเผยให้เห็นเงาของกองทัพใหญ่ที่กำลังก้าวเข้าหมอกหนามา

หากมองดูผ่านๆ แล้วกองทัพนี้คงมีทหารมากถึงห้าพันคน!

และพวกเขาทั้งห้าพันนั้นก็เป็นจักรพรรดิเซียนกันทั้งสิ้น!

ส่วนจักรพรรดิเที่ยงที่เดินนำออกมานั้นมันมีถึงห้าคนด้วยกัน!

“แม่ทัพหลัวชวน!” ฮันกวงรีบเดินไปก้มหัวให้คนที่เดินนำหน้าสุดมา

แม่ทัพหลัวชวนนั้นเป็นถึงจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุด!

กองทัพหมื่นนี้มันย่อมจะอยู่ใต้การบัญชาการของเขาแล้ว!

เมื่อหลัวชวนเห็นฮันกวงเขาก็ต้องขมวดคิ้วแน่นถามขึ้น “มันเกิดอะไรขึ้น?”

ฮันกวงนั้นรีบตอบกลับไป “มีผู้บ่มเพาะนอกรีตหลายคนบุกเข้ามาจากทางทะเล! หนึ่งในพวกมันนั้นกลับมีดาบเต๋าที่รุนแรงจนทำให้รากฐานพลังบ่มเพาะของข้าเสียหายได้ด้วยดาบเดียว!”

หลัวชวนถามขึ้นต่อ “พวกมันอยู่ไหนแล้ว?”

“ยังอยู่ในหมอกขอรับ ข้านั้นสั่งฉื่อเลอให้ไปดักรอไว้ที่ชายหาดแล้ว!”

หลัวชวนส่ายหัวกล่าวขึ้น “ขยะไร้ประโยชน์เอ้ย!”

…………………………

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 2801 ฝ่าวงล้อม

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 2801 ฝ่าวงล้อม at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 2801 ฝ่าวงล้อม!
“สื่อเฉิง เลือดมนุษย์ที่เจ้าได้มาครั้งก่อนนั้นมันดีไม่น้อย เจ้ายังพอมีเหลือบ้างหรือไม่ แบ่งให้ข้าหน่อยสิ! สื่อเฉิง? หืม? สื่อเฉิง?”

ที่ด้านหลังของหน่วยนั้นจักรพรรดิเซียนผู้หนึ่งกล่าวถามขึ้นกับคนที่เดินตามหลังมา

แต่ไม่ว่าจะเรียกแค่ไหนอีกฝ่ายก็ไม่คิดสนทนาตอบกลับมา

เมื่อหันหน้ากลับไปดูนั้นเขาก็ต้องขนลุกซ่านทั้งกาย

เพราะอีกฝ่ายนั้นหายไปแล้ว!

ด้านหลังของเขานั้นมันมีคนเดินตามมานับสิบคน แต่ทำไมถึงได้หายเงียบไปเช่นนี้?

พวกเขาหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่?

“ท่านจาวหมิง! ท่านจาวหมิง! ไม่ดีแล้วท่าน! พวกสื่อเฉิงมันหายกันไปสิ้นแล้ว!” จักรพรรดิเซียนผู้นั้นร้องขึ้นมาอย่างตกตื่น

ท่านจาวหมิงที่ว่านี้คือจักรพรรดิเซียนขั้นสุดผู้เป็นหัวหน้าหน่วยร้อยคนนี้

เมื่อจาวหมิงหันกลับไปดูเขาก็ได้พบว่ามันมีคนหายไปถึงเกือบสิบคนจริงๆ และต้องขนลุกตั้งไปทั้งกาย

สิบคน!

พวกเขากลับหายไปอย่างไม่มีใครทันได้รู้ตัว?

“พวกมันอยู่ที่ไหนกัน?” จาวหมิงร้องขึ้น

จักรพรรดิเซียนคนนั้นยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “ข้าเองก็ไม่ทราบได้ท่าน! ก่อนหน้าเรายังคุยกันอยู่ดีๆ แต่พอข้าหันกลับไปมองพวกมันก็หายไปแล้ว!”

จาวหมิงผงะร้องลั่นขึ้นมา “มันต้องเป็นฝีมือของพวกนั้นแน่! พวกมันหลบซ่อนตัวอยู่ในหมอกแล้วลอบเข้าโจมตีเรา! ไม่ได้การ เราจะหาเช่นนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่เช่นนั้นเราจะเป็นฝ่ายตายลงหมดแทน!”

จากนั้นจาวหมิงก็ต่อยตีออกไปรอบๆ กายเข้าใส่หมอกอันว่างเปล่า

ตูม!

ตูม!

ตูม!

ไม่นานนักหัวหน้าหน่วยอื่นๆ ก็สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนนี้จนรีบพุ่งตัวมาหา

“ศัตรูอยู่ไหน?”

“พวกมันอยู่ไหน? จาวหมิง เจ้าทำอะไรของเจ้า?”

เมื่อหัวหน้าหน่วยทั้งสองพุ่งตัวมาถึงและกลับพบว่ามันไม่มีศัตรูใดๆ อยู่เลยจึงอดร้องถามจาวหมิงขึ้นไม่ได้

จาวหมิงตอบกลับไป “พวกเจ้ารีบตรวจสอบเร็วว่าคนในหน่วยของเจ้ายังอยู่ครบร้อยหรือไม่?”

เมื่อสองหัวหน้าได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็สะดุ้งรีบกลับไปนับจำนวนคนในหน่วยทันทีและต้องหน้าซีดขาวลงพร้อมๆ กัน

เพราะเวลานี้ทั้งสองหน่วยของพวกเขามันมีคนหายไปถึงเก้าคน!

และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือพวกเขานั้นกลับไม่รู้ตัวเลย!

“นี่มัน…เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกัน?” หัวหน้าหน่วยคนหนึ่งถามขึ้น

จาวหมิงนั้นกล่าวขึ้น “มันต้องเป็นฝีมือของพวกมันแน่! เราหาเช่นนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว รีบกลับไปเรียกทุกคนมาเถอะ เราต้องรวมกลุ่ม!”

หัวหน้าหน่วยทั้งสองนั้นพยักหน้ารับทันที

ไม่นานกองทัพทั้งหมดก็ได้กลับมารวมตัวกัน

เมื่อลองตรวจสอบดูแล้วมันกลับมีคนหายไปกว่าสามร้อยคน!

คนทั้งหลายนั้นหน้าดำเคร่งเครียดขึ้นมาทันที

“ฟู่ไห่? ฟู่ไห่ไปไหนแล้ว? หาย… หายไปเช่นกันหรือ?” เสียงร้องของเผ่าเลือดคนหนึ่งดังขึ้น

เวลานี้คนทั้งหลายต่างต้องยิ้มแห้งๆ ออกมา

ทั้งๆ ที่มีกำลังกันเป็นกองทัพแต่กลับถูกคนไม่กี่คนนั้นไล่ล่าได้!

ระยำ!

แบบนี้ไม่ได้การ!

“รีบกลับไปเร็ว! เราจะอยู่ในหมอกต่อไปไม่ได้แล้ว!” จาวหมิงร้องกล่าวขึ้น

คนทั้งหลายนั้นต่างพยักหน้ารับ

เพราะฉะนั้นกองทัพห้าพันจึงได้เดินทางกลับออกมาจากม่านหมอกหนา

ได้ยินรายงานของพวกจาวหมิงนั้นฮันกวงเองก็ต้องทำหน้าเครียดขึ้นมา

“ให้ตายสิวะ! ต่อให้จะไปทำศึกเราก็คงไม่สูญเสียมากขนาดนี้แน่! มนุษย์พวกนั้นข้าจะสังหารมันลงให้จงได้!” ฮันกวงร้องลั่น

เพราะหากนับรวมกับหน่วยกองร้อยของเมี่ยเฉินไปด้วยแล้วความเสียดายที่เผ่าเลือดต้องรับนั้นมันก็มากเกือบถึงห้าร้อยคนก่อนที่จะทันได้เข้าสงครามด้วยซ้ำ!

สงครามระหว่างเผ่าเลือดกับทวีปสวรรค์แรกนั้นหากอีกฝ่ายไม่ส่งมหาจักรพรรดิออกมาแล้วพวกเขาก็คงไม่มีทางตายได้ถึงห้าร้อยคนเช่นนี้แน่

เพราะนี่มันคือกองทัพจักรพรรดิเซียน!

ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นกองทัพจักรพรรดิเซียนชาวมนุษย์ผู้เก่งกาจนับห้าพันคนแต่พวกเขาก็ไม่มีทางที่จะเสียชีวิตกันไปมากมายขนาดนี้

เพราะว่าเผ่าเลือดนั้นมีความถึกทนสามารถคืนชีพได้ ยิ่งเป็นศึกใหญ่แค่ไหนพวกเขาก็ยิ่งมีโอกาสรอดสูงเท่านั้น

แต่ก่อนที่จะทันได้ทำอะไรพวกเขานั้นกลับมาเสียท่าให้จักรพรรดิเซียนแค่ห้าคนในเวลาไม่กี่วันนี้!

ฮันกวงนั้นแทบจะร้องไห้เป็นสายเลือด!

แต่ตอนนี้เขาขึ้นหลังเสือแล้วไม่มีทางจะลงได้ง่ายๆ

เขานั้นบาดเจ็บหนัก มันคงไม่อาจฟื้นตัวได้ในระยะสั้นๆ เพราะฉะนั้นต่อให้เขาจะเข้าไปหามันก็คงไม่ช่วยอะไร

หากเขาสั่งให้ฉื่อเลอเข้าไป มันก็อาจจะทำให้พวกเย่หยวนหนีไปทางทวีปสวรรค์แรกได้

เพราะไม่ว่าอย่างไรเสียฉื่อเลอนั้นก็มีจิตที่อ่อนแอและไม่อาจมองผ่านหมอกได้มากมายเช่นกัน

หากพวกเย่หยวนไม่บังเอิญไปอยู่ข้างๆ ฉื่อเลอแล้วเขาเองก็คงไม่อาจทำอะไรพวกเย่หยวนได้

“ท่านแม่ทัพ เราจะทำอย่างไรดี?”

ฮันกวงนั้นหรี่ตาลงกล่าว “พวกเจ้าทั้งหลายไปดักอีกฝั่งของหมอกไว้! หากพวกมันออกไปพวกเจ้าจงสังหารมันเสีย!”

ลูกน้องคนหนึ่งจึงรีบถามกลับมา “แต่หากเป็นเช่นนั้นเราก็เสี่ยงจะถูกเปิดเผยตำแหน่งกับคนบนทวีปมันนะท่าน!”

ฮันกวงร้องลั่นตอบกลับไป “ใครสนเล่า! ฉื่อเลอคนเดียวอาจจะหยุดพวกมันไม่ได้! หากพวกมันหนีออกไปได้แม้สักคนแล้วมันก็คงเป็นหายนะกับเราแน่! ท่านแม่ทัพหลัวชวนนั้นจะมาถึงในสามวัน หลังจากท่านมาถึงแล้วพวกมันคงได้ตายลงแน่!”

ในหมอกนั้นหยางชิงกำลังยิ้มกว้างขึ้นมาอย่างสะใจ

“เจ้าพวกนี้มันโง่เสียจริง! ภายใต้การไล่ล่าสังหารของนักบุญสูงฟ้าครามคนนี้พวกมันกลับไม่กล้าบุกเข้าหมอกมาอีกแล้ว!” หยางชิงกล่าวขึ้น

แน่นอนว่าย่อมไม่มีใครสนใจเขา

เย่หยวนกล่าวขึ้นมา “พวกมันนั้นเหมือนจะรอใครอยู่! หมายความว่ากองทัพจักรพรรดิเซียนมันคงไม่ได้มีแค่นี้แน่! เราจะอยู่รอต่อไปนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว ไม่เช่นนั้นนอกจากว่าจะไม่ได้ส่งข่าวแล้วเราจะยังตายตกลงไปด้วย!”

เย่หยวนนั้นเดาว่าเผ่าเลือดนั้นคงยังมีจักรพรรดิเที่ยงอยู่อีกหลายคนที่จะตามมาทีหลัง

เพราะไม่ว่าทวีปสวรรค์แรกนั้นจะอ่อนแอแค่ไหนมันก็คงไม่มีทางอ่อนแอจนปล่อยให้จักรพรรดิเที่ยงแค่สองคนเข้ายึดครองได้

เพราะฉะนั้นพวกเขาต้องรอกำลังเสริมอยู่แน่!

“อีกกี่วันเจ้าถึงจะฟื้นตัวได้สมบูรณ์?” หยางชิงถามขึ้นมา

“สามวัน!”

สามวันต่อมานั้นบนชายหาดมันก็มีกองกำลังเผ่าเลือดตั้งทัพอยู่มากถึงสี่พันคน เตรียมพร้อมรับศึกเต็มที่

วินาทีนั้นเองที่ได้ปรากฏเงาร่างหลายเงาพุ่งเข้ามาใส่กองทัพอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว

เมื่อเย่หยวนใช้ค่ายกลดาบเอกภพออกมานั้นเขาก็สังหารจักรพรรดิเซียนลงไปถึงสิบกว่าคนในพริบตา

คนอื่นๆ เองก็เข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่งภายใต้การป้องกันของค่ายกลนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหยางชิงนั้นที่หอกของเขาสามารถปลิดชีวิตคนได้ในพริบตา!

ได้เห็นสภาพแข็งแกร่งของเย่หยวนนั้นตัวฉื่อเลอก็ต้องขนลุกทั้งกาย “เป็นไปได้อย่างไร?! ไอ้เด็กคนนี้มันใช้เวล่แค่ครึ่งเดือนก็ฟื้นตัวได้?”

แต่ว่าเขานั้นไม่มีเวลามายืนตะลึงอีก รีบพุ่งตัวเข้าใส่เย่หยวนในทันที

พวกเย่หยวนทั้งห้านั้นรวดเร็วอย่างมาก พวกเขานั้นเปิดฝ่าวงล้อมออกไปได้ในพริบตา!

วินาทีที่จักรพรรดิเที่ยงอย่างฉื่อเลอออกตัวมันก็ย่อมจะหมายมุ่งไปที่ตัวเย่หยวน!

เย่หยวนหัวเราะตอบกลับไปพร้อมชักดาบเต๋าออกมาไว้ในมือ!

ฉื่อเลอที่เห็นเช่นนั้นหน้าซีดขาวลงยั้งตัวเอาไว้แทบไม่ทัน!

เพราะว่าดาบของเย่หยวนนี้มันเตรียมที่จะฟันตัวเขาเข้าแล้ว!

เขานั้นรู้ดีว่าดาบนี้แหละคือสิ่งที่ฟันแม่ทัพฮันกวงจนมีสภาพเป็นเช่นนั้น!

แต่ว่าเย่หยวนนั้นกลับยิ้มกว้างขึ้นก่อนที่ดาบเต๋าในมือจะจางหายไปทำให้คลื่นพลังกดดันใดๆ จางหายไปด้วย

“ข้าหลอกเจ้าเล่นหรอก! ลาก่อน!”

คนทั้งห้าหลุดออกมาจากวงล้อมได้ก็พุ่งตัวเข้าทวีปสวรรค์แรกไปทันที

อีกด้านนั้นมิติมันก็สั่นไหวเผยให้เห็นเงาของกองทัพใหญ่ที่กำลังก้าวเข้าหมอกหนามา

หากมองดูผ่านๆ แล้วกองทัพนี้คงมีทหารมากถึงห้าพันคน!

และพวกเขาทั้งห้าพันนั้นก็เป็นจักรพรรดิเซียนกันทั้งสิ้น!

ส่วนจักรพรรดิเที่ยงที่เดินนำออกมานั้นมันมีถึงห้าคนด้วยกัน!

“แม่ทัพหลัวชวน!” ฮันกวงรีบเดินไปก้มหัวให้คนที่เดินนำหน้าสุดมา

แม่ทัพหลัวชวนนั้นเป็นถึงจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุด!

กองทัพหมื่นนี้มันย่อมจะอยู่ใต้การบัญชาการของเขาแล้ว!

เมื่อหลัวชวนเห็นฮันกวงเขาก็ต้องขมวดคิ้วแน่นถามขึ้น “มันเกิดอะไรขึ้น?”

ฮันกวงนั้นรีบตอบกลับไป “มีผู้บ่มเพาะนอกรีตหลายคนบุกเข้ามาจากทางทะเล! หนึ่งในพวกมันนั้นกลับมีดาบเต๋าที่รุนแรงจนทำให้รากฐานพลังบ่มเพาะของข้าเสียหายได้ด้วยดาบเดียว!”

หลัวชวนถามขึ้นต่อ “พวกมันอยู่ไหนแล้ว?”

“ยังอยู่ในหมอกขอรับ ข้านั้นสั่งฉื่อเลอให้ไปดักรอไว้ที่ชายหาดแล้ว!”

หลัวชวนส่ายหัวกล่าวขึ้น “ขยะไร้ประโยชน์เอ้ย!”

…………………………

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+