ปากกาของเย่หยวนนั้นมันเหมือนดั่งมังกรเหิน ปราณดาบของเขาในเวลานี้ตวัดไปมาไม่มีท่าทีจะหยุดลง

แต่ละการตวัดนั้นมันไม่ได้ดูอันตรายใดๆ แต่กลับทำให้คนที่เห็นนั้นต้องรู้สึกถึงพลังหนักแน่น

พวกเขานั้นไม่เคยได้เห็นปราณดาบเช่นนี้มาก่อน

โฉปู้ฉุนนั้นศึกษาเต๋าดาบมาทั้งชีวิต เขานั้นบรรลุเต๋าด้วยความรู้เดียวนี้

ไม่ว่าอีกฝ่ายนั้นจะเก่งกาจแค่ไหน ดาบของเขาก็จะฟันทลายได้สิ้น

เพราะฉะนั้นเขาจึงมีความเข้าใจต่อเต๋าดาบได้ดีกว่าใครๆ ตั้งแต่เป็นจักรพรรดินั้นเขาใช้ดาบเดียวนี้เปิดทางขึ้นมาจนถึงเจ้าโลก เขานั้นคือหนึ่งในนักดาบที่เก่งกาจที่สุดของสามสิบสามสวรรค์ก็ว่าได้

แต่ในเวลานี้ปราณดาบของเย่หยวนนั้นมันกลับดูแตกต่างจากเต๋าดาบที่เขารู้จัก

มันเหมือนว่าสิ่งที่เย่หยวนไล่ตามนั้นมันมิใช่พลังที่จะฟันทุกสิ่งอย่างที่ขวางหน้าแต่เป็นอย่างอื่น

แต่มันไม่ได้หมายความว่าดาบของเย่หยวนนั้นอ่อนแอแม้แต่น้อย

กลับกัน โฉปู้ฉุนนั้นกลับรู้สึกว่าเต๋าดาบของเย่หยวนมันช่างสุดแสนทรงพลัง!

และพลังของมันนั้นถูกอันแน่นไปในทุกการสลัก

“ปู้ฉุน เจ้าเข้าใจดาบของเย่หยวนนั้นหรือไม่?” หมี่เทียนถามขึ้นมา

ดูท่าแล้วเขาเองก็จะสังเกตเห็นเช่นกัน

โฉปู้ฉุนนั้นส่ายหัวตอบกลับมา “ข้าไม่เข้าใจ! โฉผู้นี้ศึกษาดาบมาตลอดทั้งชีวิตและต้องใช้เวลากว่าสองหมื่นปี กว่าที่จะบรรลุคอขวดขึ้นมาได้ แต่เย่หยวนนั้นกลับมีเต๋าดาบที่แตกต่างจากข้าสิ้นเชิง! เขานั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่ต้องใช้จิตสังหารฆ่าฟัน การสลักของเขานั้นมันเหมือนงานศิลปะที่ไม่คิดจะสังหารใคร มันดูเหมือนเขาสลักชื่อของผู้คนลงไปบนรายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลนั้นด้วยความเศร้าโศกแต่ปราณดาบของเขานั้นมันกลับไม่มีความเศร้าอยู่ มันมีแต่ความมั่นคงหนักแน่นเท่านั้น! ข้าไม่เข้าใจ หากไร้จิตสังหารแล้วจะยังใช้ดาบทำอะไรได้อีก?”

หมี่เทียนเองก็ต้องขมวดคิ้วเพราะไม่เข้าใจเช่นกัน

สัมผัสของเขาต่อเต๋าดาบนั้นมันไม่ชัดเจนเหมือนโฉปู้ฉุนแต่ว่าเขาเองก็พอจะเข้าใจเรื่องราวได้ด้วยพลังบ่มเพาะที่สูงล้ำของตน

เพียงแค่ถึงจะพอสัมผัสได้แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจดาบของเย่หยวน

แต่ว่าปราณดาบของเย่หยวนนั้นมันกลับรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้รายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลสะท้อนพลังงานรุนแรงออกมา

ในตอนนี้รายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลมันกลายเป็นเหมือนระเบิดที่ขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผู้คนที่สัมผัสได้ต้องใจสั่น

แต่ไม่รู้ทำไมแม้จะอยู่ต่อหน้าพลังที่ดูคล้ายระเบิดได้ทุกเมื่อ คนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดกลับไม่มีใครรู้สึกกลัว

กลับกัน พวกเขานั้นรู้สึกผ่อนคลาย

ไม่รู้ผ่านไปอีกนานเท่าไหร่แต่ในที่สุดรายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลมันก็ส่งแรงกระแทกรุนแรงออกมาพร้อมวงแหวนแสงสีทองอร่าม

วงแหวนแสงนั้นมันขยายตัวออกและหายลับขอบฟ้าไป

“หือ? นั่นมันอะไร?”

“รายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลมันดูแปลกออกไป!”

“พวกเจ้าดูนั่น! ห้วงมิติที่แตกสลายไปนั้นมันค่อยๆ ฟื้นตัวแล้ว! วงแหวนสีทองนั้นมันกำลังซ่อมสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด!”

…

การต่อสู้รุนแรงนี้มันมีเจ้าโลกเข้าร่วมศึกนับพัน แน่นอนว่าพลังทำลายล้างนั้นมันย่อมจะทำให้สวรรค์แทบฉีกออก

ก่อนนั้นตอนที่ทำศึกกับวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตเองพวกเขาก็สู้กันจนหลายๆ สวรรค์ฉีกหักออกจากกันไป

สภาพของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดในตอนนี้เองมันก็ใกล้จะถูกฉีกออกจากกันเช่นนั้นเหมือนกัน

สถานที่เช่นนี้มันไม่อาจบ่มเพาะใดๆ ได้แล้ว

แน่นอนว่าตราบเท่าที่คงคานิรันดร์นั้นยังไหลไม่ขาดสายสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดก็จะค่อยๆ ฟื้นตัวกลับมาได้เพียงแค่มันต้องใช้เวลาอีกนานปี

แต่ตอนนี้ห้วงมิติของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันกลับฟื้นฟูตัวอย่างรวดเร็วแก่สายตาผู้คน

พลังโกลาหลจากคงคานิรันดร์นั้นมันถูกส่งเข้ามาในสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดราวกับว่ามันมีอะไรชักนำ

โฉปู้ฉุนนั้นมองดูภาพตรงหน้าด้วยตาเบิกค้าง “เขาไปเข้าใจอะไรกันแน่ถึงได้สร้างพลังเช่นนี้ขึ้นมาได้? เต๋าดาบนั้นมันคือสิ่งที่เอาไว้โจมตีฆ่าฟัน! ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลยว่ามันจะสร้างการฟื้นฟูเช่นนี้ขึ้นได้…มันจะบ้าเกินไปแล้ว!”

หมี่เทียนนั้นเองก็ต้องผงะไปไม่ต่างกัน “เฒ่าคนนี้เกิดมาจากฟ้าดินได้เห็นยอดอัจฉริยะยอดคนมากมายแค่ไหนแล้ว? ข้านั้นลืมคำว่าเหลือเชื่อไปนานแสนนานแต่วันนี้ข้าได้เปิดหูเปิดตาอีกครั้ง! เจ้าเด็กนี่มันกลับเปลี่ยนแปลงทั้งสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดได้ด้วยดาบเต๋า! แต่ว่านี่มันมิใช่แค่พลังของเขาคนเดียว เฒ่าคนนี้ก็เพิ่งได้รู้ว่าหลังจากคนตายไปนั้นพวกเขาก็ยังไม่ไปไหน!”

โฉปู้ฉุนนั้นต้องเบิกตากว้างร้องขึ้นมาตาม “คนเราว่ากันว่าเจ้าโลกนั้นอยู่ยงชั่วนิรันดร์แต่มันมีอะไรบ้างที่เป็น นิรันดร์อย่างแท้จริง? ร่างกายนั้นสักวันก็ต้องเน่าสลายไป แต่จิตวิญญาณนั้นสามารถอยู่ได้อย่างไม่มีวันหายไป! พลัง บ่มเพาะของพวกเขานั้นมันอาจจะไม่สูงส่ง ฝีมืออาจจะไม่โดดเด่นแต่พวกเขานั้นมีจิตใจที่หนักแน่นคิดอยากปกป้องสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนี้แม้ชีวิตหาไม่!”

หมี่เทียนต้องสูดลมหายใจเข้าลึกค่อยๆ สงบตัวเองไว้ “ข้าไม่รู้เลยจริงๆ ว่าเจ้าเด็กนี่มันคิดสร้างรายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลได้อย่างไร บางทีวันหน้าสิ่งนี้มันอาจจะกลายเป็นสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดบนสวรรค์!”

การทิ้งสมบัติโกลาหลสวรรค์ไปนั้นมันเป็นเรื่องใหญ่นอกจากนั้นมันยังเป็นเขาแดนอนันต์หนึ่งในสมบัติโกลาหลสวรรค์สุดทรงพลัง เรื่องเช่นนี้มันใช่ว่าทุกคนจะทำตามได้

หากมีเขาแดนอนันต์อยู่ในมือแล้วเย่หยวนย่อมจะทรงพลังขึ้นกว่าเก่าหลายเท่าตัว!

แต่เขากลับทิ้งมันไปเพื่อจะใช้เป็นอนุสรณ์สถานให้แก่เฟิงเสี่ยวเถียนและคนอื่นๆ ที่ตายลงในศึกสงครามครั้งนี้

แต่ดูแล้วการทิ้งของเย่หยวนนี้มันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง!

โฉปู้ฉุนนั้นพยักหน้ารับตอบกลับไป “การยอมที่จะเสียสละ มีแต่ผู้เสียสละเท่านั้นที่จะได้รับสิ่งใหม่! แต่ในหมู่ผู้คนนั้นมันมีใครบ้างเล่าที่กล้าพอจะทิ้งสิ่งที่สำคัญกับตัวเองไป?”

“เป็นพวกเขา! มันเป็นพวกเขาจริงๆ! พวกเขายังไม่หายไปไหน!”

“อ…อ่า ข้าเหมือนจะได้ยินเสียงของพวกเขาอยู่ข้างกายเรานี้!”

“ใช่แล้ว ภัยจากเผ่าเลือดนั้นมันยังไม่หายไปไหน มีหรือที่พวกเขานั้นจะยอมตายลงไปง่ายๆ เช่นนี้? พี่น้องข้า มาร่วมสู้ด้วยกันอีกครั้งเถอะ!”

…

ยอดฝีมือในที่นี้ต่างสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังอันคุ้นเคยของคนรักหรือสหายสนิท

คลื่นพลังเหล่านั้นที่หลั่งไหลออกมาจากรายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลมันสั่นสะท้านไปทั้งสวรรค์

คนมากมายต้องหลั่งน้ำตาออกมาอย่างไม่อาจห้าม

ความตายนั้นคือจุดจบหรือ?

ไม่!

พวกเขานั้นยอมตายเพื่อที่จะปกป้องแผ่นดินนี้ไว้!

นี่มันคือบ้านเกิดของพวกเขา มันเป็นสิ่งที่จะไม่ยอมให้ใครมาย่ำยี!

หนึ่งวัน สองวัน หนึ่งเดือน!

ตูม!

คนทั้งหลายนั้นสัมผัสได้ว่าสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นกำลังสั่นขึ้นอย่างรุนแรง

ห้วงมิตินั้นมันนกลับคืนสู่สภาพเดิม!

แต่มันยังไม่จบลงเท่านั้น!

แสงจากวงแหวนที่รายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลปล่อยออกมานั้นมันขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ จนขยายตัวออกไปนอกห้วงมิติ

หมี่เทียนได้แต่ต้องเบิกตากว้างขึ้น “พวกเจ้าสัมผัสได้หรือไม่?”

หยุนซาน โฉปู้ฉุนและพวกที่เหลือต่างพยักหน้ารับพร้อมๆ กัน

หมี่เทียนกล่าวขึ้นต่อ “วงแหวนสีทองนั้นมันกลับออกไปเสริมสร้างภายนอกกำแพงเขตแดน! แล้วยังมิใช่แค่ชั้นเดียวด้วยที่ถูกเสริมไป! เช่นนี้แล้วนอกจากว่าสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันจะมั่นคงกลับมาดั่งเก่าก่อนแล้วพลังงานฟ้าดินบนสวรรค์นี้มันก็จะยิ่งรุนแรงหนาแน่นมากขึ้นด้วย! บางทีตอนนี้สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดอาจจะกลายเป็นสวรรค์ระดับสูงที่สุดในสามสิบสามสวรรค์ไป!”

คำพูดเดียวจากตัวหมี่เทียนนี้มันทำให้คนทั้งหลายต้องอ้าปากค้าง!

สามสิบสามสวรรค์นั้นมันมีพลังงานฟ้าดินแค่ไหน มันพัฒนามาจนถึงจุดอิ่มตัวแล้ว

สวรรค์ระดับล่างอย่างสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นจะไม่มีทางแย่งเอาพลังงานฟ้าดินเข้ามาเพิ่มให้ตัวเองได้อีก

เพราะฉะนั้นมันถึงถูกเรียกว่าสวรรค์ระดับล่าง

และสวรรค์ระดับสูงอย่างสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างนั้นมันจะมีห้วงมิติที่แข็งแกร่งอย่างมาก พลังงานฟ้าดินของพวกเขาเองก็จะถูกกักเก็บไว้ภายในได้อย่างดีเช่นกัน

มีเพียงแค่พลังงานฟ้าดินที่หนาแน่นเท่านั้นที่จะช่วยให้ผู้คนบรรลุเจ้าโลกได้มากขึ้นและทำให้สวรรค์นั้นทรงพลังมากขึ้นไปยิ่งกว่าเก่า!

เพราะฉะนั้นภูตแท้จตุรทิศนั้นถึงยึดถือตัวเองเป็นใหญ่เหนือเผ่าอื่นใด

ไม่แปลกที่พวกเขานั้นจะถือตัวเองเป็นเผ่าพันธุ์ระดับสูง

เพียงแค่ว่าความสูงต่ำของสวรรค์นั้นมันไม่อาจจะถูกเปลี่ยนแปลงไปได้เด็ดขาด

ต่อให้จะมีพลังควบคุมฟ้าดินลมฝนได้แค่ไหนมันก็ไม่มีทางเปลี่ยนระดับของสวรรค์ได้

แต่ครั้งนี้ห้วงมิติของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันกลับถูกเสริมขึ้นจากภายนอกทำให้ตอนนี้พวกเขาอาจจะก้าวล้ำระดับของสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างไปแล้วด้วยซ้ำ!

ไม่มีใครคิดว่ารายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลมันกลับจะเปลี่ยนแปลงทั้งสวรรค์ไปได้เช่นนี้

เปลี่ยนสวรรค์แปลงชะตาอย่างแท้จริง!

โฉปู้ฉุนนั้นเบิกตากว้างร้องขึ้น “ข้าคิดว่าข้านั้นเข้าใจแล้ว!”

……………………….