Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 3000 เรียกว่าท่านปู่สามครา!

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 3000 เรียกว่าท่านปู่สามครา! at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 3000 เรียกว่าท่านปู่สามครา!

“หืม? เย่หยวนมันทำอะไร?”

“มันถือเลือดของหลงชาไว้ในมือหรือ?”

“หลงชานั้นตายไปแล้ว มันจะเอาเลือดหลงชามาทำไม? หรือจะบอกว่าหลงชามันคืนชีพจากหยดเลือดได้เหมือนเผ่าเลือด?”

การกระทำของเย่หยวนนี้มันทำให้คนทั้งหลายมึนงงอย่างมาก

ความตายของหลงชานี้มันย่อมจะมีหยดเลือดกระเด็นไปทั่วทิศทาง

แต่เย่หยวนกลับวิ่งไปเป็นกิโลเพื่อเอาเลือดหยดเดียวกลับมาพร้อมวางค่ายกลปิดผนึกมันไว้

บ้าบอ!

แต่หมี่เจิ้นนั้นกำลังรุ่มร้อนอยู่ในหัวใจ

เพราะท่าทางของเขาก่อนหน้านี้ทั้งหมดแท้จริงแล้วมันเป็นเพียงแค่การแสดงเท่านั้น

หลงชานั้นยังไม่ตายใดๆ!

แน่นอนว่าเขานั้นสังหารทำลายร่างหลงชาไปแล้ว

ต่อหน้าเจ้าโลกมากมายมันย่อมจะไม่มีทางปลอมแปลงได้

แต่แท้จริงแล้วหลงชานั้นแค่บาดเจ็บหนักและเสียร่างกายไป ยังไม่ตายลงสนิท

ปราณเทวะ พลังงาน พลังสายเลือดทั้งหลายนั้นมันถูกอัดเข้าไปในหยดเลือดนี้

เขานั้นสังหารหลงชาด้วยการบี้ร่างของหลงชาทิ้งเพื่อที่จะให้เลือดมันกระเด็นไปทั่วทุกทิศ

เพื่อให้คนทั้งหลายไม่ทันเห็นว่าเลือดหยดหนึ่งมันปลิวไปไกลกว่าเพื่อน

หลงชานั้นจะอย่างไรก็เป็นยอดเจ้าโลก

นอกจากนั้นเขายังเรียกได้ว่าเป็นยอดเจ้าโลกที่ก้าวขึ้นถึงอาณาจักรล้ำสวรรค์ไปแล้วด้วย

ลูกน้องเช่นนี้มีหรือที่หมี่เจิ้นจะทิ้งไปได้ง่ายๆ?

เพราะฉะนั้นคนทั้งสองจึงได้ร่วมมือกันเล่นละครเพื่อตบตาทุกคน

ใครจะไปคิดฝันว่าหยดเลือดนั้นมันกลับถูกเย่หยวนจับไว้ได้

ขนาดเจ้าโลกทั้งหลายเต็มฟ้านี้ยังไม่อาจจะสัมผัสถึงได้ แล้วทำไมเย่หยวนถึงมองออก?

หมี่เจิ้นแทบจะคลั่งไป!

เขานั้นได้แต่ต้องมองดูหน้าเย่หยวนด้วยจิตสังหารเต็มอก

ด้วยกำลังของเขานั้นการสังหารเย่หยวนมันย่อมง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ

แต่เขาไม่อาจทำได้!

การสังหารเย่หยวนลงไปตอนนี้มันย่อมจะทำให้คนทั้งหลายสงสัยและเข้าใจว่าเขาเป็นคนร้าย…

เป็นคนเบื้องหลังคอยสั่งการเรื่องทั้งหมด!

ทำเช่นนั้นมันย่อมจะเป็นการตัดขาดตัวเองออกจากเผ่ามังกรไป

ก็จริงที่ว่าเขานั้นคือบรรพบุรุษของเผ่ามังกร

แต่การจะทำตามความทะเยอทะยานของเขานั้นก็ต้องมีเผ่ามังกรคอยหนุนให้ด้วย

เขานั้นไม่อาจจะทำมันได้ด้วยตัวเอง!

ไม่เช่นนั้นแล้วศิลาโลหิตโกลาหลก็คงไม่สร้างเผ่าเลือดขึ้นมา เพราะการจะปกครองนั้นมันต้องมีคนช่วยดูแลเฝ้าเมืองโจมตีปราสาท

เย่หยวนนั้นก็คิดถึงเรื่องนี้มาก่อนและจึงเลือกที่จะลงมือ

ไม่เช่นนั้นแล้วเขาคงยอมปล่อยหลงชาไปก่อน

เย่หยวนนั้นแตกต่างจากหลงหราน เพราะเขานั้นไม่เคยเชื่อหมี่เจิ้นตั้งแต่ต้น

เพราะฉะนั้นเขาจึงระมัดระวังตัวมาตลอดโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากหมี่เจิ้น ‘สังหาร’ หลงชา

เป็นตอนนั้นเองที่เย่หยวนสัมผัสได้ถึงพลัง

พลังแห่งคลื่นกำเนิดเลือด!

หลงชานั้นย่อมจะก้าวขึ้นมาจนถึงจุดนี้ได้ด้วยความช่วยเหลือมากมายของเผ่าเลือด

เขานั้นปรับเปลี่ยนเลือดของตัวเองไปมากมายจนทำให้เลือดมังกรของเขานั้นมันมีคลื่นกำเนิดเลือดปะปน

โชคยังดีที่เย่หยวนนั้นเองก็มีคลื่นกำเนิดเลือดจากศิลาโลหิตโกลาหล!

ต้นกำเนิดของเลือดนี้มันสูงล้ำกว่าของหลงชาไปมาก!

เขาจึงสามารถจับหลงชากลับมาสร้างความเจ็บปวดรวดร้าวให้แก่หมี่เจิ้น

ฟุบ!

เย่หยวนกลับมายังเกาะและกลืนโอสถลงคอไปไม่นานอากาศบาดเจ็บของเขามันก็แทบจะหายดี

“เย่หยวน เจ้าทำอะไร?” หลงหรานถามขึ้นอย่างสงสัย

เย่หยวนหยิบเอาหยดเลือดในผนึกนั้นขึ้นมาดูและยิ้มตอบกลับไป “หากข้าบอกว่านี่คือหลงชา พวกท่านก็คงไม่เชื่อข้าหรอก!”

หลงหรานนั้นอดหัวเราะขึ้นไม่ได้ “เย่หยวน เจ้าจะกังวลเกินไปแล้ว! บรรพบุรุษท่านนั้นมีสายตาที่เฉียบคมแค่ไหน มีหรือที่หลงชาจะหลบรอดสายตาท่านไปได้? เลือดหยดนี้มันก็แค่เลือดมังกรหยดหนึ่งเท่านั้นแหละ”

ใช่แล้ว เลือดในมือเย่หยวนนั้นมันไม่ได้ต่างอะไรจากเลือดมังกรปกติทั่วไปเลย

เย่หยวนมองหน้าหมี่เจิ้นและยิ้มราวกับว่าตัวเขานั้นกำลังจะแย่งผลงานคนอื่นก็ไม่ปาน

หมี่เจิ้นที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้นต้องกัดฟันขึ้นด้วยความเกลียดชัง

แต่ว่าจะอย่างไรเสียหลงชานั้นก็มีสติที่เข้มแข็งมาก

เพราะจนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่แสดงอาการผิดปกติใดๆ ออกมาทำตัวเหมือนเป็นหยดเลือดทั่วไป!

เลือดนี้มันดูไม่มีชีวิตใดๆ

“เย่หยวน บรรพบุรุษผู้นี้อยู่ในอาณาจักรล้ำสวรรค์ ด้วยฝีมือของหลงชามันแล้วจะหลบรอดจากสายตาของข้าไปได้อย่างไร?! นี่มันก็แค่เลือดมังกรหยดหนึ่ง เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว!” หมี่เจิ้นกล่าวขึ้น

เขานั้นไม่เคยคิดกังวลว่าเย่หยวนจะจับได้เพราะระดับของเย่หยวนมันต่ำในสายตาเขา

แน่นอนว่าเขายอมรับเรื่องที่เย่หยวนมากฝีมือ แต่จะอย่างไรมันก็ยังอยู่ระดับต่ำมากนัก

“ไอ้หนู ข้ารู้ว่าวันนี้เจ้าอยากจะเป็นพระเอกให้ได้แต่ตอนนี้เจ้าก็ได้สร้างคุณงามไปมากแล้ว คำพูดที่แค่คิดอยากจะอวดต่อสายตาคนนี้เจ้าอย่าได้กล่าวออกมาจะดีกว่า เพราะนี่เจ้ากำลังตั้งข้อกังขากับบรรพบุรุษของเผ่ามังกรเรา!”

หลงเจี้ยนกล่าวขึ้นมาขัด

“พระเจ้าช่วย ช่างเป็นความผิดใหญ่หลวงนัก! แต่ข้าก็บอกไปแล้วว่าข้านั้นคือผู้บ่มเพาะนอกรีต! แม้แต่สวรรค์ข้ายังกล้าตั้งคำถาม นี่แค่บรรพบุรุษเองมิใช่หรือ? ในโลกใบนี้ข้าเชื่อมั่นแค่ในตัวเองเท่านั้น!” เย่หยวนกล่าวตอบไป

“โอหัง! มหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์ตัวน้อยคนหนึ่งก็กล้ามาพูดจาเช่นนี้หรือ?!” หลงเจี้ยนร้องขึ้นมา

เย่หยวนยกมือขึ้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม “มันมิใช่ว่าข้าโอหังหลงตัวเองใดๆ เพียงแค่ว่าพวกท่านนั้นอ่อนหัดและเชื่อคนง่ายจนเกินไป ลืมไปแล้วหรือว่าพวกท่านโดนหลงชามันหลงมาเป็นแสนปี? กระต่ายที่เจ้าเล่ห์นั้นยังมีรังหลายรัง

ท่านคิดจริงๆ หรือว่ามันจะไม่มีไม้ตายอะไรซ่อนไว้เลย?”

หลงเจี้ยนยิ้มตอบกลับไป “มันก็แค่เลือดมังกรหยดหนึ่งเท่านั้น เจ้าบอกว่ามันคือหลงชามันก็เป็นหลงชาแล้ว?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เช่นนั้นเรามาเล่นเกมกันหน่อยดีไหม? หากข้าพิสูจน์ได้ว่ามันคือหลงชาท่านต้องเรียกข้าว่าท่านปู่สามคราดีไหม? หากข้าแพ้แล้วข้าจะก้มหัวคุกเข่าขอขมาและทำลายจิตเต๋าของตัวเองลงตรงนี้เสีย!”

หลงเจี้ยนนั้นต้องผงะไปทันทีที่ได้ยิน

เพราะเจ้าเด็กนี่กล้าเดิมพันด้วยจิตเต๋าของตัวเอง หรือว่าเรื่องมันจะมีอะไรไม่ชอบมาพากลจริงๆ?

แต่แม้แต่บรรพบุรุษท่านยังไม่อาจมองเรื่องนี้ออกได้!

“เอาสิ!” สุดท้ายแล้วหลงเจี้ยนก็ยังเลือกที่จะเชื่อหมี่เจิ้น

เขานั้นไม่เชื่อว่าหลงชานั้นจะหลุดรอดจากสายหมี่เจิ้นไปได้!

ติดเพียงแค่ว่าเขานั้นไม่ได้รู้เลยว่าหลงชาและหมี่เจิ้นนั้นร่วมหัวกันมาตั้งแต่แรก!

เขากำลังลงเดิมพันที่ไม่มีวันชนะได้

เย่หยวนยิ้มขึ้นและหันไปหาเฟิ่งชิงซวน “นี่ ขอยืมไฟจุติวิโมกข์ของเจ้าหน่อย! หลังจากเผามันไปสักพักเราก็จะได้รู้ความจริงกัน”

หมี่เจิ้นนั้นสั่นสะท้านไปทั้งใจทันที เจ้าเด็กนี่ช่างมีความสามารถหลากหลาย!

ไฟจุติวิโมกข์นั้นมันสามารถเผ่าทุกสิ่งอย่างในโลกหล้าและเป็นหนึ่งในพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าหงส์แดง

ภายใต้พลังของไฟเช่นนั้นแล้ว หลงชาย่อมจะไม่อาจทนนิ่งเงียบต่อไปได้แน่!

ปกติแล้วพลังฝีมือระดับเฟิ่งชิงซวนนั้นย่อมจะไม่อาจทำอันตรายใดๆ เขาได้

แต่ตอนนี้หลงชาเหลือสภาพเป็นแค่หยดเลือดและอ่อนแออย่างถึงที่สุด

ไม่เช่นนั้นเย่หยวนก็คงไม่มีทางไปจับเขามาได้

มันต้องขอบคุณหมี่เจิ้นทั้งสิ้น

หมี่เจิ้นนั้นได้แต่ต้องด่าตัวเองในตอนนี้ หากเขารู้ว่ามันจะเป็นเช่นนี้แต่แรกเขาคงออมมือไว้หน่อย

ปล่อยให้หลงชามีพลังเหลือไปบ้าง จะได้หนีจากตัวเย่หยวนได้

แต่เพื่อจะทำให้เรื่องราวมันดูสมจริงเขาจึงโจมตีลงไปสุดแรงเช่นกัน

เฟิ่งชิงซวนนั้นหรี่ตาลงมองและตอบกลับไป

“ข้าไม่ได้ชื่อว่า ‘นี่’! แล้วท่าทางเวลาขอร้องให้คนช่วยคือท่าทางเช่นนี้หรือ?”

แต่พอได้เห็นเย่หยวนหันหน้าหนีไปไม่สนใจคำพูดของนาง

เฟิ่งชิงซวนก็รีบกล่าวขึ้น “ส่งมา! เจ้านี่มันขี้น้อยใจจริงๆ!”

ตูม!

ไฟจุติวิโมกข์ปะทุขึ้นทันที

หลงชานั้นทนทานได้อย่างไม่น่าเชื่อ

ตอนนี้ผ่านไปกว่าสิบห้านาทีแล้วแต่ว่าเลือดของหลงชานั้นมันก็ยังไม่แสดงท่าทีใดๆ ออกมา

หลงเจี้ยนนั้นยิ้มขึ้นกล่าว “นี่หรือคือหลงชาที่เจ้าบอก? ไอ้หนู เดิมพันกันแล้วก็ต้องทำตาม เจ้าคุกเข่ากราบขอโทษบรรพบุรุษท่านเดี๋ยวนี้!”

“พอได้แล้วไอ้เด็กเวร! เรื่องมันจบแล้ว! ในโลกหล้านี้มันมีสิ่งใดที่หลุดพ้นสายตาข้าไปได้หรอก!”

หมี่เจิ้นนั้นหลุดปากพูดขึ้นมาคิดหยุดเย่หยวนไว้

แต่ในวินาทีเดียวกันนั้นเองที่มันเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น!

ปุปุปุ…

มันมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากไฟจุติวิโมกข์

ท่ามกลางเสียงนั้นมันก็มีเสียงโหยหวนดังขึ้นมา “อ้ากกก! ไอ้เด็กนรก! เย่หยวน ข้าจะไม่ขออยู่ร่วมฟ้าเดียวกับเจ้า! บรร…”

โปะ!

คลื่นพลังพุ่งออกมาทำลายแก่นเลือดนั้นลงไปทันที

วิญญาณสุดท้ายของหลงชานั้นถูกดัชนีนี้ของเย่หยวนทำลายลงสิ้น!

ในวินาทีสุดท้ายนั้นเขากำลังจะร้องขอให้หมี่เจิ้นช่วยเหลือแต่เย่หยวนย่อมจะไม่ปล่อยให้เขาได้พูด

เพราะหากหมี่เจิ้นถูกเปิดโปงแล้ว มันคงกลายเป็นหายนะ

เพราะฉะนั้นเขาจึงฆ่าปิดปากหลงชาลงเสีย!

จากนั้นเขาก็หันไปมองหน้าหลงเจี้ยนและกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ว่าไงเล่าท่าน? ต้องยอมรับความพ่ายแพ้

และเรียกข้าว่าท่านปู่สามครั้งหรือไม่?”

…………………………

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 3000 เรียกว่าท่านปู่สามครา!

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 3000 เรียกว่าท่านปู่สามครา! at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 3000 เรียกว่าท่านปู่สามครา!

“หืม? เย่หยวนมันทำอะไร?”

“มันถือเลือดของหลงชาไว้ในมือหรือ?”

“หลงชานั้นตายไปแล้ว มันจะเอาเลือดหลงชามาทำไม? หรือจะบอกว่าหลงชามันคืนชีพจากหยดเลือดได้เหมือนเผ่าเลือด?”

การกระทำของเย่หยวนนี้มันทำให้คนทั้งหลายมึนงงอย่างมาก

ความตายของหลงชานี้มันย่อมจะมีหยดเลือดกระเด็นไปทั่วทิศทาง

แต่เย่หยวนกลับวิ่งไปเป็นกิโลเพื่อเอาเลือดหยดเดียวกลับมาพร้อมวางค่ายกลปิดผนึกมันไว้

บ้าบอ!

แต่หมี่เจิ้นนั้นกำลังรุ่มร้อนอยู่ในหัวใจ

เพราะท่าทางของเขาก่อนหน้านี้ทั้งหมดแท้จริงแล้วมันเป็นเพียงแค่การแสดงเท่านั้น

หลงชานั้นยังไม่ตายใดๆ!

แน่นอนว่าเขานั้นสังหารทำลายร่างหลงชาไปแล้ว

ต่อหน้าเจ้าโลกมากมายมันย่อมจะไม่มีทางปลอมแปลงได้

แต่แท้จริงแล้วหลงชานั้นแค่บาดเจ็บหนักและเสียร่างกายไป ยังไม่ตายลงสนิท

ปราณเทวะ พลังงาน พลังสายเลือดทั้งหลายนั้นมันถูกอัดเข้าไปในหยดเลือดนี้

เขานั้นสังหารหลงชาด้วยการบี้ร่างของหลงชาทิ้งเพื่อที่จะให้เลือดมันกระเด็นไปทั่วทุกทิศ

เพื่อให้คนทั้งหลายไม่ทันเห็นว่าเลือดหยดหนึ่งมันปลิวไปไกลกว่าเพื่อน

หลงชานั้นจะอย่างไรก็เป็นยอดเจ้าโลก

นอกจากนั้นเขายังเรียกได้ว่าเป็นยอดเจ้าโลกที่ก้าวขึ้นถึงอาณาจักรล้ำสวรรค์ไปแล้วด้วย

ลูกน้องเช่นนี้มีหรือที่หมี่เจิ้นจะทิ้งไปได้ง่ายๆ?

เพราะฉะนั้นคนทั้งสองจึงได้ร่วมมือกันเล่นละครเพื่อตบตาทุกคน

ใครจะไปคิดฝันว่าหยดเลือดนั้นมันกลับถูกเย่หยวนจับไว้ได้

ขนาดเจ้าโลกทั้งหลายเต็มฟ้านี้ยังไม่อาจจะสัมผัสถึงได้ แล้วทำไมเย่หยวนถึงมองออก?

หมี่เจิ้นแทบจะคลั่งไป!

เขานั้นได้แต่ต้องมองดูหน้าเย่หยวนด้วยจิตสังหารเต็มอก

ด้วยกำลังของเขานั้นการสังหารเย่หยวนมันย่อมง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ

แต่เขาไม่อาจทำได้!

การสังหารเย่หยวนลงไปตอนนี้มันย่อมจะทำให้คนทั้งหลายสงสัยและเข้าใจว่าเขาเป็นคนร้าย…

เป็นคนเบื้องหลังคอยสั่งการเรื่องทั้งหมด!

ทำเช่นนั้นมันย่อมจะเป็นการตัดขาดตัวเองออกจากเผ่ามังกรไป

ก็จริงที่ว่าเขานั้นคือบรรพบุรุษของเผ่ามังกร

แต่การจะทำตามความทะเยอทะยานของเขานั้นก็ต้องมีเผ่ามังกรคอยหนุนให้ด้วย

เขานั้นไม่อาจจะทำมันได้ด้วยตัวเอง!

ไม่เช่นนั้นแล้วศิลาโลหิตโกลาหลก็คงไม่สร้างเผ่าเลือดขึ้นมา เพราะการจะปกครองนั้นมันต้องมีคนช่วยดูแลเฝ้าเมืองโจมตีปราสาท

เย่หยวนนั้นก็คิดถึงเรื่องนี้มาก่อนและจึงเลือกที่จะลงมือ

ไม่เช่นนั้นแล้วเขาคงยอมปล่อยหลงชาไปก่อน

เย่หยวนนั้นแตกต่างจากหลงหราน เพราะเขานั้นไม่เคยเชื่อหมี่เจิ้นตั้งแต่ต้น

เพราะฉะนั้นเขาจึงระมัดระวังตัวมาตลอดโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากหมี่เจิ้น ‘สังหาร’ หลงชา

เป็นตอนนั้นเองที่เย่หยวนสัมผัสได้ถึงพลัง

พลังแห่งคลื่นกำเนิดเลือด!

หลงชานั้นย่อมจะก้าวขึ้นมาจนถึงจุดนี้ได้ด้วยความช่วยเหลือมากมายของเผ่าเลือด

เขานั้นปรับเปลี่ยนเลือดของตัวเองไปมากมายจนทำให้เลือดมังกรของเขานั้นมันมีคลื่นกำเนิดเลือดปะปน

โชคยังดีที่เย่หยวนนั้นเองก็มีคลื่นกำเนิดเลือดจากศิลาโลหิตโกลาหล!

ต้นกำเนิดของเลือดนี้มันสูงล้ำกว่าของหลงชาไปมาก!

เขาจึงสามารถจับหลงชากลับมาสร้างความเจ็บปวดรวดร้าวให้แก่หมี่เจิ้น

ฟุบ!

เย่หยวนกลับมายังเกาะและกลืนโอสถลงคอไปไม่นานอากาศบาดเจ็บของเขามันก็แทบจะหายดี

“เย่หยวน เจ้าทำอะไร?” หลงหรานถามขึ้นอย่างสงสัย

เย่หยวนหยิบเอาหยดเลือดในผนึกนั้นขึ้นมาดูและยิ้มตอบกลับไป “หากข้าบอกว่านี่คือหลงชา พวกท่านก็คงไม่เชื่อข้าหรอก!”

หลงหรานนั้นอดหัวเราะขึ้นไม่ได้ “เย่หยวน เจ้าจะกังวลเกินไปแล้ว! บรรพบุรุษท่านนั้นมีสายตาที่เฉียบคมแค่ไหน มีหรือที่หลงชาจะหลบรอดสายตาท่านไปได้? เลือดหยดนี้มันก็แค่เลือดมังกรหยดหนึ่งเท่านั้นแหละ”

ใช่แล้ว เลือดในมือเย่หยวนนั้นมันไม่ได้ต่างอะไรจากเลือดมังกรปกติทั่วไปเลย

เย่หยวนมองหน้าหมี่เจิ้นและยิ้มราวกับว่าตัวเขานั้นกำลังจะแย่งผลงานคนอื่นก็ไม่ปาน

หมี่เจิ้นที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้นต้องกัดฟันขึ้นด้วยความเกลียดชัง

แต่ว่าจะอย่างไรเสียหลงชานั้นก็มีสติที่เข้มแข็งมาก

เพราะจนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่แสดงอาการผิดปกติใดๆ ออกมาทำตัวเหมือนเป็นหยดเลือดทั่วไป!

เลือดนี้มันดูไม่มีชีวิตใดๆ

“เย่หยวน บรรพบุรุษผู้นี้อยู่ในอาณาจักรล้ำสวรรค์ ด้วยฝีมือของหลงชามันแล้วจะหลบรอดจากสายตาของข้าไปได้อย่างไร?! นี่มันก็แค่เลือดมังกรหยดหนึ่ง เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว!” หมี่เจิ้นกล่าวขึ้น

เขานั้นไม่เคยคิดกังวลว่าเย่หยวนจะจับได้เพราะระดับของเย่หยวนมันต่ำในสายตาเขา

แน่นอนว่าเขายอมรับเรื่องที่เย่หยวนมากฝีมือ แต่จะอย่างไรมันก็ยังอยู่ระดับต่ำมากนัก

“ไอ้หนู ข้ารู้ว่าวันนี้เจ้าอยากจะเป็นพระเอกให้ได้แต่ตอนนี้เจ้าก็ได้สร้างคุณงามไปมากแล้ว คำพูดที่แค่คิดอยากจะอวดต่อสายตาคนนี้เจ้าอย่าได้กล่าวออกมาจะดีกว่า เพราะนี่เจ้ากำลังตั้งข้อกังขากับบรรพบุรุษของเผ่ามังกรเรา!”

หลงเจี้ยนกล่าวขึ้นมาขัด

“พระเจ้าช่วย ช่างเป็นความผิดใหญ่หลวงนัก! แต่ข้าก็บอกไปแล้วว่าข้านั้นคือผู้บ่มเพาะนอกรีต! แม้แต่สวรรค์ข้ายังกล้าตั้งคำถาม นี่แค่บรรพบุรุษเองมิใช่หรือ? ในโลกใบนี้ข้าเชื่อมั่นแค่ในตัวเองเท่านั้น!” เย่หยวนกล่าวตอบไป

“โอหัง! มหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์ตัวน้อยคนหนึ่งก็กล้ามาพูดจาเช่นนี้หรือ?!” หลงเจี้ยนร้องขึ้นมา

เย่หยวนยกมือขึ้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม “มันมิใช่ว่าข้าโอหังหลงตัวเองใดๆ เพียงแค่ว่าพวกท่านนั้นอ่อนหัดและเชื่อคนง่ายจนเกินไป ลืมไปแล้วหรือว่าพวกท่านโดนหลงชามันหลงมาเป็นแสนปี? กระต่ายที่เจ้าเล่ห์นั้นยังมีรังหลายรัง

ท่านคิดจริงๆ หรือว่ามันจะไม่มีไม้ตายอะไรซ่อนไว้เลย?”

หลงเจี้ยนยิ้มตอบกลับไป “มันก็แค่เลือดมังกรหยดหนึ่งเท่านั้น เจ้าบอกว่ามันคือหลงชามันก็เป็นหลงชาแล้ว?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เช่นนั้นเรามาเล่นเกมกันหน่อยดีไหม? หากข้าพิสูจน์ได้ว่ามันคือหลงชาท่านต้องเรียกข้าว่าท่านปู่สามคราดีไหม? หากข้าแพ้แล้วข้าจะก้มหัวคุกเข่าขอขมาและทำลายจิตเต๋าของตัวเองลงตรงนี้เสีย!”

หลงเจี้ยนนั้นต้องผงะไปทันทีที่ได้ยิน

เพราะเจ้าเด็กนี่กล้าเดิมพันด้วยจิตเต๋าของตัวเอง หรือว่าเรื่องมันจะมีอะไรไม่ชอบมาพากลจริงๆ?

แต่แม้แต่บรรพบุรุษท่านยังไม่อาจมองเรื่องนี้ออกได้!

“เอาสิ!” สุดท้ายแล้วหลงเจี้ยนก็ยังเลือกที่จะเชื่อหมี่เจิ้น

เขานั้นไม่เชื่อว่าหลงชานั้นจะหลุดรอดจากสายหมี่เจิ้นไปได้!

ติดเพียงแค่ว่าเขานั้นไม่ได้รู้เลยว่าหลงชาและหมี่เจิ้นนั้นร่วมหัวกันมาตั้งแต่แรก!

เขากำลังลงเดิมพันที่ไม่มีวันชนะได้

เย่หยวนยิ้มขึ้นและหันไปหาเฟิ่งชิงซวน “นี่ ขอยืมไฟจุติวิโมกข์ของเจ้าหน่อย! หลังจากเผามันไปสักพักเราก็จะได้รู้ความจริงกัน”

หมี่เจิ้นนั้นสั่นสะท้านไปทั้งใจทันที เจ้าเด็กนี่ช่างมีความสามารถหลากหลาย!

ไฟจุติวิโมกข์นั้นมันสามารถเผ่าทุกสิ่งอย่างในโลกหล้าและเป็นหนึ่งในพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าหงส์แดง

ภายใต้พลังของไฟเช่นนั้นแล้ว หลงชาย่อมจะไม่อาจทนนิ่งเงียบต่อไปได้แน่!

ปกติแล้วพลังฝีมือระดับเฟิ่งชิงซวนนั้นย่อมจะไม่อาจทำอันตรายใดๆ เขาได้

แต่ตอนนี้หลงชาเหลือสภาพเป็นแค่หยดเลือดและอ่อนแออย่างถึงที่สุด

ไม่เช่นนั้นเย่หยวนก็คงไม่มีทางไปจับเขามาได้

มันต้องขอบคุณหมี่เจิ้นทั้งสิ้น

หมี่เจิ้นนั้นได้แต่ต้องด่าตัวเองในตอนนี้ หากเขารู้ว่ามันจะเป็นเช่นนี้แต่แรกเขาคงออมมือไว้หน่อย

ปล่อยให้หลงชามีพลังเหลือไปบ้าง จะได้หนีจากตัวเย่หยวนได้

แต่เพื่อจะทำให้เรื่องราวมันดูสมจริงเขาจึงโจมตีลงไปสุดแรงเช่นกัน

เฟิ่งชิงซวนนั้นหรี่ตาลงมองและตอบกลับไป

“ข้าไม่ได้ชื่อว่า ‘นี่’! แล้วท่าทางเวลาขอร้องให้คนช่วยคือท่าทางเช่นนี้หรือ?”

แต่พอได้เห็นเย่หยวนหันหน้าหนีไปไม่สนใจคำพูดของนาง

เฟิ่งชิงซวนก็รีบกล่าวขึ้น “ส่งมา! เจ้านี่มันขี้น้อยใจจริงๆ!”

ตูม!

ไฟจุติวิโมกข์ปะทุขึ้นทันที

หลงชานั้นทนทานได้อย่างไม่น่าเชื่อ

ตอนนี้ผ่านไปกว่าสิบห้านาทีแล้วแต่ว่าเลือดของหลงชานั้นมันก็ยังไม่แสดงท่าทีใดๆ ออกมา

หลงเจี้ยนนั้นยิ้มขึ้นกล่าว “นี่หรือคือหลงชาที่เจ้าบอก? ไอ้หนู เดิมพันกันแล้วก็ต้องทำตาม เจ้าคุกเข่ากราบขอโทษบรรพบุรุษท่านเดี๋ยวนี้!”

“พอได้แล้วไอ้เด็กเวร! เรื่องมันจบแล้ว! ในโลกหล้านี้มันมีสิ่งใดที่หลุดพ้นสายตาข้าไปได้หรอก!”

หมี่เจิ้นนั้นหลุดปากพูดขึ้นมาคิดหยุดเย่หยวนไว้

แต่ในวินาทีเดียวกันนั้นเองที่มันเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น!

ปุปุปุ…

มันมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากไฟจุติวิโมกข์

ท่ามกลางเสียงนั้นมันก็มีเสียงโหยหวนดังขึ้นมา “อ้ากกก! ไอ้เด็กนรก! เย่หยวน ข้าจะไม่ขออยู่ร่วมฟ้าเดียวกับเจ้า! บรร…”

โปะ!

คลื่นพลังพุ่งออกมาทำลายแก่นเลือดนั้นลงไปทันที

วิญญาณสุดท้ายของหลงชานั้นถูกดัชนีนี้ของเย่หยวนทำลายลงสิ้น!

ในวินาทีสุดท้ายนั้นเขากำลังจะร้องขอให้หมี่เจิ้นช่วยเหลือแต่เย่หยวนย่อมจะไม่ปล่อยให้เขาได้พูด

เพราะหากหมี่เจิ้นถูกเปิดโปงแล้ว มันคงกลายเป็นหายนะ

เพราะฉะนั้นเขาจึงฆ่าปิดปากหลงชาลงเสีย!

จากนั้นเขาก็หันไปมองหน้าหลงเจี้ยนและกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ว่าไงเล่าท่าน? ต้องยอมรับความพ่ายแพ้

และเรียกข้าว่าท่านปู่สามครั้งหรือไม่?”

…………………………

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 3000 เรียกว่าท่านปู่สามครา!

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 3000 เรียกว่าท่านปู่สามครา! at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ตอนที่ 3000 เรียกว่าท่านปู่สามครา!

“หืม? เย่หยวนมันทำอะไร?”

“มันถือเลือดของหลงชาไว้ในมือหรือ?”

“หลงชานั้นตายไปแล้ว มันจะเอาเลือดหลงชามาทำไม? หรือจะบอกว่าหลงชามันคืนชีพจากหยดเลือดได้เหมือนเผ่าเลือด?”

การกระทำของเย่หยวนนี้มันทำให้คนทั้งหลายมึนงงอย่างมาก

ความตายของหลงชานี้มันย่อมจะมีหยดเลือดกระเด็นไปทั่วทิศทาง

แต่เย่หยวนกลับวิ่งไปเป็นกิโลเพื่อเอาเลือดหยดเดียวกลับมาพร้อมวางค่ายกลปิดผนึกมันไว้

บ้าบอ!

แต่หมี่เจิ้นนั้นกำลังรุ่มร้อนอยู่ในหัวใจ

เพราะท่าทางของเขาก่อนหน้านี้ทั้งหมดแท้จริงแล้วมันเป็นเพียงแค่การแสดงเท่านั้น

หลงชานั้นยังไม่ตายใดๆ!

แน่นอนว่าเขานั้นสังหารทำลายร่างหลงชาไปแล้ว

ต่อหน้าเจ้าโลกมากมายมันย่อมจะไม่มีทางปลอมแปลงได้

แต่แท้จริงแล้วหลงชานั้นแค่บาดเจ็บหนักและเสียร่างกายไป ยังไม่ตายลงสนิท

ปราณเทวะ พลังงาน พลังสายเลือดทั้งหลายนั้นมันถูกอัดเข้าไปในหยดเลือดนี้

เขานั้นสังหารหลงชาด้วยการบี้ร่างของหลงชาทิ้งเพื่อที่จะให้เลือดมันกระเด็นไปทั่วทุกทิศ

เพื่อให้คนทั้งหลายไม่ทันเห็นว่าเลือดหยดหนึ่งมันปลิวไปไกลกว่าเพื่อน

หลงชานั้นจะอย่างไรก็เป็นยอดเจ้าโลก

นอกจากนั้นเขายังเรียกได้ว่าเป็นยอดเจ้าโลกที่ก้าวขึ้นถึงอาณาจักรล้ำสวรรค์ไปแล้วด้วย

ลูกน้องเช่นนี้มีหรือที่หมี่เจิ้นจะทิ้งไปได้ง่ายๆ?

เพราะฉะนั้นคนทั้งสองจึงได้ร่วมมือกันเล่นละครเพื่อตบตาทุกคน

ใครจะไปคิดฝันว่าหยดเลือดนั้นมันกลับถูกเย่หยวนจับไว้ได้

ขนาดเจ้าโลกทั้งหลายเต็มฟ้านี้ยังไม่อาจจะสัมผัสถึงได้ แล้วทำไมเย่หยวนถึงมองออก?

หมี่เจิ้นแทบจะคลั่งไป!

เขานั้นได้แต่ต้องมองดูหน้าเย่หยวนด้วยจิตสังหารเต็มอก

ด้วยกำลังของเขานั้นการสังหารเย่หยวนมันย่อมง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ

แต่เขาไม่อาจทำได้!

การสังหารเย่หยวนลงไปตอนนี้มันย่อมจะทำให้คนทั้งหลายสงสัยและเข้าใจว่าเขาเป็นคนร้าย…

เป็นคนเบื้องหลังคอยสั่งการเรื่องทั้งหมด!

ทำเช่นนั้นมันย่อมจะเป็นการตัดขาดตัวเองออกจากเผ่ามังกรไป

ก็จริงที่ว่าเขานั้นคือบรรพบุรุษของเผ่ามังกร

แต่การจะทำตามความทะเยอทะยานของเขานั้นก็ต้องมีเผ่ามังกรคอยหนุนให้ด้วย

เขานั้นไม่อาจจะทำมันได้ด้วยตัวเอง!

ไม่เช่นนั้นแล้วศิลาโลหิตโกลาหลก็คงไม่สร้างเผ่าเลือดขึ้นมา เพราะการจะปกครองนั้นมันต้องมีคนช่วยดูแลเฝ้าเมืองโจมตีปราสาท

เย่หยวนนั้นก็คิดถึงเรื่องนี้มาก่อนและจึงเลือกที่จะลงมือ

ไม่เช่นนั้นแล้วเขาคงยอมปล่อยหลงชาไปก่อน

เย่หยวนนั้นแตกต่างจากหลงหราน เพราะเขานั้นไม่เคยเชื่อหมี่เจิ้นตั้งแต่ต้น

เพราะฉะนั้นเขาจึงระมัดระวังตัวมาตลอดโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากหมี่เจิ้น ‘สังหาร’ หลงชา

เป็นตอนนั้นเองที่เย่หยวนสัมผัสได้ถึงพลัง

พลังแห่งคลื่นกำเนิดเลือด!

หลงชานั้นย่อมจะก้าวขึ้นมาจนถึงจุดนี้ได้ด้วยความช่วยเหลือมากมายของเผ่าเลือด

เขานั้นปรับเปลี่ยนเลือดของตัวเองไปมากมายจนทำให้เลือดมังกรของเขานั้นมันมีคลื่นกำเนิดเลือดปะปน

โชคยังดีที่เย่หยวนนั้นเองก็มีคลื่นกำเนิดเลือดจากศิลาโลหิตโกลาหล!

ต้นกำเนิดของเลือดนี้มันสูงล้ำกว่าของหลงชาไปมาก!

เขาจึงสามารถจับหลงชากลับมาสร้างความเจ็บปวดรวดร้าวให้แก่หมี่เจิ้น

ฟุบ!

เย่หยวนกลับมายังเกาะและกลืนโอสถลงคอไปไม่นานอากาศบาดเจ็บของเขามันก็แทบจะหายดี

“เย่หยวน เจ้าทำอะไร?” หลงหรานถามขึ้นอย่างสงสัย

เย่หยวนหยิบเอาหยดเลือดในผนึกนั้นขึ้นมาดูและยิ้มตอบกลับไป “หากข้าบอกว่านี่คือหลงชา พวกท่านก็คงไม่เชื่อข้าหรอก!”

หลงหรานนั้นอดหัวเราะขึ้นไม่ได้ “เย่หยวน เจ้าจะกังวลเกินไปแล้ว! บรรพบุรุษท่านนั้นมีสายตาที่เฉียบคมแค่ไหน มีหรือที่หลงชาจะหลบรอดสายตาท่านไปได้? เลือดหยดนี้มันก็แค่เลือดมังกรหยดหนึ่งเท่านั้นแหละ”

ใช่แล้ว เลือดในมือเย่หยวนนั้นมันไม่ได้ต่างอะไรจากเลือดมังกรปกติทั่วไปเลย

เย่หยวนมองหน้าหมี่เจิ้นและยิ้มราวกับว่าตัวเขานั้นกำลังจะแย่งผลงานคนอื่นก็ไม่ปาน

หมี่เจิ้นที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้นต้องกัดฟันขึ้นด้วยความเกลียดชัง

แต่ว่าจะอย่างไรเสียหลงชานั้นก็มีสติที่เข้มแข็งมาก

เพราะจนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่แสดงอาการผิดปกติใดๆ ออกมาทำตัวเหมือนเป็นหยดเลือดทั่วไป!

เลือดนี้มันดูไม่มีชีวิตใดๆ

“เย่หยวน บรรพบุรุษผู้นี้อยู่ในอาณาจักรล้ำสวรรค์ ด้วยฝีมือของหลงชามันแล้วจะหลบรอดจากสายตาของข้าไปได้อย่างไร?! นี่มันก็แค่เลือดมังกรหยดหนึ่ง เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว!” หมี่เจิ้นกล่าวขึ้น

เขานั้นไม่เคยคิดกังวลว่าเย่หยวนจะจับได้เพราะระดับของเย่หยวนมันต่ำในสายตาเขา

แน่นอนว่าเขายอมรับเรื่องที่เย่หยวนมากฝีมือ แต่จะอย่างไรมันก็ยังอยู่ระดับต่ำมากนัก

“ไอ้หนู ข้ารู้ว่าวันนี้เจ้าอยากจะเป็นพระเอกให้ได้แต่ตอนนี้เจ้าก็ได้สร้างคุณงามไปมากแล้ว คำพูดที่แค่คิดอยากจะอวดต่อสายตาคนนี้เจ้าอย่าได้กล่าวออกมาจะดีกว่า เพราะนี่เจ้ากำลังตั้งข้อกังขากับบรรพบุรุษของเผ่ามังกรเรา!”

หลงเจี้ยนกล่าวขึ้นมาขัด

“พระเจ้าช่วย ช่างเป็นความผิดใหญ่หลวงนัก! แต่ข้าก็บอกไปแล้วว่าข้านั้นคือผู้บ่มเพาะนอกรีต! แม้แต่สวรรค์ข้ายังกล้าตั้งคำถาม นี่แค่บรรพบุรุษเองมิใช่หรือ? ในโลกใบนี้ข้าเชื่อมั่นแค่ในตัวเองเท่านั้น!” เย่หยวนกล่าวตอบไป

“โอหัง! มหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์ตัวน้อยคนหนึ่งก็กล้ามาพูดจาเช่นนี้หรือ?!” หลงเจี้ยนร้องขึ้นมา

เย่หยวนยกมือขึ้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม “มันมิใช่ว่าข้าโอหังหลงตัวเองใดๆ เพียงแค่ว่าพวกท่านนั้นอ่อนหัดและเชื่อคนง่ายจนเกินไป ลืมไปแล้วหรือว่าพวกท่านโดนหลงชามันหลงมาเป็นแสนปี? กระต่ายที่เจ้าเล่ห์นั้นยังมีรังหลายรัง

ท่านคิดจริงๆ หรือว่ามันจะไม่มีไม้ตายอะไรซ่อนไว้เลย?”

หลงเจี้ยนยิ้มตอบกลับไป “มันก็แค่เลือดมังกรหยดหนึ่งเท่านั้น เจ้าบอกว่ามันคือหลงชามันก็เป็นหลงชาแล้ว?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เช่นนั้นเรามาเล่นเกมกันหน่อยดีไหม? หากข้าพิสูจน์ได้ว่ามันคือหลงชาท่านต้องเรียกข้าว่าท่านปู่สามคราดีไหม? หากข้าแพ้แล้วข้าจะก้มหัวคุกเข่าขอขมาและทำลายจิตเต๋าของตัวเองลงตรงนี้เสีย!”

หลงเจี้ยนนั้นต้องผงะไปทันทีที่ได้ยิน

เพราะเจ้าเด็กนี่กล้าเดิมพันด้วยจิตเต๋าของตัวเอง หรือว่าเรื่องมันจะมีอะไรไม่ชอบมาพากลจริงๆ?

แต่แม้แต่บรรพบุรุษท่านยังไม่อาจมองเรื่องนี้ออกได้!

“เอาสิ!” สุดท้ายแล้วหลงเจี้ยนก็ยังเลือกที่จะเชื่อหมี่เจิ้น

เขานั้นไม่เชื่อว่าหลงชานั้นจะหลุดรอดจากสายหมี่เจิ้นไปได้!

ติดเพียงแค่ว่าเขานั้นไม่ได้รู้เลยว่าหลงชาและหมี่เจิ้นนั้นร่วมหัวกันมาตั้งแต่แรก!

เขากำลังลงเดิมพันที่ไม่มีวันชนะได้

เย่หยวนยิ้มขึ้นและหันไปหาเฟิ่งชิงซวน “นี่ ขอยืมไฟจุติวิโมกข์ของเจ้าหน่อย! หลังจากเผามันไปสักพักเราก็จะได้รู้ความจริงกัน”

หมี่เจิ้นนั้นสั่นสะท้านไปทั้งใจทันที เจ้าเด็กนี่ช่างมีความสามารถหลากหลาย!

ไฟจุติวิโมกข์นั้นมันสามารถเผ่าทุกสิ่งอย่างในโลกหล้าและเป็นหนึ่งในพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าหงส์แดง

ภายใต้พลังของไฟเช่นนั้นแล้ว หลงชาย่อมจะไม่อาจทนนิ่งเงียบต่อไปได้แน่!

ปกติแล้วพลังฝีมือระดับเฟิ่งชิงซวนนั้นย่อมจะไม่อาจทำอันตรายใดๆ เขาได้

แต่ตอนนี้หลงชาเหลือสภาพเป็นแค่หยดเลือดและอ่อนแออย่างถึงที่สุด

ไม่เช่นนั้นเย่หยวนก็คงไม่มีทางไปจับเขามาได้

มันต้องขอบคุณหมี่เจิ้นทั้งสิ้น

หมี่เจิ้นนั้นได้แต่ต้องด่าตัวเองในตอนนี้ หากเขารู้ว่ามันจะเป็นเช่นนี้แต่แรกเขาคงออมมือไว้หน่อย

ปล่อยให้หลงชามีพลังเหลือไปบ้าง จะได้หนีจากตัวเย่หยวนได้

แต่เพื่อจะทำให้เรื่องราวมันดูสมจริงเขาจึงโจมตีลงไปสุดแรงเช่นกัน

เฟิ่งชิงซวนนั้นหรี่ตาลงมองและตอบกลับไป

“ข้าไม่ได้ชื่อว่า ‘นี่’! แล้วท่าทางเวลาขอร้องให้คนช่วยคือท่าทางเช่นนี้หรือ?”

แต่พอได้เห็นเย่หยวนหันหน้าหนีไปไม่สนใจคำพูดของนาง

เฟิ่งชิงซวนก็รีบกล่าวขึ้น “ส่งมา! เจ้านี่มันขี้น้อยใจจริงๆ!”

ตูม!

ไฟจุติวิโมกข์ปะทุขึ้นทันที

หลงชานั้นทนทานได้อย่างไม่น่าเชื่อ

ตอนนี้ผ่านไปกว่าสิบห้านาทีแล้วแต่ว่าเลือดของหลงชานั้นมันก็ยังไม่แสดงท่าทีใดๆ ออกมา

หลงเจี้ยนนั้นยิ้มขึ้นกล่าว “นี่หรือคือหลงชาที่เจ้าบอก? ไอ้หนู เดิมพันกันแล้วก็ต้องทำตาม เจ้าคุกเข่ากราบขอโทษบรรพบุรุษท่านเดี๋ยวนี้!”

“พอได้แล้วไอ้เด็กเวร! เรื่องมันจบแล้ว! ในโลกหล้านี้มันมีสิ่งใดที่หลุดพ้นสายตาข้าไปได้หรอก!”

หมี่เจิ้นนั้นหลุดปากพูดขึ้นมาคิดหยุดเย่หยวนไว้

แต่ในวินาทีเดียวกันนั้นเองที่มันเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น!

ปุปุปุ…

มันมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากไฟจุติวิโมกข์

ท่ามกลางเสียงนั้นมันก็มีเสียงโหยหวนดังขึ้นมา “อ้ากกก! ไอ้เด็กนรก! เย่หยวน ข้าจะไม่ขออยู่ร่วมฟ้าเดียวกับเจ้า! บรร…”

โปะ!

คลื่นพลังพุ่งออกมาทำลายแก่นเลือดนั้นลงไปทันที

วิญญาณสุดท้ายของหลงชานั้นถูกดัชนีนี้ของเย่หยวนทำลายลงสิ้น!

ในวินาทีสุดท้ายนั้นเขากำลังจะร้องขอให้หมี่เจิ้นช่วยเหลือแต่เย่หยวนย่อมจะไม่ปล่อยให้เขาได้พูด

เพราะหากหมี่เจิ้นถูกเปิดโปงแล้ว มันคงกลายเป็นหายนะ

เพราะฉะนั้นเขาจึงฆ่าปิดปากหลงชาลงเสีย!

จากนั้นเขาก็หันไปมองหน้าหลงเจี้ยนและกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ว่าไงเล่าท่าน? ต้องยอมรับความพ่ายแพ้

และเรียกข้าว่าท่านปู่สามครั้งหรือไม่?”

…………………………

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+