“ย…เย่หยวนเขา…”

เฟิ่งชิงซวนนั้นกล่าวขึ้นมาด้วยเสียงสั่นๆ

จุดที่เย่หยวนยืนอยู่นั้นมันได้กลายเป็นทะเลเพลิงไปสิ้น

ภายใต้ความคับแค้นสุดใจของบรรพบุรุษหวูเทียนนั้นเย่หยวนย่อมจะไม่มีโอกาสรอดชีวิตไปได้

หยุนหนีกล่าวขึ้นมา “หากเขาไปก็ไปเถอะ อีกไม่นานเขาก็จะได้ตามเขาไปเช่นกัน”

เจ้าโลกหลุนฮวยทั้งหลายนั้นหนีไปได้แต่ยอดเจ้าโลกอีกหลายคนไม่อาจจะหนีไป

บรรพบุรุษหวูเทียนย่อมจะไม่ปล่อยให้พวกเขาได้หนี

เฟิ่งชิงซวนนั้นหลับตาลงด้วยใบหน้าผ่อนคลาย ยอมรับชะตากรรมของตัวเอง

“เย่หยวนไอ้เด็กเวร เจ้าทำลายแผนข้า บรรพบุรุษผู้นี้จะทำให้เจ้าได้ตายอย่างไร้ที่กลบฝัง! ไอ้ฉิบหาย! ไอ้เด็กนรก!” เสียงของหวูเทียนนั้นยังคงดังลั่นขึ้นมาด้วยความคับแค้นใจ

เขานั้นเตรียมแผนมานานนับแสนปีโยนวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต เหยื่อขนาดยักษ์นี้ออกมาล่อคนก็เพื่อจะล่อให้เจ้าโลกหลุนฮวยมา

นอกจากนั้นเขายังได้ศิลาโลหิตโกลาหลมาด้วย

หากเขาสามารถหลอมเอาพลังของยอดฝีมือทั้งหลายมาเป็นโอสถได้ นอกจากว่าเขาจะคืนสภาพกลับไปสมบูรณ์แล้วเขาคงมีโอกาสที่จะพัฒนาไปได้มากกว่าเก่าด้วย

แต่ว่าแผนนั้นมันกลับถูกเย่หยวนทำลายลง

มีหรือที่เขาจะยังใจเย็นได้?

เมื่อไม่มีหลุนฮวยและศิลาโลหิตโกลาหลสองเจ้าโลกผู้ปกครองสวรรค์นั้นแล้ว โอสถบุปผาบานล้ำสวรรค์มันย่อมจะเรียกได้ว่าล้มเหลวไปครึ่งหนึ่ง

ไม่ว่าจะเหลือยอดเจ้าโลกเท่าไหร่มันก็ไม่มีทางเทียบเคียงพลังของเจ้าโลกล้ำสวรรค์ได้!

แต่ไม่นานบรรพบุรุษหวูเทียนก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ

“บ้าน่า! ข้าสังหารมันไปแล้วแท้ๆ ทำไมพลังของข้ายังคงไหลออกไปได้อีก?” หวูเทียนนั้นร้องขึ้นมาอย่างมึนงงและแค้นใจ

ภายใต้เพลิงรุนแรงสุดกำลังของเขานั้นเย่หยวนย่อมจะไม่มีทางรอดได้

แต่พลังโกลาหลของเขานั้นมันยังคงถูกดูดออกไปเรื่อยๆ

แต่จู่ๆ เขาก็คิดถึงความเป็นไปได้หนึ่งและต้องอ้าปากค้างขึ้นมา!

“เป็นไปไม่ได้น่า! หรือว่าเจ้าเด็กนี่มันจะทะลวงเขตแดนออกไปแล้ว? มันกำลังดูดพลังของข้าจาคงคานิรันดร์?”

…

บนฝั่งคงคานิรันดร์นั้นมันมีเงาร่างหนึ่งยืนมองดูภาพตรงหน้าด้วยมือไพล่หลัง

คนผู้นี้สวมหมวกไหมงดงามด้วยใบหน้าที่คมกริบ ดูอย่างไรก็ไม่ต่างจากนักศึกษามากความรู้

เขานั้นค่อยๆ ผายมือออกก่อนจะดึงพลังงานจากทั่วทิศเข้าหาตัวเอง

พลังของเขานั้นมันพุ่งทะยานขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

ไม่รู้ว่าผ่านไปอีกนานแค่ไหนแต่สุดท้ายพลังของเขาก็เสถียรลง

นี่มันคือชายฝั่งของคงคานิรันดร์สายหลักมิใช่ส่วนที่ติดกับสวรรค์ใด พลังโกลาหลในที่นี้มันรุนแรงจนทำให้คนไม่อาจหายใจได้!

มีเพียงแค่ยอดฝีมือระดับเขาผู้นี้ ระดับล้ำสวรรค์ขั้นสุดเท่านั้นที่จะสามารถทนรับพลังของคงคานิรันดร์สายหลักได้ชั่วเวลาหนึ่ง

เขานั้นมองดูกลางคงคานิรันดร์และกล่าวขึ้น “ไม่นึกเลยว่าเฒ่าหวูเทียนมันจะซ่อนแผนการเช่นนี้ไว้อย่างมิดชิดนัก! ครั้งนี้ข้าเสียหายอย่างใหญ่หลวงจริงๆ! โชคยังดีที่ศิลาโลหิตโกลาหลมันเองก็เสียหายไม่แพ้กัน! จากวันนี้ไปสามสิบสามสวรรค์คงมีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างใหญ่หลวงแน่!”

ชายหนุ่มหน้าคมคนนี้มันคือเจ้าโลกหลุนฮวยผู้ลึกลับคนนั้นเอง!

เพื่อที่จะเอาร่างแยกพลังล้ำสวรรค์กลับมานั้นเขาถึงกับต้องเรียกร่างแยกทั้งหลายกลับมารวมร่างวิญญาณเดียว

ตอนนี้มันเหลือเขาเพียงแค่คนเดียว เจ้าโลกหลุนฮวยที่คนทั้งสวรรค์เกรงกลัว!

เว้นเสียแต่ว่าใบหน้าของเขานั้นมันเหยเกอย่างมาก

เขานั้นรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต

ความโลภของเขานั้นมันทำให้เขาต้องเผชิญหายนะใหญ่หลวง

แต่ว่าเขาก็ไม่คิดเช่นกันว่าบรรพบุรุษหวูเทียนนั้นกลับจะรอดชีวิตในคงคานิรันดร์มาได้จนถึงวันนี้!

หากมิใช่เพราะคิดว่าอีกฝ่ายตายไปแล้ว เขาจะกล้าหรือ?

แต่จู่ๆ หลุนฮวยก็ต้องผงะและพุ่งตัวลงคงคานิรันดร์ไป

รอบๆ ตัวเขานั้นมันมีแต่พลังโกลาหลรุนแรงเหลือจะฉีกร่างของเขาออก แต่เขาก็ต้องฝืนทนปล่อยพลังออกมาแหวกน้ำในคงคานิรันดร์ไว้!

พลังของเจ้าโลกหลุนฮวยในตำนานนั้นมันแข็งแกร่งล้ำ!

ความเร็วของเขานั้นน่ากลัวอย่างมาก พุ่งเข้าไปในสายน้ำนั้นราวกับปลา!

พริบตาเดียวเขาก็มาถึงสถานที่หนึ่งที่ก้นคงคา

นี่มันคือจุดที่โลกศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตตั้งอยู่!

ในเวลาเดียวกันนั้นมันก็มีแสงสีแดงพุ่งลงมาจากอีกทิศหนึ่งและมันจะเป็นอะไรไปได้นอกจากศิลาโลหิตโกลาหล?

แต่ร่างของมันนั้นกลับเป็นหินสีแดงสด!

หินนี้มันให้ความรู้สึกชั่วร้ายจนเกินบรรยาย เหมือนว่ามันมาเพื่อทำลายสวรรค์

นี่คือร่างจริงของศิลาโลหิตโกลาหล!

ไม่มีใครรู้ได้ว่ามันซ่อนอยู่ที่ใดมาก่อน แต่วันนี้มันมาเพื่อเอาร่างแยกกลับไป!

เจ้าโลกหลุนฮวยหันไปกล่าวกับศิลาโลหิตโกลาหล “ไม่นึกเลยว่าครั้งแรกที่ได้เจอหน้ากันมันจะเป็นสถานที่เช่นนี้!”

ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นตอบกลับไป “บรรพบุรุษผู้นี้เองก็ไม่คิดเช่นกัน! แต่ได้โอกาสนี้ไปบรรพบุรุษหวูเทียนมันคงผงาดกลับขึ้นมาได้แน่แล้ว?”

หลุนฮวยนั้นพยักหน้ารับไป “ความทะเยอทะยานของมันนั้นยิ่งใหญ่ มันย่อมจะไม่ปล่อยโอกาสนี้ไปแน่! เพียงแค่ว่ามันก็คงไม่คิดฝันเช่นกันว่าเย่หยวน เจ้าสัตว์ประหลาดนี้จะโผล่ขึ้นมาทำลายแผนของมันสิ้น! ปล่อยเจ้าและข้ากลับออกมาได้ แค่นี้แผนของมันก็คงเรียกว่าสำเร็จได้ไม่เต็มปากแล้ว!”

ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นหัวเราะลั่นตอบกลับไป “ฮ่าๆๆ ครั้งนี้พวกเจ้าคงได้รู้ถึงความคับแค้นในใจข้าเสียทีแล้ว? เจ้าเด็กนี่มันคือหายนะที่ทำลายแผนข้ามาตั้งแต่เป็นแค่จักรพรรดิเที่ยง! เพียงแค่ไม่นึกเช่นกันว่าวันนี้มันกลับจะช่วยข้าแทน!”

หลุนฮวยนั้นหัวเราะตอบกลับไป “เจ้าคิดว่ามันใจดีขนาดนั้น? เจ้าเด็กนี่มันเจ้าเล่ห์ไม่แพ้ใคร ข้าว่ามันคงจงใจยืดเวลาไว้จนวินาทีสุดท้ายก่อนที่จะบรรลุขึ้นมา! ครั้งนี้มันคิดจะทำให้พวกเราทั้งสามนั้นอ่อนแอไปพร้อมๆ กัน จากนี้ไปอีกพักใหญ่เราคงไม่อาจจะลงมืออะไรได้! เจ้าเด็กนี่มันเจ้าเล่ห์นัก!”

เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นแยกตัวเองไปบ่มเพาะชีวิตนับไม่ถ้วน มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจ?

ที่เย่หยวนสร้างโอกาสให้เขาหนีออกมานี้มันย่อมจะมีเป้าหมายที่ชัดเจนอย่างไม่ต้องคาดเดา

เพียงแค่ว่าต่อให้รู้พวกเขาก็มีแต่ต้องทำตามแผนของเย่หยวนไป

เพราะหลังจากนี้เมื่อร่างแยกล้ำสวรรค์บาดเจ็บหนักหนาสาหัสเช่นนี้ พวกเขาเองก็คงต้องกลับไปพักฟื้นตัวอีกนานสองนาน

ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นยิ้มตอบกลับไป “แต่ครั้งนี้มันคงตายแน่แล้ว! เฒ่าหวูเทียนนั้นมันย่อมจะไม่ปล่อยให้มารร้ายเช่นนี้รอดกลับออกมา! มันไม่มีหวังแล้ว!”

เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นพยักหน้ารับไปอย่างเห็นด้วย

แต่วินาทีเดียวกันนั้นเขาก็ต้องหันหน้าออกมาเพราะเบื้องหน้าของเขานั้นร่างแยกล้ำสวรรค์ของเขากำลังพุ่งตัวกลับออกมา!

พลังของหลุนฮวยทะยานขึ้นแหวกคงคานิรันดร์ออกรับร่างแยกของตนกลับเข้าร่างหลักทันที

ศิลาโลหิตโกลาหลเองก็ทำเช่นเดียวกับหลุนฮวยนี้

เมื่อจบเรื่องแล้วพวกเขาก็ต้องหันหน้ากลับขึ้นฝั่งไป

แต่ในเวลานั้นเองที่ร่างกายของพวกเขากลับสั่นสะท้าน

เพราะในคงคานิรันดร์นั้นมันกลับมีคลื่นพลังรุนแรงปะทุขึ้นมา

พร้อมๆ กันประตูแห่งชีวานิรันดร์ที่ปรากฏขึ้นบนฟ้า!

จากนั้นมันก็มีเงาร่างหนึ่งพุ่งตัวเข้าใส่ประตูแห่งชีวานิรันดร์นั้น

เจ้าโลกหลุนฮวยและศิลาโลหิตโกลาหลนั้นต้องเบิกตากว้างมองดูภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

“นั่นมัน…เย่หยวน?” เจ้าโลกหลุนฮวยอดถามขึ้นไม่ได้

“นอกจากว่ามันจะไม่ตายแล้วมันกลับ…ทลายผนึกที่สองออกได้?” ศิลาโลหิตโกลาหลนั้นร้องขึ้นด้วยเสียงสั่นๆ

“เจ้าเด็กนี่มันกลับเหมือนเป็นปลาได้น้ำในคงคานิรันดร์!” เจ้าโลกหลุนฮวยกล่าวขึ้นพร้อมถอนใจยาว

“ข้าก็คิดว่าบรรพบุรุษหวูเทียนจะสังหารมันลงได้แล้ว! ไม่นึกเลยว่ามันกลับจะหนีออกมายังคงคานิรันดร์ได้เช่นกัน! เฒ่าหวูเทียนมันมีพลังควบคุมแค่ในโลกศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต ตอนนี้มันจะยังทำอะไรเย่หยวนได้?” ศิลาโลหิตโกลาหลต้องอ้าปากค้างไป

ตูม!

เสียงระเบิดนั้นเป็นสัญญาณว่าผนึกที่สองได้คลายออกแล้ว!

เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นได้แต่ต้องยิ้มแห้งๆ กล่าวขึ้น “ข้าไม่นึกเลยว่าเรื่องราวที่ดึงทุกสวรรค์มาเกี่ยวพันครั้งนี้มันกลับจะมีเจ้าเด็กนี่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุด! ดูท่าเราคงต้องหาทางกำจัดมันก่อนใครแล้ว!”

เจ้าโลกหลุนฮวยนั้นรู้สึกได้ถึงภัยใหญ่!

นี่มันเป็นภัยร้ายที่เหนือล้ำกว่าศิลาโลหิตโกลาหลหรือหวูเทียนไปมากนัก!

แม้ด้วยพลังบ่มเพาะของเขานี้ เขาก็ยังไม่อาจจะว่ายไปมาในคงคานิรันดร์ได้ง่ายๆ อย่างเย่หยวน!

…………………………