น…นั่นมันเย่หยวนมิใช่หรือ?

ทำไมเฉียนั้วถึงได้ทำท่าทางอ่อนน้อมอยู่ข้างกายเย่หยวนเช่นนั้น?

นี่มัน…จะบ้าเกินไปแล้ว!

จักรพรรดิเซียนคนหนึ่งที่เข้าไปสืบข่าวจากเผ่าเลือดนั้นกลับไต่เต้าจนทำให้แม้แต่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ยังต้องก้มหัวให้ได้?

แน่นอนว่าเย่หยวนย่อมจะเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาตัวเองไปจากเดิม

แต่คนอื่นไม่รู้ว่านี่คือเย่หยวนไม่ได้หมายความว่าเฟิงเสี่ยวเถียนจะไม่รู้!

เพราะว่าก่อนที่จะออกเดินทางเย่หยวนได้มาหาเขาด้วยรูปร่างหน้าตานี้

‘หรือว่าเขา…ไม่สิ มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน ไม่มีทางน่า!’

วินาทีนั้นเองที่ความคิดหนึ่งได้ผุดขึ้นมาในสมองของเฟิงเสี่ยวเถียนจนทำให้เขาต้องสั่นสะท้านไปทั้งกายใจ

แต่เขานั้นก็ต้องปฏิเสธมันไปอย่างสุดตัว

แต่นอกจากตัวตนนั้นแล้วทำไมเฉียนั้วถึงจะทำท่าทางอ่อนน้อมต่อหน้าเย่หยวนเช่นนี้?

จ…จะบ้าเกินไปแล้ว!

เดิมทีตอนที่ได้ยินข่าวว่าบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์นำทัพร้อยบุตรมานั้น เฟิงเสี่ยวเถียนก็ต้องนั่งเครียดอย่างสิ้นหวัง

เพราะแม้ว่าบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์คนนี้จะไม่ได้เก่งกาจถึงขั้นเป็นภัยต่อเขาแต่ว่าเขานั้นเป็นตัวตนสำคัญในศึกระดับจักรพรรดิทั้งหลาย

กองทัพแค่สองร้อยคนนี้มันเทียบเคียงได้กับกองทัพนับหมื่นๆ!

ที่สำคัญไปกว่านั้นเผ่าเลือดยังมีกองทัพอีกสองแสนคอยหนุนคนสองร้อยนี้!

แต่ตอนนี้เย่หยวนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขานั้นกลับได้กลายเป็นบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าเลือดไป!

“นั่นคือบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์อะไรนั่นหรือ? ดูไม่เท่าไหร่นี่หว่า!”

“อย่าได้ประมาทมันไป! เจ้าเองก็รู้ว่าหลายปีมานี้ร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนและร้อยบุตรจักรพรรดิเที่ยงของเผ่าเลือดมันสร้างความฉิบหายไว้ ให้พวกเราแค่ไหน! บุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกยกย่องเหนือคนพวกนั้นมันย่อมไม่มีทางธรรมดาไปได้!”

“เจ้านี่มันโอหังจริงๆ! มันมาเดินดูมหานครเราอย่างไม่สนใจใคร มันคิดจริงๆ หรือว่าพวกเราไม่กล้าจะออกไปสังหารมัน?”

…

ในเมืองนั้นเหล่ายอดฝีมือระดับสูงทั้งหลายต่างมองดูเขาด้วยจิตสังหารรุนแรง

พวกเขานั้นเกลียดชังเผ่าเลือดอย่างมาก!

นอกจากนั้นแล้วคนที่อยู่ตรงหน้านี้ยังเป็นคนสำคัญของเผ่าเลือดอีกด้วย

เย่หยวนนั้นยืนมองภาพตรงหน้าพร้อมกับเอามือไขว่หลังก่อนจะขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา “คนในมหานครฉีใต้มันคงเหลือไม่ถึงหมื่นดีแล้วด้วยซ้ำ! เจ้าจะบอกว่าตัวเองตีเมืองเช่นนี้ไม่แตกหรือเฉียนั้ว? เจ้ามันจะขยะเกินไปแล้ว!”

นี่มิใช่ครั้งแรกที่เย่หยวนนั้นเรียกเขาว่าเป็นขยะ เฉียนั้วนั้นแทบอยากจะฉีกปากเย่หยวนออกมา

แต่เขาย่อมไม่กล้าลงมือใด!

เย่หยวนด่า เขาย่อมได้แต่ต้องฟัง

“นายท่านยังไม่เข้าใจว่าพวกมันทั้งหลายนั้นดื้อด้านแค่ไหน เป็นกระดูกที่แข็งเกินกว่าจะเคี้ยวเข้า! หลังจากศึกใหญ่อีกสามวันท่านคงจะได้เห็นถึงความดื้อด้านของพวกมันแน่!” เฉียนั้วนั้นกล่าวขึ้นมาปกป้องตัวเอง

เย่หยวนหันไปมองพร้อมเลิกคิ้ว “หือ เป็นเช่นนั้นจริง?”

วินาทีเดียวกันนั้นเย่หยวนก็พุ่งตัวเข้าไปใกล้มหานครฉีใต้ทันที

คนทั้งสองฝ่ายต่างอ้าปากค้างขึ้นมาพร้อมๆ กัน!

นี่…เขาคลั่งไปแล้ว?

ก็จริงที่ว่าเผ่าเลือดนั้นเก่งกาจแต่เจ้าจักรพรรดิเซียนตัวน้อยนั้นมันจะเก่งกาจล้ำสวรรค์ปานนั้นเลยหรือ?

เจ้าคิดว่าตัวเป็นบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์แล้วจะเก่งกาจล้ำสวรรค์หรือ?

ขอร้องเถอะ หากเจอมหาจักรพรรดิเข้าแล้วเจ้าคงได้ตายลงในฝ่ามือเดียว

แน่นอนว่าเย่หยวนย่อมจะไม่ได้มุ่งหน้าไปหาเหล่ามหาจักรพรรดิทั้งหลาย เป้าหมายของเขานั้นคือค่ายหลัก

ค่ายหลักนั้นมันตั้งอยู่ห่างจากค่ายของเหล่ามหาจักรพรรดิมากเพราะว่าหากมหาจักรพรรดิเริ่มต่อสู้แล้ว ทหารพลังบ่มเพาะต่ำๆ คงได้ตายอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

ได้เห็นเย่หยวนลงมือเช่นนั้นเหล่าคนสวรรค์แรกต่างก็คันไม้คันมือเตรียมตัวออกรับหน้า

แต่เป็นเฟิงเสี่ยวเถียนที่กล่าวขึ้นมาขัด “แม้ว่าสวรรค์แรกเราจะอ่อนแอลงแค่ไหนมันก็ไม่ถึงขั้นจะพ่ายให้จักรพรรดิเซียนคนเดียวได้หรอก! ให้มันได้อวดดีไป ข้าเองก็อยากจะเห็นนักว่าบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์นี้มันมีดีแค่ไหน”

ตัวตนของเฟิงเสี่ยวเถียนนั้นคือผู้ปกครองและแม่ทัพของมหานครฉีใต้

คำพูดของเขานั้นคือคำสั่งทางทหาร ไม่มีใครกล้าขัด

ที่สำคัญไปกว่านั้นเหล่ามหาจักรพรรดิทั้งหลายเองก็อยากจะรู้เช่นกันว่าฝีมือของบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์นั้น มันจะสักแค่ไหน

ต้องเป็นอัจฉริยะเช่นใดถึงจะเป็นบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ได้?

เฉียนั้วนั้นขนลุกไปทั้งร่างเมื่อได้เห็น เจ้าบ้านี่สมองตายหรือ?

หากบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ตายลงต่อหน้าเขานั้น ต่อให้จะตัดหัวตัวเองกลับไปขอโทษทางเผ่าก็คงไม่มีวันยกโทษให้เขาแน่นอน!

แต่ว่าได้เห็นว่าทางเฟิงเสี่ยวเถียนไม่คิดขยับ ตัวเฉียนั้วเองก็โล่งใจขึ้น

ก่อนจะเข้าไปถึงระยะของค่ายกลนั้นเย่หยวนได้เหลือบตาขึ้นมองหน้าเฟิงเสี่ยวเถียน

ได้เห็นสายตานั้นจิตใจที่หนักอึ้งมากกว่ายี่สิบวันของเฟิงเสี่ยวเถียนมันก็โล่งขึ้นทันที

แม้ว่าเขานั้นจะไม่ได้ใช้เวลากับเย่หยวนอย่างยาวนานใดๆ แต่เขานั้นก็สนิทกับเย่หยวนอย่างมาก

แค่สายตาเดียวนี้มันก็รู้กัน!

เขาเข้าใจได้ทันทีว่าเย่หยวนนั้นส่งสัญญาณบอกว่าตัวเองจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง

เขานั้นไม่รู้ว่าเย่หยวนจะทำอย่างไรถึงจะจัดการกองทัพกว่าสองแสนนั้นได้

แต่เขาเชื่อในตัวเย่หยวน

เพราะเย่หยวนนั้นเป็นได้แม้แต่บุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ จะยังมีปาฏิหาริย์ใดที่เขาทำไม่ได้อีก?

เรื่องราวเช่นนี้มันเกิดกว่าที่คนทั่วไปจะจินตนาการ

แม้แต่เรื่องเช่นนี้ยังเกิดขึ้นได้ เขาจะไม่เชื่อเย่หยวนได้อย่างไร?

ตูม!

พลังงานจากค่ายกลนั้นพุ่งเข้ามาโจมตีเย่หยวนในทันทีอย่างรุนแรง

พลังของมันนั้นทำให้สีหน้าคนทั้งหลายซีดขาวลง

ทิศที่ค่ายหลักตั้งอยู่นั้นมันมีค่ายกลที่ไม่แข็งแกร่งนัก เพราะมันใช้เพื่อทำลายเผ่าเลือดอาณาจักรจักรพรรดิทั้งหลาย

แต่ไม่ว่ามันจะอ่อนแอแค่ไหนมันก็ไม่ถึงขั้นที่ไม่อาจจะสังหารจักรพรรดิเซียนคนหนึ่งลง

แต่ในตอนนั้นเองที่ร่างของเย่หยวนมันได้เปล่งแสงสีแดงสดขึ้นมาพร้อมด้วยพลังคลื่นกำเนิดที่แผ่ออกมา ปกป้องร่างของเขา

พริบตาต่อมานั้นเย่หยวนก็ทนพลังของค่ายกลเข้ามาถึงค่ายได้

ในค่ายหลักนั้นมันมีทหารมากมายคอยเฝ้าดูสังเกตเรื่องราวเมื่อเห็นเย่หยวนพวกเขาก็พุ่งตัวเข้ามาโจมตีทันที

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไปอย่างเย้ยหยัน “แค่มดปลวกก็คิดมาหยุดข้าลงหรือ! ตายไปเสียเถอะ!”

ฟุบฟุบฟุบ!

มือของเย่หยวนนั้นมันได้ยิงลำแสงสีเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง

เหล่าจักรพรรดิเซียนทั้งหลายนั้น รวมไปถึงจักรพรรดิเที่ยงบางคนต่างตายลงสิ้นเมื่อสัมผัสพลังนั้น!

พริบตาเดียวนี้เย่หยวนก็ได้ ‘สังหาร’ คนไปนับร้อย!

เฟิงเสี่ยวเถียนอด ‘หน้าเปลี่ยนสี’ ไม่ได้เมื่อได้เห็นก่อนจะร้องลั่นขึ้นมา “ไอ้เด็กเวรเผ่าเลือด ข้าจะฉีกร่างเจ้าเป็นชิ้นๆ!”

แต่ว่าในเวลาเดียวกันนั้นเองที่เย่หยวนได้ถอยกลับออกไปจากระยะของค่ายกลและกลับไปยังกองทัพของตัวเอง เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เผ่าเลือดทั้งกองทัพตกสู่ความเงียบงัน!

นี่มัน…จะเก่งไปแล้ว!

บุกเข้าค่ายสวรรค์แรกสังหารคนนับร้อยและกลับออกมาอย่างไม่มีบาดแผลใด!

นี่มันต้องเก่งกาจถึงขั้นไหนกัน?

สายตาของคนทั้งหลายนั้นได้แต่ต้องหันมามองหน้าเฉียนั้ว

ไหนว่าเจ้ามันดื้อด้านกัดไม่เข้า?

คำพูดเจ้ายังไม่ทันจางหายนายท่านก็เข้าไปบุกสังหารและกลับมาได้ในอึดใจ

การตบหน้าครั้งนี้ช่างแสนรุนแรง!

คนทั้งหลายนั้นแทบจะได้ยินเสียงตบหน้าขึ้นมาในหัว

เย่หยวนหันมามองหน้าเฉียนั้วพร้อมบอก “นี่คือดื้อด้านเคี้ยวไม่เข้าที่เจ้าบอกหรือ?”

เฉียนั้วนั้นต้องทำหน้าเหยเกตอบกลับไป “น…นายท่านเก่งกาจยิ่ง ไร้ใครเทียบเคียง เฉียนั้วอับอายยิ่งนัก!”

เย่หยวนหัวเราะขึ้น “อับอาย? ข้าบอกแล้วว่าเจ้านั้นเป็นขยะ เจ้ากลับทำหน้าตาไม่ยอมรับ ทีนี้จะยอมรับว่าเป็นขยะได้หรือยัง?”

“ข…ข้าเป็นขยะ!” เฉียนั้วนั้นแทบอยากจะมุดดินหนีให้มันพ้นๆ ไป

จะน่าอายเกินไปแล้ว!

เฉียนั้วคนนี้นำกองทัพนับแสนๆ บุกครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ไม่เคยได้ชัดมานานแสนนาน

แต่เมื่อท่านบุตรโลหิตศักดิ์สิทธิ์มาถึงนั้น เขากลับบุกเข้าไปด้วยตัวคนเดียวได้!

แม้ว่ามันจะเป็นแค่การเข้าไปลองเชิงสังหารศัตรูและหนีกลับออกมาแต่มันก็มากพอจะใช้ตบหน้าเฉียนั้วให้หัน!

เฉียนั้วคนนี้ทำได้หรือไม่?

สวรรค์แรกแข็งแกร่ง สวรรค์แรกดื้อด้าน สวรรค์แรกเคี้ยวไม่เข้า

ตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องไร้สาระไปแล้ว!

สุดท้ายแล้วเขาก็แค่ขยะ!

“นายท่านเก่งกาจล้ำ!”

“นายท่านมีฝีมือเหนือล้ำฟ้าดิน!”

“เผ่าเลือดจะขึ้นปกครองสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดได้แน่แล้วคราวนี้!”

…

เสียงโห่ร้องชื่นชมเย่หยวนดังขึ้นมาจากด้านหลัง

การแสดงฝีมือของเย่หยวนมันยิ่งทำให้ชื่อเสียงของเขาเพิ่มพูน

เหล่าทหารเผ่าเลือดต่างเคารพนับถือเขาสุดใจ

…………………………….