ตอนที่ 2841 สุดยอดเกินไป!
หลังจากจัดการฝังเข็มแล้วเย่หยวนก็หยิบเอาโอสถสวรรค์ออกมาละลายน้ำก่อนจะเทใส่ถ้วยน้อยให้เด็กหนุ่มคนนั้นได้ดื่ม สีหน้าซีดขาวของเขาค่อยๆ กลับมามีสีเลือดอีกครั้งในพริบตา

คนทั้งหลายนั้นต่างต้องหันมามองหน้าเย่หยวนอย่างไม่อาจกะพริบตาได้

ศิษย์นิกายยาสุดล้ำคนนั้นเองก็รู้ดีอยู่ว่าเย่หยวนนั้นคิดจะทำอะไร เดิมทีนั้นเขาวางท่าทางเย้ยหยันแต่ไม่นานสีหน้าของเขาก็ต้องเปลี่ยนไป

ยอดฝีมือ!

วิชาฝังเข็มนี้มันไม่ได้ด้อยไปกว่าศิษย์ระดับสูงของนิกายทั้งหลายเลย!

นอกจากนั้นโอสถสวรรค์ที่ถูกใช้นี้มันคงเป็นถึงระดับแท้ขั้นสุด!

นี่เขามาเพื่อท้าทายสำนักแล้ว?

“หมอวิเศษ! ไอ้เด็กคนนี้มันจะตายไปแล้วแท้ๆ แต่นี่กลับมาดูแข็งแรงได้อีกครั้งเสียอย่างนั้น!”

“ช่างเป็นวิชาแพทย์ที่เหนือล้ำนัก นี่มันแทบจะเรียกได้ว่าเป็นการชุบชีวิตเลย!”

“อาจารย์ท่านนี้ช่างยิ่งใหญ่นักรักษาคนบาดเจ็บอย่างไม่คิดลังเล ไม่เหมือนพวกนิกายยาสุดล้ำ เอาแต่ยืนมองดูคนตายไปต่อหน้า เหอะ!”

ได้เห็นว่าเย่หยวนมีวิชาฝีมือที่เหนือล้ำเช่นนั้นมันก็เกิดเสียงชื่นชมดังขึ้นมาจากรอบด้าน

แน่นอนว่าพวกเขานั้นก็ได้กล่าวดูถูกนิกายยาสุดล้ำออกมาด้วย

คนหนึ่งนั้นปล่อยให้คนบาดเจ็บตายไปต่อหน้า ส่วนอีกคนนั้นกลับไม่คิดลังเลที่จะช่วย มันย่อมจะเกิดการเปรียบเทียบขึ้นมาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง!

“เอาล่ะ เจ้าพาน้องของเจ้าไปพักก่อนเถอะ เขาไม่เป็นไรแล้ว” เย่หยวนกล่าวแก่ชายหนุ่ม

เมื่อชายหนุ่มได้เห็นว่าน้องชายกลับมามีชีวิตเช่นนั้นเขาก็ต้องเบิกตากว้างรีบคุกเข่าลงตรงหน้าเย่หยวนทันที

“ขอบพระคุณอาจารย์ท่านที่ช่วยชีวิต! จางซ่งจะจดจำบุญคุณนี้ไปชั่วชีวิต!”

เย่หยวนยกมือขึ้นมาโบกปัด “เอาล่ะๆ ไปเถอะ มันยังมีคนอีกมากที่ต้องการการรักษา”

พูดจบเขาก็ร้องประกาศขึ้น “คนที่มีสภาพใกล้ตายนั้นจนมาต่อแถวตรงหน้าข้าเสีย แต่หากใครไม่ได้บาดเจ็บหนักจริงๆ แล้วคิดมาต่อแถว เตรียมตัวตายด้วยมือข้าได้!”

เสียงร้องนี้มันทำให้คนทั้งหลายสะดุ้งตัวขึ้นทันที

เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายที่บาดเจ็บหนักกันนั้นต่างค่อยๆ ลากร่างอ่อนแอของตนเข้ามาต่อแถวตรงหน้าเย่หยวนทันที

คนเจ็บตรงหน้าพวกเขานั้นมันมีกว่าหมื่นคนแต่ว่าคนที่เจ็บหนักถึงขั้นใกล้ตายนั้นมันก็ไม่ได้มีมากมาย

ไม่นานนักคนทั้งหลายนั้นก็มายืนเรียงแถวตรงหน้าเย่หยวน

เย่หยวนนั้นมีวิชาฝังเข็มกอปรกับโอสถสวรรค์ละลายน้ำมันทำให้อาการของคนทั้งหลายดีขึ้นทันตา

ทำให้รอบๆ นั้นย่อมจะเกิดเสียงโห่ร้องขึ้นอย่างตกตะลึง!

ศิษย์นิกายยาสุดล้ำที่อยู่ใกล้เย่หยวนที่สุดนั้นคือเฉียนหนานผู้เป็นถึงจักรพรรดิเที่ยงครึ่งก้าว

ในตอนนี้ใบหน้าของเฉียนหนานนั้นไม่สบอารมณ์อย่างถึงที่สุด

เจ้าเด็กนี่มันมาเพื่อตบหน้านิกายยาสุดล้ำแน่แล้ว!

คนที่เราไม่รับรักษาแต่เจ้ากลับจะรับมันไว้?

ที่สำคัญไปกว่านั้นกลับมาทำตรงหน้าทางขึ้นนิกายยาสุดล้ำ? นี่มันคนบ้าหรืออย่างไร?

เขานั้นเดินมาหยุดตรงหน้าเย่หยวนพร้อมชี้ดาบในมือใส่ “ไอ้เด็กเวร ที่นี่มันมิใช่ที่ให้เจ้ามาอวดอ้างตัว รีบๆ ไสหัวไปเสียไม่เช่นนั้นเจ้าจะได้เสียใจ!”

เย่หยวนไม่คิดสนใจและหันไปสั่งต้าหวงแทน “ต้าหวง ลงโทษมันสถานเบา หักขาทั้งสองของมันเสีย!”

เฉียนหนานนั้นกำลังจะกล่าวเย้ยหยันว่าเย่หยวนนั้นไปกินใจหมีดีเสือที่ไหนมาทำไมถึงได้กล้ามาคิดทำร้ายศิษย์นิกายยาสุดล้ำตรงหน้านิกายเช่นนี้?

แต่ว่าปากของเขายังไม่ทันได้พูดกล่าวเงาเท้าของต้าหวงมันก็เดินทางมาถึงตัว

ศิษย์ระดับจักรพรรดิเที่ยงครึ่งก้าวของนิกายยาสุดล้ำนั้นย่อมจะแข็งแกร่ง แต่ต้าหวงนั้นคือใคร?

เขานั้นคือคนที่ขึ้นไปยืนติดอันดับหนึ่งพันแรกของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตได้ คนอย่างเขานี้ย่อมจะไม่พ่ายแพ้ให้แก่ใครในระดับเดียวกัน!

กีบเท้าส่งร่างของเฉียนหนานให้ลอยลิ่วไป จากนั้นต้าหวงก็ตามติดไปทันที

แกรก! แกรก!

เสียงกระดูกขาของเฉียนหนานหักอย่างชัดเจน!

“อ้ากก!”

เฉียนหนานร้องลั่นขึ้นอย่างโหยหวนจนทำให้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้างแม้แต่เหล่าคนป่วยทั้งหลาย

ทำร้ายศิษย์นิกายยาสุดล้ำหน้าทางขึ้นนิกายเช่นนี้ คนผู้นี้มันโง่มากหรือ?

นิกายยาสุดล้ำนั้นคือนิกายระดับเจ้าโลก!

แม้แต่ในยุคเจ็ดนิกายเองนิกายยาสุดล้ำก็ถือว่าเป็นหนึ่งในนิกายระดับต้นๆ

เพราะว่าเจ้าโลกของนิกายยาสุดล้ำมีอยู่ถึงสี่คนด้วยกัน!

นอกจากเจ้าโลกหยุนซานและโจวซ่งฉวนแล้วมันยังมียอดฝีมือวิชายุทธระดับเจ้าโลกอีกสองคน

ต่อหน้ายอดนิกายระดับนี้ต่อให้จะเป็นเจ้าโลกเองก็คงไม่กล้าทำอะไรไม่ไว้หน้าปานนี้

เวลานี้หน้าประตูนิกายของพวกเขา กลับถูกจักรพรรดิเซียนน้อยคนหนึ่งมาตีเข้าอย่างจัง

“เจ้า…เจ้ากล้าหักขาข้า! พวกเจ้าทั้งหลายโจมตีมันพร้อมๆ กัน! หั่นร่างของมันออกเป็นชิ้นเสีย!” เฉียนหนานร้องสั่ง

ศิษย์นิกายยาสุดล้ำนั้นมีสถานะยิ่งใหญ่แค่ไหน?

แต่เจ้าคนไม่รู้หัวนอนปลายเท้าคนนี้กลับมาหักขาของเขาลง!

ตอนนี้หน้าประตูทางขึ้นเขามีจักรพรรดิเซียนคอยดูแลอยู่นับร้อย

ได้ยินคำสั่งนี้พวกเขาต่างก็พุ่งตัวมาทางนี้กันทันที

“จักรพรรดิฟ้าครามอยู่นี่แล้ว! ใครมันยังกล้าทำอะไรโง่ๆ อีก?!”

หยางชิงแทงหอกนำออกมาด้วยพลังของจักรพรรดิเที่ยงที่พุ่งทะยานจนทำให้ศิษย์จักรพรรดิเซียนทั้งหลายต้องหยุดเท้าลง

คนทั้งหลายนั้นต่างต้องอ้าปากค้างขึ้นมาอีกครั้ง

มันมิใช่เพราะหยางชิงนั้นแข็งแกร่งแต่เป็นเพราะว่าความโอหังบ้าบิ่นของเขาต่างหาก!

เจ้ามันจะบ้าไปหรือไม่?

แค่จักรพรรดิเที่ยงคนเดียวก็กล้ามาอวดอ้างตัวหน้าประตูนิกายยาสุดล้ำ?

นิกายยาสุดล้ำนั้นมีศิษย์ระดับจักรพรรดิเที่ยงอยู่อย่างน้อยๆ แปดพันคนต่อให้หลายคนจะออกไปสู้แนวหน้าแต่ในนิกายตอนนี้มันก็คงมีคนประจำอยู่ถึงห้าพัน!

หน้าที่รักษาการหน้าประตูของนิกายยาสุดล้ำ ย่อมจะไม่ได้ส่งให้แก่จักรพรรดิเที่ยงทั้งหลายเพราะว่าในความคิดของพวกเขานั้น คงไม่มีใครบ้ามาบุกถึงหน้าประตูนิกายยาสุดล้ำ

ใครจะไปรู้ว่าสุดท้ายมันกลับมีคนบ้าเช่นนั้นจริง!

เฉียนหนานนั้นร้องขึ้นมาอย่างเจ็บปวดก่อนจะยิ้มเย้ย “หึๆ จักรพรรดิฟ้าคราม ช่างฟังดูสูงส่งแท้! พวกเจ้าคิดว่านิกายยาสุดล้ำของเรานั้นไม่มีใครหรืออย่างไร?”

“มันมิใช่ว่านิกายยาสุดล้ำไม่มีใครแต่เป็นพวกเจ้าต่างหากที่ยืนมองคนตายไปต่อหน้าอย่างโหดเหี้ยมทำให้ชื่อเสียงของนิกายยาสุดล้ำต้องเสื่อมเสีย หักขาเจ้านี้มันก็เพื่อเป็นการสั่งสอนแทนอาจารย์ของเจ้า!” เย่หยวนนั้นตอบกลับไปโดยที่มือก็ยังไม่หยุดรักษา

เฉียนหนานร้องตอบกลับไปทันที “เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร? มีสิทธิ์มาสั่งสอนข้ากัน? ไปเรียกอาจารย์ลุงหวู่เจียงมาที ข้าอยากจะรู้เหลือเกินว่าจักรพรรดิเซียนคนหนึ่งนี้มันจะเก่งได้แค่ไหน!”

ได้ยินคำสั่งของเฉียนหนานนั้นมันก็ย่อมจะมีศิษย์ที่พุ่งตัวกลับขึ้นเขาไปรายงานทันที

เย่หยวนและพวกก็ไม่ได้หยุดเขาใดๆ

แต่เรื่องนี้มันก็คงไม่มีทางเงียบลงได้แล้ว แม้ว่าอาจารย์ท่านนี้จะเก่งกาจแค่ไหนเขาก็เก่งกาจด้วยตัวคนเดียว

เจ้าไม่เห็นหรือว่าที่นี่มันที่ไหน? ยังคิดอยากจะไปสั่งสอนศิษย์ให้คนอื่นอีก?

นี่มันรนหาที่ตายชัดๆ เลยมิใช่หรือ?

“อาจารย์ ท่านรีบไปเถอะ! พระคุณของท่านนี้เราน้อมรับมันไว้สุดใจแล้ว! แต่นิกายยาสุดล้ำนั้นมันไม่ย่อมให้ใครมาลูบคมได้ง่ายๆ หรอกนะ!”

“ใช่แล้วอาจารย์ท่าน! ท่านนั้นเป็นหมอที่แท้เราจะจำมันไว้ในจิตใจ แต่ตอนนี้ท่านรีบไปก่อนที่มันจะสายเถอะ!”

“นิกายยาสุดล้ำนั้นเป็นถึงนิกายระดับเจ้าโลก มันมีจักรพรรดิเที่ยงในนิกายมากมายเกินนับได้! พวกท่านทั้งหลายย่อมจะไม่มีทางขัดขืนได้แน่!”

เสียงของคนรอบๆ นั้นมันต่างบอกให้เย่หยวนรีบหนีไป แต่หยวนกลับยิ้มตอบกลับไป “ไม่ต้องกังวลให้มากไปหรอก ข้าเกรงว่าต่อให้มันจะไปเรียกใครมามันก็คงไม่มีน้ำหนักมากพอทำอะไรข้า”

คนทั้งหลายแทบล้มทั้งยืน!

เจ้าจะหลงตัวเองเกินไปแล้ว!

ในนิกายยาสุดล้ำนั้นต่อให้จะเป็นแค่จักรพรรดิเที่ยงน้อยๆ คนเดียวมันก็คงจัดการพวกเจ้าลงได้สิ้น

แน่นอนว่ามันย่อมจะไม่มีใครคิดฝันว่าจักรพรรดิเซียนคนหนึ่งนี้เป็นถึงศิษย์ของบรรพบุรุษนิกายยาสุดล้ำ

ต่อให้ตัวตนนั้นของเขามันจะไม่อาจเปิดเผยต่อคนหมู่มากได้แต่เขาก็ยังมีตำแหน่งสูงล้ำเป็นถึงศิษย์ของจั่วเฉินด้วย

เมื่อเฉียนหนานได้ยินเช่นนั้นเขาก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ “หึๆ ข้าได้เปิดหูเปิดตาแล้วจริงๆ! หากเป็นเช่นนั้นข้าก็อยากจะเห็นนักว่าเจ้าจะยังวางท่าใหญ่โตได้หลังจากที่อาจารย์ของเรามาถึงหรือไม่!”

ไม่นานนักกลุ่มจักรพรรดิเที่ยงราวสิบคนก็ได้เดินมาถึงด้วยท่าทางหาเรื่อง

ชายหนุ่มในชุดฟ้านั้นร้องขึ้นมาถามทันที “ใครมันกล้ามาอาละวาดหน้านิกายยาสุดล้ำของเรา?”

ชุดสีฟ้านั้นคือเครื่องแบบของศิษย์ระดับจักรพรรดิเที่ยง

ผู้มาถึงนั้นคือหวู่เจียง จักรพรรดิเที่ยงขั้นกลาง

เมื่อเฉียนหนานได้เห็นคนที่มาถึงนั้นเขาก็ต้องชี้ไปยังเย่หยวนทันที “ไอ้หมอบ้า อาจารย์ข้ามาแล้ว ข้าอยากเห็นนักว่าเจ้าจะยังสั่งสอนอะไรข้าได้! อาจารย์ลุงหวู่เจียง ไอ้เด็กคนนี้มันทำลายชื่อเสียงของนิกายยาสุดล้ำเราหน้าประตูขึ้นเขาและยังหักขาข้าลงด้วย บอกว่ามันสั่งสอนข้าแทนที่อาจารย์ของข้า!”

หวู่เจียงหรี่ตาลงด้วยจิตสังหารทันที พร้อมส่งพลังกดดันของจักรพรรดิเที่ยงไปยังเย่หยวนก่อนจะกล่าวขึ้น “เจ้าเด็กโอหังคนนี้มันโผล่มาจากไหนกัน? เจ้ารนหาที่ตายหรือ?”

แต่เย่หยวนนั้นกลับยังคงรักษาต่อไปอย่างไม่คิดสนใจและตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เจ้าคือคนที่ทำหน้าที่ดูแลประตูขึ้นเขาหรือ?”

……………………………………………………