บรรพบุรุษหวู่หยานั้นลืมตาขึ้นมาด้วยท่าทางกังวลใจ

สิบแปดปีมานี้เขาได้ประโยชน์กลับไปอย่างมากล้น!

เทียบกับตอนที่เข้ามาแล้วฝีมือของเขาในตอนนี้คงเหนือล้ำกว่าเก่าไปหลายเท่าตัว!

“สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันต่างลึกล้ำดีจริงๆ! แต่น่าเสียดายที่ข้านั้นไม่อาจเทียบฝีมือเฒ่าหวูเทียนมัน ไม่เช่นนั้นข้าคงแย่งชิงเอาพวกมันทั้งสิบสองกลับออกไปแล้ว!” บรรพบุรุษหวู่หยานั้นกล่าวขึ้นมาด้วยความเศร้าใจ

บรรพบุรุษซวนปิงกล่าวขึ้นมาตาม “เจ้าคิดว่าเฒ่าหวูเทียนมันจะใจกว้างขนาดนี้จริง? ความคิดของมันนั้นยากเกินกว่าจะคาดเดาได้ เจ้าเองก็รู้ว่ามันเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้!”

บรรพบุรุษหวู่หยานั้นถอนหายใจตอบกลับไป “ก็จริง แต่เราจะทำอะไรได้เล่า? มันก็แค่ข้าไม่รู้ว่าใครกันที่จะโชคดีได้รับการยอมรับจากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ไป”

บรรพบุรุษเฟิ่นเถียนหันไปมองหน้าคงถานและกล่าวขึ้น “เจ้าเด็กนี่เดิมทีมันคงคิดว่าตัวเองชนะแน่แล้ว มันคงไม่นึกว่าทางเผ่าวิญญาณจะมีเด็กอีกคนโผล่ออกมาแซงหน้ามันใช่ไหมเล่า? ดูท่าจิตเต๋าของมันในตอนนี้คงกำลังสั่นคลอนอย่างมากแล้ว!”

คงถานนั้นผงาดล้ำสวรรค์ขึ้นมาบรรลุเจ้าโลกในคราเดียว

เดิมทีเขาย่อมจะคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ

แต่ก็ไม่นึกฝันว่าหยุนหนีกลับจะเป็นสัตว์ประหลาดเสียยิ่งกว่าตัวเอง!

เพราะสิบแปดปีที่ผ่านมานี้หยุนหนีกลับบรรลุจากเจ้าโลกระดับสูงขึ้นสู่ยอดเจ้าโลกไป!

คงถานนั้นจึงรู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาลทันที

สิบแปดปีมานี้เขาไม่กล้าจะผ่อนคลายตัวเองแม้แต่น้อย ใช้เวลาทั้งหมด ใช้สมองทุกส่วนในการทำความเข้าใจสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์

แต่ว่าหยุนหนีที่ได้เห็นสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันค่อยๆ สำรวจและศึกษาพัฒนาคลื่นกำเนิดฝันไปจนถึงที่สุด

สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันทรงพลังอย่างมาก มันคือต้นกำเนิดเต๋าสวรรค์ สำหรับร่างวิญญาณฝันเมฆาแล้วนั้นมันย่อมจะเป็นสุดยอดสมบัติล้ำค่าอย่างไม่ต้องสงสัย

บรรพบุรุษหวู่หยากล่าวขึ้นมา “คนหนุ่มสาวสมัยนี้มันน่ากลัวดีจริงๆ! ทั้งคงถานทั้งนังเด็กเผ่าวิญญาณคนนี้ต่างมีความคิดความอ่านที่ปราดเปรื่อง! แต่ว่าหยางชิงและเย่หยวนสองคนนั้นมันก็มีสมองดีไม่แพ้กัน มันคงไม่หายไปง่ายๆ เช่นนี้หรอกมั้ง? หรือว่าพวกเขานั้นจะติดเรื่องอื่นกันอยู่? ไม่สิ เดี๋ยวก่อนนะ มันจะมีอะไรสำคัญไปกว่าการศึกษาสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์?”

บรรพบุรุษซวนปิงตอบกลับไป “จะหายกลายเป็นแค่คนธรรมดาไปมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกมาก! ก่อนนั้นพวกเราเองก็มิใช่ยอดอัจฉริยะอันดับต้นๆ ของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตเช่นกันแต่สุดท้ายมันก็เป็นพวกเรานี้ที่ขึ้นมาเป็นสิบสองราชันสวรรค์มิใช่หรือ? หากความรู้ที่สะสมมามันได้ปะทุขึ้นแล้วมันก็ไม่ยากหรอกที่จะก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำได้ชั่วคราว”

เมื่ออีกสองคนได้ยินพวกเขาก็ต้องพยักหน้ารับออกมา

เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นมันคือสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์

สืบทอดพลังจากหวูเทียนนั้นมันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครจะฝืนทนได้

มีหรือที่สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันจะสร้างยอดอัจฉริยะขึ้นมาได้จริงๆ?

บนท้องฟ้านั้นสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ทั้งสิบสองมันค่อยๆ หมดแสงลงและค่อยๆ กลับมากลายเป็นคัมภีร์หยกสีแดงอมเขียว

คนทั้งหลายที่ได้เห็นนั้นต้องหยุดหายใจเพราะรู้ดีว่านี่คือเวลาที่สำคัญที่สุด!

สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันคงเลือกผู้ชนะได้แล้ว!

รางวัลใหญ่ที่สุดของการเดินทางมายังวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมันอยู่ที่นี่แล้ว!

ใครจะได้รับพลังสืบทอดจากบรรพบุรุษหวูเทียนไป?

รางวัลนี้มันยิ่งใหญ่กว่าสมบัติใดๆ ที่เคยมีมาในประวัติศาสตร์

“พวกเจ้าคิดว่าใครกันที่จะได้รับการยอมรับจากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์?”

“มันคงเป็นคงถานแล้ว? ในหมู่อัจฉริยะที่มานั้นเขาเป็นคนที่พัฒนาได้มากที่สุด!”

“เจ้าโลกเผ่าวิญญาณคนนั้นเองก็เก่งกาจมากพรสวรรค์เช่นกัน! จากเจ้าโลกระดับสูงไปยอดเจ้าโลกนั้นมันคือก้าวย่างที่ยากเย็นยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์ นางกลับสำเร็จมันได้อย่างง่ายดาย”

“ไหนจะยังเรื่องเฟิ่งชิงซวนและยู่หรานสองคนนั้นอีก พวกนางเองก็ไม่เลวเช่นกัน! ไม่มีใครรู้ใช่ไหมว่าสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์มีมาตรฐานอย่างไร?”

“แน่นอนว่าทุกคนมีความเป็นไปได้หมด! ไม่รู้แค่ว่าใครจะเป็นผู้มีโชคชะตายิ่งใหญ่ที่สุดในการเดินทางครั้งนี้!”

…

คงถานนั้นกำหมัดแน่นด้วยลมหายใจที่ติดๆ ขัดๆ เขานั้นกังวลอย่างมาก

หนุ่มสาวคนอื่นเองก็มีท่าทางไม่ต่างจากเขานัก

แม้ว่าพวกเขานั้นจะหวังไม่ได้มากเท่าคงถานแต่พวกเขาก็ไม่รู้ว่าสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ใช้อะไรในการเลือก

ใครบ้างเล่าที่จะไม่หวังได้ลาภลอย?

เทียบกันแล้วตัวหยุนหนีนั้นยืนอย่างสงบนิ่งมาก

บรรลุยอดเจ้าโลกมาได้นี่มันถือว่าเป็นผลลัพธ์ที่เกินคาดแล้ว

จากนั้นจู่ๆ แสงสีเขียวมันก็พุ่งออกมาจากคัมภีร์หยกทั้งสิบสองอย่างพร้อมเพรียง

หลังจากนั้นมันก็ลอยขึ้นไปรวมกันบนฟ้าที่จุดเดียว

คนที่ได้เห็นนั้นแทบลืมหายใจไป

แต่ในหมู่คนนั้นมันมีคนอยู่สองคนที่ไม่คิดสนใจเรื่องราวตรงหน้ามากมาย

คนทั้งสองนั้นย่อมจะเป็นเย่หยวนและหยางชิงแล้ว

สองปีก่อนนั้นพวกเขาได้กลับออกมาจากคัมภีร์สวรรค์

สองปีมานี้พวกเขาเดินหาไปทั่วทั้งโถงนอกและแน่นอนว่าได้พบกับคัมภีร์หนังแพะอีกสามชุด

หากนับรวมคัมภีร์สวรรค์เข้าไปด้วยแล้วมันก็เท่ากับว่าเย่หยวนนั้นได้ภาพวาดเต๋าสวรรค์มาถึงสี่ชิ้น

สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันเรียงกันไปตามลำดับ สวรรค์ ปฐพี เอกภพ นิรันดร์ ตะวัน จันทรา ดารา คน วสันต์ คิมหันต์ สารทและเหมันต์

พวกมันทั้งสิบสองนั้นคือโลกหล้าฟ้าดินนี้ ความเปลี่ยนแปลงทั้งหลายที่เกิดขึ้นนั้นมันล้วนเกิดมาจากสิบสองเต๋าสวรรค์นี้

และสามภาพวาดเต๋าสวรรค์ที่เย่หยวนได้มานั้นมันก็คือคัมภีร์ตะวัน คัมภีร์เอกภพและคัมภีร์เหมันต์!

“เย่หยวน เจ้าคิดว่าใครจะได้รับการยอมรับจากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ไป?” หยางชิงหันมาถาม

เย่หยวนหยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะตอบไป “คงเป็นคงถานมั้ง”

หยางชิงที่ได้ยินก็ต้องผงะไป “ข้าก็นึกว่าเจ้าจะบอกว่าหยุนหนีเสียอีก!”

เย่หยวนตอบกลับไปอย่างไม่แยแสและยังคงเดินหาต่อไป “ข้าก็แค่เดาไปงั้นๆ หากให้พูดถึงความสามารถในการวิเคราะห์และเข้าใจนั้นหยุนหนีย่อมจะไม่แพ้ให้คงถานแน่นอน แต่ว่าพลังบ่มเพาะของนางนั้นมันสูงมาแต่เดิมทำให้การพัฒนาของนางมันก็ย่อมจะไม่มากเท่าคงถาน แต่ตัวคงถานนั้นก้าวล้ำสวรรค์บรรลุเจ้าโลกจากมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ขั้นกลาง! กำลังของมันในตอนนี้คงเรียกได้ว่าเทียบเคียงเจ้าโลกระดับสูงไปแล้ว! ดูด้วยเรื่องนี้อนาคตของเขามันย่อมจะพัฒนาได้มากกว่า”

หยางชิงพยักหน้ากลับไป “พูดเช่นนี้มามันก็ไม่ผิด”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “แต่ไม่ว่าสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์จะเลือกใครข้าว่าสุดท้ายมันก็ไร้ค่า หยุนหนีนั้นยังพอว่าเพราะนางนั้นเป็นคนเย็นเยือก แม้จะถูกชื่นชมหรือเย้ยหยันนางก็ไม่คิดให้มากมายแต่คงถานนั้นมิใช่ หากถึงเวลานั้นจิตใจของเขาคงแตกสลายลงแน่”

เมื่อหยางชิงได้ยินเขาก็อดยิ้มเย้ยขึ้นมาที่มุมปากไม่ได้

ได้เห็นมันจิตใจแตกสลายก็เป็นเรื่องที่ไม่เลวเช่นกัน

เวลานั้นเองที่ลำแสงสีเขียวมันได้พุ่งลงมาจากบนท้องฟ้า!

ตกลงอย่างรุนแรง

ตูม!

แสงนั้นมันปะทะเข้ากลางอกคงถานไป

จบเรื่อง!

คงถานนั้นรู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงระหว่างตนและสิบสองคัมภีร์หยกนั้นขึ้น

เขานั้นยิ้มกว้างขึ้นมาทันที!

“ฮ่าๆๆ มันเป็นข้านี้! เป็นข้าจริงๆ! ครั้งนี้มันเป็นข้าที่ได้หัวเราะเป็นคนสุดท้าย! เย่หยวน หยางชิง หยุนหนี พวกเจ้าเห็นหรือไม่? คนที่หัวเราะเป็นคนสุดท้ายนั้นคือผู้ชนะอย่างแท้จริง! พวกเจ้าทั้งหลายนั้นมันเป็นได้แค่หินรองเท้าให้คงถานผู้นี้เหยียบเท่านั้น!” คงถานหัวเราะลั่นขึ้น

เอาชนะหยุนหนีได้นี้ตัวเขาย่อมจะสะใจอย่างมาก!

ความกังวลกว่าสิบปีนั้นมันหายไปสิ้นในวินาทีนี้

เขานั้นรู้สึกราวกับว่าตนเองได้ก้าวขึ้นเป็นสวรรค์และเหยียบย่ำคนทั้งแผ่นดินลง!

เฟิ่งชิงซวน ยู่หรานและพวกนั้นต่างหันมามองด้วยความผิดหวัง

ไม่มีปาฏิหาริย์ใดเกิดขึ้น!

“เฮ้อ ไม่นึกเลยว่าสุดท้ายเจ้าโลกหยุนหนีกลับจะพ่ายให้คงถาน! ข้าคิดว่าพรสวรรค์ของนางนั้นมันไม่ได้ด้อยกว่าคงถานแม้แต่น้อย!”

“จริง! เท่านี้เผ่าปีศาจก็คงได้ผงาดขึ้นมาแล้ว!”

“คงถานนั้นได้รับการยอมรับจากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์และได้รับพลังสืบทอดจากบรรพบุรุษหวูเทียน อนาคตในวันหน้าของเขานั้นมันคงล้ำกว่าบรรพบุรุษคงเนี่ยไปมาก!”

…

เรื่องจบเรื่องลงคนทั้งหลายก็ต่างต้องหันมามองหน้าคงถานด้วยความอิจฉา

…………………………