“ยินดี! ยินดีด้วยจริงๆ! สหายเต๋าคงถานบรรลุเต๋าในชั่วข้ามคืน! วันหน้าเราคงได้แต่ต้องมองตามหลังเจ้าแล้ว!”

เจ้าโลกหยุนชางนั้นก้าวขึ้นมายกมือคารวะคงถาน

เรื่องนี้มันทำให้เกิดความแตกตื่นขึ้น!

เจ้าโลกหยุนชางนั้นเป็นถึงยอดเจ้าโลก แต่เขานั้นกลับลดตัวลงมาตีสนิทกับเจ้าโลกหน้าใหม่อย่างคงถาน!

และมิใช่เพียงแค่เขานั้น เจ้าโลกระดับสูงและยอดเจ้าโลกมากมายนั้นก็ต่างก้าวขึ้นมายินดีกับคงถาน

ส่วนตัวคงถานนั้นก็ค่อยๆ ตอบรับกลับพวกเขาไปทีละคน

ความยิ่งใหญ่รวมเป็นจุดเดียว!

เขานั้นได้รับการยอมรับจากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์และกลายเป็นบุตรแห่งโชคชะตา!

ไม่นานนักเขาก็จะได้รับสืบทอดวิชาจากเจ้าโลกหวูเทียนอนาคตในวันหน้าของเขามันย่อมจะยิ่งใหญ่เกินคาดเดา

เขาอาจจะก้าวขึ้นมาเป็นเจ้าโลกหวูเทียนที่สองได้!

อนาคตเช่นนี้มันจะมีใครบ้างไม่อยากเข้าตีสนิท?

การสร้างสัมพันธ์ไว้แต่ตอนนี้มันย่อมจะมิใช่เรื่องแปลกอะไร

ในตอนนี้มันไม่มีใครสงสัยในเป้าหมายของหวูเทียนอีกต่อไปแล้ว

เพราะแม้แต่สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ยังปล่อยออกมาให้คนได้ใช้กันถ้วนหน้า มันย่อมจะทำให้ยอดฝีมือจากทั่วทุกสวรรค์นั้นพัฒนาตัวไปได้อย่างมากในเวลาสิบแปดปี

พวกเขานั้นไม่รู้เลยว่าคนที่วางแผนร้ายไว้นั้นจะปล่อยให้คนนับหมื่นนี้พัฒนาพลังฝีมือขึ้นมาเพื่ออะไร

เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงคิดไปว่าหวูเทียนนั้นคงตายลงแน่แล้ว

ที่เปิดวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตขึ้นมานั้นก็เพื่อจะหาผู้สืบทอดจริงๆ

“หึ! สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันตาบอดมืดเสียจริง กลับไปเลือกไอ้เด็กนี่! หากวัดกันที่พรสวรรค์แล้วเจ้าย่อมจะเหนือล้ำกว่ามันไปมาก!” เจ้าโลกเผ่าวิญญาณอีกคนกล่าวออกมา

เขานั้นแค้นใจแทนหยุนหนี!

หยุนหนีนั้นมีพรสวรรค์มากกว่าคงถานอย่างชัดเจนแต่สุดท้ายสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นกลับไปเลือกคงถาน!

เช่นนั้นมันวัดกันแค่ว่าพัฒนาพลังไปได้มากแค่ไหนแล้ว?

หยุนหนีนั้นตอบกลับไปอย่างไม่คิดสนใจ “โชคนั้นมันเป็นของคนที่มีชะตาต้องมัน สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นย่อมจะมีกฎของตัวเองและไม่มีทางไปบิดพลิ้วได้ นอกจากนั้นที่ข้าบรรลุยอดเจ้าโลกมาได้นี้มันก็ถือเป็นโชคใหญ่หลวงพอแล้ว ของเช่นนี้มันมิใช่ว่าจะได้มาง่ายๆ”

เจ้าโลกเผ่าวิญญาณคนนั้นพยักหน้ารับ “ใช่แล้ว เช่นนั้นตระกูลวิญญาณนิพพานเราก็คงมียอดเจ้าโลกสองคน! หากเจ้าโลกหลุนฮวยไม่กลับมาแล้วเราคงเอาชนะตระกูลวิญญาณฉีได้อย่างแน่นอน!”

คงถานนั้นหันมามองด้วยหน้าไม่พอใจ

เพราะเผ่าวิญญาณนั้นกลับไม่มีใครเข้ามาแสดงความยินดี!

ผู้ชนะนั้นคือราชา ส่วนผู้แพ้มันเป็นได้แค่ทาส!

เผ่าวิญญาณนั้นแพ้ไปแล้วชัดๆ แต่กลับไม่ยอมก้มหัวรับผู้ชนะ

‘เจ้าคนพวกนี้มันเย่อหยิ่งเสียจริง!’

‘หลังจากที่ข้าบรรลุล้ำสวรรค์แล้วข้าจะไปสั่งสอนพวกเจ้าให้สำนึก!’

‘แล้วยังเย่หยวนกับหยางชิงนั้นอีก หึ พวกเจ้าเก่งกาจกันมากมิใช่หรือ?’

‘หลังกลับออกไปแล้วข้าจะพากองทัพปีศาจไปบุกสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดให้ราบ!’

ตอนนี้เขานั้นกำลังตั้งตารอสมบัติสืบทอดของบรรพบุรุษหวูเทียนอย่างมาก

ตัวตนที่ยิ่งใหญ่เป็นตำนานเช่นนั้นหากใครได้รับสืบทอดวิชาความรู้และพลังของเขาไปมันย่อมจะเป็นสิ่งที่เหนือล้ำจินตนาการ!

เวลาเดียวกันนั้นหางตาของเขาก็หันไปเห็นเย่หยวนและหยางชิงในหมู่คนและยิ้มกว้างขึ้นมาทันที

“พวกเจ้าทั้งสองมานี่!” คงถานชี้หน้าเย่หยวนและกล่าวสั่งออกมา

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “จะอวด? มาอวดเองสิ!”

คงถานที่ได้ยินต้องทำหน้าดำมืดร้องกลับไป “เย่หยวน ผู้ชนะนั้นคือราชา ไม่ว่าเจ้าและหยางชิงมันจะเก่งกันมาแค่ไหนแต่สุดท้ายเจ้าก็เป็นผู้แพ้! เจ้ากล้าไม่ไว้หน้าข้าหรือ…รนหาที่ตายแล้ว!”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เรอะ? เช่นนั้นก็ยินดีด้วย”

โคตรจริงใจ!

ฟังอย่างไรก็ประชดกัน!

ยอดฝีมือทั้งหลายนั้นต่างต้องส่ายหัวออกมาเมื่อได้เห็นท่าทางโง่ๆ ของเย่หยวนนั้น

ที่คงถานคิดเรียกเย่หยวนมานั้นก็เพื่อจะกู้หน้าคืนจากเรื่องราวก่อนๆ หน้า

คงถานนั้นเก่งกาจแค่ไหน? เขานั้นเคยต้องเสียหน้าให้ใครหรือ?

อย่างว่าแต่คงถาน แม้จะเป็นยู่หรานหรือฉินไป่ชวนเอง หากพวกเขาบรรลุเต๋าขึ้นมาได้แล้วพวกเขาก็ย่อมจะหาทางกู้หน้าคืนเช่นกัน

เย่หยวนนั้นกลับไม่คิดจะก้มหัวให้

มันย่อมเท่ากับรนหาที่ตายจริงๆ!

คงถานนั้นได้รับการยอมรับจากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ไปแล้ว เขาย่อมจะได้รับการสืบทอดวิชาและพลังจากบรรพบุรุษหวูเทียนในไม่ช้า

ต่อให้เย่หยวนจะหลบอยู่ในค่ายกลสวรรค์มันก็คงไม่มีทางรอดไปได้!

“ข้าก็คิดไปว่าม้ามืดสองคนจะโผล่ขึ้นมาแต่กลับเป็นแค่คนโง่ไม่รู้จักไหลไปตามกระแสเสียได้!”

“ใช่แล้ว อีกฝ่ายนั้นพัฒนาฝีมือไปอย่างมากล้นแต่พวกเขาทั้งสองกลับแทบไม่ขยับไปไหน”

“อย่าว่าแต่ไม่มีพรสวรรค์ แต่ยังไม่รู้ตัวด้วยว่าตนไม่มีพรสวรรค์ มันรนหาที่ตายจริงๆ!”

…

ได้เห็นและศึกษาสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์พร้อมๆ กันนั้นคนทั้งหลายย่อมจะพัฒนาฝีมือไปได้อย่างมาก

เย่หยวนและหยางชิงทั้งสองคนนั้นต่างจะกลายเป็นที่ขวางหูขวางตาคนไป

เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงกลายเป็นที่เย้ยหยัน

แต่ว่าคนทั้งสองนั้นกลับทำหน้าเหมือนไม่ได้รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย

คงถานนั้นกัดฟันแน่นพร้อมกระแทกฝ่ามือออกมา

กำลังของเจ้าโลกปะทุขึ้น!

สิบแปดปีมานี้คงถานพัฒนาพลังไปอย่างมากล้น

ตอนนี้ฝ่ามือของเขามันมีพลังเทียบเคียงเจ้าโลกระดับสูงได้แล้ว!

เขาย่อมคิดจะใช้เย่หยวนและหยางชิงนั้นเป็นตัวอย่างให้คนทั้งหลายได้เห็นว่าหากต่อต้านเขาแล้วจะเป็นอย่างไร

คนที่ได้เห็นบ้างก็ส่ายหัว บ้างก็ยิ้มเย้ยบ้างก็หัวเราะออกมา

เพราะพวกเขานั้นคิดว่าเย่หยวนคงได้ตายลงแน่แล้ว

แต่วินาทีนั้นเองมันก็มีเงาร่างงดงามนางหนึ่งเดินมาหยุดตรงหน้าเย่หยวนพร้อมยกมือปัดฝ่ามือของคงถานเหมือนแค่ปัดฝุ่นดิน

มันคือหยุนหนี!

แต่ข้างๆ กันนั้นเฟิ่งชิงซวนก็ต้องกระทืบเท้าลงอย่างไม่พอใจ

“ให้ตายสิ นังนี่มันมาตัดหน้าข้าไปได้!”

ตอนที่ไปยังสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นเฟิ่งชิงซวนได้รู้จักหยุนหนีและรู้แล้วว่านางกับเย่หยวนนั้นสนิทกันในระดับหนึ่ง

เพราะฉะนั้นนางจึงรุ่มร้อนใจอย่างมาก

นอกจากนั้นหยุนหนียังมากพรสวรรค์กว่านางมากและครั้งนี้นางก็ยังบรรลุยอดเจ้าโลกไปได้!

คงถานนั้นหรี่ตาลงร้องถามขึ้น “ทำไม? เผ่าวิญญาณเจ้าคิดจะเป็นศัตรูกับข้าหรือ? เจ้าน่าจะเข้าใจนะว่าเจ้ากำลังท้าทายใคร?”

หยุนหนีตอบกลับไป “จะคิดอย่างไรก็เรื่องของเจ้า แต่เจ้าไม่มีทางสังหารเขาลงได้แน่!”

คงถานนั้นกัดฟันแน่น น่าอับอายนัก!

นางคนนี้มันรนหาที่ตาย!

เขานั้นหัวเราะตอบกลับไป “ดีมาก ข้าจะจำมันให้ขึ้นใจ! วันที่ข้าบรรลุล้ำสวรรค์ข้าจะไปสั่งสอนคนตระกูลวิญญาณนิพพานให้มันได้รู้สำนึก! พวกเจ้าระวังตัวไว้เถอะ!”

เขานั้นไม่อาจจะทนมองหน้าหยุนหนีและเย่หยวนได้

ในเมื่อทนไม่ได้ พวกมันก็ต้องตาย!

แต่จู่ๆ มันก็ปรากฏเงาร่างหนึ่งขึ้นบนท้องฟ้า มันย่อมจะเป็นหวูเทียนแล้ว!

“บรรพบุรุษหวูเทียนมาแล้ว!”

“เขาคงจะสั่งสอนวิชาแล้ว! เฮ้อ อิจฉาคงถานมันจริง!”

“สมบัติสืบทอดของบรรพบุรุษหวูเทียนนั้นจะเป็นอะไรกันนะ!”

…

เมื่อบรรพบุรุษหวูเทียนปรากฏตัวขึ้นนี้มันย่อมจะทำให้คนทั้งหลายแตกตื่นขึ้นอย่างตื่นเต้น

เพราะนี่มันคือสิ่งที่ทุกคนเฝ้าฝันถึง แม้ว่ามันจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกตนแล้วก็ตาม

แต่ได้เห็นเรื่องนี้ต่อหน้ามันก็ยังดี!

คงถานนั้นเปลี่ยนสีหน้าจากไม่พอใจกลับมาเป็นความยิ้มแย้มและหันไปมองหวูเทียน

หยุนหนีเดินเข้ามาหาเย่หยวนและกล่าวขึ้น “ดูเจ้าจะไม่กังวลเลยนะ?”

เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เจ้าก็ลงมือช่วยข้าแล้วมิใช่หรือ? ข้าต้องกังวลอะไร?”

หยุนหนีตอบกลับไป “เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ได้พูดถึงเรื่องเมื่อครู่”

เย่หยวนที่ได้ยินก็ยิ้มตอบกลับไป “งานเลี้ยงมันเพิ่งจะเริ่มกัน!”

หยุนหนีที่ได้ยินก็ต้องขมวดคิ้วแน่นขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจว่าเย่หยวนพูดถึงอะไร

เพราะในความคิดของนางตอนนี้เรื่องมันจบลงหมดสิ้นแล้ว

ความแค้นของคงถานนั้นนางไม่ได้เกรงกลัวมากมาย

เพราะการเรียนรู้สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นี้นางก็ได้ประโยชน์ไปมากมายเช่นกัน

บางทีวันที่คงถานก้าวขึ้นถึงล้ำสวรรค์ ตัวนางเองก็อาจจะอยู่ในอาณาจักรล้ำสวรรค์ไปแล้ว

ร่างวิญญาณฝันเมฆานั้นมันมิใช่ของเล่น!

เว้นเสียแต่ว่าคำพูดของเย่หยวนนี้มันหมายความว่าอย่างไร?

“อ่า จริงด้วย ยังไม่ได้ยินดีกับเจ้าเลยที่บรรลุยอดเจ้าโลกได้!” เย่หยวนกล่าวขึ้นมา

หยุนหนีที่ได้ยินก็ต้องตอบกลับไปด้วยหน้านิ่งๆ “มันมีอะไรให้ต้องยินดี? ของเช่นนี้เมื่อถึงเวลามันก็ทำได้เอง”