“หยางชิง เจ้าไม่ได้พ่ายอย่างไร้เหตุผลหรอก! เพราะที่น้องเย่ใช้ออกมานั้นมันคือพลังศักดิ์สิทธิ์!”

เฟิงเสี่ยวเถียนก้าวขึ้นมาอธิบาย

หยางชิงที่ได้ยินก็ต้องผงะไปทันทีก่อนจะร้องลั่นขึ้นมา “พลังศักดิ์สิทธิ์! นั่นมันพลังที่มีแค่ยอดฝีมือล้ำสวรรค์เท่านั้นที่ใช้ได้มิใช่หรือ? แม้แต่ตัวเจ้าโลกปู้ฉุนท่านเองก็ยังไม่อาจใช้มันได้! เจ้าบ้านี่ไปเอามันมาจากไหนกัน?”

เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นไม่อาจจะตอบได้และหันไปมองหน้าเย่หยวนแทน

เย่หยวนเองก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังค่อยๆ เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นเรื่องการผสานสี่สายเลือดภูตแท้จตุรทิศทำให้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง

เจ้านี่มันจะบ้าเกินไปหน่อยไหม?

แม้จะไม่ต้องมองเรื่องอื่นแต่แค่แก่นเลือดของภูตแท้จตุรทิศมันก็เป็นสิ่งที่หายากยิ่งเกินกว่าคนธรรมดาจะหาได้!

“ไอ้เวรนี่ โลกนี้มันไม่มีความยุติธรรมเสียจริงๆ!” หยางชิงร้องขึ้นมาอย่างคับแค้นใจ

“ข้าก็บอกแล้วว่าเจ้าสู้พี่เย่หยวนไม่ได้หรอก แต่เจ้าไม่เชื่อข้า! ตอนนี้มันคงไม่ต่างอะไรจากยกหินมาทับขาตัวเองแล้วหรือ?” จิงเฟยแทรกขึ้นด้วยเสียงหัวเราะ

หยางชิงตอบกลับไป “แล้วมันทำไม? วันหนึ่งข้าจะย่ำมันให้จมดินแน่นอน! ข้า เจ้าโลกฟ้าครามนั้นไร้เทียมทาน!”

เย่หยวนพยักหน้ารับ “เจ้าเปลี่ยนไปมากจริงๆ ในช่วงหลายปีนี้! แค่หอกนี้หอกเดียวมันก็ไม่ด้อยกว่าโฉปู้ฉุนแล้ว!”

โฉปู้ฉุนนั้นย่อมจะเป็นเจ้าโลกปู้ฉุนแห่งพันธมิตรสวรรค์แรก เขาคือผู้นำคนใหม่ของพันธมิตรสวรรค์แรกยอดเจ้าโลกคนเดียวของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด! และโฉปู้ฉุนคนนี้ก็คือยอดฝีมือที่เดินทางออกมาจากทวีปพิรุณใสในตอนนั้น!

เย่หยวนนั้นเดินทางออกไปได้แค่ร้อยกว่าปีแต่สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันกลับเปลี่ยนแปลงสภาพจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม

หวังจั่วแห่งเผ่าเลือดนั้นได้บรรลุยอดเจ้าโลกและเป็นผู้นำการทำลายเขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์ลง

เทพศักดิ์สิทธิ์แห่งพันธมิตรสวรรค์แรกได้นำหยุนซานและเจ้าโลกทั้งหลายเข้าต่อสู้กับเผ่าเลือดจนตายลงในที่สุด

ตอนนั้นเดิมทีแล้วมันคงเป็นวันสิ้นสวรรค์แรกอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ในเวลานั้นเองที่โฉปู้ฉุนได้ปรากฏตัวขึ้นมาแยกฟ้าดินลงด้วยดาบเดียวบรรลุจากอาณาจักรคลื่นกำเนิดสู่ยอดเจ้าโลกในคราเดียว!

ในวินาทีวิกฤตนั้นโฉปู้ฉุนได้เข้าไปปะทะรับมือหวังจั่วและทำร้ายอีกฝ่ายจนบาดเจ็บสาหัสทำให้สวรรค์แรกรอดพ้นหายนะในครั้งนั้นมาได้ ไม่เช่นนั้นแล้วต่อให้เย่หยวนจะพากองกำลังนับแสนนับล้านกลับมาภาพที่จะรอเขาอยู่ก็คงเป็นสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดที่มีแต่เผ่าเลือดอยู่ทั่วทุกหนแห่ง

โฉปู้ฉุนนั้นเดิมทีแล้วเป็นเป้าหมายที่เย่หยวนออกตามล่า ทว่าหลังจากมาถึงสวรรค์แรกและได้รู้เรื่องราวของเผ่าเลือดเย่หยวนก็ไม่มีเวลาพอที่จะคิดถึงโฉปู้ฉุนอีก และเป็นเวลานี้ที่เย่หยวนได้กลับมาถึง…

เขาถึงเพิ่งได้ยินเรื่องที่โฉปู้ฉุนเดินทางออกไปนอกเขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์ด้วยตัวคนเดียว ส่วนเรื่องที่ว่าเขาอยู่รอดในเผ่าเลือดได้อย่างไรนั้นมันไม่มีใครทราบได้

คนทั้งหลายรู้แค่ว่าตอนที่เขตแดนสวรรค์สัมบูรณ์ถูกพังลงนั้นโฉปู้ฉุนได้รับกลับมาเสริมทัพ

ในตอนนั้นเขาได้เป็นสุดยอดฝีมือของอาณาจักรคลื่นกำเนิด และมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ที่แข็งแกร่งจนเกือบเท่าเจ้าโลก!

เพียงแค่ว่าเมื่อยังมิใช่เจ้าโลก มันก็ยังไม่มีพลังพอจะเปลี่ยนแปลงกระแสสงครามใดๆ

ในการต่อสู้ของเจ้าโลกนับร้อยนั้น เขาเป็นได้แค่มด!

ไม่มีใครคิดฝันว่าในวินาทีที่สภาพของสวรรค์แรกกำลังเข้าสู่ช่วงวิกฤต โฉปู้ฉุนกลับบรรลุข้ามอาณาจักรท่ามกลางการต่อสู้บรรลุขึ้นไปจนถึงยอดเจ้าโลกได้ในคราเดียว นี่มันคือตำนานที่จะถูกเล่าขานไปนานเท่านานอย่างไม่ต้องสงสัย!

เดิมทีแล้วดาวเด่นของยุคสมัยนี้มันย่อมจะเป็นเฟิงเสี่ยวเถียนและศิษย์พี่ใหญ่ของเย่หยวนอย่างหลี่ชิงหยุน แต่ว่าโฉปู้ฉุนนั้นกลับผงาดล้ำขึ้นมาแย่งแสงกลายเป็นดาวเด่นในพริบตา

แต่มันย่อมจะไม่มีใครขุ่นเคือง!

เมื่อเทพศักดิ์สิทธิ์พลาดท่าลงแล้วโฉปู้ฉุนจึงได้ก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำคนใหม่ของพันธมิตรสวรรค์แรก การเปลี่ยนแปลงยิ่งใหญ่เช่นนี้เย่หยวนเองก็ต้องถอนหายใจยาวออกมาเช่นกัน

ร้อยกว่าปีที่ผ่านนั้นมันได้เปลี่ยนขุนเขาเป็นทะเล เปลี่ยนทะเลเป็นขุนเขาจริงๆ!

แต่เย่หยวนในตอนนั้นก็สงสัยว่าทำไมยอดอัจฉริยะอย่างโฉปู้ฉุนคนนั้นถึงได้จางหายไปเมื่อมาถึงสวรรค์แรก?

เป็นตอนนี้เองที่เขาได้รู้ว่าเขาคนนี้ยังคงไม่ธรรมดาแม้จะอยู่บนทวีปสวรรค์แรก!

แต่ว่าเย่หยวนนั้นได้เห็นเงาของโฉปู้ฉุนจากหอกของหยางชิง!

นี่มันคือความแข็งแกร่งไร้เทียมทานที่ไม่ด้อยกว่าโฉปู้ฉุนแน่นอน!

เมื่อได้ยินคำชมของเย่หยวนนั้นหยางชิงก็ต้องหลอกตาสวนกลับไป “หึ ความหมายของเจ้านั้นคือเจ้าโลกปู้ฉุนและข้านี้ด้อยกว่าเจ้าหรือ? เหอะ เจ้ามันหน้าไม่อายเสียจริงๆ! ข้า เจ้าโลกฟ้าครามนี้จะไม่ยอมแพ้! ไม่ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ข้าก็จะย่ำเจ้าให้จมดินลงให้ได้!”

เย่หยวนได้แต่ต้องยิ้มตอบกลับไป

หยางชิงนั้นมีความสามารถพอจะขึ้นมาเป็นสุดยอดฝีมือได้จริง เย่หยวนนั้นรู้ดีว่าเขานั้นเตรียมการในศึกนี้มานานมากแล้ว หากเป็นคนอื่นงานที่เตรียมไว้ล้มเหลวไม่เป็นท่าเช่นนี้ มันคงกลายเป็นเรื่องให้จิตตกไปแล้ว แต่เขาคนนี้กลับยังยืนขึ้นมาได้ในพริบตา

ระหว่างที่พูดกันไปนั้นมันก็มีเงาร่างหนึ่งร่วงลงมาจากท้องฟ้าพุ่งตกลงยังเมืองตะวันประจิม

เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นเบิกตากว้างร้องขึ้นมา “มันเป็นเจ้าโลกชิงหยุน! ไม่ดีแล้ว! เช่นนี้มันคงมีเรื่องไม่ดีอะไรเกิดขึ้นกับพวกท่านเจ้าโลกปู้ฉุนแน่!”

เย่หยวนเองก็หน้าซีดขาวลงไปทันทีเพราะเขานั้นเห็นได้ชัดเจนว่าคนที่ตกลงมาในเมืองอย่างรุนแรงนั้นมันคือศิษย์พี่ใหญ่ของเขา หลี่ชิงหยุน!

ตัวเขาคนนี้ควรจะอยู่กับอาจารย์หยุนซานและเจ้าโลกปู้ฉุนเพื่อต่อสู้กับเจ้าโลกเผ่าเลือดทั้งหลาย แต่ตัวเขากลับตกลงมาเช่นนี้แล้วมันย่อมจะหมายความว่าพวกเจ้าโลกปู้ฉุนเกิดเรื่องแน่!

เหล่าคนทั้งเมืองนั้นต่างวิ่งมาและพบหลี่ชิงหยุนที่กำลังนอนหายใจรวยริน

“ศิษย์พี่ใหญ่!”

หลี่ชิงหยุนฝืนลืมตาขึ้นมามองดูหน้าผู้มาถึงและต้องยิ้มขึ้นที่มุมปาก!

“ศ…ศิษย์น้องเล็ก ดีจริงๆ ที่เจ้ากลับมา! ดีจริงๆ…ที่เจ้าได้กลับมา!”

เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นกล่าวขึ้นถาม “พี่ชิงหยุน มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ? ทำไมท่านถึงได้บาดเจ็บหนักปานนี้?”

หลี่ชิงหยุนค่อยๆ สูดหายใจก่อนจะตอบออกมา “เจ้าโลก…เชี่ยคง…บรรลุแล้ว!”

เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นต้องเบิกตากว้างขึ้นมาทันที “ว่าอะไรนะ? เจ้าโลกเชี่ยคงนั้นบรรลุยอดเจ้าโลกแล้ว?”

หลี่ชิงหยุนพยักหน้ารับและกล่าวขึ้น “มันร่วมมือกันหวังจั่ว เจ้าโลกปู้ฉุน…บาดเจ็บ อาจารย์ท่านเอง…เจียนตายส่งข้าออกมา ให้ข้ามาบอกข่าวให้พวกเจ้าให้ไปจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด!”

คนที่ได้ยินนั้นต้องสั่นสะท้านขึ้นมาทั้งกาย

หลี่ชิงหยุนนั้นกล่าวอย่างขาดๆ หายๆ แต่พวกเขาย่อมเข้าใจถึงความหมายมันดี

เผ่าเลือดได้ให้กำเนิดยอดเจ้าโลกคนที่สองขึ้น!

เมื่อสองยอดเจ้าโลกร่วมมือกันนั้นมันก็เท่ากับว่าสภาพของแนวหน้าคงย่ำแย่มากแล้ว เจ้าโลกหยุนซานทั้งหลายนั้นคงกำลังตกที่นั่งลำบาก แม้แต่หลี่ชิงหยุนเองก็ยังบาดเจ็บขนาดนี้ ไม่ต้องถามเลยว่าสภาพการณ์ต่อสู้กันหนักหน่วงกันแค่ไหน!

นอกจากนั้นแล้วข่าวที่หลี่ชิงหยุนบอกออกมานั้นมันยังเป็นคำสั่งอพยพจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดด้วย!

นี่แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเจ้าโลกในแนวหน้าถอดใจแล้ว!

แม้แต่ตัวโฉปู้ฉุนเองก็ยังไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงสภาพสงครามนี้ได้!

ตอนนี้ความสิ้นหวังได้เข้ากัดกินใจของทุกผู้คน

หลังจากนั่งนิ่งอยู่พักใหญ่เฟิงเสี่ยวเถียนก็ลุกขึ้นกล่าว “น้องเย่ ไป…กันเถอะ!”

เย่หยวนพยักหน้ารับ “จ้าวเยว่ พี่เฟิง ไปกันเถอะ! ไปช่วยอาจารย์ข้ากัน!”

“โฮ่ก!”

จ้าวเยว่ร้องตอบกลับมาอย่างพร้อมรบ

เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นพยักหน้าเดินหันหลังกลับไปแต่ยังเดินไม่ทันถึงสามก้าวเขาก็ต้องหันกลับมาถามอย่างงงๆ

“เจ้าว่าอะไรนะ?”

เย่หยวนตอบกลับไปด้วยความหนักแน่น “ข้าบอกว่าไปช่วยอาจารย์หยุนซานและโฉปู้ฉุนกัน!”

เฟิงเสี่ยวเถียนยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “เย่หยวน ข้ารู้ว่าเจ้ารู้สึกอย่างไร แต่มันไร้ความหวังแล้ว! สองยอดเจ้าโลกนั้น…มันเกินกว่าที่เราจะไปทำอะไรได้!”

เขาสิ้นหวังแล้วจริงๆ!

ยอดเจ้าโลกคนเดียวยังพอรับมือได้ แต่สองยอดเจ้าโลกนั้นมันเป็นปัญหา ทั้งอีกฝ่ายนั้นยังเป็นเชี่ยคง เจ้าโลกที่มีคลื่นกำเนิดห้วงมิติด้วย พวกเขาย่อมไร้สิ้นหนทาง

เบื้องหน้านั้นมีแต่หายนะรออยู่ ไม่เช่นนั้นแล้วเจ้าโลกปู้ฉุนเองก็คงไม่สั่งให้หลี่ชิงหยุนส่งคำสั่งเช่นนี้ออกมา

เย่หยวนไม่คิดสนใจคำเตือนเฟิงเสี่ยวเถียนและเงยหน้าขึ้นมองขอบฟ้าพร้อมกล่าว

“ดูเวลาแล้วพวกเข้าคงใกล้ถึงเต็มที!”

เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นผงะไปเมื่อได้ยิน “ถึง? ใครถึง? เย่หยวน ข้าเข้าใจความรู้สึกเจ้าจริงๆ แต่…ไม่ว่าจะเป็นใครมามันก็เปล่าประโยชน์!”

แต่พูดยังไม่ทันขาดคำมันก็มีแรงสั่นสะท้านสั่นไหวขึ้นมาในห้วงมิติ

จากนั้นคลื่นพลังรุนแรงหลายสายก็ค่อยๆ ไหลออกมาจากรอยแยกห้วงมิตินั้น