หยุนหนี เฟิ่งชิงซวนและคนอื่นๆ นั้นต่างต้องอ้าปากค้างกันขึ้นมาตามๆ กัน!

เพราะเจ้าโลกล้ำสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ หนึ่งในคนที่เคยก้าวขึ้นมาครองสามสิบสามสวรรค์กลับกลัวมหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์คนหนึ่ง!

เรื่องเช่นนี้ไม่ว่าจะคิดอย่างไรมันก็ไม่มีทางเกิดขึ้นได้

เรื่องราวในครั้งนี้มันช่างเต็มไปด้วยความไม่คาดฝัน

เพียงแค่ว่าไม่ว่ามันจะบิดเบี้ยวพลิกผันไปแค่ไหนพวกเขาก็ไม่คิดฝันว่าเย่หยวนนั้นกลับจะก้าวขึ้นมามีบทบาทสำคัญได้ขนาดนี้

“เช่นนั้นแล้วเจ้าจะเป็นศัตรูกับข้า?” หวูเทียนถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก

ไม่ว่าเย่หยวนนั้นจะมากพรสวรรค์เป็นสัตว์ประหลาดจากโลกใด สุดท้ายเขาก็ยังเป็นแค่มหาจักรพรรดิไร้สุดสวรรค์

เขานั้นเกรงเย่หยวนแต่ไม่ได้ถึงขั้นกลัวเย่หยวน

เย่หยวนส่ายหัวออกมาและกล่าวตอบไป “เจ้านั้นอยากจะได้เห็นแสงตะวันอีกครั้ง มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับข้า เจ้านั้นอยากจะก้าวเหนือล้ำสวรรค์ไป มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับข้าเช่นกัน แต่ว่าคนที่ข้าพามานี้ข้าย่อมจะต้องพาพวกเขาออกไป นอกจากนั้นแล้วสหายของข้าจากทั่วทุกสวรรค์นั้นข้าจะต้องพาพวกเขากลับออกไปด้วยแน่แล้ว คนที่เหลือเจ้าจะเอาไปทำอะไรก็เรื่องของเจ้า”

เย่หยวนนั้นแค่ต้องทำสิ่งที่ต้องทำ เขานั้นเสียใจกับสภาพของผู้คนทั้งหลายและสงสารมนุษย์ทั่วโลกหล้าได้แต่เขาก็มิใช่คนโลกสวย

เขานั้นรู้ดีว่าการพาคนทั้งหมดกลับออกไปนั้นมันไม่มีทางจะเป็นไปได้

เพราะว่าพลังของเขามันมีจำกัด

แต่หากจะให้เขามองดูหยางชิง เฟิ่งชิงซวน หยุนหนี สหายของเขาทั้งหลายนี้ต้องตายลงไปต่อหน้าแล้วเขาย่อมจะไม่มีทางยอมรับมันไปได้

ต่อให้จะต้องเผชิญหน้ากับสามยอดฝีมือที่เก่งกาจที่สุดบนสวรรค์ก็ตาม!

หวูเทียนหัวเราะตอบกลับไป “เย่หยวน บรรพบุรุษผู้นี้เกรงเจ้าอยู่ไม่น้อยแต่เจ้าจะไม่หลงตัวเองเกินไปหน่อยหรือ? สังหารเจ้านั้นมันง่ายเสียยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือสำหรับข้า!”

เย่หยวนส่ายหัวตอบกลับไป “เจ้าไม่ต้องมาเล่นมุกนั้นกับข้าหรอกมั้ง? หากเจ้าโลกหลุนฮวยและศิลาโลหิตโกลาหลมันไม่เข้ามา เจ้าคงสังหารข้าได้ตามใจชอบแล้ว! แต่ตอนนี้พลังงานส่วนมากของเจ้ามันคงต้องใช้เพื่อกักขังพวกเขาทั้งสองไว้มิใช่หรือ? คิดโจมตีข้าตอนนี้ไปมันย่อมจะเป็นการเปิดโอกาสให้สองคนนั้นหนี เจ้าแน่ใจนะว่าอยากจะลงมือกับข้าจริงๆ?”

หวูเทียนนั้นแทบต้องกระอักเลือดขึ้นมา!

เจ้าเด็กนี่มันขู่ได้ยากยิ่ง!

หวูเทียนนั้นคิดว่าตัวเขาหลอกลวงคนทั้งสวรรค์ได้แต่ไม่นึกว่าสุดท้ายกลับจะมาเสียท่าให้เด็กน้อยคนหนึ่ง!

ตูม!

เสียงระเบิดดังขึ้น!

พร้อมๆ กันห้วงมิติที่สั่นไหว

หวูเทียนนั้นหน้าถอดสีหายตัวไปทันที

จากนั้นเพียงเสี้ยววินาทีห้วงมิติของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นก็กลับมาสงบลงอีกครั้ง

เจ้าโลกหลุนฮวยและศิลาโลหิตโกลาหลนั้นร่วมมือกันแล้ว!

พวกเขานั้นคิดโจมตีห้วงมิติของโลกนี้เพื่อทะลวงเปิดทางหนี!

พลังของคนปกติมันย่อมจะไม่มีทางทำอะไรเช่นนี้ได้แต่ว่าคนทั้งสองนั้นแข็งแกร่งพอ

คนทั้งสองนั้นคือตัวตนที่อยู่บนจุดสูงสุดของสวรรค์และเป็นตัวตนที่ทรงพลังที่สุดเท่าที่เคยมีมาในประวัติศาสตร์ ไม่แพ้หวูเทียน!

แม้ว่าที่มานี้มันจะมิใช่ร่างจริงของพวกเขาแต่มันก็เป็นร่างแยกที่ทรงพลังอย่างมาก

หากคนทั้งสองร่วมมือกันแล้วพลังของพวกเขามันย่อมจะเทียบเคียงหวูเทียนได้ไม่ยาก!

แต่ว่าหวูเทียนในตอนนี้ยังได้เปรียบอยู่มาก!

เพราะในคงคานิรันดร์นี้พลังโกลาหลมันหลั่งไหลผ่านโลกนี้ไปไม่มีหยุด หวูเทียนสามารถที่จะดึงพลังงานโกลาหลจากในคงคานิรันดร์เข้ามาซ่อมแซมโลกศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนี้ได้อย่างไม่มีขาดตอน!

เพราะฉะนั้นสิ่งที่จะวัดผลแพ้ชนะกันจริงๆ นั้นมันคือความเร็วในการซ่อมแซมของเขานั้นจะทันกับพลังทำลายล้างที่เกิดขึ้นหรือไม่!

“เจ้าพวกโง่ จะยังยืนนิ่งกันทำไมอีก? พวกเจ้าช่วยกันโจมตีกับเรา! ตราบเท่าที่เราเจาะรูในห้วงมิติได้แล้วเราก็ย่อมจะหนีออกไปได้! ไม่เช่นนั้นแล้วพวกเจ้าจะได้ตายกันสิ้น!” ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นหันมาร้องกล่าว

ได้ยินเช่นนั้นยอดฝีมือทั้งหลายจึงค่อยได้สติกลับมา

เจ้าโลกทั้งหลายรวมไปถึงเหล่ายอดฝีมือล้ำสวรรค์นั้นย่อมจะไม่อาจถูกหลอมได้ง่ายๆ มันต้องใช้เวลาในการหลอมชีวิตที่ทรงพลังเช่นนี้มาก

การหลอมโอสถสวรรค์โกลาหลนั้นมันเป็นกระบวนการที่กินเวลามากมาย

ดูท่าแล้วพวกเขานั้นคงยังพอเหลือแรงโจมตีโลกศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนี้!

“เร็ว! โจมตี!”

“สู้มันให้รู้แล้วรู้รอดไป! เฒ่าหวูเทียน ข้าจะขอล่วงเกินเจ้าล่ะ!”

“บรรพบุรุษเลือด ข้าจะเชื่อเจ้าครั้งนี้ครั้งหนึ่ง!”

…

ยอดฝีมือจากทั่วสวรรค์นั้นต่างร่วมมือกันสองยอดคนเพื่อโจมตีห้วงมิติของโลกศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต

บรรพบุรุษหวู่หยา บรรพบุรุษเฟิ่นเถียน บรรพบุรุษซวนปิงรวมไปถึงยอดเจ้าโลกอย่างพวกเจ้าโลกหยุนชางนั้นต่างมาร่วมกลุ่มกันอยู่ที่จุดเดียว

เพื่อจะเอาชีวิตรอดกลับไปนั้นพวกเขานั้นไม่สนแม้ต้องร่วมมือกันศัตรูแค้น

สำหรับยอดฝีมือระดับนี้การทำลายห้วงมิติของโลกมันย่อมจะเป็นเรื่องแสนง่ายดาย

เว้นเสียแต่ว่าโลกนี้มันแตกต่างจากโลกใดๆ เพราะนี่มันคือร่างของบรรพบุรุษหวูเทียน!

ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นร้องขึ้นมา “เอาล่ะ ข้าจะนับถึงสาม พวกเจ้าทั้งหลายโจมตีไปยังจุดนี้! บรรพบุรุษผู้นี้อยากจะเห็นนักว่ามิติของโลกนี้มันจะแข็งแกร่งสักแค่ไหนกัน!”

“หนึ่ง!”

“สอง!”

เจ้าโลกทั้งหลายรวมไปถึงยอดฝีมือคลื่นกำเนิดและมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ที่ยังพอมีแรงสู้นั้นต่างลงมือใช้ ท่าไม้ตายของตัวเองออกมาอย่างไม่กลัวว่าคนอื่นจะเห็นมัน

ในวินาทีนี้พลังคลื่นกำเนิดรุนแรงนั้นรวมตัวกันจนทำให้ฟ้าดินปั่นป่วน

“สาม!”

เมื่อนับถึงสามคลื่นพลังงานรุนแรงหลายสายมันก็ถูกปล่อยออกมาพร้อมๆ กัน!

คลื่นพลังรุนแรงนั้นมันรุนแรงจนทำให้หลายๆ คนแทบไม่อาจหายใจ

ตูม!

ฟ้าดินสั่นไหวไปทันควัน!

จุดห้วงมิติที่ถูกโจมตีไปนั้นมันเกิดความบิดเบี้ยวขึ้นมาชัดเจนแก่สายตา!

สองเจ้าโลกผู้ปกครองสวรรค์ สามเจ้าโลกล้ำสวรรค์ รวมไปถึงยอดเจ้าโลกอีกนับไม่ถ้วนนั้นต่างล้วนจะทรงพลังอย่างเกินจินตนาการ

ไม่ว่าบรรพบุรุษหวูเทียนนั้นจะเก่งกาจแค่ไหนมันก็ย่อมจะไม่มีทางรับไว้ได้อย่างไม่มีบาดแผลแน่นอน

เมื่อคนทั้งหลายได้เห็นเช่นนี้พวกเขาก็ต้องยิ้มกว้างขึ้นมา

พวกเขานั้นได้เห็นความหวัง!

แต่พริบตาต่อมาพวกเขาก็ต้องยิ้มแห้งค้างไป

เพราะว่าห้วงมิติที่บิดเบี้ยวนั้นมันกลับคืนสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็วทันตาเห็น!

เวลาไม่กี่อึดใจนั้นห้วงมิติที่บิดเบี้ยวมันกลับคืนสู่สภาพเดิมสิ้น!

“ป…เป็นไปได้อย่างไรกัน? ความเร็วการฟื้นตัวเช่นนี้มันจะเกินไปแล้ว!”

“นี่มันจะฟื้นฟูได้รวดเร็วไปหรือไม่? เช่นนี้เราจะยังทะลวงออกไปได้อย่างไร?”

“บรรพบุรุษหวูเทียนจะเก่งเกินไปหรือไม่?”

“อ้าก! อ้าก!”

…

บางคนนั้นก็เริ่มทนไม่ไหวหมดพลังลงหลังจากทุ่มโจมตีสุดตัวและตายลงในกองเพลิง!

คนทั้งหลายที่ได้เห็นต่างต้องทำหน้าดำมืดอย่างสิ้นหวังออกมา

ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นกล่าวขึ้น “จะทำหน้าเช่นนั้นเพื่อ? โจมตีต่อไปสิ! เฒ่าหวูเทียนมันสามารถซ่อมแซมได้อย่างรวดเร็วเพราะพลังโกลาหลของคงคานิรันดร์ที่สะสมอยู่ในโลกนี้เท่านั้น มันมีจำกัด! หลังจากนี้ไปความเร็วการซ่อมแซม ห้วงมิติของมันจะต้องตกลงอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นเราก็ต้องมาดูกันว่าใครจะทนไม่ไหวก่อนกัน! พวกเจ้าฟังคำข้า โจมตีห้วงมิติจุดนั้นพร้อมกันอีกครั้ง!”

ไกลออกไปนั้นเย่หยวน หยางชิงและหยุนหนีรวมถึงเฟิ่งชิงซวนนั้นต่างไม่เข้าไปร่วมด้วย

เพราะพวกเขานั้นเชื่อใจเย่หยวนกว่าศิลาโลหิตโกลาหลมากนัก

ยอดฝีมือจากสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดที่ตายลงไปนั้นมันก็มีอยู่ไม่น้อย

ตอนนี้คนที่เหลือนั้นมันมีเพียงแค่สามหมื่นกว่าคนและยังคงลดลงไปอย่างต่อเนื่อง

ได้เห็นเรื่องราวเป็นไปตามที่เย่หยวนคาดเดานั้นพวกเขาทั้งหลายย่อมจะยิ่งเชื่อใจเย่หยวนมากขึ้น

ตราบเท่าที่นักบุญสวรรค์เย่ยังอยู่ พวกเขาก็ยังมีความหวัง

ตอนนี้สถานการณ์นั้นมันชัดเจนแก่สายตา

บรรพบุรุษหวูเทียนนั้นไม่มีเวลาเหลือมาสนใจพวกเขาและต้องทุ่มกำลังทั้งหมดไปกับการซ่อมแซมห้วงมิติของโลกศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนี้

เจ้าโลกหลุนฮวยพร้อมๆ กับตัวศิลาโลหิตโกลาหลนั้นต่างก็ย่อมจะไม่ปล่อยให้โอกาสหนีจากโลกใบนี้หลุดลอยไป

ตอนนี้เจ้าโลกทั้งหลายนั้นต่างเริ่มถูกไฟนั้นกลืนกินลงไป

เพลิงเที่ยงสุดเต๋านั้นมันดูไม่ทรงพลังมากแต่ว่ามันเหมือนเชื่อร้ายกัดกระดูก เผาไม้เข้าไปถึงแก่นวิญญาณ

แน่นอนว่าเป้าหมายที่ถูกเพลิงนี้เผารุนแรงที่สุดมันย่อมจะเป็นสองยอดเจ้าโลกผู้ปกครองสวรรค์นั้น!

คนอื่นๆ นั้นแค่ถูกหางไฟเท่านั้น

“เย่หยวน เราจะทำอย่างไรกันดี? เราจะไปช่วยพวกเขาดีหรือไม่? หรือว่าจะจัดการเรื่องด้วยตัวเอง?” เฟิ่งชิงซวนนั้นถามขึ้นมา

เย่หยวนส่ายหัวตอบกลับไป “คนพวกนั้นก็แค่ถูกหลอกใช้ โจมตีโลกศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นมันย่อมจะกินพลังงานอย่างมาก สองยอดฝีมือนั้นอาจจะดูโจมตีรุนแรงจริง รุนแรงกว่าเจ้าโลกล้ำสวรรค์ทั้งสามไปมากแต่ข้ารู้สึกได้เลยว่านี่ย่อมจะมิใช่พลังที่แท้จริงของพวกเขา! พวกเขานั้นกำลังเก็บสำรองพลังตนเองไว้เพื่อจะโจมตีปิดฉากหนีออกไปเอง! นอกจากนั้นแล้วต่อให้พวกเราจะหนีออกไปจากห้วงมิติของโลกศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนี้ไปได้ ด้วยความเหนื่อยอ่อนขนาดนั้นพวกเขาคงไม่มีทางกลับขึ้นฝั่งจากคงคานิรันดร์ได้แน่นอน! ข้านั้นคิดว่าสองยอดฝีมือนั้นคงมีแรงเหลือพอหนี หรือบางทีตอนนี้ร่างจริงของพวกเขาอาจจะมารอรับอยู่ที่ฝั่งคงคานิรันดร์แล้วก็ได้!”

คนทั้งหลายที่ได้ยินนั้นต้องผงะไป!

สองยอดฝีมือผู้ปกครองสวรรค์นี้ช่างมีความคิดชั่วร้ายนัก!

“เช่นนั้นเราจะทำอย่างไรกันดี?” เฟิ่งชิงซวนถามขึ้นมา

“ไปหาคัมภีร์เอกภพ! ตราบเท่าที่ข้าสำเร็จคลื่นกำเนิดห้วงมิติข้าย่อมจะพาพวกเจ้ากลับออกไปได้แน่!” เย่หยวนกล่าวขึ้นมาอย่างมั่นใจ