Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 2999 เจ้าประหลาดใจมาก?

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 2999 เจ้าประหลาดใจมาก? at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 2999 เจ้าประหลาดใจมาก?

ศาสตร์อ่านวิญญาณหมอกหุ้มนั้นคือวิชาลับของเจ้าโลกบู๋เมี่ย

มันคือการใช้ร่างวิญญาณหมอกหุ้มออกมาเพื่ออ่านข้อมูลในร่างวิญญาณทั้งหมด

นี่มันเป็นวิชาที่เหนือล้ำกว่าการค้นวิญญาณไปมาก

เพราะการค้นวิญญาณนั้นมันเป็นวิชาที่รุนแรงและอาจจะพลาดข้อมูลสำคัญบางอย่างไปได้

แต่ว่าศาสตร์อ่านวิญญาณหมอกหุ้มมิใช่

กว่าแสนปีนั้นมันต้องมีความทรงจำและเรื่องราวเกิดขึ้นมากแค่ไหน?

แต่แสนกว่าปีที่ผ่านมานี้หลงชาแทบจะไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าหลงเฉียนเซียง

หากใช้ค้นวิญญาณแล้วมันคงไม่อาจจะเจอร่องรอยของเขาได้

แต่ว่าศาสตร์อ่านวิญญาณหมอกหุ้มสามารถทำได้!

หลงชานั้นตกตะลึงอย่างมากไม่นึกฝันว่าเย่หยวนกลับจะมีสุดยอดวิชาเช่นนี้อยู่ด้วย

เท่านี้หลักฐานมันก็ชัดเกินกว่าจะดิ้นหลุดได้แล้ว

“หลงชา เจ้ายังมีอะไรจะพูดอะไรไหม?” หลงหรานร้องลั่นขึ้น

“ไอ้สารเลว เจ้ามันเสียสติไปแล้ว!”

“หลงชา เจ้ามารร้าย! ข้าจะขอสู้กันเจ้าให้มันจบๆ กันไป!”

“บรรพบุรุษท่านโปรดลงโทษมันด้วยเถอะ ทวงความยุติธรรมให้ชาวเผ่าเราที่ต้องตายไปด้วย!”

เท่านี้หลงชาก็กลายเป็นเป้าความพิโรธของทุกผู้คนไป

เพราะสิ่งที่เขาทำนั้นมันชั่วร้ายจนไม่อาจจะเปิดเผยให้คนอื่นรู้ได้

ไม่เช่นนั้นเขามีแต่ต้องตาย

เพราะเขานั้นได้ทำผิดบาปต่อเผ่ามังกรทั้งเผ่า

เจ้าโลกบนเกาะมังกรสวรรค์นั้นล้วนแล้วแต่มีความเกี่ยวข้องกับแดนตรังค์ตะวันออกกันไม่มากก็น้อย

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความว่างเปล่า

เกาะมังกรสวรรค์นี้มันตั้งอยู่ได้อย่างมั่นคงเพราะการสนับสนุนของทั้งแดนตรังค์ตะวันออก

แน่นอนว่าหลงชานั้นทำให้คนทั้งหลายคับแค้นขึ้นมาสุดใจ!

บนท้องฟ้านั้นหมี่เจิ้นก้มลงมามองหน้าหลงชาและถามขึ้น “หลงชา เจ้ายังมีอะไรจะแก้ตัวหรือไม่?”

หลงชานั้นได้แต่ต้องกัดฟันแน่นขึ้นมามองดูเย่หยวนอย่างคับแค้นสุดหัวใจ

เขานั้นไม่คิดสนใจเจ้ามดปลวกตัวนี้แม้แต่น้อย

จะเกลียดจะโกรธใดๆ มันย่อมจะไม่มีค่าต่อหน้าพลังของเจ้าโลก!

แต่เจ้ามดปลวกตัวนี้มันกลับกัดเขาจนแทบสิ้นใจ เปิดเผยความลับของเขาออกมาได้สิ้น

เท่านี้ต่อให้จะไปล้างตัวอย่างไรชื่อเสียงของเขาก็ไม่มีทางกู้กลับได้

“ฮ่าๆๆ…”

จู่ๆ หลงชานั้นก็หัวเราะขึ้นและชี้นิ้วด่าหมี่เจิ้น “หมี่เจิ้น เจ้าทำให้ข้าผิดหวังนัก!”

เจ้าโลกคนอื่นๆ ที่ได้ยินนั้นต้องผงะไป หลงชากลับกลายเป็นบ้าไปแล้ว ถึงขั้นกล้าด่าว่าบรรพบุรุษหมี่เจิ้น

“เผ่ามังกรของเรานั้นเกิดมาจากความโกลาหลแข็งแกร่งกว่าสวรรค์ใดๆ ทำไมเราถึงต้องมานั่งอยู่มุมหนึ่งของสวรรค์ปกครองดินแดนน้อยๆ นี้ด้วย? เรานั้นเป็นตัวตนที่ยืนอยู่เหนือทุกสวรรค์และควรขึ้นปกครองสามสิบสามสวรรค์ตั้งแต่แรกแล้ว พวกเรานั้นควรจะขึ้นปกครองทุกเผ่าพันธุ์! แต่เจ้านั้นกลับรู้แค่วิธีมุดหัวอยู่ในเกาะมังกรสวรรค์น้อยๆ นี้!”

“หากเจ้าไม่คิดทำข้าก็จะทำเอง! ร่วมมือกันเผ่าเลือดเพื่อศึกษาสายเลือดมันผิดอะไรมากมาย? คนที่คิดการใหญ่นั้นไม่มีเวลามาสนวิธีการหรอก! แค่เด็กในเผ่าตายไปไม่กี่คนแล้วมันทำไม? หากเรื่องนั้นมันจะช่วยให้ทุกคนกลายเป็นเจ้าโลกได้แล้วเผ่ามังกรเราก็คงสามารถขึ้นปกครองสวรรค์ได้ไม่ยาก! ถึงตอนนั้นเจ้าจะต้องขอบคุณข้าหลงชาคนนี้เสียด้วยซ้ำ! ดังนั้นข้าทำผิดอะไรหรืออย่างไร?!”

หลงชาในตอนนี้เหมือนกลายเป็นคนเสียสติไม่ไว้หน้าหมี่เจิ้นใดๆ อีก

แต่คำพูดของเขานั้นมันก็ทำให้คนบ้าสงครามในเผ่ามังกรหลายคนเบิกตากว้างขึ้นมา

ปกครองสวรรค์กลายเป็นหนึ่งในโลกหล้า มันช่างเป็นเรื่องที่น่าสนใจนัก

“หลงชา! เจ้ามันบ้าไปแล้ว! เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นต้องพบจุดจบเช่นใด?

และการปกครองสามสิบสามสวรรค์? ทำเช่นนั้นมันจะต่างอะไรจากการลากเผ่ามังกรทั้งหมดลงนรกกันเล่า!”

หลงเจี้ยนร้องขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

หลงชายิ้มตอบกลับไป “วังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมันจะนับเป็นอะไรไปได้? ตราบเท่าที่เราสามารถบรรลุสายเลือดและสร้างยอดฝีมืออาณาจักรล้ำสวรรค์ขึ้นมาได้อีกสักคนสองคนเราย่อมจะทำสำเร็จได้แน่นอน! หลงเจี้ยนเจ้ามันขี้ขลาด!”

“หยุดได้แล้ว!”

หมี่เจิ้นกล่าวขึ้นมา “หลงชา เจ้าทำให้บรรพบุรุษผู้นี้ผิดหวังมากนัก! บรรพบุรุษผู้นี้เกิดมาจากห้วงโกลาหลและมีชีวิตอยู่ยาวนานจนเกินนับแต่ข้าก็ยังไม่เคยเห็นใครที่มันจะปกครองทั้งสามสิบสามสวรรค์ได้จริงๆ! นอกจากนี้แล้วเจ้าไม่เข้าใจหรือว่าเผ่าเลือดมันคืออะไร? ไปขอหนังจากปากเสือ เจ้าไม่กลัวมันจะงับหัวเข้าให้หรือ?”

หลงชานั้นเหมือนกลายเป็นคนบ้าและหัวเราะลั่นขึ้นมา “หมี่เจิ้น เจ้ามันก็เหมือนไอ้เฒ่าหมี่เทียนที่ต่างไม่มีความกล้าใดๆ! ข้าว่าพวกเจ้านั้นคงเกิดผิดเผ่าแล้ว พวกเจ้าควรไปเกิดทางใต้ ไปเป็นพี่น้องหัวหดกับเต่าเฒ่านั่น!”

หมี่เจิ้นหรี่ตาลงพร้อมด้วยคลื่นพลังยอดเต๋าที่รุนแรงปกคลุมทั้งเกาะมังกรสวรรค์

จากนั้นเขาก็ยกกรงเล็บขึ้นมากดใส่ร่างหลงชา

หลงชาเองก็ไม่คิดยอมแพ้ปล่อยพลังที่เก็บกดเอาไว้ออกมาสุดตัว

เมื่อคนทั้งหลายสัมผัสได้ถึงพลังนั้นพวกเขาต่างก็ต้องอ้าปากค้างเพราะว่าพลังนี้มันกลับเทียบเคียงหมี่เจิ้นได้!

“เจ้าหมอนี่…พัฒนาไปจนถึงระดับนี้แล้วอย่างนั้นหรือ!” หลงเจี้ยนร้องขึ้นมาอย่างตกตะลึง

ตูม!

ปะทะกันครั้งเดียวนั้นทั้งเกาะมังกรสวรรค์ก็สั่นสะท้านไปทันที

หลงชานั้นถูกซัดจนปลิวออกไป

มันมิใช่ว่าหลงชาอ่อนแอแต่เป็นหมี่เจิ้นที่ทรงพลังจนเกินไป

เย่หยวนนั้นใจสั่นขึ้นมาทันที เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพลังของอาณาจักรล้ำสวรรค์กับตา!

พลังนี้มันทำให้คนต้องสิ้นหวัง!

ยอดเจ้าโลกนั้นกลับไม่อาจจะรับการโจมตีของยอดฝีมือล้ำสวรรค์ได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว

หลงชานั้นทรงพลังอย่างมาก เขานั้นเทียบชั้นกับอาณาจักรล้ำสวรรค์ได้

แต่มันก็ยังขาดไปเล็กน้อย

หลงชานั้นหัวเราะขึ้นมาพร้อมเลือดที่ไหลออกทั่วร่าง “เห็นไหมเล่าหมี่เจิ้น? อาณาจักรล้ำสวรรค์นั้นมันไม่ได้ไกลเกินเอื้อม! ข้าเองก็ทำได้เช่นกัน!”

หมี่เจิ้นหัวเราะขึ้น “สุดท้ายเจ้าก็ยังขาดความเข้าใจไป!”

พูดจบหมี่เจิ้นก็ตบกรงเล็บลงมาอีกครั้ง

กรงเล็บเดียวนี้มันเปลี่ยนสีฟ้าดินไปทันทีพร้อมส่งลมพัดรุนแรงไปทั่วเกาะ!

เย่หยวนนั้นสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังแบบเดียวกับประตูแห่งชีวานิรันดร์จากกรงเล็บนี้!

แข็งแกร่ง!

ตัวตนระดับนี้มันเปี่ยมล้นไปด้วยพลังของสวรรค์ราวกับว่าพวกเขานั้นคือร่างจุติของเต๋าสวรรค์ก็ไม่ปาน!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเรียกใช้พลังของประตูแห่งชีวานิรันดร์ออกมาเช่นนี้!

ปัง!

หลงชานั้นแทบแตกสลายลงไปด้วยกรงเล็บนี้

ได้เห็นเช่นนี้แล้วหลงหรานก็เกิดสงสัยขึ้นมาในใจ

หรือว่าเขานั้นจะเดาผิดไป?

หรือบางทีแล้วบรรพบุรุษหมี่เจิ้นอาจจะไม่ได้เกี่ยวอะไรเลย?

ไม่เช่นนั้นแล้วมีหรือที่เขาจะทุ่มสุดกำลังสังหารแม่ทัพใหญ่ของตัวเองลงเช่นนี้?

ปัง!

กรงเล็บตะปบลงมาอีกครั้งทำลายร่างของหลงชาไปจนกลายเป็นแค่เศษเนื้อ

หมี่เจิ้นกล่าวขึ้น “หลงชา มันจบแล้ว!”

หลงชานั้นไม่คิดสนใจกลัวหมี่เจิ้นและใช้ดวงตาที่กองอยู่กับเศษเนื้อนั้นหันไปมองเย่หยวน

“ไอ้เด็กนรก มันเป็นเพราะเจ้า! หากมิใช่เพราะเจ้าแล้วแผนของข้านั้นคงไม่มีทางผิดพลาดไปได้แน่! ต่อให้วันนี้ข้าจะตาย ข้าก็จะขอลากเจ้าลงนรกไปด้วย!”

ฟุบ!

คลื่นพลังรุนแรงพุ่งเข้ามาหาตัวเย่หยวนทันที

จ้าวเยว่นั้นพุ่งเข้ามาขวางตัวเย่หยวนไว้ด้วยใบหน้าเหยเก

เพราะเขาเองก็สัมผัสได้ถึงพลังของหลงชา!

เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องกลับไปด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอก มีบรรพบุรุษท่านอยู่ด้วยแล้วมันจะมีปัญญาทำร้ายข้าได้อย่างไร?”

หมี่เจิ้นที่ได้ยินนั้นต้องหันมามองหน้าเย่หยวนและตะปบกรงเล็บลงอีกครั้ง

ตูม!

ร่างกายของหลงชานั้นมันแตกสลายกลายเป็นชิ้นๆ ทันที

วิญญาณมังกรของเขานั้นพังทลายลง

คนทั้งหลายต่างถอนใจยาวออกมาเมื่อได้เห็น

“ไม่นึกเลยว่ามันกลับจะมีมารร้ายเช่นนี้ซ่อนตัวอยู่ในหมู่พวกเรา!”

“โชคยังดีที่เราเจอแผนมันเร็ว ไม่เช่นนั้นแล้วหากเวลาผ่านไปแม้แต่บรรพบุรุษหมี่เจิ้นท่านเองก็คงไม่อาจจัดการมันลงได้”

“มันเพราะว่าเจ้าเด็กเย่หยวนนี้แท้ๆ ไม่เช่นนั้นแล้วผลลัพธ์ที่ตามมาคงมีแต่หายนะ”

ในตอนนี้คนทั้งหลายต่างรู้สึกซาบซึ้งอยากจะขอบคุณเย่หยวนขึ้น

มีเจ้าแผนการอย่างหลงชาอยู่ข้างกายเช่นนี้มันน่ากลัวจนเกินไปจริงๆ

หลงหรานนั้นถอนหายใจยาวออกมาด้วยความรู้สึกผิด

เขาคิดว่าตัวเองไม่ควรไปสงสัยบรรพบุรุษหมี่เจิ้นแต่แรก

“เย่หยวน ที่จบเรื่องนี้ได้มันเพราะเจ้าแท้ๆ! หืม? อ่าว ไปไหนแล้ว?”

หลงหรานนั้นหันหน้ามาจะกล่าวขอบคุณเย่หยวนแต่กลับพบว่าเย่หยวนนั้นหายไปจากจุดที่ยืนอยู่

ไกลออกไปสิบกิโลเมตรเงาร่างหนึ่งมันได้พุ่งผ่านมาพร้อมจับเลือดหนึ่งหยดไว้ในมือ

หมี่เจิ้นที่ลอยตัวอยู่บนท้องฟ้านั้นต้องเบิกตากว้างมองดูเย่หยวนอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

เย่หยวนนั้นยิ้มกว้างขึ้นพร้อมก้มลงมองหยดเลือดในมือ “ว่าไง? เจ้าประหลาดใจมาก? ข้าบอกแล้วว่าจะทำให้เจ้าต้องชดใช้ ข้าไม่ได้พูดล้อเล่นเสียหน่อย!”

…………………………

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 2999 เจ้าประหลาดใจมาก?

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 2999 เจ้าประหลาดใจมาก? at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 2999 เจ้าประหลาดใจมาก?

ศาสตร์อ่านวิญญาณหมอกหุ้มนั้นคือวิชาลับของเจ้าโลกบู๋เมี่ย

มันคือการใช้ร่างวิญญาณหมอกหุ้มออกมาเพื่ออ่านข้อมูลในร่างวิญญาณทั้งหมด

นี่มันเป็นวิชาที่เหนือล้ำกว่าการค้นวิญญาณไปมาก

เพราะการค้นวิญญาณนั้นมันเป็นวิชาที่รุนแรงและอาจจะพลาดข้อมูลสำคัญบางอย่างไปได้

แต่ว่าศาสตร์อ่านวิญญาณหมอกหุ้มมิใช่

กว่าแสนปีนั้นมันต้องมีความทรงจำและเรื่องราวเกิดขึ้นมากแค่ไหน?

แต่แสนกว่าปีที่ผ่านมานี้หลงชาแทบจะไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าหลงเฉียนเซียง

หากใช้ค้นวิญญาณแล้วมันคงไม่อาจจะเจอร่องรอยของเขาได้

แต่ว่าศาสตร์อ่านวิญญาณหมอกหุ้มสามารถทำได้!

หลงชานั้นตกตะลึงอย่างมากไม่นึกฝันว่าเย่หยวนกลับจะมีสุดยอดวิชาเช่นนี้อยู่ด้วย

เท่านี้หลักฐานมันก็ชัดเกินกว่าจะดิ้นหลุดได้แล้ว

“หลงชา เจ้ายังมีอะไรจะพูดอะไรไหม?” หลงหรานร้องลั่นขึ้น

“ไอ้สารเลว เจ้ามันเสียสติไปแล้ว!”

“หลงชา เจ้ามารร้าย! ข้าจะขอสู้กันเจ้าให้มันจบๆ กันไป!”

“บรรพบุรุษท่านโปรดลงโทษมันด้วยเถอะ ทวงความยุติธรรมให้ชาวเผ่าเราที่ต้องตายไปด้วย!”

เท่านี้หลงชาก็กลายเป็นเป้าความพิโรธของทุกผู้คนไป

เพราะสิ่งที่เขาทำนั้นมันชั่วร้ายจนไม่อาจจะเปิดเผยให้คนอื่นรู้ได้

ไม่เช่นนั้นเขามีแต่ต้องตาย

เพราะเขานั้นได้ทำผิดบาปต่อเผ่ามังกรทั้งเผ่า

เจ้าโลกบนเกาะมังกรสวรรค์นั้นล้วนแล้วแต่มีความเกี่ยวข้องกับแดนตรังค์ตะวันออกกันไม่มากก็น้อย

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความว่างเปล่า

เกาะมังกรสวรรค์นี้มันตั้งอยู่ได้อย่างมั่นคงเพราะการสนับสนุนของทั้งแดนตรังค์ตะวันออก

แน่นอนว่าหลงชานั้นทำให้คนทั้งหลายคับแค้นขึ้นมาสุดใจ!

บนท้องฟ้านั้นหมี่เจิ้นก้มลงมามองหน้าหลงชาและถามขึ้น “หลงชา เจ้ายังมีอะไรจะแก้ตัวหรือไม่?”

หลงชานั้นได้แต่ต้องกัดฟันแน่นขึ้นมามองดูเย่หยวนอย่างคับแค้นสุดหัวใจ

เขานั้นไม่คิดสนใจเจ้ามดปลวกตัวนี้แม้แต่น้อย

จะเกลียดจะโกรธใดๆ มันย่อมจะไม่มีค่าต่อหน้าพลังของเจ้าโลก!

แต่เจ้ามดปลวกตัวนี้มันกลับกัดเขาจนแทบสิ้นใจ เปิดเผยความลับของเขาออกมาได้สิ้น

เท่านี้ต่อให้จะไปล้างตัวอย่างไรชื่อเสียงของเขาก็ไม่มีทางกู้กลับได้

“ฮ่าๆๆ…”

จู่ๆ หลงชานั้นก็หัวเราะขึ้นและชี้นิ้วด่าหมี่เจิ้น “หมี่เจิ้น เจ้าทำให้ข้าผิดหวังนัก!”

เจ้าโลกคนอื่นๆ ที่ได้ยินนั้นต้องผงะไป หลงชากลับกลายเป็นบ้าไปแล้ว ถึงขั้นกล้าด่าว่าบรรพบุรุษหมี่เจิ้น

“เผ่ามังกรของเรานั้นเกิดมาจากความโกลาหลแข็งแกร่งกว่าสวรรค์ใดๆ ทำไมเราถึงต้องมานั่งอยู่มุมหนึ่งของสวรรค์ปกครองดินแดนน้อยๆ นี้ด้วย? เรานั้นเป็นตัวตนที่ยืนอยู่เหนือทุกสวรรค์และควรขึ้นปกครองสามสิบสามสวรรค์ตั้งแต่แรกแล้ว พวกเรานั้นควรจะขึ้นปกครองทุกเผ่าพันธุ์! แต่เจ้านั้นกลับรู้แค่วิธีมุดหัวอยู่ในเกาะมังกรสวรรค์น้อยๆ นี้!”

“หากเจ้าไม่คิดทำข้าก็จะทำเอง! ร่วมมือกันเผ่าเลือดเพื่อศึกษาสายเลือดมันผิดอะไรมากมาย? คนที่คิดการใหญ่นั้นไม่มีเวลามาสนวิธีการหรอก! แค่เด็กในเผ่าตายไปไม่กี่คนแล้วมันทำไม? หากเรื่องนั้นมันจะช่วยให้ทุกคนกลายเป็นเจ้าโลกได้แล้วเผ่ามังกรเราก็คงสามารถขึ้นปกครองสวรรค์ได้ไม่ยาก! ถึงตอนนั้นเจ้าจะต้องขอบคุณข้าหลงชาคนนี้เสียด้วยซ้ำ! ดังนั้นข้าทำผิดอะไรหรืออย่างไร?!”

หลงชาในตอนนี้เหมือนกลายเป็นคนเสียสติไม่ไว้หน้าหมี่เจิ้นใดๆ อีก

แต่คำพูดของเขานั้นมันก็ทำให้คนบ้าสงครามในเผ่ามังกรหลายคนเบิกตากว้างขึ้นมา

ปกครองสวรรค์กลายเป็นหนึ่งในโลกหล้า มันช่างเป็นเรื่องที่น่าสนใจนัก

“หลงชา! เจ้ามันบ้าไปแล้ว! เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นต้องพบจุดจบเช่นใด?

และการปกครองสามสิบสามสวรรค์? ทำเช่นนั้นมันจะต่างอะไรจากการลากเผ่ามังกรทั้งหมดลงนรกกันเล่า!”

หลงเจี้ยนร้องขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

หลงชายิ้มตอบกลับไป “วังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมันจะนับเป็นอะไรไปได้? ตราบเท่าที่เราสามารถบรรลุสายเลือดและสร้างยอดฝีมืออาณาจักรล้ำสวรรค์ขึ้นมาได้อีกสักคนสองคนเราย่อมจะทำสำเร็จได้แน่นอน! หลงเจี้ยนเจ้ามันขี้ขลาด!”

“หยุดได้แล้ว!”

หมี่เจิ้นกล่าวขึ้นมา “หลงชา เจ้าทำให้บรรพบุรุษผู้นี้ผิดหวังมากนัก! บรรพบุรุษผู้นี้เกิดมาจากห้วงโกลาหลและมีชีวิตอยู่ยาวนานจนเกินนับแต่ข้าก็ยังไม่เคยเห็นใครที่มันจะปกครองทั้งสามสิบสามสวรรค์ได้จริงๆ! นอกจากนี้แล้วเจ้าไม่เข้าใจหรือว่าเผ่าเลือดมันคืออะไร? ไปขอหนังจากปากเสือ เจ้าไม่กลัวมันจะงับหัวเข้าให้หรือ?”

หลงชานั้นเหมือนกลายเป็นคนบ้าและหัวเราะลั่นขึ้นมา “หมี่เจิ้น เจ้ามันก็เหมือนไอ้เฒ่าหมี่เทียนที่ต่างไม่มีความกล้าใดๆ! ข้าว่าพวกเจ้านั้นคงเกิดผิดเผ่าแล้ว พวกเจ้าควรไปเกิดทางใต้ ไปเป็นพี่น้องหัวหดกับเต่าเฒ่านั่น!”

หมี่เจิ้นหรี่ตาลงพร้อมด้วยคลื่นพลังยอดเต๋าที่รุนแรงปกคลุมทั้งเกาะมังกรสวรรค์

จากนั้นเขาก็ยกกรงเล็บขึ้นมากดใส่ร่างหลงชา

หลงชาเองก็ไม่คิดยอมแพ้ปล่อยพลังที่เก็บกดเอาไว้ออกมาสุดตัว

เมื่อคนทั้งหลายสัมผัสได้ถึงพลังนั้นพวกเขาต่างก็ต้องอ้าปากค้างเพราะว่าพลังนี้มันกลับเทียบเคียงหมี่เจิ้นได้!

“เจ้าหมอนี่…พัฒนาไปจนถึงระดับนี้แล้วอย่างนั้นหรือ!” หลงเจี้ยนร้องขึ้นมาอย่างตกตะลึง

ตูม!

ปะทะกันครั้งเดียวนั้นทั้งเกาะมังกรสวรรค์ก็สั่นสะท้านไปทันที

หลงชานั้นถูกซัดจนปลิวออกไป

มันมิใช่ว่าหลงชาอ่อนแอแต่เป็นหมี่เจิ้นที่ทรงพลังจนเกินไป

เย่หยวนนั้นใจสั่นขึ้นมาทันที เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพลังของอาณาจักรล้ำสวรรค์กับตา!

พลังนี้มันทำให้คนต้องสิ้นหวัง!

ยอดเจ้าโลกนั้นกลับไม่อาจจะรับการโจมตีของยอดฝีมือล้ำสวรรค์ได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว

หลงชานั้นทรงพลังอย่างมาก เขานั้นเทียบชั้นกับอาณาจักรล้ำสวรรค์ได้

แต่มันก็ยังขาดไปเล็กน้อย

หลงชานั้นหัวเราะขึ้นมาพร้อมเลือดที่ไหลออกทั่วร่าง “เห็นไหมเล่าหมี่เจิ้น? อาณาจักรล้ำสวรรค์นั้นมันไม่ได้ไกลเกินเอื้อม! ข้าเองก็ทำได้เช่นกัน!”

หมี่เจิ้นหัวเราะขึ้น “สุดท้ายเจ้าก็ยังขาดความเข้าใจไป!”

พูดจบหมี่เจิ้นก็ตบกรงเล็บลงมาอีกครั้ง

กรงเล็บเดียวนี้มันเปลี่ยนสีฟ้าดินไปทันทีพร้อมส่งลมพัดรุนแรงไปทั่วเกาะ!

เย่หยวนนั้นสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังแบบเดียวกับประตูแห่งชีวานิรันดร์จากกรงเล็บนี้!

แข็งแกร่ง!

ตัวตนระดับนี้มันเปี่ยมล้นไปด้วยพลังของสวรรค์ราวกับว่าพวกเขานั้นคือร่างจุติของเต๋าสวรรค์ก็ไม่ปาน!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเรียกใช้พลังของประตูแห่งชีวานิรันดร์ออกมาเช่นนี้!

ปัง!

หลงชานั้นแทบแตกสลายลงไปด้วยกรงเล็บนี้

ได้เห็นเช่นนี้แล้วหลงหรานก็เกิดสงสัยขึ้นมาในใจ

หรือว่าเขานั้นจะเดาผิดไป?

หรือบางทีแล้วบรรพบุรุษหมี่เจิ้นอาจจะไม่ได้เกี่ยวอะไรเลย?

ไม่เช่นนั้นแล้วมีหรือที่เขาจะทุ่มสุดกำลังสังหารแม่ทัพใหญ่ของตัวเองลงเช่นนี้?

ปัง!

กรงเล็บตะปบลงมาอีกครั้งทำลายร่างของหลงชาไปจนกลายเป็นแค่เศษเนื้อ

หมี่เจิ้นกล่าวขึ้น “หลงชา มันจบแล้ว!”

หลงชานั้นไม่คิดสนใจกลัวหมี่เจิ้นและใช้ดวงตาที่กองอยู่กับเศษเนื้อนั้นหันไปมองเย่หยวน

“ไอ้เด็กนรก มันเป็นเพราะเจ้า! หากมิใช่เพราะเจ้าแล้วแผนของข้านั้นคงไม่มีทางผิดพลาดไปได้แน่! ต่อให้วันนี้ข้าจะตาย ข้าก็จะขอลากเจ้าลงนรกไปด้วย!”

ฟุบ!

คลื่นพลังรุนแรงพุ่งเข้ามาหาตัวเย่หยวนทันที

จ้าวเยว่นั้นพุ่งเข้ามาขวางตัวเย่หยวนไว้ด้วยใบหน้าเหยเก

เพราะเขาเองก็สัมผัสได้ถึงพลังของหลงชา!

เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องกลับไปด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอก มีบรรพบุรุษท่านอยู่ด้วยแล้วมันจะมีปัญญาทำร้ายข้าได้อย่างไร?”

หมี่เจิ้นที่ได้ยินนั้นต้องหันมามองหน้าเย่หยวนและตะปบกรงเล็บลงอีกครั้ง

ตูม!

ร่างกายของหลงชานั้นมันแตกสลายกลายเป็นชิ้นๆ ทันที

วิญญาณมังกรของเขานั้นพังทลายลง

คนทั้งหลายต่างถอนใจยาวออกมาเมื่อได้เห็น

“ไม่นึกเลยว่ามันกลับจะมีมารร้ายเช่นนี้ซ่อนตัวอยู่ในหมู่พวกเรา!”

“โชคยังดีที่เราเจอแผนมันเร็ว ไม่เช่นนั้นแล้วหากเวลาผ่านไปแม้แต่บรรพบุรุษหมี่เจิ้นท่านเองก็คงไม่อาจจัดการมันลงได้”

“มันเพราะว่าเจ้าเด็กเย่หยวนนี้แท้ๆ ไม่เช่นนั้นแล้วผลลัพธ์ที่ตามมาคงมีแต่หายนะ”

ในตอนนี้คนทั้งหลายต่างรู้สึกซาบซึ้งอยากจะขอบคุณเย่หยวนขึ้น

มีเจ้าแผนการอย่างหลงชาอยู่ข้างกายเช่นนี้มันน่ากลัวจนเกินไปจริงๆ

หลงหรานนั้นถอนหายใจยาวออกมาด้วยความรู้สึกผิด

เขาคิดว่าตัวเองไม่ควรไปสงสัยบรรพบุรุษหมี่เจิ้นแต่แรก

“เย่หยวน ที่จบเรื่องนี้ได้มันเพราะเจ้าแท้ๆ! หืม? อ่าว ไปไหนแล้ว?”

หลงหรานนั้นหันหน้ามาจะกล่าวขอบคุณเย่หยวนแต่กลับพบว่าเย่หยวนนั้นหายไปจากจุดที่ยืนอยู่

ไกลออกไปสิบกิโลเมตรเงาร่างหนึ่งมันได้พุ่งผ่านมาพร้อมจับเลือดหนึ่งหยดไว้ในมือ

หมี่เจิ้นที่ลอยตัวอยู่บนท้องฟ้านั้นต้องเบิกตากว้างมองดูเย่หยวนอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

เย่หยวนนั้นยิ้มกว้างขึ้นพร้อมก้มลงมองหยดเลือดในมือ “ว่าไง? เจ้าประหลาดใจมาก? ข้าบอกแล้วว่าจะทำให้เจ้าต้องชดใช้ ข้าไม่ได้พูดล้อเล่นเสียหน่อย!”

…………………………

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 2999 เจ้าประหลาดใจมาก?

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 2999 เจ้าประหลาดใจมาก? at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 2999 เจ้าประหลาดใจมาก?

ศาสตร์อ่านวิญญาณหมอกหุ้มนั้นคือวิชาลับของเจ้าโลกบู๋เมี่ย

มันคือการใช้ร่างวิญญาณหมอกหุ้มออกมาเพื่ออ่านข้อมูลในร่างวิญญาณทั้งหมด

นี่มันเป็นวิชาที่เหนือล้ำกว่าการค้นวิญญาณไปมาก

เพราะการค้นวิญญาณนั้นมันเป็นวิชาที่รุนแรงและอาจจะพลาดข้อมูลสำคัญบางอย่างไปได้

แต่ว่าศาสตร์อ่านวิญญาณหมอกหุ้มมิใช่

กว่าแสนปีนั้นมันต้องมีความทรงจำและเรื่องราวเกิดขึ้นมากแค่ไหน?

แต่แสนกว่าปีที่ผ่านมานี้หลงชาแทบจะไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าหลงเฉียนเซียง

หากใช้ค้นวิญญาณแล้วมันคงไม่อาจจะเจอร่องรอยของเขาได้

แต่ว่าศาสตร์อ่านวิญญาณหมอกหุ้มสามารถทำได้!

หลงชานั้นตกตะลึงอย่างมากไม่นึกฝันว่าเย่หยวนกลับจะมีสุดยอดวิชาเช่นนี้อยู่ด้วย

เท่านี้หลักฐานมันก็ชัดเกินกว่าจะดิ้นหลุดได้แล้ว

“หลงชา เจ้ายังมีอะไรจะพูดอะไรไหม?” หลงหรานร้องลั่นขึ้น

“ไอ้สารเลว เจ้ามันเสียสติไปแล้ว!”

“หลงชา เจ้ามารร้าย! ข้าจะขอสู้กันเจ้าให้มันจบๆ กันไป!”

“บรรพบุรุษท่านโปรดลงโทษมันด้วยเถอะ ทวงความยุติธรรมให้ชาวเผ่าเราที่ต้องตายไปด้วย!”

เท่านี้หลงชาก็กลายเป็นเป้าความพิโรธของทุกผู้คนไป

เพราะสิ่งที่เขาทำนั้นมันชั่วร้ายจนไม่อาจจะเปิดเผยให้คนอื่นรู้ได้

ไม่เช่นนั้นเขามีแต่ต้องตาย

เพราะเขานั้นได้ทำผิดบาปต่อเผ่ามังกรทั้งเผ่า

เจ้าโลกบนเกาะมังกรสวรรค์นั้นล้วนแล้วแต่มีความเกี่ยวข้องกับแดนตรังค์ตะวันออกกันไม่มากก็น้อย

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ได้เกิดขึ้นมาจากความว่างเปล่า

เกาะมังกรสวรรค์นี้มันตั้งอยู่ได้อย่างมั่นคงเพราะการสนับสนุนของทั้งแดนตรังค์ตะวันออก

แน่นอนว่าหลงชานั้นทำให้คนทั้งหลายคับแค้นขึ้นมาสุดใจ!

บนท้องฟ้านั้นหมี่เจิ้นก้มลงมามองหน้าหลงชาและถามขึ้น “หลงชา เจ้ายังมีอะไรจะแก้ตัวหรือไม่?”

หลงชานั้นได้แต่ต้องกัดฟันแน่นขึ้นมามองดูเย่หยวนอย่างคับแค้นสุดหัวใจ

เขานั้นไม่คิดสนใจเจ้ามดปลวกตัวนี้แม้แต่น้อย

จะเกลียดจะโกรธใดๆ มันย่อมจะไม่มีค่าต่อหน้าพลังของเจ้าโลก!

แต่เจ้ามดปลวกตัวนี้มันกลับกัดเขาจนแทบสิ้นใจ เปิดเผยความลับของเขาออกมาได้สิ้น

เท่านี้ต่อให้จะไปล้างตัวอย่างไรชื่อเสียงของเขาก็ไม่มีทางกู้กลับได้

“ฮ่าๆๆ…”

จู่ๆ หลงชานั้นก็หัวเราะขึ้นและชี้นิ้วด่าหมี่เจิ้น “หมี่เจิ้น เจ้าทำให้ข้าผิดหวังนัก!”

เจ้าโลกคนอื่นๆ ที่ได้ยินนั้นต้องผงะไป หลงชากลับกลายเป็นบ้าไปแล้ว ถึงขั้นกล้าด่าว่าบรรพบุรุษหมี่เจิ้น

“เผ่ามังกรของเรานั้นเกิดมาจากความโกลาหลแข็งแกร่งกว่าสวรรค์ใดๆ ทำไมเราถึงต้องมานั่งอยู่มุมหนึ่งของสวรรค์ปกครองดินแดนน้อยๆ นี้ด้วย? เรานั้นเป็นตัวตนที่ยืนอยู่เหนือทุกสวรรค์และควรขึ้นปกครองสามสิบสามสวรรค์ตั้งแต่แรกแล้ว พวกเรานั้นควรจะขึ้นปกครองทุกเผ่าพันธุ์! แต่เจ้านั้นกลับรู้แค่วิธีมุดหัวอยู่ในเกาะมังกรสวรรค์น้อยๆ นี้!”

“หากเจ้าไม่คิดทำข้าก็จะทำเอง! ร่วมมือกันเผ่าเลือดเพื่อศึกษาสายเลือดมันผิดอะไรมากมาย? คนที่คิดการใหญ่นั้นไม่มีเวลามาสนวิธีการหรอก! แค่เด็กในเผ่าตายไปไม่กี่คนแล้วมันทำไม? หากเรื่องนั้นมันจะช่วยให้ทุกคนกลายเป็นเจ้าโลกได้แล้วเผ่ามังกรเราก็คงสามารถขึ้นปกครองสวรรค์ได้ไม่ยาก! ถึงตอนนั้นเจ้าจะต้องขอบคุณข้าหลงชาคนนี้เสียด้วยซ้ำ! ดังนั้นข้าทำผิดอะไรหรืออย่างไร?!”

หลงชาในตอนนี้เหมือนกลายเป็นคนเสียสติไม่ไว้หน้าหมี่เจิ้นใดๆ อีก

แต่คำพูดของเขานั้นมันก็ทำให้คนบ้าสงครามในเผ่ามังกรหลายคนเบิกตากว้างขึ้นมา

ปกครองสวรรค์กลายเป็นหนึ่งในโลกหล้า มันช่างเป็นเรื่องที่น่าสนใจนัก

“หลงชา! เจ้ามันบ้าไปแล้ว! เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นต้องพบจุดจบเช่นใด?

และการปกครองสามสิบสามสวรรค์? ทำเช่นนั้นมันจะต่างอะไรจากการลากเผ่ามังกรทั้งหมดลงนรกกันเล่า!”

หลงเจี้ยนร้องขึ้นมาอย่างไม่พอใจ

หลงชายิ้มตอบกลับไป “วังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมันจะนับเป็นอะไรไปได้? ตราบเท่าที่เราสามารถบรรลุสายเลือดและสร้างยอดฝีมืออาณาจักรล้ำสวรรค์ขึ้นมาได้อีกสักคนสองคนเราย่อมจะทำสำเร็จได้แน่นอน! หลงเจี้ยนเจ้ามันขี้ขลาด!”

“หยุดได้แล้ว!”

หมี่เจิ้นกล่าวขึ้นมา “หลงชา เจ้าทำให้บรรพบุรุษผู้นี้ผิดหวังมากนัก! บรรพบุรุษผู้นี้เกิดมาจากห้วงโกลาหลและมีชีวิตอยู่ยาวนานจนเกินนับแต่ข้าก็ยังไม่เคยเห็นใครที่มันจะปกครองทั้งสามสิบสามสวรรค์ได้จริงๆ! นอกจากนี้แล้วเจ้าไม่เข้าใจหรือว่าเผ่าเลือดมันคืออะไร? ไปขอหนังจากปากเสือ เจ้าไม่กลัวมันจะงับหัวเข้าให้หรือ?”

หลงชานั้นเหมือนกลายเป็นคนบ้าและหัวเราะลั่นขึ้นมา “หมี่เจิ้น เจ้ามันก็เหมือนไอ้เฒ่าหมี่เทียนที่ต่างไม่มีความกล้าใดๆ! ข้าว่าพวกเจ้านั้นคงเกิดผิดเผ่าแล้ว พวกเจ้าควรไปเกิดทางใต้ ไปเป็นพี่น้องหัวหดกับเต่าเฒ่านั่น!”

หมี่เจิ้นหรี่ตาลงพร้อมด้วยคลื่นพลังยอดเต๋าที่รุนแรงปกคลุมทั้งเกาะมังกรสวรรค์

จากนั้นเขาก็ยกกรงเล็บขึ้นมากดใส่ร่างหลงชา

หลงชาเองก็ไม่คิดยอมแพ้ปล่อยพลังที่เก็บกดเอาไว้ออกมาสุดตัว

เมื่อคนทั้งหลายสัมผัสได้ถึงพลังนั้นพวกเขาต่างก็ต้องอ้าปากค้างเพราะว่าพลังนี้มันกลับเทียบเคียงหมี่เจิ้นได้!

“เจ้าหมอนี่…พัฒนาไปจนถึงระดับนี้แล้วอย่างนั้นหรือ!” หลงเจี้ยนร้องขึ้นมาอย่างตกตะลึง

ตูม!

ปะทะกันครั้งเดียวนั้นทั้งเกาะมังกรสวรรค์ก็สั่นสะท้านไปทันที

หลงชานั้นถูกซัดจนปลิวออกไป

มันมิใช่ว่าหลงชาอ่อนแอแต่เป็นหมี่เจิ้นที่ทรงพลังจนเกินไป

เย่หยวนนั้นใจสั่นขึ้นมาทันที เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพลังของอาณาจักรล้ำสวรรค์กับตา!

พลังนี้มันทำให้คนต้องสิ้นหวัง!

ยอดเจ้าโลกนั้นกลับไม่อาจจะรับการโจมตีของยอดฝีมือล้ำสวรรค์ได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว

หลงชานั้นทรงพลังอย่างมาก เขานั้นเทียบชั้นกับอาณาจักรล้ำสวรรค์ได้

แต่มันก็ยังขาดไปเล็กน้อย

หลงชานั้นหัวเราะขึ้นมาพร้อมเลือดที่ไหลออกทั่วร่าง “เห็นไหมเล่าหมี่เจิ้น? อาณาจักรล้ำสวรรค์นั้นมันไม่ได้ไกลเกินเอื้อม! ข้าเองก็ทำได้เช่นกัน!”

หมี่เจิ้นหัวเราะขึ้น “สุดท้ายเจ้าก็ยังขาดความเข้าใจไป!”

พูดจบหมี่เจิ้นก็ตบกรงเล็บลงมาอีกครั้ง

กรงเล็บเดียวนี้มันเปลี่ยนสีฟ้าดินไปทันทีพร้อมส่งลมพัดรุนแรงไปทั่วเกาะ!

เย่หยวนนั้นสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังแบบเดียวกับประตูแห่งชีวานิรันดร์จากกรงเล็บนี้!

แข็งแกร่ง!

ตัวตนระดับนี้มันเปี่ยมล้นไปด้วยพลังของสวรรค์ราวกับว่าพวกเขานั้นคือร่างจุติของเต๋าสวรรค์ก็ไม่ปาน!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเรียกใช้พลังของประตูแห่งชีวานิรันดร์ออกมาเช่นนี้!

ปัง!

หลงชานั้นแทบแตกสลายลงไปด้วยกรงเล็บนี้

ได้เห็นเช่นนี้แล้วหลงหรานก็เกิดสงสัยขึ้นมาในใจ

หรือว่าเขานั้นจะเดาผิดไป?

หรือบางทีแล้วบรรพบุรุษหมี่เจิ้นอาจจะไม่ได้เกี่ยวอะไรเลย?

ไม่เช่นนั้นแล้วมีหรือที่เขาจะทุ่มสุดกำลังสังหารแม่ทัพใหญ่ของตัวเองลงเช่นนี้?

ปัง!

กรงเล็บตะปบลงมาอีกครั้งทำลายร่างของหลงชาไปจนกลายเป็นแค่เศษเนื้อ

หมี่เจิ้นกล่าวขึ้น “หลงชา มันจบแล้ว!”

หลงชานั้นไม่คิดสนใจกลัวหมี่เจิ้นและใช้ดวงตาที่กองอยู่กับเศษเนื้อนั้นหันไปมองเย่หยวน

“ไอ้เด็กนรก มันเป็นเพราะเจ้า! หากมิใช่เพราะเจ้าแล้วแผนของข้านั้นคงไม่มีทางผิดพลาดไปได้แน่! ต่อให้วันนี้ข้าจะตาย ข้าก็จะขอลากเจ้าลงนรกไปด้วย!”

ฟุบ!

คลื่นพลังรุนแรงพุ่งเข้ามาหาตัวเย่หยวนทันที

จ้าวเยว่นั้นพุ่งเข้ามาขวางตัวเย่หยวนไว้ด้วยใบหน้าเหยเก

เพราะเขาเองก็สัมผัสได้ถึงพลังของหลงชา!

เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องกลับไปด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอก มีบรรพบุรุษท่านอยู่ด้วยแล้วมันจะมีปัญญาทำร้ายข้าได้อย่างไร?”

หมี่เจิ้นที่ได้ยินนั้นต้องหันมามองหน้าเย่หยวนและตะปบกรงเล็บลงอีกครั้ง

ตูม!

ร่างกายของหลงชานั้นมันแตกสลายกลายเป็นชิ้นๆ ทันที

วิญญาณมังกรของเขานั้นพังทลายลง

คนทั้งหลายต่างถอนใจยาวออกมาเมื่อได้เห็น

“ไม่นึกเลยว่ามันกลับจะมีมารร้ายเช่นนี้ซ่อนตัวอยู่ในหมู่พวกเรา!”

“โชคยังดีที่เราเจอแผนมันเร็ว ไม่เช่นนั้นแล้วหากเวลาผ่านไปแม้แต่บรรพบุรุษหมี่เจิ้นท่านเองก็คงไม่อาจจัดการมันลงได้”

“มันเพราะว่าเจ้าเด็กเย่หยวนนี้แท้ๆ ไม่เช่นนั้นแล้วผลลัพธ์ที่ตามมาคงมีแต่หายนะ”

ในตอนนี้คนทั้งหลายต่างรู้สึกซาบซึ้งอยากจะขอบคุณเย่หยวนขึ้น

มีเจ้าแผนการอย่างหลงชาอยู่ข้างกายเช่นนี้มันน่ากลัวจนเกินไปจริงๆ

หลงหรานนั้นถอนหายใจยาวออกมาด้วยความรู้สึกผิด

เขาคิดว่าตัวเองไม่ควรไปสงสัยบรรพบุรุษหมี่เจิ้นแต่แรก

“เย่หยวน ที่จบเรื่องนี้ได้มันเพราะเจ้าแท้ๆ! หืม? อ่าว ไปไหนแล้ว?”

หลงหรานนั้นหันหน้ามาจะกล่าวขอบคุณเย่หยวนแต่กลับพบว่าเย่หยวนนั้นหายไปจากจุดที่ยืนอยู่

ไกลออกไปสิบกิโลเมตรเงาร่างหนึ่งมันได้พุ่งผ่านมาพร้อมจับเลือดหนึ่งหยดไว้ในมือ

หมี่เจิ้นที่ลอยตัวอยู่บนท้องฟ้านั้นต้องเบิกตากว้างมองดูเย่หยวนอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

เย่หยวนนั้นยิ้มกว้างขึ้นพร้อมก้มลงมองหยดเลือดในมือ “ว่าไง? เจ้าประหลาดใจมาก? ข้าบอกแล้วว่าจะทำให้เจ้าต้องชดใช้ ข้าไม่ได้พูดล้อเล่นเสียหน่อย!”

…………………………

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+