Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 3080 คันหัวใจยากจะเกา!

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 3080 คันหัวใจยากจะเกา! at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หมี่เทียนนั้นมองดูหน้าผู้มาถึงและยิ้มตอบกลับไป

เขาไม่แปลกใจที่หมี่เจิ้นจะออกมาจากการเก็บตัว

หมี่เจิ้นนั้นเป็นคนเลือดเย็นไร้ศีลธรรมแต่ความต้องการที่อยากจะพัฒนาเผ่ามังกรฟ้าของเขานั้นเองมันก็มิใช่ของปลอมใดๆ

แม้ว่าการกระทำก่อนหน้าของเขาจะทำให้คนทั้งเผ่ารังเกียจเขาไปแต่เป้าหมายของเขานั้นก็ทำเพื่อเผ่ามังกรจริงๆ

เขานั้นถูกเฉียเอ้อรีดเลือดไปทำให้รากฐานเต๋าของเขานั้นเสียหายและคงไม่อาจจะพัฒนาฝีมือไปได้ตลอดชีวิตนี้

แต่ได้ยินเรื่องที่หมี่เทียนอยากจะย้ายถิ่นฐานเผ่ามังกรฟ้านั้นเขาก็อดปรากฏตัวขึ้นไม่ได้

“บรรพบุรุษท่านแม้ว่าข้าจะเกลียดชังหมี่เจิ้นมากมายแต่ข้าก็เห็นด้วยกับเขา! เผ่ามังกรเรานั้นจะย้ายถิ่นไปที่อื่นไม่ได้!” หลงเจี้ยนกล่าวขึ้นมาอย่างไม่มีปิดบัง

การเจรจาครั้งนี้มันดูเหมือนจะล้มเหลวสิ้นเชิง

แต่ว่าหมี่เทียนกลับไม่ได้แสดงท่าทีกังวลใดๆ และยิ้มตอบกลับไปแทน

“ฮ่าๆ ต้องยอมรับเลยว่าเย่หยวนมันคาดเดาเรื่องราวได้แม่นยำนัก ก่อนที่จะมามันจึงได้มอบสิ่งนี้ให้ข้ามาด้วย!”

พูดจบคนทั้งหลายก็รู้สึกหน้ามืดไปพริบตาก่อนจะพบว่าทุกสิ่งอย่างตรงหน้ามันหายไป

พวกเขานั้นเห็นเกาะมังกรสวรรค์จากเบื้องบนจากในมุมมองเหมือนเป็นเทพเจ้า!

คัมภีร์สวรรค์!

มันช่างเป็นความรู้สึกที่วิเศษนัก

“ที่นี่ที่ไหนกัน? ข้ารู้สึกเหมือนรูขุมขนทั่วร่างมันพร้อมเปิดรับพลัง!”

“พระเจ้าช่วย ข้ากลายเป็นเต๋าสวรรค์ไปหรือ? ข้ารู้สึกเหมือนทุกสิ่งอย่างบนโลกหล้านั้นมันอยู่ใต้การควบคุมของข้าสิ้น!”

“ช่างเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดนัก! ช่างเป็นประสบการณ์ที่เหนือล้ำนัก! บรรพบุรุษหมี่เทียน ท่าน…ท่านทำอะไรกับพวกเรากัน?”

“ท่านพี่ ข้านั้นมีหวังที่จะคืนกำลังอย่างสมบูรณ์แล้ว! หรือ…หรือว่านี่มันคือคัมภีร์สวรรค์จากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์?”

หมี่เจิ้นนั้นย่อมจะมีความรู้มากกว่ายอดเจ้าโลกคนใด

ความรู้สึกเช่นนี้มันทำให้เขาคิดถึงชื่อของคัมภีร์สวรรค์ขึ้นมาทันที!

แต่ได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมา!

“นี่มันกลับเป็นคัมภีร์สวรรค์! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมบรรพบุรุษหวูเทียนนั้นถึงได้ผงาดล้ำกลายเป็นยอดคนระดับนั้นไป หากมีของสิ่งนี้อยู่ด้วยแล้วข้าย่อมจะไม่ด้อยไปกว่าเขาแน่นอน!”

“สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์! บรรพบุรุษหมี่เทียน ท่านไปเอาของเช่นนี้มาจากไหนกัน? ปล่อยให้ข้าได้ศึกษามันต่อไปได้หรือไม่? ข้าพร้อมที่จะจ่ายทุกสิ่งอย่าง!”

“ข้าเช่นกัน!”

“พี่ข้า หรือว่าท่านจะเปลี่ยนใจให้ข้าได้ศึกษาคัมภีร์สวรรค์นี้เพื่อรักษาตัว? ข้า…ข้าจะกลับตัวกลับใจชดใช้ความผิดแต่เก่าก่อนให้แน่นอน!” หมี่เจิ้นนั้นกล่าวขึ้นด้วยน้ำตานองหน้า

ฟุบ!

พริบตาต่อมาคนทั้งหลายก็กลับมานั่งกันในห้องประชุมอีกครั้ง

พวกเขาหันมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ประสบการณ์เช่นนี้มันวิเศษจนเกินไป

มาถึงระดับฝีมือของพวกเขาแล้วนั้นแม้แต่การพัฒนาเพียงน้อยนิดมันก็ถือเป็นเรื่องยากยิ่ง

แต่ด้วยคัมภีร์สวรรค์นี้พวกเขามั่นใจเลยว่าตัวเองจะบรรลุล้ำสวรรค์ได้แน่นอน!

หมี่เทียนมองหน้าคนทั้งหลายด้วยความสนใจ ได้เห็นสีหน้าของคนทั้งหลายนั้นเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเขาชนะแล้ว!

คนทั้งหลายนั้นไม่อาจจะทนความเย้ายวนของคัมภีร์สวรรค์ได้เลย!

“บรรพบุรุษหมี่เทียน ทำไมเราถึงกลับมากัน? นี่…มันสั้นเกินไปนะท่าน!” ไป๋จือนั้นเป็นคนแรกที่ร้องขึ้นมา

ดูท่าแล้วเขาคงติดใจกับความรู้สึกแสนวิเศษนั้นมาก

“ใช่แล้ว บรรพบุรุษท่านอย่าได้มาล่อพวกเราเช่นนี้เลย! ให้เวลาเราอีกหน่อยข้ารู้สึกได้เลยว่าข้านั้นจะบรรลุล้ำสวรรค์ได้แน่นอน!” หลวนชิงเหอกล่าวขึ้นตามด้วยความร้อนใจ

“พี่ข้า ข้าผิดไปแล้ว! ข้าผิดไปแล้วจริงๆ! ข้าขอร้องท่านเถอะ ให้ข้าได้ศึกษามันอีกหน่อย! แม้ว่าข้าอาจจะบรรลุอะไรไม่ได้แต่มันคงช่วยรักษาพลังบ่มเพาะของข้าให้กลับเป็นดั่งเดิมได้!”

คนที่ร้อนใจที่สุดนั้นมันคือหมี่เจิ้น

เพราะรากฐานเต๋าของเขานั้นเสียหายหนักหน่วงมันทำให้ตอนนี้เขามีพลังเทียบเคียงได้กับเจ้าโลกที่เพิ่งบรรลุขึ้นมาใหม่ๆ

หากให้พูดแล้วเขาเป็นได้แค่ขยะ

คนที่เคยอยู่สูงล้ำหัวใครๆ อย่างเขากลับต้องมาอยู่ในสภาพนี้มันย่อมจะขมขื่นอย่างมาก!

แต่หมี่เทียนกลับยักไหล่ตอบกลับไป “ขอโทษทีแล้วกัน เย่หยวนมันใส่ปราณเทวะโกลาหลในคัมภีร์สวรรค์มาให้แค่นี้ ผลของคัมภีร์สวรรค์มันจึงใช้งานได้แค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น”

คนทั้งหลายที่ได้ยินนั้นต่างกัดฟันแน่นเข้าใจความหมายของหมี่เทียนในทันที

ไอ้เด็กนั่นมันวางแผนไว้ก่อนแล้ว!

เจ้าเฒ่านี่เองก็เจ้าเล่ห์นัก โยนเหยื่อออกมาในวินาทีที่คนอยู่กันพร้อมหน้าเพื่อพลิกสถานการณ์อย่างเฉียบขาด

ฝันไปเถอะ!

แต่ความรู้สึกที่พวกเขาสัมผัสได้นั้นมันก็น่าเย้ายวนจนเกินปล่อยผ่านไป!

อาณาจักรล้ำสวรรค์นั้นมันคือสิ่งที่คนทั้งหลายเฝ้าฝันถึง

แต่ว่าการจะไปถึงนั้นมันยากยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์!

แต่ด้วยคัมภีร์สวรรค์นี้ พวกเขาย่อมจะสามารถขึ้นสวรรค์ได้อย่างง่ายดายแล้ว!

พวกเขานั้นต่างเป็นยอดคนอัจฉริยะจากทุกเผ่า

ตราบเท่าที่พวกเขาได้มีเวลาศึกษาความรู้สึกก่อนหน้านั้นอีกหน่อย พวกเขาย่อมจะสามารถหาทางบรรลุได้แน่นอน!

“บรรพบุรุษหมี่เทียน เรื่องอื่นนั้นยังพอว่าแต่จะให้อพยพนั้นมันเกินไปจริงๆ! นอกจากเรื่องอพยพแล้วเราพร้อมจะทำทุกอย่างที่ท่านต้องการเลย หากท่านให้เราได้ศึกษาคัมภีร์สวรรค์แล้วข้ามั่นใจเลยว่าตัวข้านี้จะบรรลุล้ำสวรรค์ได้ในไม่ช้า ถึงตอนนั้นข้าจะคืนมันให้แก่ท่านแน่นอน!” ไป๋จือกล่าวขึ้น

หมี่เทียนยังคงยิ้มและส่ายหัวตอบกลับไป “ต่อให้ข้าจะเอาคัมภีร์สวรรค์ให้เจ้ายืมมันก็คงยากกว่าเจ้าจะบรรลุล้ำสวรรค์ได้! สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันใช้งานด้วยปราณเทวะโกลาหล มีเพียงแค่ปราณเทวะโกลาหลเท่านั้นที่จะเปิดใช้งานมันได้เต็มที่! ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่ายอดอัจฉริยะในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมันมีตั้งเท่าไหร่ ทำไมมันถึงมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์แค่สิบสองคน?”

เมื่อได้ยินหมี่เทียนกล่าวเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องผงะไป

แต่ไป๋จือนั้นยังคงไม่อยากเชื่อและตอบสวนมา “บรรพบุรุษหมี่เทียน หากท่านไม่ให้ยืมก็ไม่ให้สิ จะพูดหลอกล่อพวกเราทำไมกัน?”

หมี่เทียนยิ้มและโยนคัมภีร์สวรรค์ให้ไป๋จือ

ไป๋จือผงะไปเล็กน้อยก่อนจะลองอัดปราณเทวะของตัวเองเข้าไป

ฟุบ!

แน่นอนว่าภาพเบื้องหน้าของเขามันเปลี่ยนแปลงไป

แต่เทียบกับความรู้สึกก่อนหน้าแล้ว ความรู้สึกในตอนนี้ของเขามันช่างขุ่นมัว

ความรู้สึกก่อนหน้านั้นมันเหมือนเขามองลงมาจากท้องฟ้าที่ปลอดโปร่ง

แต่ตอนนี้มันเหมือนมีเมฆหนามาบังไว้สิ้น

เมื่อเคยได้สัมผัสความรู้ก่อนหน้าแล้ว ความรู้สึกในตอนนี้มันดูไร้ค่าไปทันที

เขานั้นมิใช่เด็กน้อยและย่อมจะเข้าใจทันทีว่าหมี่เทียนนั้นไม่ได้พูดหลอกลวงใดๆ แล้ว

หากพลังบ่มเพาะของเขานั้นยังต่ำอยู่คัมภีร์นี้มันย่อมจะเป็นสมบัติของเขาไม่ว่าอย่างไร

แต่เมื่อบ่มเพาะมาจนถึงระดับของเขาแล้วความรู้สึกอันขุ่นมัวนี้มันย่อมจะไม่อาจช่วยให้เขาไปถึงล้ำสวรรค์ได้

ไม่เช่นนั้นมันคงมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์เกลื่อนฟ้าดินไปแล้ว

เมื่อกลับมาสู่ความเป็นจริงไป๋จือก็ต้องทำหน้าเครียดบ่มพึมพำขึ้นมา “นี่มัน…ทำไมมันเป็นเช่นนี้?”

เมื่อคนอื่นๆ ได้เห็นหน้าไป๋จือนั้นพวกเขาก็เข้าใจได้ทันที

ชั่วร้ายนัก!

หมี่เทียนและเย่หยวน จิ้งจอกหนุ่มและจิ้งจอกเฒ่าคู่นี้มันช่างร้ายกาจนัก!

หากแค่เอาคัมภีร์สวรรค์ออกมาล่อพวกเขาก็คงไม่อยากได้มันมากมาย

แต่ความรู้สึกที่คนทั้งหลายสัมผัสได้ก่อนหน้ามันเหมือนเป็นสิ่งเสพติด ต่อให้ไม่อยากจะได้แต่ก็ไม่อาจห้ามตัวเอง!

ความเย้ายวนของอาณาจักรล้ำสวรรค์นั้นมันเกินกว่าจะปล่อยผ่านไป!

ยอดเจ้าโลกและเจ้าโลกล้ำสวรรค์นั้นแม้จะเป็นเจ้าโลกเช่นกันแต่มันก็แตกต่างกันสิ้นเชิง

หมี่เทียนที่ได้เห็นคนทั้งหลายนั้นทำหน้าเหมือนคันหัวใจแต่ยากจะเกานั้นก็ยิ้มขึ้น “เย่หยวนบอกว่าบนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นเขาสามารถเปิดใช้งานคัมภีร์สวรรค์ได้อย่างไม่มีจำกัด! เขานั้นจะเอาปราณเทวะโกลาหลใส่ไว้ภายในอย่างเพียงพอเพื่อช่วยให้ทุกคนได้พัฒนาฝีมือขึ้นไป คัมภีร์สวรรค์นั้นมันเป็นเหมือนกรอบของสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ เป็นส่วนที่สำคัญที่สุด หากได้มันแล้วด้วยพรสวรรค์ของพวกเจ้า พวกเจ้าคงก้าวถึงล้ำสวรรค์ได้จริงๆ แต่หากไม่มีปราณเทวะโกลาหลแล้วมันก็คงเป็นเรื่องยากยิ่งที่พวกเจ้าจะบรรลุล้ำสวรรค์ไป พวกเจ้าเองก็รู้ดีว่าตอนนี้สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นกำลังเตรียมตัวรับมือสงครามครั้งใหญ่ เย่หยวนไม่มีเวลาจะเดินทางไปมาระหว่างสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดและสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างเพื่อช่วยให้พวกเจ้าได้ศึกษาคัมภีร์หรอก!”

พูดจบหมี่เทียนก็ลุกขึ้นมองดูคนรอบโต๊ะประชุมด้วยรอยยิ้ม รอคอยการตัดสินใจของพวกเขาทั้งหลาย

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 3080 คันหัวใจยากจะเกา!

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 3080 คันหัวใจยากจะเกา! at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หมี่เทียนนั้นมองดูหน้าผู้มาถึงและยิ้มตอบกลับไป

เขาไม่แปลกใจที่หมี่เจิ้นจะออกมาจากการเก็บตัว

หมี่เจิ้นนั้นเป็นคนเลือดเย็นไร้ศีลธรรมแต่ความต้องการที่อยากจะพัฒนาเผ่ามังกรฟ้าของเขานั้นเองมันก็มิใช่ของปลอมใดๆ

แม้ว่าการกระทำก่อนหน้าของเขาจะทำให้คนทั้งเผ่ารังเกียจเขาไปแต่เป้าหมายของเขานั้นก็ทำเพื่อเผ่ามังกรจริงๆ

เขานั้นถูกเฉียเอ้อรีดเลือดไปทำให้รากฐานเต๋าของเขานั้นเสียหายและคงไม่อาจจะพัฒนาฝีมือไปได้ตลอดชีวิตนี้

แต่ได้ยินเรื่องที่หมี่เทียนอยากจะย้ายถิ่นฐานเผ่ามังกรฟ้านั้นเขาก็อดปรากฏตัวขึ้นไม่ได้

“บรรพบุรุษท่านแม้ว่าข้าจะเกลียดชังหมี่เจิ้นมากมายแต่ข้าก็เห็นด้วยกับเขา! เผ่ามังกรเรานั้นจะย้ายถิ่นไปที่อื่นไม่ได้!” หลงเจี้ยนกล่าวขึ้นมาอย่างไม่มีปิดบัง

การเจรจาครั้งนี้มันดูเหมือนจะล้มเหลวสิ้นเชิง

แต่ว่าหมี่เทียนกลับไม่ได้แสดงท่าทีกังวลใดๆ และยิ้มตอบกลับไปแทน

“ฮ่าๆ ต้องยอมรับเลยว่าเย่หยวนมันคาดเดาเรื่องราวได้แม่นยำนัก ก่อนที่จะมามันจึงได้มอบสิ่งนี้ให้ข้ามาด้วย!”

พูดจบคนทั้งหลายก็รู้สึกหน้ามืดไปพริบตาก่อนจะพบว่าทุกสิ่งอย่างตรงหน้ามันหายไป

พวกเขานั้นเห็นเกาะมังกรสวรรค์จากเบื้องบนจากในมุมมองเหมือนเป็นเทพเจ้า!

คัมภีร์สวรรค์!

มันช่างเป็นความรู้สึกที่วิเศษนัก

“ที่นี่ที่ไหนกัน? ข้ารู้สึกเหมือนรูขุมขนทั่วร่างมันพร้อมเปิดรับพลัง!”

“พระเจ้าช่วย ข้ากลายเป็นเต๋าสวรรค์ไปหรือ? ข้ารู้สึกเหมือนทุกสิ่งอย่างบนโลกหล้านั้นมันอยู่ใต้การควบคุมของข้าสิ้น!”

“ช่างเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดนัก! ช่างเป็นประสบการณ์ที่เหนือล้ำนัก! บรรพบุรุษหมี่เทียน ท่าน…ท่านทำอะไรกับพวกเรากัน?”

“ท่านพี่ ข้านั้นมีหวังที่จะคืนกำลังอย่างสมบูรณ์แล้ว! หรือ…หรือว่านี่มันคือคัมภีร์สวรรค์จากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์?”

หมี่เจิ้นนั้นย่อมจะมีความรู้มากกว่ายอดเจ้าโลกคนใด

ความรู้สึกเช่นนี้มันทำให้เขาคิดถึงชื่อของคัมภีร์สวรรค์ขึ้นมาทันที!

แต่ได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมา!

“นี่มันกลับเป็นคัมภีร์สวรรค์! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมบรรพบุรุษหวูเทียนนั้นถึงได้ผงาดล้ำกลายเป็นยอดคนระดับนั้นไป หากมีของสิ่งนี้อยู่ด้วยแล้วข้าย่อมจะไม่ด้อยไปกว่าเขาแน่นอน!”

“สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์! บรรพบุรุษหมี่เทียน ท่านไปเอาของเช่นนี้มาจากไหนกัน? ปล่อยให้ข้าได้ศึกษามันต่อไปได้หรือไม่? ข้าพร้อมที่จะจ่ายทุกสิ่งอย่าง!”

“ข้าเช่นกัน!”

“พี่ข้า หรือว่าท่านจะเปลี่ยนใจให้ข้าได้ศึกษาคัมภีร์สวรรค์นี้เพื่อรักษาตัว? ข้า…ข้าจะกลับตัวกลับใจชดใช้ความผิดแต่เก่าก่อนให้แน่นอน!” หมี่เจิ้นนั้นกล่าวขึ้นด้วยน้ำตานองหน้า

ฟุบ!

พริบตาต่อมาคนทั้งหลายก็กลับมานั่งกันในห้องประชุมอีกครั้ง

พวกเขาหันมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ประสบการณ์เช่นนี้มันวิเศษจนเกินไป

มาถึงระดับฝีมือของพวกเขาแล้วนั้นแม้แต่การพัฒนาเพียงน้อยนิดมันก็ถือเป็นเรื่องยากยิ่ง

แต่ด้วยคัมภีร์สวรรค์นี้พวกเขามั่นใจเลยว่าตัวเองจะบรรลุล้ำสวรรค์ได้แน่นอน!

หมี่เทียนมองหน้าคนทั้งหลายด้วยความสนใจ ได้เห็นสีหน้าของคนทั้งหลายนั้นเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเขาชนะแล้ว!

คนทั้งหลายนั้นไม่อาจจะทนความเย้ายวนของคัมภีร์สวรรค์ได้เลย!

“บรรพบุรุษหมี่เทียน ทำไมเราถึงกลับมากัน? นี่…มันสั้นเกินไปนะท่าน!” ไป๋จือนั้นเป็นคนแรกที่ร้องขึ้นมา

ดูท่าแล้วเขาคงติดใจกับความรู้สึกแสนวิเศษนั้นมาก

“ใช่แล้ว บรรพบุรุษท่านอย่าได้มาล่อพวกเราเช่นนี้เลย! ให้เวลาเราอีกหน่อยข้ารู้สึกได้เลยว่าข้านั้นจะบรรลุล้ำสวรรค์ได้แน่นอน!” หลวนชิงเหอกล่าวขึ้นตามด้วยความร้อนใจ

“พี่ข้า ข้าผิดไปแล้ว! ข้าผิดไปแล้วจริงๆ! ข้าขอร้องท่านเถอะ ให้ข้าได้ศึกษามันอีกหน่อย! แม้ว่าข้าอาจจะบรรลุอะไรไม่ได้แต่มันคงช่วยรักษาพลังบ่มเพาะของข้าให้กลับเป็นดั่งเดิมได้!”

คนที่ร้อนใจที่สุดนั้นมันคือหมี่เจิ้น

เพราะรากฐานเต๋าของเขานั้นเสียหายหนักหน่วงมันทำให้ตอนนี้เขามีพลังเทียบเคียงได้กับเจ้าโลกที่เพิ่งบรรลุขึ้นมาใหม่ๆ

หากให้พูดแล้วเขาเป็นได้แค่ขยะ

คนที่เคยอยู่สูงล้ำหัวใครๆ อย่างเขากลับต้องมาอยู่ในสภาพนี้มันย่อมจะขมขื่นอย่างมาก!

แต่หมี่เทียนกลับยักไหล่ตอบกลับไป “ขอโทษทีแล้วกัน เย่หยวนมันใส่ปราณเทวะโกลาหลในคัมภีร์สวรรค์มาให้แค่นี้ ผลของคัมภีร์สวรรค์มันจึงใช้งานได้แค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น”

คนทั้งหลายที่ได้ยินนั้นต่างกัดฟันแน่นเข้าใจความหมายของหมี่เทียนในทันที

ไอ้เด็กนั่นมันวางแผนไว้ก่อนแล้ว!

เจ้าเฒ่านี่เองก็เจ้าเล่ห์นัก โยนเหยื่อออกมาในวินาทีที่คนอยู่กันพร้อมหน้าเพื่อพลิกสถานการณ์อย่างเฉียบขาด

ฝันไปเถอะ!

แต่ความรู้สึกที่พวกเขาสัมผัสได้นั้นมันก็น่าเย้ายวนจนเกินปล่อยผ่านไป!

อาณาจักรล้ำสวรรค์นั้นมันคือสิ่งที่คนทั้งหลายเฝ้าฝันถึง

แต่ว่าการจะไปถึงนั้นมันยากยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์!

แต่ด้วยคัมภีร์สวรรค์นี้ พวกเขาย่อมจะสามารถขึ้นสวรรค์ได้อย่างง่ายดายแล้ว!

พวกเขานั้นต่างเป็นยอดคนอัจฉริยะจากทุกเผ่า

ตราบเท่าที่พวกเขาได้มีเวลาศึกษาความรู้สึกก่อนหน้านั้นอีกหน่อย พวกเขาย่อมจะสามารถหาทางบรรลุได้แน่นอน!

“บรรพบุรุษหมี่เทียน เรื่องอื่นนั้นยังพอว่าแต่จะให้อพยพนั้นมันเกินไปจริงๆ! นอกจากเรื่องอพยพแล้วเราพร้อมจะทำทุกอย่างที่ท่านต้องการเลย หากท่านให้เราได้ศึกษาคัมภีร์สวรรค์แล้วข้ามั่นใจเลยว่าตัวข้านี้จะบรรลุล้ำสวรรค์ได้ในไม่ช้า ถึงตอนนั้นข้าจะคืนมันให้แก่ท่านแน่นอน!” ไป๋จือกล่าวขึ้น

หมี่เทียนยังคงยิ้มและส่ายหัวตอบกลับไป “ต่อให้ข้าจะเอาคัมภีร์สวรรค์ให้เจ้ายืมมันก็คงยากกว่าเจ้าจะบรรลุล้ำสวรรค์ได้! สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันใช้งานด้วยปราณเทวะโกลาหล มีเพียงแค่ปราณเทวะโกลาหลเท่านั้นที่จะเปิดใช้งานมันได้เต็มที่! ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่ายอดอัจฉริยะในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมันมีตั้งเท่าไหร่ ทำไมมันถึงมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์แค่สิบสองคน?”

เมื่อได้ยินหมี่เทียนกล่าวเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องผงะไป

แต่ไป๋จือนั้นยังคงไม่อยากเชื่อและตอบสวนมา “บรรพบุรุษหมี่เทียน หากท่านไม่ให้ยืมก็ไม่ให้สิ จะพูดหลอกล่อพวกเราทำไมกัน?”

หมี่เทียนยิ้มและโยนคัมภีร์สวรรค์ให้ไป๋จือ

ไป๋จือผงะไปเล็กน้อยก่อนจะลองอัดปราณเทวะของตัวเองเข้าไป

ฟุบ!

แน่นอนว่าภาพเบื้องหน้าของเขามันเปลี่ยนแปลงไป

แต่เทียบกับความรู้สึกก่อนหน้าแล้ว ความรู้สึกในตอนนี้ของเขามันช่างขุ่นมัว

ความรู้สึกก่อนหน้านั้นมันเหมือนเขามองลงมาจากท้องฟ้าที่ปลอดโปร่ง

แต่ตอนนี้มันเหมือนมีเมฆหนามาบังไว้สิ้น

เมื่อเคยได้สัมผัสความรู้ก่อนหน้าแล้ว ความรู้สึกในตอนนี้มันดูไร้ค่าไปทันที

เขานั้นมิใช่เด็กน้อยและย่อมจะเข้าใจทันทีว่าหมี่เทียนนั้นไม่ได้พูดหลอกลวงใดๆ แล้ว

หากพลังบ่มเพาะของเขานั้นยังต่ำอยู่คัมภีร์นี้มันย่อมจะเป็นสมบัติของเขาไม่ว่าอย่างไร

แต่เมื่อบ่มเพาะมาจนถึงระดับของเขาแล้วความรู้สึกอันขุ่นมัวนี้มันย่อมจะไม่อาจช่วยให้เขาไปถึงล้ำสวรรค์ได้

ไม่เช่นนั้นมันคงมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์เกลื่อนฟ้าดินไปแล้ว

เมื่อกลับมาสู่ความเป็นจริงไป๋จือก็ต้องทำหน้าเครียดบ่มพึมพำขึ้นมา “นี่มัน…ทำไมมันเป็นเช่นนี้?”

เมื่อคนอื่นๆ ได้เห็นหน้าไป๋จือนั้นพวกเขาก็เข้าใจได้ทันที

ชั่วร้ายนัก!

หมี่เทียนและเย่หยวน จิ้งจอกหนุ่มและจิ้งจอกเฒ่าคู่นี้มันช่างร้ายกาจนัก!

หากแค่เอาคัมภีร์สวรรค์ออกมาล่อพวกเขาก็คงไม่อยากได้มันมากมาย

แต่ความรู้สึกที่คนทั้งหลายสัมผัสได้ก่อนหน้ามันเหมือนเป็นสิ่งเสพติด ต่อให้ไม่อยากจะได้แต่ก็ไม่อาจห้ามตัวเอง!

ความเย้ายวนของอาณาจักรล้ำสวรรค์นั้นมันเกินกว่าจะปล่อยผ่านไป!

ยอดเจ้าโลกและเจ้าโลกล้ำสวรรค์นั้นแม้จะเป็นเจ้าโลกเช่นกันแต่มันก็แตกต่างกันสิ้นเชิง

หมี่เทียนที่ได้เห็นคนทั้งหลายนั้นทำหน้าเหมือนคันหัวใจแต่ยากจะเกานั้นก็ยิ้มขึ้น “เย่หยวนบอกว่าบนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นเขาสามารถเปิดใช้งานคัมภีร์สวรรค์ได้อย่างไม่มีจำกัด! เขานั้นจะเอาปราณเทวะโกลาหลใส่ไว้ภายในอย่างเพียงพอเพื่อช่วยให้ทุกคนได้พัฒนาฝีมือขึ้นไป คัมภีร์สวรรค์นั้นมันเป็นเหมือนกรอบของสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ เป็นส่วนที่สำคัญที่สุด หากได้มันแล้วด้วยพรสวรรค์ของพวกเจ้า พวกเจ้าคงก้าวถึงล้ำสวรรค์ได้จริงๆ แต่หากไม่มีปราณเทวะโกลาหลแล้วมันก็คงเป็นเรื่องยากยิ่งที่พวกเจ้าจะบรรลุล้ำสวรรค์ไป พวกเจ้าเองก็รู้ดีว่าตอนนี้สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นกำลังเตรียมตัวรับมือสงครามครั้งใหญ่ เย่หยวนไม่มีเวลาจะเดินทางไปมาระหว่างสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดและสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างเพื่อช่วยให้พวกเจ้าได้ศึกษาคัมภีร์หรอก!”

พูดจบหมี่เทียนก็ลุกขึ้นมองดูคนรอบโต๊ะประชุมด้วยรอยยิ้ม รอคอยการตัดสินใจของพวกเขาทั้งหลาย

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ 3080 คันหัวใจยากจะเกา!

Now you are reading Unrivaled Medicine God จอมเทพโอสถ Chapter 3080 คันหัวใจยากจะเกา! at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หมี่เทียนนั้นมองดูหน้าผู้มาถึงและยิ้มตอบกลับไป

เขาไม่แปลกใจที่หมี่เจิ้นจะออกมาจากการเก็บตัว

หมี่เจิ้นนั้นเป็นคนเลือดเย็นไร้ศีลธรรมแต่ความต้องการที่อยากจะพัฒนาเผ่ามังกรฟ้าของเขานั้นเองมันก็มิใช่ของปลอมใดๆ

แม้ว่าการกระทำก่อนหน้าของเขาจะทำให้คนทั้งเผ่ารังเกียจเขาไปแต่เป้าหมายของเขานั้นก็ทำเพื่อเผ่ามังกรจริงๆ

เขานั้นถูกเฉียเอ้อรีดเลือดไปทำให้รากฐานเต๋าของเขานั้นเสียหายและคงไม่อาจจะพัฒนาฝีมือไปได้ตลอดชีวิตนี้

แต่ได้ยินเรื่องที่หมี่เทียนอยากจะย้ายถิ่นฐานเผ่ามังกรฟ้านั้นเขาก็อดปรากฏตัวขึ้นไม่ได้

“บรรพบุรุษท่านแม้ว่าข้าจะเกลียดชังหมี่เจิ้นมากมายแต่ข้าก็เห็นด้วยกับเขา! เผ่ามังกรเรานั้นจะย้ายถิ่นไปที่อื่นไม่ได้!” หลงเจี้ยนกล่าวขึ้นมาอย่างไม่มีปิดบัง

การเจรจาครั้งนี้มันดูเหมือนจะล้มเหลวสิ้นเชิง

แต่ว่าหมี่เทียนกลับไม่ได้แสดงท่าทีกังวลใดๆ และยิ้มตอบกลับไปแทน

“ฮ่าๆ ต้องยอมรับเลยว่าเย่หยวนมันคาดเดาเรื่องราวได้แม่นยำนัก ก่อนที่จะมามันจึงได้มอบสิ่งนี้ให้ข้ามาด้วย!”

พูดจบคนทั้งหลายก็รู้สึกหน้ามืดไปพริบตาก่อนจะพบว่าทุกสิ่งอย่างตรงหน้ามันหายไป

พวกเขานั้นเห็นเกาะมังกรสวรรค์จากเบื้องบนจากในมุมมองเหมือนเป็นเทพเจ้า!

คัมภีร์สวรรค์!

มันช่างเป็นความรู้สึกที่วิเศษนัก

“ที่นี่ที่ไหนกัน? ข้ารู้สึกเหมือนรูขุมขนทั่วร่างมันพร้อมเปิดรับพลัง!”

“พระเจ้าช่วย ข้ากลายเป็นเต๋าสวรรค์ไปหรือ? ข้ารู้สึกเหมือนทุกสิ่งอย่างบนโลกหล้านั้นมันอยู่ใต้การควบคุมของข้าสิ้น!”

“ช่างเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดนัก! ช่างเป็นประสบการณ์ที่เหนือล้ำนัก! บรรพบุรุษหมี่เทียน ท่าน…ท่านทำอะไรกับพวกเรากัน?”

“ท่านพี่ ข้านั้นมีหวังที่จะคืนกำลังอย่างสมบูรณ์แล้ว! หรือ…หรือว่านี่มันคือคัมภีร์สวรรค์จากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์?”

หมี่เจิ้นนั้นย่อมจะมีความรู้มากกว่ายอดเจ้าโลกคนใด

ความรู้สึกเช่นนี้มันทำให้เขาคิดถึงชื่อของคัมภีร์สวรรค์ขึ้นมาทันที!

แต่ได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมา!

“นี่มันกลับเป็นคัมภีร์สวรรค์! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมบรรพบุรุษหวูเทียนนั้นถึงได้ผงาดล้ำกลายเป็นยอดคนระดับนั้นไป หากมีของสิ่งนี้อยู่ด้วยแล้วข้าย่อมจะไม่ด้อยไปกว่าเขาแน่นอน!”

“สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์! บรรพบุรุษหมี่เทียน ท่านไปเอาของเช่นนี้มาจากไหนกัน? ปล่อยให้ข้าได้ศึกษามันต่อไปได้หรือไม่? ข้าพร้อมที่จะจ่ายทุกสิ่งอย่าง!”

“ข้าเช่นกัน!”

“พี่ข้า หรือว่าท่านจะเปลี่ยนใจให้ข้าได้ศึกษาคัมภีร์สวรรค์นี้เพื่อรักษาตัว? ข้า…ข้าจะกลับตัวกลับใจชดใช้ความผิดแต่เก่าก่อนให้แน่นอน!” หมี่เจิ้นนั้นกล่าวขึ้นด้วยน้ำตานองหน้า

ฟุบ!

พริบตาต่อมาคนทั้งหลายก็กลับมานั่งกันในห้องประชุมอีกครั้ง

พวกเขาหันมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ประสบการณ์เช่นนี้มันวิเศษจนเกินไป

มาถึงระดับฝีมือของพวกเขาแล้วนั้นแม้แต่การพัฒนาเพียงน้อยนิดมันก็ถือเป็นเรื่องยากยิ่ง

แต่ด้วยคัมภีร์สวรรค์นี้พวกเขามั่นใจเลยว่าตัวเองจะบรรลุล้ำสวรรค์ได้แน่นอน!

หมี่เทียนมองหน้าคนทั้งหลายด้วยความสนใจ ได้เห็นสีหน้าของคนทั้งหลายนั้นเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเขาชนะแล้ว!

คนทั้งหลายนั้นไม่อาจจะทนความเย้ายวนของคัมภีร์สวรรค์ได้เลย!

“บรรพบุรุษหมี่เทียน ทำไมเราถึงกลับมากัน? นี่…มันสั้นเกินไปนะท่าน!” ไป๋จือนั้นเป็นคนแรกที่ร้องขึ้นมา

ดูท่าแล้วเขาคงติดใจกับความรู้สึกแสนวิเศษนั้นมาก

“ใช่แล้ว บรรพบุรุษท่านอย่าได้มาล่อพวกเราเช่นนี้เลย! ให้เวลาเราอีกหน่อยข้ารู้สึกได้เลยว่าข้านั้นจะบรรลุล้ำสวรรค์ได้แน่นอน!” หลวนชิงเหอกล่าวขึ้นตามด้วยความร้อนใจ

“พี่ข้า ข้าผิดไปแล้ว! ข้าผิดไปแล้วจริงๆ! ข้าขอร้องท่านเถอะ ให้ข้าได้ศึกษามันอีกหน่อย! แม้ว่าข้าอาจจะบรรลุอะไรไม่ได้แต่มันคงช่วยรักษาพลังบ่มเพาะของข้าให้กลับเป็นดั่งเดิมได้!”

คนที่ร้อนใจที่สุดนั้นมันคือหมี่เจิ้น

เพราะรากฐานเต๋าของเขานั้นเสียหายหนักหน่วงมันทำให้ตอนนี้เขามีพลังเทียบเคียงได้กับเจ้าโลกที่เพิ่งบรรลุขึ้นมาใหม่ๆ

หากให้พูดแล้วเขาเป็นได้แค่ขยะ

คนที่เคยอยู่สูงล้ำหัวใครๆ อย่างเขากลับต้องมาอยู่ในสภาพนี้มันย่อมจะขมขื่นอย่างมาก!

แต่หมี่เทียนกลับยักไหล่ตอบกลับไป “ขอโทษทีแล้วกัน เย่หยวนมันใส่ปราณเทวะโกลาหลในคัมภีร์สวรรค์มาให้แค่นี้ ผลของคัมภีร์สวรรค์มันจึงใช้งานได้แค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น”

คนทั้งหลายที่ได้ยินนั้นต่างกัดฟันแน่นเข้าใจความหมายของหมี่เทียนในทันที

ไอ้เด็กนั่นมันวางแผนไว้ก่อนแล้ว!

เจ้าเฒ่านี่เองก็เจ้าเล่ห์นัก โยนเหยื่อออกมาในวินาทีที่คนอยู่กันพร้อมหน้าเพื่อพลิกสถานการณ์อย่างเฉียบขาด

ฝันไปเถอะ!

แต่ความรู้สึกที่พวกเขาสัมผัสได้นั้นมันก็น่าเย้ายวนจนเกินปล่อยผ่านไป!

อาณาจักรล้ำสวรรค์นั้นมันคือสิ่งที่คนทั้งหลายเฝ้าฝันถึง

แต่ว่าการจะไปถึงนั้นมันยากยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์!

แต่ด้วยคัมภีร์สวรรค์นี้ พวกเขาย่อมจะสามารถขึ้นสวรรค์ได้อย่างง่ายดายแล้ว!

พวกเขานั้นต่างเป็นยอดคนอัจฉริยะจากทุกเผ่า

ตราบเท่าที่พวกเขาได้มีเวลาศึกษาความรู้สึกก่อนหน้านั้นอีกหน่อย พวกเขาย่อมจะสามารถหาทางบรรลุได้แน่นอน!

“บรรพบุรุษหมี่เทียน เรื่องอื่นนั้นยังพอว่าแต่จะให้อพยพนั้นมันเกินไปจริงๆ! นอกจากเรื่องอพยพแล้วเราพร้อมจะทำทุกอย่างที่ท่านต้องการเลย หากท่านให้เราได้ศึกษาคัมภีร์สวรรค์แล้วข้ามั่นใจเลยว่าตัวข้านี้จะบรรลุล้ำสวรรค์ได้ในไม่ช้า ถึงตอนนั้นข้าจะคืนมันให้แก่ท่านแน่นอน!” ไป๋จือกล่าวขึ้น

หมี่เทียนยังคงยิ้มและส่ายหัวตอบกลับไป “ต่อให้ข้าจะเอาคัมภีร์สวรรค์ให้เจ้ายืมมันก็คงยากกว่าเจ้าจะบรรลุล้ำสวรรค์ได้! สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันใช้งานด้วยปราณเทวะโกลาหล มีเพียงแค่ปราณเทวะโกลาหลเท่านั้นที่จะเปิดใช้งานมันได้เต็มที่! ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่ายอดอัจฉริยะในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมันมีตั้งเท่าไหร่ ทำไมมันถึงมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์แค่สิบสองคน?”

เมื่อได้ยินหมี่เทียนกล่าวเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องผงะไป

แต่ไป๋จือนั้นยังคงไม่อยากเชื่อและตอบสวนมา “บรรพบุรุษหมี่เทียน หากท่านไม่ให้ยืมก็ไม่ให้สิ จะพูดหลอกล่อพวกเราทำไมกัน?”

หมี่เทียนยิ้มและโยนคัมภีร์สวรรค์ให้ไป๋จือ

ไป๋จือผงะไปเล็กน้อยก่อนจะลองอัดปราณเทวะของตัวเองเข้าไป

ฟุบ!

แน่นอนว่าภาพเบื้องหน้าของเขามันเปลี่ยนแปลงไป

แต่เทียบกับความรู้สึกก่อนหน้าแล้ว ความรู้สึกในตอนนี้ของเขามันช่างขุ่นมัว

ความรู้สึกก่อนหน้านั้นมันเหมือนเขามองลงมาจากท้องฟ้าที่ปลอดโปร่ง

แต่ตอนนี้มันเหมือนมีเมฆหนามาบังไว้สิ้น

เมื่อเคยได้สัมผัสความรู้ก่อนหน้าแล้ว ความรู้สึกในตอนนี้มันดูไร้ค่าไปทันที

เขานั้นมิใช่เด็กน้อยและย่อมจะเข้าใจทันทีว่าหมี่เทียนนั้นไม่ได้พูดหลอกลวงใดๆ แล้ว

หากพลังบ่มเพาะของเขานั้นยังต่ำอยู่คัมภีร์นี้มันย่อมจะเป็นสมบัติของเขาไม่ว่าอย่างไร

แต่เมื่อบ่มเพาะมาจนถึงระดับของเขาแล้วความรู้สึกอันขุ่นมัวนี้มันย่อมจะไม่อาจช่วยให้เขาไปถึงล้ำสวรรค์ได้

ไม่เช่นนั้นมันคงมีเจ้าโลกล้ำสวรรค์เกลื่อนฟ้าดินไปแล้ว

เมื่อกลับมาสู่ความเป็นจริงไป๋จือก็ต้องทำหน้าเครียดบ่มพึมพำขึ้นมา “นี่มัน…ทำไมมันเป็นเช่นนี้?”

เมื่อคนอื่นๆ ได้เห็นหน้าไป๋จือนั้นพวกเขาก็เข้าใจได้ทันที

ชั่วร้ายนัก!

หมี่เทียนและเย่หยวน จิ้งจอกหนุ่มและจิ้งจอกเฒ่าคู่นี้มันช่างร้ายกาจนัก!

หากแค่เอาคัมภีร์สวรรค์ออกมาล่อพวกเขาก็คงไม่อยากได้มันมากมาย

แต่ความรู้สึกที่คนทั้งหลายสัมผัสได้ก่อนหน้ามันเหมือนเป็นสิ่งเสพติด ต่อให้ไม่อยากจะได้แต่ก็ไม่อาจห้ามตัวเอง!

ความเย้ายวนของอาณาจักรล้ำสวรรค์นั้นมันเกินกว่าจะปล่อยผ่านไป!

ยอดเจ้าโลกและเจ้าโลกล้ำสวรรค์นั้นแม้จะเป็นเจ้าโลกเช่นกันแต่มันก็แตกต่างกันสิ้นเชิง

หมี่เทียนที่ได้เห็นคนทั้งหลายนั้นทำหน้าเหมือนคันหัวใจแต่ยากจะเกานั้นก็ยิ้มขึ้น “เย่หยวนบอกว่าบนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นเขาสามารถเปิดใช้งานคัมภีร์สวรรค์ได้อย่างไม่มีจำกัด! เขานั้นจะเอาปราณเทวะโกลาหลใส่ไว้ภายในอย่างเพียงพอเพื่อช่วยให้ทุกคนได้พัฒนาฝีมือขึ้นไป คัมภีร์สวรรค์นั้นมันเป็นเหมือนกรอบของสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ เป็นส่วนที่สำคัญที่สุด หากได้มันแล้วด้วยพรสวรรค์ของพวกเจ้า พวกเจ้าคงก้าวถึงล้ำสวรรค์ได้จริงๆ แต่หากไม่มีปราณเทวะโกลาหลแล้วมันก็คงเป็นเรื่องยากยิ่งที่พวกเจ้าจะบรรลุล้ำสวรรค์ไป พวกเจ้าเองก็รู้ดีว่าตอนนี้สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นกำลังเตรียมตัวรับมือสงครามครั้งใหญ่ เย่หยวนไม่มีเวลาจะเดินทางไปมาระหว่างสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดและสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างเพื่อช่วยให้พวกเจ้าได้ศึกษาคัมภีร์หรอก!”

พูดจบหมี่เทียนก็ลุกขึ้นมองดูคนรอบโต๊ะประชุมด้วยรอยยิ้ม รอคอยการตัดสินใจของพวกเขาทั้งหลาย

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+