“ผู้อาวุโสหมี่เทียน ท่านเองก็อยู่มานานนมเกินจะนับปีได้แล้ว ท่านนับเป็นคนที่มีความรู้ที่สุด ในชีวิตของท่านนั้นมันคงมีโอกาสได้เห็นสามสิบสามทุกข์แห่งหายนะหลายครั้งทีเดียว ข้าสงสัยเพียงแค่ว่าคนที่ไปได้ไกลที่สุดนั้นรอดสามสิบสามทุกข์แห่งหายนะไปได้กี่ระลอกกัน?” อี้เฉียกล่าวถามหมี่เทียนขึ้นอย่างแดกดัน

เท่านี้สายตาของคนทั้งหลายก็หันไปมองหน้าหมี่เทียนเป็นตาเดียว

หมี่เทียนนั้นมิใช่คนที่แข็งแกร่งที่สุดแต่ว่าเขานั้นคือคนที่เกิดขึ้นจากความโกลาหลและมีชีวิตอยู่มานานเกินนับได้ เขาย่อมจะมีความรู้และประสบการณ์ที่มากล้นเกินกว่าจะอธิบายได้หมด

หากจะพูดถึงความอาวุโสแล้ว บนสามสิบสามสวรรค์นี้คงไม่มีใครเกินกว่าเขาไป

หมี่เทียนเงียบปากลงไปด้วยสีหน้าดำมืด

แต่หยางชิงกลับกล่าวขึ้นแทรกด้วยความกังวล “ผู้อาวุโส ท่านอยากจะให้พวกเราอกแตกตายกันไปก่อนหรือ?”

ถึงเวลานี้พวกเขาย่อมจะเข้าใจแล้วว่าคำพูดของอี้เฉียนั้นมันคือความจริงที่ไม่ได้ปรุงแต่งใดๆ

สามสิบสามทุกข์แห่งหายนะนั้นมีอยู่จริง!

เพียงแค่ว่าคนที่เรียกเต๋าทุกข์ชนิดนี้ลงมาได้นั้นมันมีเพียงน้อยนิด แน่นอนว่าเมื่อเวลาผ่านมันย่อมจะถูกลืมเลือน

แต่ผู้เฒ่าคนนี้ย่อมจะรู้ถึงมัน

ระหว่างที่เย่หยวนใช้ห้าก้าวย่ำสวรรค์ออกมานั้นอี้เฉียและหมี่เทียนทั้งสองคนต่างสัมผัสได้ถึงเงาของสามสิบสามทุกข์แห่งหายนะ

หมี่เทียนเองก็รู้ดีว่ามันคงไม่อาจปิดบังได้อีกและถอนหายใจยาวตอบกลับไป “ราวแปดแสนปีก่อนนั้นมันมีผู้ บ่มเพาะนอกรีตชาวมนุษย์คนหนึ่งนามว่าโมฟานที่เรียกทุกข์นี้ลงมาได้ ในเวลานั้น…เขาผ่านทุกข์ที่แปดไปได้แต่ระหว่างที่ทนรับทุกข์ที่เก้าอยู่ร่างของเขาก็แตกสลายหายไปสิ้น! นั่นคือคนที่ไปได้ไกลที่สุดเท่าที่ข้าเคยได้เห็นมา!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องผงะไป

หมี่เทียนนั้นเรียกได้ว่าเป็นชีวิตที่เก่าแก่ที่สุดบนสามสิบสามสวรรค์

ในความทรงจำของเขาผู้นี้ผู้บ่มเพาะนอกรีตที่ไปได้ไกลที่สุดกลับไปได้เพียงแค่ทุกข์ที่แปด!

เพราะมิใช่ผู้บ่มเพาะนอกรีตทุกคนที่จะเรียกทุกข์นี้ลงมาได้

คนที่เรียกมันลงมาได้นั้นต่างล้วนแล้วแต่เป็นผู้บ่มเพาะนอกรีตที่แข็งแกร่งจนเป็นตำนาน!

แต่คนที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังไปหยุดแค่ทุกข์ที่แปด!

อี้เฉียยิ้มขึ้นกล่าว “ผู้อาวุโสหมี่เทียนนั้นคงกลัวว่าจะทำให้พวกเจ้าเสียขวัญจึงไม่ได้กล่าวออกมา ข้าเองก็เคยได้ยินเรื่องของโมฟานคนนี้มันมาก่อน มันเป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจล้ำ ในตอนที่มันยังเป็นมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์นั้นมันก็เคยได้สังหารเจ้าโลกระดับสูงลงไปคนหนึ่งเช่นกัน ต่อให้มันจะไม่เก่งเท่าเย่หยวนแต่มันก็คงไม่ได้ด้อยไปกว่ามากมายแล้ว”

“แต่ยอดอัจฉริยะระดับมันนั้นไม่ได้เกิดขึ้นมาง่ายๆ! แท้จริงแล้วคนที่ผ่านทุกข์ที่สามไปได้นั้นมันก็คงมีเพียงแค่หยิบมือแล้ว! ในความคิดของข้าผู้นี้มันคงมีไม่เกินห้าคนด้วยซ้ำ! นอกจากตัวโมฟานแล้วคนอื่นๆ ก็รอดไปได้ถึงแค่ทุกข์ที่ห้าเท่านั้น! ทีนี้พวกเจ้ายังจะคิดว่าเย่หยวนนั้นสามารถบรรลุเจ้าโลกได้อีกหรือ?”

พูดมาถึงตรงนี้อี้เฉียก็หัวเราะขึ้นมา

คนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นต่างผงะไปและไม่อาจจะพูดอะไรตอบกลับมา

คำพูดของอี้เฉียนั้นเรียกได้ว่ามันคือการสั่งตายแก่เย่หยวน

คำพูดของเขานั้นมันแฝงข้อมูลหนึ่งมา นั่นคือสามสิบสามทุกข์แห่งหายนะนี้แต่ละระลอกมันจะรุนแรงขึ้นกว่าระลอกก่อนสิ้นเชิง

ทุกข์นี้มันถูกส่งลงมาเพื่อทำลายผู้ที่คิดท้าทายสวรรค์ให้สิ้นซาก

เย่หยวนนั้นเป็นยอดคนมากพรสวรรค์จริงๆ ต่อให้เทียบกับโมฟานเย่หยวนก็ยังจะเหนือกว่า

แต่ต่อให้เขาผ่านทุกข์ที่แปดไปมันก็ยังมีเต๋าทุกข์รอเขาอยู่อีกกว่ายี่สิบระลอก!

“นี่…มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?”

“หรือว่าสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดเรานั้นจะสิ้นหวังแล้วจริง?”

“นี่มันช่างเป็นข่าวร้ายที่กะทันหัน! ทำไมเต๋าทุกข์มันถึงจะน่ากลัวได้ขนาดนั้นกัน?”

…

ยอดฝีมือของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นต่างรู้สึกกลัวกันขึ้นมาสุดหัวใจ

อี้เฉียนั้นทำลายความหวังของพวกเขาลงสิ้นเชิง

ความหวังสุดท้ายของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นคือการที่ได้เห็นเย่หยวนผ่านเต๋าทุกข์ขึ้นเป็นเจ้าโลก

มีเพียงแค่ทางนั้นที่พวกเขาจะพอต่อต้านเผ่าเลือดได้

แต่ตอนนี้ความหวังของเขามันกลับพังทลายลง!

ครืน…

วินาทีนั้นเองที่มันกลับเกิดแรงสั่นสะเทือนส่งร่างคนมากมายปลิวไปคนละทิศละทางบ้างนั้นถึงขั้นร่วงตกลงพื้นดินไป

อี้เฉียได้แต่ต้องทำหน้าเหยเกเมื่อสัมผัสได้ถึงมัน “นี่มันพลังโกลาหลจากคงคานิรันดร์! มัน…มันคือบรรพบุรุษ

หวูเทียน!”

หมี่เทียนเองก็ต้องกัดฟันแน่นขึ้นกล่าว “ช่างเป็นพลังโกลาหลที่รุนแรงนัก! หรือว่ามัน…มันจะก้าวผ่านล้ำสวรรค์ไปได้จริงๆ แล้ว?”

พลังที่รุนแรงนี้มันส่งผ่านห้วงมิติเข้าสู่สวรรค์ทั้งสามสิบสามอย่างไม่มีข้อยกเว้น

ในตอนนี้ทั้งสามสิบสามสวรรค์ต่างสัมผัสได้ถึงพลังโกลาหลนี้

พวกเขานั้นไม่เคยจะสัมผัสมันอย่างรุนแรงเช่นนี้มาก่อน

ต่อให้จะเป็นหมี่เทียนหรืออี้เฉียเองนั้นพวกเขาก็ไม่อาจจะส่งพลังกดดันที่รุนแรงเช่นนี้ออกมาได้

ในเวลาเดียวกันนี้กลางคงคานิรันดร์สายหลักนั้นร่างของชายวัยกลางคนผู้หนึ่งมันก็ค่อยๆ ก่อตัวเป็นรูป

พลังโกลาหลจากคงคานิรันดร์นั้นมันไหลเข้าสู่ร่างของเขาคนนี้จนกลายเป็นกายเนื้อให้แก่เขา

แน่นอนว่าคลื่นพลังกดดันนี้มันถูกส่งผ่านคงคานิรันดร์ไปยังสวรรค์ทั้งสามสิบสาม

“ฮ่าๆๆ ร่างกายโกลาหลของข้านั้นถูกสร้างขึ้นได้อย่างสมบูรณ์แล้ว! หลายแสนปีที่รอคอยนี้มันไม่ผิดหวังจริงๆ! ผีเฒ่าหลุนฮวย เจ้าล้างคอรอไว้ได้เลย! ครั้งนี้ข้าจะไปล้างแค้นที่เจ้าทำกับข้าไว้ให้สิ้น!”

บรรพบุรุษหวูเทียนนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมาด้วยพลังรุนแรงพร้อมปล่อยพลังงานกดดันฟ้าดิน

เขานั้นล่อยอดฝีมือจากทุกสวรรค์มาเพื่อหลอมเป็นโอสถสวรรค์โกลาหลและตอนนี้เขาก็ดูดซับพลังของมันได้หมดสิ้นแล้ว!

ด้านหลังตัวบรรพบุรุษหวูเทียนนั้นมันปรากฏประตูแห่งชีวานิรันดร์ขึ้น

บานประตูทั้งสองนั้นมันถูกเปิดอ้าออกจนแทบจะสุดบาน

ช่องว่างดำมืดภายในนั้นมันดูลึกลับอย่างเกินกว่าจะเข้าใจ

จากนั้นร่างของบรรพบุรุษหวูเทียนนั้นก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมาแต่ประตูแห่งชีวานิรันดร์นั้นกลับหยุดการเปิดอ้าลง

มันเหลืออีกแค่นิดเดียวประตูแห่งชีวานิรันดร์นั้นก็จะเปิดออกได้สุด!

“อ้าก! เย่หยวน มันเพราะเจ้า! ไม่เช่นนั้นแล้วข้าคงไปถึงล้ำสวรรค์ที่แท้จริงได้แล้ว! ก่อนจะไปสังหารผีเฒ่าหลุนฮวยนั้นข้าจะไปจัดการเจ้าลงก่อนแล้ว!”

เสียงของบรรพบุรุษหวูเทียนนั้นมันรุนแรงจนคงคานิรันดร์สั่นสะท้าน

ตูม!

จากนั้นเขาก็พุ่งตัวออกมาผ่านคงคานิรันดร์มาถึงยังสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดในพริบตา

มันทำให้คลื่นโกลาหลรุนแรงกระแทกเข้าใส่สวรรค์

“มันมาแล้ว!” หมี่เทียนได้แต่ต้องทำหน้าเหยเกร้องลั่นขึ้นเตือน

“ช…ช่างเป็นคลื่นพลังที่รุนแรงนัก! นี่หรือคือล้ำสวรรค์ที่แท้จริง?” โฉปู้ฉุนกล่าวขึ้นมา

อี้เฉียนั้นเองก็ต้องทำหน้าเหยเกเพราะเขาไม่รู้เป้าหมายของบรรพบุรุษหวูเทียน

ภายใต้พลังเช่นนี้การขัดขืนใดๆ มันก็เปล่าประโยชน์!

ตูม!

เกิดรูใหญ่ขึ้นในห้วงมิติบนท้องฟ้าก่อนที่เงาร่างของหวูเทียนจะค่อยๆ ปรากฏขึ้นมา

เมื่อเขาปรากฏตัวออกมามันก็ทำให้คลื่นพลังของคนทั้งหลายตกฮวบ

แม้แต่หมี่เทียนและอี้เฉียก็ด้วย!

มันทำให้คนทั้งหลายได้เข้าใจถึงพลังของล้ำสวรรค์ที่แท้จริง!

หวูเทียนคนนี้แข็งแกร่งมากล้ำ!

เขานั้นมองดูหน้าคนทั้งหลายด้วยความหนักหน่วงเหมือนขุนเขาลงทำให้คนมากมายต้องคุกเข่าลงอย่างไม่อาจห้ามตัว

เวลานี้ยอดฝีมือบนท้องฟ้ามากมายนั้นต่างคุกเข่าลงไป

นี่มันเหมือนเต๋าสวรรค์ พวกเขานั้นไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้!

มีเพียงแค่ยอดฝีมือระดับเจ้าโลกขึ้นไปเท่านั้นที่ยังพอจะยืนตรงได้

แต่คลื่นพลังในร่างของพวกเขานั้นมันก็ตกต่ำลงอย่างมาจนทำให้ไม่มีใครกล้าลอยตัวอยู่ต่อหน้าหวูเทียน

หวูเทียนหันไปมองหน้าอี้เฉียจนทำให้ร่างของอี้เฉียสั่นสะท้านขึ้นมาเหมือนถูกสัตว์ร้ายจ้องมองเข้า

“อี้เฉียแห่งเผ่าเลือดขอแสดงความยินดีกับบรรพบุรุษหวูเทียนที่บรรลุยอดเต๋า!” อี้เฉียกล่าวขึ้นมาพร้อมคุกเข่าลง

“ไสหัวไป!”

หวูเทียนร้องลั่นตอบกลับไปพร้อมด้วยพลังเสียงที่รุนแรง

อี้เฉียได้แต่ต้องทำหน้าซีดใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ทั้งร่างออกมาหมายจะต่อต้านพลังของหวูเทียน

แต่ก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไรร่างของเขาก็ถูกกระแทกเข้าด้วยพลังงานหนักแน่นนั้น

ปุ!

ร่างของอี้เฉียนั้นกลายเป็นแค่หมอกเลือด ระเบิดสลายลงไปทันที

แต่ไม่นานหมอกเลือดนั้นมันก็ค่อยๆ ผสานกลับเป็นร่างคน คืนชีพมาอีกครั้ง

เพียงแค่ว่าตอนนี้อี้เฉียนั้นได้แต่ต้องนั่งหน้าซีดดูท่าแล้วคงบาดเจ็บอย่างสาหัส

เมื่อยอดฝีมือทั้งหลายได้เห็นเช่นนี้พวกเขาก็ต้องตัวสั่นขึ้นมาพร้อมๆ กัน

อี้เฉียนั้นคือใคร?

คนที่เทียบเคียงกับหมี่เทียนได้มันย่อมจะเป็นตัวตนระดับสุดยอดของสามสิบสามสวรรค์แล้ว

แต่เขานั้นกลับไม่อาจทนได้แม้แต่เสียงด่าของหวูเทียน!

ดูแล้วการโจมตีนี้หวูเทียนย่อมจะไม่ได้เอาจริงเอาจังใดๆ!

ไม่เช่นนั้นแล้วอี้เฉียคงไม่อาจจะฟื้นคืนชีพกลับมาได้แน่!

“หึ! บรรพบุรุษผู้นี้บรรลุเต๋าด้วยตัวเอง จำเป็นต้องให้ขยะอย่างเจ้ามาแสดงความยินดีด้วยหรือ? ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าให้ กลับไปบอกไอ้หินโสโครกนั่นเสียว่าข้าจะไปจัดการชำระแค้นเรื่องวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตกับมันในไม่ช้า!”

พูดจบเขาก็หันไปหาหมี่เทียนต่อ “เย่หยวนมันอยู่ไหน? ไปลากคอมันออกมารับความตายเสีย!”