Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 2861 ใครสอนให้เจ้าอวดเบ่ง!

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 2861 ใครสอนให้เจ้าอวดเบ่ง! at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 2861 ใครสอนให้เจ้าอวดเบ่ง!

หยางชิงนั้นรู้สึกพองจริงๆ!

เขานั้นรู้สึกเหมือนร่างกายตัวนั้นมันกลายเป็นลูกโป่งที่กำลังถูกสูบลมเข้าอย่างไม่มีหยุด!

โอสถสวรรค์นี้มันจะยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!

ตูม!

เกิดแรงระเบิดขึ้นที่จุดที่หยางชิงยืนจนส่งหินดินลอยไปทั่วบริเวณ

กระบี่ของหลัวห่าวนั้นคือกระบี่สังหาร

 ตายแล้ว? 

 มันตายแล้วแน่! ไม่ว่าโอสถสวรรค์นั้นมันจะยอดเยี่ยมแค่ไหนมันก็คงไม่มีทางทำให้คนกินบรรลุสวรรค์ได้ในทันทีหรอก! จะอย่างไรมันก็ต้องมีเวลานั่งย่อยดูดซึมพลังของโอสถก่อน! 

 จริง! เย่หยวนมันคงตั้งใจมาเวลาเช่นนี้แน่ ไม่ว่าจะอย่างไรหยางชิงมันก็ต้องตาย เช่นนั้นแล้วโอสถสวรรค์ที่กินไปนี้มันจะมีคุณภาพเช่นใดเราก็ไม่ทราบได้เลย ช่างเป็นแผนการที่ชั่วร้ายนัก ปล่อยให้สหายต้องตายไปเพราะเรื่องเช่นนี้! 

กระบี่ของหลัวห่าวนั้นมันรวดเร็วเพียงใด?

กระบี่นี้มันเหมือนดั่งเป็นปาฏิหาริย์ในสายตาของคนทั่วไป!

เพราะฉะนั้นหยางชิงต้องตายแน่แล้ว!

แต่คนที่มาดูนั้นมันก็มีมหาจักรพรรดิอยู่หลายคน เวลานี้พวกเขาแต่ละคนนั้นต่างทำหน้าเหยเกออกมาตามๆ กัน

 จะแตกแล้วๆ! 

บนสังเวียนนั้นมันมีเสียงร้องลั่นหนึ่งขึ้นมาก่อนจะปรากฏร่างของหยางชิงขึ้นมาอีกครั้งด้วยเลือดอาบตัว!

ชัดเจนเลยว่ากระบี่ของหลัวห่าวนั้นมันทำให้เขาบาดเจ็บอย่างหนักหน่วง

แต่ว่าเขานั้นก็ได้ใช้ฤทธิ์ของโอสถวงจรอนันต์ช่วยให้หลบออกมาได้อย่างฉิวเฉียด!

แม้ว่ามันจะได้รับบาดเจ็บมากแต่ว่าตอนนี้คลื่นพลังของเขามันกลับไม่ตกลงแต่พุ่งทะยานขึ้นแทนจนบรรลุจักรพรรดิเที่ยงขั้นปลายไป

นอกจากนั้นแล้วจนตอนนี้มันก็ยังไม่หยุดเพิ่ม!

กำลังของเขานั้นพุ่งทะยานจนเหนือล้ำไปในทุกๆ ด้าน!

ไม่ว่าจะกายเนื้อ ปราณเทวะ พลังแห่งกฎหรืออะไรก็ตาม

ทุกคนนั้นต้องอ้าปากค้างขึ้น!

หยางชิงนั้นกลับหลบได้จริง?

เขานั้นเป็นศัตรูที่ไม่มีทางรับหลัวห่าวได้แม้แต่กระบวนท่าแท้ๆ แต่ทำไมถึงยังหลบกระบวนท่านี้ได้?

โอสถวงจรอนันต์มันดีปานนั้น?

ใช่แล้วแท้จริงโอสถสวรรค์นี้มันดีเหนือล้ำกว่าที่ใครๆ จะคิดฝัน!

เพราะว่าตอนที่เย่หยวนหลอมมันได้เกิดการกลายพันธุ์ขึ้น

ด้วยพลังพรของเขานั้น!

ฤทธิ์ของโอสถวงจรอนันต์นี้มันรุนแรงกว่าโอสถวงจรอนันต์ระดับลึกล้ำทั่วๆ ไปถึงสิบเท่าได้!

พลังโอสถรุนแรงนั้นมันยังคงไหลเข้าร่างหยางชิงไปอย่างบ้าคลั่งเหมือนว่าเป็นเขื่อนกั้นน้ำที่พังทลายลง!

นอกจากนั้นแล้วหยางชิงยังเข้าสู่สภาวะที่แปลกประหลาดด้วย

เดิมทีนั้นเขาย่อมจะไม่อาจตามการเคลื่อนไหวของหลัวห่าวได้ทัน

แต่ตอนนี้การเคลื่อนไหวของหลัวห่าวในทุกท่วงท่ามันกลับไม่อาจรอดพ้นสายตาเขาไปได้

เหตุผลที่เขายังเจ็บปานนี้ได้มันก็เพราะว่าร่างกายของเขานั้นขยับได้ไม่ทันแค่นั้น

แต่เขาก็ยังหลบรอดเอาชีวิตออกมาได้

 หึ! กินโอสถวงจรอนันต์ไปแล้วจะทำไม? ข้าจะไม่เปิดโอกาสให้เจ้าได้หลอมฤทธิ์โอสถหรอก! 

หลัวห่าวนั้นหัวเราะขึ้นพร้อมกระบี่ที่เปล่งพลังออก!

จากนั้นเขาก็ฟันกระบี่ออกมาอย่างบ้าคลั่ง!

แต่ละกระบี่ของเขานั้นมันรุนแรงกว่าครั้งก่อนเสมอ!

บนสังเวียนนั้นมันมีเงากระบี่เกิดขึ้นทั่วทุกหนแห่งจนทำให้ผู้คนมองไม่อาจเห็นอะไรได้ แต่ในใจของหลัวห่าวนั้นมันกำลังสั่นกลัว!

กระบี่นั้นสามารถฟาดฟันต่อเนื่องได้ยอดฝีมือด้านกระบี่อย่างหลัวห่าวย่อมจะเข้าใจและใช้มันให้เป็นประโยนช์ได้ดี

แต่ละกระบี่ที่ฟันออกมานั้นมันยิ่งทำให้พลังทำลายล้างรุนแรงจนน่ากลัว

แม้แต่อันดับหนึ่งเฉาเตียนนั้นเองก็ยังไม่กล้าจะปล่อยให้เขาได้ร่ายกระบี่เป็นเวลายาวนานเช่นนี้

แต่กระบี่นั้นกลับค่อยๆ ถอยห่างหยางชิงไป!

 หลัวห่าวเก่งกาจนัก! ไอ้ปู่นี่มันคงได้ตายอย่างไม่มีที่กลบฝังแล้ว! 

 สมชื่อว่าเป็นมือกระบี่อันดับหนึ่งในอาณาจักรจักรพรรดิเที่ยงจริงๆ! หลัวห่าว สังหารมันเลย! 

 ฮ่าๆๆ…โอสถวงจรอนันต์ห่าเหวใดเล่า อ่อนแอ! อ่อนแอเกินไปโว้ย! 

เหล่าจักรพรรดิเที่ยงและจักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นต่างไม่รู้ถึงสภาพจิตใจของหลัวห่าวในตอนนี้

พวกเขาได้เห็นหลัวห่าววาดกระบี่อย่างดุดันนั้นพวกเขาก็ต้องร้องขึ้นมาเป็นเสียงเดียว

แต่ว่าสุดท้ายก็ต้องถูกตบจนหน้าหัน!

ตูม!

ท่ามกลางเงากระบี่ทั้งหลายนั้นมันมีแสงสีดำพุ่งผ่านเข้าไปตรงกลาง!

กระบี่ทั้งหลายนั้นจางหายไปทันทีอย่างไร้ร่องรอย

ร่างของหลัวห่าวนั้นมันปลิวออกไปด้านหลังเหมือนว่าวที่หลุดจากสาย

หยางชิงยืนกำหอกไว้ในมือด้วยคลื่นพลังที่เหนือล้ำฟ้าดินไร้เทียมทาน!

แม้ว่าเขานั้นจะบาดเจ็บทั่วร่างแต่ว่าเขานั้นกลับมีสภาพสุดสง่า

นักบุญสูงฟ้าครามคนนั้นผู้ไม่มีใครต้านทานได้กลับมาจุติอีกครั้งแล้ว!

หยางชิงนั้นหันลงไปชี้หอกใส่หลัวห่าว  มือกระบี่อันดับหนึ่งในจักรพรรดิเที่ยงอันใดกัน อ่อนแอเสียเหลือเกิน! จากวันนี้ไปพ่อเจ้านี้จะเป็นมือหอกอันดับหนึ่งในจักรพรรดิเที่ยง! ไม่สิ มิใช่แค่นั้น ข้าจะขึ้นเป็นจักรพรรดิเที่ยงอันดับหนึ่งไปเลย! หากพวกเจ้าคนใดไม่ยอมรับก็เข้ามาท้าทายข้าได้ทุกเมื่อ พ่อเจ้านี้จะรับคำท้าของทุกคน! แค่ขยะอย่างเจ้าก็กล้ามาอวดตัวต่อหน้าจักรพรรดิผู้นี้หรือ? สมน้ำหน้าแล้ว! ฮ่าๆๆ เฉาเตียนหลังข้าสังหารหลัวห่าวลงแล้วเจ้าจะรับคำท้าข้าได้หรือไม่? 

ตอนนี้หยางชิงนั้นมั่นใจอย่างถึงที่สุด

เขานั้นรู้สึกว่าตัวเองนั้นเก่งกาจไร้เทียมทาน!

โอสถวงจรอนันต์มันจะสุดยอดเกินไปแล้ว!

เกินกว่าที่จะคาดฝันได้!

ตั้งแต่ที่มาถึงทวีปสวรรค์แรกนี้เขาก็แทบจะไม่มีโอกาสได้ขึ้นมายืนเหนือหัวคนอื่นๆ อีก

แต่ตอนนี้เขาได้ก้าวขึ้นมายืนจุดเดิมแล้ว

ราชันผู้ไร้พ่าย!

กำลังของเขานั้นมันเพิ่มพูนขึ้นเป็นร้อยเท่าในคราเดียว!

ที่สำคัญมันยังเป็นการพัฒนาที่รอบด้าน!

ตอนนี้พลังบ่มเพาะของเขานั้นมันได้ก้าวขึ้นมาเหยียบจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุดไปแล้ว!

ร่างกายของเขานั้นเองก็ขึ้นมาถึงระดับจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุดแล้วเช่นกัน!

วิญญาณดั่งเดิมของเขานั้นก็อยู่ในระดับจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุดเช่นกัน!

ต่อให้จะเป็นเรื่องพลังแห่งกฎเอง เขาก็ยังสามารถบรรลุความยุ่งยากพลังเต๋าหอกและกฎของเขานั้นมันก็ขึ้นมาถึงระดับหกขั้นสุดได้ในพริบตา!

แต่การพัฒนาของเขานี้มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเลื่อนลอยใดๆ มันกลับรู้สึกว่าพัฒนาได้อย่างหนักแน่นมาก!

เขานั้นไม่เคยได้ยินได้เห็นโอสถสวรรค์ใดที่มันจะทำได้ขนาดนี้!

หยางชิงนั้นรู้ว่าโอสถสวรรค์ที่เย่หยวนหลอมขึ้นมานั้นมันย่อมจะไม่ธรรมดา

แต่เขาก็ไม่เคยคิดฝันว่าเย่หยวนนั้นกลับจะทำของวิเศษที่เหมือนหล่นลงมาจากสวรรค์ชั้นฟ้าได้เช่นนี้!

ด้านล่างสังเวียนนั้นเฉาเตียนได้แต่ต้องกัดฟันแน่นด้วยใบหน้าดำมืด

หยางชิงนั้นนอกจากวิชายุทธแล้วเขายังมากพรสวรรค์ในการท้าทายคน! แถมตอนนี้ยังรู้สึกหลงตัวเองอย่างถึงที่สุด!

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดนั้นก็คือคำโม้ของเขามันมีกำลังมากพอที่จะสนับสนุน!

หอกเมื่อครู่นั้นเฉาเตียนได้เห็นมันกับตา

แม้แต่เขาก็ไม่อาจรับมันได้!

ซวยฉิบหาย!

 ได้ ข้าจะประลองกับเจ้าให้!  เฉาเตียนนั้นเองก็เป็นคนมากเกียรติ มีหรือที่เขาจะปล่อยให้คนมาหยามเย้ยเช่นนี้อย่างไม่ทำอะไร?

ต่อให้จะรู้ว่าแพ้มันก็ต้องสู้เช่นกัน!

ผู้แข็งแกร่งนั้นไม่เคยเลี่ยงคำท้าทาย!

 ฮ่าๆๆ เฉาเตียน เจ้ามันกล้า! แต่จากวันนี้ไปเจ้าจะต้องลงไปใช้ชีวิตอยู่ในเงาของข้าแล้ว! 

ท่ามกลางเสียงหัวเราะนั้นหยางชิงก็ส่งหอกออกไปอีกครั้ง

ตูม!

หลัวห่าวตาย!

รอบๆ สังเวียนนั้นมันเงียบงันลงทันที มีแต่เสียงหัวเราะของหยางชิงเท่านั้นที่ยังดังลั่นไปทั่ว

จบกันเพียงเท่านี้?

มัน…มันจะไม่บ้าเกินไปหน่อยหรือ?

หลัวห่าวนั้นเป็นถึงจักรพรรดิเที่ยงอันดับสี่ของนิกายยาสุดล้ำ!

เขานั้นกลับไม่มีแรงต่อต้านหยางชิงแม้แต่กระบวนท่าเดียว?

ก่อนหน้านั้นคนทั้งหลายต่างเย้ยหยันเย่หยวนว่าอวดอ้างฝีมือเกินจริงคิดหลอมโอสถสวรรค์ที่ยากที่สุดในประวัติศาสตร์อย่างโอสถวงจรอนันต์

แต่ตอนนี้นอกจากว่าเย่หยวนจะหลอมได้จริงแล้วพลังของมันยังรุนแรงจนเปลี่ยนหยางชิงเป็นคนละคนไป!

คนทั้งหลายนั้นรู้สึกหน้าชาขึ้นมาตามๆ กัน!

หยางชิงเองนั้นยังยอมรับเลยว่าตัวเองรับมือหลัวห่าวไม่ได้แม้แต่กระบวนท่า

แต่หลังจากได้โอสถสวรรค์ของเย่หยวนไปแล้วเขากลับสังหารหลัวห่าวลงได้ในกระบวนท่าเดียว!

นี่มันกลับกันอย่างสิ้นเชิง!

มีหรือที่พวกเขาจะไม่ทึ่ง?

หลัวหลิน เจิ้งเฉียน กั๋วฟางและฉินชานนั้นต่างเย้ยหยันเย่หยวนว่าไม่ประเมินฝีมือตัวเอง

แต่ตอนนี้คนที่ถูกตบหน้ามันกลับกลายเป็นพวกเขาทั้งหลายจนหน้าหัน

 เฉาเตียน มาเถอะ! ให้ปู่ชิงเจ้าได้ออกกำลังกายหน่อย!  หยางชิงร้องขึ้นมา

ตอนนี้เขากำลังคลั่งอย่างถึงที่สุด!

ราชาคนก่อนกลับไม่อยู่ในสายตาของเขาแล้ว

ได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็แทบอยากจะขึ้นไปตบหน้าหยางชิงให้มันฟันหลุด!

แต่พวกเขานั้นไม่กล้า!

เฉาเตียน เจ้าจะแพ้ไม่ได้!

เฉาเตียนขึ้นสังเวียนไปด้วยใบหน้าดำมืด

หยางชิงหันไปกล่าวกับกรรมการ  ตาเฒ่า ขอใช้สังเวียนนี้หน่อยล่ะ! วันนี้ข้าจะขึ้นครองระดับจักรพรรดิเที่ยงแล้ว! 

ผัวะ!

กรรมการนั้นตบหน้าหยางชิงเข้าจนเสียหลัก!

คนทั้งหลายที่ได้เห็นนั้นต่างโห่ร้องขึ้นมาพร้อมกันอย่างสะใจ!

ใครมันสั่งสอนให้เจ้าอวดเบ่งเช่นนี้?!

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 2861 ใครสอนให้เจ้าอวดเบ่ง!

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 2861 ใครสอนให้เจ้าอวดเบ่ง! at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 2861 ใครสอนให้เจ้าอวดเบ่ง!

หยางชิงนั้นรู้สึกพองจริงๆ!

เขานั้นรู้สึกเหมือนร่างกายตัวนั้นมันกลายเป็นลูกโป่งที่กำลังถูกสูบลมเข้าอย่างไม่มีหยุด!

โอสถสวรรค์นี้มันจะยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!

ตูม!

เกิดแรงระเบิดขึ้นที่จุดที่หยางชิงยืนจนส่งหินดินลอยไปทั่วบริเวณ

กระบี่ของหลัวห่าวนั้นคือกระบี่สังหาร

 ตายแล้ว? 

 มันตายแล้วแน่! ไม่ว่าโอสถสวรรค์นั้นมันจะยอดเยี่ยมแค่ไหนมันก็คงไม่มีทางทำให้คนกินบรรลุสวรรค์ได้ในทันทีหรอก! จะอย่างไรมันก็ต้องมีเวลานั่งย่อยดูดซึมพลังของโอสถก่อน! 

 จริง! เย่หยวนมันคงตั้งใจมาเวลาเช่นนี้แน่ ไม่ว่าจะอย่างไรหยางชิงมันก็ต้องตาย เช่นนั้นแล้วโอสถสวรรค์ที่กินไปนี้มันจะมีคุณภาพเช่นใดเราก็ไม่ทราบได้เลย ช่างเป็นแผนการที่ชั่วร้ายนัก ปล่อยให้สหายต้องตายไปเพราะเรื่องเช่นนี้! 

กระบี่ของหลัวห่าวนั้นมันรวดเร็วเพียงใด?

กระบี่นี้มันเหมือนดั่งเป็นปาฏิหาริย์ในสายตาของคนทั่วไป!

เพราะฉะนั้นหยางชิงต้องตายแน่แล้ว!

แต่คนที่มาดูนั้นมันก็มีมหาจักรพรรดิอยู่หลายคน เวลานี้พวกเขาแต่ละคนนั้นต่างทำหน้าเหยเกออกมาตามๆ กัน

 จะแตกแล้วๆ! 

บนสังเวียนนั้นมันมีเสียงร้องลั่นหนึ่งขึ้นมาก่อนจะปรากฏร่างของหยางชิงขึ้นมาอีกครั้งด้วยเลือดอาบตัว!

ชัดเจนเลยว่ากระบี่ของหลัวห่าวนั้นมันทำให้เขาบาดเจ็บอย่างหนักหน่วง

แต่ว่าเขานั้นก็ได้ใช้ฤทธิ์ของโอสถวงจรอนันต์ช่วยให้หลบออกมาได้อย่างฉิวเฉียด!

แม้ว่ามันจะได้รับบาดเจ็บมากแต่ว่าตอนนี้คลื่นพลังของเขามันกลับไม่ตกลงแต่พุ่งทะยานขึ้นแทนจนบรรลุจักรพรรดิเที่ยงขั้นปลายไป

นอกจากนั้นแล้วจนตอนนี้มันก็ยังไม่หยุดเพิ่ม!

กำลังของเขานั้นพุ่งทะยานจนเหนือล้ำไปในทุกๆ ด้าน!

ไม่ว่าจะกายเนื้อ ปราณเทวะ พลังแห่งกฎหรืออะไรก็ตาม

ทุกคนนั้นต้องอ้าปากค้างขึ้น!

หยางชิงนั้นกลับหลบได้จริง?

เขานั้นเป็นศัตรูที่ไม่มีทางรับหลัวห่าวได้แม้แต่กระบวนท่าแท้ๆ แต่ทำไมถึงยังหลบกระบวนท่านี้ได้?

โอสถวงจรอนันต์มันดีปานนั้น?

ใช่แล้วแท้จริงโอสถสวรรค์นี้มันดีเหนือล้ำกว่าที่ใครๆ จะคิดฝัน!

เพราะว่าตอนที่เย่หยวนหลอมมันได้เกิดการกลายพันธุ์ขึ้น

ด้วยพลังพรของเขานั้น!

ฤทธิ์ของโอสถวงจรอนันต์นี้มันรุนแรงกว่าโอสถวงจรอนันต์ระดับลึกล้ำทั่วๆ ไปถึงสิบเท่าได้!

พลังโอสถรุนแรงนั้นมันยังคงไหลเข้าร่างหยางชิงไปอย่างบ้าคลั่งเหมือนว่าเป็นเขื่อนกั้นน้ำที่พังทลายลง!

นอกจากนั้นแล้วหยางชิงยังเข้าสู่สภาวะที่แปลกประหลาดด้วย

เดิมทีนั้นเขาย่อมจะไม่อาจตามการเคลื่อนไหวของหลัวห่าวได้ทัน

แต่ตอนนี้การเคลื่อนไหวของหลัวห่าวในทุกท่วงท่ามันกลับไม่อาจรอดพ้นสายตาเขาไปได้

เหตุผลที่เขายังเจ็บปานนี้ได้มันก็เพราะว่าร่างกายของเขานั้นขยับได้ไม่ทันแค่นั้น

แต่เขาก็ยังหลบรอดเอาชีวิตออกมาได้

 หึ! กินโอสถวงจรอนันต์ไปแล้วจะทำไม? ข้าจะไม่เปิดโอกาสให้เจ้าได้หลอมฤทธิ์โอสถหรอก! 

หลัวห่าวนั้นหัวเราะขึ้นพร้อมกระบี่ที่เปล่งพลังออก!

จากนั้นเขาก็ฟันกระบี่ออกมาอย่างบ้าคลั่ง!

แต่ละกระบี่ของเขานั้นมันรุนแรงกว่าครั้งก่อนเสมอ!

บนสังเวียนนั้นมันมีเงากระบี่เกิดขึ้นทั่วทุกหนแห่งจนทำให้ผู้คนมองไม่อาจเห็นอะไรได้ แต่ในใจของหลัวห่าวนั้นมันกำลังสั่นกลัว!

กระบี่นั้นสามารถฟาดฟันต่อเนื่องได้ยอดฝีมือด้านกระบี่อย่างหลัวห่าวย่อมจะเข้าใจและใช้มันให้เป็นประโยนช์ได้ดี

แต่ละกระบี่ที่ฟันออกมานั้นมันยิ่งทำให้พลังทำลายล้างรุนแรงจนน่ากลัว

แม้แต่อันดับหนึ่งเฉาเตียนนั้นเองก็ยังไม่กล้าจะปล่อยให้เขาได้ร่ายกระบี่เป็นเวลายาวนานเช่นนี้

แต่กระบี่นั้นกลับค่อยๆ ถอยห่างหยางชิงไป!

 หลัวห่าวเก่งกาจนัก! ไอ้ปู่นี่มันคงได้ตายอย่างไม่มีที่กลบฝังแล้ว! 

 สมชื่อว่าเป็นมือกระบี่อันดับหนึ่งในอาณาจักรจักรพรรดิเที่ยงจริงๆ! หลัวห่าว สังหารมันเลย! 

 ฮ่าๆๆ…โอสถวงจรอนันต์ห่าเหวใดเล่า อ่อนแอ! อ่อนแอเกินไปโว้ย! 

เหล่าจักรพรรดิเที่ยงและจักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้นต่างไม่รู้ถึงสภาพจิตใจของหลัวห่าวในตอนนี้

พวกเขาได้เห็นหลัวห่าววาดกระบี่อย่างดุดันนั้นพวกเขาก็ต้องร้องขึ้นมาเป็นเสียงเดียว

แต่ว่าสุดท้ายก็ต้องถูกตบจนหน้าหัน!

ตูม!

ท่ามกลางเงากระบี่ทั้งหลายนั้นมันมีแสงสีดำพุ่งผ่านเข้าไปตรงกลาง!

กระบี่ทั้งหลายนั้นจางหายไปทันทีอย่างไร้ร่องรอย

ร่างของหลัวห่าวนั้นมันปลิวออกไปด้านหลังเหมือนว่าวที่หลุดจากสาย

หยางชิงยืนกำหอกไว้ในมือด้วยคลื่นพลังที่เหนือล้ำฟ้าดินไร้เทียมทาน!

แม้ว่าเขานั้นจะบาดเจ็บทั่วร่างแต่ว่าเขานั้นกลับมีสภาพสุดสง่า

นักบุญสูงฟ้าครามคนนั้นผู้ไม่มีใครต้านทานได้กลับมาจุติอีกครั้งแล้ว!

หยางชิงนั้นหันลงไปชี้หอกใส่หลัวห่าว  มือกระบี่อันดับหนึ่งในจักรพรรดิเที่ยงอันใดกัน อ่อนแอเสียเหลือเกิน! จากวันนี้ไปพ่อเจ้านี้จะเป็นมือหอกอันดับหนึ่งในจักรพรรดิเที่ยง! ไม่สิ มิใช่แค่นั้น ข้าจะขึ้นเป็นจักรพรรดิเที่ยงอันดับหนึ่งไปเลย! หากพวกเจ้าคนใดไม่ยอมรับก็เข้ามาท้าทายข้าได้ทุกเมื่อ พ่อเจ้านี้จะรับคำท้าของทุกคน! แค่ขยะอย่างเจ้าก็กล้ามาอวดตัวต่อหน้าจักรพรรดิผู้นี้หรือ? สมน้ำหน้าแล้ว! ฮ่าๆๆ เฉาเตียนหลังข้าสังหารหลัวห่าวลงแล้วเจ้าจะรับคำท้าข้าได้หรือไม่? 

ตอนนี้หยางชิงนั้นมั่นใจอย่างถึงที่สุด

เขานั้นรู้สึกว่าตัวเองนั้นเก่งกาจไร้เทียมทาน!

โอสถวงจรอนันต์มันจะสุดยอดเกินไปแล้ว!

เกินกว่าที่จะคาดฝันได้!

ตั้งแต่ที่มาถึงทวีปสวรรค์แรกนี้เขาก็แทบจะไม่มีโอกาสได้ขึ้นมายืนเหนือหัวคนอื่นๆ อีก

แต่ตอนนี้เขาได้ก้าวขึ้นมายืนจุดเดิมแล้ว

ราชันผู้ไร้พ่าย!

กำลังของเขานั้นมันเพิ่มพูนขึ้นเป็นร้อยเท่าในคราเดียว!

ที่สำคัญมันยังเป็นการพัฒนาที่รอบด้าน!

ตอนนี้พลังบ่มเพาะของเขานั้นมันได้ก้าวขึ้นมาเหยียบจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุดไปแล้ว!

ร่างกายของเขานั้นเองก็ขึ้นมาถึงระดับจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุดแล้วเช่นกัน!

วิญญาณดั่งเดิมของเขานั้นก็อยู่ในระดับจักรพรรดิเที่ยงขั้นสุดเช่นกัน!

ต่อให้จะเป็นเรื่องพลังแห่งกฎเอง เขาก็ยังสามารถบรรลุความยุ่งยากพลังเต๋าหอกและกฎของเขานั้นมันก็ขึ้นมาถึงระดับหกขั้นสุดได้ในพริบตา!

แต่การพัฒนาของเขานี้มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเลื่อนลอยใดๆ มันกลับรู้สึกว่าพัฒนาได้อย่างหนักแน่นมาก!

เขานั้นไม่เคยได้ยินได้เห็นโอสถสวรรค์ใดที่มันจะทำได้ขนาดนี้!

หยางชิงนั้นรู้ว่าโอสถสวรรค์ที่เย่หยวนหลอมขึ้นมานั้นมันย่อมจะไม่ธรรมดา

แต่เขาก็ไม่เคยคิดฝันว่าเย่หยวนนั้นกลับจะทำของวิเศษที่เหมือนหล่นลงมาจากสวรรค์ชั้นฟ้าได้เช่นนี้!

ด้านล่างสังเวียนนั้นเฉาเตียนได้แต่ต้องกัดฟันแน่นด้วยใบหน้าดำมืด

หยางชิงนั้นนอกจากวิชายุทธแล้วเขายังมากพรสวรรค์ในการท้าทายคน! แถมตอนนี้ยังรู้สึกหลงตัวเองอย่างถึงที่สุด!

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดนั้นก็คือคำโม้ของเขามันมีกำลังมากพอที่จะสนับสนุน!

หอกเมื่อครู่นั้นเฉาเตียนได้เห็นมันกับตา

แม้แต่เขาก็ไม่อาจรับมันได้!

ซวยฉิบหาย!

 ได้ ข้าจะประลองกับเจ้าให้!  เฉาเตียนนั้นเองก็เป็นคนมากเกียรติ มีหรือที่เขาจะปล่อยให้คนมาหยามเย้ยเช่นนี้อย่างไม่ทำอะไร?

ต่อให้จะรู้ว่าแพ้มันก็ต้องสู้เช่นกัน!

ผู้แข็งแกร่งนั้นไม่เคยเลี่ยงคำท้าทาย!

 ฮ่าๆๆ เฉาเตียน เจ้ามันกล้า! แต่จากวันนี้ไปเจ้าจะต้องลงไปใช้ชีวิตอยู่ในเงาของข้าแล้ว! 

ท่ามกลางเสียงหัวเราะนั้นหยางชิงก็ส่งหอกออกไปอีกครั้ง

ตูม!

หลัวห่าวตาย!

รอบๆ สังเวียนนั้นมันเงียบงันลงทันที มีแต่เสียงหัวเราะของหยางชิงเท่านั้นที่ยังดังลั่นไปทั่ว

จบกันเพียงเท่านี้?

มัน…มันจะไม่บ้าเกินไปหน่อยหรือ?

หลัวห่าวนั้นเป็นถึงจักรพรรดิเที่ยงอันดับสี่ของนิกายยาสุดล้ำ!

เขานั้นกลับไม่มีแรงต่อต้านหยางชิงแม้แต่กระบวนท่าเดียว?

ก่อนหน้านั้นคนทั้งหลายต่างเย้ยหยันเย่หยวนว่าอวดอ้างฝีมือเกินจริงคิดหลอมโอสถสวรรค์ที่ยากที่สุดในประวัติศาสตร์อย่างโอสถวงจรอนันต์

แต่ตอนนี้นอกจากว่าเย่หยวนจะหลอมได้จริงแล้วพลังของมันยังรุนแรงจนเปลี่ยนหยางชิงเป็นคนละคนไป!

คนทั้งหลายนั้นรู้สึกหน้าชาขึ้นมาตามๆ กัน!

หยางชิงเองนั้นยังยอมรับเลยว่าตัวเองรับมือหลัวห่าวไม่ได้แม้แต่กระบวนท่า

แต่หลังจากได้โอสถสวรรค์ของเย่หยวนไปแล้วเขากลับสังหารหลัวห่าวลงได้ในกระบวนท่าเดียว!

นี่มันกลับกันอย่างสิ้นเชิง!

มีหรือที่พวกเขาจะไม่ทึ่ง?

หลัวหลิน เจิ้งเฉียน กั๋วฟางและฉินชานนั้นต่างเย้ยหยันเย่หยวนว่าไม่ประเมินฝีมือตัวเอง

แต่ตอนนี้คนที่ถูกตบหน้ามันกลับกลายเป็นพวกเขาทั้งหลายจนหน้าหัน

 เฉาเตียน มาเถอะ! ให้ปู่ชิงเจ้าได้ออกกำลังกายหน่อย!  หยางชิงร้องขึ้นมา

ตอนนี้เขากำลังคลั่งอย่างถึงที่สุด!

ราชาคนก่อนกลับไม่อยู่ในสายตาของเขาแล้ว

ได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็แทบอยากจะขึ้นไปตบหน้าหยางชิงให้มันฟันหลุด!

แต่พวกเขานั้นไม่กล้า!

เฉาเตียน เจ้าจะแพ้ไม่ได้!

เฉาเตียนขึ้นสังเวียนไปด้วยใบหน้าดำมืด

หยางชิงหันไปกล่าวกับกรรมการ  ตาเฒ่า ขอใช้สังเวียนนี้หน่อยล่ะ! วันนี้ข้าจะขึ้นครองระดับจักรพรรดิเที่ยงแล้ว! 

ผัวะ!

กรรมการนั้นตบหน้าหยางชิงเข้าจนเสียหลัก!

คนทั้งหลายที่ได้เห็นนั้นต่างโห่ร้องขึ้นมาพร้อมกันอย่างสะใจ!

ใครมันสั่งสอนให้เจ้าอวดเบ่งเช่นนี้?!

 

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+