ตอนที่ 2990 จลาจลคุกน้ำ!

เมื่อออกจากคุกมาและหลบเข้าซอกมิติไป

เย่หยวนก็สามารถหลบเลี่ยงพลังของค่ายกลทั้งหลายได้ไม่ยากและมุ่งหน้าเข้าทางเดินของคุกน้ำ

ในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงนั้นเย่หยวนก็พอจะจับโครงสร้างของคุกน้ำนี้ได้

แต่เย่หยวนเองก็ไม่กล้าเข้าไปลึกนัก

เพราะว่าในที่แห่งนี้มันมียอดฝีมืออยู่มากมาย ไม่รู้ว่าจะมีใครที่เก่งกาจเชี่ยวชาญกฎห้วงมิติบ้างหรือไม่

แถมมันยังมีคลื่นเผ่าเลือดอยู่อีกไม่น้อย

ดูท่าแล้วบนเกาะมังกรเลือดนี้มันคงเต็มไปด้วยยอดฝีมือจริงๆ

ที่สุดทางเดินของคุกนั้นมันจะมีห้องลับตั้งอยู่มากมายพร้อมเสียงกรีดร้องดังขึ้นจากภายใน

เย่หยวนนั้นเห็นว่ามีคนมากมายถูกลากเข้าไปในห้องเช่นนั้นก่อนที่ไม่นานจะเกิดเสียงกรีดร้องขึ้นมา

ดูท่าแล้วคนทั้งหลายนั้นคงเป็นหนูทดลอง

ได้เห็นเช่นนั้นเย่หยวนก็รู้สึกถึงจิตสังหารที่พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง

แต่เขานั้นก็ฝืนกดดันไว้

เพราะหากพลาดไปเพียงนิดแผนนี้คงกลายเป็นหายนะแน่แล้ว

เย่หยวนนั้นอยากจะรู้เรื่องภายในจึงควบคุมอารมณ์ของตัวเองและเงี่ยหูฟังในห้อง

หลังผ่านมาได้หลายชั่วโมงเย่หยวนก็เห็นว่าในคุกมันเริ่มจะมีคนเดินไปมามากขึ้น

“ข้าไม่นึกเลยว่าผลึกแปลงโลหิตชุดแรกของรอบนี้มันจะเสร็จเร็วกว่าที่คาดไว้ มีเรื่องให้ต้องเหนื่อยอีกแล้ว!”

“ข้าได้ยินมาว่าพวกคนท้าขุนเขาในฤดูกาลนี้เก่งกาจกันไม่น้อย มันมีมนุษย์ที่มีสายเลือดระดับสวรรค์แห้งและยังมีเด็กเผ่าหงส์แดงที่มีสายเลือดระดับสวรรค์แห้งติดมาด้วยอีกคน!”

“บางทีเบื้องบนคงจะใช้ผลึกแปลงโลหิตในรอบนี้กับพวกมันแน่แล้ว พวกเจ้าไปเตรียมห้องลับไว้ อีกครึ่งวันไปลากตัวพวกมันออกมา”

“ขอรับ!”

…

เย่หยวนที่นั่งฟังอยู่ในห้วงมิตินั้นต้องสั่นสะท้านไปทั้งกาย

พวกเขากลับจะลงมือกันรวดเร็วปานนั้น?

เช่นนั้นพวกเขาจะยังเหลือเวลามารอผู้อาวุโสหลงหรานทั้งหลายอีกหรือ?

นี่มันเป็นปัญหาแล้ว!

“ให้ตายสิ! มีเวลาแค่ครึ่งวัน นี่มันเรื่องใหญ่แล้ว!”

เย่หยวนนั้นร้อนรุ่มไปทั้งใจและพุ่งตัวกลับไปอย่างไม่เหลียวกลับอีก

เมื่อเขาเดินผ่านคุกน้ำทั้งหลายเขาก็ต้องหยุดมองกรงขังหนึ่งและกล่าวขึ้นด้วยดวงตาเป็นประกาย “ในเมื่อรอไม่ได้มันก็คงมีแต่ต้องลงมือเองแล้ว!”

เย่หยวนวิ่งกลับไปพร้อมด้วยแผนในใจก่อนจะกลับมาถึงกรงขังของตัวเองอย่างรวดเร็ว

เมื่อคนทั้งสิบได้เห็นเย่หยวนกลับมาพวกเขาก็ต้องอ้าปากขึ้นแทบพร้อมๆ กัน

“อย่าเพิ่งถาม! ฟังก่อน!” เย่หยวนพูดขัดขึ้น

ได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องหุบปากลงไป

เย่หยวนกล่าวขึ้น “ตอนนี้ไอ้เจ้าผลึกแปลงโลหิตนั้นมันสำเร็จลงแล้ว พวกมันจะมาจัดการเราในไม่ช้า ตอนนี้พวกเราคงไม่เหลือเวลาพอจะรอพวกผู้อาวุโสหลงหรานแล้ว! ตอนนี้เรามีแต่ต้องจัดการกันเอง!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็แสดงสีหน้าสิ้นหวังออกมา

หลงยี่ยิ้มแห้งๆ ถามขึ้น “จัดการเอง? แค่พวกเราเนี่ยนะ?”

เย่หยวนส่ายหัวตอบกลับไป “แน่นอนว่ามิใช่แค่พวกเรา! ในคุกน้ำนี้มันยังมีนักโทษอีกเป็นหมื่นๆ! และอ่อนแอที่สุดก็ยังเป็นถึงจักรพรรดิเที่ยง! หากเราปล่อยพวกเขาออกมาทั้งหมดมันคงพอจะต่อสู้ตอบโต้กลับไปได้บ้าง!”

ชีหยูกล่าวขึ้นมาแทรก “แต่เจ้าโลกเล่าจะทำอย่างไร? ที่สำคัญไปกว่านั้นดูท่าแล้วคนที่ถูกจับไว้ในคุกน้ำนี้มันแทบไม่มีมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์เลยใช่ไหม? แค่กองกำลังเท่านี้มันไม่พอจะรับฝ่ามือเดียวของเจ้าโลกเสียด้วยซ้ำไป!”

เย่หยวนหันหน้ากลับไปมองกรงขังหนึ่งไกลออกไป

คนทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นก็ต้องหันไปมองตาม

จ้าวเยว่!

หลงยี่นั้นเบิกตากว้างร้องขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “จ…เจ้าจะบ้าหรือ? หากเราปล่อยมันออกมาแล้วคนที่จะตายก่อนก็คงเป็นเรา!”

“ไม่มีทาง! ไม่ได้! มันเป็นสัตว์ประหลาดไปแล้ว ไม่มีความคิดความอ่านใดๆ รู้จักแต่ฆ่า!”

“เย่หยวน หยุดเลยนะ! เจ้าสัตว์ประหลาดนั่นมันมีพลังถึงอาณาจักรเจ้าโลก หากมันออกมาได้แล้วทั้งคุกน้ำคงได้กลายเป็นคุกเลือดแน่!”

…

คนทั้งหลายนั้นต่างกลัวจ้าวเยว่ด้วยสัญชาตญาณ

ความรู้สึกกลัวนี้มันเหมือนที่คนกลัวสัตว์ป่า

มันไม่คิดรับฟังเหตุผลหรือคำพูดใดๆ มีแต่อารมณ์อยากจะฆ่าเท่านั้น

การปล่อยให้สัตว์ร้ายเช่นนี้ออกมามันจะไม่เท่ากับรนหาที่ตายหรือ?

เย่หยวนจึงถามคนทั้งหลายกลับไป “พวกเจ้ามีแผนอื่นที่ดีกว่านี้? พูดราวกับว่าหากไม่ปล่อยเขาออกมาแล้วพวกเราจะไม่ตายอย่างนั้น”

คนทั้งหลายต่างต้องสะอื้นขึ้นทันที

“เอาล่ะ ข้าจะปลดกุญแจมือของพวกเจ้าก่อน พวกเจ้าไปเปิดคุกอื่นๆ และปล่อยนักโทษในคุกน้ำนี้ก่อจลาจล ทำให้ที่นี่ปั่นป่วนให้ได้มากที่สุด! ต่อให้เราจะต้องตายเพราะจ้าวเยว่แต่อย่างน้อยๆ เกาะมังกรเลือดนี้มันก็คงไม่เหลือซากเช่นกัน!” เย่หยวนกล่าวขึ้น

เย่หยวนไม่คิดพูดพร่ำต่อและดึงกุญแจมือของคนทั้งหลายออกมา

…

ในวังใต้ดินหนึ่งลึกลงไปจากคุกน้ำ

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์กำลังมองดูผลึกในมือด้วยความตื่นเต้นดีใจ

“ฮ่าๆ เท่านี้เวลาที่เผ่ามังกรเราจะครองสวรรค์มันก็มาถึงแล้ว! ท่านเฉียหวู หลายปีมานี้ต้องขอบคุณท่านมากจริงๆ!”

เฉียหวูนั้นยิ้มตอบกลับไป “ขอบคุณกันอีกแล้ว? ก็บอกแล้วว่านี่มันคือหน้าที่ข้า ข้าหวังแค่ว่าหลังจากเผ่ามังกรปกครองสวรรค์ทั้งหมดแล้ว ท่านหมี่เจิ้นจะไม่ลืมเผ่าเลือดเรา”

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์ยิ้มตอบกลับไป “ท่านเฉียหวูคงล้อเล่นแล้ว คนที่จะปกครองสวรรค์นั้นมันคือสองเผ่าพันธุ์ของเรา!”

คนทั้งสองหันมามองหน้ากันและหัวเราะลั่นขึ้นมา

แต่เสียงหัวเราะของเฉียหวูนั้นมันเกิดมาเพราะความตลกขบขัน

พวกโง่!

แสนกว่าปีที่ผ่านมานี้เขาได้เข้าใจถึงสายเลือดของมังกรฟ้าจนทะลุปรุโปร่ง

ศิลามารดานั้นพัฒนาอย่างรวดเร็วในช่วงหลายปีมานี้และใกล้จะจุติเต็มที!

สายเลือดโกลาหลนั้นทรงพลัง!

น่าเสียดายแค่ว่าพวกเขานั้นจะไม่ได้สายเลือดระดับโกลาหลของจริง

ไม่เช่นนั้นแล้วมันคงช่วยให้ศิลามารดากำเนิดขึ้นมาได้ทันที

แต่ว่ามันก็ไม่เป็นปัญหามากมาย เพราะหลังจากที่ศิลามารดาจุติแล้วนั้นเขาจะเป็นคนไปเอาสายเลือดระดับโกลาหลด้วยตัวเอง

ปกครองสวรรค์?

น่าขัน!

คนที่จะปกครองสวรรค์นั้นมันคือเผ่าเลือดเท่านั้น!

ในตอนนั้นเองที่มีกลุ่มคนวิ่งเข้ามาในห้องด้วยท่าทางแตกตื่น

ทหารคนหนึ่งกล่าวรายงานขึ้นมา “ท่านทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์ เรื่องใหญ่แล้ว! เรื่องใหญ่แล้ว! ตอนนี้ในคุกน้ำพวกนักโทษมัน…กำลังก่อจลาจล!”

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นหน้าเปลี่ยนสีถามขึ้นมาทันที “มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น? เล่ารายละเอียดมา!”

ลูกน้องคนนั้นตอบกลับไป “เจ้าเด็กนามว่าเย่หยวนนั้นมันกลับหลุดออกจากกุญแจมือผนึกสายเลือดได้และตอนนี้มันก็ออกไปไล่ปลดนักโทษออกจากคุกทั้งหลาย พวกนักยุทธสายเลือดและภูตแท้ทั้งหลายนั้นมันกำลังออกมาก่อจลาจลกันยกใหญ่!”

เฉียหวูนั้นขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา “ไม่มีทาง! กุญแจมือนั้นข้าเป็นคนสร้างขึ้นมาเอง หากพลังของมันไม่ถึงระดับเจ้าโลกแล้วมันย่อมจะไม่มีทางปลดออกมาได้ด้วยตัวเอง!”

ทหารคนนั้นที่ได้ยินก็ต้องทำหน้าเหยเกขึ้น

เรื่องเช่นนี้เขาจะยังเอามาล้อเล่น?

หากจะพูดถึงพลังของกุญแจมือนั้นมันก็เหนือล้ำจริง

แสนกว่าปีที่ผ่านมานี้มันไม่เคยเกิดเหตุผิดพลาดใดๆ เลยแม้สักครั้ง

แต่ตอนนี้มันกลับมีปัญหาเกิดขึ้นแล้ว!

ทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์คนนั้นตั้งสติกลับมาได้อย่างรวดเร็วและกล่าวขึ้น “มันก็แค่มดปลวกที่ถูกสูบแก่นเลือดออกไปแล้ว ไม่มีทางจะเก่งกาจไปได้มากมายหรอก! ท่านเฉียหวู ท่านนั่งพักก่อนเถอะ ข้าจะออกไปจัดการเอง”

เฉียหวูพยักหน้ารับโดยไม่กล่าวอะไร

เพราะคนที่ถูกขังนั้นส่วนมากแล้วมีแต่ยอดอัจฉริยะหนุ่มสาว ส่วนมากแล้วเป็นเพียงแค่มหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์และมีอีกส่วนหนึ่งเป็นมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์

มันมีนักยุทธสายเลือดแค่ไม่กี่คนที่มีพลังถึงระดับมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์

แต่มันก็มีแค่เท่านั้น

สำหรับยอดฝีมือคลื่นกำเนิดแล้วแค่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ทั่วไปมันย่อมจะไม่อาจเทียบเคียงได้

ที่สำคัญไปกว่านั้นบนเกาะมังกรเลือดนี้มันยังมียอดฝีมืออีกมากมายคอยดูแล

มีหรือที่จะมีมหาจักรพรรดิล้ำแค่เขาคนเดียว?

เฉียหวูเจ้าโลกคนนี้ไม่จำเป็นต้องลงมือเองแม้แต่น้อย

ภายใต้คำสั่งของทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นั้นยอดฝีมือบนเกาะมังกรเลือดก็ต่างเดินหน้าเข้ามาในคุกน้ำกันทันที

และมันก็เหมือนดั่งที่เขาพูดไว้ พวกนักโทษนั้นเป็นแค่สวะไร้กำลังต่อสู้ใดๆ

เมื่อมีทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์นำกำลังเข้ามาปราบปรามแล้วแม้จะเป็นมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์นับสิบๆ ก็ยังไม่อาจเอาชนะเขาลงได้

นักยุทธสายเลือดทั้งหลายนั้นคือคนที่ถูกจับมาเพื่อผสานกับผลึกแปลงโลหิต

หลายคนนั้นตายลงไป คนที่รอดผ่านการผสานมาได้นั้นมันมีเพียงแค่จ้าวเยว่เท่านั้น

เมื่อทูตมังกรศักดิ์สิทธิ์เข้าร่วมการปราบปรามแล้วฝ่ายนักโทษก็เสียท่าอย่างรวดเร็ว

แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเอง

เย่หยวนตอนนี้กำลังยืนอยู่หน้ากรงของจ้าวเยว่และจ้องมองดูสัตว์ร้ายภายในด้วยสายตาหนักแน่น

————————-