“เจ้าสนใจขยะเช่นนี้หรือ? เลิกเสียเวลาแล้วไปหาอะไรดีๆ กันดีกว่าน่า!” เมื่อหยางชิงได้เห็นสิ่งที่เย่หยวนหยิบขึ้นมานั้นเขาก็รีบเดินเข้ามาขัดทันที

เมื่อเย่หยวนได้เห็นคำว่าสวรรค์บนคัมภีร์นั้นเขาก็ต้องเบิกตากว้างค้างขึ้นมา

เพราะแม้ว่าเขานั้นจะไม่เคยได้มายังวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนี้แต่เขาก็ไม่ได้ไม่รู้จักเรื่องราวในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตเลย

เย่หยวนนั้นเข้าใจดีว่ายอดฝีมือทั้งหลายที่มาวันนี้ต่างหมายตาสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ทั้งสิ้น!

แล้วสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์มันคืออะไร?

ไม่มีใครรู้!

แต่หมี่เทียนนั้นเคยเล่าไว้ว่าที่วังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมันผงาดล้ำสวรรค์ขึ้นมาได้ก็เพราะว่าสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นี้เอง!

เจ้าวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตคนสุดท้ายอย่างเจ้าโลกหวูเทียนนั้นใช้พลังของสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นี้เพื่อพัฒนาตัวเองไปอย่างมากล้ำ

สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันถูกแยกออกเป็นสิบสองคัมภีร์

และส่วนที่สำคัญที่สุดนั้นมันคือคัมภีร์สวรรค์

ตัวอักษรเขียนไว้ว่าสวรรค์นี้ ‘หรือว่ามันจะเป็น?’

เย่หยวนนั้นเองก็ไม่คิดว่าสมบัติล้ำค่าเช่นนี้มันกลับจะมาถูกวางไว้ในโถงด้านนอก

หากเป็นคนอื่นๆ เมื่อได้เห็นคัมภีร์ฝุ่นหนาเช่นนี้พวกเขาย่อมจะไม่คิดหันมาสนใจ

แต่ว่าเย่หยวนนั้นบ่มเพาะในคงคานิรันดร์และสัมผัสถึงพลังโกลาหลได้ดีกว่าใครๆ

เมื่อเขาเห็นคัมภีร์หนังแพะนี้เขาก็เข้าใจถึงความไม่ธรรมดาของมันได้

นอกจากนั้นแล้วเย่หยวนยังเป็นคนที่โชคดีมาเสมอกอปรด้วยพลังของพรจากนิกายยาสุดล้ำนั้นมันย่อมจะทำให้ความโชคดีเป็นเรื่องปกติของเขาไป

“หึ นี่มิใช่แค่ขยะ เราอาจจะได้สมบัติมาอย่างไม่คาดคิดก็ได้!” เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป

เมื่อหยางชิงได้ยินเช่นนั้นเขาก็อดส่ายหัวขึ้นไม่ได้ “ไร้สาระ! แค่ขยะนี่ข้าว่ามันคงเป็นวรยุทธบ่มเพาะอะไรสักอย่างแหละ เจ้าเรียกมันว่าเป็นสมบัติด้วย?”

เย่หยวนถามกลับไป “เจ้ารู้จักสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์หรือไม่?”

หยางชิงที่ได้ยินก็ต้องผงะและตอบกลับมา “เจ้าจะบอกข้าว่าสิ่งนี้มันคือสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์? จะบ้าเรอะ! เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร? แค่หยิบขยะมาชิ้นหนึ่งก็กลายเป็นสมบัติล้ำค่าหาที่เปรียบมิได้?”

เย่หยวนเองก็ไม่คิดว่าหยางชิงจะรู้จักสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์มาก่อนและจึงพยักหน้าตอบกลับไป “หากข้าเดาไม่ผิดนี่มันคงเป็นคัมภีร์สวรรค์ หนึ่งในสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์แล้ว!”

หยางชิงขมวดคิ้วมองหน้าเย่หยวนและหัวเราะขึ้น “คัมภีร์สวรรค์นั้นมันคือสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ที่สำคัญที่สุด แม้แต่เจ้าโลกล้ำสวรรค์ยังอยากได้มันไป! เจ้าจะบอกว่าขยะชิ้นนี้คือคัมภีร์สวรรค์? เจ้าคิดหลอกข้าเช่นนี้เห็นหน้าข้าเหมือนเด็กสามขวบมากหรือ?”

ตูม!

วินาทีเดียวกันนั้นมันก็เกิดเสียงระเบิดดังลั่นขึ้นมา

ทั้งวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นเหมือนจะสั่นสะท้านขึ้น

หยางชิงผงะไปเมื่อได้เห็น “พระเจ้าช่วย มันกลับมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์มาด้วย! หรือว่าพวกเขาจะมาเพื่อเอาสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์กลับไป?”

เย่หยวนพยักหน้ารับ “นอกจากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์แล้วมันจะยังมีสิ่งใดที่พวกเขาต้องการ?”

หยางชิงมองหน้าเย่หยวนและกล่าวเย้ยขึ้น “เช่นนั้นเจ้าจะบอกว่าตัวเองได้สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์มาไว้ในมือ? ฮ่าๆๆๆๆ”

เมื่อคนทั้งสองเดินออกมาเงยหน้ามองดูบนฟ้าพวกเขาก็ได้เห็นสามเงาร่างกำลังต่อสู้กันสามฝ่ายบนท้องฟ้านั้น

คนทั้งสามนั้นทรงพลังอย่างยิ่งแต่ละการขยับไหวนั้นเหมือนเป็นดั่งเต๋าสวรรค์ แม้แต่ยอดเจ้าโลกทั้งหลายเองก็ยังต้องถอยหนีกันออกมาสุดกำลัง

คนพวกนี้มันไม่อาจจะเข้าใกล้ได้!

ยอดฝีมือล้ำสวรรค์ตัวจริงเสียจริง!

ชายชุดดำคนนั้นร้องขึ้นมา “เฒ่าหวู่หยา! หากเจ้ายังไม่ยอมเราคงต้องให้เจ้าได้ตายจริงๆ แล้ว!”

อีกด้านหนึ่งหญิงในชุดสีขาวบริสุทธิ์ก็กล่าวขึ้นตาม “เฒ่าหวู่หยา ส่งคัมภีร์สวรรค์มาแล้วเราจะไม่เอาชีวิตเจ้า!”

บรรพบุรุษหวู่หยานั้นกำคัมภีร์สวรรค์ไว้มั่นอย่างไม่คิดปล่อยมันไปไหน!

แม้ต้องสู้สองต่อหนึ่งแต่เขาก็ไม่แสดงท่าทีเสียเปรียบไปแม้แต่น้อย

เขานั้นกลับแย่งเอาคัมภีร์สวรรค์มาจากมือหมิงฮุ่ยได้!

คัมภีร์สวรรค์นั้นมันมีคลื่นพลังสูงส่งเหมือนเต๋าสวรรค์ทำให้คนที่ได้สัมผัสถึงนั้นแทบจะวิญญาณหลุดจากร่าง

แค่มองดูครั้งเดียวก็รู้แล้วว่ามันมิใช่ของธรรมดาๆ!

“ฮ่าๆๆ น้องซวนปิง เจ้าอย่าได้กล่าวคำพูดเช่นนี้ออกมาเลย! หากข้ามอบคัมภีร์สวรรค์ให้เจ้าจริงๆ เจ้าคิดว่าตัวเองจะออกไปจากที่นี่ได้หรือ?” บรรพบุรุษหวู่หยากล่าวขึ้น

เจ้าโลกซวนปิงนั้นหัวเราะตอบกลับไป “เช่นนั้นก็อย่าได้หาว่าน้องไร้ปรานีเลยแล้วกัน!”

พูดจบนางก็ปล่อยคลื่นพลังขึ้นพุ่งตัวเข้าปะทะกันอีกครั้ง

ด้านล่างในวังด้านนอกนั้นโจวเซียนเฉินต้องมองดูบรรพบุรุษหวู่หยาด้วยความตกตะลึง “ไม่นึกเลยว่าบรรพบุรุษท่านนั้นจะออกมาเองเช่นนี้! คัมภีร์สวรรค์นั้นมันคือสิ่งใดกันแน่?”

ไม่ไกลออกไปชางเหอชินก็กล่าวขึ้นมาพร้อมหัวเราะ “ฮ่าๆ เจ้าไม่เคยได้ยินหรือ? มันคือสมบัติล้ำค่าของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต คัมภีร์แรกของสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นคือคัมภีร์สวรรค์! ว่ากันว่าก่อนนั้นเฒ่าหวูเทียนใช้สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์เพื่อพัฒนาตัวเองจนแทบปกครองทุกสวรรค์ได้! เจ้าคิดว่าบรรพบุรุษท่านจะออกมาหรือไม่เล่า?”

โจวเซียนเฉินนั้นผงะไปทันทีที่ได้ยิน เขาเพิ่งจะรู้ว่าสิ่งที่บรรพบุรุษทั้งหลายต่อสู้แย่งกันนั้นมันคือสิ่งใด

บรรพบุรุษท่านนั้นเก่งกาจมากล้ำจนไม่อาจจะพัฒนาได้ด้วยตัวเองอีกต่อไป

คัมภีร์สวรรค์นี้มันย่อมจะเป็นความหวังเดียว!

เพราะฉะนั้นเขาจึงได้ลอบร้องขึ้นในใจหวังให้บรรพบุรุษของตนเอาชนะไปได้

ยอดเจ้าโลกทั้งหลายนั้นต่างต้องอ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องราวตรงหน้า!

เพราะว่าทั้งสามยอดฝีมือล้ำสวรรค์ที่มานี้มันคือผู้ปกครองสามสวรรค์ของเผ่ามนุษย์อย่างเจ้าโลกซิ่วหมิ่ง เจ้าโลกหลิงฮัวและเจ้าโลกหวู่หยา!

เพียงแค่ว่านามที่คนทั้งสามใช้เรียกกันและกันนั้นมันกลับมิใช่นามที่คนทั้งหลายรู้จัก!

“ทำไมบรรพบุรุษหวู่หยาท่านเรียกเจ้าโลกหลิงฮัวว่าซวนปิงกัน?”

“หืม? ในหมู่สิบสองวังราชันสวรรค์นั้นมันมีวังหนึ่งที่เรียกว่าวังราชันสวรรค์หิมะลึกล้ำซวนปิง มิใช่หรือ? หรือว่ามัน…”

“แล้วพวกเขายังเรียกท่านซิ่วหมิ่งว่าเฟิ่นเถียน ในสิบสองวังราชันสวรรค์มันก็มีวังหนึ่งเรียกว่าวังราชันสวรรค์ผลาญฟ้าเฟิ่นเถียนด้วยนี่? นี่มัน…หรือว่า…”

“หรือว่าคนทั้งสามนี้ต่างล้วนเคยอยู่ในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมาก่อน?”

“บ้าน่า! ก่อนนั้นเจ้าโลกหลุนฮวยได้พากองทัพสวรรค์บุกเข้ามาสังหารไล่ล่าคนวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตจนหมดสิ้น มีหรือที่จะยังเหลือรอดมาตั้งตัวปกครองสวรรค์ได้?”

“บรรพบุรุษหวู่หยาท่านนั้นเป็นยอดฝีมือเต๋าโอสถอันดับหนึ่ง! ในหมู่สิบสองวังราชันสวรรค์นั้นมันก็มีวังหนึ่งชื่อวังราชันสวรรค์โอสถเที่ยงด้วย! ตัวตนของคนทั้งสามนั้นคงไม่ต้องสงสัยกันอีกแล้ว!”

…

หลักฐานตรงหน้านี้มันทำให้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง

ไม่มีใครคิดฝันว่าสามสวรรค์ของเผ่ามนุษย์นั้นมันกลับจะเป็นกองกำลังที่เหลือรอดจากวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต!

วันนี้ความจริงมันได้เปิดเผยเสียที

ความจริงในประวัติศาสตร์นั้นมันย่อมจะไม่เคยถูกเปิดเผยออกมาจนหมดสิ้น!

ส่วนอีกด้านนั้นหยางชิงก็กำลังหัวเราะเย้ยเย่หยวน “เย่หยวน เจ้าบอกว่าตัวเองได้คัมภีร์สวรรค์มาหรือ? ฮ่าๆๆ เจ้านี่มันหลอนดีจริงๆ! หากในมือเจ้าคือคัมภีร์สวรรค์แล้วเจ้าคิดว่าอะไรอยู่ในมือบรรพบุรุษหวู่หยาเล่า? ของในมือเขากับของในมือเจ้านี้มันแตกต่างกันราวฟ้ากันดิน! ฮ่าๆๆ”

ฟุบ!

แต่จู่ๆ หยางชิงนั้นก็รู้สึกเหมือนตัวเองสูญเสียร่างกายไป

หรือจะบอกว่าเขานั้นรู้สึกเหมือนวิญญาณหลุดลอยออกมาจากร่าง มองดูเรื่องราวเบื้องล่างจากท้องฟ้าเบื้องบนถึงจะถูก!

ด้านล่างนั้นมันมียอดฝีมือล้ำสวรรค์สามคนกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด เห็นยอดฝีมือมากมายต่างถอยหนีกันไปไกลลับและยังมีเหล่าอัจฉริยะมากมายที่ไม่สนใจการต่อสู้และค้นหาสมบัติด้านล่างต่อไป

ทุกสิ่งอย่างนั้นมันไม่หลุดรอดพ้นจากสายตาของเขาได้เลย

แน่นอนว่าเขานั้นสัมผัสได้ถึงตัวตนของคนอีกคนข้างกาย

เขาย่อมจะเป็นเย่หยวน

แต่หยางชิงนั้นทำได้แค่สัมผัส ไม่อาจจะมองเห็นตัวเขาได้

นี่มัน…เกิดอะไรขึ้นกัน?

“เย่หยวน เจ้ายังอยู่ไหม?” หยางชิงกล่าวขึ้นถามด้วยความกังวลหัวใจ

“ข้าอยู่นี่แหละ! เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง?” เย่หยวนถามกลับมา

หยางชิงสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะตอบกลับไป “ข้านั้นรู้สึกเหมือนตัวเองคือสวรรค์ก็ไม่ปาน! ทุกสิ่งอย่างในโลกเบื้องล่างนั้นมันอยู่ในความเข้าใจของข้าสิ้น! นี่…หรือว่ามันคือ…”

“ใช่แล้ว คัมภีร์หนังแพะเปื้อนฝุ่นในมือข้านี่แหละ!” เย่หยวนตอบกลับมาทันที

…………………………