“จื่อชาง หมิงเจียง รักษาตัวด้วย!”

ตัวเฟิงเสี่ยวเถียนตอนนี้ดูสงบอย่างมาก

ชีวิตของเขานั้นเติบโตมากับสงครามและการต่อสู้ เขาย่อมจะต้องเสียเพื่อนไปมากมายในสงครามอันโหดร้าย

ตั้งแต่ตอนที่มหานครฉีใต้นั้นถูกปิดล้อมโจมตี เขานั้นเสียสหายร่วมรบไปไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ แน่นอนว่าเขาย่อมจะทำใจยอมรับมันได้ไม่ยาก

แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่คับแค้นใจ!

โจวจื่อชางและซ่งหมิงเจียงนั้นเป็นเหมือนมือซ้ายและมือขวาของเขา เป็นคนสนิทที่สุดของเขา

คนทั้งสองนั้นเป็นหนึ่งในเหตุผลที่เขายังยืนหยัดปกป้องมหานครฉีใต้ได้จนเย่หยวนมาถึงเมือง

จินหยูนั้นบาดเจ็บจากการโจมตีของคนทั้งสองและไม่มีแรงพอจะเข้าต่อสู้ใดๆ อีกต่อไป

แต่นี่มันแลกมาด้วยชีวิตของโจวจื่อชางและซ่งหมิงเจียง!

พวกเขานั้นทำเพื่อจะสนองความต้องการในหัวใจ

สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นเป็นบ้านเกิดของพวกเขา พวกเขานั้นยอมทำทุกอย่างเพื่อปกป้องมัน ต่อให้จะต้องแลกด้วยชีวิตก็ตาม

เฟิงเสี่ยวเถียนเองก็เช่นกัน!

“เฟิงเสี่ยวเถียน ดูท่าเจ้าจะยังพอรู้ตัวอยู่บ้าง!” เฉียนั้วกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันต่อหน้าเฟิงเสี่ยวเถียน

คนรอบๆ ตัวเฟิงเสี่ยวเถียนนั้นมันค่อยๆ ลดลงไปเรื่อยๆ

นอกจากโจวจื่อชางและซ่งหมิงเจียงสองคนนั้นแล้วคนอื่นๆ ย่อมจะมีฝีมือไม่พอต้านทานเผ่าเลือด

กระดูกที่ยากจะเคี้ยวนั้นมันหักลงในที่สุดแล้ว!

ยอดฝีมือที่เฟิงเสี่ยวเถียนนำมาปกป้องหอสุดแสงนี้ย่อมจะเป็นกำลังหลักของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด

หากพวกเขานั้นตายลงไปแล้วสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดก็ย่อมจะจบสิ้นกัน!

แต่ได้เห็นภาพนี้ตัวเฟิงเสี่ยวเถียนกลับยิ้มตอบขึ้นมา

“หึ! ข้า เฟิงเสี่ยวเถียนคนนี้สู้กับเผ่าเลือดมาหลายพันปี ข้านั้นยอมรับความเป็นความตายได้ไม่ยากหรอก! รอดตายมันเป็นเรื่องน่ายินดีหรือ? ตายไปมันเป็นเรื่องน่าขมขื่นหรือ? แต่หากเจ้าคิดอยากสังหารข้าลงนั้นเจ้าก็ต้องเตรียมตัวจ่ายราคาที่สมน้ำสมเนื้อมาเช่นกัน!”

ตูม!

เฟิงเสี่ยวเถียนหัวเราะขึ้นมาพร้อมด้วยคลื่นพลังที่ปะทุขึ้นจากร่าง!

ด้านหลังของเขานั้นมันปรากฏประตูแห่งชีวานิรันดร์ขึ้นมา

เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นเผาพลังชีวิตของตัวเองไปอย่างบ้าคลั่ง!

“ข้าขอย้อมแผ่นฟ้าด้วยเลือดข้านี้! วายุ! อัสนี! แปลงกาย!”

จู่ๆ เลือดของเฟิงเสี่ยวเถียนนั้นก็ไหลออกมาจากทุกทวารของเขาพร้อมด้วยคลื่นกำเนิดลมและสายฟ้าสองพลังงานก็กำลังหมุนวนรอบกายของเขา

เลือดนั้นค่อยๆ กลืนพลังงานฟ้าดินเข้าไปจนกลายเป็นเงาร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนขึ้นมาอีกร่างหนึ่ง!

ฟุบ!

ฟุบ!

ฟุบ!

…

เวลานี้บนท้องฟ้านั้นมันมีเงาร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนปรากฏขึ้นมามากมาย!

และเฟิงเสี่ยวเถียนทุกคนนั้นต่างมีพลังระดับเจ้าโลกธรรมดาขั้นสุด!

ที่สำคัญไปกว่านั้นพวกเขาแต่ละร่างยังมีพลังเหมือนกันไม่มีเพี้ยน!

เฉียนั้วนั้นต้องเบิกตากว้างค้างร้องขึ้นมา “ร…ร่างจริงทั้งหมด?”

เจ้าโลกเผ่าเลือดคนอื่นๆ เองก็ต้องขนลุกตั้งขึ้นมาเช่นกัน

เพราะเมื่อมาถึงระดับของเจ้าโลกแล้วการแยกร่างเพื่อหลอกลวงสายตาใดๆ นั้นย่อมจะไร้ประโยชน์

ยังไงทุกสิ่งอย่างบนโลกนี้ต่างก็มีคลื่นที่เป็นเอกลักษณ์ เจ้าโลกทั้งหลายนั้นย่อมจะสัมผัสได้ทันทีว่าร่างใดคือร่างจริงร่างหลอก

ไม่ว่าจะเป็นวิชาแยกร่างที่เหมือนจริงแค่ไหนมันก็ไม่มีทางสร้างร่างจริงอันใหม่ขึ้นมาได้

แต่การแยกร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนมันกลับมิใช่การแยกร่างทั่วไป!

ร่างแยกทั้งหลายนั้นมันเกิดมาจากการที่เขาแบ่งพลังคลื่นกำเนิดผสานเข้ากับเลือดเนื้อของตัวเอง สร้างร่างแยกทั้งหลายขึ้นมาด้วยการแลกพลังงานชีวิต

นี่มันเป็นวิชาที่ใช้ได้เพียงแค่ครั้งเดียวในชีวิต

เพราะเมื่อใช้มันออกมาแล้วมันจะกลายเป็นครั้งสุดท้ายของชีวิต!

เฉียนั้วนั้นรู้จักเฟิงเสี่ยวเถียนดีในฐานะศัตรูคู่แค้นแต่กลับไม่เคยได้เห็นวิชาอะไรเช่นนี้มาก่อน

บ้าเกินไป!

บนท้องฟ้าในตอนนี้มันมีเฟิงเสี่ยวเถียนหลายสิบคนกำลังมองลงมาด้วยจิตสังหารหนักหน่วง

ราวกับว่ามันมีสัตว์ร้ายนับร้ายที่หมายจะกัดคอเจ้าโลกเผ่าเลือดทั้งหลาย

“ฆ่ามัน!”

เฟิงเสี่ยวเถียนร้องลั่นขึ้นมาพร้อมๆ กันก่อนจะพุ่งตัวลงมาโจมตีใส่เจ้าโลกเผ่าเลือดทั้งหลายนั้น

ตูม!

ตูม!

ตูม!

บนยอดหลักของนิกายยาสุดล้ำนั้นมันเกิดเสียงระเบิดดังลั่นขึ้นอย่างต่อเนื่อง!

เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นเข้าโจมตีอย่างไม่คิดหยุดมือ เป็นเหมือนดั่งฝนที่แผดเผาเลือด!

เจ้าโลกเผ่าเลือดทั้งหลายนั้นเดิมทีย่อมจะได้เปรียบเรื่องจำนวนอยู่อย่างมาก

แต่ตอนนี้พวกเขากลับเสียเปรียบไปอย่างฉับพลัน!

เฟิงเสี่ยวเถียนสามร่างนั้นพุ่งเข้ามาหาจินหยูด้วยความคับแค้นสุดใจ!

หมัดของร่างทั้งสามนั้นพุ่งเข้าโจมตีจินหยูอย่างไม่เปิดโอกาสให้ได้ตอบโต้ใดๆ แม้แต่น้อย

เขานั้นคิดอยากจะแก้แค้นให้สหายร่วมรบ!

จินหยูนั้นบาดเจ็บจากการโจมตีของสองเจ้าโลกก่อนหน้าและยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็ถูกเฟิงเสี่ยวเถียนเข้ามาซ้ำ

ได้เห็นเช่นนั้นจินหยูจึงได้แต่ต้องขนลุก

เขานั้นอ่อนแออย่างมากและมีหรือที่จะยังรับมือเฟิงเสี่ยวเถียนได้?

“ช่วย…”

ก่อนที่จะทันได้พูด ‘ช่วยด้วย’ หมัดของเฟิงเสี่ยวเถียนทั้งสามร่างก็ต่อยเข้าจนเขาไม่อาจพูดได้

หมัดนั้นมันต่อยเข้ามาอย่างต่อเนื่องจนจินหยูไม่มีที่ให้หลบเลี่ยงใดๆ

พร้อมๆ กันนั้นร่างแยกเฟิงเสี่ยวเถียนอีกยี่สิบร่างก็เข้าไปปะทะกับเฉียนั้วและเจ้าโลกระดับสูงทั้งห้าคนที่เหลือ

เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นบรรลุเต๋าในสนามรบ ต่อให้ร่างแยกของเขานั้นจะมีพลังบ่มเพาะแค่เพียงระดับเจ้าโลกทั่วไปแต่ฝีมือการต่อสู้ของเขานั้นก็ยังเหนือล้ำกว่าเจ้าโลกทั่วๆ ไปมากมายนัก!

เฟิงเสี่ยวเถียนทั้งยี่สิบร่างนั้นกดดันเจ้าโลกระดับสูงทั้งห้าได้อย่างทันที

วิววิววิว…

เสียงของลมที่ตัดผ่านอากาศไปนั้นมันฟังคล้ายเสียงร้องไห้ให้แก่เจ้าโลกทั้งหลายที่ต้องตายลงไป

ท่ามกลางการปิดล้อมของสามยอดเจ้าโลกนั้นโฉปู้ฉุนกำลังใช้ดาบของเขาตั้งรับอย่างไม่มีช่องว่าง

แต่เวลาเดียวกันนั้นเองเขาก็ต้องถอนหายใจยาวออกมา “ขอให้เดินทางปลอดภัยสหาย!”

หยุนซานนั้นเองก็กำลังรับมือสองเจ้าโลกตรงหน้าเมื่อสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังของเฟิงเสี่ยวเถียนที่ปะทุขึ้นมาเขาก็ต้องกล่าวขึ้นด้วยน้ำตา “ยอดเยี่ยมนัก กล้าดีจริง! วางใจเถอะ พวกเราเฒ่าทั้งหลายเองก็จะทุ่มสุดตัวเพื่อสังหารสุนัขเผ่าเลือดมันล้างแค้นให้เจ้า!”

หมี่เทียนนั้นหรี่ตาลงด้วยความปวดหัวใจ เขานั้นรู้สึกได้เลยว่ามือของเขานั้นมันหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ

หลังจากมาถึงสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดแล้วเขาก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก

การต่อสู้ต้านทานเผ่าเลือดหลายพันปีนี้มันทำให้พันธมิตรสวรรค์แรกนั้นไม่ยอมก้มหัวให้ใครและมีความเลือดร้อนอย่างที่ไม่เคยจะได้เห็นในคนจากสวรรค์อื่นๆ

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หมี่เทียนเองก็กลายเป็นหนึ่งในคนบ้าเช่นนี้ไป

ยอดอัจฉริยะของสวรรค์นี้ไม่ได้เก่งกาจมาก แต่พวกเขานั้นดื้อด้านและไม่ยอมแพ้!

เฟิงเสี่ยวเถียนเป็นคนที่มีความดื้อด้านไม่ยอมแพ้เป็นพิเศษ แม้จะเทียบกับคนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดเอง

เรื่องของเฟิงเสี่ยวเถียนนั้น หมี่เทียนเห็นถึงความเป็นไปได้ที่ยิ่งใหญ่ในตัวเขาและมักจะไปให้คำแนะนำเขาเสมอๆ

วันนี้เฟิงเสี่ยวเถียนได้ย้อมแผ่นฟ้าด้วยเลือดตน ใช้เลือดทุกหยดสู้จนถึงวาระสุดท้าย!

แม้แต่ตัวอี้เฉียตรงหน้าหมี่เทียนเองก็ยังต้องหรี่ตาลงอย่างยอมรับ

“แม้ว่าเรานั้นจะเป็นศัตรูกันแต่ว่าพวกเจ้าทำให้ข้าต้องเคารพจริงๆ! หมี่เทียน สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันแตกต่างจากสวรรค์อื่นๆ นัก!” อี้เฉียกล่าวขึ้น

น้ำเสียงของเขานั้นมันเหมือนกับกำลังคุยกับสหายเก่าก่อน

อี้เฉียนั้นคุมกองทัพเผ่าเลือดเข้าโจมตีสวรรค์ต่างๆ

แต่ไม่เคยมีที่ไหนที่คนจะดื้อด้านไม่คิดยอมแพ้ได้เท่าสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้

เพราะต่อให้จะอยู่ในจุดที่เสียเปรียบไร้หนทางชนะมันก็ยังไม่มีใครยอมแพ้นั่งรอความตาย

พวกเขาทุกคนนั้นต่างยอมสละชีวิตเพื่อสนองความต้องการที่จะปกป้องแผ่นดินนี้!

แม้ว่าตอนนี้กองทัพสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันจะเสียกำลังไปว่าครึ่งแทบไม่เหลือแรงต่อต้านเผ่าเลือดแต่พวกเขานั้นก็ยังสู้กันอย่างไม่มีท่าทีจะถอย

เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นเป็นตัวแทนของความดื้อด้านนี้อย่างดี!

ยอดฝีมือทั้งหลายที่เห็นภาพตรงหน้าต่างก็รู้สึกเลือดร้อนขึ้นมาอย่างไม่อาจห้าม

บางคนนั้นต่อสู้จนตาแดงก่ำเป็นสีเลือดแต่พวกเขาก็ยังสู้ไม่มีถอยไม่คิดกลัว

แม้แต่ภูตแท้ทั้งสี่เผ่านั้นเองก็ยังกลายสภาพเป็นคนบ้าเช่นนี้ไปด้วย

ราวกับว่าสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันกลายเป็นบ้านหลังที่สองของพวกเขาแล้วจริงๆ

มันทำให้พวกเขานั้นยังทนแรงกดดันของเผ่าเลือดที่มีกำลังมากกว่าหลายเท่าได้!

ตูม!

ตูม!

ตูม!

เสียงระเบิดดั่งกึกก้องขึ้นมาแต่ว่าคลื่นพลังจากร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนนั้นมันยิ่งอ่อนแอลงเรื่อยๆ

จนสุดท้ายร่างแยกของเขานั้นมันค่อยๆ จางหายกลายเป็นแค่เศษเนื้อก้อนเลือดไป

บนท้องฟ้าเหนือยอดหลักนั้นมันกลายเป็นแค่เศษซากของสงคราม

เจ้าโลกเผ่าเลือดนับสิบๆ ในตอนแรกนั้นได้บาดเจ็บล้มตายกันไปกว่าครึ่งในเวลานี้

คนที่เหลือเองก็ต่างดูเหนื่อยอ่อนเสียกำลังไปอย่างมาก

แต่บนท้องฟ้านั้นมันกลับยังมีเงาร่างหนึ่งยืนสง่า!

เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นลอยตัวอยู่กลางอากาศมองดูตรงหน้าด้วยเลือดที่ท่วมกาย!

จิตต่อสู้ที่ดุร้ายหนักหน่วงนั้นมันยังไม่จางหายไปไหน!

แต่เฟิงเสี่ยวเถียนในตอนนี้ไม่เหลือพลังใดๆ ในร่างแล้ว

พลังชีวิตของเขานั้นมันมอดไหม้ไปจนสิ้น

เทพสงครามแห่งยุคสมัยได้สิ้นลงแล้ว!

…………………………